(από τον ΦΙΛΙΠΠΟ ΣΥΡΙΓΟ, Ελευθεροτυπία, 8/6/2010)
Σύντροφε Ακη, γίναμε σκατά, όπως αντιλαμβάνεσαι... Να σου λέει το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή η οικογένειά σου, «έξω από 'δώ...» κι εσύ ν' απαντάς «φεύγω μόνος μου»! Ποιος να το φανταζόταν...
Κι όλα αυτά με αφετηρία πάλι ένα «κωλόσπιτο»! Απέναντι στην Ακρόπολη, δεν λέω, αλλά πάντως ένα «κωλόσπιτο», όπως το είχε πει τόσο εύστοχα τότε ο Γιαννόπουλος. Ενα «κωλόσπιτο», σύντροφε, με το οποίο, όπως η Μιμή είχε κάνει, τότε, χάλια τον μεγάλο, έτσι και η δικιά σου έκανε, τώρα, χάλια εσένα.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, σου εύχομαι καλή τύχη, σύντροφε, γιατί, όπως και να το κάνουμε, ένας συναισθηματισμός δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει προς το πρόσωπό σου. Από τότε, δηλαδή, που έχασες εκείνη την καταραμένη μάχη από τον Σημίτη, με συνέπεια το ΠΑΣΟΚ, από αμιγώς σοσιαλιστικό κόμμα,που ασφαλώς θα παρέμενε υπό την ηγεσία σου, να κατρακυλήσει στα σκαλοπάτια του εκσυγχρονισμού ο οποίος τόσα δεινά προκάλεσε στη χώρα.
Και να η αχαριστία τώρα. Το ίδιο ΠΑΣΟΚ που εσύ προσπάθησες να σώσεις τότε, να στρέφεται σήμερα εναντίον σου και να σε κάνει μια πεντάρα. Σχεδόν ίσα κι όμοια με όλα τα παραστρατημένα τέκνα του εκσυγχρονισμού, που στέκουν στο περιθώριο, άλλο με τη ρετσινιά ότι τα άρπαζε και άλλο με κάποια μικρά ή μεγάλα ερωτηματικά να το συνοδεύουν...
Τί είπες, όμως, ότι τάχα το ΠΑΣΟΚ δεν είναι όμοιο με εκείνο που εσύ προσπάθησες να διασώσεις; Μην παίρνεις όρκο, σύντροφε, γιατί φοβάμαι ότι μάλλον σε μπερδεύουν οι εξελίξεις. Και δικαιολογημένα, άλλωστε, αφού ο πρωθυπουργός της χώρας δηλώνει απερίφραστα ότι δεν χρωστάει σε κανέναν. Και ταυτόχρονα κόβει τις γέφυρες με το παρελθόν, λες και ο ίδιος προήλθε από παρθενογένεση!
Έτσι είναι όμως τα πράγματα σήμερα. Γιατί ο Σημίτης με τα όσα έκανε έστρωσε το γήπεδο στον Καραμανλή, που με τη σειρά του οδήγησε στη χρεοκοπία τη χώρα. Την οποία χώρα προσπαθεί να σώσει τώρα ο Γιώργος, άξιο τέκνο του Ανδρέα, που όμως πήρε το δαχτυλίδι από τον Σημίτη, τον οποίο έβαλε κατόπιν στη γωνία!
Κατάλαβες, λοιπόν, γιατί τα λέω όλα αυτά, σύντροφε Ακη; Για να μη νομίζεις ότι μόνο εσύ είσαι αδικημένος και σε παίρνει το παράπονο. Διότι, αν δεν το κατάλαβες, προέχει η σωτηρία της χώρας, η οποία μοιάζει με ένα καράβι που βυθίζεται. Και ξέρεις καλά τι κάνει ο καπετάνιος σε τέτοιες περιπτώσεις. Πετάει τη σαβούρα στη θάλασσα...
