10 July 2007

Και μια εξαναγκασμένη υποχώρηση...

Οπισθεν από το υπ. Παιδείας για τις Εκκλησιαστικές Ακαδημίες


(Έθνος 10/7/2007)


Αδοξο τέλος είχε η προσπάθεια ανωτατοποίησης των Εκκλησιαστικών Ακαδημιών, καθώς, μετά τις επισημάνσεις του Ε τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας για αντισυνταγματικότητες, το υπουργείο Παιδείας «ανέκρουσε πρύμναν» και απέσυρε τα σχέδια Προεδρικών Διαταγμάτων που εκκρεμούσαν στην Ολομέλεια διαταγμάτων του ΣτΕ.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το υπ. Παιδείας πήρε «το μήνυμα» ότι η ανωτατοποίηση θα κοβόταν και από την Ολομέλεια ως αντισυνταγματική, γιατί δεν κατοχυρώνονται σε καμία περίπτωση οι προϋποθέσεις της ακαδημαϊκής ελευθερίας, ενώ πάσχουν και οι διατάξεις που καθορίζουν τον τρόπο εισαγωγής, καθώς δεν συμβαδίζουν με τις συνταγματικές αρχές που αναφέρονται στη θέσπιση αντικειμενικών κριτηρίων, στην αξιοκρατία κ.λπ.

Κατά τις ίδιες πληροφορίες, η απόσυρση των σχεδίων ΠΔ έγινε από την υπουργό Παιδείας Μ. Γιαννάκου στο πλαίσιο μιας κίνησης τακτικής για να αποφευχθεί η κατάρρευση ως αντισυνταγματικών όχι μόνο των σχεδίων ΠΔ, αλλά και του νόμου 3432/06, που προέβλεψε την ανωτατοποίηση και αποτέλεσε το νομοθετικό στήριγμα για να εκδοθούν τα σχέδια ΠΔ για τις Ανώτατες Εκκλησιαστικές Ακαδημίες.

Νέα ρύθμιση

Από σχετικές συζητήσεις προέκυψε ότι το συγκεκριμένο μοντέλο ΠΔ δεν έχει καμία τύχη και κυβερνητικοί κύκλοι εξετάζουν το ενδεχόμενο να προωθηθεί μια νέα νομοθετική ρύθμιση προς ψήφιση στη Βουλή, προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα δημιουργίας ειδικών σχολών για κληρικούς.

Δικαστικοί κύκλοι σημείωναν, πάντως, ότι, εφόσον επιχειρηθεί από την κυβέρνηση να ενεργοποιηθεί ο ν. 3432/06, είναι βέβαιο ότι θα καταρρεύσει ως αντίθετος στο άρθρο 16 του Συντάγματος. Προσέθεταν δε ότι τέτοιου είδους ρυθμίσεις δεν ήταν δυνατό να περάσει η Εκκλησία ούτε σε χαλεπούς καιρούς απόλυτης σύσφιξης των σχέσεων μεταξύ Κράτους και Ορθοδοξίας και εντούτοις δόθηκε τώρα η σχετική ευκαιρία...

Σύμφωνα με το «μήνυμα» που πήρε η κυβέρνηση, δεν καλύπτονται οι συνταγματικές προϋποθέσεις πλήρους αυτοδιοίκησης, ακαδημαϊκής ελευθερίας κ.λπ., αφού οι κατευθύνσεις της έρευνας δεν καθορίζονται από αιρετά όργανα. Παράλληλα δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις της ακαδημαϊκής ελευθερίας που απαιτεί τη δυνατότητα κριτικής, αμφισβήτησης, ακόμα και ανατροπής των κεκτημένων γνώσεων και θεωριών, αφού τέτοιες δυνατότητες δεν υπάρχουν στην περίπτωση δόγματος που δεν υπόκειται σε αμφισβήτηση.

(βλέπε επίσης εδώ>>>)