προκάλεσαν τις καταστροφές των αρχαίων ναών
Στην τακτική κυριακάτικη επιφυλλίδα του δημοσίευσε ο Χρ. Γιανναράς ένα έξαλλο κείμενο με τον περίεργο τίτλο "Γιατί τόσο αντιμεταφυσικό μένος;" και με πλήθος παραπειστικών επιχειρημάτων για αδαείς. Τι εννοεί με τον όρο αντιμεταφυσικό μένος ο ποιητής; Εγώ καταλαβαίνω ότι, όποιος διαφωνούσε με την λογοκριτική περικοπή του βίντεο για το νέο Μουσείο είναι αντιμεταφυσικός - ό,τι κι αν σημαίνει αυτό! Μεταπίπτεις πάραυτα μεταξύ φιλο- και αντι-μεταφυσικής κατάστασης, ανάλογα με την τοποθέτησή σου πάνω σε μια λογοκριτική ενέργεια (την οποία στο κάτω κάτω οι εμπνευστές της την απέσυραν ντροπιασμένοι); Ας μας εξηγήσουν οι θαυμαστές και εμβριθείς μελετητές του συγγραφέα.
Γράφει ο κ. Γιανναράς: "Και αφιερώνουμε το ένα πέμπτο της παρουσίασης στην πικάντικη εξαίρεση: σε κάποιους κάποτε φανατικούς βάνδαλους του κοινωνικού περιθώριου (που υπάρχουν πάντοτε σε κάθε επί γης κοινωνία). Καταλογίζοντας το σύμπτωμα στη σύνολη μεταφυσική παράδοση του λαού των Ελλήνων."
Και συνεχίζει: "Για τους «προοδευτικούς» δημοσιογράφους, οι ρασοφορεμένοι βάνδαλοι, που στη μονόλεπτη ταινία καταστρέφουν με σφυριά τα μεγαλουργήματα της γλυπτικής τέχνης στον Παρθενώνα, δεν είναι περιθωριακοί ψυχοπαθείς, είναι η Εκκλησία, η θεσμική έκφανση της μεταφυσικής παράδοσης των Ελλήνων."
Σημειώνουμε κατ' αρχάς ότι οι καταστροφείς με το σφυρί χαρακτηρίζονται από τον κ. Γιανναρά ως "ρασοφορεμένοι βάνδαλοι" και "περιθωριακοί ψυχοπαθείς". Αυτό είναι σημαντικό να υπογραμμιστεί γιατί ο κ. Παντερμαλής απαιτούσε να διευκρινιστεί ότι δεν επρόκειτο για χριστιανούς ιερείς ή μοναχούς, αλλά απλά για "ανθρώπους της εποχής"! Δηλαδή περίπου περαστικοί που δεν είχαν τι να κάνουν και σκέφτηκαν να καθαιρέσουν κανένα γλυπτό από τον Παρθενώνα! Ας τα βρουν μεταξύ τους Παντερμαλής και Γιανναράς, εμείς διατηρούμε τη συγκεκριμένη άποψη ότι οι καταστροφείς ήταν ρασοφορεμένοι βάνδαλοι και εξ αυτού ψυχοπαθείς, όχι όμως περιθωριακοί, αλλά κεντρικά καθοδηγούμενοι! Θα εξηγήσουμε αμέσως μετά.
Να αναφερθεί προηγουμένως ότι την ίδια περίπου εποχή που γίνονταν αυτές οι θηριώδεις καταστροφές στον Παρθενώνα και σε άλλους ναούς της ελληνικής θρησκείας, ο εκκλησιαστικός πατέρας και άγιος της ορθόδοξης εκκλησίας, Αυγουστίνος (354-430), έγραφε αυτό που έχει αναρτηθεί ως σταθερή υπενθύμιση στην αριστερή στήλη αυτού του blog: "Εμείς είμαστε οι εποχές. Όπως είμαστε εμείς, έτσι είναι και οι εποχές μας". Οι "βάνδαλοι ρασοφορεμένοι ψυχοπαθείς" του κ. Γιανναρά ήταν λοιπόν ταυτόσημοι με τους "ανθρώπους" του κ. Παντερμαλή που χαρακτήρισαν τη συγκεκριμένη εποχή σκοταδισμού...
Τώρα, ως προς τις κεντρικές ευθύνες για τις καταστροφές, δεν είναι απαραίτητο να περιγραφεί εδώ η κοσμική και εκκλησιαστική συναλληλία των υστερορωμαϊκών και πρωτοβυζαντινών (και των επόμενων, βέβαια!) χρόνων. Αρκεί να υπενθυμίσουμε την ορθόδοξη "πολιτική θεολογία" της εποχής, σύμφωνα με την οποία το ευσεβές ανατολικορωμαϊκό κράτος αποτελούσε τη "βασιλεία του Χριστού επί της Γης", ήταν το τελειότερο που μπορούσε να δώσει στους ανθρώπους ο θεός.
