Της φυλακής τα σίδερα φέρνουν... πολλές κόντρες

της Μίνας Μουστάκα, ΤΑ ΝΕΑ, 30/11/2011

Η προφυλάκιση του Εφραίμ έφερε στο προσκήνιο το ζήτημα της προσωρινής κράτησης των κρατουμένων, που είχε έρθει πρόσφατα στην επικαιρότητα με την περίπτωση του Μάκη Ψωμιάδη

Η προφυλάκιση του ηγουμένου της Μονής Βατοπεδίου Εφραίμ επανέφερε στο προσκήνιο το ζήτημα της προσωρινής κράτησης των κατηγορουμένων. Πριν από λίγους μήνες το θέμα είχε βρεθεί στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας με αφορμή τον Μάκη Ψωμιάδη, για τον οποίο ο ανακριτής είχε τη γνώμη ότι δεν έπρεπε να προφυλακιστεί αλλά να μείνει ελεύθερος με περιοριστικούς όρους. Εκείνος βέβαια, ως γνωστόν, εκμεταλλευόμενος τη διαφωνία ανακριτή και εισαγγελέως κατάφερε να διαφύγει και αναμένεται η έκδοσή του από τα Σκόπια.

Προφυλάκιση ή περιοριστικοί όροι; Δικαστές, εισαγγελείς και δικηγόροι παραδέχονται ότι το μέτρο της προσωρινής κράτησης είναι το έσχατο μέσο. Δεν είναι λίγοι μάλιστα εκείνοι που θεωρούν ότι ισοδυναμεί με προκαταβολή ποινής και γι' αυτό θα πρέπει να επιβάλλεται με μεγάλη φειδώ από τους ανακριτές.

Στον αντίποδα όμως αυτού του επιχειρήματος οι δικαστικοί λειτουργοί βάζουν την ίδια τη διάταξη που προβλέπει πότε και για ποιους λόγους ένας κατηγορούμενος και μάλιστα για σοβαρές κακουργηματικές πράξεις μπορεί να οδηγηθεί στη φυλακή.

Σε κάθε περίπτωση τον κυρίαρχο ρόλο για την τύχη κάθε κατηγορουμένου έχει ο ίδιος ο ανακριτής, ο οποίος καλύτερα από τον καθένα γνωρίζει τα στοιχεία της δικογραφίας και έχει πλήρη εικόνα του αποδεικτικού υλικού.

Πριν από λίγα χρόνια, και κυρίως μετά την υπόθεση για τα αποκαλούμενα παραδικαστικά κυκλώματα, υπήρχαν φωνές από τον νομικό κόσμο που διαμαρτύρονταν για την αύξηση των προφυλακίσεων. Το 2009 άλλαξε η διάταξη του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας θέτοντας συγκεκριμένες προϋποθέσεις για την προφυλάκιση των κατηγορουμένων.

Προ του ενδεχόμενου κινδύνου όμως από την καταχρηστική εφαρμογή του μέτρου της προφυλάκισης να περάσουμε στην... απέναντι όχθη, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης Τέντες σε γνωμοδότησή του, τον Ιούλιο του 2010, είχε επισημάνει μεταξύ άλλων ότι «η νομοθετική μεταβολή που μεσολάβησε δεν πρέπει να οδηγήσει τους εφαρμοστές του νόμου σε εσφαλμένα συμπεράσματα για τον σκοπό του νόμου και να καταλήξει στην αχρήστευση ενός μέτρου δικονομικού καταναγκασμού, το οποίο υπό αρκετά ελαστικότερες προϋποθέσεις έχει υιοθετηθεί στις νομοθεσίες όλων των χωρών της Ευρώπης».

Η επιβολή του μέτρου της προσωρινής κράτησης στη χώρα μας, όπως λέει ο δικηγόρος Βασίλης Χειρδάρης «δεν έγινε ποτέ με φειδώ». Αναφερόμενος στην περίπτωση του Εφραίμ εκφράζει την άποψη ότι ο χαρακτηρισμός «ιθύνων νους» που του αποδίδεται στο βούλευμα, καθώς και η κρίση ότι υπάρχει κίνδυνος τέλεσης άλλων πράξεων, «υποδηλώνει ότι διέπραξε τα αδικήματα, παραβιάζοντας το τεκμήριο αθωότητάς του και δημιουργεί προβληματική για παραβίαση της ΕΣΔΑ (Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου). Νομίζω ότι η προσφυγή στο Στρασβούργο είναι θέμα χρόνου».

Από την πλευρά του ο δικηγόρος Θεόδωρος Μαντάς επισημαίνει ότι «η προσωρινή κράτηση αποτελεί το έσχατο μέσο δικονομικού καταναγκασμού». Και προσθέτει ότι «ο κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων συναρτάται πλέον με την προϋπόθεση της ύπαρξης αμετάκλητων καταδικών για ομοειδές κακούργημα, ενώ περαιτέρω για τα αδικήματα που απειλείται ισόβια κάθειρξη (σ.σ.: όπως στην υπόθεση του Βατοπεδίου) δύναται να συνδεθεί και με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πράξης, κριτήριο ωστόσο που θα πρέπει να εφαρμόζεται με γνώμονα την αρχή της αναγκαιότητας και της αναλογικότητας».

Πάντως, οποιαδήποτε και αν ήταν η απόφαση του δικαστικού συμβουλίου για την τύχη του Εφραίμ, όπως εύστοχα παρατήρησε στη δήλωσή του ο πρόεδρος της Ενωσης Εισαγγελέων Ελλάδος Παναγιώτης Μπρακουμάτσος, θα είχε αρνητική υποδοχή γιατί «δυστυχώς η Δικαιοσύνη πάντα θα βρίσκεται στο κέντρο μιας διελκυστίνδας».

ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΔΙΑΦΩΝΙΩΝ

Σε πολλές υποθέσεις που απασχολούν τη δημοσιότητα ανακριτής και εισαγγελέας έχουν κατ' επανάληψη διαφωνήσει για την προφυλάκιση ή μη των κατηγορουμένων. Κάθε φορά οι δικαστές του αρμόδιου Συμβουλίου, Πλημμελειοδικών ή Εφετών, είναι εκείνοι που έρχονται να επιλύσουν τη διαφωνία υπέρ του ενός ή του άλλου συναδέλφου τους.

Επειτα από διαφωνία ανάμεσα στην εφέτη - ειδική ανακρίτρια Ειρήνη Καλού και τον εισαγγελέα Π. Ματζούνη, ο Εφραίμ βρέθηκε στη φυλακή, καθώς οι τρεις εφέτες που συμμετείχαν στο δικαστικό συμβούλιο ομόφωνα αποφάσισαν ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις για την προφυλάκισή του.

Πρόσφατα οι εφέτες - ειδικοί ανακριτές που χειρίζονται την υπόθεση της Siemens διαφώνησαν για την ποινική μεταχείριση πρώην στελεχών του ΟΤΕ που κατηγορούνται για δωροδοκία και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Οι κατηγορούμενοι περιμένουν τους δικαστές του Εφετείου να αποφασίσουν αν θα παραμείνουν ελεύθεροι ή θα οδηγηθούν στη φυλακή.

Εκ διαμέτρου αντίθετη άποψη είχαν ανακρίτρια και εισαγγελέας και για την προφυλάκιση του πρώην υπουργού Τάσου Μαντέλη, ο οποίος είναι επίσης κατηγορούμενος στην υπόθεση της Siemens. Οι δικαστές τάχθηκαν τελικά υπέρ της ανακρίτριας προσφέροντάς του την ελευθερία του με περιοριστικούς όρους.

Καλογερική απληστία

της Λώρης Κέζα, ΒΗΜΑ, 27/12/2011

Πριν πούμε οτιδήποτε για την προφυλάκιση του ηγουμένου πρέπει να θυμηθούμε συνοπτικά την υπόθεση. Υπάρχει λοιπόν μια λίμνη εκεί ανάμεσα σε Ξάνθη και Ροδόπη, που ανήκει στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου. «Ανήκει» με το γνωστό αποδεικτικό, το τουρκικό φιρμάνι που διασώζεται εδώ και χίλια χρόνια. Παρένθεση: το ελληνικό κράτος αποδέχεται την γνησιότητα των χρυσόβουλων γιατί σε τέτοια θεμελιώνεται η περιουσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Τουρκία. Που σκάλωνε το ιδιοκτησιακό: το ελληνικό κράτος θεωρεί όλες τις παρόχθιες εκτάσεις δημόσια γη. Ορίστηκε λοιπόν μια δίκη για να δουν ποιος θα νικήσει, το χρυσόβουλο ή οι διατάξεις για τον κοινόχρηστο χαρακτήρα της λίμνης;

Το ελληνικό Δημόσιο παραιτήθηκε από τις διεκδικήσεις και η λίμνη πέρασε επισήμως στην ιδιοκτησία της Μονής. Το μόνο κέρδος που θα μπορούσε να αποκομίσει ήταν να συνεχίζει να εισπράττει λεφτά από τους ψαράδες! Η περιοχή προστατεύεται από τη σύμβαση Ραμσάρ και δεν μπορεί να οικοδομηθεί. Είναι ένας τόπος τόσο όμορφος ώστε ο άθεος περιηγητής ίσως πιστέψει ότι υπάρχει Θεός. Ιδανικός τόπος για στοχασμό και προσευχή. Φευ, μόλις η Μονή έγινε ιδιοκτήτρια της λίμνης, αποφάσισε να την ξεφορτωθεί. Την επέστρεψε στο κράτος με αντάλλαγμα κτήριο 20.000 τ.μ. στους Θρακομακεδόνες και έκταση 8.600 στρέμματα στην Ουρανούπολη. Ακίνητα τα οποία πήγαν σε υπεράκτιες εταιρείες.

Από όλη αυτή τη διαδικασία λείπουν έγγραφα απαραίτητα για τις μεταβιβάσεις, παραλείπονται πράξεις όπως η έκδοση των αποφάσεων στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και γίνονται τηλεφωνήματα από το παπαδοπαίδι του Καραμανλή: «βάλτε ένα χεράκι να βοηθήσουμε τον γέροντα». Ο γέροντας, που δεν είναι και τόσο γέροντας (πενηνταπεντάρης είναι σήμερα) μπαινοβγαίνει στο Μαξίμου. Ο ηγούμενος Εφραίμ είχε ρυθμιστικό παράγοντα στην πολιτική ζωή αλλά η απόφαση για την προφυλάκισή του δεν αφορά ούτε τον πολιτικό του ρόλο, ούτε τη δημοτικότητά του στους κοσμικούς κύκλους, ούτε την επιρροή του στους Ρώσους.

Στο δια ταύτα: Το Τριμελές Συμβούλιο Εφετών αποφάσισε την προφυλάκιση του ηγουμένου Εφραίμ για τις κακουργηματικές κατηγορίες που τον βαρύνουν, για ηθική αυτουργία σε απάτη, ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και έκδοση ψευδών βεβαιώσεων. Δεν θα μιλήσουμε καθόλου για το θεατρικό παιχνίδι που περιλάμβανε σάκχαρο και δισκοπάθεια. Αυτό που εκπλήσσει είναι η μαζική αντίδραση υπέρ του κατηγορούμενου. Θα προσπεράσουμε το νομικό κομμάτι, θα ξεχάσουμε τα έγγραφα που χάθηκαν, τις διαδικασίες που προσπεράστηκαν, τις πλαστογραφήσεις που έγιναν. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε όμως το όλον, τη σύλληψη του σατανικού σχεδίου της ανταλλαγής μιας λίμνης με ακίνητα που αξίζουν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ.

Για ποιόν ακριβώς λόγο μόνασε ο ηγούμενος Εφραίμ; Άραγε για να πλουτίζει, για να βάζει χέρι σε περιουσίες, για να αδικεί τους πολίτες; Είναι παράδοξο που οι πιστοί σπεύδουν να συγχωρήσουν την απληστία, τη διάθεση να τα φάει όλα_ έστω προς όφελος της Μονής. Κανονικά όλοι αυτοί που μπαινοβγαίνουν στις εκκλησίες, όλοι αυτοί που σταυροκοπιούνται και επισκέπτονται τον Άθω έπρεπε να είναι επιφυλακτικοί με κάποιον που δεν δείχνει κανένα σημάδι εγκράτειας. Ο ηγούμενος Εφραίμ έδρασε ως φαταούλας και τούτο δεν συνάδει με τις αρχές της πίστης του. Αν οι θαυμαστές του δεν μπορούν να καταλάβουν τη δικανική πλευρά της υπόθεσης ας σταθούν στην ιδιότητα: είναι ηγούμενος ουχί έμπορος του Κολωνακίου.

