Έγραψα προ ημερών σε μια ανάρτηση ότι συχνά γίνονται αναφορές σε θαυματουργική ίαση από κάποια ασθένεια -που δύσκολα διαπιστώνεται αν υπήρχε και αν εξαφανίστηκε- ενώ πολύ απλούστερο θα ήταν να επανέλθει σε έναν ανάπηρο το πόδι ή το χέρι, σε ένα τυφλό το μάτι του, σε ένα φαλακρό τα μαλλιά του κ.ο.κ. Κι αυτό, παρ' ότι πολλοί, πάμπολλοι ανάπηροι ή αόμματοι θα έχουν προσευχηθεί στο θεό, στον άγιο ή στον προφήτη τους να τους κάνει καλά, να αποκτήσουν μάτι, πόδι ή χέρι, να μπορούν να δουλέψουν και να ζήσουν στην κοινωνία ως αρτιμελείς άνθρωποι με όλες τις θετικές επιπτώσεις.Τώρα δημοσιεύτηκε μια είδηση ότι ένας παχύσαρκος τραυματίας, αφοσιωμένος στη θρησκεία του, ακολούθησε το δρόμο της απόλυτης συνέπειας: έμεινε ξαπλωμένος στην πολυθρόνα, μετά από κάποιον τραυματισμό, προσευχόμενος και διαβάζοντας τη Βίβλο. Αφέθηκε εξ ολοκλήρου στη θεία πρόνοια -όπως θα έπρεπε να κάνουν όλοι οι πραγματικοί πιστοί- και περίμενε τη θεία ανταπόκριση!
Δυστυχώς γι' αυτόν, η επιλογή του και η εγκατάλειψη της τύχης του στη θεία πρόνοια αποδείχθηκε μάταια! Μετά από 8 μήνες προσευχής και αναμονής της θεϊκής ανταπόκρισης, πέθανε ο ταλαίπωρος πιστός και ασθενής. Λέει η γυναίκα του ότι "Ήθελε πάρα πολύ να γίνει καλά και να μιλήσει σε όλους για τον Ιησού Χριστό που τον θεράπευσε"- όμως ατύχησε!
Τελικά, το τραύμα δεν φαίνεται να ήταν σωματικό αλλά ψυχικό, παρ' ότι ο άνθρωπος έδειξε αξιοζήλευτη συνέπεια! Την οποία συνέπεια δεν δείχνουν οι υπόλοιποι οπισθοδρομικοί: κακολογούν την επιστήμη και τους επιστήμονες (καταραμένος διαφωτισμός!), αξιοποιούν όμως τις επιστημονικές κατακτήσεις (προσπάθεια για μεταμόσχευση ήπατος στην Αμερική!)
Γίνεται καλά κάποιος συγγενής μετά από μια βαριά ασθένεια; Το αποδίδουν στην Παναγία και κάνουν ευχέλαια στις εκκλησίες και δώρα στους παπάδες! Πεθαίνει παρ' ελπίδα ο άρρωστος συγγενής; Τότε φταίει ο γιατρός και του κάνουν μήνυση...
