Κατάρρευση ιδεοληψιών

του Νίκου Δήμου, protagon.gr, 31/3/2015

Τι μοιράστηκε 70 με 30% ο Πάνος Καμμένος με τους Αμερικάνους; (Προσφορά μάλλον δικής του πρωτοβουλίας, που οι Η.Π.Α. δεν δέχθηκαν).

Μία ακόμα φαντασίωση.

Οι ελληνικοί υδρογονάνθρακες (κατά Καμμένο: υδατάνθρακες) δεν ξέρουμε καν αν υπάρχουν. (Μόνον η γεώτρηση αποδεικνύει οριστικά την ύπαρξη και την ποσότητα των κοιτασμάτων). Αλλά κι αν υπάρχουν, μάλλον δεν είναι πια εκμεταλλεύσιμοι. Όπως τα περισσότερα υποθαλάσσια ευρήματα, που έχουν υψηλό κόστος άντλησης.

Η μεγαλύτερη ενεργειακή επανάσταση των τελευταίων ετών έγινε πρόσφατα και εντελώς αθόρυβα. Το όνομά της: Σχιστόλιθος. Άφθονος και φθηνός. Η εκμετάλλευση των σχιστολιθικών πετρωμάτων στις ΗΠΑ έκανε ήδη τη χώρα, που ήταν ο μεγαλύτερος εισαγωγέας υδρογονανθράκων, ενεργειακά αυτάρκη. Τα αποθέματα σε πρώτη ύλη επαρκούν για εκατό χρόνια, δήλωσε ο Πρόεδρος Ομπάμα.

Οι τιμές του πετρελαίου κατέρρευσαν. Χώρες όπως η Βενεζουέλα και η Ρωσία που εξαρτώνται από τις εξαγωγές πετρελαίου έχουν σοβαρά προβλήματα. Και μόνο όσοι έχουν πολύ χαμηλό κόστος εξόρυξης (όπως η Σαουδική Αραβία) αντέχουν ακόμα τις χαμηλές τιμές.

Γράφει ο Ανάς Αλχατζί επικεφαλής οικονομολόγος της NJP Energy Capital Management: «Η επανάσταση στο σχιστολιθικό πετρέλαιο στις ΗΠΑ έπληξε τα μέλη του OPEC με διαφορετικό τρόπο. Χώρες όπως η Αλγερία, η Αγκόλα και η Νιγηρία έχασαν σχεδόν όλο το μερίδιο της αγοράς τους… Ο μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται από την βιομηχανία σχιστολιθικού πετρελαίου στις ΗΠΑ. Τα επόμενα χρόνια οι παραγωγοί αυτοί αναμένεται να βελτιώσουν την τεχνολογία που χρησιμοποιούν, να μειώσουν το κόστος τους και να αυξήσουν περισσότερο την παραγωγή». (ΝΕΑ 7.3.15).

Αλλάζουν λοιπόν και οι ελπίδες και οι μύθοι.

Όπως είναι γνωστόν, οι καταχθόνιοι ξένοι που μας υπονομεύουν και μας ψεκάζουν, εποφθαλμιούν τα κρυφά μας πλούτη. Πρώτα και καλύτερα τα ενεργειακά μας αποθέματα: υδρογονάνθρακες, ήτοι πετρέλαιο, αέριο, κλπ., που κρύβονται βαθιά στις θάλασσές μας. Ο Μίκης Θεοδωράκης σε όλες του τις δημόσιες παρεμβάσεις αναφέρεται σε αυτούς τους θησαυρούς και κάθε φορά ανεβάζει την αξία τους.

Ε, λοιπόν, ξαφνικά όλα αυτά τα πλούτη ακυρώθηκαν. Όχι, λόγω των βυσσοδομούντων  Εβραιομασόνων,  Τούρκων ή των παγκόσμιων κέντρων και καρτέλ. Απλώς, με τις νέες τιμές του πετρελαίου, δεν ενδιαφέρουν πια τα υποθαλάσσια κοιτάσματα, που έχουν υψηλό κόστος άντλησης.

Κι εμείς; Χάσαμε ταυτόχρονα τις ελπίδες μας και τους συνωμότες μας.  Άνθρακες οι δικοί μας υδρογονάνθρακες – κι αν βγουν αληθινοί οι καταστροφολόγοι, μπορεί να μας λείψουν και οι υδατάνθρακες…

Υ. Γ. Για όσους τυχόν δεν το γνωρίζουν, η βαζελίνη είναι βασικό προϊόν διύλισης του πετρελαίου.

 

Φριτς Χάμπερ: Νομπελίστας Χημείας και εγκληματίας πολέμου

του Ηλία Μαγκλίνη, Καθημερινή, 28/3/2015

Π​​ριν από έναν αιώνα, στις 22 Απριλίου του 1915, ο Γερμανός χημικός Φριτς Χάμπερ εμφανίστηκε στο μέτωπο της Ιπρ, στο Βέλγιο, κι έδωσε την εντολή για τη χρήση αερίου χλωρίου ενάντια στα γαλλικά, αγγλικά και καναδικά στρατεύματα. Αντλώ την πληροφορία από ένα πολύ ωραίο, πρόσφατο βιβλίο από τις εκδόσεις Επίκεντρο, με τίτλο «Τα νεκρά περιστέρια και η Μεγάλη Εκρηξη», του Αστέριου Παντοκράτορα. Ο συγγραφέας με το παράξενο όσο και επιβλητικό αυτό όνομα υπηρετεί ως καθηγητής Μηχανικής Ρευστών στην Πολυτεχνική Σχολή Ξάνθης και το βιβλίο του, το οποίο βρίσκεται μάλιστα στη δεύτερη έκδοσή του, φέρει τον υπότιτλο «Μικρές ιστορίες από τον Χώρο της Επιστήμης». 

Στο κεφάλαιο «Ψωμί για τον λαό και τοξικά αέρια για τον εχθρό. Η τραγική ιστορία του Γερμανού χημικού Φριτς Χάμπερ», ο Παντοκράτορας περιγράφει πώς στις αρχές του 1915 η Γερμανία κατέστρωσε ένα άκρως απόρρητο σχέδιο για τη χρήση χημικών αερίων εναντίον των δυνάμεων της Αντάντ, υπό την ευθύνη του Χάμπερ, κι εκείνη την ημέρα, στις 22 Απριλίου, τα γερμανικά αεροπλάνα απελευθέρωσαν 160 τόνους χλωρίου. «Η διεύθυνση του ανέμου ήταν ευνοϊκή για τους Γερμανούς», αναφέρει ο συγγραφέας, «και το θανατηφόρο νέφος έφτασε σύντομα στα εχθρικά στρατεύματα. Το αποτέλεσμα ήταν δραματικό». Ο Χάμπερ είχε επιμείνει το αέριο να εξαπολυθεί σε μεγάλης κλίμακας επιχείρηση, αλλά οι Γερμανοί στρατηγοί προτίμησαν τη μικρή κλίμακα. Όπως δήλωσε, «αν με είχαν ακούσει, σήμερα θα είχαμε νικήσει».

Γιατί όμως ο Παντοκράτορας μιλά για την «τραγική ιστορία» του Χάμπερ; Διότι το ίδιο βράδυ που ο Γερμανός χημικός αναχώρησε για το μέτωπο, η γυναίκα του, Κλάρα, αυτοκτόνησε με το υπηρεσιακό πιστόλι του συζύγου της. Χημικός η ίδια (η πρώτη γυναίκα που απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα σε γερμανικό πανεπιστήμιο) και φανατική ειρηνίστρια, είχε ικετεύσει τον σύζυγό της να μην προχωρήσει στα σχέδιά του, αλλά εκείνος ήταν πεισμένος πως έτσι θα βοηθούσε την πατρίδα του.

Η τραγωδία δεν σταματά εδώ. Το 1918, ο Χάμπερ τιμήθηκε με το Βραβείο Νομπέλ Χημείας για τη δημιουργία αμμωνίας στο εργαστήριό του, την ίδια περίοδο που καταζητούνταν ως εγκληματίας πολέμου. Ο ίδιος δεν μετάνιωσε ποτέ για τη δράση του στον πόλεμο. Ωστόσο, όντας Εβραίος, μετά το 1933 εκδιώχθηκε από τους ναζί κι έναν χρόνο μετά πέθανε από καρδιακή προσβολή. Ο Αϊνστάιν χαρακτήρισε τη ζωή του Χάμπερ «την τραγωδία του Γερμανοεβραίου. Την τραγωδία του έρωτα χωρίς ανταπόκριση», υπονοώντας, σημειώνει ο Παντοκράτορας, «ότι προσέφερε υπερβολική αγάπη στην πατρίδα του, η οποία όμως τελικά δεν βρήκε ανταπόκριση».

Τα αυτοκίνητα των βουλευτών

του Διονύση Γουσέτη, protagon.gr, 24/3/2015

Ποτέ δεν αποτελούσε είδηση το ότι οι βουλευτές ασκούσαν ένα προνόμιο που, καλώς ή κακώς (μάλλον κακώς) τους έχει δοθεί: τη χρήση βουλευτικού αυτοκινήτου. Την είδηση τη δημιούργησε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος μετά τις εκλογές κάλεσε τουλάχιστον τρεις φορές τους βουλευτές του να αρνηθούν το προνόμιο.

Οι βουλευτές, όμως, που υπάκουσαν στις εκκλήσεις του ήταν λιγότεροι από το ένα τρίτο. Και ο κ. Τσίπρας εξομολογήθηκε στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος ότι «αισθάνθηκε πολύ άσχημα».

Γιατί αισθάνθηκε άσχημα; Διότι, είπε, «διαμορφώνεται κλίμα σε σχέση με το αν είμαστε σαν τους άλλους ή δεν είμαστε σαν τους άλλους». Το ίδιο είχε πει τον Φεβρουάριο του 2014, με άλλα λόγια, η ΣΥΡΙΖαία περιφερειάρχης Αττικής κ. Ρένα Δούρου. Μας είχε διαβεβαιώσει ότι «Αλλιώς μαζεύει τα σκουπίδια ένας μνημονιακός και αλλιώς ένας αντιμνημονιακός».