Εκτέλεση «μάγισσας»

Μια γυναίκα στη Σαουδική Αραβία εκτελέστηκε με αποκεφαλισμό ως «μάγισσα»! Το επίσημο σαουδαραβικό πρακτορείο ειδήσεων SPA ανακοίνωσε με κείμενο του υπουργού εσωτερικών της χώρας την εκτέλεση της Amina bent Abdelhalim Nassar, η οποία είχε επιδοθεί σε μαγικές τελετές.

Στην Κάαμπα φυλάσσεται ένας μετεωρίτης που έπεσε στη Μέκκα κατά

την προϊσλαμική εποχή και υιοθετήθηκε από τους μουσουλμάνους ως

ιερό δώρο του Αλλάχ.  

Η «μαγεία» θεωρείται στη Σαουδική Αραβία έγκλημα που τιμωρείται με το θάνατο, όπως επίσης ο φόνος, ο βιασμός, η αποστασία από την ισλαμική πίστη και η ένοπλη ληστεία.

Στη διάρκεια του 2011 εκτελέστηκαν για διάφορους λόγους στη Σαουδ. Αραβία 73 άτομα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Amnesty International έχουν καταδικαστεί ήδη σ' αυτή τη χώρα και περιμένουν την εκτέλεσή τους, άλλα 140 άτομα. (Πληροφορίες από την εφημερίδα WELT, 12/12/2011)

Η φύση αντιδρά στην προφυλάκιση Εφραίμ!

από τα θεοσεβούμενα Moufanet και Protagon, 26/12/2011

Κεραυνοί, βροντές, μαύρα σύννεφα και ένα άλογο της Αποκαλύψεως πάνω από τη Μονή, δείχνουν ότι οι δυνάμεις της φύσης πήραν θέση και θεωρούν κι εκείνες, άδικη και σκανδαλώδη τη δίωξη του γέροντα!

Μετά την τιτανοτεράστια κινητοποίηση ενάντια, στην απόφαση προφυλάκισης του ηγούμενου Εφραίμ στο facebook και στο internet, η φύση αναγκάστηκε να πάρει θέση και να καταδικάσει κι εκείνη με τη σειρά της τη στάση της δικαιοσύνης. Ενώνοντας έτσι τη «φωνή» της με δεκάδες φωνές διαμαρτυρίας εντός και εκτός Ελλάδος, που πιστεύουν ότι στο πρόσωπο του Ηγούμενου πλήττεται η Ορθοδοξία και όχι ότι o Ηγούμενος πλήττει την εικόνα της Oρθοδοξίας όπως υποστηρίζουν οι άπιστοι!

Αξίζει να σημειωθεί ότι πρόκειται για τη δεύτερη «παρέμβαση» της Φύσης σε ένα γεγονός υψίστης πολιτικής σημασίας, αφού ήδη, τις προηγούμενες ημέρες, σύμφωνα με ανακοίνωση του Βορειοκορεατικού πρακτορείου ειδήσεων, είχε συμπαρασταθεί με πρωτοφανή καιρικά φαινόμενα στον θάνατο του Κιμ Γιουνγ Ιλ.

Μάλιστα δεν είναι λίγοι οι ειδικοί σε θέματα του Αγίου Όρους που υποστηρίζουν ότι τα φαινόμενα αυτά, οφείλονται στον εκνευρισμό που προκάλεσε η απόφαση στους Ρώσους, οι οποίοι ως γνωστόν και τα ειδικά όργανα για να επηρεάζουν την φύση διαθέτουν και δεν ανέχονται τους νόμους και άλλες παρόμοιες δυτικές αηδίες, να παρεμβαίνουν και να εμποδίζουν τις επιθυμίες τους, ούτε να παρενοχλούν τους κολλητούς τους.

Είναι προφανές λοιπόν, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, ότι το συμβούλιο Εφετών δεν έχει άλλη επιλογή παρά να αναθεωρήσει την απόφαση για προφυλάκιση, και να αφήσει την υπόθεση να σέρνεται μέχρι να ξεχαστεί, όπως τόσες παρόμοιες, δίνοντας παράλληλα την ευκαιρία στα δεκάδες εξειδικευμένα τηλεοπτικά κανάλια, να κάνουν τη δουλειά τους και αφού πρώτα προσκυνήσουν την Αγία Ζώνη, να βγάλουν επιτέλους τη σωστή απόφαση.

Τέλος, δεν πρέπει να περάσουν απαρατήρητες και οι προφητείες άλλων γερόντων του Αγίου Όρους, που μίλησαν με απόλυτη βεβαιότητα για «εμπάργκο της φύσης στο χιόνι», με αποτέλεσμα όσο διαρκεί η παράνομη κράτηση του Ηγούμενου από τους πολιτικούς, να στερείται ο κόσμος τα λευκά και γραφικά Χριστούγεννα που τόσο έχει ανάγκη!

Η συμμορία της δραχμής και η μπίζνα του αιώνα

του Κώστα Kαλλίτση, Καθημερινή, 24/12/2011

Η «συμμορία της δραχμής» έχει παρεξηγήσει τη συναινετική διάθεση του πρωθυπουργού και του Προέδρου της Δημοκρατίας. Η άμυνα της δημοκρατικής Ελλάδας συνίσταται στην αποτελεσματική λειτουργία της κυβέρνησης Παπαδήμου, ώστε να μπορέσει να υλοποιήσει τη συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου. Μέσα στις επόμενες εβδομάδες πρέπει να προωθηθούν οι απαιτούμενες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις ώστε να ευοδωθούν οι κρίσιμες διαπραγματεύσεις με την τρόικα στα μέσα Ιανουαρίου. Από αυτές θα εξαρτηθεί η παραμονή ή η υποχρεωτική απόσυρση της χώρας από την Ευρωζώνη. Από αυτές θα εξαρτηθεί αν η χώρα θα διασωθεί ή θα κηρύξει γενική παύση πληρωμών και θα επιστρέψει στη 10ετία του 1950 από άποψη βιοτικού επιπέδου και λίγα χρόνια νωρίτερα από άποψη δημοκρατικού ελλείμματος και κρατικού αυταρχισμού.

Η «συμμορία της δραχμής», ως σύγχρονος Εφιάλτης, επιδιώκει την κατάρρευση αυτής της άμυνας.

Όσα συνέβησαν τις προηγούμενες ημέρες με αφορμή το θέμα των επικουρικών συντάξεων είναι ενδεικτικά. Το πρόβλημα ήταν γνωστό σε όλους. Όπως γνωστό ήταν ότι, αν δεν επιλυθεί, θα κλονιστεί η βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων και των δημόσιων οικονομικών. Γι’ αυτό, άλλωστε, στον κρατικό προϋπολογισμό 2012 (που ψήφισε, βεβαίως, και η Ν.Δ…) προβλέπεται μείωση 40% της κρατικής επιχορήγησης στα Ταμεία, με τη ρητή διευκρίνιση ότι αυτή η μείωση δεν θα θίξει τις κύριες αλλά τις επικουρικές συντάξεις. Η συζήτηση στο υπουργικό συμβούλιο είχε ως αντικείμενο να παρουσιαστεί το πρόβλημα σε όλες του τις διαστάσεις και να συζητηθούν σχετικές προτάσεις. Οπερ και εγένετο.

Κατά τη συζήτηση ουδεμία αντίρρηση διατυπώθηκε. Όλοι οι υπουργοί συμφώνησαν ότι το θέμα πρέπει να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά, άμεσα. Όλοι συμφώνησαν να προχωρήσει η επεξεργασία και να κατατεθεί στη Βουλή το σχετικό νομοσχέδιο μέχρι τις 10-12 Ιανουαρίου, ώστε να είμαστε έτοιμοι για τις διαπραγματεύσεις με τη τρόικα. Μάλιστα, ο κ. Αβραμόπουλος έκανε σαφές ότι οι υπουργοί δεν πρέπει να παριστάνουν τους εκπροσώπους των αρχηγών των κομμάτων τους, αλλά να συμμετέχουν με το αίσθημα ευθύνης που αρμόζει σε υπουργούς μιας κυβέρνησης συνεργασίας. Αυτή είναι η αλήθεια. Τόσο το χειρότερο γι’ αυτήν – είπαν κάποιοι. Και άρχισαν να μεταδίδουν μια πολύ «δική τους» εκδοχή: την εικόνα της δήθεν διάλυσης της κυβέρνησης και των δήθεν αντιστασιακών υπουργών. Γιατί; Η «συμμορία της δραχμής» προετοιμάζει το έδαφος για την επίθεση του Ιανουαρίου.

Στόχος, να φθαρεί και να πέσει η κυβέρνηση Παπαδήμου, ώστε να ακυρωθούν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, να μην πάρουμε τα 89 δισ. ευρώ τον Φεβρουάριο, να αδυνατούμε να πληρώσουμε μισθούς, συντάξεις και τα 14 δισ. ομόλογα που λήγουν τον Μάρτιο, να υποχρεωθούμε σε απόσυρση από την Ευρωζώνη και σε έκδοση εθνικού νομίσματος. Και γι’ αυτό, θα φταίνε όλοι… οι προηγούμενοι. Το σχέδιο προβλέπει ότι ο Χολαργός θα αρχίσει να κόβει νόμισμα ώστε, με νέα θαλασσοδάνεια, να σωθούν οι φαύλοι εκδοτικών, τραπεζικών και άλλων ευαγών ιδρυμάτων. Τα ελληνικά νοικοκυριά θα καταστραφούν, η αξία γης, εργασίας και επιχειρήσεων θα εκμηδενιστεί, οι μαυραγορίτες που έχουν βγάλει έξω τα λεφτά τους θα αγοράσουν την Ελλάδα έναντι πινακίου φακής. Αυτή θα ήταν η «μπίζνα του αιώνα»…

Δεν θα ευοδωθεί. Όσοι τοκίζουν σε αυτήν, θα βρεθούν ξανά στο περιθώριο. Η Ελληνική Δημοκρατία έχει γνώση και δύναμη. Η Ελλάδα δεν θα αφεθεί να γίνει Αργεντινή. Ούτε, βεβαίως, Κολομβία…

Ο Μίθρας, ο Ώρος, ο Ηρακλής, ο Μεσσίας...

του Παντελή Mπουκάλα, Καθημερινή, 24/12/2011

Μια Άρτεμις βρεφοκρατούσα στη Βραυρώνα, μια Παναγιά βρεφοκρατούσα στις βυζαντινές εικόνες, μια Ίσις βρεφοκρατούσα στην Αίγυπτο. Το πρότυπο κοινό: η ανώνυμη βρεφοκρατούσα μάνα του αναλώσιμου, μαζικού ανθρώπου. Και η ανάγκη κοινή, από χιλιετία σε χιλιετία: Η ανάγκη να πιστεύεις πως υπάρχει μια μέριμνα ουράνια για το ανθρώπινο γένος, μια δύναμη που το κρατάει στην ασφαλή αγκαλιά της και του προσφέρει μαζί με το γάλα κάποια ελπίδα ότι δεν είναι «μηδέν και τίποτα το γένος των ανθρώπων, όπως ορίζει ένα απεγνωσμένο αρχαιοελληνικό επιτύμβιο, ότι δεν αληθεύει ο Εκκλησιαστής με το απελπιστικό «ματαιότης ματαιοτήτων». Κατά τις ανάγκες τους έπλασαν τις θεότητές τους οι άνθρωποι. Και κατά την εικόνα του προσώπου τους, όπως το είπε ο Ξενοφάνης τον 6ο αιώνα π.Χ. Κι αφού τις πλάσουν, πολεμούν για να επιβάλουν τη μονοκρατορία τους.

Αλλά και για να διατηρήσουν την «αποκλειστικότητα χρήσεως» των θεών τους, που τους πολιτογραφούν με τη δική τους εθνικότητα. Οι θρησκείες όμως, όσες έχουν τη δύναμη να γίνουν οικουμενικές, έχουν το γνώρισμα να αλληλολεηλατούνται, να χτίζεται η καθεμιά πάνω στα ερείπια των προηγούμενων, αποσπώντας από τη στάχτη τους ό,τι πρόσφορο. Οι ιδέες και οι εσχατολογικές ουτοπίες οικοδομούνται όπως τα ιδρύματα της λατρείας: με πρώτη ύλη τα θρύψαλα των προηγούμενων ναών, κίονες, θραύσματα αγαλμάτων, σακατεμένα ψηφιδωτά...

