του Τάκη Μίχα, protagon.gr, 28/8/2011
Προχτές διαβάζοντας την εφημερίδα πήρε το μάτι μου ένα σημείο στο οποίο γινόταν αναφορά στο γεγονός ότι ο υπουργός υγείας Ανδρέας Λοβέρδος είχε συνάντηση με κάποιον με το οποίο συζήτησαν το θέμα της μεταμόσχευσης των οργάνων. Υπέθεσα ότι συνομιλητής του υπουργού θα ήταν κάποιος που είχε γνώση του θέματος όπως π.χ. ένας χειρουργός που ειδικεύεται σε μεταμοσχεύσεις ή ένας βιολόγος είτε τέλος πάντων κάποιος από την κοινότητα των επιστημόνων. Οποία η έκπληξη μου όταν διαπίστωσα ότι αυτή η επίσημη συνάντηση του υπουργού ήταν με ένα… κληρικό! Όχι με έναν τυχαίο κληρικό φυσικά αλλά με τον αρχιπαπά της Ελλάδας Ιερώνυμο ο οποίος είχε κληθεί από το επίσημο κράτος να καταθέσει τις απόψεις του.
Δεν αμφιβάλλω ότι ο κ. Ιερώνυμος ως πρόσωπο ίσως να έχει ενδιαφέρουσες απόψεις. Αλλά δεν επρόκειτο για μια ιδιωτική συνάντηση του υπουργού με ένα πολίτη που πιθανώς έχει ενδιαφέρουσες απόψεις. Η συνάντηση έγινε επειδή ο κ. Ιερώνυμος εκπροσωπεί μια συγκεκριμένη οργάνωση που φέρει το όνομα «Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας».
Και το απλό ερώτημα είναι: Στην βάση ποιων ακριβώς γνωσιολογικων κριτηρίων αποζητά ο υπουργός την άποψη αυτής της οργάνωσης για την μεταμόσχευση οργάνων (η για οποιοδήποτε άλλο θέμα που άπτεται της επιστήμης); Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μια οργάνωση που έχει αναγάγει την απόρριψη της επιστημονικής αληθείας και την αποθέωση της δεισιδαιμονίας σε πεμπτουσία της ιδεολογίας της; Πρόκειται για μια οργάνωση που πρεσβεύει ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε 5000 έτη π.Χ., ότι δημιουργήθηκε από έναν παππού με μακριά γενειάδα σε 7 ημέρες, ότι όλοι οι ζώντες οργανισμοί που υπάρχουν σήμερα, δημιουργήθηκαν με τη σημερινή τους μορφή, ότι μετά τον θάνατο ο άνθρωπος (αν είναι τυχερός) θα μεταβεί σε ένα καθεστώς αιώνιας δημοσιοϋπαλληλικής αργομισθίας κλπ κλπ.
Η αναγωγή λοιπόν ενός ατόμου που εκπροσωπεί μια οργάνωση με τέτοιες απόψεις σε επίσημο συνομιλητή του κράτους για ένα καθαρά επιστημονικό θέμα αποτελεί ένα χαστούκι για την επιστημονική κοινότητα και μια απευθείας πρόσκληση για τους νέους μας να απορρίψουν κάθε έννοια επιστημονικής μεθοδολογίας.
Την ίδια στιγμή η υπουργός «Θρησκευμάτων»(!!!) Άννα Διαμαντοπούλου έφερνε στην Βουλή ένα νομοσχέδιο το οποίο προσπαθεί να περιορίσει τον σκοταδισμό και την αμάθεια που έχουν επιβάλλει στα πανεπιστήμια οι κομματικές και ιδιαίτερα οι αριστερές οργανώσεις.
Πολύ σωστό, ποιος σώφρων άνθρωπος θα μπορούσε άλλωστε να διαφωνήσει. Όμως αυτό που θα πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι ο αγώνας εναντίον του σκοταδισμού δεν μπορεί να είναι μονόπλευρος. Δεν μπορεί κανείς π.χ. αφενός να προσπαθεί να περιορίσει την απαξίωση της μάθησης που έχουν επιβάλλει οι ακροαριστερές συντεχνίες στα ΑΕΙ και ταυτόχρονα να αποδέχεται το γεγονός ότι σήμερα οι απόφοιτοι του Λυκείου δεν διδάσκονται τη «Θεωρία της εξέλιξης», επειδή αυτό ενοχλεί τους παπάδες. Δεν μπορεί κανείς να μιλά για την «κοινωνία της γνώσης» όταν συμμετέχει σε τελετές για «θαυματουργές» εικόνες(!) ή όταν καλεί να καταθέσουν την άποψη τους για θέματα βιολογίας και νευροχειρουργικής οργανώσεις που πρεσβεύουν τις πλέον «εξωγήινες» απόψεις.
Όπως έδειχνε πρόσφατη δημοσκόπηση του Economist, η Ελλάδα μαζί με τις ΗΠΑ και την Τουρκία αποτελούν τις τρεις χώρες μεταξύ των αναπτυγμένων χωρών που εμφανίζουν τα υψηλότερα ποσοστά πληθυσμού που δεν πιστεύουν στη θεωρία της εξέλιξης. Και γι' αυτή τουλάχιστον την θλιβερή πρωτιά αμάθειας δεν ευθύνονται οι αναρχικοί των Εξαρχείων και οι «κουκουλοφόροι», αλλά εκείνοι οι πολιτικοί παράγοντες που με τις ενέργειες τους προσδίδουν κύρος στους μεταπράτες του «οπίου των λαών».
