Περιτομή και συναφής οπισθοδρομικότητα

ΒΗΜΑ, 29/8/2012 

Με τη γερμανική κοινωνία να έχει διχαστεί στο θέμα της απαγόρευσης της περιτομής στους ανηλίκους, η ταχυδρομική υπηρεσία της Γερμανίας ετοιμάζεται να εκδώσει γραμματόσημο για να θυμίσει στους Γερμανούς ότι, 2.000 χρόνια νωρίτερα, ο Ιησούς υπεβλήθη σε περιτομή σε ηλικία μόλις οκτώ ημερών.

Ως γνωστόν, γερμανικό δικαστήριο απαγόρευσε πρόσφατα την περιτομή, μια απόφαση που υιοθετήθηκε από τους ιατρικούς συλλόγους σε πολλές περιοχές της χώρας, παρά τις έντονες αντιδράσεις εβραίων και μουσουλμάνων.

Το γραμματόσημο, το οποίο σηματοδοτεί τη 200ή επέτειο από την ίδρυση της μη κερδοσκοπικής εκκλησιαστικής οργάνωσης «Γερμανική Βιβλική Εταιρεία» στις 11 Σεπτεμβρίου, απεικονίζει σελίδα της Καινής Διαθήκης η οποία περιέχει περιγραφή της περιτομής του Ιησού.

Η «Βιβλική Εταιρεία» αναφέρει ότι το σχέδιο του γραμματοσήμου είχε τελειοποιηθεί ήδη πριν από την έναρξη της μεγάλης συζήτησης γύρω από το θέμα της περιτομής στη Γερμανία και πρόκειται να κυκλοφορήσει σύντομα.

Το γραμματόσημο των 85 λεπτών φέρει εδάφιο από το Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο: «Και όταν συνεπληρώθησαν οκτώ ημέραι, δια να γίνη η περιτομή του παιδίου, έκαμαν την περιτομήν και εδόθη στο παιδίον το όνομα Ιησούς».

Δικαστήριο της Κολονίας, το οποίο εκδίκασε την υπόθεση ενός νεαρού μουσουλμάνου που πήγε στον γιατρό αιμόφυρτος αφότου υπεβλήθη σε περιτομή, απεφάνθη τον Ιούνιο ότι εφεξής δεν θα υποβάλλονται σε αυτή τη διαδικασία νεαρά αγόρια παρά μόνο άντρες μεγαλύτερης ηλικίας, και μόνο με την συναίνεσή τους.

Η απαγόρευση αυτή, η οποία ισχύει μόνο για την περιοχή της Κολονίας, προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις εβραίων και μουσουλμάνων και πυροδότησε μεγάλη συζήτηση γύρω από τα δικαιώματα των παιδιών και των οικογενειών τους, καθώς και τη θρησκευτική ελευθερία, σε μία χώρα ιδιαίτερα ευαίσθητη σε θέματα ανοχής, λόγω του βεβαρημένου, ναζιστικού παρελθόντος της.

«Δεν θέλουμε να ρίχνουμε λάδι στη φωτιά», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Στέφαν Βίτιτς, λουθηρανός πάστορας της «Γερμανικής Βιβλικής Εταιρείας».

Να κάνω εγώ κάποιες παρατηρήσεις, σχετικά με διάφορα σημεία που θίγει το άρθρο:

1. Ο "προφήτης" προέβλεψε ότι ο μεσσίας που θα σώσει τον κόσμο, την ανθρωπότητα κτλ. θα ονομαστεί Εμμανουήλ: 

   Ευαγγέλιο Ματθαίου: 22 Τούτο δε όλον γέγονεν ίνα πληρωθή το ρηθέν υπό του Κυρίου διά τού προφήτου λέγοντος· 23 ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν, και καλέσουσι το όνομα αυτού Εμμανουήλ, ο έστι μεθερμηνευόμενον μεθ' υμών ο Θεός.

   Όμως στο χωρίο του κατά Λουκά ευαγγελίου που παρατίθεται στο γραμματόσημο, αναφέρεται σαφώς ότι δόθηκε στο βρέφος το όνομα Ιησούς! Η Ερινύα γράφει στο Blog της ότι η "προφητεία" περί Εμμανουήλ αναφέρεται σε άλλο ιστορικό πρόσωπο και την οικειοποιήθηκαν οι χριστιανοί. Εγώ αναρωτιέμαι απλώς: γράφουν κάπου οι "ιερές γραφές" ότι οι γονείς, οι γείτονες, οι μαθητές του κτλ. φώναζαν τον Ιησού Εμμανουήλ; Κάποτε έθεσα αυτό το ερώτημα στον κατηχητή και μου απάντησε "Δεν είναι της στιγμής αυτή η ερώτηση!" Κατάλαβα ήδη τότε ότι δεν υπάρχει απάντηση!
2. Μεταφέρω ένα επιχείρημα που διάβασα αλλού: Ο μακαρίτης Χριστόδουλος κατακεραύνωνε τους υποστηρικτές της αποτέφρωσης νεκρών, λέγοντας: "Ο Κύριός μας ετάφη, δεν αποτεφρώθηκε... Έτσι κι εμείς..." Αφού συνέβησαν αυτά στον κύριό του και επέμενε ο Χριστόδουλος (το ίδιο φοβερό επιχείρημα διατυπώνουν σήμερα όλοι οι μητροπολίτες) να τα εφαρμόσει και στους σύγχρονους, γιατί δεν επέμενε να κάνουν οι Ελληνορθόδοξοι —και μαζί τους όλοι οι μελετητές των γραφών— επίσης περιτομή; Όπου βολεύει επικαλούμαστε τις γραφές και αλλού όχι; Πότε θα σταματήσει αυτή η υποκρισία;;

Σκοτώστε τους γέρους, να σωθούμε

της Λώρης Κέζα, ΒΗΜΑ, 30/8/2012

Τόσα ακατοίκητα ξερονήσια έχει η χώρα, πρέπει να αξιοποιηθούν από τον κ. Γ. Στουρνάρα. Δεν μιλάμε για την κτηματομεσιτική πρόταση που συζητήθηκε, δηλαδή να πωληθούν σε επενδυτές. Κάτι πιο πρακτικό. Να στέλνουν εκεί τους συνταξιούχους (άνω των 67 ετών, όχι άνω των 65) και να τους αφήνουν να ψοφήσουν από τη δίψα και την πείνα. Κοστίζει ο γέροντας, με τις επικουρικές, το ΕΚΑΣ, τα φάρμακα – για να μην υπολογίσουμε τα «δώρα» των 200 ευρώ τα οποία κατά πως φαίνεται έριξαν έξω τον προϋπολογισμό. Είναι πιο τίμιο να δολοφονήσει το κράτος τους υπερήλικες έτσι άμεσα παρά να τους καταδικάζει σε αργό θάνατο με το τρίτο πακέτο μέτρων που τώρα απεργάζεται.

Τελευταία εμπνευσμένη ιδέα καταδίκης είναι η πλήρης κατάργηση των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα και του επιδόματος για το καλοκαίρι για όλους ανεξαιρέτως τους συνταξιούχους του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Με κάτι τέτοια θα σώσει την οικονομία της χώρας ο υπουργός Οικονομικών. Για τη φοροδιαφυγή τσιμουδιά: αυτά τα έλεγε πριν αναλάβει.

Όπως πανηγυρικά έχει ανακοινωθεί, το κράτος πρέπει να κάνει οικονομία 11,5 δισ. Τα μισά από αυτά βρέθηκαν από τις συντάξεις. Η έκθεση των δεδομένων είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Οι άνθρωποι που ασχολήθηκαν εντυπωσιάζουν από τον ζήλο, από την έμφαση στη λεπτομέρεια. Πολλαπλασιάζουν τα 30 ευρώ από τη σύνταξη αγροτών (σύνταξη των 300 ευρώ), υπολογίζουν κάθε δεκάρα από τους στρατιωτικούς και ασφαλώς καταγγέλλουν τις παθογένειες του συστήματος. Οι ανύπανδρες θυγατέρες που εισπράττουν σύνταξη μπαίνουν μπροστά και διαπομπεύονται σαν να φταίνε εκείνες για την καταστροφή της οικονομίας.

Καθώς όμως πρόκειται για το τρίτο πακέτο μέτρων αναρωτιόμαστε γιατί δεν έχουν ήδη καταργηθεί όλες αυτές οι συντάξεις που καταβάλλονται καταχρηστικά. Υποψιαζόμαστε ότι είναι πολύ βολικό να υπάρχουν ακόμη συνταξιούχοι ετών σαράντα και τυφλοί με γερακίσιο βλέμμα που λαμβάνουν επιδόματα. Κάτι τέτοιες προκλητικές καταστάσεις που εξακολουθούν την αφαίμαξη στα ταμεία φτιάχνουν ένα κλίμα δικαιοσύνης σε κατάσταση που είναι άδικη, παράλογη και πλέον δολοφονική.

Τι θέλουμε να πούμε. Ο κ. Στουρνάρας επιχειρεί να σώσει την κατάσταση με τα εύκολα. Εχει μπροστά τους κωδικούς με τις συντάξεις και λέει, «τι θα κόψουμε τώρα;» και σκέφτεται να κόψει τα δώρα. Πάλι οι ίδιοι άνθρωποι στο στόχαστρο. Και έτσι πάμε από το ένα άκρο στο άλλο, δηλαδή από εκεί που έπαιρναν συντάξεις άτομα που ήταν υπερβολικά νέα ή που δεν είχαν δουλέψει ποτέ, από εκεί που με διάφορα κόλπα διάφοροι επιτήδειοι εκμεταλλεύονταν τα κενά του συστήματος (κενά θεσμικού και πολιτικού δόλου) τώρα οδηγούνται σε αργό θάνατο όλοι όσοι δούλεψαν σκληρά, υπήρξαν έντιμοι και έπραξαν όσα θα τους εξασφάλιζαν αξιοπρεπή τρίτη ηλικία.

Δυστυχώς τα νούμερα δεν βγαίνουν, δεν είναι δυνατόν να μειώνονται κι άλλο οι συντάξεις, να απαιτείται φόρος αλληλεγγύης που αντιστοιχεί περίπου σε ένα μηνιάτικο, να ακριβαίνει μήνα με τον μήνα το κόστος ζωής. Όλα αυτά οδηγούν σε μιζέρια, σε αργό θάνατο. Καλύτερα να τους πάνε στα ξερονήσια, να βγάλουν μια ανακοίνωση για το πόσα γλιτώνουμε από τη μαζική θανάτωση των συνταξιούχων. Κατόπιν ο κ. Στουρνάρας μπορεί να παρακαλέσει την κ. Μέρκελ να δηλώσει κάτι δακρύβρεχτο του τύπου «ματώνει η καρδιά μου με τα κουφάρια στα νησιά». Όλα θα αποκατασταθούν σε μερικές δεκαετίες όταν οι Γάλλοι εγείρουν ζήτημα ελληνικής συνταξιουχοκτονίας και ορίσουν μια επέτειο προς τιμήν των νεκρών.

Αποχαιρετισμός στη θρησκευτική πίστη (47)

Πώς και γιατί είμαι άθεη

Πελαγία Π., 55 ετών, απόφοιτος Διοίκησης Επιχειρήσεων, έγγαμη, Αττική.

Κανείς στην οικογένειά μου δεν είχε ποτέ καλές σχέσεις με τη θρησκεία. Σπάνια αναφερόντουσαν στο θέμα οι γονείς μου, σαν να μην υπήρχε. Εκτός από τη γιαγιά μου, από την πλευρά της μητέρας μου. Θυμάμαι ότι με έπαιρνε καμιά φορά μαζί της στην εκκλησία και αντί για παραμύθια μου έλεγε ιστοριούλες από τη Βίβλο. Αργότερα, κατάλαβα ότι ο πατέρας μου ήταν εντελώς άθεος και η μητέρα μου πίστευε όσο πατάει η γάτα.

Γύρω στα δεκαπέντε μου, λόγω ενός καταπληκτικού καθηγητή θρησκευτικών και μίας φίλης μου, θέλησα να μάθω περισσότερα. Πώς ήταν δυνατόν να μη γνωρίζω απολύτως τίποτα, για κάτι που είχε εκατομμύρια οπαδούς; Από μικρή διάβαζα πάρα πολύ, πράγμα που συνεχίζω μέχρι σήμερα, μυθιστορήματα, φιλοσοφία, ποίηση, κλασικούς και αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, καθώς και επιστημονικά βιβλία διαφόρων θεμάτων, όπως: φυσική, χημεία, αστρονομία, μαθηματικά, ψυχολογία, ιατρική και γενικά ότι έπεφτε στα χέρια μου ή μου προκαλούσε κατά καιρούς το ενδιαφέρον. Έτσι ξεκίνησα και αυτή την έρευνα μέσα από τα βιβλία.

