Άφησα να τρέξει πολλές φορές και παρακολούθησα το βίντεο με το διπλό κοντσέρτο του Bach, όχι τόσο λόγω ευχαρίστησης για τη μουσική, όσο για να παρατηρήσω το μεγάλο πλήθος που παίζει σε παράταξη, ψηλές-κοντές κυρίες, άσπροι μαύροι, Κινέζοι και Ινδοί, μεγάλοι και μικροί σε ηλικία, όλοι και όλες μια ομάδα πειθαρχημένη για να αποδώσουν ένα μουσικό έργο με τις συνήθεις δυσκολίες της μουσικής μπαρόκ. Κάπου μετά από 1:30’ λεπτά, φαίνεται ένας ηλικιωμένο κύριος, ασπρομάλλης, παχουλός και προφανώς έμπειρος βιολονίστας (είναι ο διάσημος βιολονίστας ουκρανικής καταγωγής Isaac Stern) να κοιτάει με έκπληξη δίπλα του μια μικρή, ίσως 10-12 ετών, η οποία παίζει αμέριμνα. Παρακολουθείστε τις κινήσεις που κάνουν τα δοξάρια και των δύο, σxεδόν ίδιες - που σημαίνει ότι προσφέρουν περίπου ισοδύναμα στο σύνολο - με την επιφύλαξη της διαφοράς στην πείρα.
Ο κόσμος της μουσικής είναι ένας κόσμος αδελφοσύνης και αλληλεγγύης και είναι εξ ορισμού αντίθετος με το διαχωρισμό φυλών, πολιτικών πεποιθήσεων, οικονομικής κατάστασης και θρησκειών, ένας κόσμος αντιρατσιστικός. Είναι ο κόσμος για τον οποίο έγραψε ο Schiller και μελοποίησε στην 9η συμφωνία ο Beethoven: Seid umschlungen Millionen... Αγκαλιαστείτε εκατομμύρια... (
) Δεν είναι ο μόνος χώρος, ο οποίος δεν διαφοροποιεί τους ανθρώπους: έτσι είναι ολόκληρος ο κόσμος της τέχνης, αλλά και της επιστήμης και του αθλητισμού κλπ. Έτσι είναι ο κόσμος του πολιτισμού.
(Αφήστε το βίντεο να κατέβει, αν έχετε αργό δίκτυο, ώστε να ακούσετε το κομμάτι και να παρακολουθήσετε τους οργανοπαίκτες ενιαία)
