του Ανδρέα Ζαμπούκα, Capital.gr, 14/3/2015
Είμαστε μια κοινωνία που συνηθίζει να υποδύεται ρόλους. Σε ό,τι αφορά το δημόσιο λόγο, οι περισσότερες συζητήσεις σκηνοθετούνται σε σενάρια ηθικολογίας και επιδίωξης του δέοντος, ενώ αρνούμαστε πεισματικά να δούμε τον ον. Πώς να το πω πιο απλά; Δεν μιλάμε για αυτό που γίνεται αλλά γι΄ αυτό που θα πρέπει να γίνεται. Και που στο τέλος ποτέ δεν γίνεται!
Βιώνουμε μια επίφαση δημοκρατικής επικοινωνίας, σχολιάζοντας εικασίες ή ευσεβείς πόθους, ενώ στην πραγματικότητα, οι αποφάσεις παίρνονται σε άλλους χώρους, με άλλους όρους και σε πολύ διαφορετικό χρόνο από αυτό που νομίζουμε. Εν τω μεταξύ, από παντού εμφανίζονται μηχανισμοί αποπροσανατολισμού για να στοχοποιηθούν ή να προστατευτούν πρόσωπα και καταστάσεις. Θρασύτατο αλλά εύστοχο το κόλπο του ΣΥΡΙΖΑ με τον Χαρδούβελη. Φοβερή ανακάλυψη. Λες και είναι ο μοναδικός που υπέπεσε στην «ανθελληνική» αμαρτία.
Κανείς δεν πρόκειται να φέρει τα χρήματα του από ξένες τράπεζες. Όσο και αν επαναλαμβάνεται η ρητορική της σκόπιμης αφέλειας, μόνο με εξαναγκασμό θα μπορούσε να γίνει επαναπατρισμός κεφαλαίων. Ούτε ακόμα κι αν υποσχεθεί το ελληνικό κράτος ασυλία και φορολογικές διευκολύνσεις. Να υποσχεθεί είπα; Εδώ ξεκαρδιζόμαστε από αηδία!
Δεν υπάρχει πια καμία εμπιστοσύνη σε αυτό που μας αρέσει να ονομάζουμε ελληνικό κράτος. Δεν υφίσταται ως έννοια με σοβαρό περιεχόμενο. Μιλάμε για μια χαλαρή συνομοσπονδία συντεχνιών που απλώς συνυπάρχουμε για να επωφελούμαστε, προσωπικά, εμείς και τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Πέρα από τους κύκλους των στενών συμφερόντων μας, δεν υπάρχει καμία εμπιστοσύνη για κανέναν και πουθενά. Είμαστε ένα συνονθύλευμα από «πειρατές», χωρίς πολιτικούς και θεσμικούς δεσμούς, που βρίσκονται πάντα σε ετοιμότητα για να κουρσέψουν κάποιο καράβι.
Μα ας είμαστε λίγο σοβαροί. Αν βρισκόμαστε στο δίλημμα να εμπιστευτούμε τα χρήματα μας σε κάποιον πολιτικό, τι θα κάναμε; Αν ρωτούσαμε και τον πιο φανατικό αντιγερμανό σε ποιον θα έδινε χίλια ευρώ για να του τα φυλάξει, είμαι απόλυτα βέβαιος ότι θα επέλεγε τον μισητό Σόιμπλε και όχι τον Βαρουφάκη! Μπορεί να έβγαινε σε τηλεοράσεις να βρίζει τους Γερμανούς αλλά σ΄αυτούς θα έδινε τα λεφτά του και όχι στους Έλληνες.
Οι Ιάπωνες μετά την έκρηξη στη Φουκοσίμα, επαναπάτρισαν σε δύο εβδομάδες δισεκατομμύρια κεφάλαια για να τονώσουν την οικονομία τους που κατέρρεε. Γιατί το έκαναν; Γιατί έχουν ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, οργανωμένα νοσοκομεία, σχολεία και απολαμβάνουν καθημερινά τον σεβασμό από την πατρίδα τους, το κράτος και την πολιτεία τους. Γι αυτό ταυτίζουν την ύπαρξη τους με το συλλογικό γίγνεσθαι που τους περιβάλει.