Τα χρόνια που ακολούθησαν, διάβασα με προσοχή και αρκετές φορές, την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, όπως και άλλα θρησκευτικά βιβλία και μελέτες. Έτσι ανακάλυψα ένα σωρό αντιφάσεις και απίθανα πράγματα, τα οποία καμία σχέση δεν είχαν με αυτά που δίδασκε η εκκλησία ή μας μάθαιναν στο σχολείο. Τα συζήτησα με ανθρώπους που πίστευαν και μου σύστησαν κάποιους μορφωμένους παπάδες και θεολόγους για να με διαφωτίσουν και να λύσουν τις άπειρες απορίες που μου δημιουργήθηκαν. Καμία από τις απαντήσεις τους δεν είχε λογική και σαφή εξήγηση ούτε έριξε φως στο πάρα πολύ μπερδεμένο μυαλό μου. Στη συνέχεια μελέτησα και άλλες θρησκείες πέρα από τη Χριστιανική.

Τελικά, το μόνο που κατάφερα από όλα τούτα, είναι, να θαυμάσω τον Ιησού σαν άνθρωπο και φιλόσοφο - ποτέ όμως δεν τον είδα σαν θεό - το ίδιο έγινε και με πολλούς άλλους «ιδρυτές» θρησκευτικών ρευμάτων, όπως τον Βούδα για παράδειγμα. Επίσης εκτίμησα, ενστερνίστηκα και εφάρμοσα επιλεκτικά στη ζωή μου μερικές από τις σοφές διδασκαλίες και πρακτικές, που λίγο πολύ εμπεριέχονται ανεξαιρέτως σε όλες τις θρησκείες του κόσμου. Παράλληλα όμως, έφριξα με τις αναπόδεικτες και παράλογες ανοησίες και φαντασιώσεις και μου ήταν αδύνατον να τις καταπιώ αμάσητες, ώστε να πιστέψω τελικά κάπου.

Γενικά, η ιδέα του Θεού δεν μου κάθισε ποτέ καλά και η θρησκεία μου φαινόταν σαν ένα μεγάλο, φτιαχτό παραμύθι, δημιουργημένο από τον ίδιο τον άνθρωπο για τον άνθρωπο. Νομίζω, πως όλα ξεκίνησαν από την ανάγκη της κάθε κοινωνίας να καλύψει τους φόβους της. Φόβους που δημιουργήθηκαν από τις ελλιπείς γνώσεις για το άγνωστο. Ό,τι δεν μπορεί να εξηγηθεί επιστημονικά ή με την κοινή λογική, κάποιοι επιτήδειοι το αντικαθιστούν ωραιότατα με υπερβατικές, υπερφυσικές και γεμάτες μυστήριο πιθανές ή απίθανες λύσεις. Η μάζα του λαού παρασυρμένη από τα όμορφα λόγια, πιστεύει, παθιάζεται, ακολουθεί πειθήνια και εκείνοι με τον ένα ή τον άλλο κερδίζουν αυτό που θέλουν, συνήθως χρήμα και εξουσία. Η θρησκεία είναι μια μορφή ύπουλης, φανατισμένης πολιτικής και αποτελεί το πιο δυνατό μέσον χειραγώγησης και εκμετάλλευσης.

Προσωπικά πιστεύω, πως αυτό που οδηγεί τους ανθρώπους να γίνουν τυφλοί οπαδοί μίας θρησκείας, είναι η αδυναμία τους να κουμαντάρουν από μόνοι τους τα τη ζωή τους και να βρουν λύσεις για τα προβλήματα που τους απασχολούν - όσο βαρύ και αν ακούγεται αυτό. Κάθε θρησκεία, προσφέρει ωραιότατες, παραμυθένιες λύσεις για το υπαρξιακό τους πρόβλημα, καθώς και σαφείς, πακεταρισμένες οδηγίες ζωής, όλα με τη βούλα και τη σφραγίδα ενός Θεού. Και το κυριότερο, τους υπόσχεται πως αν πιστέψουν, ακολουθήσουν και εφαρμόσουν όσα τους λένε, τους περιμένει ένας «παράδεισος» σε μια άλλη ζωή ή δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες να επανορθώσουν σε επόμενες ζωές. Μιας και τους είναι λοιπόν πάρα πολύ δύσκολο να μανουβράρουν τα «δεινά του κόσμου τούτου», τα υποφέρουν μοιρολατρικά και αγόγγυστα, με την ελπίδα και την υπόσχεση για ένα καλύτερο μέλλον μετά θάνατον. Παράλληλα καλύπτουν τον ίδιο το φόβο του θανάτου, μιας και τους είναι πάρα πολύ δύσκολο να αποδεχτούν έτσι απλά, πως όπως για όλα τα έμβια όντα υπάρχει ένα τέλος, έτσι υπάρχει και ένα τέλος για την «κορωνίδα της δημιουργίας», τον άνθρωπο.

«Πού το κακό;» θα μου πείτε. Και όμως… Το μυαλό περιορίζεται σε πάρα πολύ στενά, εκτός πραγματικότητας πλαίσια. Ο κάθε πιστός, βολεμένος στην παρηγοριά και την μασημένη τροφή που του προσφέρετε, καταργείται ως άτομο και γίνεται μέρος μιας ομάδας. Ως δούλος κάποιου Θεού, οφείλει να υπακούει σε συγκεκριμένα δόγματα και κανόνες δίχως να αμφισβητεί τίποτα. Καθοδηγείται από τους αυτοεκλεγμένους «αντιπροσώπους» του Θεού επί της γης και αναγνωρίζει αυτόματα, δίχως δεύτερη κουβέντα την εξουσία τους, ότι μέρος του λόγου και αν είναι οι εξουσιαστές του. Το δε τρελό είναι, πως ο πιστός, μέσα από όλο τούτο το παραμύθι, γίνεται τρομερά εγωιστής, επειδή αισθάνεται ανώτερος, όχι μόνο από τα άλλα όντα του πλανήτη, αλλά και από όλους τους συνανθρώπους του που δεν ανήκουν στην ίδια πίστη με την ομάδα του.

Από τότε που ο άνθρωπος δημιούργησε τους θεούς, έπαψε να είναι ο ίδιος Θεός του εαυτού του. Είναι πιο εύκολο να υπάρχει ένας αόρατος καθοδηγητής που θέτει τους κανόνες, που τιμωρεί και επιβραβεύει και κατά κάποιο τρόπο παίρνει την ευθύνη για αποφάσεις και γεγονότα. Κάτι σαν πατέρας του κοπαδιού, σαν ανώτερος βασιλιάς. Δεν είναι τυχαίο, που πολλές φορές ο βασιλιάς ενός λαού ήταν και θεός ή απόγονος θεού ή αντιπρόσωπός του. Δεν είναι τυχαίο, που ο Ιησούς λογίζεται ως υιός θεού και παράλληλα θεωρείτε βασιλιάς ενός υπέργειου, εξιδανικευμένου βασιλείου.

Όλα όσα δίδασκαν και διδάσκουν τα πάμπολλα και ποικίλα δόγματα, είναι ένας κλεμμένος αχταρμάς παλαιότερων φιλοσοφιών ή αρχαιότερων θρησκειών, με ελάχιστες προσθήκες και προσαρμογές κατά εποχή ή ανά εκάστοτε λαό. Γι’ αυτό και πολλές φορές μοιάζουν μεταξύ τους ή έχουν πολλά κοινά στοιχεία στην μυθολογία, στην πρακτική τους εφαρμογή και στο τελετουργικό τους. Πρόσθεταν κάθε φορά και ένα σωρό από απίθανα μυθεύματα, κανόνες, απαγορεύσεις, πρακτικές, «εφευρέσεις», τελετές και φαμφάρες, με σκοπό να δημιουργηθεί μια επιβλητική θρησκεία. Μια θρησκεία βασισμένη στην αδυναμία και τις ανάγκες των πιστών, που κάποιοι επιτήδειοι εκμεταλλευόντουσαν για δικό τους κέρδος και καλοζωία. Ορισμένα από αυτά αγγίζουν το όριο του γελοίου, αν τα κοιτάξεις με τα μάτια της κοινής ή επιστημονικής λογικής.

Θα μπορούσα να μιλώ ώρες για το θέμα, αναλύοντάς τα απίθανά της «δικής μας» και μόνο, Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης, όπως παρουσιάζεται μέσα από τη Βίβλο. Ας πάρουμε όμως, έτσι απλά, μια πολύ μικρή περίληψη αυτής της «αστείας» ιστορίας, δίχως να λάβουμε υπ’ όψη μας όλα τα κενά, αντιφάσεις, μεγαλειώδη ψέματα, παρατράγουδα και, και, και… Πρώτα-πρώτα, μιλά για ένα ανώτερο ον, δημιουργό των πάντων, που είχε ανάγκη, για έναν απίθανο, αδιευκρίνιστο και παράλογο λόγο, να φτιάξει ένα μέρος και να βάλει μέσα το κατασκεύασμά που επινόησε, τον άνθρωπο. Έφτιαξε ένα ολόκληρο σύμπαν και έκλεισε το δημιούργημά του μέσα σε ένα «Παράδεισο» (αν και, αποδεδειγμένα, από την ίδια τη Βίβλο, υπήρχαν απ’ έξω και άλλες πόλεις με άλλους ανθρώπους, από όπου βρήκε ο Κάιν αργότερα γυναίκα και παντρεύτηκε).

Αυτό πάλι τι σας λέει!! Γιατί ο Κάιν, ο κακός της υπόθεσης, να είναι ο πρόγονος, ο πατέρας όλης της ανθρωπότητας; Αν το συνδυάσουμε με το προπατορικό αμάρτημα και τα δύο μαζί αποτελούν ένα πάρα πολύ καλό λόγο να βρισκόμαστε συνέχεια με σκυμμένο το κεφάλι, μειονεκτικά απολογούμενοι, για να ξεπλυθούν αμαρτίες άλλων…

Ένας πάνσοφος Θεός λοιπόν, που γνώριζε τα πάντα, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, αλλά έκανε το λάθος να μη ξέρει τι τον περιμένει από το πλάσμα που ο ίδιος έφτιαξε, αφού ομολογουμένως βρέθηκε πολλές φορές προ εκπλήξεως. Σε αυτό το πλάσμα έδωσε «ελεύθερη επιλογή» για να το δοκιμάσει και από την άλλη δημιούργησε κανόνες, τους οποίους από τη φύση του δεν ήταν φτιαγμένο να τους υπακούει και τόσο εύκολα. Χώρια που μοίρασε στον καθένα μας χωριστά άλλες δυνατότητες ή άλλες αρχικές ευκαιρίες με το που ερχόμαστε στον κόσμο.

