Ησαΐας 20,2-4: 2 τότε ἐλάλησε Κύριος πρὸς ᾿Ησαΐαν υἱὸν ᾿Αμὼς λέγων· πορεύου καὶ ἄφελε τὸν σάκκον ἀπὸ τῆς ὀσφύος σου καὶ τὰ σανδάλιά σου ὑπόλυσαι ἀπὸ τῶν ποδῶν σου· καὶ ποίησον οὕτως πορευόμενος γυμνὸς καὶ ἀνυπόδετος. 3 καὶ εἶπε Κύριος· ὃν τρόπον πεπόρευται ὁ παῖς μου ῾Ησαΐας γυμνὸς καὶ ἀνυπόδετος τρία ἔτη, τρία ἔτη ἔσται εἰς σημεῖα καὶ τέρατα τοῖς Αἰγυπτίοις καὶ Αἰθίοψιν· 4 ὅτι οὕτως ἄξει βασιλεὺς ᾿Ασσυρίων τὴν αἰχμαλωσίαν Αἰγύπτου καὶ Αἰθιόπων, νεανίσκους καὶ πρεσβύτας, γυμνοὺς καὶ ἀνυποδέτους, ἀνακεκαλυμμένους τὴν αἰσχύνην Αἰγύπτου.
Με λίγα λόγια, ο Ησαΐας πήρε διαταγή από το θεό των Ιουδαίων να κυκλοφορεί τρία χρόνια ξεβράκωτος και ξυπόλητος... Και φυσικά, αυτός το έπραξε, δεδομένου ότι ήταν υπάκουος στις φωνές που άκουγε. Το ερώτημα είναι, γιατί έπρεπε ως υπόδειγμα για την τριετή τιμωρία των εχθρών, να υποστεί τέτοιο εξευτελισμό ο "προφήτης". Το πιθανότερο είναι ότι οι εκδηλώσεις ενός ψυχασθενούς περιγράφονται ως θέλημα θεού - υπάρχουν εξ άλλου και ανάλογα πρόσφατα περιστατικά!
Θυμάμαι στη δεκαετία του 1950, πήγαινα στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, που κυκλοφορούσε στην Κυψέλη ένας Αντρέας, καθυστερημένος στο μυαλό, γύρω στα 35-40 θα ήταν, ίσως και μεγαλύτερος· είχε και φαλάκρα. Περπάταγε δε χειμώνα καλοκαίρι ξυπόλητος και με κοντοβράκι, όπως φοράμε τώρα με τις ζέστες. Ζούσε από βοηθήματα των κατοίκων, τα υπόλοιπα της Λαϊκής Αγοράς και κάποια πρόσφορα που του έδιναν στην εκκλησία, επειδή βοηθούσε να καθαρίζει, να μαζεύει τα καμμένα κεριά κ.ά.
Μερικές φορές πήγαινε ο Αντρέας για τη φυσική ανάγκη του σε κάποιο οικόπεδα -ήταν πολλά ελεύθερα τότε- και μετά συνέχιζε να κυκλοφορεί, έχοντας ξεχάσει όμως να ξαναβάλει το κοντοβράκι του. Του φώναζαν τότε από τα καφενεία και τα κουρεία, "Αντρέα, δείξε μας το..." και άλλα τέτοια. Οι γυναίκες απέστρεφαν το βλέμμα για να μην κολαστούν και, γενικά, ήταν μια πολύ διασκεδαστική ατμόσφαιρα για μας τα παιδιά.
Πότε πότε άρχιζε ο Αντρέας να φωνάζει και να συζητάει ζωηρά μόνος του. Κάποιες φωνές φαίνεται να άκουγε ο φουκαράς και αντιδικούσε με κάποιους φανταστικούς ανθρώπους, ίσως συγγενείς. Τότε πηγαίναμε τσούρμο από πίσω του, σε κάποια απόσταση επειδή μύριζε από την απλυσιά, και απαντούσαμε σ' αυτά που έλεγε μόνος του, τα περισσότερα βρισιές, κατάρες και διάφορα ακατανόητα.
Κάποιοι ηλικιωμένοι μας έλεγαν τότε ως συμβουλή, επειδή ήθελαν να προφυλάξουν αυτόν τον δυστυχισμένο, να μην βρίζουμε και κτυπάμε τον Αντρέα, γιατί μπορεί να είναι ο ίδιος ο Χριστός που κυκλοφορεί για να δει ποιος τον αγαπάει... Παιδαριώδεις νουθεσίες! Βέβαια, αν και δεν είχε σκεφτεί κανένας από την παρέα μας να κτυπήσει τον Αντρέα -μόνο φραστικά πειράγματα-, χάναμε κάθε ιδέα για τον υποθετικό Χριστό, ο οποίος κάνει τέτοια κόλπα και μάλιστα κυκλοφορεί ξεβράκωτος για να ελέγξει τη συμπεριφορά μας...
Όλα αυτά μου έρχονται στο μυαλό διαβάζοντας την προαναφερόμενη περικοπή από το βιβλίο του "προφήτη" Ησαΐα. Κάποιος ταλαιπωρημένος άνθρωπος, ψυχασθενής θα ήταν κι αυτός, ο οποίος άκουγε φωνές και ενεργούσε σύμφωνα με αυτές, αφού όλοι ήταν βέβαιοι ότι οι φωνές ήταν του κυρίου του. Έτσι, κυκλοφορούσε γυμνός και ξυπόλητος ο Ησαΐας, αφού του το επέβαλε ο θεός - και ποιος θα τολμούσε να το αμφισβητήσει. Αργότερα μάζεψαν κάποιοι γραφιάδες τις ιστορίες του ενός και του άλλου "προφήτη" και έφτιαξαν μια ιστορία με όλα τα τρελά που είχαν συμβεί.
Αυτά ακριβώς τα διαβάζουν σήμερα κάποιοι στην Ελλάδα και τα θεωρούν θεόπνευστα και ιερά - ένας γέρων-Παΐσιος της παλιάς εποχής ήταν ο φουκαράς Ησαΐας!
