Η αποτέφρωση του διαλόγου

Tου Πασχου Μανδραβελη, Καθημερινή, 9/3/2012

Η ατυχής υπαναχώρηση του δημοτικού συμβουλίου Μαρκοπούλου για την κατασκευή αποτεφρωτηρίου στην περιοχή έχει ενδιαφέρουσες προεκτάσεις και δείχνει την πολλαπλή παθογένεια που μαστίζει τη χώρα. Οπως είναι γνωστό, το Δ.Σ. του υπερχρεωμένου δήμου αποφάσισε ομόφωνα τον Νοέμβριο να δημιουργηθεί αποτεφρωτήριο νεκρών στην περιοχή.  Ο μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος και εκκλησιαστικοί παράγοντες της περιοχής αντέδρασαν με δικαιολογία τις παραδόσεις των ορθοδόξων χριστιανών. Bέβαια, όλοι ξέρουμε ότι τα νεκροταφεία είναι για τις εκκλησίες χρυσωρυχεία και γι’ αυτό κάποιοι μητροπολίτες τα στήνουν και αυθαίρετα σε δασικές εκτάσεις. Εξάλλου, κανείς δεν απαγορεύει στους χριστιανούς να θάβονται σύμφωνα με τις παραδόσεις τους· το αποτεφρωτήριο θα φτιαχνόταν για άθεους ή αλλοθρήσκους. Πριν από μερικές μέρες, μια ομάδα δημοτικών συμβούλων «είδε το φως το αληθινό» και το συμβούλιο άλλαξε την απόφασή του, με αποτέλεσμα το έργο να ακυρωθεί. Το πρώτο, λοιπόν, συμπέρασμα είναι η επιρροή της επίσημης Εκκλησίας –όχι στη ζωή των χριστιανών που είναι φυσιολογικό, αλλά όλων των υπολοίπων– εις βάρος κάθε δημοκρατικού κανόνα. Το δεύτερο που πρέπει να τονιστεί είναι η ψοφοδεής στάση των πολιτικών, έστω σε επίπεδο δημοτικών συμβούλων. Σε μικρό χρονικό διάστημα, άλλαξαν την απόφασή τους διότι –όπως είπε ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου– «δεν υπάρχει η αναγκαία ευρύτερη κοινωνική συναίνεση». Το θέμα, όμως, είναι ότι οι κοινωνικές συναινέσεις χτίζονται μετά από ουσιαστικό και ενδελεχή διάλογο. Αυτός δεν έγινε. Κατ’ αρχάς, όπως καταγγέλλει η συμπολίτευση, «στην επίσημη εισήγησή της, η παράταξη “Ανθρώπινη Πόλη - Λύσεις Ζωής” (πρόσκειται στο ΠΑΣΟΚ) έκανε λόγο ακόμα και για “Αουσβιτς” στο Μαρκόπουλο». Τόση ευπρέπεια και γνώση της Ιστορίας κουβαλούν κάποιοι πολιτικοί και σε τοπικό επίπεδο. Ομως, στο δημοτικό συμβούλιο που θα συζητούσαν το θέμα κυριάρχησε ο νόμος του όχλου, ο οποίος εξαπλώνεται και εμποδίζει ή ακυρώνει κάθε πολιτική διεργασία. Αγανακτισμένοι υπάρχουν λογιών λογιών και επιβάλλουν πλέον διά των κραυγών (ενίοτε και δι’ άλλων μέσων) τη θέλησή τους. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, «παρ’ όλο που ο στόχος του δημοτικού συμβουλίου ήταν να αναπτυχθεί τεκμηριωμένος και ουσιαστικός επιστημονικός διάλογος προκειμένου να αποσαφηνιστεί η βασιμότητα, ή μη, των αντιρρήσεων, αυτό δεν κατέστη δυνατό λόγω της άρνησης της πλειοψηφίας των παρισταμένων να ακούσουν κάτι διαφορετικό από αυτό που ήθελαν. Τα γιουχαΐσματα και οι λεκτικές επιθέσεις εις βάρος επιστημόνων που θα υπεράσπιζαν το έργο οδήγησε τους τελευταίους να αποχωρήσουν στο πρώτο μισάωρο της συνεδρίασης» («Βήμα» 1.3.2012). Το θέμα πλέον ξεφεύγει από το γεγονός ότι οι ποικιλόχρωμοι συντηρητισμοί δεν αφήνουν τίποτε να προχωρήσει σ’ αυτή τη χώρα. Ούτε καν τα αποτεφρωτήρια νεκρών. Οπως αποδείχθηκε και στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Μαρκοπούλου, η «αγανάκτηση» διαφόρων μικρών ομάδων δεν επιτρέπει να γίνει ούτε διάλογος για τα θέματα. Φιμώνονται ακόμη και επιστήμονες (δεν είναι αυτό τραγική ειρωνεία για το παρελθόν του μητροπολίτη Μεσογαίας;). Αυτό το έλλειμμα διαλόγου θα το πληρώσουμε πολύ ακριβότερα στο μέλλον.