Αναρωτιέμαι: δεν γνώριζε ή δεν γνωρίζει ο παντογνώστης εκ των προτέρων όλα όσα θα συμβούν στη συνέχεια; Ποια η αρχική ανάγκη να φτιάξει τους ανθρώπους, με μοναδικό σκοπό της ζωής τους τη δοκιμασία; Δεν ξέρει άραγε ποιοι θα τα καταφέρουν να κερδίσουν την υπέροχη αιώνια συνέχεια που υπόσχεται ή ποιοι θα καταδικαστούν σε μια αιώνια τιμωρία; Δεν μοιάζει όλο αυτό σαν κακοφτιαγμένο, προσχεδιασμένο, παιχνίδι, που ο δημιουργός του ξέρει εκ των προτέρων πώς θα καταλήξει; Γιατί τόσος κόπος λοιπόν από μέρους του;

Ας συνεχίσουμε όμως αυτή την απίθανη ιστορία. Μετά από τόσο κόπο λοιπόν, ήρθε και η πρώτη έκπληξη. Έτσι, ο Θεός πέταξε από τον Παράδεισο το δημιούργημά του με το πρώτο του παράπτωμα. (Εδώ ας σημειώσουμε, ότι από τη μία τιμώρησε μεν τον Αδάμ επειδή ζητούσε τη γνώση, αλλά αμέσως μετά συγχώρεσε τον γιο του τον Κάιν που σκότωσε τον ίδιο του τον αδερφό. Τι σπουδαία μηνύματα για την ανθρωπότητα!!) Αλλά και στη συνέχεια, μετάνιωσε ένα κάρο φορές που έφτιαξε τον άνθρωπο και προσπάθησε να τον καταστρέψει ξανά και ξανά, χωρίς να τα καταφέρνει. Ο ίδιος βλέπετε, βοηθούσε να επιζήσουν «επιλεκτικά» - να βράσω την επιλογή του - οι καλύτεροι. Οι οποίοι όμως τα έκαναν και πάλι θάλασσα εν καιρώ, για να τον απογοητεύσουν. Ας μην πω τίποτα για την τρομερή και φοβερή εκδικητικότητά του…

Συχνά πυκνά λοιπόν, εκτός από μεγάλες ή μικρές καταστροφές και μαζικές «εκτελέσεις» (Βλέπε Μωυσής και Εβραϊκός λαός στην πορεία για την γη της Επαγγελίας), έστελνε και κάποιους μεγάλους ηγέτες για να συνετίσουν το ποίμνιο, αλλά προκοπή δεν έβλεπε. Αυτός ο πάνσοφος, μεγαλειώδης δημιουργός του σύμπαντος, που άλλη δουλειά δεν έχει, παρά μία εμμονή να ασχολείται και να μετράει με το καντάρι τις πράξεις του κάθε ανθρώπου, αποφάσισε ξαφνικά να λύσει το πρόβλημα. Έστειλε τον ίδιο το γιό του να θυσιαστεί για να δώσει άλλη μία ευκαιρία στο ελαττωματικό του δημιούργημα!!!! Άλλη λύση δεν βρήκε… Γενικά, είναι άξια θαυμασμού, η φοβερή και τρομερή λογική αυτού του παντοδύναμου και πάνσοφου όντως!

Το αποτέλεσμα όλων αυτών; Όλοι οι άνθρωποι που θα ζήσουν επάνω στη γη, έχουν την ευκαιρία να πάνε μετά θάνατο σε ένα αιώνιο Παράδεισο ή να τιμωρηθούν σε μία αιώνια Κόλαση, ανάλογα με τις πράξεις τους και την πίστη τους. Μετά τέλος, όλα θα έχουν γίνει όπως τα «σχεδίασε».

Και το αρχικό ερώτημα παραμένει. Γιατί μας έφτιαξε;;; Τι του χρειαζόμαστε; Να περνάει την ώρα του μετρώντας τα σωστά και τα λάθη μας, ώστε να μας κατατάξει κάπου; Για μήπως και δεν ξέρει από πριν που θα καταλήξει ο καθένας μας; Και αν του χρειαζόμαστε για κάτι, όσοι θα πάμε έστω στον Παράδεισο, γιατί δεν μας έφτιαξε όλους τέλειους από την αρχή, να μας βάλει εκεί να τελειώνει; Γιατί όλη αυτή η δοκιμασία και ταλαιπωρία από μέρους του; Και τέλος, που θα χρησιμεύσει το περίσσευμα που θα πάει στην κόλαση; Να έχει κάτι και ο διάβολος να παίζει ή βάλανε στοίχημα μεταξύ τους, ποιος θα πάρει τους πιο πολλούς;

Ελπίζω να μην παρεξηγήσατε το χιούμορ μου. Ας σοβαρευτώ όμως λίγο και ας προσπαθήσω να σας πω σε τι πιστεύω τελικά.

Ποτέ δεν είχα την ανάγκη να πιστεύω στην ύπαρξη Θεού και όσο το μελετάω, τόσο πιο πολύ απέχω από αυτή την ιδέα.

Δεν μου χρειάζεται δημιουργός για να αιτιολογήσω το σύμπαν. Γιατί πρέπει όλα να τα έχει φτιάξει κάποιος ή κάτι; Δεν είναι πολύ ανθρώπινη και περιορισμένη σκέψη; Μπορεί να κάλλιστα να έγιναν όλα από μόνα τους. Μπορεί από έκρηξη συσσωρευμένης ενέργειας και μάζας (Big bang) ή κάποια άλλη επιστημονική αιτία που δεν την γνωρίζουμε ακόμα. Και η ζωή, σε όσους πλανήτες υπάρχει, να προήλθε από τυχαίες αναμίξεις χημικών στοιχείων κάτω από ορισμένες συνθήκες. Όσο για της «ανώτερες» μορφές της, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου, μπορεί να είναι απλά η εξέλιξη ενός «κατώτερου» είδους (Δαρβίνος) ή γενετική παρέμβαση από άλλα παρόμοια είδη που ζουν σε άλλους πλανήτες. Πολλά μπορεί! Τίποτα όμως δεν είναι αποδεδειγμένο και τίποτα τόσο παρατραβηγμένο και εγωιστικό όσο η έννοια ενός Θεού που ασχολείται συνέχεια μαζί μας. Δεν μου χρειάζονται οι αρλούμπες και τα αλαλούμ κάποιας θρησκείας για να μου εξηγήσουν τα ανεξήγητα. Προτιμώ να βασιστώ στον ορθολογισμό της επιστήμης για όλες τις αναπάντητες ερωτήσεις, έστω και αν δεν προλάβω να μάθω τις εξηγήσεις κατά τη διάρκεια της δικής μου ζωής. Αν ορισμένα παραμένουν ανεξήγητα, είναι γιατί δεν τα έχουμε ανακαλύψει ακόμα. Δεν είναι όμως αυτός λόγος, να καλύπτουμε την ανάγκη μας για γνώση κάτω από παραφιλολογίες και αναπόδεικτους μύθους, για να αποκτήσουμε μια υπερφίαλη «ηρεμία» που κάθε άλλο παρά σε αλήθειες βασίζεται.

Δεν πιστεύω σε ζωή μετά το θάνατο. Δεν το έχω ανάγκη, γιατί δεν με τρομάζει ούτε ο δικός μου ο θάνατος ούτε και των ανθρώπων που αγαπώ. Είμαι προετοιμασμένη για αυτό το φυσικό και αναπόφευκτο γεγονός. Γεννιόμαστε, πεθαίνουμε και πάει τελείωσε. Καθόλου ενοχλητικό δεν μου φαίνεται σαν ιδέα. Ποιο ενοχλητικό είναι, να πρέπει να ταλαιπωρηθώ, να υποφέρω και να στερηθώ σε αυτή τη ζωή, περιμένοντας μια καλύτερη επόμενη που δεν είναι και σίγουρο ότι υπάρχει.

Δεν μου χρειάζεται κάποιος μελλοντικός στόχος, σκοπός ή ανταμοιβή, για να ζήσω σεβόμενη τον εαυτό μου και τους άλλους. Μου φτάνει η ευτυχία και η ολοκλήρωση που νιώθω, όταν είμαι σωστός και καλός άνθρωπος. Δεν μου χρειάζονται οι κανόνες κάποιας θρησκείας και ο φόβος της τιμωρίας για να μην αποκλίνω από το ίσιο δρόμο. Μου φτάνει η μιζέρια που προκαλεί το κακό από μόνο του, για να με συγκρατήσει. Πιστεύω στη λογική, στη φιλοσοφία, στην καλοσύνη, στη δύναμη του ανθρώπου, στην αυτοσυγκράτηση και τον αλληλοσεβασμό. Το καλό και το κακό υπάρχουν μέσα μας και όταν αφήνουμε το δεύτερο να επικρατεί σίγουρα δεν είμαστε ευτυχισμένοι. Ας μάθουμε όσα πιο πολλά μπορούμε, σε αυτή τη σύντομη χρονική στιγμή που λέγετε ζωή ας προσφέρουμε όσα περισσότερα γίνεται και ας συνεχίσουμε να καλυτερεύουμε τον εαυτό μας μέχρι να κλείσουμε τα μάτια μας.

Πιστεύω επίσης, πως πραγματικά ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που μαθαίνει τον εαυτό του και τους άλλους. Που μπορεί να βλέπει και να διορθώνει τα ελαττώματα του, που έχει τη δυνατότητα να γίνεται κάθε μέρα και καλύτερος και ξέρει να συγκρατεί τα πάθη του για να μη βλάπτει τον ίδιο και τους άλλους. Αυτός που τα πάει καλά με τον εαυτό του, μπορεί να είναι καλός και με τους συνανθρώπους του.

Δεν μου ήρθε ξαφνικά να είμαι άθεη. Νομίζω πως έτσι ήμουν πάντα. Απλά στην πορεία, ερευνώντας και την άλλη άποψη, το τεκμηρίωσα ακόμα πιο πολύ μέσα μου. Ούτε θεωρώ πως είναι εγωιστικό να στηρίζεσαι στις δυνάμεις σου, να σκέφτεσαι και να βρίσκεις απαντήσεις από μόνος σου, χρησιμοποιώντας την κοινή ανθρώπινη λογική, απαντήσεις που δεν συμπεριλαμβάνουν ένα Θεό, όπως συχνά διατυμπανίζουν και μας κατηγορούν αυτοί που πιστεύουν. Επειδή και αυτά που θεωρούν οι θρήσκοι ως δεδομένες και αυθύπαρκτες αλήθειες, κάποιοι άλλοι άνθρωποι τα έχουν σκεφτεί και εφεύρει.

Ο δεύτερος σύζυγός μου είναι και αυτός άθεος εκ πεποιθήσεως, αν και προέρχεται από θρησκευτική οικογένεια.

Ο μοναχογιός μου πάλι, αν και μεγάλωσε με τα δικά μου πρότυπα σχετικά με τη θρησκεία, παλαιότερα ήταν άθεος. Μάλιστα σε πολύωρες συζητήσεις που είχε μαζί μου και με άλλους, ανέλυε το όλο θέμα περί Θεού και θρησκειών και απέρριπτε και τα δύο με μεγάλο πάθος. Τώρα τελευταία όμως, στα τριάντα του πια, έχει αρχίσει να πιστεύει από μόνος του στο Θεό. Δεν πηγαίνει μεν στην εκκλησία, αλλά φέτος μου ανακοίνωσε ότι νηστεύει για το Πάσχα. Δεν του έφερα καμία αντίρρηση. Είναι ένας άρτιος, σωστός, φιλοσοφημένος και δυνατός χαρακτήρας και του έχω εμπιστοσύνη. Ότι και αν επιλέξει, είμαι σίγουρη πως θα βρει τον δρόμο που του ταιριάζει και δεν θα κάνει κάτι που θα βλάψει τον εαυτό του ή τους άλλους. Εξ’ άλλου, τα πιστεύω του καθενός, ακόμα και του ίδιου του παιδιού μου, είναι πάρα πολύ προσωπικό θέμα και αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός.

Όλοι σχεδόν οι φίλοι μου πιστεύουν, από λίγο ως πολύ, σε κάποια θρησκεία και μάλιστα η κολλητή μου είναι αυτό που λένε «της εκκλησίας». Πάρα πολλές φορές μιλάμε και αναλύουμε μεταξύ μας θρησκευτικά και φιλοσοφικά θέματα - εδώ και σαράντα χρόνια - και δεν έχουμε καυγαδίσει ποτέ.

Όπως βλέπετε, δεν είχα ποτέ και δεν έχω κανένα πρόβλημα με όσους πιστεύουν οπουδήποτε. Δικαίωμά τους!!! Ο καθένας πιστεύει σε αυτό που τον οδηγεί η λογική του και τον κάνει να αισθάνεται καλύτερα με τον εαυτό του. Μα ούτε και οι άλλοι έχουν πρόβλημα μαζί μου, αν και δηλώνω ανοιχτά αυτό που είμαι, γιατί δεν έχω φανατισμό και δεν προσπαθώ να πείσω κανένα να ενστερνιστεί τα δικά μου πιστεύω, αλλά μήτε και κατηγορώ ποτέ κανένα για τα δικά του.

Που και που μόνο ενοχλούμαι, όταν υπάρχει άμετρος και παράλογος φανατισμός από την άλλη πλευρά. Όταν ακούω να βρίζουν την «πίστη μου στην απιστία». Με ποιο δικαίωμα; Όπως εγώ σέβομαι την πίστη τους, περιμένω να σεβαστούν κι εκείνοι τη δική μου και όλους εμάς που διαλέξαμε αυτό το είδος «θρησκείας».

Κατά ένα περίεργο τρόπο, το ίδιο ακριβώς ενοχλούμε, όταν ακούω τους ομοϊδεάτες μου να καταφέρονται με άσχημο τρόπο ή με χαρακτηρισμούς εναντίων αυτών που πιστεύουν κάπου. Μπορούμε να συνυπάρχουμε ανταλλάσσοντας ήρεμα απόψεις. Το κακό είναι να μη σεβόμαστε ο ένας τα πιστεύω του άλλου.

