tromaktiko.gr, 30/11/2011
Υποχρεούνται τα δημόσια σχολεία να παρέχουν σε μουσουλμάνους μαθητές τη δυνατότητα μεσημεριανής προσευχής; Το ερώτημα αυτό απασχολεί σήμερα το Ομοσπονδιακό Διοικητικό Δικαστήριο της Λειψίας.
Ο Γιούνους ήταν 14 ετών όταν η σχολική διεύθυνση του απαγόρευσε να προσεύχεται σε διάδρομο του σχολείου του στο Βερολίνο. Η υπόθεσή του φτάνει τώρα στο Διοικητικό Δικαστήριο της Γερμανίας. Είναι μάλιστα η πρώτη φορά που η γερμανική δικαιοσύνη ασχολείται με το θέμα της μουσουλμανικής προσευχής στα σχολεία.
Πολλοί ειδικοί εκτιμούν ότι η υπόθεση δεν έπρεπε καν να φτάσει σε αυτό το σημείο. Η ισλαμολόγος Σαμπίνε Νταμίρ-Γκάιλσντορφ, για παράδειγμα, υποστηρίζει ότι η μεσημεριανή προσευχή δεν πρέπει να γίνεται μια συγκεκριμένη ώρα, αλλά απλώς εντός ενός χρονικού πλαισίου, π.χ. από το μεσημέρι μέχρι πριν την απογευματινή προσευχή: «Η πλειονότητα των ειδικών εκτιμούν ότι είναι επίσης δυνατόν εάν υπάρχει αποχρών λόγος, για παράδειγμα ταξίδι ή αρρώστια ή και ιδιαίτερων εργασιακών συνθηκών, να συγχωνεύσει κανείς την μεσημεριανή και την απογευματινή προσευχή».
Στην αγορά εργασίας η λύση δόθηκε ήδη από τη δεκαετία του '60 στην πράξη, υποστηρίζει ο ισλαμολόγος Ραλφ Γκαντμπάν. Είναι στο χέρι της κάθε επιχείρησης να επιτρέπει στους μουσουλμάνους εργαζομένους της να προσεύχονται εν ώρα εργασίας, όσο αυτό δεν έχει επιπτώσεις στην ομαλή λειτουργία της επιχείρησης.
Τι θα γίνει όμως στα σχολεία;
Στη Γερμανία ισχύει η αρχή της ουδετερότητας, που σημαίνει ότι το κράτος δεν επιτρέπεται να ταυτίζεται άμεσα με κάποια θρησκεία ή κοσμοθεωρία. Από την άλλη όμως ενδέχεται να παραβιάζεται η θρησκευτική ελευθερία κάποιου με διαφορετική κοσμοθεωρία, υπογραμμίζει ο Φάμπιαν Βίτρεκ καθηγητής Δημοσίου Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Μίνστερ. Πόσο μάλιστα που στην προκειμένη περίπτωση το σχολείο επηρεάζει άμεσα την άσκηση θρησκευτικών καθηκόντων του μαθητή της.
Ζητούμενο λοιπόν είναι να γίνει μια «στάθμιση» μεταξύ της αρχής της ουδετερότητας και της θρησκευτικής ελευθερίας. Το κενό αυτό προσπαθούν να εκμεταλλευτoύν τώρα προς όφελός τους ορισμένες μουσουλμανικές οργανώσεις, σύμφωνα με τον καθηγητή:«Μιλάμε για το σχολείο, το κράτος, την αρχή της ουδετερότητας. Εδώ λοιπόν οι ισλαμικές οργανώσεις ή στην προκειμένη ένας προσηλυτισμένος – αυτοί είναι πάντα οι πιο ακραίοι- προσπαθεί να θέσει υπό τον έλεγχό του τη συζήτηση αυτή».
Πώς όμως μπορεί να λυθεί τώρα αυτό το ζήτημα; Βασικό κριτήριο θα πρέπει να είναι η ίση μεταχείριση, σημειώνει ο καθηγητής. Ή θα επιτρέπεται να προσεύχονται όλοι ή κανένας. Σε περίπτωση καθολικής απαγόρευσης όμως η σχολική διεύθυνση θα πρέπει να αποδείξει ότι η δημόσια προσευχή επηρεάζει άμεσα την ομαλή λειτουργία του σχολείου.
Όπως και να αποφανθεί το Διοικητικό Δικαστήριο της Λειψίας, η απόφασή του ίσως να μην είναι τελεσίδικη. Και οι δυο πλευρές θα έχουν τη δυνατότητα να προσφύγουν στο Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο σε περίπτωση που αξιολογήσουν την απόφαση αυτή ως παραβίαση των συνταγματικών τους δικαιωμάτων.
