Κυριάκος Α., 30 ετών, Μηχανολόγος, σε σχέση, Πάτρα.
Γεννήθηκα στην Πάτρα, σε μια περίπου κλασική μικροαστική οικογένεια. Η μητέρα μου τακτική στις θρησκευτικές και πατριωτικές υποχρεώσεις, ο πατέρας μου αδιάφορος και για τα δύο. Επειδή ο πατέρας μου έλλειπε συνέχεια από το σπίτι για δουλειές, η μητέρα μου όπως είναι φυσικό είχε αναλάβει την παιδαγώγηση μας (τη δική μου και του μικρότερου αδερφού μου), όπως καταλαβαίνετε ήταν μέσα στα χριστιανικά πρότυπα, κυριακάτικος εκκλησιασμός, νηστείες, προσευχές, βίοι αγίων αντί παραμύθια κτλ.
Παρόλα την αυστηρή θρησκευτική αγωγή της μητέρας μου, η σχέση μου με την θρησκεία δεν ήταν και τόσο θερμή στην παιδική ηλικία, ήταν περισσότερο εθιμοτυπική. Ο λόγος; Το πάθος μου για τα ιστορικά και επιστημονικά βιβλία, οι γονείς μου προκειμένου να γλιτώσουν από τις συνεχείς απορίες μου, με είχαν μάθει να διαβάζω από την προσχολική μου ηλικία, έτσι ώστε να παίρνω τις απαντήσεις μόνος μου, οπότε ενώ όλα τα αγόρια έπαιζαν μπάλα, εγώ διάβαζα ατελείωτες ώρες.
Ο θαυμασμός μου για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και ιδιαίτερα για την ελληνική μυθολογία, με τους ήρωες και τις περιπέτειες τους μου δημιούργησε μια γενικότερη αποστροφή προς τους άγιους και τους προφήτες της εκκλησίας. Με ενθουσίαζε περισσότερο το θάρρος και η γενναιότητα του Θησέα παρά ο βίος ενός ερημίτη.
Τα πράγματα άλλαξαν όταν πήγα στην έκτη δημοτικού, εκείνη την χρονιά είχε διοριστεί στο σχολείο μου ένας δάσκαλος ο οποίος ήταν ιερέας. Αυτός αντί να μας μάθει γράμματα, άρχισε να κάνει προσηλυτισμό. Βασικό μάθημα έγιναν τα θρησκευτικά, όλα τα μαθαίναμε από εκεί, ορθογραφία, ιστορία, γραμματική ακόμη και γεωγραφία. Τα υπόλοιπα βιβλία ήταν άχρηστα μας έλεγε! Σιγά σιγά άρχισε να καταργεί και το μάθημα της γυμναστικής, την χαρά του κάθε παιδιού, αντί αυτού μας πήγαινε στην διπλανή εκκλησία και μας έκανε κατήχηση!
Τι να κάνω και εγώ, τιμωρίες στο σχολείο, τιμωρίες στο σπίτι, οπότε για να γλιτώσω, άρχισα να υποχωρώ και να προσηλυτίζομαι σιγά σιγά στην πίστη του Χριστού. Το αποτέλεσμα, μέσα σε λίγα χρόνια έγινα ένας φανατικός χριστιανός, τα βιβλία θεολογίας και βυζαντινής ιστορίας αντικατέστησαν αυτά της επιστήμης και της αρχαίας ελληνικής ιστορίας, οι μη χριστιανοί ορθόδοξοι και οι άθεοι έγιναν εχθροί μου (πάλι καλά που συνέχισα να ακούω rock/metal).