Γενικά μου φαίνεται τρομακτικός, άδικος και παράλογος κάθε καυγάς, κάθε μάχη και κάθε πόλεμος, που γίνεται επειδή οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές απόψεις και ιδεολογίες. Δεν βλέπω τον λόγο γιατί πρέπει όλοι να είμαστε, να πιστεύουμε ή να προτιμάμε τα ίδια πράγματα σε κανένα τομέα της ζωής μας. Και δεν βλέπω τον λόγο, γιατί πρέπει να προσπαθούμε να κάνουμε τους άλλους να σκέφτονται με το δικό μας τρόπο. Πού το κακό στη διαφορετικότητα;

Το κακό ξεκινά όταν μία μονάδα ή ομάδα θέλει να επιβληθεί με το ζόρι στους άλλους. Πολλές φορές, τέτοιου είδους φανατισμοί, οδηγούν σε ακραίες καταστάσεις. Η έχθρα φτάνει σε τέτοια σημεία, που οι μεν προσπαθούν να μειώσουν με κάθε τρόπο τους δε ή ακόμα και να τους εξαφανίσουν από προσώπου γης. Πόσοι πόλεμοι και πόσα θύματα δεν έχουμε θρηνήσει και συνεχίζουμε να θρηνούμε στις μέρες μας, λόγο διαφοράς στην ιδεολογία και κυρίως σε θρησκευτικά θέματα;

Πάντως, νομίζω, με κάθε επιφύλαξη, ότι ο φανατισμός δεν προέρχεται από υπερβολική πίστη, αλλά από κρυμμένη καταπίεση ή υπερβολικά άρρωστο εγωισμό. Αφού καταπιέζομαι εγώ για να υπηρετώ αυτή τη συγκεκριμένη ιδέα, γιατί να μην καταπιεστούν και οι άλλοι; Αφού εγώ πιστεύω αυτό, που είμαι καλύτερος και εξυπνότερος από όλους, γιατί να μην το πιστεύουν και οι άλλοι; Δεν είναι λογικό να μισούμε, να εξευτελίζουμε και να σκοτώνουμε τους συνανθρώπους μας, για να τους δείξουμε και να τους οδηγήσουμε στο «σωστό δρόμο» που εμείς νομίζουμε.

Με δυο λόγια:

Αν η πίστη στις όποιες ιδέες μας δεν μας κάνει καλύτερους, ισορροπημένους και ευτυχισμένους ανθρώπους, αν δεν μας κάνει να αγαπάμε και να σεβόμαστε τον εαυτό μας και τους συνανθρώπους μας, τότε σίγουρα δεν είναι μια καλή πίστη ή έστω μια πίστη που μας ταιριάζει.

Το ίδιο ισχύει αν δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε πλήρως αυτά στα οποία πιστεύουμε. Αν δεν καταφέρνουμε να είμαστε στη ζωή μας, με απόλυτη ελευθερία και άνεση, αυτό που πραγματικά θέλουμε και είμαστε μέσα μας, αν ζοριζόμαστε ή προσπαθούμε να το κρύψουμε και να δείξουμε κάτι άλλο, κάπου έχουμε κάνει λάθος. Αν μη τι άλλο, λέμε ψέματα και κοροϊδεύουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.

Και τέλος, δεν είναι δικό μας θέμα και δεν μας αφορά τι πιστεύουν οι άλλοι ή ποιον τρόπο ζωής διάλεξαν για να ζήσουν. Δικαίωμά τους!!! Ας ασχοληθούμε με το τι κάνουμε και ποιοι πραγματικά θέλουμε να είμαστε. Δικαίωμά μας!!! Ευθύνη και υποχρέωσή μας!!!

(βλέπε επίσης >>>)

Η καταστροφή των αρχαίων ναών από τους χριστιανούς

από το blog Afaia, 25/8/2012

Η ακόλουθη επιστολή σταλμένη από τον Πάπα Γρηγόριο στον "άγιο" Αυγουστίνο του Καντέρμπουρυ (πέθανε το έτος 604) με ημερομηνία 17 Ιουνίου του 601, μεταφέρθηκε από τη Ρώμη στη Βρετανία από τον Επίσκοπο Μελίτωνα και εξηγεί το λόγο που οι χριστιανοί δεν γκρέμισαν την Ακρόπολη.

«Ανησυχούμε σφόδρα, καθώς μετά την αναχώρηση των αδελφών μας... δεν έχουμε λάβει καμία είδηση σχετικά με την επιτυχία του τα ξιδιού. Όταν, επομένως, ο Παντοδύναμος Θεός σε παραδώσει στον ευσεβέστατο Επίσκοπο Αυγουστίνο, αγαπητό εν Χριστώ αδελφό, πες του τι αποφάσισα, κατόπιν ωρίμου σκέψεως, σχετικά με το ζήτημα της Αγγλίας.

[...]

»Οι εδωλολατρικοί ναοί στο έθνος αυτό δεν πρέπει να καταστραφούν όμως, ας καταστραφούν τα είδωλα που βρίσκονται εντός τους - ας προετοιμαστεί αγιασμός και ας ραντιστούν με αυτόν οι εν λόγω ναοί, ας χτιστούν άγιες τράπεζες και ας τοποθετηθούν εκεί ιερά λείψανα. Γιατί, εαν οι ναοί αυτοί είναι καλά χτισμένοι, είναι απαραίτητο να προσαρμοστούν και από τη λατρεία του διαβόλου να χρησιμοποιηθούν στην υπηρεσία του αληθινού θεού... και το έθνος, βλέποντας ότι οι ναοί του δεν καταστρέφονται, ίσως να απορρίψει τα σφάλματα που ενστερνίζεται και να γνωρίσει και να λατρέψει τον αληθινό θεό και με μεγαλύτερη άνεση να πλησιάσει μέρη, τα οποία είναι ήδη γνώριμα. Και επειδή οι ναοί έχουν χρησιμοποιηθεί για τη σφαγή πολλών βοδιών σε θυσίες προς τους διαβόλους, πρέπει να ξεχρεωθεί το σφάλμα επιδεικνύοντας κάποια περισυλλογή.

»Ας γιορτάσουν με περισυλλογή και θρησκευτική νηστεία και να πάψουν να προσφέρουν κτήνη στο διάβολο αλλά να θυσιάσουν αγελάδες για να δοξάσουν το θεό και να ευχαριστήσουν τον παντοδότη για όλα όσα τους συντηρούν. Γιατί, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι αδύνατο να διαγραφεί το παραμικρό μεμιάς από τα αγύριστα κεφάλια τους... γιατί αυτός που επιχειρεί να ανέλθει στα ανώτατα επίπεδα, το πετυχαίνει με βήματα, όχι με άλματα.»

Πριν ακόμη βεβαιωθεί ότι ο Αυγουστίνος έφτασε στην Αγγλία, ο Πάπας ρωτά να μάθει νέα του: «Παρ' ότι είναι απίθανο οι συνεργάτες σας να δολοφονηθούν από συμμορίες ληστών όταν τους στείλετε για μια δουλειά, είναι θετικό γι' αυτούς να γνωρίζουν ότι τους σκέφτεστε, όμως αποφύγετε να φανείτε πιεστικοί.

»Κατά δεύτερο, ο Πάπας γνωρίζει ότι, οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται την αλλαγή και δεν την αποδέχονται εύκολα, ειδικά όταν μιλάμε για σημαντικά θέματα στη ζωή, όπως η θρησκεία ή η εργασία. Ποτέ να μην επιμένετε όλα να αλλάξουν αμέσως. Η ταυτόχρονη προώθηση υπερβολικά πολλών αλλαγών θα κάνει τους ανθρώπους σας να αισθανθούν ότι απειλούνται. Εφόσον είναι απαραίτητη κάποια αλλαγή, εφαρμόστε τη σταδιακά και ενσωματώστε τη στις υφιστάμενες εργασιακές δομές.»

Προφανώς, η παραπάνω επιστολή πρέπει να στάλθηκε μόλις μία ή δύο ημέρες πριν φτάσει στον Πάπα μια επιστολή από τον Αυγουστίνο. Μόλις πέντε ημέρες αργότερα, στις 22 Ιουνίου του 601, στάλθηκε στον Αυγουστίνο μια νέα επιστολή, στην οποία δινόταν απάντηση σε μία σειρά ερωτημάτων που είχε υποβάλει στον Πάπα.

Κάπως έτσι γλίτωσαν διάφοροι λατρευτικοί χώροι των αρχαίων Ελλήνων από την καταστροφή, όπως οι ναοί πάνω στην Ακρόπολη. Στη διάρκεια του Μεσαίωνα είχαν μετατραπεί από τόποι λατρείας των "διαβόλων" (ό,τι δεν ήξεραν και δεν καταλάβαιναν οι παπάδες) σε τόπο λατρείας τους επινοημένου μαραγκού από την έρημο της Μέσης Ανατολής... Τώρα τρέχουν οι ίδιοι να κάνουν αγιασμούς (π.χ. Μουσείο Ακρόπολης) για να μείνουν στο κάδρο της δημοσιότητας...

Να σημειώσουμε ακόμα ότι ο αναφερόμενος πάπας Γρηγόριος (ο Μέγας) είναι εκείνος που είχε προβλέψει την καταστροφή του "κόσμου" (της Γης, του Ηλιακού συστήματος, του Γαλαξία, του Σύμπαντος; πού να ξέρει τέτοιες λεπτομέρειες ο θεόπνευστος;) και την έλευση του κυρίου του το έτος 600, σύμφωνα με τα λεγόμενα στις γραφές. Οι πλούσιοι χάρισαν τις περιουσίες τους στην εκκλησία και έφυγαν στα βουνά, ντυμένοι με ράσο, για να έχουν καλύτερη θέα της καταστροφής και να σωθούν - η γνωστή ιδιοτέλεια των χριστιανών...

Όταν δεν συνέβη όμως τίποτα, όπως γνωρίζουμε σήμερα πολύ καλά, κατέβηκαν οι εξαπατημένοι και ζήτησαν πίσω την περιουσία τους! Αν έστω και ένας πιστεύει ότι πήραν έστω ένα φλουρί πίσω, είναι μεγάλο κορόιδο! Η περιουσία είχε ήδη παραχωρηθεί συμβολαιογραφικά και ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από το ιερόν παγκάριον... Το μόνο, στο οποίο πίστευε ο Μέγας ήταν οι εισπράξεις του, τα θεολογικά ήταν για τα κορόιδα και παραμένουν μέχρι σήμερα!

Ιερείς εναντίον Αρχαιολόγων

της Μαρίας Ριζαλέου, ΕΘΝΟΣ, 25/8/2012

Ιερείς έσπασαν το λουκέτο της Παναγίας Τορνικίου στη Δεσκάτη Γρεβενών, που «σκαρφάλωσε» 27 μέτρα ψηλότερα στο πλαίσιο ενός μεγάλου τεχνικού εγχειρήματος ώστε να σωθεί από τα νερά που θα κατακλύσουν το φράγμα του Ιλαρίωνα και προτίθενται όπως λένε να βάλουν δικές τους κλειδαριές.

Για λόγους ασφάλειας η 17η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων σφράγισε πριν από έναν χρόνο το μνημείο και συνεχίζει τις εργασίες καθαρισμού και συντήρησης του εσωτερικού του, αλλά οι ιερείς, μόλις ο φύλακας έκανε το διάλειμμά του, πήγαν και έσπασαν το λουκέτο με το πρόσχημα ότι ήθελαν να κάνουν λειτουργία. Μέσα σε λίγη ώρα, το απόγευμα της Τετάρτης, συγκεντρώθηκαν 50 πιστοί, που αρνούνταν να απομακρυνθούν, φώναζαν συνθήματα όπως «αίσχος, αίσχος» και προπηλάκισαν τον φύλακα.

«Θα βάλω εγώ το λουκέτο και όχι οι αρχαιολόγοι. Τα μοναστήρια ανήκουν στην εκκλησία και δεν είναι μνημεία για να μένουν κλειστά. Φτάσαμε στο σημείο να γίνουμε μουσουλμάνοι», δήλωσε στο «Εθνος», ο μητροπολίτης Γρεβενών, κ. Σέργιος, επικροτώντας τις ενέργειες των ιερέων.

