Έγραψε λοιπόν ένα βιβλίο με τίτλο «Η αξία του Τίποτα» (The Value of Nothing), πάνω στην οικονομική κρίση που περνάμε και φαίνεται ότι θα μας ταλαιπωρήσει για κάποιο διάστημα ακόμα.
Κάποια στιγμή τον προσκάλεσαν στην ψυχαγωγική εκπομπή The Colbert Report, για να ενημερώσει το ακροατήριο για τις οικονομικές απόψεις του. Εκεί, ανάμεσα σε αστείες ιστοριούλες και πολύ μπλα μπλα, είπε ο Patel ό,τι είχε να πει για την παγκοσμιοποιημένη κοινωνία και τα οικονομικά της προβλήματα και αποχώρησε.
Ούτε που φανταζόταν ότι αυτή η τηλεοπτική του εμφάνιση θα τον έκανε παγκόσμια γνωστό για κάτι τελείως διαφορετικό και αναπάντεχο: μια οργάνωση θρησκευόμενων που ψάχνει για τον μεσσία, ο οποίος δεν έχει έρθει ακόμα –και απόδειξη γι' αυτό είναι η κατάντια του κόσμου και των ανθρώπων, λένε–, τον ανακήρυξε ως τον αναμενόμενο μεσσία. Θα μου πείτε, μήπως οι άλλοι μεσσίες που έχουν κυκλοφορήσει στην πορεία της παγκόσμιας ιστορίας, ρωτήθηκαν ποτέ; Κάποιοι τους αναδείκνυαν και προέβαλαν με ιδιοτελείς στόχους, αφού οι «μεσσίες» είχαν πεθάνει.
Ο 87χρονος Σκοτσέζος αποκρυφιστής Benjamin Creme και ηγέτης της θρησκευτικής ομάδας «Share International», ανακήρυξε τον Patel ως τον «παγκόσμιο δάσκαλο»! Προηγουμένως, πριν από αρκετά χρόνια, είχε ετοιμάσει ο Creme το προφίλ του αναμενόμενου μεσσία και έκτοτε έψαχνε, μαζί με όλους τους οπαδούς της θρησκευτικής ομάδας του να βρει, σε ποιον ταιριάζει αυτό το προφίλ. Εκεί, λοιπόν, που ο Patel έδινε στην τηλεόραση τις εξηγήσεις του για την οικονομία, άλλοι του παίρνανε μέτρα για μεσσία… Τσεκάρανε τη λίστα των προσόντων που είχαν οι ίδιοι συγκροτήσει και, ω του θαύματος, ταίριαζε απόλυτα στον άγνωστο μέχρι τότε Patel.
Ο ίδιος ο «μεσσίας» παραξενεύτηκε που ξαφνικά άρχισε να παίρνει μηνύματα αναγνώρισης, «Γεια σου μεγάλε!», «Κύριε σώσε μας!» και άλλα τέτοια — υποψιάζομαι μαζί με αιτήσεις για πρόσληψη ως μαθητής, απόστολος, απολογητής, άγιος κτλ. Απαντούσε να τον παρατήσουν ήσυχο, αλλά σιγά σιγά δεν μπορούσε καν να κυκλοφορήσει, τον έκαναν νούμερο οι «οπαδοί» του… Και, όπου έτρεχαν οι άλλοι και τον αποκαλούσαν μεσσία, τόσο και μεγάλωνε ο αριθμός των πιστών.
Αποδεσμευόμενοι οι άνθρωποι από την «υποχρεωτική» πίστη, δεν σημαίνει ότι δεν πιστεύουν σε τίποτα, απλά πιστεύουν σε οτιδήποτε! Έτσι και με τον Patel, βρήκαν πολλοί αυτό που αναζητούσαν, κάτι να πιστέψουν, κάτι να στηριχτούν, αφού οι ιστορίες από την έρημο της Μέσης Ανατολής μόνο επιφανειακά εγγίζουν πλέον τους «πιστούς»! Βλέπουν ότι δεν επηρεάζεται τίποτα στη ζωή τους, διαπιστώνουν ότι οι αναρριχητές και θρασείς επιπλέουν και οι ολιγαρκείς και σεμνοί καταρρακώνονται… Το μόνο που εισπράττει ο απλός άνθρωπος είναι λόγια παρηγοριάς, τι είπε ο Παύλος και τι εννοούσε ο άλλος άγιος, και άντε τελετουργίες κάθε τόσο χωρίς περιεχόμενο και προοπτική, άντε κανένα θαυματουργό πτώμα που δεν λιώνει, άντε ένα νέο θαύμα της παναγίτσας... Τελικά κάποιοι ζουν σαν πρίγκιπες και το πλήθος ταΐζεται με παραμύθια!
Εννοείται, όλοι αυτοί οι απλοϊκοί άνθρωποι έχουν στο μυαλό τους λάθος προδιαγραφές για τη ζωή και την κοινωνία, αλλά αυτά τούς έμαθαν, αυτό τον τρόπο σκέψης τούς δίδαξαν, δεν απέκτησαν δια της παιδείας την απαιτούμενη κριτική ικανότητα να επιλέγουν μόνοι μέθοδο και στόχους.
Κι ενώ ο Patel αποποιείται κάθε σκέψη ότι μπορεί αν είναι αυτός ο «αναμενόμενος μεσσίας» ή ο «δάσκαλος του κόσμου» και άλλα τέτοια –δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας φυσιολογικός άνθρωπος της εποχής μας, μέσα στο χυλό της κοινωνίας– παρουσιάζονται όλο και περισσότεροι σαρλατάνοι, οι οποίοι υπόσχονται προβλέψεις του μέλλοντος, επικοινωνία με το υπερπέραν, επίλυση οικογενειακών, κληρονομικών και δικαστικών υποθέσεων κτλ. Ό,τι υπόσχονταν πάντα οι χαρτορίχτρες, οι καφετζούδες, οι παπάδες και τα μέντιουμ.
Μόνο που τώρα έχει εκσυγχρονιστεί το τοπίο, μπήκαν στη δουλειά και μετανάστες από την Αφρική, ίσως επειδή η πιο ταπεινωμένη και περιφρονημένη ομάδα πολιτών στη χώρα μας από αυτούς τους μετανάστες, όπως ήταν κάποτε οι δούλοι που προσχωρούσαν γεμάτοι ελπίδες στην «αληθινή θρησκεία» από τη Μέση Ανατολή. Μου λέει μια γειτόνισσα, η οποία μάζεψε το φέιγ βολάν της φωτογραφίας (click) που μοιράζεται στις πολυκατοικίες και το έβαλε στην τσάντα της, «Στον κ. Manja δεν μπορείς να κλείσεις ραντεβού πριν από 2 μήνες, είναι διαρκώς πιασμένος, ουρά κάνει ο κόσμος στην Κυψέλη!» Ούτε σε μεγαλογιατρό δεν βρίσκεις μάλλον τέτοιες ουρές!
Λέτε τελικά ο μεσσίας να είναι από την Αφρική ή από τις νήσους Φίτζι κι εμείς να έχουμε δεσμευτεί συνταγματικά με τον άλλον από την Παλαιστίνη; Γρήγορα συνταγματική αναθεώρηση βρε, να προλάβουμε το τραίνο! 
.
.