Ούτε ο κ. Τσίπρας, ούτε η κ. Δούρου πρωτοτυπούν. Με τη λογική ότι οι αριστεροί δεν είναι σαν τους άλλους έχουν γαλουχηθεί γενιές κομμουνιστογενών αριστερών. Στο ίντερνετ βρήκα μια πρόσφατη (25/2/2015) νεκρολογία ενός μαρξιστή λενινιστή, του οποίου οι αρετές απαριθμούνταν από τους συντρόφους του: «η ανιδιοτέλεια, η αυτοθυσία, η σεμνότητα, η απλή-λιτή ζωή και κυρίως η συνεπής υπεράσπιση των επαναστατικών αρχών του κομμουνιστικού κινήματος». Ναι, οι αριστεροί είναι πάνω από τις ανθρώπινες αδυναμίες. Είναι υπεράνθρωποι και -όπως στα σχετικά κόμικς- αυτοί οι υπεράνθρωποι σώζουν την ανθρωπότητα από το κακό, στην προκειμένη περίπτωση από τη φτώχεια και από τους κακούς καπιταλιστές.

Το σφιγμένο, αγέλαστο, πρόσωπο της Αριστεράς συνδέεται εσωτερικά με την αυτοθυσία, την αυστηρότητα, την ηθική. Συνδέεται με την καταστολή παρορμήσεων και ανθρώπινων αδυναμιών, με θυσίες, με αυταπάρνηση. Κάτι δηλαδή σαν τους χριστιανούς μάρτυρες ή κάτι σαν τον χασάπη Ροβεσπιέρο, που όμως ήταν έντιμος και ζούσε λιτή ζωή, ή -για να μιλάμε για πιο σύγχρονες αναλογίες- κάτι σαν τους ισλαμιστές που κάνουν επιθέσεις αυτοκτονίας για να γίνουν μάρτυρες. «Μάρτυρες ήρωες οδηγούνε» λέει το τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος δεν ήταν απλά μουσικοσυνθέτης, αλλά πρόεδρος της πολιτικής αριστερής «Νεολαίας Λαμπράκη». Όλα αυτά σηματοδοτούν την κυριαρχία του βολονταρισμού, που είναι προϊόν συναισθήματος, πάνω στη λογική. Σηματοδοτούν την πενία λογικής και την περίσσεια συναισθηματισμού, μαζί με την επιθετικότητα που προκύπτει από αυτόν τον συναισθηματισμό.

Ήρθε, λοιπόν, η υπόθεση των αυτοκινήτων των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ να διαψεύσει όλη την παραπάνω αριστερή ιδεοληψία, επειδή αποκάλυψε άμεσα την ανθρώπινη φύση. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ απάντησαν ότι δεν είναι υπεράνθρωποι, αλλά άνθρωποι με όλες τις ανθρώπινες αδυναμίες. Απέδειξαν ότι το ατομικό συμφέρον είναι ανώτερο από τα ευγενή οράματα με τα οποία ορισμένοι αριστεροί βολονταριστές καθοδηγητές ελπίζουν να οικοδομήσουν μια κοινωνία ανώτερη, προηγμένη, που μοιραία, κατ’ αυτούς, θα είναι «σοσιαλιστική». Καμία ανώτερη κοινωνία δεν οικοδομήθηκε με θυσίες και με αυταπάρνηση. Ούτε με καλογερίστικη αυστηρότητα, με άρνηση του γέλιου και της χαράς της ζωής. Για να οικοδομηθεί η ανώτερη κοινωνία πρέπει η απάντηση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει αποδεκτή και να αξιοποιηθεί από τον κ. Τσίπρα, αντί να τον κάνει «να αισθάνεται πολύ άσχημα».

Ο κ. Τσίπρας έχει αποδείξει ότι το πρώτο που τον ενδιαφέρει είναι η διατήρηση της εξουσίας του. Γι' αυτό, οφείλει στον εαυτό του να κατανοήσει την απλή αλήθεια που του υπέδειξαν οι βουλευτές του: ότι η ανώτερη κοινωνία οικοδομείται με ενίσχυση της ατομικής πρωτοβουλίας, που θα την κάνει ικανή να παράγει πλούτο, ώστε να μπορεί να απολαμβάνει π.χ. τα αυτοκίνητα που απολαμβάνουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Η μεγαλύτερη πρόσκρουση αστεροειδή στη Γη

Στην Αυστραλία πριν από 300 εκ. έτη και δημιούργησε κρατήρα 400 χλμ

ΒΗΜΑ, 24/3/2015

Επιστήμονες ανακάλυψαν στην κεντρική Αυστραλία τα ίχνη της μεγαλύτερης πρόσκρουσης αστεροειδούς που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα στον πλανήτη μας. Αν και δεν έχει διασωθεί κρατήρας, το πεδίο της πρόσκρουσης, που εντοπίστηκε βαθιά θαμμένο πλέον στον φλοιό της Γης, έχει πλάτος 400 χιλιομέτρων.

Διπλό χτύπημα

Η πρόσκρουση, που συνέβη πριν από τουλάχιστον 300 εκατομμύρια χρόνια, ήταν κατά πάσα πιθανότητα «δίδυμη», καθώς έχουν ανιχνευθεί δύο διακριτές περιοχές πρόσκρουσης δίπλα-δίπλα. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι μάλλον επρόκειτο για ένα διπλό πλήγμα εξ ουρανού από δύο αστεροειδείς που έπεσαν σχεδόν ταυτόχρονα στο ίδιο σημείο. Μάλλον επρόκειτο για έναν πολύ μεγάλο αστεροειδή, ο οποίος έσπασε στα δύο λίγο πριν την πρόσκρουση. Κάθενα από τα τμήματά του πρέπει να είχε διάμετρο άνω των δέκα χιλιομέτρων.

Την ανακάλυψη έκαναν ερευνητές του Εθνικού Αυστραλιανού Πανεπιστημίου, με επικεφαλής τον δρα Άντριου Γκλίκσον στο πλαίσιο γεωθερμικής έρευνας και γεώτρησης στο υπέδαφος, σε βάθος δύο χιλιομέτρων. Το γεωτρύπανο έφερε στο φως πετρώματα που είχαν μετατραπεί σε γυαλί λόγω άσκησης υπερβολικών πιέσεων και θερμοκρασιών, κάτι που συμβαίνει σε περίπτωση πτώσης αστεροειδούς. Η περαιτέρω έρευνα του γήινου φλοιού αποκάλυψε τα γεωλογικά «αποτυπώματα» της διπλής πρόσκρουσης, καθένα από τα οποία έχει μήκος σχεδόν 200 και βάθος 30 χιλιομέτρων.

Τα ίχνη

Οι γεωλογικές ανακατατάξεις που μεσολάβησαν μετά την εποχή της πρόσκρουσης, εξαφάνισαν σταδιακά τα ίχνη της από την επιφάνεια του πλανήτη. Προς το παρόν, οι επιστήμονες δεν έχουν συνδέσει το συμβάν, που πρέπει να είχε πολύ καταστροφικές επιπτώσεις, με κάποια γνωστή μαζική εξαφάνιση ειδών.

«Είναι ένα μυστήριο. Δεν μπορούμε να βρούμε κάποιο συμβάν που να ταιριάζει με αυτές τις προσκρούσεις», δήλωσε ο Άντριου Γκλίκσον, ο οποίος, όπως είπε, υποψιάζεται ότι η διπλή πρόσκρουση μπορεί τελικά να συνέβη αρκετά νωρίτερα από 300 εκατ. χρόνια, καθώς τα πετρώματα γύρω από το σημείο πρόσκρουσης έχουν ηλικία 300 έως 600 εκατ. ετών. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Tectonophysics».

Υπενθυμίζεται ότι μια ανάλογη πρόσκρουση στην κεντρική Αμερική, στη χερσόνησο Γιουκατάν του σημερινού Μεξικού, πιστεύεται ότι οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων πριν από περίπου 66 εκατ. χρόνια.

H παραπλάνηση ως εργαλείο διακυβέρνησης

Βιβλία, βιβλία

του Θανάση Βασιλείου, Καθημερινή, 22/3/2015

ΜΑΡΟΥΛΗΣ-ΣΑΚΛΑΜΠΑΝΗΣ-ΚΟΥΦΟΠΟΥΛΟΣ
Μαζί τα είπανε: Ανθολόγιο εξαπάτησης
εκδ. Λιβάνης, 2014

Από την Ιστορία μαθαίνουμε ότι τίποτα δεν γίνεται τυχαία, και ότι όλα έχουν τις αιτίες τους. Ο λόγος εδώ για την οξεία παθολογία της ελληνικής –και όχι μόνον– πολιτικής ζωής: την κυκλοφορία του ψεύδους, την απόκρυψη της αλήθειας, την τεχνική της παραπλάνησης. Και όλα αυτά, για το μέγα τρόπαιο: τη λαϊκή αποδοχή και την ψήφο. Παρότι η εξαπάτηση δεν ζει επί μακρόν –και αυτό απεδείχθη από τις βραχύβιες κυβερνήσεις των τελευταίων έξι ετών– η ανθεκτικότητα της ψευδολογίας και της ανέξοδης κουβέντας μένει εντυπωσιακή.

Οι δημοσιογράφοι Δημήτρης Μαρούλης, Λεωνίδας Σακλαμπάνης και Βασίλης Κουφόπουλος έστησαν το βιβλίο «Μαζί τα είπανε», με τον σαφέστερο υπότιτλο «Ανθολόγιο εξαπάτησης», το οποίο στην ουσία γράφτηκε από τις κατά καιρούς δηλώσεις Ελλήνων πολιτικών αλλά και επιφανών αξιωματούχων της Ε.Ε. Η έρευνά τους βασίστηκε σε οπτικοακουστικό υλικό διαφόρων πηγών (εφημερίδες, Διαδίκτυο, ραδιόφωνο, τηλεόραση).

Αυτό που προκύπτει από το βιβλίο είναι το στίγμα ενός έμμονου συμπτώματος της καθ’ ημάς πολιτικής, ήτοι, η ήττα της πολιτικής, το πρωτείο της επικοινωνιακής διαχείρισης των όποιων προβλημάτων και, βέβαια, η αντίστροφη σχέση μιας άλλης σταθεράς του ελληνικού τρόπου: της ανευθυνότητας και του θράσους των πολιτικών, από τη μια, και της συλλογικής δυσφορίας, αβεβαιότητας, αστάθειας και της απουσίας σχεδιασμού, από την άλλη. Το αποτέλεσμα είναι το μεγάλο κάδρο: ευάλωτοι στα ψέματα και στα απρόοπτα, απαράσκευοι στα δύσκολα· με την Ελλάδα σαν ρευστή χώρα, με κοινωνικές παραμορφώσεις, χάσμα εμπιστοσύνης πολιτικών-πολιτών, κλίμα συλλογικής αποσάθρωσης, δίχως γραμμές και όρια κοινωνικής άμυνας.