Οι αρχαιολόγοι καταγγέλλουν πως οι ιερείς είπαν ψέματα ότι βρήκαν την εκκλησία ανοιχτή και προσθέτουν πως η αστυνομία έφτασε με καθυστέρηση 1,5 ώρας, ενώ δεν έγιναν συλλήψεις. Επιπλέον αυτόπτες μάρτυρες αναφέρουν πως μόλις άνοιξαν την εκκλησία, η πρώτη κίνηση των ιερέων ήταν να στήσουν ένα παγκάρι για να αφήνουν χρήματα οι πιστοί. Η Παναγία Τορνικίου ήταν παρατημένη και σε πολύ κακή κατάσταση, ενώ όταν μπήκαν μέσα οι αρχαιολόγοι, οι ακαθαρσίες είχαν καλύψει όλο το πάτωμα. Πριν από έναν χρόνο μεταφέρθηκε πάνω σε ράγες, ένα δύσκολο εγχείρημα που έφεραν σε πέρας ο αρχιτέκτονας Δημήτρης Κορρές και η ομάδα του.

Το έργο κόστισε 850.000 ευρώ, χρηματοδότης ήταν η ΔΕΗ και ανάδοχος η ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ. Από τότε οι αρχαιολόγοι της 17ης ΕΒΑ συντηρούν τις σπάνιες τοιχογραφίες του 14ου και του 16ου αιώνα και όλο το εσωτερικό του ναού, ενώ για λόγους ασφαλείας τον κρατούν κλειστό για το κοινό.

«Η εκκλησία γιόρταζε τα εννιάμερα της Παναγίας. Ηταν αδύνατον να μη γίνει η λειτουργία του εσπερινού. Πολύ σωστά ο π. Τιμόθεος από τη Μονή του Οσίου Νικάνορα της Ζάβορδας και ένας ακόμη ιερέας τέλεσαν τη λειτουργία. Είχα δώσει εντολή να ανάβουν έξω τα κεριά για την προστασία του μνημείου και ο κόσμος να στέκεται στον αυλόγυρο», ανέφερε ο μητροπολίτης Γρεβενών.

40% των Αμερικάνων δηλώνουν άθεοι

The Insider, 24/8/2012

Έκπληξη προκαλούν τα στοιχεία δημοσκόπησης στις ΗΠΑ που καταδεικνύουν πως πλέον ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού δεν πιστεύει στον Θεό. Αφορμή για την έρευνα ήταν η καταδίκη των Pussy Riot από την ρωσική δικαιοσύνη επειδή έκαναν μία αμφιλεγόμενη εμφάνιση στον Μητροπολιτικό Ναό της Μόσχας.

Το 68,3% των ερωτηθέντων συντάχθηκε με τις κοπέλες, ένα μεγαλύτερο ποσοστό έκρινε πως η καταδίκη τους είναι απόδειξη της επιστροφής της Ρωσίας στη σταλινική «φίμωση της ενημέρωσης», αλλά μόνο ένα σχετικά μικρό ποσοστό, σχεδόν το 35%, διαφωνεί με τον χώρο όπου έγινε η διαμαρτυρία.

Πολλοί ήταν οι αναλυτές που χρησιμοποίησαν τα συγκεκριμένα αποτελέσματα για να βγάλουν το συμπέρασμα πως η θρησκεία δεν απασχολεί τους Αμερικανούς όσο παλαιότερα. Μάλιστα μετά από δημοσκοπήσεις δύο εταιρειών, της Gallup και της Pew, γίνεται εμφανές ότι ένα 40% του πληθυσμού δεν πιστεύει σε θεό (Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι και Εβραίοι) την ώρα που το 2005 το ποσοστό μόλις έφθανε το 25%.

Άλλο ένα 5% του πληθυσμού εμφανίζεται δηλώνει εύκολα άθεος την ώρα που το 2005 το ποσοστό αυτό ήταν στο 0,5%.

Ο Νέος Αθεϊσμός, είναι ένα κίνημα στις ΗΠΑ με ολοένα και αυξανόμενη ισχύ. Οι πολιτικοί ωστόσο δεν έχουν απευθυνθεί καθόλου προς αυτήν την ομάδα του πληθυσμού φοβούμενοι τυχόν αντιδράσεις, ωστόσο δεν αποκλείεται στο μέλλον να εμφανιστούν άτομα που θα θέλουν να πολιτευτούν που θα ανήκουν στο κίνημα αυτό.

Πίθηκοι που εισπνέουν αέριο ήλιο τραγουδούν όπως οι άνθρωποι

Οι γίββωνες χρησιμοποιούν τη φωνή τους όπως οι επαγγελματίες τραγουδιστές, δείχνει μελέτη στην οποία τα πειραματόζωα εισέπνευσαν το αέριο ήλιο. Τα αποτελέσματα, υποστηρίζουν οι ερευνητές, καταφέρουν πλήγμα στη θεωρία που θέλει την ανθρώπινη ομιλία να είναι προϊόν μοναδικών χαρακτηριστικών του ανθρώπινου λάρυγγα.

Σύμφωνα με τη λεγόμενη θεωρία «πηγής-φίλτρου», η εξέλιξη της ομιλίας βασίστηκε στη μοναδική ικανότητα του ανθρώπου να μεταβάλλει τις συχνότητες των ήχων που παράγουν οι φωνητικές χορδές και να συνθέτει έτσι περίπλοκα φωνήματα.

Στη θεωρία αυτή, «πηγή» του ήχου είναι οι φωνητικές χορδές, οι οποίες δονούνται σε μια σταθερή συχνότητα, ή ιδιοσυχνότητα. Για την ακρίβεια, οι αρχικοί ήχοι που παράγονται από τις χορδές είναι για ένα μείγμα αρμονικών, δηλαδή πολλαπλάσιων αυτής της ιδιοσυχνότητας. 

Οι αρμονικές αυτές περνούν στη συνέχεια από ένα «φίλτρο», το οποίο είναι η φωνητική οδός: ο οισοφάγος, η τραχεία και το στόμα. Οι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να αλλάζουν το σχήμα (και επομένως την ιδιοσυχνότητα) της φωνητικής οδού έτσι ώστε να μπλοκάρει ορισμένες αρμονικές και να ενισχύει άλλες.

Η λειτουργία αυτή της φωνητικής οδού σίγουρα παίζει κρίσιμο ρόλο για την ομιλία. Είναι όμως αποκλειστικό προνόμιο του ανθρώπου;

Αναζητώντας μια απάντηση, η ομάδα του Τακέσι Νισιμούρα στο Πανεπιστήμιο του Κιότο πειραματίστηκε με γίββωνες του είδους Hylobates lar, οι οποίοι ζουν στην Ασία και είναι γνωστοί για τις διαπεραστικές κραυγές τους.

Οι πίθηκοι τοποθετήθηκαν σε ένα μεγάλο κουτί που περιείχε 50% αέριο ήλιο, το οποίο είναι γνωστό ότι κάνει τους ανθρώπους να ακούγονται σαν τον Ντόναλντ Ντακ. Αυτό συμβαίνει επειδή το ήλιο  αλλάζει την ταχύτητα του ήχου και μεταβάλλει έτσι τις ιδιοσυχνότητες της φωνητικής οδού, αφήνοντας όμως αναλλοίωτη τη συχνότητα στην οποία δονούνται οι φωνητικές χορδές. 

Ηχογραφώντας τους γίββωνες υπό την επίδραση του ήλιου, οι ερευνητές μπόρεσαν να υπολογίσουν με σχετική ακρίβεια πώς οι κραυγές των πιθήκων επηρεάζονται από τη φωνητική οδό.

Η ανάλυση των ηχογραφήσεων έδειξε ότι οι γίββωνες μπορούν να αλλάζουν τις ιδιοσυχνότητες του λαιμού και του στόματος έτσι ώστε να ταιριάζουν με συγκεκριμένες αρμονικές των φωνητικών χορδών -ακριβώς αυτό που κάνουν οι επαγγελματίες τραγουδιστές και ειδικά οι σοπράνο στις κορόνες τους.

Παρουσιάζοντας τα ευρήματά τους στο American Journal of Anthropology, οι ερευνητές εκτιμούν ότι η μελέτη θέτει υπό αμφισβήτηση τη θεωρία ότι η ομιλία βασίζεται σε μοναδικά ανατομικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου.

Όπως φαίνεται, η ιδιαιτερότητα του ανθρώπου δεν έγκειται στο πώς παράγει ήχους, αλλά στο πώς τους συνδυάζει για τις ανάγκες της γλώσσας.

Newsroom ΔΟΛ, 23/8/2012

Μανιφέστο ενάντια σε εκείνους που ονειρεύονται ή απεικονίζουν τη θεά Ελευθερία γονατιστή.

(Η ομιλία του Βλάση Ρασσιά στην ημερίδα με θέμα «Εκκλησία και Κράτος. Θα αντέξει η παραδοσιακή συμπόρευσή τους στο νέο περιβάλλον της παγκοσμιοποίησης;», Αίθουσα Λόγου και Τέχνης, Αθήνα, 29.3.2005)
 

Δεν θα υπήρχε κανείς απολύτως λόγος να βρίσκομαι εδώ εάν αποδεχόμουν να καθορίζουν και τον δικό μου λόγο οι αλλεπάλληλες ταυτολογίες και η εκ του πονηρού έκπτωση του Αυτονόητου σε Αδιανόητο. Γι’ αυτό λοιπόν, προς δημιουργία μίας στοιχειώδους βάσης επάνω στην οποία μπορεί να γίνει μια συζήτηση ή ακόμα και σύγκρουση εάν το επιθυμείτε, καταθέτω εδώ μία σειρά από αυτονόητες θέσεις που ΚΑΘΕ λογικός άνθρωπος καταλαβαίνει αν και ελάχιστοι, απελπιστικά ελάχιστοι, τολμούν να τις ψελλίσουν, πόσο μάλλον να τις διακηρύξουν με την μέγιστη δυνατή ένταση.

1. Η Φύση είναι το μέτρο των πάντων και ως «απάντων των διδαγμάτων κρατούσα» αποτελεί τον μοναδικό έγκυρο οδηγό για την όποια λογική πράξη. 

2. Μία αγαθή πράξη οφείλει υποχρεωτικά να είναι λογική πράξη, που πάει να πει πράξη «κατά Φύσιν» όπως σοφά το έχουν διατυπώσει οι αρχαίοι Στωϊκοί.  
3. Η πολυμορφία είναι βασικός βιολογικός φυσικός κανόνας. Η φύση απαιτεί πολυμορφία, η Μονάδα δεν είναι παρά προϋπόθεση μίας υποχρεωτικής πληθύνσεως, ό,τι ομογενοποιείται ζει στο προστάδιο του αφανισμού του.  

4. Η πολυμορφία της ανθρωπότητας είναι βιολογική και κοινωνικο-πολιτική. Η βιολογική πολυμορφία εκδηλώνεται μέσα από την διαφορά στην εξωτερική μορφή, την ιδιοσυγκρασία και το χρώμα, η δε κοινωνικο-πολιτική μέσα από την διαφορά στο συλλογικό  Έθος, ή για να χρησιμοποιήσουμε την διατύπωση των Ελλήνων, από την διαφορά «στα ειωθότα και τα νομιζόμενα»  

5. Η ρίζα της λέξης Έθνος είναι το «έθος». Η φυσική και άρα μόνη υγιής κατάσταση της ανθρωπότητας είναι το να εκδηλώνει τον εαυτό της μέσα από μία εξαιρετική ποικιλία Εθνών, μέσα από μία πολυποίκιλη Εθνόσφαιρα. 

6. Η σημασία του όρου «¨Ελληνας», για να έλθουμε τώρα στα ημέτερα, τον καιρό που το Έθνος των Ελλήνων ήταν ζωντανό, συνειδητό και ελεύθερο, ήταν το ότι εκείνος που χαρακτηριζόταν έτσι συμμετείχε σε ένα συγκεκριμένο έθος που συμπεριλάμβανε ως οργανικά και αναπόσπαστα τμήματά του ένα ομοίως συγκεκριμένο αξιακό σύστημα, μία ομοίως συγκεκριμένη κοσμοαντίληψη και μία ομοίως συγκεκριμένη Θρησκεία.. 

7. Η θαυμαστή για την ποικιλία της Εθνόσφαιρα της γης, διαταράχθηκε για πρώτη φορά στην αχανή πανανθρώπινη Ιστορία με την επικράτηση δύο επεκτατικών αιρέσεων του ιουδαϊκού Μονοθεϊσμού, του Χριστιανισμού και του Μωαμεθανισμού. 

