του Χαράλαμπου Μουτσόπουλου,
καθηγ. Πανεπ. Αθηνών, ΒΗΜΑ, 20/2/2011
Η συνδικαλιστική ηγεσία των γιατρών είναι σε θέση μάχης. Αγωνίζεται λυσσαλέα να διατηρηθεί το «σύστημα» που εξέθρεψε τη διαφθορά, τη διαπλοκή και τις τριτοκοσμικές συνθήκες αντιμετώπισης του πάσχοντος. Ανθίσταται στη δημιουργία του φορέα για την παροχή πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Δηλώνει ότι απορρίπτει το νομοσχέδιο που ετοίμασε το υπουργείο γιατί είναι, λέει, προχειρογραμμένο.
Ποια είναι η αλήθεια; Απλά, οι κατέχοντες δεν θέλουν να μοιραστεί η πελατειακή πίτα. Θέλουν ομήρους τους ασθενείς, έτσι ώστε να προσπορίζονται όσο μπορούν περισσότερα οικονομικά οφέλη. Δεν τους καίγεται καρφί αν ένας άρρωστος χρειάζεται μήνες για να του παρασχεθούν ιατρικές υπηρεσίες ή να παραγγελθούν και να εκτελεσθούν ιατρικές εξετάσεις. Είχαν το θράσος οι αρχισυνδικαλιστές, να απειλήσουν με διαγραφή από τον Ιατρικό Σύλλογο συναδέλφους που εξυπηρέτησαν πάσχοντες κατά τη διάρκεια των «αγώνων» τους. Λησμόνησαν βέβαια οι «αγωνιστές» να ασκήσουν την ίδια εξουσία έναντι εκείνων των επίορκων συναδέλφων που φέρονται βασίμως να διέπραξαν τρανταχτά ηθικά ή και ποινικά κολάσιμα αδικήματα. Κάθε βδομάδα ο Τύπος βρίθει τέτοιων περιπτώσεων.
Κρύβεται η συνδικαλιστική ηγεσία πίσω από το δάχτυλό της νομίζοντας ότι δεν είναι γνωστό, σε όλους, ότι ο χώρος παροχής ιατρικών υπηρεσιών στη χώρα μας είναι βαριά άρρωστος. Δεν ξέρουν άραγε ότι όλη η κοινωνία βοά πως ο κλάδος μας συνετέλεσε ουσιαστικά στην οικονομική κατρακύλα της χώρας; Πώς; Με την τεράστια φοροδιαφυγή, την αλόγιστη υπερσυνταγογράφηση, τη συστηματική υπερτιμολόγηση υλικών και εξοπλισμών, αλλά και τις βαθιά ανήθικες πρακτικές, όπως αυτές της ενθυλάκωσης ποσοστών επί εξετάσεων και χειρουργικών πράξεων που παραγγέλνει ο θεράπων ιατρός και από τις υπερτιμολογήσεις υλικών που χρησιμοποιεί για τη θεραπεία του ασθενούς.
Στον αγώνα τους συμμετέχουν και οι λεγόμενες αριστερές δυνάμεις, αυτές που θα έπρεπε να αγωνίζονται, με κάθε μέσο, να εξυγιάνουν τον χώρο! Ποιος φταίει για την κατάντια των γιατρών που καταλαμβάνουν υπουργεία, φωνασκούν σαν πωλητές της λαχαναγοράς, διαπληκτίζονται σαν ποδοσφαιρόφιλοι οπαδοί; Πολλοί και πολλά, αλλά ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουμε εμείς οι δάσκαλοί τους. Φαίνεται ότι στη διάρκεια της εκπαίδευσής τους δεν τους περάσαμε τα απαραίτητα μηνύματα για το λειτούργημα του γιατρού.