Ιδού ορισμένα από τα τρανταχτά παραδείγματα του «Ανθολογίου εξαπάτησης»: 

• Γ. Παπανδρέου: «Δεν υπάρχει περίπτωση να προσφύγουμε στο ΔΝΤ. Δεν το έχουμε ανάγκη» (13/1/2010). 
• Αντ. Σαμαράς: «Προσπάθησαν να πείσουν τους Έλληνες ότι με το Μνημόνιο θα βγει η Ελλάδα από την κρίση…» (17/10/2010). 
• Ευάγγελος Βενιζέλος: «Δεν είναι οι λογαριασμοί της ΔΕΗ ο μοχλός για να εισπράττεις τέλη ή φόρους…» (23/6/2011). 
• Φώτης Κουβέλης: «Η ΔΗΜΑΡ σε καμία περίπτωση δεν θα έχει την οποιαδήποτε συμμετοχή σε μια συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.» (2/4/2012). 

Αλλά και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι: 

• Χ. Αλμούνια: «Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση απ’ ό,τι ο μέσος όρος της Ευρωζώνης…» (18/2/2009) κ.λπ., κ.λπ.

Ενδιαφέρον είχαν οι αντιδράσεις των ίδιων των πολιτικών. Ορισμένοι προνοητικοί απέσυραν από τις διαδικτυακές τους σελίδες όλες τις βαρύγδουπες δηλώσεις που σήμερα τους εκθέτουν. Αλλοι, σε δημόσιες και ιδιωτικές συζητήσεις, υποστήριξαν ότι οι δηλώσεις τους είχαν ισχύ μόνο στο χρονικό πλαίσιο που έγιναν και κάτω από τα συγκεκριμένα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα. Ομιλούν, δηλαδή, για δημόσιο λόγο με ημερομηνία λήξης και δίχως αξία αμέσως μετά την απομάκρυνση από… την κάλπη.

Θα ήταν παραμυθητικό, βέβαια, να θυμίσουμε τους παροιμιώδεις δεσμούς του ψεύδους και της εξαπάτησης με την πολιτική και τους πολιτικούς. Ο Τζόναθαν Σουίφτ στη θαυμάσια πραγματεία του «Περί της τέχνης της πολιτικής ψευδολογίας» υποστήριξε ότι «ψευδολογία είναι η τέχνη του να κάνεις τον λαό να πιστεύει ευεργετικά ψεύδη και να το κάνεις για καλό σκοπό». Σε αντίστοιχο πνεύμα κινήθηκε η πραγματεία του Νικολά ντε Κοντορσέ, το «Είναι χρήσιμο να εξαπατά κανείς τον λαό;». Παρά το γεγονός ότι τα δύο κείμενα γράφτηκαν τον 18ο αιώνα, αυτό που εκθέτουν ο Σουίφτ και ο Κοντορσέ παραμένει απολύτως επίκαιρο. Οι υποψιασμένοι αναγνώστες ας θυμηθούν τη μελέτη με τίτλο «Γιατί οι πολιτικοί λένε ψέματα» του Αμερικανού Τζον Μιρσχάιμερ, καθηγητή Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Σικάγου, αλλά και την πικρή παραδοχή του αείμνηστου νομπελίστα Ζοζέ Σαραμάγκου: «Η ανθρωπότητα έχει περάσει από διάφορες ηλικίες –τη λίθινη εποχή, την εποχή του Χαλκού και ούτω καθεξής–, μέχρι σήμερα, την Εποχή του Ψεύδους».

Το ερώτημα, αν και σε ποιες περιπτώσεις είναι ορθό να λέγονται ψέματα, είναι μάλλον διαχρονικό. Εξ αφορμής, καλούμεθα να αντιμετωπίσουμε όσοι δεχόμαστε, ανοιχτά ή όχι, ότι η πολιτική ψευδολογία έχει αγγίξει τα όρια της χυδαιότητας και, συνειδητά ή λιγότερο συνειδητά, ότι υπάρχουν ηθικοί φραγμοί στην επίτευξη πολιτικών στόχων ή ιδιοτελών επιδιώξεων. Το «Ανθολόγιο εξαπάτησης», βέβαια, δεν έχει τόσο υψηλούς στόχους, αλλά σίγουρα τους υπηρετεί.

Τα 10 βήματα προς τη δραχμή

του Λεωνίδα Στεργίου, καθημερινή, 22/3/2015

Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ δεν πρόκειται να γίνει ξαφνικά μέσα στη νύχτα. Θα συμβεί ως «ατύχημα», το οποίο, όμως, όλοι θα βλέπουν να έρχεται και θα προετοιμάζονται. Η «Κ» μίλησε με μεγάλες τράπεζες του εξωτερικού, που έχουν «τρέξει» αρκετές φορές τα σενάρια ενός Grexit έως σήμερα και τα οποία προσαρμόζουν στις νέες συνθήκες. Επίσης, συγκέντρωσε πανεπιστημιακές μελέτες που έχουν εκπονηθεί για ακαδημαϊκούς λόγους ή για λογαριασμό κρατών και κεντρικών τραπεζών.

Συγκρίνοντας τις επιπτώσεις μιας εξόδου στη δραχμή με αυτές των μνημονίων από το 2010 έως σήμερα, προκύπτουν τα εξής βασικά συμπεράσματα:

• Πρώτον, το μνημόνιο αύξησε την ανεργία στην Ελλάδα ακριβώς στο επίπεδο που είχαν προβλέψει τα σενάρια εξόδου στη δραχμή.

• Δεύτερον, η μείωση του εισοδήματος (αγοραστική δύναμη) είναι η μισή απ’ ό,τι θα είχε συμβεί με τη δραχμή.

• Τρίτον, η αβεβαιότητα, το τελευταίο διάστημα, έχει εκτινάξει τις αποδόσεις των 10ετών στα ίδια σχεδόν επίπεδα με αυτά που προβλέπονται στην περίπτωση της δραχμής. Πριν, π.χ. το φθινόπωρο, οι αποδόσεις ήταν στο μισό από εκείνες της δραχμής.

Τα βήματα της μετάβασης

Το «ατύχημα» συμβαίνει από τη στιγμή που η έξοδος από το ευρώ δεν αποτελεί στρατηγική επιλογή, αλλά λύση ανάγκης, καθώς δεν υπάρχουν χρήματα για να λειτουργήσει η χώρα και να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Ετσι, αναγκαστικά θα πρέπει να βγει από το ευρώ και να «κόψει» δικό της νόμισμα. Αφού, λοιπόν, ξεπεραστούν τα διάφορα νομικά, πολιτικά και διαδικαστικά προβλήματα, ξεκινά η διαδικασία αποχωρισμού από την Ευρωζώνη και η μετάβαση στο νέο νόμισμα, π.χ. στη δραχμή.

Βήμα 1: «Παγώνουν» όλα τα διαθέσιμα των τραπεζών σε ευρώ.

Βήμα 2: Τη χρονική στιγμή «μηδέν» μετατρέπονται όλα τα υπόλοιπα (καταθέσεις και δάνεια) σε δραχμές με ισοτιμία 1 ευρώ = 1 δραχμή. Αυτό ισχύει και για τις καταθέσεις των τραπεζών στην ΤτΕ και των δανείων (ακόμη και ELA) που έχουν λάβει.

Βήμα 3: Σε πολιτικό επίπεδο μπορεί να αποφασιστεί ένα προκαταβολικό «κούρεμα» χρέους του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Αυτό γίνεται τεχνικά με προκαταβολική υποτίμηση της δραχμής πριν από την κυκλοφορία. Για παράδειγμα, το χρέος 10.000 ευρώ μετατρέπεται άμεσα σε 10.000 δραχμές, με ισοτιμία 1 προς 1. Για να γίνει και «κούρεμα», γίνεται νέος υπολογισμός με ισοτιμία π.χ. 1 ευρώ = 2 δραχμές. Ετσι, το χρέος θα μείνει 10.000 δραχμές (το χρονικό σημείο μηδέν παραμένει η βάση), αλλά σε ευρώ (για την ξένη τράπεζα) θα γίνει 5.000 ευρώ.

Βήμα 4: Απαγορεύεται η μεταφορά κεφαλαίων από τους νέους λογαριασμούς καταθέσεων σε δραχμές προς λογαριασμούς σε ευρώ.

Βήμα 5: Μισθοί, τιμές προϊόντων, αξία υπηρεσιών, δανείων κ.λπ. θα μετατραπούν με ισοτιμία 1 προς 1.

Βήμα 6: Η ΕΚΤ δανείζει εκτάκτως την ΤτΕ ώστε να έχει συναλλαγματικά διαθέσιμα σε ευρώ.

Βήμα 7: Ξεκινά η κυκλοφορία της δραχμής και η διαπραγμάτευση στις αγορές. Αναμένεται μεγάλη υποτίμηση, που μπορεί να φτάσει το 60%. Ουσιαστικά, χάνεται όλο το όφελος από το παραπάνω «κούρεμα».

Βήμα 8: Το πάγωμα των λογαριασμών και οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων παραμένουν έως ότου ηρεμήσουν οι μεγάλες μεταβολές στην ισοτιμία.

Βήμα 9: Ανταλλακτήρια θα δέχονται για συγκεκριμένη περίοδο τα ευρώ για μετατροπή σε δραχμές. Με νόμο, όλες οι συναλλαγές στο εσωτερικό θα γίνονται σε δραχμές.

Βήμα 10: Ο πληθωρισμός που θα προκύψει από την υποτίμηση της δραχμής θα εκτινάξει τις τιμές προϊόντων και υπηρεσιών. Πιο άμεση θα είναι η επίπτωση στα εισαγόμενα, όπως π.χ. τα καύσιμα. Αν δηλαδή, η ισοτιμία διαμορφωθεί σε 1 προς 8, τότε ένα λίτρο βενζίνης από 1,50 δραχμές την πρώτη ώρα θα εκτιναχθεί, π.χ., σε 9-10 δραχμές, ύστερα από μερικές ώρες ή λίγες ημέρες.

Θεοδωράκης επικαλείται ...Βαρουφάκη

του Κων/νου Ζούλα, Καθημερινή, 21/3/2015

«Ο εφιάλτης της κατάρρευσης θα είναι κάπως έτσι: Σε 20 λεπτά θα είχαν στεγνώσει όλα τα ΑΤΜ, οι ουρές στις τράπεζες θα ήταν ατελείωτες και ύστερα από μία ώρα οι τράπεζες θα κατέβαζαν ρολά. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα απέσυρε την υποστήριξή της και οι τράπεζες δεν θα ξανάνοιγαν τις πόρτες τους. Η χώρα θα είχε βυθιστεί στο απόλυτο σκότος. Η φτώχεια θα εισέβαλε στο 80% των νοικοκυριών και το ρολόι θα γύρναγε πίσω πολλές δεκαετίες».