8. Ο ιουδαϊκός Μονοθεϊσμός προάγει απλώς την ιδέα ενός ιδιόρρυθμου Θεού που μισεί και εχθρεύεται όλα τα πέραν του «ευσεβούς λαού Ισραήλ» Έθνη. Οι Χριστιανισμός και Μωαμεθανισμός είναι όχι απλώς δεδηλωμένοι εχθροί των Εθνών αλλά και οι φυσικοί εξολοθρευτές τους.     

9. Η μοναδική πραγματική και εφάπαξ παγκοσμιοποίηση έγινε με τον εκχριστιανισμό και τον εξισλαμισμό των Εθνών της γης. Δύο λέξεις εξίσου αποτρόπαιες, δύο λέξεις που κατ’ ουσίαν περιγράφουν το ίδιο ακριβώς έγκλημα. Η ανθρωπότητα είναι μία μόνο και συνεπώς δεν μπορεί να υπάρξει άλλη παγκοσμιοποίηση. Το μόνο που μπορεί να υπάρξει είναι απλώς μία τακτοποίηση κάποιων διαδικαστικών εκκρεμοτήτων μέσα στην αρχική και εφάπαξ παγκοσμιοποίηση. Όποιος προσπαθεί σήμερα να μετατρέψει έναν ίσως δικαιολογημένο προβληματισμό απέναντι σε μία τέτοια τακτοποίηση σε επιχείρηση νομιμοποίησης ακραίων εκδοχών απομονωτισμού και μεσαιωνισμού είναι χυδαίος απατεώνας.       

10. Με γενοκτονίες (δηλαδή κατασφαγές των στοχευόμενων ανθρώπων) και εθνοκτονίες (δηλαδή καταστροφές μόνο της Παράδοσής τους, δηλαδή της ιδιαίτερης αξιακής και πολιτισμικής βάσης τους) οι δύο επεκτατικές Θρησκείες ουσιαστικά κατέστρεψαν όλον τον έως τότε ανθρώπινο πολιτισμό και τον αντικατέστησαν με έναν εντελώς νέο δικό τους. 

11. Η Παράδοση και το Έθνος προϋποθέτουν ανεπτυγμένη και υγιή Εθνόσφαιρα. Δεν υπάρχει χριστιανική ή μωαμεθανική, ή παγκόσμια Παράδοση, όπως δεν υπάρχει και χριστιανικό ή μωαμεθανικό, ή παγκόσμιο Έθνος. 

12. Με τους αιώνες, τα υπόδουλα Έθνη καταδικάστηκαν να ζουν σε μία αντεστραμμένη πραγματικότητα και να θεωρούν δικούς τους τούς χειρότερούς τους εχθρούς. 

13. Σημαντικοί πολιτισμικοί όροι όπως λ.χ. «πατρίδα», επί πολλούς αιώνες χάθηκαν εντελώς ή απέκτησαν μία εντελώς διαφορετική σημασία, όπως λ.χ η λέξη «ελευθερία» που έως την Γαλλική Επανάσταση σήμαινε απλώς το να μην είναι κανείς δούλος ή δουλοπάροικος.  

14. Παρά την τραγικότητα, την βιασύνη και την αντιφατικότητά της, η Γαλλική Επανάσταση επανέφερε στο ιστορικό προσκήνιο, έστω και στρεβλά, τις έννοιες «πατρίδα», «έθνος», «ελευθερία» και «δημοκρατία» σηματοδοτώντας κατ’ ουσίαν το τέλος της μεσαιωνικής Θεοκρατίας. 

15. Στην Ελλάδα, όπως και σε πολλές άλλες χώρες που «στοιχειώνονται» από μία εξαιρετική και ένδοξη προχριστιανική Εθνική Παράδοση, η νάρκωση των ανθρώπων και η άμεση εξουδετέρωση όλων των μεμονωμένων μελών τους που τυχαία αφυπνίζονται, εξασφαλίζονται με αγωνιώδη διατήρηση και πριμοδότηση της ξεπερασμένης μεσαιωνικής Θεοκρατίας.   

16. Στην Ελλάδα, οι θεοκρατικές, ανορθολογικές και συντηρητικές δυνάμεις προβάλλουν ασταμάτητα την ψευδή ταυτότητα «Χριστιανός» (και μάλιστα υποχρεωτικά… Ορθόδοξος !) ίσον Έλληνας. Ο αδαής νεοέλληνας υποχρεώνεται να αναγνωρίσει τον εαυτό του μέσα από εκείνο ακριβώς που του ακυρώνει την ύπαρξη.  

17. Στην Ελλάδα, οι θεοκράτες χρησιμοποιούν το Κράτος για να διαιωνίσουν την παράνομη και αντικείμενη στην Δημοκρατία εξουσία τους, την οποία με θράσος παρουσιάζουν σαν τάχα... «θεσμό». Το μεγαλύτερο τμήμα του κρατικού έργου δεν είναι για να εξυπηρετήσει το Κράτος τον εαυτό του και επίσης να εξασφαλίσει την ευημερία των πολιτών του, αλλά για να εξασφαλίσει την ασυδοσία των θεοκρατών.   

18. Ας ανοίξουμε μία παρένθεση για να μιλήσουμε λίγο περί Θεσμών. Ως τέτοιοι ορίζονται οι θεμελιώδεις και οργανικοί / καταστατικοί νόμοι του Κράτους, άρα αυτοί είναι πολιτειακοί, αφορούν δηλαδή το σύνολο των πολιτών, όπως λ.χ. η Δικαιοσύνη, το νομοθετικό σώμα, η εθνική άμυνα, κ.ο.κ. Δεν υπάρχει πολιτειακός «Θεσμός» που αφορά μερίδα μόνο των πολιτών και όχι το σύνολό τους, λ.χ. η Κεντρική Επιτροπή ή ο Πρόεδρος ενός πολιτικού κόμματος δεν είναι πολιτειακός, αλλά εσωκομματικός μόνον θεσμός και φυσικά δεν δικαιούται να απαιτεί σεβασμό από πολίτες που δεν ανήκουν στο συγκεκριμένο κόμμα. Το ίδιο και η τάδε ή δείνα χριστιανική Εκκλησία δεν είναι πολιτειακός, αλλά εσω-χριστιανικός μόνον θεσμός και φυσικά δεν δικαιούται να απαιτεί σεβασμό από πολίτες που δεν ασπάζονται την συγκεκριμένη μονοθεϊστική Θρησκεία.         

19. Η Εκκλησία δεν αποτελεί «θεσμό» μέσα σε μία σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία, αλλά απλώς έναν φορέα συσπείρωσης, εκπροσώπησης και διαχείρισης όσων ενήλικων μόνον ανθρώπων οικειοθελώς ασπάζονται τα δόγματα και τους κανόνες της και δέχονται να αποτελούν το «ποίμνιό» της. 

20. Η Εκκλησία δεν αντιπροσωπεύει τίποτε και κανέναν άλλον πέραν του «ποιμνίου» της και του εαυτού της. Επί αιώνες, η μοναδική πραγματική σχέση της με το Ελληνικό Έθνος υπήρξε μία σχέση ξένου κατακτητή προς υπόδουλο πληθυσμό. Τους τελευταίους 2 περίπου αιώνες, λόγω της ίδρυσης του Νεοελληνικού Κράτους, αυτή η σχέση έχει απλώς «βελτιωθεί» σε κλασική σχέση παράσιτου προς άκοντα ξενιστή.   

21. Στην Ελλάδα, οι θεοκράτες (που αντίθετα από το Νεοελληνικό Κράτος δεν έχουν ιδρυθεί προσφάτως ή επανιδρυθεί, αλλά υπάρχουν και δρουν αδιαλείπτως από την ύστερη αρχαιότητα) κατέχουν παρανόμως ένα τεράστιο τμήμα του δημόσιου πλούτου το οποίο αποτελεί προϊόν ληστειών των περιουσιών του προχριστιανικού Ελληνισμού και προϊόν τακτικής συνεργασίας με τους κατά καιρούς ξένους κατακτητές αυτού του τόπου, άρα πρέπει να δημευθεί.
22. Κάθε τι που βοηθάει στον απεγκλωβισμό των ζωντανών αλλά ναρκωμένων Εθνών από τις δύο επεκτατικές Θρησκείες που ακυρώνουν την αφύπνιση και την αυτοσυνείδησή τους, είναι βήμα θετικό όσο κι αν φαίνεται επώδυνο στους αδαείς ή τους ανυποψίαστους.  

23. Αυτό που ονομάζουμε «δημιουργική σκέψη» δεν έχει να κάνει μόνο με την παραγωγή νέων ιδεών, αλλά και με την καταστροφή παλαιών και ξεπερασμένων. Ο μόνος τρόπος για να κριθεί σωστά, δηλαδή αντικειμενικά, ένα σύστημα αντιλήψεων ή ιδεών, επί του προκειμένου μία Θρησκεία, είναι να απαντηθούν πρωτίστως τα ερωτήματα πώς προέκυψε αυτή η Θρησκεία και εάν εξακολουθούν ή όχι να υπάρχουν οι λόγοι της ύπαρξής της.  

24. Η απόλυτη εκκοσμίκευση των σύγχρονων Εθνοκρατών είναι το πιο ήπιο και ασφαλές βήμα προς την αναπόφευκτη εξαφάνιση των θεοκρατών. Πριν από 3 περίπου δεκαετίες ο Γιώργος Μανιάτης είχε γράψει στο θρυλικό πια κείμενό του «Περί Οργανώσεως»: «το κράτος στην Ελλάδα έχει χαρακτήρα ρωμαιοτουρκοχριστιανικό και πρέπει με το καλό ή με το κακό να ανατραπεί. Με το καλό, με την βοήθεια δηλαδή της κυβέρνησης, είναι απείρως προτιμότερο». 3 περίπου δεκαετίες μετά, οι Νεοέλληνες έχουν καταντήσει να θεωρούν... ριζοσπαστικό αίτημα την αυτονόητη ανάγκη των καιρών για πλήρη διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας.    

25. Η πολιτική βούληση δεν μεταβάλλεται ποσοτικά ή ποιοτικά ανάλογα με σφυγμομετρήσεις, δημοκοπήσεις και τυραννίες αδαών ή αποβλακωμένων εφήμερων «πλειοψηφιών». Στην αντίθετη περίπτωση έχουμε εκείνο ακριβώς που ο αείμνηστος Ευάγγελος Λεμπέσης είχε περιγράψει με τον όρο «βλακοκρατία».    

26. Για το ότι η βυζαντινή θεοκρατία απολάμβανε έως τώρα ένα σκανδαλώδες απυρόβλητο, ευθύνονται ΟΛΕΣ οι πολιτικές κυβερνήσεις του Νεοελληνικού Κράτους από την ίδρυσή του έως και σήμερα, όπως άλλωστε ευθύνονται και για την ευρύτατη διαστρωμάτωση της διαφθοράς, για την πονηρά οργανωμένη ανοργανωσιά, τον λειτουργικό αναλφαβητισμό και την εμφανέστατη πολιτιστική καθυστέρηση. Πίσω από όλα αυτά υπάρχει το αίτιο «Θεοκρατία».

Θα κλείσω αυτή την παράθεση θέσεων με την επισήμανση ότι ποτέ και κανένας τύραννος δεν θα μας δώσει  μία έγκυρη εικόνα της τυραννίας του. Για αυτό οφείλει κανείς να απευθύνεται στα θύματά του και μάλιστα μόνο στα μη εθελόδουλα από αυτά. Το ίδιο και κανείς παγκοσμιοποιητής και ομογενοποιητής των ανθρώπων δεν θα μας πει τι είναι καλό ή κακό για τους ανθρώπινους πληθυσμούς που τώρα εξουσιάζει. 

Ζούμε σε καιρούς που όλοι οι ανυπόστατοι ισχυρισμοί και όλες οι απάτες οφείλουν να έχουν ημερομηνία λήξης. Άρα είναι καιροί καλοί. Εξαιρετικά καλοί. 

