Ο καθολικός κληρικός στην πόλη Schweinfurt της Βαυαρίας, Roland Breitenbach, είχε από καιρό μια επιθυμία: να πει στο ποίμνιο που άκουγε κάθε Κυριακή το κήρυγμά του, την αλήθεια. Και τελικά την είπε τον περασμένο Δεκέμβριο (2009): «Ο ίδιος ο Ιησούς δεν θεωρούσε τον εαυτό του θεό, ούτε οι πρώτοι χριστιανοί είπαν ή έγραψαν ποτέ κάτι τέτοιο!»
Οι γέροντες στο ακροατήριο του Breitenbach έμειναν καταρχάς άφωνοι μπροστά στην ανατροπή που βίωναν, αλλά στη συνέχεια ειδοποίησαν τον τοπικό επίσκοπο: «Ένας αιρετικός βρίσκεται ανάμεσά μας και κηρύττει λανθασμένα το λόγο του Κυρίου». Ο επίσκοπος δεν δείλιασε ούτε στιγμή και τιμώρησε αμέσως τον «αιρετικό» κληρικό σκληρά: δεν του έστειλε κάρτα ευχών για τα Χριστούγεννα του 2009. Ως προς την ουσία του θέματος, ο επίσκοπος άφησε να εννοηθεί ότι ο Breitenbach δεν ήταν ο μόνος στο χριστιανικό κόσμο που πιστεύει κάτι τέτοιο.
Οι γέροντες πιστοί, οι λίγοι που μαζεύονται στις εκκλησίες της πόλης, αναρωτιούνται πλέον, τι πίστευαν όλα αυτά τα χρόνια και τι πίστευαν οι γονείς και οι παππούδες τους; Ήταν σαν να άλλαξε η Κοκκινοσκουφίτσα και έγινε Πρασινοσκουφίτσα… Πλήρης καταστροφή!
Αφού μαθεύτηκε το θέμα σε ολόκληρη τη Γερμανία και στον καθολικό κόσμο, δεν δίστασε ο Breitenbach να επαναλάβει τις απόψεις του –με τις οποίες πάμπολλοι κληρικοί συμφωνούν- σε εφημερίδες, ραδιόφωνα και τηλεοράσεις: «Μετά από 2000 χρόνια, πρέπει να τελειώνουν τα παραμύθια… Η Καινή Διαθήκη αναφέρεται σε γεγονότα, τα οποία θεωρούνται τώρα 'θαύματα', ενώ την εποχή που λέγεται ότι συνέβησαν, ονομάστηκαν 'σημεία ή σημάδια εξ ουρανού'. Αλλιώς θα έπρεπε ο θεός να ανατρέπει για χάριν κάποιου πεινασμένου ή άρρωστου ή πεθαμένου τους νόμους της φύσης… Αργότερα αποφάσισαν οι πατέρες της εκκλησίας να θεωρούνται τα σημάδια 'θαύματα', όπως τα εννοούν μερικοί σήμερα, δηλαδή υπερφυσικά γεγονότα που ανατρέπουν τη φύση».
Και στη συνέχεια: «Ο Ιησούς ποτέ δεν θεώρησε τον εαυτό του θεό, πρόκειται για παρανόηση! Αυτή η ιδέα της θεοποίησης εμφανίζεται 2 γενιές μετά τον Ιησού. Οι χριστιανοί οπαδοί ονόμαζαν τον Ιησού το δεύτερο και τρίτο αιώνα 'θεϊκό' και τον λάτρευαν υπερβαλλόντως, πράγμα που οδήγησε τον 4ο αιώνα την κεντρική εξουσία στη σύνοδο της Νίκαιας να αναβαθμίσει ένα 'θεϊκό δάσκαλο' σε 'θεό'».
Και όχι μόνο αυτά! Συνεχίζει ο αναμφισβήτητα διαβασμένος Breitenbach με την πληροφορία ότι: «Ο Παύλος δεν αναφέρει πουθενά στις επιστολές του τον Ιησού ως θεό και διατηρεί αυτόν τον υπέρτατο τίτλο μόνο για τον μοναδικό θεό! Οι οπαδοί εκείνης της εποχής πίστευαν στο θεό, πίστευαν και στον Ιησού, αλλά δεν ταύτιζαν αυτές τις δύο έννοιες».
Μπορώ να αντιληφθώ τη σαστιμάρα των πιστών στην πόλη Schweinfurt κρίνοντας από ένα περιστατικό που συνέβη σε μένα: μια γνωστή κυρία, οικογενειακή φίλη, περίπου 80 ετών τώρα, είχε από παλιά οικογενειακό φίλο έναν αρχιμανδρίτη, κάπου 70 ετών αυτός πλέον. Μου λέει η κυρία, λοιπόν, μίλησε με τον παπά της για τη μετά θάνατον ζωή, επειδή φοβάται ότι θα πεθάνει η κυρία, και της λέει αυτός: «Μωρέ μην τα παίρνεις σοβαρά όλα αυτά, παραμύθια είναι, τα λέμε στον κόσμο επειδή του αρέσουν... Εγώ δεν τα πιστεύω και μόνο για το μισθό έχω μείνει εδώ».
Τον ρωτάει η κυρία έκπληκτη: «Πόσοι πιστεύουν σαν κι εσένα;» Και απαντάει αυτός: «Το 85-90% των κληρικών, οι υπόλοιποι είναι τρελαμένοι!»
Μου τα είπε αυτά η κυρία εμπιστευτικά και μάλλον απογοητευμένη, επειδή παλιά της είχα πει κι εγώ κάτι ανάλογα και βλέπει τώρα ότι όσα της έλεγα επιβεβαιώνονται από «έγκυρο» και έμπειρο παπά...
Καλό θα ήταν λοιπόν να πάψει η τρομοκράτηση παιδιών στην οικογένεια και στα σχολεία και να εθίζονται οι άνθρωποι σε μια φιλάνθρωπη φυσιοκρατική αντίληψη για τη ζωή και την κοινωνία. Έτσι δεν θα καταλήξουν στο τέλος της ζωής τους απογοητευμένα ερείπια που κρέμονταν από ένα παραμύθι… τον Άγιο Βασίλη για μεγάλους!