Σ' αυτό το τέλειο κράτος συναλληλίας κοσμικής και εκκλησιαστικής εξουσίας ίσχυσε λοιπόν ο Θεοδοσιανός Κώδικας (Codex Theodosianus, έτος 438), με τον οποίο διατάσσονταν καταστροφές και δολοφονίες:
Όσοι ναοί βρίσκονται στην επαρχία θα καταστραφούν χωρίς φασαρία και οχλαγωγία. Γιατί μόνο όταν θα έχουν γκρεμιστεί και εξαλειφθεί από προσώπου γης, θα έχει καταστραφεί και η υλική βάση επάνω στην οποία στηρίζονται οι δεισιδαιμονίες.
- Αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος προς Ευτυχιανόν, Έπαρχο Πραιτορίου, έτος 399:
- Αυτοκράτορες Θεοδόσιος Β' & Βαλεντινιανός προς Ισίδωρον, έπαρχον Πραιτορίου, έτος 435:
Διατάσσουμε, όλα τα ιερά και οι ναοί, όσα βρίσκονται ακόμα άθικτα, να καταστραφούν με διαταγή των τοπικών αρχών και να εξαγνιστούν με ύψωση του σημείου της χριστιανικής θρησκείας (=του σταυρού)... Αν προσαχθεί κάποιος ενώπιον αρμόδιου δικαστή με την κατηγορία ότι έχει παραβλέψει αυτό το νόμο, θα τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου.
Υπάρχουν πολλά ακόμα εδάφια του κώδικα με ανάλογο περιεχόμενο, τα οποία ανανεώθηκαν, επικαιροποιήθηκαν και ενισχύθηκαν με τον "Ιουστινιανό Κώδικα" (Codex Iustinianus, έτος 528), περίπου έναν αιώνα μετά. Αυτά όλα είναι καταγεγραμμένα και βρίσκονται διαθέσιμα σε πολλές βιβλιοθήκες της Ανατολής και της Δύσης, γι' αυτό και δεν ήταν ή είναι δυνατόν να αμφισβητηθούν από τους Ιστορικούς του εκκλησιαστικού μηχανισμού. Έχει επινοηθεί λοιπόν ερμηνευτική δικαιολογία αποστασιοποίησης: "Ναι, υπογράφηκαν αυτοί οι νόμοι, αλλά δεν εφαρμόστηκαν ποτέ!"
Οπότε μένεις άναυδος ως συνομιλητής, μπροστά στο θράσος των έμμισθων απολογητών κάθε ιστορικού εγκλήματος που δυσκολεύονται έτσι να στηρίξουν το (διάτρητο) σύγχρονο ιδεολόγημα του "ελληνοχριστιανικού πολιτισμού". Πώς δεν εφαρμόστηκαν, καλοί μου άνθρωποι, αφού πράγματι καταστράφηκαν εκατοντάδες λαμπροί ελληνικοί (και άλλοι) ναοί, δολοφονήθηκαν ανύποπτοι άνθρωποι λόγω των θρησκευτικών επιλογών τους κ.ο.κ.; Ίσως να εννοούν ότι και χωρίς αυτούς τους νόμους θα είχαν γίνει ακριβώς τα ίδια, οπότε περιττεύει κάθε συζήτηση...
Ο κ. Γιανναράς έχει, βέβαια, με τη συγκεκριμένη επιφυλλίδα του άλλους βαθύτερους, επίκαιρους στόχους: επιβεβαιώνει μεν το αυταπόδεικτο στους διαμαρτυρόμενους για τη λογοκρισία, ότι πράγματι "ρασοφόροι βάνδαλοι" έκαναν τις καταστροφες, βρίζει δε ευκαιρίας δοθείσης τους "προοδευτικούς" διανοούμενους, οι οποίοι φαίνεται πολύ του κάθονται στο στομάχι. Ίσως επειδή δεν αποδέχονται το "εκκλησιαστικό γεγονός"...
Πρόκειται για συνήθη τακτική του συγγραφέα! Πριν από κανένα μήνα ξεκίνησε να γράψει για το νέο Μουσείο της Ακρόπολης (Καθημερινή, 19/7/2009), το οποίο δεν τον εμπνέει αισθητικά (ούτε εμένα, να πω την αλήθεια!), αλλά κατασκεύασε μια εισαγωγή από το απόθεμα της προσωπικής του εμπάθειας και ιδεοληψίας: έβρισε τον Αδ. Κοραή, ο οποίος φταίει, λέει, για την εξαφάνιση του Ελληνισμού! Κάποια στιγμή, θα υπενθυμίσω και επ' αυτού του θέματος ορισμένα ιστορικά γεγονότα...
Κάποτε διάβασα ότι ο επίσης θεολόγος καθηγ. Α. Μπαγιόναςς (1931-2005) είχε χαρακτηρίσει τα γραπτά του Χρ. Γιανναρά "ασυναρτησίες και μωρίες". Τώρα βλέπω ότι δεν είχε και πολύ άδικο!
(Stelios Frangopoulos, Στέλιος Φραγκόπουλος)