Με το που διάβασε τις συγκεκριμένες φράσεις χθες στη Βουλή ο κ. Θεοδωράκης, προκλήθηκε συναγερμός στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ. Οι κ. Ν. Φίλης και Θαν. Πετράκος πετάχτηκαν από τα έδρανά τους και άρχισαν να διαμαρτύρονται, το ίδιο και ο κ. Ν. Βούτσης που καθόταν στα υπουργικά. Ο κ. Θεοδωράκης, όμως, τους την είχε στημένη. Στην ακριβώς επόμενη αποστροφή του, ενημέρωσε την ολομέλεια ότι το απόσπασμα που διάβασε ήταν γραμμένο από τον Γιάνη Βαρουφάκη σε ένα άρθρο του στο Protagon το 2011, στο οποίο ο σημερινός υπουργός Οικονομικών είχε περιγράψει τι θα συμβεί στη χώρα αν ο μη γένοιτο επέλθει το ατύχημα.

Η επιλογή του κ. Θεοδωράκη να αιφνιδιάσει τους βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν η μόνη που προκάλεσε χθες αίσθηση. Η ομιλία του ήταν η αιχμηρότερη που έχει κάνει μέχρι σήμερα για την κυβέρνηση και ερμηνεύθηκε ως η απαρχή της αλλαγής της στάσης του έναντι και του κ. Αλ. Τσίπρα. Είναι ενδεικτικό ότι δεν περιορίστηκε μόνον να καυτηριάσει την επικοινωνιακή λογική του ΣΥΡΙΖΑ και να τον καταγγείλει ότι «παρασύρεται σε βερμπαλισμούς και δημαγωγίες». Κάλεσε προσωπικά τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση να συνειδητοποιήσουν ότι «η χώρα βρίσκεται στο σημείο μηδέν, καθώς η συνέχιση της πολιτικής τους» όπως είπε «μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο μεγάλο αδιέξοδο».

«Είναι βέβαιο ότι δεν υπάρχει έξοδος από την Ευρωζώνη χωρίς ταυτόχρονη έξοδο και από την Ε.Ε. και τότε θα δούμε τι σημαίνει ανθρωπιστική κρίση», πρόσθεσε ο κ. Θεοδωράκης και κάλεσε επί λέξει «τους άφρονες που υπάρχουν ακόμη και εδώ μέσα» να αντιληφθούν ότι είναι εγκληματικοί «οι παραλληλισμοί με τη χρεοκοπία του 1932, καθώς τότε η επάρκεια τροφίμων ήταν 70%, ενώ τώρα έχουμε επάρκεια 35%»! Φωτογράφισε μάλιστα ευθέως τον κ. Κ. Λαπαβίτσα τον οποίο ενέταξε «σε όσους περιγράφουν με περίσσια ελαφρότητα τις κατοχικές εικόνες που θα ζήσουν οι πολίτες από μια τέτοια λύση» και κατήγγειλε ότι εξακολουθεί να ζει και να βασιλεύει «το λόμπι της δραχμής που έχει υποστηρικτές όχι μόνον στη Γερμανία και σε άλλες χώρες εντός και εκτός Ε.Ε. αλλά και στην Ελλάδα στην οποία μια ολιγαρχία ονειρεύεται τη λεηλασία στο πτώμα μιας πτωχευμένης χώρας».

«Δεν υπάρχει λοιπόν άλλος χρόνος για χάσιμο» κατέληξε ο κ. Θεοδωράκης και απαριθμώντας σειρά μεταρρυθμίσεων που θα μπορούσαν να αναστρέψουν όπως είπε την υφεσιακή πορεία της χώρας, τόνισε ότι «η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός δεν έχουν κανένα δικαίωμα να οδηγήσουν τη χώρα σε μια δήθεν ηρωική συντριβή».

Απροετοίμαστοι ερασιτέχνες!

του Θάνου Οικονομόπουλου. iefimerida.gr, 13/3/2015

Με τον χρόνο να εξαντλείται δραματικά (όπως και τα χρήματα στα δημόσια ταμεία…), και με απολύτως σαφείς και μονοδρομικά δεδομένες τις κινήσεις που πρέπει να μελετήσουμε και να κάνουμε, η κυβέρνηση επιμένει να σπαταλά όσο δυναμισμό και φαντασία διαθέτουμε (ή πρέπει επειγόντως να επινοήσουμε) ως χώρα, σε παιδαριώδεις επικοινωνιακές λεπτομέρειες άνευ της παραμικρής ουσίας, φροντίζει να φορτίζει ακόμη πιο αρνητικά το κλίμα που έχει δημιουργηθεί στις σχέσεις μας με τους εταίρους δανειστές μας και όποιους λίγους φίλους σε θεσμικό αλλά και προσωπικό επίπεδο μας έχουν απομείνει, και… επιστρατεύει το συλλογικό θυμικό μας σε τραγικά, απάνθρωπα γεγονότα που συνέβησαν 70 χρόνια πριν…

Χαρακτηριστικό της φυλής, η άγονη και θεοκρατικής αντίληψης προσκόλληση στο παρελθόν, επειδή προφανώς αδυνατούμε να κατανοήσουμε και να αποτιμήσουμε με ρεαλισμό το παρόν, και αισθανόμαστε φόβο και δέος στον σχεδιασμό του μέλλοντος. Και, δυστυχώς, τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας «πρώτη φορά αριστεράς» κυβέρνησης δεν αφήνουν περιθώρια ελπίδας πως «κάτι θ’ αλλάξει» με πρωτοβουλία των «πάνω», ώστε να συνεγείρουν και τους «κάτω». Ετοιμάζονται (και μάλιστα με τροπολογία σε άσχετο νομοσχέδιο-όπως, και δικαίως, κατηγορούσαν μονίμως τους προηγούμενους!) να βάλλουν χέρι στα αποθεματικά των ταμείων για να πληρώσουν πιεστικές υποχρεώσεις, ομολογούν επισήμως ότι οι δανειστές τους είπαν να μην πληρώσουν μισθούς και συντάξεις λόγω ανύπαρκτης ρευστότητας, κι’ αυτοί… κάνουν αντίσταση, μη δεχόμενοι τα τεχνικά κλιμάκια της «θεσμόϊκας» στα γραφεία τους, συμβιβαζόμενοι για… ραντεβού στα κρυφά σε κάποιο δωμάτιο ξενοδοχείου! Σαν… παράνομο ζευγαράκι!

Κατάφεραν ακόμη και τον φίλα διακείμενο Γιούνκερ να πάρει αποστάσεις από  τους τακτικισμούς της Ελλάδας, όπως και τον «σύντροφο» Ρέντσι, τον Γάλλο υπουργό Οικονομικών-ακόμη και τους… Podemos, που διακήρυξαν ότι «εμείς, δεν είμαστε σαν τους Έλληνες»! Για τα ηγετικά κυβερνητικά στελέχη (αλλά και τον Βαρουφάκη, που προωθεί το διεθνές image του με τσαχπινιές και φωτογραφίσεις αλά Τζορτζ Κλούνι!) μετράνε περισσότερο οι ισορροπίες με τις εσωκομματικές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ  τις οποίες με τα αλλοπρόσαλλα καμώματά τους πάνε να υπνωτίσουν, παρά οι σοβαρές και υπεύθυνες (έστω σκληρές-αλλά με λογική βάση!) σχέσεις τους μ' αυτούς που διαπραγματεύονται για τα σοβαρά και επείγοντα…

Πολιτεύονται ακόμη με τα ιδεοληπτικά αντανακλαστικά (10ετιών…) και την μακάρια ανευθυνότητα της αντιπολίτευσης στα οποία έχουν γαλουχηθεί και αισθάνονται ασφαλείς. Με την απόλυτη πεποίθηση ότι αυτοί και μόνοι αυτοί έχουν το… μονοπώλιο του δίκιου και της μόνης αλήθειας. Μαζί με τους «ελληναράδες» του ψεκασμένου Καμμένου, που πριν βάλει φωτιά στο… Κούγκι, θέλει (αντιγράφοντας την χούντα) να εισάγει μαθήματα εθνικοφροσύνης και «ορθής ιστορίας» στα σχολεία και το στράτευμα!

Άλλη παλαβομάρα κι’ αυτή! «Αντίβαρο» (και ερασιτεχνικός συμψηφισμός;) στο χρέος μας, οι γερμανικές αποζημιώσεις και το κατοχικό χρέος της ναζιστικής Γερμανίας, 70 χρόνια μετά την λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, σε μια συναισθηματική κίνηση ενεργοποίησης του αδιαμφισβήτητου εθνικού δίκιου της Ελλάδας, για την δημιουργία και στοχοποίηση ενός «εχθρού», με τον οποίον συνεργαζόμαστε (και του στείλαμε εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες, λίγο μετά τον πόλεμο…) στο πλαίσιο μιας (σε απόπειρα…) ενωμένης Ευρώπης, που υποτίθεται ότι φιλοδόξησε να αφήσει πίσω της τα φαντάσματα του παρελθόντος! Μόνο οι φοβικοί και οι ιδεοληπτικοί, νοιώθουν την ανάγκη κάθε φορά να… φτιάχνουν «εχθρούς»!