Αυτήν ακριβώς την ακατάπαυστη όσμωση των θρησκειών (που μάλλον δεν δίνει σε καμία πρωτεία πνευματικότητας ή πειστήρια παρθενογένεσης) ιστορούσε στην «Εστία», 2 Ιανουαρίου του 1898, ο Ν. Γ. Πολίτης, σχολιάζοντας το άρθρο κάποιου «Εκάεργου» που, όπως και σήμερα πολλοί, επιχειρούσε να παρουσιάσει τα Ηρακλούγεννα και τα Διονυσούγεννα σαν πρότυπο των Χριστουγέννων και σαν ελληνικής φύτρας τον χριστιανισμό. Εγραφε λοιπόν σαρκαστικά: «Τι δ’ είναι πάλιν αι παράδοξοι εκείναι και εις πάντα μέχρι τούδε άγνωστοι αποκαλύψεις του Εκάεργου περί “ανεξαρτήτων λατρευτών του θείου εν Αιθιοπία, Αιγύπτω, Σκυθία, Γερμανία, Ισπανία, εν ταις Δυτικαίς Ινδίαις (!) κ.λπ.», οίτινες εώρταζον την γέννησιν του Σωτήρος των Ηρακλέους καθ’ έκαστον έτος τη 25η Δεκεμβρίου; Ανεκάλυψε λοιπόν [...] λατρείαν του Ηρακλέους και εν ταις Δυτικαίς Ινδίαις, ήτοι εν τη προ του Κολόμβου Αμερικήν; Αλλ’ η τοιαύτη ανακάλυψις θα έλυε το ζήτημα περί της καταγωγής των αυτοχθόνων Αμερικανών και θ’ απεδίδετο οριστικώς εις τους Ελληνας η τιμή της ανακαλύψεως της Αμερικής, αφού η ελληνική λατρεία είχεν εισαχθή εις αυτήν από των παλαιοτάτων χρόνων! Δυστυχώς όμως ταύτα τουλάχιστον τα περί εορτής του εκ παρθένου δήθεν γεννηθέντος Ηρακλέους εν ταις Δυτικαίς Ινδίαις προήλθον εκ συγχύσεως του ελληνικού θεού και των θεών των παλαιών Μεξικανών Κουετζαλκοάτλ και Ουιτιζλοπόχτλι, οίτινες επιστεύετο ότι εκ παρθένων εγννήθησαν».

«Εις παραπλησίαν σύγχυσιν», συνεχίζει ο Πολίτης, «πρέπει ν’ αποδώσωμεν και τα περί αιγυπτιακών εορτών τελουμένων τη 25 Δεκεμβρίου και περί της γεννήσεως του Ώρου εκ της παρθένου Ίσιδος. Συνηθεστάτη επίκλησις της Ίσιδος ήτο “Μήτηρ Θεού” [...] και ο εικονικός τύπος της Θεοτόκου θηλαζούσης τον Χριστόν επλάσθη κατά μίμησιν των απεικονίσεων της Ίσιδος φερούσης τον Ώρον, ως και η χριστιανική παράστασις του δρακοντοκτόνου αγίου Γεωργίου ελήφθη εξ ομοίων εικόνων του Ώρου. Και επίθετα του Χριστού εν τοις εκκλησιαστικοίς ύμνοις φέρονται όμοια προς τα επίθετα του Ώρου εν τοις αιγυπτιακοίς (π.Χ. ήλιος της δικαιοσύνης, παιδίον νέον, ο προ αιώνων θεός κ.τ.λ.). Αλλ’ ούτε η Ίσις ελέγετο παρθένος, ούτε η γέννησις του Ώρου επανηγυρίζετο κατά τας χειμερινάς τροπάς του ηλίου, αλλά κατά την εαρινήν ισημερίαν.

Αναμφίλεκτος όμως είναι η σύμπτωσις της εορτής των Χριστουγέννων προς την εορτήν των γενεθλίων άλλου θεού του αρχαίου κόσμου. [...] Ούτος δ’ ο περσικός θεός Μίθρας, ο θεός του φωτός και της δικαιοσύνης, ο ταυτιζόμενος τω ηλίω, εγένετο κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους θεός παγκόσμιος. Η λατρεία αυτού διεδόθη καθ’ άπαν το αχανές ρωμαϊκόν κράτος, περιλαβούσα στοιχεία πολλά και εξ άλλων θρησκευμάτων εν τοις μυστηρίοις, άτινα εμυούντο οι θιασώται αυτού. Προς την λατρείαν δε την μιθραϊκήν, και ουχί προς την ελληνικήν θρησκείαν, επάλαισεν ο χριστιανισμός και ταύτην κατασυντρίψας εθριάμβευσεν. Η μιθραϊκή ήτο η των Ρωμαίων αυτοκρατόρων θρησκεία από των χρόνων του Σεβήρου, μάλιστα δε από του Αυριηλιανού. Το κατά τα εγκαίνια της Κωνσταντινουπόλεως ιδρυθέν εν τω Μυλλιαρίω άγαλμα δεν ήτο του Απόλλωνος, αλλά του Ηλίου Μίθρα, ο δ’ εν τω Αυγουσταίω ανδριάς του αγίου Κωνσταντίνου δεν απεικόνιζεν αυτό εν σχήματι του Απόλλωνος αλλ’ επίσης εν σχήματι του Ηλίου Μίθρα».

Και να που η λατρεία του πάσχοντος και αναστηθέντος θεού Μίθρα, λατρεία με προϊστορία μιάμισης χιλιετίας πριν από τον Χριστό, λειτουργεί σαν μέγας χορηγός του χριστιανισμού: «Η θρησκεία λοιπόν αύτη, η εχθίστη τω χριστιανισμώ, παρουσιάζει πολυπληθείς ομοιότητας προς τούτον εν τοις εξωτερικοίς μάλιστα τύποις της λατρείας. Αι επικλήσεις του θεού Μίθρα δεν διαφέρουσι των χριστιανικών διότι καλείται ούτος δημιουργός, δεσπότης των πάντων, ακατάληπτος, παντοδύναμος, μέγας.

Οι θιασώται των μιθραϊκών μυστηρίων είχον ιεραρχίαν, εβαπτίζοντο, ενήστευον, μετελάμβανον, έχριον το μέτωπον διά μύρου. Επίστευον εις την αθανασίαν της ψυχής και εις την ανάστασιν των νεκρών, εις την ύπαρξιν παραδείσου προς αμοιβήν των αγαθών και κολάσεως προς αιώνιον τιμωρίαν των κακών. Είχον ηθικάς εντολάς, εκήρυσσαν την αγιότητα και την αποχήν των εμψύχων. Όθεν ουδόλως άπορον ότι και η εορτή των γενεθλίων του Μίθρα ομοιάζει προς τα Χριστούγεννα. Ηγετο αύτη εν σπηλαίω, διότι εν σπηλαίω επιστεύετο γεννηθείς ο Μίθρας, την 25η Δεκεμβρίου, και ελέγετο εορτή των γενεθλίων του ανικήτου θεού Ήλιου (Natalis Solis invicti). Πόθεν τοιαύτη ομοιότης συνεζητήθη υπό πολλών, αλλ’ επαρκώς δεν εξηγήθη ακόμη». Η συζήτηση συνεχίζεται. Τουλάχιστον απ’ όσους δεν υποκλίνονται στο «πίστευε και μη ερεύνα». Χρόνια πολλά σε πιστεύοντες και μη. Από καρδιάς.

Πιστεύω ότι ο λαογράφος και πανεπιστημιακός Ν.Πολίτης (1852-1921) δημοσίευε πριν από 110 χρόνια τις απόψεις του για την εκ συγκρητισμού προέλευση των χριστιανικών δογμάτων, εθίμων και εορτών, όχι τόσο για να διαφωνήσει, αλλά για να γνωστοποιήσει στους αναγνώστες του το θέμα... Τότε που η θεοπληξία και οπισθοδρομικότητα οδηγούσαν σε διαδηλώσεις και συγκρούσεις (με νεκρούς, όπως στα ευαγγελικά το 1901), ήταν πολύ επικίνδυνο να παίρνεις θέση υπέρ απόψεων που ανέτρεπαν τις κατεστημένες θρησκευτικές και εθνικές ιδεοληψίες. Με περίπου τον ίδιο τρόπο φέρνει σήμερα ο Π.Μπουκάλας στο, κατά τεκμήριο συντηρητικό, αναγνωστικό κοινό της Καθημερινής, την πραγματικότητα για δανεικές μυθοπλασίες που απαρτίζουν τη χριστιανική θρησκεία.

Τα προ Χριστού Χριστούγεννα

του Παντελή Mπουκάλα, Καθημερινή, 18/12/2011

Για να αποφύγω τις εύλογες κατηγορίες πως είμαι και ανευλαβής και ανιστόρητος, σπεύδω να πω από μιας αρχής ότι ο τίτλος της επιφυλλίδας, το παράδοξο «Τα προ Χριστού Χριστούγεννα», δεν είναι δικός μου. Είναι του Νικολάου Γ. Πολίτη (αλλά κι αυτός τον αντέγραψε), του πατέρα της ελληνικής λαογραφίας, που μας έμαθε πώς να εκτιμούμε και να αγαπάμε τον λαϊκό πολιτισμό.

Οι «Εκλογές» του, με βίο σχεδόν ενός αιώνα, παραμένουν μια σπουδαία, υποχρεωτική μπορώ να πω, οδός για να φτάσει κάποιος στο δημοτικό τραγούδι, να το γνωρίσει και να το γευτεί· και τούτο παρότι η μέθοδός του δεν ήταν αψεγάδιαστη, όπως έγκαιρα και γνωστικά επισήμαναν ο Τέλλος Αγρας και ο Γιάννης Αποστολάκης: η (δηλωμένη άλλωστε) επιθυμία του Πολίτη να αναζητήσει το αρχικό, ιδρυτικό «κείμενο» κάθε τραγουδιού και να επιχειρήσει να το ανασυστήσει ή να το ανασυνθέσει συνδυάζοντας τις παραλλαγές του, όσες γέννησε η γεωγραφία και ο ιστορικός χρόνος, έχει τα προβλήματά της, πολύ μικρής σημασίας βέβαια αν συγκριθούν με τα προβλήματα που προκάλεσε η νόθευση των δημοτικών τραγουδιών, για «εθνικούς» ή «καλλιτεχνικούς» λόγους (από τον Σπυρίδωνα Ζαμπέλιο το 1852 έως τον Χρήστο Χρηστοβασίλη το 1902) ή και η κατασκευή ασματίων που πλασαρίστηκαν σαν δημοτικά (ορισμένα μάλιστα παραμένουν «δημοτικά» για την κοινή γνώμη και μνήμη παρά τη φιλολογική αποκαθήλωσή τους).

Εν πάση περιπτώσει, ο προκλητικός τωόντι τίτλος, «Τα προ Χριστού Χριστούγεννα», έχει την ηλικία του: Είναι 113 ετών, δεδομένου ότι το υπ’ αυτόν κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Εστία» στις 2 Ιανουαρίου του 1898. Επειδή ωστόσο τα ζητήματα που έθιγε εκεί ο Ν. Γ. Πολίτης, με πληροφοριακό πλούτο και ευθυβολία που δεν τα μετρίαζε η υποχρεωτική συντομία, δεν έπαψαν να απασχολούν το ανθρώπινο πνεύμα, υποθέτω ή θέλω να ελπίζω ότι κάθε άλλο παρά περιττή ή αδιάφορη είναι η μερική έστω αναδημοσίευση των σκέψεων εκείνων, όσο οδεύουμε προς τα μελαγχολικότερα μεταπολιτευτικά μας Χριστούγεννα, με ελάχιστα λαμπιονάκια στα πυκνοφωτισμένα μέχρι πέρυσι μπαλκόνια να επιχειρούν ανεπιτυχώς να σκορπίσουν το μουντό χρώμα που τείνει να γίνει εξωτερικό και εσωτερικό καθεστώς.

Και υποθέτω, ή ελπίζω, ότι δεν είναι περιττή η αναμόχλευση των ζητημάτων αυτών, γιατί, αν εξαιρέσουμε τους ευτυχισμένους των κάθε λογής δογμάτων (θρησκευτικών και πολιτικών) που δεν θέλουν να ταλαιπωρούν το μυαλό τους, οι υπόλοιποι είμαστε υποχρεωμένοι να το ταλαιπωρούμε, να το εκνευρίζουμε, θέτοντας και ξαναθέτοντάς του ανθρωπογνωστικά και ιστοριογνωστικά ερωτήματα σαν αυτά που απασχόλησαν τον Πολίτη: για τον θρησκειολογικό συγκρητισμό, χωνευτήρι σωστό, για την ιστορικότητα των θρησκειών και των προφητών ή θεοτήτων τους, για τον τρόπο με τον οποίο κάθε νέος μεσσίας ή θεός (δηλαδή τα ιερατεία) στρέφεται επιθετικός εναντίον των προηγουμένων ενώ συγχρόνως δανείζεται (επιδέξια ή άτσαλα) ουσιώδη στοιχεία της λατρείας τους.

