(του ΤΑΚΗ ΜΙΧΑ, Ελευθεροτυπία, 2/8/2010)
Το Μνημόνιο που υπογράφτηκε μεταξύ του ελληνικού κράτους και της τρόικας προβλέπει ότι πολλές επαγγελματικές ομάδες θα πρέπει να απολέσουν τα προνόμια που τους έχουν δοθεί.
Ομως παραδόξως δεν αναφέρει τίποτα για την ομάδα που απολαμβάνει τα μεγαλύτερα προνόμια: τη συντεχνία των πολιτικών, τα διάφορα προνόμια της οποίας ζημιώνουν το ελληνικό κράτος με μεγάλα ποσά. Ενα από τα λιγότερο γνωστά προνόμια είναι το γεγονός ότι τόσο οι βουλευτές όσο και οι ευρωβουλευτές μπορούν να παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους δωρεάν για απεριόριστο χρονικό διάστημα στον αερολιμένα Αθηνών. Τόσο στο πάρκινγκ μικρής όσο και μεγάλης διάρκειας. Το ίδιο ισχύει και για τους συγγενείς και φίλους των προαναφερθέντων.
Αυτό που είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι ότι το ελεύθερο πάρκινγκ στην ουσία δεν ισχύει μόνο για τους πολιτικούς, αλλά και για την οικογένεια και τους φίλους τους. Η εταιρεία που διαχειρίζεται το πάρκινγκ δεν απαλλάσσει τον πολιτικό από τα έξοδα στη βάση ενός συγκεκριμένου αριθμού κυκλοφορίας του αυτοκινήτου του, αλλά απλά με την επίδειξη της ταυτότητάς του όταν πηγαίνει να το παραλάβει από το πάρκινγκ.
Αυτό σημαίνει ότι αν, π.χ., η σύζυγος του πολιτικού πάει για έναν μήνα στο εξωτερικό μπορεί να παρκάρει το αυτοκίνητο στον αερολιμένα και όταν επανέλθει το βγάζει από το πάρκινγκ ο σύζυγος χωρίς αυτή να υποχρεωθεί να πληρώσει τίποτα. Ανάλογες εξυπηρετήσεις μπορεί να κάνει ο πολιτικός και προς φίλους του που χρειάζονται να κρατήσουν ένα αυτοκίνητο παρκαρισμένο για μεγάλο διάστημα και επιθυμούν να αποφύγουν να πληρώσουν τα έξοδα του γκαράζ. Μπορούν να το αφήσουν στο πάρκινγκ του αερολιμένα και όταν το χρειαστούν, ο φίλος τους ο πολιτικός φροντίζει να το βγάλει χωρίς κανένα έξοδο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι βουλευτές όλων των κομμάτων ανεξαιρέτως κάνουν χρήση αυτού του προνομίου. Το προνόμιο αυτό δεν το πρόσφερε οικειοθελώς η εταιρεία που διαχειρίζεται το πάρκινγκ, αλλά είναι ένα προνόμιο που προέκυψε έπειτα από αίτημα των ίδιων των πολιτικών. Συγκεκριμένα, το προνόμιο αυτό παραχωρήθηκε τον Νοέμβριο του 2001 ύστερα από αίτημα που διατύπωσε ο πρόεδρος της Βουλής προς την εταιρεία Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών Α.Ε. Καμιά άλλη επαγγελματική ομάδα δεν απολαμβάνει ανάλογο προνόμιο.
Πάντως, η ιστορία του ελεύθερου πάρκινγκ των βουλευτών αποδεικνύει για ακόμη μία φορά ότι οι λεγόμενες «μικτές» επιχειρήσεις -στις οποίες συμμετέχει το Δημόσιο και ιδιώτες-στην ουσία εξακολουθούν να λειτουργούν σύμφωνα με την αρχή της μεγιστοποίησης της εξουσίας των πολιτικών και όχι του κέρδους των μετόχων. Διότι, προφανώς, καμιά αμιγώς ιδιωτική εταιρεία δεν θα παραχωρούσε ένα τέτοιο σκανδαλωδώς ζημιογόνο προνόμιο.