Φυσικά και έχει δίκιο η Ελλάδα, σε ανθρωπιστικό, συναισθηματικό, ακόμη και οικονομικό επίπεδο στο συγκεκριμένο θέμα. Που θα μπορούσε να το έχει διεκδικήσει τα τελευταία 70 χρόνια. Και δεν το έπραξε. Αλλά είναι τώρα η πρόσφορη στιγμή (και ο Μανόλης Γλέζος παραδέχθηκε όψιμα  πως δεν είναι…) να το θέσουμε, την ώρα που διαπραγματευόμαστε με μια γερμανοκρατούμενη Ευρώπη; Θα μπορούσαμε να το επισείουμε και να το θυμίζουμε διαρκώς αυτό το δίκιο μας ενεργοποιώντας ηθικά διλήμματα σε διεθνές επίπεδο, που κάποια στιγμή θα γυρνούσε υπέρ μας. Αλλά όχι συνειρμικά  να το συνδέουμε με τις σημερινές δύσκολες διαπραγματεύσεις και να… απειλούμε δια στόματος υπουργούν Δικαιοσύνης(!) την δήμευση του Ινστιτούτου Γκαίτε! Ναι, από όλες τις εν Ελλάδι γερμανικές ιδιοκτησίες, εμείς οι «αριστεροί» επιλέξαμε να στοχοποιήσουμε τον Γκαίτε, με ότι συμβολίζει! Ο Βενιζέλος (ο Ελευθέριος, φυσικά…) συνιστούσε στους διπλωμάτες του στις διαπραγματεύσεις τους με τους ξένους να μιλάνε για «εθνικά συμφέροντα» και όχι «εθνικά δίκαια», γιατί οι διεθνείς συνομιλητές, μόνο συμφέροντα κατανοούν και σέβονται…

Είναι απορίας άξιο, γιατί οι «πρώτοι φορά αριστεροί» κυβερνώντες μας, επιλέγουν να ανοίξουν ταυτόχρονα τόσα πολλά μέτωπα, όταν αποδεικνύονται ανέτοιμοι και ανεπαρκείς  ν’ αντιμετωπίσουν έστω και ένα μόνο, το κεντρικό, αφού δείχνουν ανήμποροι να εναρμονίσουν τις προεκλογικές ρητορείες τους με την διαχείριση της χώρας και τις ανάγκες της. Μήπως τα ανοίγουν όλα, για να μην μπορεί τελικά κάποιος να τους καταλογίσει ότι απέτυχαν στο κεντρικό; Που το είχα… σίγουρο;

Απανωτές κωλοτούμπες... Μας πιάνει ίλιγγος!

της Βασιλικής Σιούτη, thepressproject.gr, 14/3/2015

Έκανε ο Σύριζα κωλοτούμπα ή δεν έκανε; Αν η ερώτηση διατυπωνόταν κάπως αλλιώς, ας πούμε αν έκανε στροφή 180 μοιρών, ίσως θα μπορούσε να απαντηθεί πιο εύκολα.

Γιατί μια στροφή την έχει κάνει, αλλά 180 μοιρών για την ώρα,  δεν τη λες. Αν θα επιλέξει να την ολοκληρώσει ή αν θα επιστρέψει στις θέσεις του, μένει να το δούμε στο επόμενο διάστημα. Το σίγουρο είναι  -έτσι όπως τρέχει ο πολιτικός χρόνος τελευταία-  πως θα το διαπιστώσουμε  πολύ σύντομα.  

Προς το παρόν, δεν μπορούμε να πούμε λοιπόν ότι έκανε  κανονική κωλοτούμπα, αλλά ας δούμε τι έκανε και πόσο έχει στρίψει.

Ο πρώτος προγραμματικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν: «Ακυρώνουμε τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους». Με την απόφαση της 20ης Φεβρουαρίου του Eurogroup όμως, η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να τα σεβαστεί και να μην τα ακυρώσει. Στο εσωτερικό ακροατήριο  υποστηρίζει ότι δεσμεύτηκε μόνο για τέσσερις μήνες, ερμηνεία που δεν τεκμηριώνεται ωστόσο  από τη συμφωνία . Μένει να διαπιστώσουμε αν στην πορεία η κυβέρνηση αποφασίσει να μην τηρήσει όσα υπέγραψε.

Ο άλλος  βασικός  προγραμματικός  στόχος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ηεπαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης και η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους.  Αντί για επαναδιαπραγμάτευση όμως,  κατέληξε να ζητήσει την παράτασή της για τέσσερις  μήνες (και για την ώρα επαναδιαπραγματεύεται  μόνο τα μέτρα του μνημονίου για να κλείσει η αξιολόγηση και να πάρει τη δόση)  ενώ η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους,  ούτε καν διατυπώνεται ως αίτημα μετά  τις 25 Ιανουαρίου μέχρι και σήμερα από την ηγεσία της κυβέρνησης.

Ο προεκλογικός ΣΥΡΙΖΑ ήταν κατά των πλεονασμάτων και έλεγε  ότι «Τα δημόσια έσοδα θα προέλθουν από τη φορολόγηση του πλούτου, των καθαρών κερδών, των υψηλών εισοδημάτων, της μεγάλης ακίνητης και της εκκλησιαστικής περιουσίας, από την ακύρωση των προνομίων της ολιγαρχίας και των πολυεθνικών επιχειρήσεων και από την ανάσχεση της ύφεσης της οικονομίας».

Σήμερα αποδέχεται την λογική των πλεονασμάτων, παρότι  αυτά ενισχύουν την λιτότητα που θα καταργούσε. Όσο για τη φορολόγηση του πλούτου, της ολιγαρχίας και της εκκλησιαστικής περιουσίας,  δεν έχει προβεί για την ώρα ούτε καν σε μία συμβολική κίνηση, ή έστω σε μία πρόταση πιο συγκεκριμένη που να δείχνει πως θα κινηθεί. Αντιθέτως, στα μέηλ  Βαρουφάκη που έχουμε δει μέχρι τώρα, δεν υπάρχει ούτε ένα μέτρο που θα υποδήλωνε τη βούληση αυτή , πέρα από γενικές ρητορικές διατυπώσεις.

Άλλος προγραμματικός  στόχος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν:  «Θέτουμε το τραπεζικό σύστημα υπό την ιδιοκτησία και τον έλεγχο του δημοσίου, με ριζική τροποποίηση του τρόπου λειτουργίας του και των στόχων που σήμερα υπηρετεί». Δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε ότι ως τώρα τίποτα δεν άλλαξε στο τραπεζικό σύστημα και ότι εξακολουθούν να το διαχειρίζονται οι ίδιοι τραπεζίτες,  στους οποίους ο προηγούμενος  ΣΥΡΙΖΑ έριχνε βαριές ευθύνες.

Βασική προεκλογική  θέση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν και  η ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων.  Αντί για αυτήν  όμως, ο Γ. Βαρουφάκης συμφώνησε  για λογαριασμό της κυβέρνησης να μην ακυρώσει καμία.

Στροφή αποτελεί φυσικά και το γεγονός ότι ενώ μιλούσαν για κατάργηση της τρόικας, αυτό που έκαναν ήταν να της αλλάξουν το όνομα της και το μέρος της συνάντησης, καθώς και να ζητήσουν να έχουν μια πιο διακριτική παρουσία. Ο ρόλος της για την ώρα δεν έχει ακυρωθεί.

Όσο για το μνημόνιο, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι το διαχώρισε από τη δανειακή σύμβαση,  της οποίας ζήτησε την παράταση, κάτι τέτοιο όμως -πέρα από το ότι διαψεύδεται από όλα τα υπόλοιπα κράτη μέλη-  δεν προκύπτει  ούτε από τα ντοκουμέντα της παράτασης  που είναι δημόσια.

Όλα τα παραπάνω συνιστούν σαφή υποχώρηση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ από τις προγραμματικές θέσεις.  Είχε φροντίσει ωστόσο, λίγο πριν από τις εκλογές, να παρουσιάσει το «μινιμαλιστικό»  (σε σχέση με το κανονικό) πρόγραμμα  της Θεσσαλονίκης,  το οποίο δεσμεύτηκε ότι θα υλοποιήσει άμεσα, ανεξάρτητα και πριν από τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές.  Τελικά όμως ούτε αυτό για την ώρα μπορεί να υλοποιήσει, αφού συμφώνησε  να μην προχωρήσει σε καμία «μονομερή ενέργεια», χωρίς την έγκριση δηλαδή των δανειστών. Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης είχε κοστολογηθεί στα 12 δισεκατομμύρια ευρώ  και τώρα αντ’αυτού προωθείται ένα μικρό τμήμα του μόνο,  που κοστολογείται  μόλις  στα  200 εκατομμύρια.

Ο Αλέξης Τσίπρας και το επιτελείο του παρουσιάζουν τις υποχωρήσεις αυτές ως κινήσεις τακτικής για να κερδίσουν χρόνο και επιμένουν ότι παρά τις δεσμεύσεις Βαρουφάκη προς τους δανειστές, αυτοί θα εφαρμόσουν κανονικά το πρόγραμμά τους και θα ψηφίσουν άμεσα όλα τα νομοσχέδια που έχουν υποσχεθεί.

Αυτό που  τώρα γίνεται φανερό,  είναι πως τελικά  δεν υπήρχε καμία ουσιαστική και σοβαρή προετοιμασία για την περίφημη εναλλακτική πρόταση, για ένα δικό τους σχέδιο μελετημένο, πλήρες  και επεξεργασμένο.  Η στρατηγική της ηγετικής ομάδας στηρίχθηκε κυρίως στην … «καλοσύνη των ξένων» .

Δηλαδή στην υποστήριξη που περίμεναν ότι θα έβρισκαν από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, την Ιταλία, τον Ντράγκι  και τον Γιούνκερ, οι οποίοι για τους δικούς τους λόγους επιθυμούν να πιεστεί η Γερμανία και να χαλαρώσει την άτεγκτη πολιτική της.  Οι δυνατότητες βοήθειας των «συμμάχων» όμως,  φαίνεται να έχουν όρια για την ώρα. Οι ΗΠΑ είχαν προσπαθήσει ξανά και στο παρελθόν, επί Γιώργου Παπανδρέου, αλλά με μηδαμινά αποτελέσματα.  Όσο για τους Ευρωπαίους «συμμάχους»,  πέρα από κάποιες κινήσεις αμφιβόλου αποτελέσματος ως τώρα, στο Eurogroup συντάσσονται στο τέλος πάντα με τη Γερμανία και  οι συσχετισμοί που μας αφορούν καταλήγουν 18-1.

Οι πιέσεις, οι εκβιασμοί, οι απειλές χρεοκοπίας και η διαπόμπευση ήταν απολύτως αναμενόμενοι, καθώς  είχαν επαναληφθεί με τον ίδιο τρόπο και επί Γιώργου Παπανδρέου (ο οποίος σύμφωνα με μαρτυρίες που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας αργότερα, είχε υποστεί άγριο μπούλινγκ). Στενός συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα  δήλωσε πρόσφατα σε τηλεοπτική του εμφάνιση ότι όλα ήταν αναμενόμενα.  Άρα καμία έλλειψη προετοιμασίας δεν μπορεί να αποτελεί βάσιμη δικαιολογία. 

Σε έναν πόλεμο -πραγματικό, διπλωματικό ή οικονομικό-  τόσο η νίκη,  όσο και η ήττα αποτελούν πάντα ένα ενδεχόμενο. Είναι όμως πολύ διαφορετικό  όταν πηγαίνεις σε πόλεμο και έχεις προετοιμαστεί για  εκδρομή.   