Τα χρόνια περνούσαν, τελείωσα το σχολείο, πέρασα στην σχολή και ξαφνικά τρώω το πρώτο χαστούκι περί θρησκείας! Μια μέρα καθώς συζητούσα με κάποιους συμφοιτητές μου, οι οποίοι ήταν άθεοι, πιάσαμε το θέμα περί θρησκείας. Μου έκανε εντύπωση πως είχαν άπειρα επιχειρήματα ενάντια στην θρησκεία, ενώ εγώ τίποτα για να την υπερασπίσω, οπότε τουμπεκί εγώ! Μην μπορώντας να το αντέξω αυτό, άρχισα να διαβάζω την αγία γραφή για πρώτη φορά, ώστε να βρω επιχειρήματα για να κερδίσω την ρεβάνς.
Με την ανάγνωση της όμως έπαθα ένα μεγάλο πολιτιστικό σοκ. Αντί για επιχειρήματα βρήκα παραλογισμό, αντιφάσεις, βία, μίσος, υποκρισία, μη φυσικά γεγονότα, πτωματολατρεία, αιμομιξία και ότι πιο χυδαίο υπάρχει στον κόσμο. Ακόμη θυμάμαι το πόσο θύμωσα με τον εαυτό μου, που τόσο καιρό είχα πιστέψει όλα αυτά τα ψεύδη προσφέροντας ένα μίνι μεσαίωνα στην ζωή μου.
Μετά δεν ήθελα και πολύ, κάτι η ανάγνωση της αγίας γραφής, κάτι το rock/metal, κάτι το αναγεννημένο πάθος μου για την αρχαιότητα και την επιστήμη και αποχαιρέτησα για πάντα την θρησκεία. Δεν ξέρω πως έχουν νιώσει οι υπόλοιποι άθεοι όταν αποχαιρέτησαν την θρησκεία τους, αλλά εγώ ένοιωσα ότι ξαναγεννήθηκα, άκουγα χωρίς ενοχές πια την αγαπημένη μου μουσική, απέβαλα όλες τις φοβίες μου, άρχισα να σκέφτομαι πιο λογικά και να ανακαλύπτω νέα πράγματα. Ένιωσα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ και έτοιμος για νέες αναζητήσεις.
Αυτή η εξέλιξη όμως είχε και την άλλη της πλευρά, την άσχημη η οποία δεν μπορώ να πω ότι με έχει επηρεάσει. Είχε να κάνει με τον κοινωνικό περίγυρο μου, οι μέχρι τότε φίλοι μου μόλις έμαθαν ότι είμαι άθεος άρχισαν να απομακρύνονται, η μητέρα μου και το σόι της άρχισαν να θεωρούν ότι τρελάθηκα και τα κορίτσια το έβαζαν στα πόδια.
Μόνο στους διάφορους χώρους εργασίας δεν αντιμετώπισα προβλήματα, είχα την τύχη να έχω άθεους εργοδότες, όμως αυτή τη φορά ήμουν τόσο αποφασισμένος που κανένας πια δεν θα μου άλλαζε τις επιλογές μου, κανένας πια δεν θα μπορούσε να με πείσει για το καλό της θρησκεία. Βρήκα νέους φίλους και την καλύτερη σύντροφο που μου έτυχε ποτέ. Εγώ και αυτή έχουμε αποφασίσει να παντρευτούμε με πολιτικό γάμο και να μην βαπτίσουμε τα παιδιά μας.
Τα τελευταία επτά χρόνια που είμαι άθεος, υποστηρίζω ανοιχτά την αθεΐα σε όποια ευκαιρία μου δοθεί και χαίρομαι ιδιαίτερα όταν αποστομώνω διάφορους θρησκόληπτους και ιερείς.
Κλείνοντας θα ήθελα να συμβουλεύσω, όλους όσους αμφισβητούν ή έχουν αρχίσει να αμφισβητούν τι θρησκεία τους και στρέφονται στη αθεΐα, να μην υποχωρήσουν ποτέ και να μην φοβηθούν ποτέ την μοναξιά που ίσως φέρει αυτή η κίνηση τους γιατί υπάρχουν πολλοί σαν αυτούς γύρω τους!