Με το κείμενό του στην «Εστία», ο Πολίτης σχολιάζει και ελέγχει όσα «περίεργα ουχί όμως και ακριβή» είχε γράψει στην εφημερίδα στις 29.12.1897 ο «Εκάεργος», ακριβώς με τον τίτλο «Τα προ Χριστού Χριστούγεννα» και ίσως με προκλητική διάθεση. Εκάεργος, στον Ομηρο, ήταν πάντοτε ο Απόλλωνας, με την ικανότητά του να τοξεύει μακριά και εύστοχα. Ο απόγονός του, πάντως, που διάλεξε το θεϊκό επίθετο σαν ψευδώνυμο δεν υπήρξε το ίδιο εύστοχος. Φαίνεται μάλιστα να κατατρύχεται από την ίδια «εξελληνιστική» αγωνία που τρώει πολλούς και σήμερα. Ηθελε δηλαδή και αυτός να βεβαιώσει, κι αν μην τον ευνοούσαν τα πορίσματα των επιστημών, ότι τα πάντα έχουν ελληνική αρχή. Δεν τους αρκεί ορισμένων να τιμούν το αρχαίο πνεύμα γι’ αυτό το σπουδαιότατο που όντως ήταν, παρά θέλουν να του πιστώνουν και επιτυχίες που το ίδιο τις αγνοούσε. Θα πρέπει να ’ναι τρύπια η αγάπη τους για να χρειάζεται παραγεμίσματα.

«Αναζητών ο Εκάεργος εις άλλας παλαιοτέρας θρησκείας εορτάς ομοίας προς τα Χριστούγεννα των Χριστιανών και μύθους παραπλησίους προς τα περί της γεννήσεως του Χριστού παραδεδομένα», γράφει ο Πολίτης, «βεβαιοί ότι οι αρχαίοι Ελληνες εώρταζον την γέννησιν του Διονύσου και του Ηρακλέους την 25 Δεκεμβρίου εκάστου έτους, εμυθολόγουν δ’ ότι εγεννήθησαν αμφότεροι εκ παρθένων, ούτος μεν της Αλκμήνης, ο δε Διόνυσος της Σεμέλης». Παρθένος η Αλκμήνη; Η Ηρα είχε βρει τον τρόπο να ανακτά την παρθενικότητά της λουόμενη άπαξ ετησίως στη λίμνη Κάναθο της Ναυπλίας, η Αλκμήνη πάντως γεύτηκε τον έρωτα του Δία για μια νύχτα τριπλασιασμένης διάρκειας, εξού και ο Ηρακλής απεκλήθη τριέσπερος.

Το δόγμα περί παρθενογενών θεών ή ηρώων», παρατηρεί ο Πολίτης, «ήτο παντελώς άγνωστον εις τους Ελληνας· περί της Αλκμήνης μάλιστα εμυθολογείτο ότι εγέννησε δύο παίδας διδύμους, τω Διί μεν τον Ηρακλέα, μια νυκτί πρεσβύτερον, τω Αμφιτρύωνι δε τον Ιφικλέα. Ο λέγων δ’ ότι οι αρχαίοι Ελληνες ήγον εορτήν τινα την 25 Δεκεμβρίου ελέγχεται αγνοών ότι αι ημέραι των ελληνικών μηνών δεν συμπίπτουσι προς ημέρας του Ιουλιανού ημερολογίου, όπερ παρά των Ρωμαίων έχουσι παραλάβει τα σημερινά ευρωπαϊκά έθνη, διότι οι Ελληνες κατά σελήνην ήγον τον ενιαυτόν. (...)

Ας υποθέσωμεν όμως ότι εννοεί ο Εκάεργος, ως αντιστοιχούσας προς τα Χριστούγεννα εορτάς αγομένας υπό των Ελλήνων κατά τας χειμερινάς τροπάς του ηλίου εις τιμήν των γενεθλίων του Διονύσου και του Ηρακλέους. Αλλά περί μεν του Ηρακλέους γινώσκομεν ότι εγεννήθη εν τετράδι, δηλαδή την τετάρτην ημέραν του μηνός, και επί τούτω ήγετο, εν Θήβαις μόνον, εορτή τα Ηράκλεια· διότι πάσαι αι άλλαι εις τιμήν του Ηρακλέους αγόμεναι εορταί ουδεμίαν είχον εις την γέννησιν αυτού αναφοράν. Τίνα όμως μήνα επιστεύετο ότι εγεννήθη ο Ηρακλής; Πιθανώτατα τον υπό των Δελφών Ηράκλειον καλούμενον, όστις αντιστοιχών προς τον Αττικόν Θαργηλιώνα ήτο μην θερινός». Ούτε με Ηρακλούγεννα ούτε με Διονυσούγεννα έχουν σχέση τα Χριστούγεννα, λέει ο Πολίτης. Εχουν όμως με τα Μιθρούγεννα. Γι’ αυτά, όμως, την άλλη Κυριακή.

Εδώ, μαζί με το κείμενο του Μπουκάλα (χωρίς την εικόνα), διαβάζετε και σχόλια αναγνωστών...

Ζωντανό απολίθωμα δείχνει πώς τα ψάρια βγήκαν στη στεριά

Στη στεριά δεν ζει το ψάρι, λέει το δημοτικό τραγούδι. Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις, όπως ένα περίεργο αφρικανικό ψάρι που χρησιμοποιεί τα πτερύγιά του ως πόδια για να συρθεί από το ένα ρυάκι στο άλλο. Το «ζωντανό απολίθωμα», λένε οι ερευνητές, δίνει μια εικόνα για το πώς οι πρόγονοί μας βγήκαν στη στεριά.

Το Protopterus annectens, όπως ονομάζεται το είδος που βιντεοσκοπήθηκε να έρπει, είναι ένα αφρικανικό ψάρι που πιστεύεται ότι δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου τα τελευταία 230 εκατομμύρια χρόνια.

Το P. annectens κατατάσσεται στους λεγόμενους δίπνευστους ιχθύες, «πρωτόγονα» ψάρια με ατροφικά βράγχια, τα οποία αναπνέουν με πνεύμονες και μπορούν να διανύουν μικρές αποστάσεις στην ξηρά.

Οι δίπνευστοι ιχθύες πιστεύεται ότι διατηρούν ομοιότητες με τους τα πρώτα ζώα που βγήκαν από τη θάλασσα στη στεριά και εξελίχθηκαν πρώτα σε αμφίβια, μετά σε ερπετά και, τελικά, σε εμάς τα θηλαστικά.

Ο τρόπος κίνησης του Protopterus annectens μελετήθηκε από ιχθυολόγους στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, οι οποίοι εκτιμούν ότι η δυνατότητα «βάδισης» πάνω σε επίπεδες επιφάνειες εξελίχθηκε πριν ακόμα βγουν στη στεριά τα πρώτα ζώα.

To βίντεο που δημοσίευσαν οι ερευνητές δείχνει το ψάρι να κινείται οφιοειδώς και να χρησιμοποιεί τα κοιλιακά του πτερύγια για να ανασηκώσει το σώμα του από το έδαφος.

Δεν είναι ο τέλειος τρόπος μετακίνησης, αρκεί όμως για να επιτρέπει το ψάρι να μετακινείται σε νέο ρυάκι όταν στερέψει το παλιό, ή ακόμα και να αποφεύγει τους θηρευτές.

Η μελέτη δημοσιεύεται στο Proceeding of the National Academy of Sciences

Newsroom ΔΟΛ, 14/12/2011

«Η φύση θρηνεί τον Κιμ Γιονγκ-Ιλ»

Έτσι φτιάχνονταν ανέκαθεν οι θρησκείες και οι μεσσίες...
δύσκολο πράγμα πλέον με την επιστήμη και τον πολιτισμό!

Παράξενα φυσικά φαινόμενα παρατηρεί το επίσημο ειδησεογραφικό πρακτορείο της Βορείου Κορέας, μετά τον θάνατο του ηγέτη της χώρας Κιμ Γιονγκ-Ιλ. Το ειδησεογραφικό πρακτορείο KCNA ανέφερε σε τηλεγράφημά του ότι ο πάγος σε μία παγωμένη λίμνη ράγισε «τόσο δυνατά, που έμοιαζε να ταρακουνά τον παράδεισο και τη γη» και μια μυστηριώδης λάμψη εθεάθη σε απομακρυσμένη βουνοκορφή.

Το πρακτορείο ειδήσεων μετέδωσε ότι χιονοθύελλα έπληξε τη χώρα την ώρα του θανάτου του Κιμ Γιονγκ-Ιλ και ο πάγος στη λίμνη Τσον, κοντά στο μέρος όπου λέγεται πως γεννήθηκε ράγισε.

«Μετά το ξαφνικό τέλος της καταιγίδας την Πέμπτη, ένα μήνυμα γραμμένο στο βράχο: "Βουνό Παέκτου, ιερό βουνό της επανάστασης. Κιμ Γιονγκ-Ιλ" έλαμψε για λίγο» ανέφερε. Την ίδια μέρα, σύμφωνα με το πρακτορείο, ένας πελαργός έλαβε στάση «θρήνου» στο άγαλμα του πατέρα του Κιμ Γιονγκ-Ιλ στην πόλη Χαμχούνγκ. Στον Κιμ Γιονγκ-Ιλ έχουν δοθεί σχεδόν θεϊκές διαστάσεις.

Περισσότεροι από πέντε εκατομμύρια Βορειοκορεάτες έσπευσαν να αποτίσουν φόρο τιμής στη σορό του Βορειοκορεάτη ηγέτη, ενώ τα μέσα ενημέρωσης μετέδιδαν εικόνες θλίψης.

Την ίδια ώρα, η Νότιος Κορέα αναρωτιέται πώς πραγματικά πέθανε ο Βορειοκορεάτης ηγέτης. Επικαλούμενος φωτογραφίες από αμερικανικό δορυφόρο, ο διευθυντής της εθνικής υπηρεσίας πληροφοριών της Βορείου Κορέας, Ουόν Σέι-Χουν αναφέρει ότι δεν υπήρχε ίχνος του τρένου, στο οποίο ο Κιμ Γιονγκ-Ιλ λέγεται ότι πέθανε το Σάββατο.

Ο πρόεδρος της Νοτίου Κορέας είπε ότι η Σεούλ προσπαθεί να μη δείξει σημάδια εχθρότητας προς την Πιονγκγιάνγκ και τόνισε ότι η επιστροφή της σταθερότητας στη Βόρειο Κορέα είναι προς το συμφέρον της περιοχής.

Newsroom ΔΟΛ, 22/12/2011

Αν δεν υπήρχαν οι εκτεταμένες τηλεπικοινωνίες και η γενικευμένη παιδεία στον κόσμο, θα έμεναν οι εντυπώσεις από τις τερατολογίες περί θαυμάτων και, μετά από κάποιες δεκαετίες ή αιώνες, θα εμφανιζόταν μία θρησκεία, σύμφωνα με την οποία ο μεσσίας είχε αναστήσει νεκρούς, είχε ταΐσει πεινασμένους, είχε κάνει καλά ασθενείς... ακριβώς ό,τι έλειπε στους ανθρώπους της εποχής. Τα μαγικά περί ανατροπών στη φύση, σπάσιμο πάγων, βαδίσματος στα νερά και σχισίματος του ουρανού είναι συνοδευτικά, για να ξεφεύγει το ποίμνιο από την καθημερινότητα...

Δεκάδες χιλιάδες παιδιά κακοποιήθηκαν σε καθολικά ιδρύματα

Δεκάδες χιλιάδες παιδιά υπέστησαν σεξουαλική κακοποίηση σε καθολικά σχολεία και ιδρύματα στην Ολλανδία από το 1945, σύμφωνα με ανεξάρτητη έρευνα. Η έρευνα, στην οποία μετείχαν 34.000 άνθρωποι, αναφέρει ότι ένα στα πέντε παιδιά σε καθολικά ιδρύματα (για παράδειγμα ορφανοτροφεία) και σχολεία έχουν υποστεί κάποιας μορφής κακοποίηση.

Σύμφωνα με την έρευνα, η Καθολική Εκκλησία αποσιώπησε τα περιστατικά για να μην προκληθεί σκάνδαλο και απέτυχε τόσο να αντιμετωπίσει τα εκτεταμένα περιστατικά κακοποίησης, όσο και να βοηθήσει τα θύματα.

Η έρευνα προέκυψε μετά από καταγγελίες σε σχολείο στην ανατολική Ολλανδία. Η Καθολική Εκκλησία της Ολλανδίας αποφάσισε μόλις τον περασμένο μήνα να αποζημιώσει τα θύματα. Οι αποζημιώσεις θα ξεκινούν από τις 5.000 ευρώ και θα φτάνουν έως τις 100.000 ευρώ, ανάλογα με τη φύση της κακοποίησης.

