Το χρέος και η διαγραφή του

του Γιώργου Παπαχρήστου, Τα ΝΕΑ, 10/4/2015

Προτιμώ να ασχοληθώ με κάτι πιο φαντεζί, κάτι πιο φολκλόρ, κάτι πιο εντυπωσιακό, όπως είναι ας πούμε αυτή η Επιτροπή για τον Έλεγχο του Χρέους. Έλαβα το σχετικό ερέθισμα (από... ερεθίσματα άλλο τίποτε αυτόν τον καιρό) από το τρίτο στη σειρά σποτ της αγαπημένης Προέδρου Ζωής, το οποίο κάτω από τον γενικό τίτλο «Έλεγξέ το, διάγραψέ το» μας καλεί να μετάσχουμε, νοερά εκτιμώ, σε αυτή την πρωτότυπη προσπάθεια της οποίας ηγείται ένας κύριος Ερίκ Τουσέν, Βέλγος την καταγωγή, αλλά κανονικά για σύλληψη από τη fashion police, δεδομένης της τάσης του να φοράει πέδιλο με κάλτσα, με ευδιάκριτο το μεγάλο δάχτυλο μπροστά, μέσα στο καταχείμωνο.

Διάβασα και μία συνέντευξη του εν λόγω κυρίου Τουσέν σε εφημερίδα της πατρίδας του, άγνωστης σ' εμένα, στην οποία τόνιζε ότι η σχετική Επιτροπή που συνέστησε η Βουλή των Ελλήνων θα οδηγηθεί στην αποκάλυψη σκανδάλων, κυρίως στον τομέα των αμυντικών δαπανών, και ήρθε και έδεσε το πράγμα (μέσα μου).

Διότι συνομιλώντας με ειδικούς αποκόμισα την αίσθηση - ή και την εντύπωση θα έλεγα - ότι η εν λόγω Επιτροπή είναι της τάξεως «σε δουλειά να βρισκόμαστε». Όπως, δε, μου είπε ο (σοβαρός και ιδιαίτερα μετριοπαθής) συνταγματολόγος ευρωβουλευτής Κώστας Χρυσόγονος, «κράτα μικρό καλάθι».

• Μα γιατί; Εδώ μπορεί να προκύψουν αποτελέσματα τα οποία θα οδηγήσουν σε διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους, παρατήρησα, παρασυρθείς και εγώ από τα σποτ της Ζωής.
• Ας μην επενδύουμε σε κάτι τέτοιο, με προσγείωσε. Η Επιτροπή δεν θα είναι η λύση του ελληνικού προβλήματος χρέους. Ακόμη και αν αποδειχθεί ότι ορισμένες δαπάνες του ελληνικού κράτους, όπως σε οπλικά συστήματα ή στο γνωστό C4i σύστημα των Ολυμπιακών Αγώνων, ήταν άχρηστες, ρεαλιστικά σας λέω ότι αυτό δεν θα αφορά παρά μόνο ένα μονοψήφιο ποσοστό επί του συνόλου του δημόσιου χρέους.

Ρώτησα τον κ. Χρυσόγονο εάν έχει υπάρξει κάτι σχετικό σε άλλη χώρα του πλανήτη. Μου μίλησε για χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπου ανάλογες επιτροπές επιχείρησαν να χαρακτηρίσουν μέρος του χρέους των χωρών «επαχθές» επειδή ορισμένες από τις δαπάνες χρησιμοποιήθηκαν για την επιβολή δικτατοριών και την καταπίεση των λαών. Συμπέρανα, χωρίς να θέλω να απογοητεύσω την Πρόεδρο Ζωή και την κυβέρνηση, ότι ματαιοπονούμε...

Έλεγχος και διαγραφή

Αναζήτησα και στο Διαδίκτυο πληροφορίες για το ερώτημα που έθεσα στον κ. Χρυσόγονο. Και βρήκα. Η μόνη χώρα που αρνήθηκε να πληρώσει το χρέος της ήταν το 1918 η Σοβιετική Ένωση, δηλώνοντας διά του τεράστιου Λένιν ότι δεν αναγνωρίζει τα δάνεια που είχε συνάψει ο τσάρος. Οι δανειστές της πραγματοποίησαν στρατιωτική επέμβαση - μετείχε και η Ελλάδα του Βενιζέλου (του Ελευθερίου, όχι του Βαγγέλη) αλλά, παρά την αποτυχία της, είχαν τον τελευταίο λόγο. Εξήντα εννιά χρόνια μετά, το 1987, όταν ο Γκορμπατσόφ κατέφυγε στο ΔΝΤ για οικονομική βοήθεια για τη Σοβιετία της περεστρόικας, το ΔΝΤ αρνήθηκε τη βοήθεια αν προηγουμένως δεν αναγνώριζε τις υποχρεώσεις της χώρας του έναντι των δάνειων που είχε λάβει ο... τσάρος! Τι έγινε, τελικά; Τα αναγνώρισε, έστω και τυπικά, κατέβαλε ένα 3% εξ αυτών - 46 εκατ. λίρες συνολικά - και προχώρησε.

Αυτά για να ξέρουμε τι μας γίνεται και να μη μασάμε ό,τι μας προσφέρουν. Εγώ έκανα ό,τι λέει η Πρόεδρος Ζωή. Το «έλεγξα» (τι έχει γίνει στο παρελθόν) και το «διέγραψα» (ως μία ακόμη συριζαίικη μπαρούφα)!