Ὅταν ἔβλεπα στὴν Ἁγία Παρασκευή, στοὺς πρόποδες τοῦ Ὑμηττοῦ, τὴν πινακίδα πρός: «Μονὴ Ἁγίου Ἰωάννου Προδρόμου τοῦ Κυνηγοῦ», σκεφτόμουν, ὅτι τὸ ὄνομα τῆς μονῆς πιθανῶς νὰ προῆλθε ἀπὸ κάποιο μοναχό, ποὺ προφανῶς κυνηγοῦσε λαγοὺς κι ἄλλα ἄγρια ζῷα, προκειμένου νὰ ἐπιβιώσῃ στὸ βουνό.
Ὅταν ὅμως ἐπισκέφθηκα τὸ Βυζαντινὸ Μουσεῖο Ἀθηνῶν, ἡ ἔκπληξή μου ἦταν μεγάλη! Στὸ Μουσεῖο ἐκτίθεται μία μαρμάρινη πλάκα ἀπὸ τὴ μονή, κάτω ἀπὸ τὴν ὁποία ἀναγράφεται τὸ πλῆρες ὄνομά της: Μονὴ Ἁγίου Ἰωάννου Προδρόμου (τοῦ Κυνηγοῦ τῶν Φιλοσόφων).
Στὸ πλαίσιο τῆς προπαγανδιζόμενης δῆθεν ἑλληνοχριστιανικῆς συνύπαρξης ἀποκρύπτεται ἔντεχνα, τί πραγματικὰ κυνηγοῦσε ὁ ἐν λόγῳ ἅγιος τῆς Ὀρθοδοξίας.
Με τὰ τιμῆς
Ἑλένη Πετρίδου
(Περιοδικό ΔΑΥΛΟΣ, τ. 506, Οκτ. 2007)
Ένα ακόμα τεκμήριο της αθλιότητας του χριστιανικού ιερατείου, το οποίο προσπαθεί να αποκρύψει το αληθές περιεχόμενο της θρησκείας από τη Μέση Ανατολή που επεβλήθη ως μοναδική και υποχρεωτική από τα ρωμαϊκά στρατεύματα.