Newsroom ΔΟΛ, 14/12/2011

Μπα, δεν το πιστεύω! Κάνουν τέτοια πράγματα οι σεβαστοί πατέρες; Αφού τους έχει επιλέξει το άγιο ψέμα, πώς είναι δυνατόν;

Δεν δέχονται την αποτέφρωση, αλλά ευλογούν παράνομες ταφές

Του ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ, Ελεευθεροτυπία, 20/12/2011

Δύο μέτρα και δύο σταθμά μετά... θάνατον. Μπορεί η Εκκλησία να βάζει εμπόδια στις ιεροπραξίες που τελούνται σε όσους επιλέγουν την αποτέφρωση, στην περίπτωση όμως των ταφών που έγιναν λίγο πριν από τα μεσάνυχτα του περασμένου Σαββάτου, στο αυθαίρετο νεκροταφείο της Γλυφάδας, έσπευσε χθες να τις ευλογήσει.

Σκηνές από... άλλον κόσμο εκτυλίχθηκαν το βράδυ του περασμένου Σαββάτου στον Υμηττό, εκεί όπου λίγο πριν από τον Δεκαπενταύγουστο ο Δήμος Γλυφάδας μαζί με την τοπική Μητρόπολη επιχείρησαν να ιδρύσουν νεκροταφείο σε «ζώνη προστασίας». Εκτοτε, ο χώρος φρουρείται από την Αστυνομία με περιπολικό που αποχωρεί όμως στις 10.00 μ.μ. Ετσι, όπως καταγγέλλει ο δημοτικός σύμβουλος Τάσος Ταστάνης (Αριστερή Ριζοσπαστική Πρωτοβουλία), «στις 10.30, μέσα στο απόλυτο σκοτάδι, ορδές αγνώστων, αφού ξυλοκόπησαν και προπηλάκισαν κατοίκους, έσκαψαν με φτυάρια και κασμάδες ακόμη δύο λάκκους και έθαψαν, έχωσαν στην ουσία μέσα σε 10 λεπτά, πριν επιστρέψει ξανά το περιπολικό της Αστυνομίας, τις σορούς δύο άγνωστων νεκρών».

Ο κ. Ταστάνης μιλά για «μαφιόζικες πρακτικές» και «πολιτικές της νύχτας». Κατηγορεί τόσο τον δήμαρχο Κ. Κόκκορη όσο και την κυβέρνηση, που ακολουθεί λογική Πόντιου Πιλάτου και δεν προωθεί την κατασκευή νεκροταφείου εντός του αστικού ιστού. Μας ενημερώνει, δε, ότι χθες το μεσημέρι προσήλθε ιερέας από τοπική εκκλησία και τέλεσε ευχέλαιο στους δύο τάφους.

Αντίθετα, και με αφορμή την απόφαση του Δήμου Μαρκοπούλου για τη χωροθέτηση αποτεφρωτηρίου νεκρών εντός των ορίων της περιοχής, ο μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος εξέδωσε εγκύκλιο τονίζοντας ότι είναι «προβληματική» η «τέλεση εξοδίου ακολουθίας για όσους αποφασίζουν προηγουμένως να αποτεφρωθούν». Ο δήμος έλαβε ομόφωνη απόφαση στο δημοτικό συμβούλιο για χωροθέτηση του Κέντρου Αποτέφρωσης Νεκρών στις αρχές Δεκεμβρίου, ενώ, όπως αναφέρει ο δήμαρχος Σ. Μεθενίτης, ενδιαφέρον για συμμετοχή του Δήμου Αθηναίων στο εγχείρημα εκδηλώθηκε από τον Γ. Καμίνη.

Υπέρ πίστεως

Ο μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής απάντησε με εγκύκλιο λέγοντας ότι «ούτε τις ακολουθίες μπορούμε να αλλάξουμε ούτε την παράδοση και την πίστη μας να αλλοιώσουμε» και τόνισε «τυχόν επιμονή του δημοτικού συμβουλίου πιθανόν να προκαλέσει έντονα κοινωνικά προβλήματα».

«Εκκλησία αρωγός ή εκκλησία τιμωρός», αναρωτιέται με αφορμή τα παραπάνω η Επιτροπή για το Δικαίωμα της Αποτέφρωσης των Νεκρών στην Ελλάδα με κείμενο που υπογράφει ο πρόεδρός της Α. Αλακιώτης. Επισημαίνει ότι η Εκκλησία έχει αγιοποιήσει μάρτυρες που ερρίφθησαν στην πυρά, όπως επίσης ότι αποδέχεται την «υποχρεωτική εκταφή των νεκρών τρία χρόνια μετά την ταφή τους». Και ζητεί να παρέχεται η εξόδιος ακολουθία σε όσους επιθυμούν αποτέφρωση, εκτός εάν επιθυμείται «η καλλιέργεια της υποκρισίας και του ψέματος στις σχέσεις με τις οικογένειες των νεκρών πιστών».

Αποχαιρετισμός στη θρησκευτική πίστη (29)

Σάμμι, Μηχανικός Τ.Ε., ετών 29


Στην αθεΐα ανάμεσα σε δύο αντιμαχόμενες θρησκείες

Μεγάλωσα σε μια οικογένεια με πατέρα μουσουλμάνο (αραβικής καταγωγής), που ωστόσο ήταν και είναι πολύ μετριοπαθής στο θέμα της θρησκείας. Ο ίδιος είναι ιατρός στο επάγγελμα, και ομολογώ πως ποτέ δεν θέλησε να με πατρονάρει ώστε να γίνω μουσουλμάνος, έκτος από το γεγονός να με δηλώσει στη ληξιαρχική πράξη ως μουσουλμάνο. Ήταν βέβαια έντονη η αντίθεσή του να υιοθετήσω τη χριστιανική θρησκεία.

Η μητέρα μου από την άλλη, παρότι η ίδια ήταν χριστιανή, δεν ασχολήθηκε ποτέ της με τον θρησκευτικό μου προσανατολισμό. Τη θυμάμαι χαρακτηριστικά, όταν τη ρώτησα για ποιον λόγο τρώμε ψάρι την Κυριακή των Βαΐων, να μου απαντά: «Ο Χριστούλης γούσταρε να φάει ψαράκι». Δεν με «έτρεχε» στις εκκλησιές, ούτε φρόντιζε το τραπέζι της μεγάλης εβδομάδας να είναι νηστίσιμο.

Κατά την παιδική μου ηλικία το μυαλό μου ήταν εκτεθειμένο στο εκπαιδευτικό σύστημα, για το οποίο πολλοί από εσάς γνωρίζετε ποιους τρόπους και ποια μέσα χρησιμοποιεί ώστε να καθοδηγήσει ένα παιδί στον δρόμο της εκκλησίας. Σε αντίθεση με τα άλλα παιδιά έπρεπε να αποδεικνύω, σε καθημερινή βάση, ότι είμαι μέρος της κοινωνίας τους, δηλαδή ότι είμαι και εγώ Έλληνας, και όχι της «τουρκοκρατίας» αλλά ορθόδοξος χριστιανός, σε σημείο που έφτασα να συμμετέχω στο κατηχητικό σχολειό και να διαβάζω μέρος του εσπερινού κατά την παρουσία μου στο ναό.

Αυτό που θυμάμαι επίσης έντονα είναι πόσο πολύ ένοχος και αμαρτωλός αισθανόμουν όταν αυνανιζόμουν, σε μια προσπάθεια να καταλάβω το σώμα που έμπαινε πλέον στην εφηβεία. Αισθανόμουν ότι με παρακινεί ο διάβολος και ζητούσα συγγνώμη από τον θεό!

Θυμάμαι τα βράδια να προσεύχομαι στον θεό λέγοντας το «πάτερ ημών», ζητώντας οικογενειακή γαλήνη, παγκόσμια ειρήνη και άλλες παιδιάστικες επιθυμίες. Είχα πείσει τον εαυτό μου ότι είχα προσωπική επικοινωνία με τον θεό, ότι ήταν ο αόρατος φίλος μου, ένας φίλος τον όποιο έκανα και πάτερα. Φυσικά όλα αυτά ήταν κρυφά από τον πραγματικό μου πατέρα, με τον οποίο θύμωνα όταν αθυρόστομα έβριζε οτιδήποτε το θείο δι’ ασήμαντον αφορμήν.

Μια μέρα από σύμπτωση συναντήθηκα με τον θεολόγο της τάξης μου και ιερέα της ενορίας μου στο μπακάλικο της γειτονιάς. Με πλησίασε και μου είπε ότι, επειδή δεν είμαι βαπτισμένος, δεν μπορώ να εισέρχομαι στο ιερό της εκκλησιάς και ότι αν επιθυμώ να δέχομαι το εκκλησίασμα, θα πρέπει να βαπτιστώ άμεσα! Εκεί έλαβε χώρα το πρώτο ράγισμα στη σχέση μου με τον αόρατο φίλο μου.

Ταυτόχρονα όμως ήμουν ένα παιδί που διψούσε να μάθει, με κλίση στις θετικές επιστήμες, διάβαζα και μάθαινα για τις στοιχειώδης αρχές της βιολογίας, της αστροφυσικής, των μαθηματικών κ.τ.λ. Αποτέλεσμα ήταν να αναθεωρήσω την κοσμοθεωρία μου και να δημιουργήσω ένα δικό μου μοντέλο για τον θεό, έναν θεό που απλά έβαλε το χεράκι του στη δημιουργία, έθεσε τους κανόνες και τις αρχές λειτουργίας του «Όλου» και της ζωής και στη συνέχεια άφησε τον κόσμο στον αυτόματο πιλότο.

Έτσι είχα έναν κόσμο όπου υπήρχε ένας «Μεγάλος», και μια επιστήμη που ανακάλυπτε τα δημιουργήματα αυτού, και όλα ήταν εξαιρετικά… Έκοψα την εκκλησία και τις τυπολατρίες και απολάμβανα όμορφα την εφηβική μου ηλικία μέσα στην άρνηση και την ανατροπή.

Τα χρόνια πέρασαν και ήρθε μια εποχή στη ζωή μου όπου βρέθηκα αντιμέτωπος με πολλά προβλήματα (τουλάχιστον έτσι τα θεωρούσα)! Οι γονείς μου χώρισαν, έπρεπε να πάω στον στρατό, η τότε σύντροφός μου διάλεξε να με αφήσει, η Σχολή που σπούδαζα δεν «έβγαινε», τα παιδιά της παρέας μου άρχισαν να σκορπίζουν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους… Προβλήματα που εν τέλει με οδήγησαν στην ψυχολογική κατάρρευση, την κατάθλιψη και τον ψυχολόγο.

Ένας άνθρωπος με κατάθλιψη προσπαθεί να πιαστεί από οπουδήποτε. Μου συνέστησαν κάποιοι φίλοι να επισκεφτώ έναν πνευματικό, ώστε να πάρω καθοδήγηση και να προσευχηθεί για μένα (ενώ όλα θα μπορούσαν να λυθούν με μερικά XANAX).

Μπαίνοντας σε αυτήν τη δίνη, και με τα προβλήματα της κατάθλιψης να γίνονται ολοένα και πιο έντονα, έκανα το μεγάλο βήμα. Επέλεξα να βαπτιστώ στα 23 μου χρόνια, ώστε να βελτιώσω τις πιθανότητες γρήγορης εξόδου από το ψυχολογικό τέλμα στο οποίο είχα περιέλθει. Κατά τη διάρκεια της τελετής αισθανόμουν ότι κάνω κάτι σπουδαίο, ότι ήλθε η κάθαρσις, πίστευα στ’ αλήθεια ότι η διαδικασία αυτή θα με απελευθέρωνε.

Μαντέψτε τα αποτελέσματα: 100% αποτυχία! Η ισορροπία ήλθε μέσα μου από στρατευμένη επίθεση στα προβλήματα που είχα, με όπλο τη Λογική και χωρίς τη βοήθειά Του, που κράτησε πάνω από έναν χρόνο. Περιττό να αναφέρω πως όλα αυτά έλαβαν χώρα εν αγνοία του πάτερα μου, ο όποιος θα κατέρρεε στην είδηση αυτή.

Το ίδιο διάστημα είχα την τύχη να εργαστώ σε ένα bar της Θεσσαλονίκης, στο οποίο οι θαμώνες της μπάρας ήταν άνθρωποι ποικίλων ενδιαφερόντων και από όλους τους επαγγελματικούς κλάδους, με κοινές ανησυχίες και με κοινή την απέχθεια σε οτιδήποτε θείο.

Οι συζητήσεις στις οποίες είχα την τύχη να είμαι παρών είχαν κυρίως φιλοσοφικό χαρακτήρα. Εκεί ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με ιδέες, έννοιες και απόψεις που απασχολούσαν τον Ηράκλειτο, τον Επίκουρο, τον Καστοριάδη και άλλους πολλούς. Το «μικρόβιο» της αναζήτησης είχε πλέον μπει μέσα μου, η διαδικασία της ανεξαρτητοποίησης από τον θεό ήταν εξαιρετικά επίπονη, όχι γιατί θα μου έλειπε ο θεός αλλά γιατί αντιλήφτηκα τον κυνισμό της ζωής. Η ανάλυση των εννοιών, η σκέψη και η κατανόηση του κόσμου χωρίς κάποιον θεό παράγει θλίψη.