Επειδή για την ώρα  τίποτα δεν έχει κριθεί οριστικά, παρά τις υποχωρήσεις της κυβέρνησης, όλα τα ενδεχόμενα παραμένουν ανοιχτά.  Για να διατηρηθεί η ελπίδα όμως, χρειάζεται -εκτός από σοβαρότητα και υπευθυνότητα- να επιστρέψει η πολιτική και να παραμερίσει η επικοινωνία.

Ο τίτλος είναι του ιδιοκτήτη του blog. Ο πρωτότυπος τίτλος είναι: «Έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ κωλοτούμπα;»

Εθνικολαϊκισμός

του Νίκου Δήμου, protagon.gr, 12/3/2015

Δεν υπάρχει ιατρική γνωμάτευση για την αρρώστια μου. Τα συμπτώματα: Ναυτία, αηδία, αίσθημα ασφυξίας. Αιτία; Η ατμόσφαιρα που αναπνέω.

Δεν αναφέρομαι στην ρύπανση με τα καυσαέρια και την σκόνη της Σαχάρας (αν και δυσκολεύουν περισσότερο την κατάσταση). Μιλάω για το πνευματικό κλίμα που μας περιβάλλει και μας διαποτίζει.

Ο εθνολαϊκισμός, η ιδεολογία που γεφυρώνει ακροαριστερά και ακροδεξιά, έχει πια γίνει κυρίαρχη στην ελληνική κοινωνία.

Είναι ένα αχτύπητο μίγμα εθνικισμού και λαϊκισμού που σαν συνεκτικός ιστός φέρνει κοντά πράγματα ανόμοια – π.χ. Ακροδεξιούς και Συριζαίους. Όσοι απορούσαν για την παρά φύσιν ένωση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, φαντάζομαι πως έχουν τώρα κατανοήσει τις εκλεκτικές τους συγγένειες.

Δύο είναι τα συνθήματα που εκφράζουν αυτή τη τοποθέτηση: Το «Έθνος πάνω απ’ όλα» και «Πάνω από όλα ο Λαός».

Το ποιες είναι οι απόψεις του Έθνους και του Λαού το αποφασίζουν οι εκάστοτε κυβερνώντες. Συνήθως τις εκφράζουν αυτοί που κάνουν την μεγαλύτερη φασαρία, ή εξασκούν περισσότερη πίεση. Και, σε κάθε περίπτωση, οι «δικοί μας».

Εννοείται βέβαια πως και το Έθνος και ο Λαός έχουν πάντα δίκιο – ακόμα κι όταν έχουν άδικο. Δεν θα μας πει εμάς κανένας Γερμαναράς τι είναι το σωστό! Όλα αυτά μυρίζουν άσκημα. Εμποδίζουν την αναπνοή περισσότερο κι από την σκόνη της Σαχάρας.

Εντωμεταξύ διάλογος δεν υπάρχει, αντιπολίτευση καμία, και η αντίρρηση δαιμονοποιείται. Κάτι παραπάνω να πεις, έγινες «γερμανοτσολιάς». Η κρατική προπαγάνδα προχωράει από επιτυχία σε επιτυχία και από θρίαμβο σε θρίαμβο. Μόνον αν έχεις πρόσβαση σε ξένα ΜΜΕ μαθαίνεις και την άλλη πλευρά. Και δεν είναι ωραία η θέα από εκεί.

Έχουμε μείνει εντελώς μόνοι. Ελπίζουμε να επικρατήσουν το φθινόπωρο οι «Ποδέμος» για να έχουμε κάποιον σύμμαχο. Πολύ αμφιβάλλω αν θα μας θέλουν ως τότε.

Ενώ η ασθένεια του εθνολαϊκισμού μας, διαχέεται σαν επιδημία. Προσβάλει όλα τα κόμματα, τα άτομα, τις παρατάξεις. Και είτε δρα ως placebo, είτε ως παραισθησιογόνο. Στο 70%, όπως φαίνεται.

Η ναυτία επιμένει.

Επειδή δεν βλέπω να αλλάζει κάτι στο περιβάλλον, η μόνη λύση θα ήταν μία αλλαγή περιβάλλοντος. Αν ήμουν νεότερος θα είχα μεταναστεύσει. Δυστυχώς στην ηλικία μου η μετανάστευση γίνεται μόνον καθέτως…

Δανειστές: "Εάν δεν έχετε ρευστότητα...

μην πληρώσετε για 1-2 μήνες μισθούς"... 

του Χάρη Φλουδόπουλου, Capital.gr, 13/3/2015— 

Το δίλημμα αποπληρωμής χρέους ή μισθών συντάξεων αποκάλυψε χθες με απίστευτη ομολογία της η σύμβουλος του Γ. Βαρουφάκη, Έλενα Παναρίτη, στο πλαίσιο των όσων συζητούνται στις διαπραγματεύσεις και το που οδηγεί άμεσα το δραματικό πρόβλημα ρευστότητας που έχει μπροστά της η Κυβέρνηση. 

"Όταν λέμε ότι έχουμε πρόβλημα ρευστότητας και μας απαντούν μην πληρώσετε και κανένα μισθό για 1-2 μήνες, μείνετε χωρίς μισθούς για 1-2 μήνες” φαίνεται ότι οι δανειστές αντιμετωπίζουν το ελληνικό πρόβλημα με παράξενο τρόπο...

Η τοποθέτησή της αυτή αποτελεί την πρώτη δημόσια αναφορά - ομολογία για το γεγονός οτι η κυβέρνηση είναι μπροστά στο δίλημμα της αποπληρωμής χρέους ή μισθών – συντάξεων, όπως έχει επανειλημμένα επισημάνει το Capital.gr τις τελευταίες εβδομάδες.  

Σύμφωνα με τον νομπελίστα οικονομολόγο κ. Πισσαρίδη, σε χθεσινές του δηλώσεις σε εκπομπή της ΝΕΡΙΤ, η αδυναμία του δημοσίου να πληρώσει μισθούς και συντάξεις και η πιθανή επιλογή του να καταφύγει στη λύση των ομολόγων, ισοδυναμεί με την υιοθέτηση διπλού νομίσματος. 

Το θέμα πάντως που δεν έθιξε η κα Παναρίτη είναι το πως η κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει το δίλλημα αυτό σημειώνοντας μόνο ότι θα χρειασθεί “ομοψυχία και δύναμη...”. 

Επιχειρηματίες και αναλυτές που παρεβρίσκονταν στο ακροατήριο σημειώνουν ότι η παραδοχή του διλήμματος ανοίγει πλέον το ενδεχόμενο για αναζήτηση εναλλακτικών “λύσεων” όπως για παράδειγμα διάφορες μορφές εσωτερικού δανεισμού με την κάποια μορφή διπλού νομίσματος.  

Τα όσα ανέφερε η σύμβουλος του Γ. Βαρουφάκη, που συμμετέχει στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, αφορούν σε απαντήσεις ερωτημάτων που δέχθηκε στο πλαίσιο ανοιχτής συζήτησης που πραγματοποιήθηκε στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων και Διπλωματίας του Deree, με θέμα την τεχνική των διαπραγματεύσεων.

Η αναφορά της κ. Παναρίτη, έγινε με αφορμή την κριτική που άσκησε για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι δανειστές την ελληνική κρίση. 

"Αυτοί που έχουν έρθει να μας βοηθήσουν έχουν στηριχθεί σε παράξενους τρόπους που δουλεύουν και δεν βοηθούν ακριβώς. Άλλοι λένε να δουλέψουμε τις μεταρρυθμίσεις και να το κάνουμε με άλλους εταίρους που στην πραγματικότητα δεν βοηθούν. Βλέπουν το πρόβλημα με παράξενο τρόπο, όταν λένε μην πληρώσετε μισθούς για δύο μήνες" σημείωσε η σύμβουλος του υπουργού Οικονομικών.

Όπως είπε η κ. Παναρίτη, υπάρχουν τρία ουσιαστικά προβλήματα σε σχέση με την κρίση:

Το πρώτο είναι τα αίτια της κρίσης που δεν διορθώσαμε, δεν κάναμε τίποτα για τις συντεχνίες, που συνεχίζουν ακάθεκτες. Δυστυχώς η χώρα δεν παράγει τίποτα. 

Δεύτερον δημιουργήσαμε περισσότερο χρέος και συνεχίζουμε να μην παράγουμε. 

Τρίτον δεν έχουμε χάσει απλώς παραγωγικότητα αλλά έχουμε χάσει τους νέους ανθρώπους. Στην Ελλάδα υπάρχει μια δημογραφική βόμβα οι νέοι 18-24 είναι μόλις 250 χιλιάδες αυτό είναι το χειρότερο πρόβλημα.

Ανοίγει θέμα πρόωρης συνταξιοδότησης 

Παράλληλα, μιλώντας στην ίδια εκδήλωση η κα Παναρίτη άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο περικοπής των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, στο πλαίσιο των μεταρρυθμίσεων που προωθούνται

«Είναι ντροπή να βγαίνουν συνταξιούχοι στα 45 ή ακόμη και στα 56, υπάρχουν ακόμη και σήμερα συνταξιούχοι στα 45, αυτό πρέπει να σταματήσει», ανέφερε η σύμβουλος του Γιάνη Βαρουφάκη. 

Η ίδια ανέφερε ότι η αλλαγή που έχει συντελεστεί στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης είναι ότι μετατράπηκε το e-mail Χαρδούβελη σε υποχρέωση για μεταρρυθμίσεις και όχι σε υποχρέωση για δημοσιονομικά αποτελέσματα.

Μεταφέροντας εξάλλου το κλίμα των διαπραγματεύσεων σε τεχνικό επίπεδο, ανέφερε ότι τα στελέχη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έχουν "γαντζωθεί" στο πρόγραμμα ενώ της έχει κάνει ιδιαίτερη εντύπωση η απαξίωση με την οποία αντιμετωπίζουν την ελληνική πλευρά. Ίσως γιατί, όπως εκτίμησε η ίδια, στις πρώτες διαπραγματεύσεις του 2010 η ελληνική πλευρά είχε φανεί εντελώς ανέτοιμη. Για τα στελέχη του ΔΝΤ είπε ότι είναι σκληροί και άκαμπτοι στις θέσεις τους, ωστόσο ξέρεις τι να περιμένεις από τη δική τους πλευρά, ενώ η πλευρά της ΕΚΤ είναι κλασικά τραπεζικά στελέχη, σαν να έχεις απέναντί σου στελέχη της ΤτΕ.