Αν τους είχαμε αναπτύξει το αίσθημα ευθύνης και ευαισθησίας για τον πάσχοντα δεν θα συνταγογραφούσαν δημόσια, ενώ καταλαμβάνουν δημόσια κτίρια, και στο πόδι χωρίς να εξετάζουν τον ασθενή και χωρίς να ελέγχουν αν τα φάρμακα που συνταγογραφούν είναι αποτελεσματικά. Αν τους είχαμε επιτυχώς εμπνεύσει την κοινωνική ευθύνη του γιατρού δεν θα σκέπτονταν με κριτήρια ιδιωτικού πλουτισμού αλλά με τα ιπποκρατικά κριτήρια του κοινωφελούς επαγγελματισμού. Αν τους είχε εμπεδωθεί η δυαδική αλληλεπίδραση γιατρού- ασθενούς δεν θα τους επέτρεπε η συνείδησή τους να απεργούν και, πολύ περισσότερο, να εκτρέπονται στη συμπεριφορά τους, μιμούμενοι, σε ώριμη ηλικία, ομαδούλες αναρχικών των Εξαρχείων! Λίγη ντροπή αν υπήρχε πολλά θα ήταν καλύτερα στον τόπο μας!
του Γεωρ. Ελευθερίου, αγγειοχειρουργού
και Γ.Γ. του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών
Προκαλεί θλίψη και έκπληξη η θέση του επίτιμου καθηγητή και ακαδημαϊκού κ. Χ. Μουτσόπουλου, που στην δύση της σταδιοδρομίας του, έχοντας, ως εκ της ιδιότητάς του, του καθηγητού Πανεπιστημίου και Ακαδημαϊκού, μεγάλο μέρος των ευθυνών για τον τρόπο άσκησης της ιατρικής και κυρίως για την ιατρική εκπαίδευσηστη χώρα μας, εμφανίζεται με άρθρο του της περασμένης Κυριακής στην εφημερίδα Σας, ως υπερασπιστής και τιμητής μιας πολιτικής που εξαθλιώνει τους έλληνες ασθενείς και αποδομεί πλήρως την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας στον τόπο μας.
Μέσα από σκόπιμες γενικεύσεις, προσπαθεί να παραπληροφορήσει τους Έλληνες για τους πραγματικούς λόγους των απεργιακών κινητοποιήσεων των γιατρών, φτάνοντας στο σημείο να συκοφαντεί και να παραβαίνει τους στοιχειώδες κανόνες της ιατρικής δεοντολογίας.
Θα πρέπει να αντιληφθεί ο κ. Καθηγητής ότι σε θέση μάχης δεν είναι η συνδικαλιστική ηγεσία των γιατρών, αλλά το σύνολο των συναδέλφων του- με τους οποίους προφανώς δεν έχει καμία επαφή- όπως απέδειξε η συμμετοχή των ιατρών τόσο στις απεργίες όσο και στην πορεία που έγινε την ημέρα ψήφισης του Νόμου, πορεία στην οποία συμμετείχαν για πρώτη φορά 5000 γιατροί της Αθήνας.
Παραπληροφορεί ισχυριζόμενος ότι αντιστεκόμαστε στην δημιουργία του ενιαίου φορέα υγείας θέλοντας ομήρους τους ασθενείς, ενώ είναι γνωστό σε όλους ότι οι γιατροί τασσόμαστε υπέρ του ενιαίου φορέα υγείας και υπέρ της ελεύθερης επιλογής ιατρού από τους ασθενείς. Για να γίνουν όμως αυτά, η πολιτεία πρέπει να εξασφαλίσει αξιοπρεπείς αμοιβές για τους γιατρούς και όχι μισθούς πείνας των 600 ευρώ, που αντιστοιχούν σε ελάχιστες επισκέψεις στο ιατρείο του κ. Καθηγητή.
Συκοφαντεί όλο το ιατρικό σώμα όταν ισχυρίζεται ότι δεν μας καίγεται καρφί για τους ασθενείς μας, πολλώ μάλλον που καθημερινά δίνουμε μάχη για την υγεία του Έλληνα Πολίτη στο ΙΚΑ, στο ΕΣΥ και στα ιδιωτικά μας ιατρεία με εξευτελιστικές αμοιβές των 20 ευρώ την επίσκεψη, ποσό που αντιστοιχεί σε κλάσμα του κόστους επίσκεψης στο ιδιωτικό ιατρείο του.
Αναφέρει ανακριβώς ο κ. Καθηγητής στο παραπάνω δημοσίευμα, ότι τάχα ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών απείλησε συναδέλφους με διαγραφή, όταν γνωρίζει ότι οι αρμοδιότητες του Διοικητικού και Πειθαρχικού Συμβουλίου των ΙΣ είναι σαφείς και συγκεκριμένες, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία του 1955 – ένα νομοθετικό κείμενο που οι κυβερνήσεις πεισματικά αρνούνται να εκσυγχρονίσουν- , νομοθεσία την οποία εφαρμόζει παγίως, καισε κάθε αδιακρίτως περίπτωση επίορκου συναδέλφου.