Ωστόσο μετά την θλίψη τολμώ να πω πως η ζωή είναι πολύ εύκολη, δεν σταμάτησα να ψάχνω τον παράδεισο, αυτό που άλλαξε είναι ότι πλέον τον έψαχνα επί Γης. Φιλήδονα άρχισα να ψάχνω την ολοκλήρωση της προσωπικότητάς μου αναθεωρώντας εξ αρχής την ηθική μου, χωρίς ενοχή για οτιδήποτε.

Έχω την αίσθηση πως έχω γίνει καλύτερος σύντροφος, φίλος, γιος, αλλά αυτό είναι κάτι που θα το επιβεβαιώσουν οι γύρω μου και όχι εγώ. Αναρωτιέμαι, ανατρέπω και θέτω ερωτηματικά για το οτιδήποτε μου παρουσιάζεται ή μου συμβαίνει...

Ακούω συχνά την άποψη πως η αθεΐα είναι μια επιλογή μόδας, μια τάση ώστε κάποιοι να ξεχωρίσουν από τη μάζα. Όχι! Η αθεΐα είναι ένας μονόδρομος, μια φυσική συνέχεια, ένα λογικό συμπέρασμα, στο οποίο καταλήγει ένας άνθρωπος που ασκεί κριτική σκέψη ώστε να εξηγήσει τον κόσμο.

Σπουδαίος σύμμαχος σ’ αυτήν τη διαδικασία δεν είναι ούτε οι γονείς , ούτε το σχολείο, αλλά η τάση του ανθρώπου να ανακαλύψει τον κόσμο μέσω της επιστήμης, τη στιγμή μάλιστα που οι πληροφορίες στον κόσμο που ζούμε είναι «άπειρες» και υπάρχει εύκολη πρόσβαση για όλους μας.

Κλείνοντας, γιατί έχω την υποψία ότι κούρασα τον αναγνώστη, θέλω να πω πως σήμερα η εξίσωση της ζωής μου χωρίς τον θεό είναι πιο όμορφη και γεμάτη αγάπη για την ανθρώπινη φύση μου. Η μόνη μου έγνοια είναι να γίνω ευτυχισμένος εδώ, γιατί το αλλού δεν θα έρθει ποτέ για μένα και για κανέναν μας.

Ο ιμάμης του θεού και η μαφία

Όλοι οι Τούρκοι γνωρίζουν το χαρακτηριστικό πρόσωπο του Cübbeli Ahmet Hodscha, ενός τηλεοπτικού ιεροκήρυκα του μωαμεθανισμού που ασχολείται με τα πάντα, αλλά κυρίως με τη σεξουαλική ζωή των πιστών. Το κοσμικό όνομά του είναι Ahmet Mahmut Ünlü και κατάγεται από την περιοχή Φατίχ της Κων/πολης. Το φέσι της προσευχής στέκεται ψηλά στο μέτωπο του χότζα, τα μάτια του πίσω από τα γυαλιά είναι σαν μικρά κουμπιά και το γένι κάτω από το σαγόνι σαν ψεύτικο, αποκριάτικο... γενικά μια συμπαθητική φιγούρα!

Αυτά δίνουν μια επαρκή περιγραφή του «δάσκαλου Αχμέτ με το χιτώνα», ο οποίος δεν άφησε ποτέ τηλεοπτική κάμερα αναξιοποίητη κι έτσι έγινε ο σημαντικότερος θρησκευτικός αστέρας και εκπρόσωπος των συντηρητικών Τούρκων μουσουλμάνων.

Οι ηθικοπλαστικές εντολές του έχουν γίνει αντικείμενο μελέτης και ανάλυσης από πιστούς μωαμεθανούς και στόχος γελοιοποίησης από τους μορφωμένους και άθεους Τούρκους: «Οι γυναίκες είναι ο αγρός των ανδρών για καλλιέργεια», «Τις ημέρες της νηστείας δεν επιτρέπεται να πλένουν τα δόντια τους οι πιστοί, μπορούν όμως να ρίχνουν κολλύριο στα μάτια», «Η γυναίκα επιτρέπεται να βγάζει τρίχες από το πρόσωπο, μόνο αν φυτρώνουν ανάμεσα στα φρύδια και δίνουν την εντύπωση ότι πρόκειται για άνδρα» και άλλα παρόμοια.

Το σύνολο της διδασκαλίας του ιμάμη περιέχεται σε CD και βιντεοταινίες, τα οποία πωλούνται με αρκετά κέρδη σε κάθε ενδιαφερόμενο πιστό. Ο ίδιος διαθέτει δε ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό σταθμό, καθώς επίσης διάφορα περιοδικά.

Για τους μεν είναι ο Αχμέτ μια σεβαστή θρησκευτική προσωπικότητα, για τους δε πρόκειται για μια αστεία φάτσα, για την οποία κυκλοφορούν πολλά ανέκδοτα. Όμως αποδείχθηκε ότι ο ιμάμης δεν ήταν μια περίπτωση άκακου πιστού ανθρώπου...

Αρχικά κυκλοφόρησαν φωτογραφίες του από το έτος 2006, στις οποίες ο ηθικολόγος Αχμέτ φαίνεται ημίγυμνος σε δημόσια παραλία, συνοδευόμενος από άγνωστες γυναίκες αυστηρά τυλιγμένες σε μαντήλες και πανωφόρια - ξαπλωμένες στον ήλιο, δίπλα στον ιμάμη. Θα τις έχει μαζέψει για διδασκαλία, σκέφτηκαν οι δικοί του... Άλλες πάλι φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν με τον χότζα επάνω σε τζετ σκι τον έκαναν ιδιαίτερα δημοφιλή στους οπαδούς του, όμως το βίντεο που δείχνει κάποιον, ο οποίος μοιάζει εντυπωσιακά στον Αχμέτ και ερωτοτροπεί ολόγυμνος στο κρεβάτι με κάποια κυρία που δεν ήταν καμία από τις συζύγους του, άρχισε να καταρρακώνει το κύρος του.

Ο ιμάμης διαμαρτυρήθηκε ότι κάποιοι εχθροί του και βεβαίως άθεοι δημιουργούν πλαστές εικόνες, μοντάρουν ταινίες κτλ. για να τον διαβάλουν, όμως αυτά δεν βοήθησαν πολύ... Μια καχυποψία άρχισε να περιφέρεται και πάνω εκεί, πριν από μερικές εβδομάδες συνελήφθη απρόβλεπτα ο Αχμέτ και έκτοτε κρατείται. Η εισαγγελία δεν ενδιαφέρθηκε, βέβαια, για τις σεξουαλικές επιδόσεις του ιεροκήρυκα, ούτε για τυχόν αλλοίωση του θεϊκού μηνύματος, αλλά για σχέσεις του με το οργανωμένο έγκλημα, εκβιασμοί, προαγωγή και πλασάρισμα γυναικών για σεξουαλικά όργια κ.ά.

Η αστυνομία ανακοίνωσε ότι ο χότζας μόνο τους τελευταίους 5 μήνες βρισκόταν στο ερωτικό κρεβάτι με επτά διαφορετικές γυναίκες από διάφορες χώρες, Μαρόκο, Καζαχστάν, Ουσμπεκιστάν κ.ά., όλες ευσεβείς μουσουλμάνες, εννοείται, τις οποίες του προμήθευαν άνθρωποι του θρησκευτικού περιβάλλοντος. Πάντως, προς τιμήν του Αχμέτ, οι γυναίκες που έμπαιναν στο ερωτικό δωμάτιο, όπως φαίνεται στις βιντεοταινίες, ήταν ντυμένες με μια  ολόσωμη μπούρκα, την οποία στη συνέχει απέβαλαν για να φανεί το λαμπερό κορμί τους... Μια γαργαλιστική σκηνοθεσία μωαμεθανικής ευσέβειας και ερωτικής έκπληξης που επινοήθηκε από τον ιεροκήρυκα του Αλλάχ.

Στην Τουρκία άρχισαν συζητήσεις για το ρόλο των ιεροκηρύκων του προφήτη και για την υποκρισία τους, οι οποίες συζητήσεις δεν διαφέρουν και πολύ από εκείνες που γίνονται σε χριστιανικές χώρες για τους άγαμους ιερείς και τις δραστηριότητές τους.

Όμως, η ιστορία με τον Αχμέτ έχει κι άλλες λεπτομέρειες, αρχικά φαιδρές, αργότερα επικίνδυνες: Κάποτε μάλωνε ο ιμάμης όσους μουσουλμάνους έχουν χριστιανούς ή εβραίους για οικογενειακούς φίλους, πριν 11-12 χρόνια κατηγορούσε τους άπιστους και άθεους Τούρκους ως υπαίτιους για το σεισμό που έστειλε ο Αλλάχ στο Ισμίτ (Νικομήδεια, με σχεδόν 20.000 νεκρούς). Η Μπάρμπι είναι ένα πορνίδιο μινιατούρα, λέει ο ιμάμης, και δεν επιτρέπεται να δίνεται στα παιδάκια για παιχνίδι, ο αυνανισμός απαγορεύεται μεν, αλλά επιτρέπεται μόνο λίγες φορές σε άνδρα, αν αυτός έχασε τη γυναίκα του (θάνατος, διαζύγιο, μοιχεία), και μόνο μέχρι να βρει άλλη γυναίκα...

Όσο εύκολα παρακολουθούσε όμως ο Αχμέτ τις γυναίκες και έβγαζε ηθικολογίες γενικής χρήσης ή τις αξιοποιούσε στο κρεβάτι του, τόσο ατυχής ήταν με τους στενούς συνεργάτες του. Ένας προσωπικός φρουρός του βιντεοσκοπούσε τα ερωτικά παιχνίδια του «δάσκαλου» με τις μπουρκοφόρες κυρίες και άρχισε να τον εκβιάζει...

Αυτό ήταν οπωσδήποτε αδιανόητο για τον μεγάλο πιστό, ο οποίος κάλεσε τη διαβόητη τούρκικη συμμορία Karagümrük για να συνετίσουν τον εκβιαστή. Πάνω εκεί που έπεσαν οι πρώτες σφαλιάρες στον τέως συνεργάτη, επενέβη η Αστυνομία και συνέλαβε όλη την παρέα, με τον Αχμέτ επικεφαλής.

Η αστυνομία δεν παρακολουθούσε, βέβαια, τον ιμάμη αλλά τη συμμορία Karagümrük και μέσα στα άλλα έπεσαν επάνω στην ιστορία εκβιασμού και στο συμβόλαιο του ιμάμη με τους μαφιόζους για προστασία του... Αργά ή γρήγορα θα κυκλοφορήσουν οι βιντεοταινίες του Αχμέτ και στο Internet, αν δεν υπάρχουν ήδη...

Πέθανε ο Κρίστοφερ Χίτσενς

ΤΑ ΝΕΑ, 16/12/2011

Ο βρετανός συγγραφέας και αρθρογράφος Κρίστοφερ Χίτσενς πέθανε από πνευμονία, στο Χιούστον. Ο δημοσιογράφος έγινε γνωστός στην Ελλάδα για τη θέση του υπέρ της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα, ενώ είχε και άλλη μια παράξενη σχέση με την Αθήνα: στην ελληνική πρωτεύουσα αυτοκτόνησε η μητέρα του με τον εραστή της, τον Νοέμβριο του 1973.

Ο βρετανός συγγραφέας και αρθρογράφος Κρίστοφερ Χίτσενς πέθανε σε ηλικία 62 ετών από πνευμονία, μια επιπλοκή του καρκίνου του οισοφάγου από τον οποίο έπασχε, στο Χιούστον, όπως αναφέρει σήμερα το περιοδικό VANITY FAIR στην ιστοσελίδα του.

«Ο Κρίστοφερ Χίτσενς, ο δεινός επικριτής και ρήτορας πέθανε σήμερα σε ηλικία 62 ετών», επισημαίνει το αμερικανικό περιοδικό.

Γεννημένος στη Βρετανία το 1949, εγκατεστημένος στην Αμερική από το 1981, άθεος, αντισυμβατικός, δεν δίστασε να βάλει στο στόχαστρό του τη Μητέρα Τερέζα, τον Χένρι Κίσινγκερ και τον Μπιλ Κλίντον, όντας μια ζωή αμφισβητίας εκ πεποιθήσεως, όπως είναι και ο τίτλος της αυτοβιογραφίας του.

Διαγνώστηκε με καρκίνο του οισοφάγου τον Ιούνιο του 2010.