Αναμένατε μικρότερο πρωτογενές πλεόνασμα

Μικρότερο του αρχικά υπολογισθέντος είναι το πρωτογενές πλεόνασμα του 2014, είπε η κ. Παναρίτη.  Όπως αποκάλυψε, τα τελευταία στοιχεία δείχνουν ότι το πλεόνασμα δεν είναι 1,5% του ΑΕΠ όπως ήταν ο στόχος για το προηγούμενο έτος αλλά περιορίστηκε σημαντικά κατά 2 δισ. ευρώ περίπου στο 0,6% του ΑΕΠ. Η ίδια πρόσθεσε ότι ήδη η διαπραγμάτευση έχει αρχίσει και γίνεται πιο συγκεκριμένη και σε επίπεδο αριθμών.

Σημειώνεται ότι το πρωτογενές πλεόνασμα είναι ο πρώτος στόχος των κλιμακίων των δανειστών που έφτασαν σήμερα στην Αθήνα, με την κυβέρνηση να επιχειρηματολογεί για ελαστικοποίηση του στόχου του 2015 έχοντας μέχρι πρότινος ως επιχείρημα και την επίτευξη του στόχου των προηγούμενων ετών.

Τα τελικά στοιχεία για το πρωτογενές πλεόνασμα του 2014 σε επίπεδο γενικής κυβέρνησης συνεχίζουν να συλλέγονται με στόχο να σταλούν, όπως κάθε χρόνο, από όλα τα κράτη-μέλη στην Eurostat έως τα τέλη Μαρτίου. Τα στοιχεία αυτά υπολογίζονται σε δημοσιονομική βάση, όχι σε ταμειακή, δηλαδή πρέπει να προσμετρήσουν (για αυτό και καθυστερούν) έσοδα του 2015 που θα αφορούν οικονομικά το προηγούμενο έτος όπως είναι ο ΕΝΦΙΑ ή οι εισπράξεις από ΦΠΑ και κοινοτικά κονδύλια.

Η κ. Παναρίτη είναι σύμβουλος του ΥΠΟΙΚ Γ. Βαρουφάκη, μετείχε στις διαπραγματεύσεις του Brussels Group χθες και είναι γνωστή από την προϋπηρεσία της ως οικονομικός σύμβουλος του πρώην πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου. 

H ομιλία του Σπύρου Λυκούδη στη Βουλή για τις γερμανικές αποζημιώσεις

10 Μαρτίου 2015

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Θα ήθελα εξ αρχής να υπογραμμίσω ότι η πρόταση για την επανασύσταση της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής σχετικά με την διεκδίκηση των γερμανικών επανορθώσεων και αποζημιώσεων και την αποπληρωμή του κατοχικού δανείου, βρίσκει το ΠΟΤΑΜΙ απολύτως σύμφωνο.Πρόκειται για σοβαρά αλλά και σύνθετα εθνικά θέματα με τα οποία ασχολήθηκε Διακομματική Επιτροπή στην προηγούμενη Βουλή.

Δεν γνωρίζω το περιεχόμενο του έργου που επιτέλεσε. Υποθέτω ότι η νέα Διακομματική Επιτροπή θα το λάβει υπόψη της, θα το συνεχίσει και θα το συμπληρώσει ούτως ώστε να είναι σε θέση να υποβάλει το πόρισμά της εντός της προθεσμίας που τίθεται, δηλαδή της 15ης Ιουλίου του τρέχοντος έτους. Διότι εάν δεν επρόκειτο περί αυτού, ήτοι για την ολοκλήρωση του έργου της προηγούμενης Διακομματικής Επιτροπής, δεν θα είχε και νόημα η επανασύστασή της στην παρούσα Βουλή.

Θα πρέπει η νέα επιτροπή να συμπληρώσει το έργο της και με νέα στοιχεία τα οποία ενδεχομένως θα προκύψουν και να καταλήξουμε σε ένα ομόφωνο Πόρισμα το οποίο θα εγκριθεί και πάλι ομόφωνα από τη Βουλή ούτως ώστε να αποτελεί και την εθνική, ενωτική θέση της χώρας. Ορισμένες παρατηρήσεις ως προς αυτό το θέμα, το οποίο έχει τεθεί με πλήρη συναίσθηση της εθνικής ευθύνης όλων μας, νομίζω ότι είναι απολύτως αναγκαίες.

Πρώτον, σε καμιά περίπτωση το έργο της Διακομματικής δεν πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο κομματικών αντιπαραθέσεων. Πρόκειται για εθνικό θέμα.

Δεύτερον, σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να υπάρχουν διαρροές που να τροφοδοτούν εικασίες και άλλα συναφή. Εννοώ ότι το θέμα δεν προσφέρεται για εσωτερική κατανάλωση, αν πράγματι εννοούμε ότι πρέπει να διεκδικήσουμε τα όσα μας επιτρέπει το διεθνές δίκαιο, για τις αποζημιώσεις, τις επανορθώσεις και το κατοχικό δάνειο.

Τρίτον, για κανένα λόγο η Βουλή δεν μπορεί να μετατραπεί σε βήμα ή φορέα των νόμιμων αξιώσεών μας. Υπάρχουν γι αυτό τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας. Δεν μπορούμε να τα υποκαταστήσουμε. Σημειώνω επ’ αυτού την πρόσφατη απάντηση του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών κ. Δημήτρη Μάρδα με ημερομηνία 3/3/2015 σε σχετική Ερώτηση του συναδέλφου Δημήτρη Κυριαζίδη, όπου υπογραμμίζεται ότι σε πολιτικό επίπεδο αρμόδιο είναι το Υπουργείο Εξωτερικών.

Εδώ σημειώνω ότι χθες, ως πληροφορούμαι, έγινε επ’ αυτού του θέματος σύσκεψη στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Δεν γνωρίζω την κατάληξη. Υποθέτω όμως πως όλοι συμφωνούμε πως το ζήτημα είναι της αρμοδιότητας του Υπουργείου Εξωτερικών.

Διερωτώμαι αν η Διακομματική θα λάβει γνώση της Έκθεσης της Ειδικής Επιτροπής η οποία είχε παραδοθεί από τον Αναπληρωτή Υπουργό Οικονομικών της προηγούμενης κυβέρνησης κ. Σταϊκούρα στις 8 Ιανουαρίου 2015 και η οποία χαρακτηρίζεται από τον κ. Μάρδα ως «απόρρητη».

Θα λάβει γνώση η Διακομματική τόσο αυτής όσο και άλλων ίσως απορρήτων Εκθέσεων ώστε να έχει ολοκληρωμένη την εικόνα του θέματος; Θα λάβει γνώση μιας άλλης απόρρητης Έκθεσης, Πορίσματος 80 σελίδων, που παρέδωσε στις 8 Μαρτίου 2015 μια άλλη Επιτροπή υπό τον κ. Παναγιώτη Καρακούση σχετικά με τις γερμανικές αποζημιώσεις, μετά από έρευνα και επεξεργασία των ιστορικών Αρχείων; Θα έχουμε τη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους; Θα τηρηθεί το απόρρητο των συνεδριάσεών της επιτροπής μέχρι την ολοκλήρωση του έργου της; Θα υποστήριζα εμφατικά ότι πρέπει να τηρηθεί.

Τέταρτον, σημειώνω τις δηλώσεις του Αναπληρωτή Υπουργού Εξωτερικών για Ευρωπαϊκές Υποθέσεις Νίκου Χουντή στις 9 Μαρτίου 2015, μετά τη συνάντησή του με τον Υφυπουργό Εξωτερικών της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας υπεύθυνο για τα ευρωπαϊκά θέματα κ. Μίκαελ Ροθ, στον οποίο και έθεσε το ζήτημα του κατοχικού δανείου και των γερμανικών αποζημιώσεων. Μολονότι δεν μας διαφώτισε για την απάντηση του Γερμανού ομολόγου του υπογράμμισε ωστόσο ότι «η Γερμανία και η Ελλάδα παραμένουν φίλοι και συνεργάτες μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο κι ότι υπάρχουν εκκρεμότητες, όπως το θέμα του κατοχικού δανείου και των γερμανικών αποζημιώσεων, οι οποίες πιστεύουμε ότι μπορούν να αντιμετωπιστούν» Επισημαίνω τις δηλώσεις αυτές για να υπογραμμίσω ότι αποτελεί και δική μας ευθύνη να μην ρίχνουμε λάδι στη φωτιά του υστερικού εθνικισμού αλλά να προσεγγίσουμε τα σύνθετα αυτά προβλήματα με πνεύμα που να αρμόζει στις σχέσεις μεταξύ συνεργατών μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Γνωρίζουμε όλοι τα δεινά που υπέστη η χώρα μας στη διάρκεια της Κατοχής από τις δυνάμεις του γερμανικού ναζισμού, της φασιστικής Ιταλίας και Βουλγαρίας. Τα γνωρίζουν όλοι και στην Ευρώπη και στην Αμερική και στον υπόλοιπο κόσμο. Έχουν περάσει από τότε 70 χρόνια. Ας θέσουμε σήμερα με σοβαρό τρόπο τις αξιώσεις μας, πράγμα που για διάφορους λόγους αμέλησαν να πράξουν προηγούμενες κυβερνήσεις, μολονότι υπήρξαν διαβήματα και ρηματικές διακοινώσεις, όπως αυτή στις 14-11-1995, που έχει ιδιαίτερη έννομη σημασία.

Έχει ήδη συγκεντρωθεί τεράστιος όγκος υλικού. Η νέα Διακομματική θα πρέπει να το αξιοποιήσει επαρκώς. Διότι, εξ όσων γνωρίζω, τα θέματα οι αποζημιώσεις, το κατοχικό δάνειο και η τύχη των πολιτιστικών μας θησαυρών έχουν καθένα την ιδιαιτερότητά τους και χρειάζεται μεγάλη προσοχή εκ μέρους μας ώστε να μην προκαταλάβουμε τις δέουσες κινήσεις που θα κατοχυρώνουν το εθνικό μας συμφέρον.

Μέχρι στιγμής, γνωρίζουμε όλοι μας, ότι η στάση της γερμανικής πλευράς είναι αρνητική. Πρόσφατα, στις 9/2/2015, ο αντικαγκελάριος της Γερμανίας και αρχηγός του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος κ. Ζίγκμαρ Γκάμπριελ δήλωσε ότι στο θέμα των αποζημιώσεων «η πιθανότητα είναι μηδενική», προβάλλοντας τα δικά του νομικά επιχειρήματα.

