(ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΝΤΑΙΟΣ, Ελευθεροτυπία, 12/7/2010)
Αν υπήρχε -όσο και όπως υπήρχε- αίτημα από το περιβάλλον της Εκκλησίας ή απαίτηση από την κοινωνία, να χυθεί φως στα πεπραγμένα τής μη κυβερνητικής οργάνωσης (ΜΚΟ) της Εκκλησίας «Αλληλεγγύη» (γνήσιο τέκνο της «δεξιάς του Κυρίου», ευνοούμενη στις επιδοτήσεις μεταξύ ΜΚΟ των τότε υπουργών Εξωτερικών), την οποία βαρύνανε πλήθος από κατηγορίες, επί εποχής αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου.
Το αίτημα ή η απαίτηση ήταν, φαντάζομαι, να διαλευκανθεί ποιες ακριβώς κατηγορίες και πόσο βαρύνουν την οργάνωση. Δεν ήταν η μετονομασία της από «Αλληλεγγύη» σε «Αγάπη» (ή «Αποστολή»), όπως αποφάσισε («Ε» 24/6) η Διαρκής Ιερά Σύνοδος.
Κρίνω, βέβαια, επί της ουσίας, διότι τυπικά (δεν γνωρίζω τη νομική τάξη του ζητήματος) μπορεί από τη ΔΙΣ να επικαλεστούν ότι το ανώτατο εκκλησιαστικό όργανο δεν νομιμοποιείται σε τέτοιου είδους ενέργειες. Διαφορετικά (αν η ΔΙΣ, δηλαδή, δεν ασχοληθεί και με την ουσία) αφήνει περιθώρια για σχολιασμούς ότι η μετονομασία «έγινε μόνο για επικοινωνιακούς λόγους, σε μια προσπάθεια να ξεχαστεί το παρελθόν της οργάνωσης».
Κάτι που συμφωνεί με την τελευταία «ανακίνηση» του ζητήματος, τον περασμένο Αύγουστο, όταν δημοσιεύθηκε έκθεση για τα «πεπραγμένα της Αλληλεγγύης», όπου: Γινόταν μεν καταλογισμός ευθυνών, που όμως υποβάθμιζε τον ρόλο κληρικών που μετείχαν σε θέσεις ευθύνης· κάτι σαν... κομπάρσοι έργου στο οποίο... πρωταγωνιστούσε η τότε προϊστάμενη Αρχιεπισκοπή (τώρα η «Αλληλεγγύη» υπάγεται στη ΔΙΣ) και προσωπικά ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Αλλά, επρόκειτο να σταλεί στο υπουργείο Εξωτερικών για... ένταξη σε αναπτυξιακά προγράμματα, και στον εισαγγελέα για διερεύνηση τυχόν ποινικών ευθυνών.
Εκτοτε, σιωπή· γνωστή και ως... χρυσός. Τώρα, μετονομασία. Οπως οι καλόγεροι του Μεσαίωνα (θυμίζω το πιο κραυγαλέο σκάνδαλο της «Αλληλεγγύης», με τα σάπια κοτόπουλα, που προορίζονταν για βοήθεια στους πεινώντες Ιρακινούς...) καταβρόχθιζαν στις νηστείες κοτόπουλα που τα είχαν... μετονομάσει σε ιχθείς!