Ο Χίτσενς άρχισε τη σταδιοδρομία του ως δημοσιογράφος στη Βρετανία πριν μεταβεί στις αρχές της δεκαετίας του 1980 στις ΗΠΑ όπου και έζησε.

Έγινε ευρύτερα γνωστός ως αρθρογράφος σε διάφορα αμερικανικά και βρετανικά έντυπα πολιτικού περιεχομένου. Το βιβλίο του «God Is Not Great» (Ο Θεός δεν είναι μεγάλος) πραγματεύεται την ανυπαρξία του Θεού.

Ο Χίτσενς ως δημοσιογράφος ασχολήθηκε συχνά με ελληνικά θέματα: έγινε γνωστός για τις θέσεις του υπέρ της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα, έχει γράψει, μάλιστα, και σχετικό βιβλίο, ενώ στήριζε τις κυπριακές θέσεις.

(βλέπε επίσης >>>)

Προσευχή με ηλεκτρονικά αιτήματα πιστών

Σε παλαιότερη ανάρτηση αναφέρθηκαν τα αποτελέσματα επιστημονικής έρευνας, την οποία μεθόδευσαν θρησκευόμενοι επιστήμονες και χρηματοδότησε το Ίδρυμα Τempleton (ένα ιδιωτικό φιλανθρωπικό ίδρυμα που υποστηρίζει τους Δημιουργιστές και χρηματοδοτεί έρευνες, οι οποίες όμως, αποδεικνύουν το αντίθετο από αυτό που ισχυρίζονται και πιστεύουν οι ίδιοι...) και αποδείχθηκε με όλους τους κανόνες της στατιστικής και των πιθανοτήτων ότι η «δύναμη της προσευχής» είναι αποδεδειγμένα μηδενική!

Στο Münster της Γερμανίας λειτουργεί μία γυναικία μονή «Οι αδελφές του Clemens», οι οποίες επιδίδονται συστηματικά σε προσευχές πιστών, το θέμα των οποίων στέλνεται με ηλεκτρονικά μηνύματα. Αξιοποίηση των σύγχρονων επικοινωνιακών δυνατοτήτων, χωρίς προσωπική επαφή. Η αδελφή Elisabethis συλλέγει τις παραγγελίες, τις ομαδοποιεί και ανάλογα με την ημέρα και τον γιορταζόμενο άγιο, τις περιλαμβάνει στις πολλαπλές προσευχές της και τις προσευχές των αδελφών της μονής.

Δεν διατυπώνει κανένα προβληματισμό ή αμφιβολία η αδελφή για την πιθανότητα πραγματοποίησης του κάθε αιτήματος, μάλλον δέχεται ότι εκείνος που διατυπώνει ένα αίτημα στο θεό ή σε κάποιον άγιο, συνειδητοποιεί τη σημασία του αιτήματός του για τον εαυτό του κι έτσι αποκτάει ο ίδιος μία βαθύτερη κατανόηση που λειτουργεί καταπραϋντικά. Δηλαδή, περίπου αυτό που κάνει συστηματικά και ένας ψυχολόγος με τις συστηματικές συνεδρίες του με κάθε προβληματισμένο και προβληματικό άνθρωπο.

Συχνά παίρνει η μοναχή και προτάσεις προσευχής για καλό βαθμό στα μαθήματα. Δεν επιστρέφει τα μηνύματα με την προτροπή να διαβάσει ο ενδιαφερόμενος περισσότερο, αλλά συμπεριλαμβάνει τέτοια αιτήματα σε μια γενική δική της προσευχή για επιτυχία όλων όσοι εργάζονται με κάποιο στόχο. Η περίπτωση κάποιος αδιάβαστος να περάσει σε μάθημα, για το οποίο έγινε προσευχή, δεν έχει εξεταστεί... Η ψυχολογική υποστήριξη που δέχεται ο αιτών, αφού διαβάσει επαρκώς τα μαθήματα, αρκεί. Κάτι που άλλοι πετυχαίνουν και με υποστηρικτικά χάπια...

Εδώ παράδειγμα ενός αιτήματος για προσευχή: "Fr. 09.12.2011 um 07:36 Uhr, Liebe Schwester Maria Euthymia, bitte gib D. die nötige Einsicht, genügend Wahrnehmung die Dinge nicht nur einseitig zu betrachten. Danke" (μετάφραση: Παρασκευή, 9/12/2011, ώρα 7.36, Αγαπητή αδελφή Μαρία Ευθυμία, παρακαλώ δώσε στον/την D. την απαραίτητη κατανόηση και επαρκή αντίληψη, ώστε να μην βλέπει τα πράγματα μονόπλευρα. Ευχαριστώ!) Στη συνέχεια οι αδελφές προσεύχονται στο θεό τους, κάπως έτσι: "Δώσε κύριε στον D. την απαραίτητη κατανόηση και επαρκή αντίληψη, ώστε να μην βλέπει τα πράγματα μονόπλευρα." Προφανέστατα, άλλη δυναμική άμα ζητάνε κάτι για τον/την D. οι καλόγριες...

Στο ερώτημα, γιατί να χρειάζεται η προσευχή μιας μοναχής να ενεργοποιεί το θεό και να μην αρκεί να προσευχηθεί κάποιος μόνος του, όπως προβλέπεται και στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, 6.5-6, η μοναχή περιγράφει την αντίληψη των ανθρώπων ότι οι προσευχές από κάποιες ειδικές τοποθεσίες θεωρούνται περισσότερο επιτυχείς. Και τέτοιες τοποθεσίες είναι τα μοναστήρια. Δεν προβληματίζεται για την ουσία της συμμετοχής στην προσευχή, αλλά για τις διαδεδομένες τεχνικές και πώς γίνεται η εκμετάλλευσή της.

Γενικώς, η εντύπωση που δίνεται είναι ότι οι μοναχές δεν έχουν με τι να ασχοληθούν και βρήκαν απασχόληση στην ιντερνετική προσευχή, με παραλαβή ηλεκτρονικών αιτημάτων αντί των παλαιών χειρόγραφων που δίνουν ακόμα στους παπάδες να «διαβαστούν»! Πιθανόν να βγουν κάποια στιγμή και στο Facebook, αν δεν το έχουν κάνει ήδη...

Φορολόγηση του εκκλησιαστικού μηχανισμού

Αίτημα στην Ιταλία

Καθημερινή, 10/12/2011

Ολοένα και περισσότερες φωνές υψώνονται στην Ιταλία ζητώντας τη φορολόγηση της αμύθητης αξίας ακίνητης περιουσίας της καθολικής εκκλησίας, σε μια στιγμή κατά την οποία οι απλοί πολίτες καλούνται να «σφίξουν το ζωνάρι». Βουλευτές από κόμματα της Αριστεράς, αλλά και της Δεξιάς, συμφώνησαν με τις εκκλήσεις για ακύρωση της εξαίρεσης που απολαμβάνει η εκκλησία από την αύξηση του φόρου ακινήτων. Την εξαίρεση αποφάσισε το υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησης Μάριο Μόντι, στο οποίο οι καθολικοί απολαύουν μεγάλης επιρροής.

Οι εκκλήσεις για σημαντικότερη φορολόγηση της εκκλησίας προέρχονταν, μέχρι σήμερα, από μικρή μερίδα ριζοσπαστών πολιτικών, διανοουμένων και εντύπων, που μάχονται την επιρροή της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας στην ιταλική κοινωνία. «Πρόκειται για ένα ερώτημα, το οποίο δεν μας έχει ακόμη απασχολήσει» είπε ο Μάριο Μόντι, ευσεβής καθολικός και ο ίδιος, σε συνέντευξη Τύπου αυτή την εβδομάδα. Σύμφωνα με το νέο πακέτο μέτρων λιτότητας, οι Ιταλοί καλούνται να καταβάλουν αυξημένη φορολογία στα ακίνητα, συμπεριλαμβανομένων και των πρώτων κατοικιών τους, ανατρέποντας σχετική φοροαπαλλαγή από την εποχή της πρωθυπουργίας του Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Η εκκλησία απολαύει, όμως, καθεστώτος φοροαπαλλαγής για την ακίνητη περιουσία της, εφόσον αυτή δεν αξιοποιείται αποκλειστικά για εμπορικούς σκοπούς, σύμφωνα με νόμο του 1982.

Η νομοθεσία, ωστόσο, έχει ανοίξει σημαντικά «παραθυράκια», όπως επισημαίνει το Δημοκρατικό Κόμμα σε έκθεσή του. «Είναι πολύ εύκολο να χτίσει κανείς παρεκκλήσιο σε ξενοδοχειακό συγκρότημα, εξασφαλίζοντας άμεση φοροαπαλλαγή», είπε ο συντάκτης της έκθεσης, βουλευτής Πάολο Κόντσια. Ο υπ’ αριθμόν δύο στην ιεραρχία του Βατικανού, καρδινάλιος Ταρσίζιο Μπερτόνε, δήλωσε την Τρίτη ότι το θέμα των φοροαπαλλαγών είναι «ένα πρόβλημα προς μελέτη». Ο καρδινάλιος Μπερτόνε αντέτεινε ότι το φιλανθρωπικό έργο της εκκλησίας βοηθά ήδη την ιταλική κοινωνία και τα ασθενέστερα μέλη της. Η ρωμαιοκαθολική εκκλησία κατέχει, σύμφωνα με μεσίτες, το 20% του συνόλου των ακινήτων στην Ιταλία, ενώ σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών της χώρας, η άρση της φοροαπαλλαγής θα αποφέρει 500 με 700 εκατ. ευρώ τον χρόνο στα κρατικά ταμεία.

Προτιμούν την αποτέφρωση λόγω κρίσης

The New York Times, Καθημερινή, 10/12/2011

Τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής της, η Τόνι Κέλι προσπάθησε να περιορίσει κάθε δαπάνη, σε μία προσπάθεια να συγκρατήσει τα χρέη, που θα βάραιναν τον σύζυγό της μετά τον αναπόφευκτο θάνατό της από καρκίνο. Για τον λόγο αυτό, η κ. Κέλι επέλεξε λίγο καιρό πριν πεθάνει στις 29 Σεπτεμβρίου, να αποτεφρωθεί. «Η Τόνι σκέφτηκε ότι το κόστος της αποτέφρωσης θα ήταν 500 με 1.000 δολάρια μικρότερο από εκείνο της ταφής. Τα χρέη μας έφταναν ήδη τα 200.000 δολάρια και τα πράγματα ήταν δύσκολα», λέει σήμερα ο σύζυγός της, Νταγκ στην πόλη Βιρτζίνια Μπιτς.

Η αποτέφρωση, θέμα ταμπού πριν από 50 χρόνια στις ΗΠΑ, επιλέγεται τώρα από 41% των συγγενών νεκρών στη χώρα, από 15% το 1985. Το περιορισμένο κόστος είναι ένας από τους λόγους για την προτίμηση αυτή. Η αποτέφρωση της Τόνι Κέλι κόστισε έτσι 1.600 δολάρια, που περιέλαβαν την έκδοση πιστοποιητικού θανάτου, τη δημοσίευση αγγελίας στον τοπικό Τύπο και την αγορά τεφροδόχου, το σχέδιο της οποίας επελέγη μέσω Διαδικτύου. Το κόστος παραδοσιακής κηδείας και ταφής θα είχε κυμανθεί μεταξύ 10.000 και 16.000 δολαρίων. «Η Αμερική τείνει προς τον ινδουιστικό τρόπο σκέψης σε ό,τι αφορά τον θάνατο. Αντιμετωπίζουμε όλο και περισσότερο τον άνθρωπο ως πνευματικό ον, εγκαταλείποντας την ιουδαιο-χριστιανική αντίληψη για τη μεταθανάτια ζωή», λέει ο καθηγητής Θρησκειολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, Στίβεν Πρόθερο.

Σε μία προσπάθεια να καταστήσουν την αποτέφρωση ελκυστική σε πελάτες με περιβαλλοντικές ευαισθησίες, ιδιοκτήτες γραφείων τελετών προωθούν νέα μέθοδο, με όνομα «βιο-αποτέφρωση», που διαλύει το πτώμα με τη βοήθεια χημικών ουσιών. «Οι συγγενείς θεωρούν ότι η διαδικασία αυτή δεν είναι τόσο βίαιη, όσο η φωτιά», λέει ιδιοκτήτης τέτοιας επιχείρησης.

Αυτά φοβούνται οι παπάδες στην Ελλάδα, ότι αργά ή γρήγορα θα προσχωρήσει ο κόσμος στην καύση νεκρών, επειδή είναι φθηνότερη - όπως έγινε με τους γάμους και τα διαζύγια! Οπότε, πάνε τα μνημόσυνα και τα τρισάγια, πάνε τα φωτάκια και τα λουλούδια... ολόκληρη βιομηχανία νεκρολατρείας. Έτσι επινόησαν οι παπάδες θεολογικά επιχειρήματα... είπεν ο κύριος... κτλ.

