του Ριχάρδου Σωμερίτη, ΒΗΜΑ, 18/8/2011
Ορισμένοι κληρικοί νομίζουν ότι είναι ιερό δικαίωμά τους να ασχημονούν. Αυτή είναι η περίπτωση του κ. Άνθιμου αλλά υπάρχουν και χειρότερα. Ένα από αυτά ανήκει στα καθημερινά έργα του κ. Αμβροσίου (Καλαβρύτων). Ζήτησε και πήγε να επισκεφτεί στον Κορυδαλλό τον Ντερτιλή, τον τελευταίο από τους χουντικούς εγκληματίες που παραμένει εκεί γιατί αρνείται αίτηση χάριτος αξιώνοντας... τη συγνώμη της Πολιτείας. Όποιος θυμάται τον Ντερτιλή, με τα τανκς του πραξικοπήματοςτου 1967 και το 1973 στο Πολυτεχνείο, με το φονικό περίστροφο στο χέρι, καταλαβαίνει εύκολα γιατί, γι αυτόν, τον αμετανόητο, ακόμα και νομικά «τα ισόβια είναι όντως ισόβια».
Ο κ. Αμβρόσιος θεωρεί ότι ο Ντερτιλής είναι «πολιτικός κρατούμενος» και θαυμάζει τη πίστη στις ιδέες του με το ίδιο πάθος με το οποίο χαρακτηρίζει επιθετικά «χοντοφασιστική» τη σημερινή κυβέρνηση. Οι ανακοινώσεις του για να υπερασπιστεί την επίσκεψή του στον κατάδικο είναι υβριστικές και υστερικές.
Ο νυν Μητροπολίτης των τραγικών Καλαβρύτων είχε διατελέσει ως το 1974 «ιερέας της Αστυνομίας». Από το 1967 ως το 1974 η αστυνομία είχε συλλάβει πολλές χιλιάδες πολίτες και είχε βασανίσει εκατοντάδες. Δεν είναι γνωστή, υπάρχει όμως, κάποια χριστιανική αντίδραση του κ. Αμβροσίου; Θα είχε ενδιαφέρουν η μαρτυρία πρώην κρατούμενων και βασανισμένων: τον είδαν ποτέ, τους είπε μια κουβέντα, τους εμψύχωσε;
Μπορεί ναι, μπορεί όχι. Εντυπωσιάζει όμως η σιωπή του ιδίου για τα φοβερά εκείνα χρόνια. Μια σιωπή που εξηγεί το μίσος (ο ίδιος ομολογεί τον όρο) για τη σημερινή κυβέρνηση. Και την ταύτισή του με τους «αγανακτισμένους», προφανώς της άνω πλατείας Συντάγματος.
Τέτοιοι ιεράρχες αξιώνουν ανεξέλεγκτο λόγο και ρόλο για τα κοινά, με έξοδα της Πολιτείας και συνεπώς όλων των φορολογουμένων. Υπάρχει συνεπώς και από καιρό πρόβλημα: ορισμένοι από αυτούς είναι χειρότεροι και από τους λουφαδόρους ταξιτζήδες που πάντως δεν θέλουν και να κυβερνήσουν. Η οργανωμένη Εκκλησία οφείλει να το καταλάβει. Οφείλει να το καταλάβει και η Πολιτεία. Εκτός κι αν αυτά της αρέσουν!
Ο κ. Αμβρόσιος θεωρεί ότι ο Ντερτιλής είναι «πολιτικός κρατούμενος» και θαυμάζει τη πίστη στις ιδέες του με το ίδιο πάθος με το οποίο χαρακτηρίζει επιθετικά «χοντοφασιστική» τη σημερινή κυβέρνηση. Οι ανακοινώσεις του για να υπερασπιστεί την επίσκεψή του στον κατάδικο είναι υβριστικές και υστερικές.Ο νυν Μητροπολίτης των τραγικών Καλαβρύτων είχε διατελέσει ως το 1974 «ιερέας της Αστυνομίας». Από το 1967 ως το 1974 η αστυνομία είχε συλλάβει πολλές χιλιάδες πολίτες και είχε βασανίσει εκατοντάδες. Δεν είναι γνωστή, υπάρχει όμως, κάποια χριστιανική αντίδραση του κ. Αμβροσίου; Θα είχε ενδιαφέρουν η μαρτυρία πρώην κρατούμενων και βασανισμένων: τον είδαν ποτέ, τους είπε μια κουβέντα, τους εμψύχωσε;
Μπορεί ναι, μπορεί όχι. Εντυπωσιάζει όμως η σιωπή του ιδίου για τα φοβερά εκείνα χρόνια. Μια σιωπή που εξηγεί το μίσος (ο ίδιος ομολογεί τον όρο) για τη σημερινή κυβέρνηση. Και την ταύτισή του με τους «αγανακτισμένους», προφανώς της άνω πλατείας Συντάγματος.
Τέτοιοι ιεράρχες αξιώνουν ανεξέλεγκτο λόγο και ρόλο για τα κοινά, με έξοδα της Πολιτείας και συνεπώς όλων των φορολογουμένων. Υπάρχει συνεπώς και από καιρό πρόβλημα: ορισμένοι από αυτούς είναι χειρότεροι και από τους λουφαδόρους ταξιτζήδες που πάντως δεν θέλουν και να κυβερνήσουν. Η οργανωμένη Εκκλησία οφείλει να το καταλάβει. Οφείλει να το καταλάβει και η Πολιτεία. Εκτός κι αν αυτά της αρέσουν!
