Το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο Εργατικών θεμάτων (Bundesarbeitsgericht) της Γερμανίας στο Βερολίνο πήρε μία ιστορική απόφαση για την ελευθερία της θρησκείας, αν και απέρριψε το αίτημα του ενάγοντος για επαναπρόσληψη.
Το θέμα ξεκίνησε το 2008, όταν μια αλυσίδα Supermarket απέλυσε έναν Άραβα εργαζόμενο, επειδή αυτός δεν δεχόταν να ασχοληθεί με διακίνηση ποτών στο κατάστημα, επειδή αυτά μπορεί να περιείχαν αλκοόλ, το οποίο δεν επιτρέπεται να διακινούν μουσουλμανικά χέρια κ.ο.κ.
Η πραγματική αντιδικία ξεκίνησε διαφορετικά: ο Άραβας εργαζόταν σε ένα πλυντήριο αυτοκινήτων, το οποίο εξυπηρετούσε και τους πελάτες του Supermarket. Κάποια στιγμή εξαγοράστηκε αυτό το πλυντήριο από τους ιδιοκτήτες του Supermarket, ώστε να εξυπηρετούνται σ’ αυτό μόνο πελάτες του καταστήματος. Ο δε Άραβας αξιοποιήθηκε στον τομέα διακίνησης ποτών.
Αυτή η εργασία πιθανόν να είναι κουραστική –κιβώτια πέρα δώθε– και ανιαρή –ξεπακετάρισμα και τοποθέτηση ποτών στα ράφια–, οπότε ο Άραβας σκέφτηκε να επικαλεστεί την απαγόρευση του αλκοόλ στον Μωαμεθανισμό για να γλιτώσει τον κόπο. Η διεύθυνση του Supermarket δεν έψαξε πολύ το θέμα και απέλυσε τον Άραβα, ο οποίος προσέφυγε στα αντίστοιχα δικαστήρια και τελικά έφτασε στο Ομοσπονδιακό δικαστήριο, το οποίο αποφάσισε τελεσίδικα.
Η απόφαση αυτή λέει, με λίγα λόγια, ότι μπορεί ο εργαζόμενος να αρνηθεί για θρησκευτικούς λόγους κάποιες εργασίες, αλλά πρέπει να τις περιγράψει κατανοητά και ρητά στον εργοδότη του και όχι γενικά, όπως "να μην έχει σχέση με αλκοόλ". Θα έπρεπε ίσως να δηλώσει, αρνούμαι να μεταφέρω πακέτα με ουίσκι, κονιάκ, κρασί κτλ., αλλά κόκα κόλες, γκαζόζες και νερά θα μεταφέρω… λέω εγώ τώρα.
Το θέμα που ενδιαφέρει εδώ είναι άλλο: ο εκπρόσωπος της αληθινής θρησκείας του «ιερού ιπτάμενου μακαρονοτέρατος», μακαρονότατος Rüdiger Weida θεώρησε νομικά σωστή την απόφαση και δήλωσε ότι οι λάτρεις και οπαδοί του μακαρονοτέρατος δεν πρόκειται στο εξής να ασχολούνται στην εργασία τους με πατάτες και ρύζι, αφού αυτό απαγορεύεται από την αληθινή θρησκεία του, η οποία επιβάλλει την επαφή μόνο με μακαρονάδες (με parmigiano reggiano και σαλτσίτσα παρακαλώ!) και πίτσες πάσης συγκρότησης και παντός περιεχομένου.
Αλλιώς, λέει η αρχηγάρα ο Rüdiger, †ευλόγησον†, θα έπρεπε να γίνει οριστικός και ολοκληρωτικός διαχωρισμός κράτους και θρησκειών και να μην λαμβάνονται στις δικαστικές αποφάσεις υπόψιν οι ανοησίες κάθε θρησκόληπτου. Διαφορετικά, όλοι στα μακαρόνια μέχρι σκασμού!
Θα επανέλθω με άλλες δραστηριότητες του μακαρονότατου ηγέτη, ο οποίος πάει να γελοιοποιήσει το μεσοβέζικο σύστημα συναλληλίας κράτους-εκκλησίας στη Γερμανία!