Γιγάντια γαρίδα από την κάμβρια περίοδο

Βήμα Science Newsroom ΔΟΛ, 8/12/2011

Πριν από μισό δισεκατομμύριο έτη, ο φόβος των θαλασσών ήταν μια γιγάντια γαρίδα με μάτι… γαρίδα. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Νέας Αγγλίας στη Νέα Νότια Ουαλία της Αυστραλίας ανακάλυψαν, όπως αναφέρουν στην επιθεώρηση «Nature», ότι η γαρίδα Anomalocaris -το όνομά της σημαίνει «ανώμαλη», παράξενη γαρίδα– διέθετε σύνθετη όραση, ικανότητα που μέχρι σήμερα αποδιδόταν μόνο στα σύγχρονα έντομα και στα οστρακόδερμα.

Γαρίδα με μήκος δύο μέτρων!

Η Anomalocaris αποτελεί το αρχαιότερο παράδειγμα μεγάλου θηρευτή. Με μήκος μεταξύ 90 εκατοστών και δύο μέτρων, αποτελούσε το μεγαλύτερο ζώο στις θάλασσες της Καμβρίου γεωλογικής περιόδου. Διέθετε εκπληκτικές δαγκάνες που της επέτρεπαν να γραπώνει τη λεία της και να τη φέρνει στο στόμα της. Με δεδομένο ότι δεν διέθετε πόδια, πιθανότατα κολυμπούσε στην ανοιχτή θάλασσα.

Πώς όμως έβρισκε τη λεία της η γιγάντια αυτή γαρίδα; Χρησιμοποιώντας τα μάτια της είναι η εύλογη απάντηση. Ωστόσο μέχρι σήμερα όλα τα απολιθώματα του συγκεκριμένου είδους βρίσκονταν σε τόσο κακή κατάσταση ώστε οι ειδικοί δεν ήταν σε θέση να πουν πόσο καλά έβλεπε η Anomalocaris.

Τώρα όμως ο Τζον Πάτερσον και οι συνεργάτες του εντόπισαν στο νησί Kangaroo έξω από τη νότια ακτή της Αυστραλίας, δυο πολύ καλά διατηρημένα μάτια ηλικίας 515 εκατομμυρίων ετών που ανήκαν σε μια γαρίδα του είδους και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η Anomalocaris διέθετε εκπληκτική όραση η οποία πιθανότατα ήταν ανώτερη εκείνης των περισσότερων εντόμων και οστρακόδερμων.

Με μάτι ελιά

Το κάθε μάτι της παράξενης γαρίδας είχε μέγεθος όσο εκείνο μιας ελιάς και καλυπτόταν από ομματίδια (μικρές υπομονάδες που όλες μαζί δημιουργούν έναν σύμπλοκο οφθαλμό) με διάμετρο 70 ως 110 μικρομέτρων. Αυτό σημαίνει ότι το κάθε μάτι διέθετε τουλάχιστον 16.000 ομματίδια. «Ελάχιστα σύγχρονα ζώα και ιδίως αρθρόποδα διαθέτουν τόσο εξελιγμένα μάτια» σημειώνει ο Πάτερσον και εξηγεί ότι για παράδειγμα οι οικιακές μύγες διαθέτουν μόλις 3.000 ομματίδια σε κάθε μάτι. Μόνο ορισμένες λιβελούλες διαθέτουν περισσότερα ομματίδια στα μάτια από την Anomalocaris (ως και 28.000 σε κάθε οφθαλμό).

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η οξεία όραση της Anomalocaris της επέτρεπε να αναζητεί και να εντοπίζει τη λεία της στα ανώτερα στρώματα του ωκεανού που «λούζονται» από φως.

Άγνωστο το «μενού»

Δεν είναι πάντως σαφές τι ακριβώς έτρωγε η Anomalocaris. Ο Πάτερσον αναφέρει ότι έχουν εντοπιστεί τραυματισμοί και σημάδια από δαγκάνες σε τριλοβίτες της συγκεκριμένης περιόδου, γεγονός που μαρτυρεί ότι η τεράστια γαρίδα πιθανώς τους είχε στο… μενού της. Ωστόσο ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι το στόμα της δεν είχε τη δύναμη να σπάσει το κέλυφός τους, γεγονός που σημαίνει ότι πιθανώς έτρωγε ζώα με πιο μαλακή σάρκα.

Σύμφωνα με τον Πάτερσον η Anomalocaris αποτελούσε τέτοια απειλή για τα υπόλοιπα θαλάσσια όντα, ώστε οδήγησε στην ταχύτερη εξέλιξή τους. Δεν είναι τυχαίο ότι λίγο μετά την εμφάνισή της τοποθετείται η εμφάνιση του σκληρού κελύφους σε πολλά είδη. Η ίδια πάντως η γιγάντια αρπακτική γαρίδα πιστεύεται ότι διέθετε έναν μαλακό εξωσκελετό. Παρά ταύτα, το είδος κυριάρχησε για μεγάλο διάστημα. Ζώα σαν την Anomalocaris επιβίωσαν μέχρι και πριν από 480 εκατομμύρια έτη.

Εξαπάτηση αφελή χρηματοδότη...

Φωτοβολατϊκά στοιχεία υψηλής αποδόσεως, τα οποία μπορούν να τοποθετηθούν σε επιφάνειες όπως η μπογιά με το πινέλο και να τροφοδοτούν συσκευές τηλεφώνου, ταμπλέτες κ.ά. με ηλεκτρική ενέργεια, μπορεί να αποτελούν φαντασία των ερευνητών, όμως ο Nunzio La Vecchia από την πόλη Zug της Ελβετίας τα έχει ήδη στην τσέπη του. Ο 44χρονος εργάστηκε κάπου 20 χρόνια πάνω στο θέμα και, όπως είχε ισχυριστεί, είχε επινοήσει φωτοβολταϊκά στοιχεία πολύ λεπτά, σχεδόν διαφανή, τα οποία καλύπτουν επιφάνειες συσκευών με τεχνική εξάχνωσης και παρέχουν ηλεκτρική ενέργεια.

Και ενώ οι συνήθεις μπαταρίες στη σημερινή αγορά έχουν έναν βαθμό αποδόσεως της τάξης του 20% (παρεχόμενη προς απορροφόμενη ενέργεια), τα τροφοδοτικά του La Vecchia θα διέθεταν βαθμό αποδόσεως μέχρι 38%, σχεδόν διπλάσιο από ότι συνήθως. Στο Fraunhofer-Institut στο Freiburg έχουν αναπτυχθεί βέβαια τροφοδοτικά συστήματα με βαθμό αποδόσεως πάνω από 40%, δεν είναι όμως ανταγωνιστικά σε μέγεθος και βάρος με τα συνήθη σε φορητές συσκευές.

Ο La Vecchia εγκατέλειψε τους συνήθεις ημιαγωγούς πυριτίου, αρσενιούχου γάλλιου και τελλουριούχου κάδμιου και κατέφυγε στους παντού διαθέσιμους σιδηροπυρίτες, FeS2, το λεγόμενο «ψευδοχρυσό», επειδή παραπλανά με το χρώμα του πολλούς χρυσοθήρες που νομίζουν ότι ανακάλυψαν στο υπέδαφος πραγματικό χρυσό. Με ελεγχόμενες παρεμβολές διαφόρων ατόμων στον κόκκο του σιδηροπυρίτη, μπόρεσε να πετύχει ο κρυφός ερευνητής υψηλές, πολύ μεγαλύτερες από τις συνήθεις, απορροφήσεις ηλιακής ακτινοβολίας. Για την ανάπτυξη της τεχνολογίας ενοικιάστηκαν μάλιστα 8.000 τ.μ. σε βιομηχανική περιοχή του Μονάχου, ιδιοκτησίας της εταιρίας Siemens.

Το εντυπωσιακό είναι ότι η ερευνητική εργασία του Ελβετού γινόταν πάντα σε οικιακό περιβάλλον, πράγμα αφύσικο για τέτοιου είδους έρευνες, οι οποίες απαιτούν εκτεταμένες εγκαταστάσεις και εξοπλισμούς μετρήσεων. Ο ίδιος ισχυριζόταν ότι η κρυψίνοια οφειλόταν σε φόβο για υποκλοπή των ιδεών του, αν και τόσο εκτεταμένες και πολύπλοκες διατάξεις έρευνας δεν είναι δυνατόν να αντιγράψει, ακόμα και έμπειρος συνάδελφος «με μια ματιά»! Επίσης σημαντικό είναι ότι η χρηματοδότηση της έρευνας έγινε με κάπου 33 εκατ. € που διέθεσε στον ερευνητή μια πλούσια ηλικιωμένη χήρα, επίσης από την Ελβετία.

Οι επιστήμονες σε διάφορα εργαστήρια, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν παίρνουν θέση για την ποιότητα των εφευρέσεων του Ελβετού, αν δεν δουν από κοντά και δεν πειραματιστούν οι ίδιοι με τα αποτελέσματα της έρευνας... Ο Wolfram Jaegermann, ειδικός στους επιφανειακούς ημιαγωγούς στο TU Darmstadt της Γερμανίας, θεωρεί την «εφεύρεση» του La Vecchia καθαρή απάτη. Οι ερενητικές εργασίες για τους σιδηροπυρίτες δίνουν έναν βαθμό αποδόσεως της τάξης του 2%, πολύ χαμηλότερο από το τρέχον βιομηχανικό πρότυπο και, βεβαίως, πολύ μακριά από το προβαλλόμενο 40%.

Κι άλλοι ερευνητές αρνούνται να πιστέψουν τους ισχυρισμούς του Ελβετού, όσο δεν είναι διαθέσιμα σε έγκυρα περιοδικά περιγραφές των διατάξεων και ελέγξιμα αποτελέσματα μετρήσεων, τα οποία να μπορούν να επαναληφθούν σε άλλα εργαστήρια και από άλλους ερευνητές, όπως γίνεται πάντα με πρωτότυπες τεχνολογικές επινοήσεις.

Όταν ζητήθηκε από τον La Vecchia να παρουσιάσει τις διατάξεις και να γίνουν μετρήσεις ενώπιον έγκυρων επιστημόνων, αλλιώς δεν θα συνεχιζόταν η χρηματοδότηση, έστησε ο Ελβετός μια διάταξη, την οποία δεν επιτρεπόταν να προσεγγίσει οποιοσδήποτε σε απόσταση μικρότερη από 2 μέτρα. Όταν ήταν όλα έτοιμα, εμφανίστηκε ο ερενητής και έβγαλε από χαρτοφύλακα ένα άγνωστο αντικείμενο, το οποίο τοποθέτησε στο κατάλληλο σημείο της διάταξης μετρήσεων. Τα αποτελέσματα ήταν μεν εντυπωσιακά, αλλά κανείς δεν ξέρει, αν δεν ήταν κάποια ηλεκτρονική εξομοίωση συμπεριφοράς, η οποία δημιουργεί παραπλανητικά αποτελέσματα. Ο La Vecchia πήρε μαζί του το μυστηριώδες αντικείμενο και δεν εμφανίστηκε τις επόμενες ημέρες, όταν επρόκειτο να συνεχιστούν οι μετρήσεις, όπως είχε υποσχεθεί.

Τελικά υπέβαλε η γηραιά κυρία που χρηματοδότησε τον Ελβετό, μήνυση για απάτη και ζήτησε τα λεφτά της πίσω. Όμως ο «ερευνητής» είχε εξαφανιστεί και οι αρχές τον αναζητούσαν μέσω της Europol. Πάνω εκεί αποφάσισε η εισαγγελία της Ζυρίχης να θέσει την υπόθεση στο αρχείο, επειδή η πλούσια κυρία που χρηματοδοτούσε, ήταν άσχετη με το ερευνητικό αντικείμενο και, ξεκινώντας την εκταμίευση κονδυλίων, διέτρεχε εν γνώσει της τεράστιο κίνδυνο να πέσει θύμα εξαπάτησης. Έκανε δηλαδή στον La Vecchia πολύ εύκολη την απάτη εις βάρος της! Τώρα τρέχουν δίκες αστικού δικαίου εναντίον του «ερευνητή» για επιστροφή των κονδυλίων, αλλά ο ίδιος είναι εξαφανισμένος και δεν δείχνει να ενδιαφέρεται να εμφανιστεί σύντομα...

---

Προσθήκη 2015: Ο "εφευρέτης" έχασε πρωτοδίκως και την έφεση. Τώρα περιμένει την απόφαση του "Αρείου Πάγου" της Ελβετίας. Ουσιαστικά δεν γλιτώνει και, όποτε εμφανιστεί, πρέπει να πληρώσει τα δανεικά συν τόκους...