02 August 2010

Απρόθυμοι ηγέτες

(του ΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΥ, Lifo, 14.7.2010)

• Να κάτι που δεν φανταζόμουν πως θα μας συνέβαινε. Στους Σκανδιναβούς ίσως, αλλά σ' εμάς; Τους ζωντανούς, δυναμικούς, υπερβολικούς, θορυβώδεις;
• Κι όμως μας προέκυψε - και μάλιστα δύο φορές. Οι δύο τελευταίοι πρωθυπουργοί, αρχηγοί και ηγέτες μας, βγήκαν ανόρεχτοι, απρόθυμοι, σχεδόν αδιάφοροι. Άλλους η ηγεσία τους πουσάρει, τους ενεργοποιεί τόσο που καμία φορά ξεπερνάνε τα όρια. Αλλά ετούτοι οι τελευταίοι θα έλεγες πως κυβερνάνε με το ζόρι. Αγγαρεία. Ο ένας δεν έβλεπε την ώρα να φύγει για Ραφήνα, ο άλλος να την κάνει για Σαν Ντομίνγκο (ή Πόρο - όπου συνεδρία με ανώδυνο μπλα μπλα).

• Ο Θείος Καραμανλής τηλεφωνούσε αξημέρωτα στους υπουργούς για να τους υπενθυμίσει τις εκκρεμότητες. Ο Σημίτης τους κυνηγούσε με το μπλοκάκι. Ετούτοι εδώ αναθέτανε τα επείγοντα στον γάτο τους (κι εκείνος στην ουρά του). Ιδιαίτερα σήμερα όλος ο μηχανισμός σέρνεται - πράγμα που βολεύει όλους εκείνους τους υπουργούς που αποφεύγουν τα δύσκολα και τα δυσάρεστα.
• Από δυναμισμό, ηγεσία, πυγμή - μηδέν. Δεν λέω να φτάσουμε στον ηγέτη όπως τον περιγράφει ο Κώστας Βάρναλης:
• «Νάχαμ' ένα βασιλιά / για να μας θαμπώνει / με λειρί στο κούτελο / με φωνή τρομπόνι! // Νάχαμ' ένα βασιλιά / δράκο με χοντρόλαιμο / σέρτικο κι αράθυμο / για να κάνει πόλεμο!».
• Εντάξει, πέρασαν οι εποχές των ηρώων και υπεράνθρωπων - που άλλωστε περισσότερα δεινά παρά καλά επισώρευσαν στην ανθρωπότητα. Αλλά από τη μία άκρη να πάμε στην άλλη; Η ηγεσία (είτε κράτους, είτε επιχείρησης) απαιτεί δυναμισμό, αποφασιστικότητα, ευρηματικότητα, φαντασία. Όχι παθητική σκέψη, όχι απλή δουλική εφαρμογή ενός μνημονίου χωρίς προβληματισμό για εναλλακτικές λύσεις.
• Αλλά ακόμα κι από το μνημόνιο με χίλια ζόρια εφαρμόζονται τα εύκολα (περικοπές) και όχι τα δύσκολα και πιο δημιουργικά (μεταρρυθμίσεις).
• Όμως η ηγεσία μας είτε αθλείται, είτε απουσιάζει. Απουσιάζει ακόμα κι όταν βρίσκεται εδώ. Κανείς δεν νιώθει την παρουσία της. Αντί να είναι δραστικός καταλύτης, επενεργεί σαν γενικό ηρεμιστικό.
• Ήρθε τώρα και το καλοκαίρι, άρα χαλαρώνουμε κι εμείς (οι από πάνω έχουν αιώνιο καλοκαίρι με συνεχείς διακοπές). Να δούμε πώς θα μας βρει το φθινόπωρο...