Με το αχαρακτήριστο αυτό άρθρο του, ο κ. Κσθηγητής επιχειρεί να μετακυλήσει το βάρος της οικονομικής κατάρρευσης στους Έλληνες γιατρούς και ξεχνά να αναφερθεί σε όλους εκείνους που είχαν την ευθύνη της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας. Ξεχνά τις δικές του ευθύνες που ως καθηγητής και διευθυντής μεγάλης κλινικής συμμετείχε στην διαχείριση προμηθειών και κοστολόγησης φαρμάκων και υλικών, ξεχνά επίσης να αναφέρει τις δικές του ευθύνες που ως καθηγητής σιωπούσε όταν έπρεπε να φωνάζει και τώρα φωνασκεί όταν θα έπρεπε να σιωπά. Γιατί άραγε όταν ήταν σε θέσεις εξουσίας δεν κατάγγειλε αυτούς που έκλεβαν την περιουσία του Έλληνα Πολίτη;
Ποτέ δεν είναι όμως αργά. Σύντομα ελπίζουμε ότι θα τον καλέσει ο κ. Εισαγγελέας να καταθέσει επώνυμα ποιοι είναι αυτοί που, όπως αναφέρει στο άρθρο του, λήστεψαν το σύστημα. Αν δεν το κάνει θα περάσει στην συνείδηση του Έλληνα γιατρού και της Ελληνικής Κοινωνίας ως κοινός συκοφάντης. Επιτέλους! Ο Έλληνας Πολίτης έχει κουρασθεί από γενικεύσεις. Αν γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις ο ακαδημαϊκός κ. Μουτσόπουλος τον προκαλούμε να τα καταγγείλει και όχι να αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη με γενικεύσεις και αοριστίες, συκοφαντώντας τους συναδέλφους του.
Ποιος φταίει άραγε για την κατάντια της άσκησης της ιατρικής ; Σίγουρα μεγάλο μερίδιο της ευθύνης έχετε εσείς οι «δάσκαλοί» μας που εθίσατε την Ελληνική Κοινωνία στον νεποτισμό, στην παραοικονομία, στην αναξιοκρατία, στην οικογενειοκρατία. Εσείς που δείξατε εγκληματική αμέλεια όσον αφορά στην εκπαίδευση των φοιτητών σας. Όλοι όσοι από σας κάνατε χρήση του πανεπιστημιακού σας τίτλου για προσωπικό πλουτισμό και μόνο.
Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα και απαιτούν απάντηση: Γιατί και προς πιό όφελος, αίφνης σήμερα, μετά από σιωπή και πλήρη αδιαφορία για τους συναδέλφους μας και τη μάχιμη ιατρική, υπερασπίζεστε κ. Καθηγητά μία πολιτική που γνωρίζει καλά ότι οδηγεί το σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας σε κατάρρευση, ενώ συγχρόνως καλλιεργεί την παραοικονομία στα ιδιωτικά ιατρεία;
Η μεγάλη πλειοψηφία τωνΕλλήνων γιατρών κ. Ακαδημαϊκέ με αίσθημα ευθύνης καθημερινά δίνει την μάχη για την Υγεία του Ελληνικού Λαού κάτω από απαράδεκτες συνθήκες και με αμοιβές που είναι οι χαμηλότερες της Ευρώπης. Ίσως αυτό δεν το γνωρίζετε.
Η ιατρική κοινότητα, αλλά και η Ελληνική Κοινωνία κ. Μουτσόπουλε θα περίμενε από εσάς, τώρα που είστε στην δύση της σταδιοδρομίας σας, να είχατε το θάρρος να ζητήσετε συγνώμη για αυτά που κάνατε, αλλά και για όσα δεν κάνατε, προκειμένου η αποχώρησή σας από την ενεργή ιατρική να άφηνε μία γόνιμη παρακαταθήκη για τους νεώτερους από εμάς. Κλείνω το σχόλιο αυτό ακριβώς με τον τρόπο που κλείνετε το δικό σας: «Λίγη ντροπή αν υπήρχε πολλά θα ήταν καλύτερα στον τόπο μας».