Πριν από 26 ολόκληρους αιώνες, ο Ηράκλειτος είχε καταδείξει ότι το σήμερα, το κάθε σήμερα, διαφέρει από το χθες, από το κάθε χθες, ωστόσο τρισεκατομμύρια άνθρωποι μειωμένης συνειδητότητας έχουν έκτοτε αποδειχθεί όλως ανίκανοι να συμφιλιωθούν με μία τέτοια ιδέα. Είτε τους αρέσει όμως είτε όχι, τα νερά των ποταμών κυλούν και ανανεώνονται συνεχώς και αποδεδειγμένα κανείς δεν μπορεί να διαβεί δύο φορές το ίδιο ποτάμι. Τόσο στο Σύμπαν όσο και στην Ιστορία, νέα πράγματα έρχονται διαρκώς, ενώ άλλα πεθαίνουν και άλλα μεταμορφώνονται. 

Καμμία ακινητοποιημένη, πετρωμένη ιδεοληψία δεν έχει δικαίωμα να μαλώνει εμάς που προσυπογράφουμε τους λόγους του Εφέσιου φιλόσοφου, επειδή αρνούμαστε προς εξυπηρέτησή της να τραβήξουμε «χειρόφρενο» μέσα σε αυτή την συνεχή ροή. Ιδίως δεν έχουν δικαίωμα εκείνοι οι ακινητοποιημένοι που θρασύτατα τολμούν να προβάλλουν τις δικές τους ιδιότητες επάνω σε εμάς, καθυβρίζοντάς μας ως... «αρχαιόπληκτους», αγνοώντας βέβαια ότι για εμάς το παρελθόν στο οποίο αναφερόμαστε δεν είναι κάτι που θέλουμε να επαναλάβουμε φωτογραφικά, αλλά κάτι που καλούμαστε να το επεκτείνουμε δυναμικά στο μέλλον, υπερβαίνοντάς το.

Κίνημα «δεν πληρώνω» στο Άγιο Όρος

Newsbeast, 21/8/2012 

Αντιδράσεις για τη φορολόγηση με 20% στα ακίνητα των μονών

H παρακράτηση των φόρων απευθείας από τους ενοικιαστές για τα ακίνητα των μονών εκτός του Αγίου Όρους, στην οποία προχώρησε εσχάτως το υπουργείο Οικονομικών, μετά την άρνηση των Αγιορειτών να συμμορφωθούν εδώ και δύο χρόνια με όσα προβλέπει ο νόμος 3842/2010 για την καταβολή φόρων με συντελεστή 20%, τους έβγαλε από τα... ράσα. 

Θεωρούν μάλιστα, όπως αναφέρει σε άρθρο του το Έθνος της Κυριακής, ως κόκκινο πανί τον υφυπουργό Οικονομικών Γιώργο Μαυραγάνη, για το γεγονός ότι οι ΔΟΥ έπιασαν δουλειά και αφού εντόπισαν τα ακίνητα των μονών και τα συμβόλαια με τους ενοικιαστές -ανάμεσά τους και πολλοί φορείς του Δημοσίου- απαίτησαν να γίνεται απευθείας η κατακράτηση του φόρου που αναλογεί και το υπόλοιπο ποσό να αποδίδεται στις μονές. 

Την περασμένη Δευτέρα και ενώ η μαυρίλα από τα αποκαΐδια και η μυρωδιά από τη μεγάλη φωτιά που κατέκαψε τα δάση μεγάλου μέρους τους Αγίου Ορους, ήταν έντονα πάνω από τον Άθω, στις Καρυές έσπευδε να συνέλθει η Διπλή Ιερά Σύναξη, το ανώτατο Οργανο της αθωνικής πολιτείας, με τη συμμετοχή των περισσοτέρων ηγουμένων των 20 μονών και όλων των εκπροσώπων τους. Για να ασχοληθεί πρωτίστως με το θέμα της φορολογίας και δευτερευόντως με το θέμα της φωτιάς. Σε ό,τι αφορά την τελευταία, που προκάλεσε μια από τις μεγαλύτερες καταστροφές στο Αγιον Ορος και το περιβάλλον του, κατακαίοντας πάνω από 50.000 στρέμματα, τα πράγματα ήταν ευκολότερα. 

«Ανέπεμψαν ευχαριστήριο δέηση στην Υπεραγία Θεοτόκο για τη θαυμαστή επέμβασή της την καίρια στιγμή για την κατάσβεση της μεγάλης πυρκαγιάς», αναφέροντας την έντονη βροχόπτωση που «ήταν η απάντηση στις έντονες δεήσεις των Πατέρων του Αγίου Ορους». Το σκηνικό όμως της φωτιάς και της καταστροφής φαίνεται πως δεν ερέθισε τόσο πολύ κάποιους από τους Αγιορείτες, όσο η ενέργεια της ελληνικής πολιτείας στις σημερινές δύσκολες συνθήκες για τον ελληνικό λαό, να εφαρμόσει έναν νόμο, μετά δύο χρόνια αδράνειας και άρνησης των Αγιορειτών και να εισπράξει τους φόρους που αναλογούν για τα έσοδα από τα ακίνητα των μονών εκτός του Αγίου Ορους. 

Αυτό που επικαλούνται είναι ότι με τα φορολογικά μέτρα της ελληνικής πολιτείας αναιρείται το αυτοδιοίκητον του Αγίου Ορους, η αυτοτέλεια και η αυτοδυναμία του κλπ. 

Βέβαια τα όσα διαδραματίστηκαν στη διάρκεια της Σύναξης είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικά, καθώς και όσα περιλαμβάνει η ίδια η επιστολή που στάλθηκε στον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, χωρίς όμως να δημοσιοποιηθεί. Πιο θορυβώδεις και έντονοι στις αντιδράσεις τους ήταν οι εκπρόσωποι των μονών Ξενοφώντος και Παντοκράτορος, ενώ ο χαμηλών τόνων πρωτοεπιστάτης, π. Μάξιμος ο Ιβηρίτης, προσπαθούσε μάταια να επιβάλει την τάξη. 

Από το Βατοπαίδι δεν παρευρέθη ο ηγούμενος Εφραίμ που δεν μπορεί να απομακρυνθεί από το μοναστήρι, λόγω της γνωστής απόφασης των περιοριστικών μέτρων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν συνεχίζει να κινεί τα νήματα και στο θέμα αυτό παρασκηνιακά. Το Βατοπαίδι εκπροσώπησαν ο π. Τιμόθεος και ο π. Ευδόκιμος, που δεν πήραν τον λόγο, ωστόσο πληροφορίες φέρουν ότι η γραμμή από τη μονή είναι να κρατηθούν υψηλοί τόνοι και να παιχτεί το χαρτί της Ρωσίας και άλλων ορθόδοξων χωρών. 

Στην Ιερά Σύναξη οι Αγιορείτες κάλεσαν και ορισμένους νομικούς, ανάμεσά τους και τον πρώην βουλευτή Β΄ Θεσσαλονίκης της Πολιτικής Άνοιξης, (εκλέχτηκε στις εκλογές της 10ης Οκτωβρίου 1993) και άλλοτε στενό συνεργάτη του Αντ. Σαμαρά, δικηγόρο Θεσσαλονίκης, Αναστάσιο Νικόπουλο. Ο τελευταίος τους συνέστησε να προχωρήσουν σε ανακοπή της απόφασης προσφεύγοντας στο ΣτΕ, αλλά οι μοναχοί αντέδρασαν. 

«Εμείς δεν αναγνωρίζουμε τον νόμο, συνεπώς δεν μπορούμε να τον προσβάλουμε. Αν κάνουμε οποιαδήποτε ενέργεια εναντίον του νόμου, θα είναι σαν να τον αναγνωρίζουμε και απλώς διαφωνούμε μαζί του», είπαν και απέρριψαν την πρόταση. Με το ίδιο επιχείρημα αρνήθηκαν να καταθέσουν ασφαλιστικά μέτρα, όπως πρότειναν νωρίτερα άλλοι νομικοί, τους οποίους συμβουλεύτηκαν ηγούμενοι μονών, που διαθέτουν σημαντική περιουσία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. 

Εκφράσεις όπως «δεν πάει άλλον», «τέρμα τα ψέματα και η κοροϊδία», «δεν εμπιστευόμαστε την κυβέρνηση», «δεχτήκαμε αμέτρητες υποσχέσεις, όχι άλλες», ακούστηκαν στη διάρκεια της Σύναξης, που κράτησε πολλές ώρες. Ξεκίνησε το πρωί της περασμένης Δευτέρας, διακόπηκε το μεσημέρι και επαναλήφθηκε στις 7 το απόγευμα για να ολοκληρωθεί λίγο πριν από τις 10 το βράδυ, ενώ το ανακοινωθέν εκδόθηκε την επόμενη μέρα. 

Ρόλο... πυροσβέστη ανέλαβε ο πολιτικός διοικητής του Αγίου Όρους, Αρ. Κασμίρογλου, που εμφανίστηκε προς το τέλος της Διπλής Ιεράς Σύναξης, και επιχείρησε να αμβλύνει τις αντιδράσεις, ενώ τους ενημέρωσε ότι έκλεισε ραντεβού με τον υφυπ. Οικονομικών, Γ. Μαυραγάνη. Τους είπε ότι ο τελευταίος δέχτηκε να επισκεφτεί το Αγιον Ορος ακόμη και την ερχόμενη εβδομάδα ώστε να ακούσει τις αντιρρήσεις τους στο θέμα της φορολόγησης, εκείνοι όμως απάντησαν πως δεν θα παραστούν σε μια τέτοια σύσκεψη, θεωρώντας τον υφυπουργό ως ανεπιθύμητο. 

Πληροφορίες αναφέρουν πως ο κ. Κασμίρογλου κλήθηκε να απαντήσει αν ο ίδιος εμπιστεύεται την κυβέρνηση, για να υπάρξει από την πλευρά του αμηχανία. 

Στην επιστολή προς Σαμαρά μιλούν για χούντα, Έτοιμοι για πόλεμο με... εισαγόμενα πυρομαχικά

Σκληρή γλώσσα φέρεται, σύμφωνα με πληροφορίες, ότι χρησιμοποιήθηκε από τους Αγιορείτες στην επιστολή που στάλθηκε στον πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά. Οι μοναχοί δηλώνουν αποφασισμένοι να κοινοποιήσουν το θέμα και να ζητήσουν στήριξη έπειτα από απευθείας επαφές που θα έχουν -και μάλιστα άμεσα- με τις ηγεσίες της Ρωσίας, της Σερβίας, της Βουλγαρίας, που άμεσα ενδιαφέρονται για το Άγιον Όρος λόγω και των μακροχρόνιων σχέσεων και δεσμών που έχουν με συγκεκριμένα μοναστήρια και με αξιωματούχους των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην επιστολή τους στον κ. Σαμαρά αναφέρουν πως ουδέποτε επίσημη πολιτεία νομοθέτησε μονομερώς, «πλην της περιόδου της χούντας». 

«Εκφράσαμε την αγωνία και την αγανάκτησή μας στον πρωθυπουργό και σε όσα μας υποσχέθηκε και αν δεν βρεθεί σύντομα μια λύση, θα μας βρει απέναντί του» μας είπαν μοναχοί. 

Σύμφωνα με τους Αγιορείτες μοναχούς, το κράτος τους ζητά το 20% των ενοικίων, κυρίως σε κτίρια των μονών που νοικιάζουν δημόσιες υπηρεσίες και φορείς, την καταβολή του ΕΤΑΚ, καθώς και την καταβολή αναδρομικά του φόρου που δεν έχουν πληρώσει. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, όπως λένε, να μειώνονται τα έσοδά τους και να μην μπορούν να αποπληρώσουν δάνεια που έχουν πάρει. Επικαλούνται επίσης ότι πολλά από τα ακίνητα είναι πλέον ξενοίκιαστα και σε άλλα έχουν δεχτεί μείωση στα ενοίκια έως και 40%, ενώ οι εφορίες άρχισαν να παρακρατούν ποσά με βάση τα αρχικά συμβόλαια. 

Προθεσμία ενός μήνα

Παρά τις όποιες αντιθέσεις, η ανακοίνωση-προειδοποίηση της Σύναξης προς την ελληνική Πολιτεία εγκρίθηκε, όπως συνηθίζεται πάντα, ομόφωνα. Παρασκηνιακές πληροφορίες φέρουν τους εκπροσώπους των 20 μονών του Αγίου Όρους να δίνουν προθεσμία στην κυβέρνηση μέχρι το τέλος του μήνα, ώστε να προχωρήσει «στην ποικιλοτρόπως υπεσχημένη νομοθετική ρύθμιση» για την αναίρεση της φορολογίας και στη νέα Διπλή Ιερά Σύναξη, που αυτή τη φορά είναι προγραμματισμένη για τις 2 Σεπτεμβρίου, ανάλογα με τις εξελίξεις θα αποφασίσουν για σκλήρυνση της στάσης τους. 