Έχω, όμως, υπόψη μου και σειρά προβληματισμών ως προς τα νομικά θέματα από δικούς μας νομομαθείς, όπως επί παραδείγματι του κ. Ιωάννου Παπανικολάου, επίτιμου Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου, ο οποίος σε ένα Σημείωμά του τον Απρίλιου του 2014 που φέρει τον τίτλο «»Θεμελίωση των νομίμων αξιώσεων της Ελλάδος κατά της Γερμανίας από το κατοχικό δάνειο, κατά το εθνικό μας δίκαιο», αναπτύσσει σειρά σοβαρών νομικών επιχειρημάτων. Υπάρχουν επίσης σειρά δημοσιευμάτων σχετικά με τον υπολογισμό του ύψους των αξιώσεών μας. Καλό είναι να γνωρίσουμε τις πηγές τους και την αξιοπιστία τους.

Είναι επίσης φανερό ότι το θέμα της εξαφάνισης των πολιτιστικών μας θησαυρών έχει κι αυτό τις δικές του σημαντικές πτυχές. Μεταξύ άλλων, είναι γνωστό ότι πολλά αρχαία αντικείμενα αγνοούνται παρά τις προσπάθειες της Διεύθυνσης Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικής Κληρονομιάς του πρώην Υπουργείου Πολιτισμού. Σύμφωνα επίσης με ορισμένα δημοσιεύματα κρατικά Μουσεία της Γερμανίας εκδήλωσαν την ετοιμότητά τους να μας επιστρέψουν αρχαία που μεταφέρθηκαν εκεί κατά την περίοδο της Γερμανικής κατοχής.

Κι ακόμα, από την καταγραφή του 1947 του Υπουργείου παιδείας προκύπτουν καταστροφές και απώλειες από Μουσεία ή αρχαιολογικούς χώρους τις περιόδους της Ιταλικής και Βουλγαρικής κατοχής. Τα έχουμε διεκδικήσει ή πρόκειται να τα διεκδικήσουμε και από αυτές τις χώρες;

Με όλα τα ανωτέρω θέλω να επισημάνω πιθανές δυσκολίες που ενδεχομένως θα παρουσιαστούν στην πορεία για την ολοκλήρωση του έργου της Διακομματικής Επιτροπής.

Στην εκκίνηση της νέας Διακομματικής δεν απομένει παρά να εκφράσω, εκ μέρους της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Ποταμιού, την ευχή μου για ταχεία περάτωση του έργου της ούτως ώστε τα αρμόδια πολιτικά όργανα της Πολιτείας να σταθμίσουν το εθνικό μας συμφέρον και να προχωρήσουν στις αναγκαίες εκείνες ενέργειες που θα διασφαλίσουν την επιδίωξή του με επιτυχία, σε κλίμα εθνικής συναίνεσης.

Ευχαριστώ.

Γιατί κανείς δεν θα φέρει τα λεφτά του πίσω

του Ανδρέα Ζαμπούκα, Capital.gr, 14/3/2015

Είμαστε μια κοινωνία που συνηθίζει να υποδύεται ρόλους. Σε ό,τι αφορά το δημόσιο λόγο, οι  περισσότερες συζητήσεις  σκηνοθετούνται  σε σενάρια ηθικολογίας και επιδίωξης του δέοντος, ενώ αρνούμαστε πεισματικά να δούμε τον ον. Πώς να το πω πιο απλά; Δεν μιλάμε για αυτό που γίνεται αλλά γι΄ αυτό που θα πρέπει να γίνεται. Και που στο τέλος ποτέ δεν  γίνεται!

Βιώνουμε μια επίφαση δημοκρατικής επικοινωνίας, σχολιάζοντας  εικασίες ή ευσεβείς πόθους, ενώ στην  πραγματικότητα, οι αποφάσεις παίρνονται  σε άλλους χώρους, με άλλους όρους και σε πολύ διαφορετικό χρόνο από αυτό που νομίζουμε. Εν τω μεταξύ, από παντού εμφανίζονται μηχανισμοί αποπροσανατολισμού για να στοχοποιηθούν ή να προστατευτούν πρόσωπα και καταστάσεις. Θρασύτατο αλλά εύστοχο το κόλπο του ΣΥΡΙΖΑ με τον Χαρδούβελη. Φοβερή ανακάλυψη. Λες και είναι  ο μοναδικός που υπέπεσε στην «ανθελληνική» αμαρτία.  

Κανείς δεν πρόκειται να φέρει τα χρήματα του από ξένες τράπεζες. Όσο και αν επαναλαμβάνεται η ρητορική της  σκόπιμης αφέλειας, μόνο με εξαναγκασμό θα μπορούσε να γίνει επαναπατρισμός κεφαλαίων. Ούτε ακόμα κι αν υποσχεθεί το ελληνικό κράτος ασυλία και  φορολογικές διευκολύνσεις. Να υποσχεθεί είπα;  Εδώ ξεκαρδιζόμαστε από αηδία!

Δεν υπάρχει πια  καμία εμπιστοσύνη σε αυτό που μας αρέσει να ονομάζουμε ελληνικό κράτος. Δεν υφίσταται ως έννοια με σοβαρό περιεχόμενο. Μιλάμε για μια χαλαρή συνομοσπονδία συντεχνιών που απλώς συνυπάρχουμε  για να επωφελούμαστε, προσωπικά, εμείς και τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Πέρα από τους κύκλους  των στενών συμφερόντων μας, δεν  υπάρχει καμία εμπιστοσύνη για κανέναν και πουθενά. Είμαστε ένα συνονθύλευμα από «πειρατές», χωρίς πολιτικούς και θεσμικούς δεσμούς, που βρίσκονται πάντα σε ετοιμότητα για να κουρσέψουν  κάποιο καράβι. 

Μα ας είμαστε λίγο σοβαροί. Αν βρισκόμαστε στο δίλημμα να εμπιστευτούμε τα χρήματα μας σε κάποιον πολιτικό, τι θα κάναμε; Αν ρωτούσαμε  και  τον πιο φανατικό αντιγερμανό σε ποιον θα έδινε χίλια ευρώ  για να του τα φυλάξει, είμαι απόλυτα βέβαιος ότι θα επέλεγε τον μισητό Σόιμπλε και όχι τον Βαρουφάκη! Μπορεί να έβγαινε σε τηλεοράσεις να βρίζει τους Γερμανούς αλλά σ΄αυτούς θα έδινε τα λεφτά του και όχι στους Έλληνες. 

Οι Ιάπωνες μετά την έκρηξη στη Φουκοσίμα, επαναπάτρισαν σε δύο εβδομάδες δισεκατομμύρια κεφάλαια για να τονώσουν την οικονομία τους που κατέρρεε. Γιατί το έκαναν; Γιατί έχουν ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, οργανωμένα νοσοκομεία, σχολεία και απολαμβάνουν καθημερινά τον σεβασμό από την πατρίδα τους, το κράτος και την πολιτεία τους. Γι αυτό ταυτίζουν την ύπαρξη τους  με το συλλογικό γίγνεσθαι που τους περιβάλει. 

Εμείς σε ποιον να εμπιστευθούμε την περιουσία μας; Στον Βενιζέλο που κούρεψε τα ομόλογα του  κοσμάκη; Στον Σημίτη που κάλυψε τις 30 οικογένειες που ξετίναξαν το χρηματιστήριο; Ή μήπως τώρα, τον Τσίπρα που θέλει να εγκαθιδρύσει   «λαϊκή δημοκρατία» εν έτει 2015 και να διορίσει τους πάντες στο δημόσιο; Σε ποιον να εμπιστευτεί τα λεφτά του κανείς; Στη δημιουργική ασάφεια του Βαρουφάκη;

Aς είμαστε ειλικρινείς. Το κράτος αυτό χτίστηκε πάνω σε ένα άθλιο και διεστραμμένο μύθο. Αυτόν του «ελληνοχριστιανικού πολιτισμού». Προχώρησε με δάνεια και εξαρτήσεις από τους ξένους. Ποτέ δεν υπήρξε πολιτικά οργανωμένο στη βάση του πατριωτικού καθήκοντος. Πολεμήσαμε ενωμένοι μόνο όταν δεχτήκαμε επίθεση από τους Ιταλούς και όταν μας ευνόησε η υποστήριξη των ξένων κεφαλαίων στους Βαλκανικούς  Πολέμους. Ποτέ Άλλοτε. Δεν είμαστε αληθινό κράτος σύντροφοι. Συνυπάρχουμε από ανάγκη. Όχι από επιθυμία. Έτσι και σταματήσουν τα εθνικιστικά παραμύθια για το popolo, θα διαλυθούμε!

Συνεχίζουμε να ζούμε με τα ψέματα επειδή είμαστε αρχομανείς, ματαιόδοξοι και καιροσκόποι. Όπως άλλωστε όλοι οι «πειρατές». Δεν υπάρχει πια καμία εμπιστοσύνη στη συλλογική  διαχείριση του μέλλοντος μας και καμία διάθεση να συνυπάρξουμε αρμονικά. Αν καταφέρουμε να συνεχίσουμε, όπως για 200 χρόνια, με εξαρτήσεις και δανεικά, συνεχίζουμε. Αν όχι, θα τρέξουμε, όπου έχει λεία και λάφυρα. Κι αυτό ισχύει και για τους πλούσιους και για τους φτωχούς. 

Οπότε, ας μην μιλάμε πια για «πατριωτικό καθήκον» και πράσινα άλογα. 100 δις να είχαν έρθει  από τις ξένες τράπεζες  στις ελληνικές, θα είχε απογειωθεί η ελληνική οικονομία. Δεν πρόκειται όμως να συμβεί σε ένα κράτος που διαλύεται μέσα στη δίνη του παραλογισμού και της  σχιζοφρένειας. 

Οι οικονομίες, οι κοινωνίες και οι πολιτισμοί χτίζονται πάνω στην εμπιστοσύνη και την αμοιβαιότητα. Όχι  στα ψέματα των  δημαγωγών και στις   αρρωστημένες φαντασιώσεις των λαϊκιστών. 

Μόνο μια λύση θα υπήρχε για να σωθούμε μαζί και όχι ο καθένας μόνος του. Μέσα σε μία μέρα να φέρουν τα χρήματα τους στην Ελλάδα, όλοι. Και οι Υπουργοί και οι Βουλευτές. Από κοινού. Να δείξουν τα αποδεικτικά των εμβασμάτων, στη Βουλή σε ειδική τηλεοπτική εκπομπή. 

Δεν θα το κάνουν ποτέ! Γιατί  τους μισούς από αυτούς, θα τους καλέσει την άλλη μέρα ο εισαγγελέας για το «πόθεν έσχες». Ε, ας μη δουλευόμαστε άλλο..!