Εμείς σε ποιον να εμπιστευθούμε την περιουσία μας; Στον Βενιζέλο που κούρεψε τα ομόλογα του κοσμάκη; Στον Σημίτη που κάλυψε τις 30 οικογένειες που ξετίναξαν το χρηματιστήριο; Ή μήπως τώρα, τον Τσίπρα που θέλει να εγκαθιδρύσει «λαϊκή δημοκρατία» εν έτει 2015 και να διορίσει τους πάντες στο δημόσιο; Σε ποιον να εμπιστευτεί τα λεφτά του κανείς; Στη δημιουργική ασάφεια του Βαρουφάκη;
Aς είμαστε ειλικρινείς. Το κράτος αυτό χτίστηκε πάνω σε ένα άθλιο και διεστραμμένο μύθο. Αυτόν του «ελληνοχριστιανικού πολιτισμού». Προχώρησε με δάνεια και εξαρτήσεις από τους ξένους. Ποτέ δεν υπήρξε πολιτικά οργανωμένο στη βάση του πατριωτικού καθήκοντος. Πολεμήσαμε ενωμένοι μόνο όταν δεχτήκαμε επίθεση από τους Ιταλούς και όταν μας ευνόησε η υποστήριξη των ξένων κεφαλαίων στους Βαλκανικούς Πολέμους. Ποτέ Άλλοτε. Δεν είμαστε αληθινό κράτος σύντροφοι. Συνυπάρχουμε από ανάγκη. Όχι από επιθυμία. Έτσι και σταματήσουν τα εθνικιστικά παραμύθια για το popolo, θα διαλυθούμε!
Συνεχίζουμε να ζούμε με τα ψέματα επειδή είμαστε αρχομανείς, ματαιόδοξοι και καιροσκόποι. Όπως άλλωστε όλοι οι «πειρατές». Δεν υπάρχει πια καμία εμπιστοσύνη στη συλλογική διαχείριση του μέλλοντος μας και καμία διάθεση να συνυπάρξουμε αρμονικά. Αν καταφέρουμε να συνεχίσουμε, όπως για 200 χρόνια, με εξαρτήσεις και δανεικά, συνεχίζουμε. Αν όχι, θα τρέξουμε, όπου έχει λεία και λάφυρα. Κι αυτό ισχύει και για τους πλούσιους και για τους φτωχούς.
Οπότε, ας μην μιλάμε πια για «πατριωτικό καθήκον» και πράσινα άλογα. 100 δις να είχαν έρθει από τις ξένες τράπεζες στις ελληνικές, θα είχε απογειωθεί η ελληνική οικονομία. Δεν πρόκειται όμως να συμβεί σε ένα κράτος που διαλύεται μέσα στη δίνη του παραλογισμού και της σχιζοφρένειας.
Οι οικονομίες, οι κοινωνίες και οι πολιτισμοί χτίζονται πάνω στην εμπιστοσύνη και την αμοιβαιότητα. Όχι στα ψέματα των δημαγωγών και στις αρρωστημένες φαντασιώσεις των λαϊκιστών.
Μόνο μια λύση θα υπήρχε για να σωθούμε μαζί και όχι ο καθένας μόνος του. Μέσα σε μία μέρα να φέρουν τα χρήματα τους στην Ελλάδα, όλοι. Και οι Υπουργοί και οι Βουλευτές. Από κοινού. Να δείξουν τα αποδεικτικά των εμβασμάτων, στη Βουλή σε ειδική τηλεοπτική εκπομπή.
Δεν θα το κάνουν ποτέ! Γιατί τους μισούς από αυτούς, θα τους καλέσει την άλλη μέρα ο εισαγγελέας για το «πόθεν έσχες». Ε, ας μη δουλευόμαστε άλλο..!