Αυτό που μεταφέρεται είναι ότι θα συνταχθούν και θα σταλούν επιστολές προς τις κυβερνήσεις της Ρωσίας, της Σερβίας και της Βουλγαρίας καθώς και την ΕΕ και τις ΗΠΑ ζητώντας... ακρόαση για να θέσουν το αίτημά τους για «θεσμική υποστήριξη του Αγίου Όρους». 

Διοχετεύουν μάλιστα ότι έχουν εξασφαλισμένη την υποστήριξη του Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος είναι διατεθειμένος να παρέμβει υπέρ τους στην ελληνική κυβέρνηση, ενώ στρέφονται και προς τις ΗΠΑ και τις Βρυξέλλες ώστε να μη φανεί ότι μεροληπτούν μόνο προς τις χώρες που ασπάζονται την Ορθοδοξία. Ορισμένες ενέργειες μάλιστα, που έγιναν από τους Αγιορείτες και στη διάρκεια της πρόσφατης φωτιάς, προσπαθώντας να δώσουν ρόλο σε ομόδοξες χώρες, επιχειρείται να εμφανιστούν ως μια προειδοποίηση προς την ελληνική Πολιτεία.

Οι θρήσκοι πάνε στον παράδεισο, οι άθεοι πάνε παντού

The Insider, 18/8/2012

Σε κάθε "μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης" πάντα νιώθω λίγο περιθωριακός. Πόσο μάλλον τώρα που έχουμε για πρωθυπουργό έναν μου(ν)τζαχεντίν της ορθοδοξίας που κάθε δεύτερη λέξη του όταν μιλάει είναι "θεός", "παναγία", "ορθοδοξία" ή κάτι αντίστοιχο. Το να μην είσαι χριστιανός στην Ελλάδα είναι τόσο παράξενο όσο το να είσαι χορτοφάγος. Όπως οι θείοι από το χωριό σε κοιτάνε σαν εξωγήινο αν τους πεις ότι δεν τρως αρνί, μπριζόλες, κοκορέτσι, σπληνάντερο και άλλες παραδοσιακές ελληνικές λιχουδιές, με το ίδιο ακριβώς βλέμμα θα σε κοιτάξουν αν τους πεις ότι είσαι άθεος.

Εδώ που τα λέμε, δεν είναι και εύκολο να είσαι άθεος σε αυτή τη χώρα. Πρώτα απ'όλα, όσο άθεος κι αν αισθάνεσαι, κατά 99% όταν δεν είχες ακόμα δικαίωμα επιλογής βαφτίστηκες χριστιανός επειδή "έπρεπε". Μετά, στο σχολείο, από την τρίτη δημοτικού κι έπειτα είχες ένα μάθημα που λεγόταν "θρησκευτικά", το οποίο όμως δεν ήταν "θρησκευτικά", αλλά χριστιανική κατήχηση.

Κατόπιν, όταν έβγαζες για πρώτη φορά ταυτότητα, ο αστυνομικός δε σε ρωτούσε καν, ή σε ρωτούσε εντελώς τυπικά για το τι να γράψει στο πεδίο "θρήσκευμα": Χριστιανός Ορθόδοξος, προφανώς. Από εκεί και πέρα, φυσικά ήσουν ελεύθερος να διαλέξεις τη θρησκεία σου. Εντάξει, όχι και τόσο ελεύθερος. Αν ας πούμε διάλεγες το Ισλάμ, δε θα έβρισκες πουθενά τζαμί να προσευχηθείς.

Προσωπικά σκέφτηκα πολύ μέχρι να καταλήξω στην αθεΐα. Χρόνια ολόκληρα το σκεφτόμουν, μήπως ήταν βλασφημία, μήπως καιγόμουν στις αιώνιες φωτιές της Κόλασης για την αχαριστία μου, που στο κάτω-κάτω σε Αυτόν χρωστούσα και την ύπαρξή μου την ίδια. Ε, και μετά αποφάσισα ότι το ματς της θρησκείας με τη λογική θα το παίξω διπλό, κόντρα στην προϊστορία και τη δυνατή έδρα των γηπεδούχων.

Τι με ώθησε στην αθεΐα; Πολλοί παράγοντες. Πρώτα απ'όλα, η λογική. Ίσως να μπορούσα να πιστέψω στην ύπαρξη ενός ανώτερου όντος που δημιούργησε το σύμπαν, αλλά σίγουρα όχι με τη μορφή που περιγράφεται στη Βίβλο και πασάρεται από την εκκλησία. Μετά, ήταν κάποια γεγονότα στη ζωή μου. Δε θα ξεχάσω ποτέ εκείνο τον ιερέα που μας έκανε θρησκευτικά στην Α' Λυκείου, ντυμένος πάντα με τα ράσα του, ο οποίος προσπαθούσε να μας μιλήσει με μία διαφορετική γλώσσα, πιο παιχνιδιάρικη, ήθελε να μας προσεγγίσει όπως ο Χριστόδουλος όταν ζητούσε από τους νέους να πάνε στις εκκλησίες με τα σκουλαρίκια. Και μια φορά, πάνω στην κουβέντα, είπε: "Εγώ δεν έχω τίποτα με τους μαύρους, μια χαρά άνθρωποι είναι. Αλλά να παντρευτώ μαύρη; Και να μου βγει το παιδί μαύρο; Δε γίνεται". Ε, δε θέλει και πολύ για να χάσεις την πίστη σου.

Τώρα πια η αθεΐα είναι mainstream, ειδικά στους νέους. Το να κάνεις πλακίτσες για την παρθενιά της Παναγίας ή τα θαύματα του Χριστού είναι πολύ πιο εύκολο τώρα που υπάρχουν τα social media. Αλλά θα έλεγες το ίδιο αστείο στο οικογενειακό τραπέζι, μπροστά στους γονείς, τους θείους και τις γιαγιάδες σου; Μάλλον όχι.

Είναι λοιπόν βλασφημία να βρίζεις τα θεία;

Σε πρώτη φάση, το να βρίζεις τα θεία είναι κάπως αγενές. Όταν ο άλλος πιστεύει κάτι, δεν είναι ευγενικό να τον προσβάλλεις γι'αυτό. Είτε πιστεύει στον θεό, είτε στον Αλλάχ, είτε στο ιπτάμενο μακαρονοτέρας, είτε στην παγκόσμια ειρήνη. Και κάθε πίστη είναι σεβαστή, ακόμα και χωρίς την παραμικρή απόδειξη. Αν εσύ θες να πιστεύεις ότι το σύμπαν το έφτιαξε ο Μπαζαούρ, ένας γιγάντιος γορίλας που ένα βράδυ έφαγε τα κέρατά του και ξέρασε, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν οι γαλαξίες, οι πλανήτες και τα αστέρια, είναι δικαίωμά σου και θα το σεβαστώ. Για να γίνει αυτό όμως θα πρέπει η πίστη σου να πληροί δύο όρους.

Πρώτον, η πίστη σου δε θα πρέπει να κηρύσσει το μίσος. Αν η θρησκεία σου προστάζει να κόψεις το λαρύγγι όποιου δεν την ασπάζεται, να το μαγειρέψεις στο φούρνο μικροκυμάτων και να το ταΐσεις στον σκύλο σου, τότε δε θα τη σεβαστώ. Θα την πολεμήσω. Κι ας σου φαίνομαι βλάσφημος – αυτό που για σένα είναι βλασφημία, για μένα είναι νόμιμη άμυνα.

Δεύτερον, η πίστη σου πρέπει να είναι αυστηρά προσωπική. Δεν μπορείς να την επιβάλεις σε κανέναν. Αν προσπαθήσεις να μου επιβάλεις την πίστη σου, θα σε πολεμήσω. Θα βρίσω τα θεία σου τόσο πολύ, που αν υπάρχουν θα ρίξουν επιτόπου κεραυνό και θα με κάνουν φλαμπέ. Κι ας σου φαίνομαι βλάσφημος – αυτό που για σένα είναι βλασφημία, για μένα είναι ελευθερία θρησκευτικής έκφρασης.

Πολλοί φανατικοί χριστιανοί στην Ελλάδα δεν καταλαβαίνουν γιατί οι νέοι συνηθίζουν να βρίζουν τα θεία. Μοιάζουν με τους ελέω θεού μονάρχες που βασάνιζαν τους υπηκόους τους, τους επέβαλλαν φοβερούς φόρους, σκότωναν όποιον γούσταραν, και μετά αναρωτιόντουσαν γιατί τους μισεί ο κόσμος. Πολλοί στην ηλικία μου έχουν γνωρίσει τη θρησκευτική καταπίεση, είτε από την οικογένειά τους, είτε από το σχολείο, είτε από οπουδήποτε αλλού. Και όταν καταπιέζεις κάποιον σίγουρα μπορείς να ελπίζεις σε κάποια βραχυπρόθεσμα οφέλη, όμως μακροπρόθεσμα το μόνο που καταφέρνεις είναι να τον κάνεις να σιχαθεί αυτό που τον καταπιέζει και να αντιδρά σε αυτό βίαια.

Έτσι λοιπόν, όταν μετά από χρόνια καταπίεσης σου δίνεται η ελευθερία σε ένα κοινωνικό δίκτυο να εκφράσεις αυτό που νιώθεις για τη θρησκεία, μπορεί να το κάνεις με άγριο τρόπο. Να βρίσεις τα θεία, να ρίξεις χριστοπαναγίες, να ειρωνευτείς θρησκευτικά σύμβολα. Είναι μία μορφή εκδίκησης: Εσείς με καταπιέζατε τόσα χρόνια, αλλά τώρα θα δείτε τι θα πάθετε, θα σας τα κάνω εγώ στάχτη τα είδωλά σας.

Μπορεί να είναι μία αγενής και ανώριμη μορφή αντίδρασης, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι και κατανοητή. Ας μην ξεχνάμε ότι η Εκκλησία στην Ελλάδα είναι καθεστώς, και άρα είναι λογικό να προκαλεί αντιδράσεις. Ή μήπως έγινε ο περίφημος διαχωρισμός Εκκλησίας-Κράτους και το έχασα αυτό το επεισόδιο;

Επίσης, ας μην ξεχνάμε ότι αυτό που πολλοί θεωρούν "βλασφημία" μας έχει δώσει κάποια από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα. Ο Καζαντζάκης αφορίστηκε για το "Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται" και τον "Τελευταίο Πειρασμό" – αλλά αυτό δε μειώνει τη λογοτεχνική τους αξία. Πολλοί θεώρησαν "βλάσφημο" το Life of Brian των Μόντι Πάιθον – αλλά εξακολουθεί να είναι μία από τις πιο αστείες ταινίες όλων των εποχών. Γιατί πολύ απλά, κάποιοι δεν μπορούν να καταλάβουν το χιούμορ ή τη φιλοσοφική σκέψη που μπορεί να κρύβεται πίσω από μία ιστορία με θρησκευτικό προκάλυμμα.

Το debate μεταξύ θρήσκων και άθεων είναι μάταιο. Όπως σε ένα debate μεταξύ γαύρων και βάζελων θα φτάσουν μέχρι τo ντέρμπι της πρώιμης ιουρασικής περιόδου και το αν η μπάλα είχε περάσει τη γραμμή ή όχι στο σουτ του τυραννόσαυρου Ρεξ (και δε θα βγάλουν άκρη), έτσι και σε ένα debate μεταξύ θρήσκων και άθρησκων κανείς δε θα μπορούσε να αποδείξει με βεβαιότητα την ύπαρξη ή τη μη ύπαρξη του θεού, εκτός κι αν ήταν εκεί την ώρα που δημιουργήθηκε ο κόσμος και μπορεί να μας πει ως αυτόπτης μάρτυρας. Επομένως, η μόνη λύση είναι να το ρίξουμε στην πλάκα. Θα σου πω εγώ "η Κοκκινοσκουφίτσα είναι πιο ρεαλιστικό και διδακτικό παραμύθι από τη Βίβλο", θα μου πεις εσύ "και τότε πώς δημιουργήθηκε το σύμπαν ρε έξυπνε, το βρήκες δώρο σε συσκευασία απορρυπαντικού;", και στο τέλος θα πάμε να τα πιούμε αγκαλιά σε ένα μπαράκι να χτυπήσουμε γκόμενες.

Γιατί σε τελική ανάλυση, θρήσκοι και μη, να γαμήσουμε θέλουμε. Και αυτό μας ενώνει.