Πόσο ανήθικος είμαι που αντί να θρησκεύομαι σκέφτομαι: τη λύσσα των "εθνικών" στον καιρό του Νέρωνα, τα μοναχικά φλογισμένα βουλγάρικα μάτια οδηγούς κάθε 99 σβησμένων - προς δόξαν Θεού! - στον καιρό του Βουλγαροκτόνου, τη μανία του Ισλάμ στης Xίου τη σφαγή και πιο πρόσφατα στων Αρμενίων τον αφανισμό, τον φορατζή του εβραϊκού αίματος Χίτλερ, μα και τον Ισραηλινό το σύγχρονο χασάπη του Παλαιστίνιου λαού; Πόσο ανήθικος είμαι που αντί για Θεό σκέφτομαι: έναν Κρόνο να καταπίνει τα μωρά τα δικά του, έναν Βάαλ να καταβροχθίζει τα μωρά των πιστών του ένα Θεό βασανιστή των κάθε λογής Ιώβ του τον ίδιο που αργότερα θα δώσει για σφαγή το γιο του αφού πριν τον γλιτώσει απ' το σπαθί του Ηρώδη με τη σφαγή χιλιάδων γιων αλλονών. Πόσο ανήθικος είμαι που αντί για του Θεού τη λατρεία -με επιτήδευση και μεταρσίωση- θαρώ πως τ' ανθρώπου η πορεία είν' αυτή που χρειάζεται στήριξη: με λιτότητα αντί για πομπώδη άμφια με απλότητα αντί για στομφώδη κενολογήματα και με συναίσθηση πως: η μόνη σωτηρία τ' ανθρώπου είναι ο Άνθρωπος. Κ.Β. Αύγουστος 1988 |
