Ένας στο χώμα χιλιάδες στον αγώνα
του Ανδρέα Πετρουλάκη, protagon.gr, 5/6/2014
Πριν λίγο καιρό πέθανε ένας γνωστός μου γιατρός, μια ξεχωριστή προσωπικότητα, ιδιαίτερα αγαπητή μεταξύ των συναδέλφων του και κυρίως των ασθενών του και με σημαντικό κλινικό και ερευνητικό έργο. Στην κηδεία του υπήρχαν πολλοί άνθρωποι, κανένας επίσημος ή δημοσιογράφος, ενώ ο Τύπος και τα κόμματα δεν ασχολήθηκαν.
Στην αρχή του χρόνου πέθανε ένας συνταξιούχος Πανεπιστημιακός που γνώριζα, εξαιρετικός και ως επιστήμονας και ως πολυσχιδής προσωπικότητα, με πλούσιο συγγραφικό έργο και μαθητές που τον αγαπούσαν ιδιαίτερα. Και αυτός στο ξόδι του συνοδεύτηκε από τους δικούς του ανθρώπους μόνο, χωρίς δημόσια κατευόδια.
Όλοι ξέρουμε πολλές περιπτώσεις επιφανών συμπολιτών μας με σημαντικό αποτύπωμα στον τομέα τους και στην κοινωνία, που τίμησαν τα χρόνια που τους δόθηκαν και οι οποίοι, αν δεν είχαν απασχολήσει την δημοσιότητα εν ζωή, δεν την απασχόλησαν και επί τη αναχωρήσει. Είναι αρκετά λογικό.
Χτες για πρώτη φορά έμαθα για την ύπαρξη ενός ανθρώπου μαζί με το τέλος της. Πρόκειται για κάποιο γέροντα μοναχό του Αγίου Όρους. Φαντάζομαι ότι η στενή Αθωνική κοινωνία τον θεωρούσε σημαντικό και αγαπητό και είναι λογικό να τον αποχαιρετά με θλίψη.΄Ομως με έκπληξή μου είδα να τον αποχαιρετά δημοσίως ένα κόμμα. Ένα κόμμα που εξυπακούεται ότι στις προηγούμενες περιπτώσεις που ανέφερα δεν το είχε κάνει, άρα δε το συνηθίζει να βγάζει ανακοίνωση για τον καθένα αποδημούντα που ξεχωρίζει στον κλάδο του παρά μόνο αν είναι από τα πρόσωπα που γράφουν οι εφημερίδες.
Και αφού πρόκειται για μοναχό θα το καταλάβαινα κάπως αν μιλούσαμε για δεξιό κόμμα. Αλλά όμως μιλάμε για το ΣΥΡΙΖΑ, που εμφανίζεται συντετριμμένος που ένας άνθρωπος που είχε εγκαταλείψει την κοινωνία για να διαθέσει τη ζωή του όπως νόμιζε, έφυγε πλήρης ημερών. Με γλώσσα εντυπωσιακά εναρμονισμένη στο θρησκευτικό τυπικό, το κόμμα έβγαλε ανακοίνωση που εκφράζει τον θαυμασμό του για το πνευματικό έργο του εκλιπόντος και τη σημαντική κηρυγματική και συγγραφική παρακαταθήκη που μας άφησε.
Και αφού πρόκειται για μοναχό θα το καταλάβαινα κάπως αν μιλούσαμε για δεξιό κόμμα. Αλλά όμως μιλάμε για το ΣΥΡΙΖΑ, που εμφανίζεται συντετριμμένος που ένας άνθρωπος που είχε εγκαταλείψει την κοινωνία για να διαθέσει τη ζωή του όπως νόμιζε, έφυγε πλήρης ημερών. Με γλώσσα εντυπωσιακά εναρμονισμένη στο θρησκευτικό τυπικό, το κόμμα έβγαλε ανακοίνωση που εκφράζει τον θαυμασμό του για το πνευματικό έργο του εκλιπόντος και τη σημαντική κηρυγματική και συγγραφική παρακαταθήκη που μας άφησε.
Αλήθεια είναι δυνατόν να αφορά την αριστερά του διαφωτισμού, των κοινωνικών αγώνων, της κοινωνικής δικαιοσύνης και του ορθού λόγου ο βίος και η πολιτεία ενός μοναχού; Ενός ανθρώπου δηλαδή που αποσύρθηκε από την κοινωνία, διέκοψε οποιαδήποτε επικοινωνία μαζί της και διέθεσε τη ζωή του, όπως είχε ασφαλώς δικαίωμα να κάνει, σε αυτό που νόμιζε ότι θα σώσει την ψυχή του, αλλά πάντως κανέναν άλλον; Είναι δυνατόν ένα κόμμα της αριστεράς ως συλλογικό όργανο (όχι τα μέλη του ξεχωριστά) να έχει το παραμικρό ενδιαφέρον για την ορθόδοξη θρησκευτική παρακαταθήκη ενός απόκοσμου που είχε αφιερώσει τη ζωή του στην επικοινωνία του αποκλειστικά με τον Θεό του και όχι με τους ανθρώπους; Είναι κρίσιμο ότι δεν μιλούμε για παπά, που θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο παρηγορητικός λόγος του ανακουφίζει τον λαό και διδάσκει την αγάπη και τη φιλανθρωπία, άρα ακόμα και η αριστερά θα μπορούσε να θρηνεί την απώλεια ενός καλού παπά. Μιλούμε για μοναχό, δηλαδή για έναν κατεξοχήν αρνητή της κοινωνικής συμμετοχής και βέβαια της πολιτικής δράσης.
Όταν μιλούμε για αριστερό κόμμα και Αθωνική Πολιτεία περιμένει κανείς να ακούσει αιτήματα για διαφάνεια στη διαχείριση της τεράστιας περιουσίας των Μονών, ασφαλώς για δίκαιη φορολόγησή τους ή για μια απάντηση επιτέλους για το περίφημο σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Ένα αριστερό κόμμα επίσης θα έπρεπε να ζητά παγίως να δοθεί η δυνατότητα και στο άλλο μισό του πληθυσμού να επισκέπτεται τους θησαυρούς- κομμάτι της παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς που φιλοξενεί το τρίτο πόδι (έστω για περιορισμένο διάστημα του χρόνου για να μη διαταράσσεται η απόκοσμη ηρεμία και το πνευματικό έργο των μοναχών υπέρ του εαυτού τους και ερήμην της κοινωνίας). Αντί αυτών ακούσαμε μια θεολογικού τύπου ανακοίνωση που θα μπορούσε να είχε γράψει ο Βύρων Πολύδωρας.
Η ανακοίνωση ενός κόμματος, έστω και αν είναι απλή έκφραση συλλυπητηρίων είναι πάντα μια πολιτική πράξη που περιέχει συμβολισμούς. Ασχέτως αν έχει μέλη πιστούς και παλιούς επισκέπτες του μακαριστού, ως κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί σύγχυση όταν απ' τη μια υμνεί κάποιους που έχουν αποσυρθεί από την κοινωνία για τους αυστηρά προσωπικούς τους λόγους και απ' την άλλη καλεί τους υπόλοιπους σε κοινωνικούς αγώνες. Και επειδή κακά τα ψέμματα, μοναχοί με «αριστερό πρόσημο» δεν υπάρχουν τότε μπορεί να κατηγορηθεί ότι απλώς επεκτείνει τις ψηφοθηρικές βλέψεις του στο χριστεπώνυμο πλήρωμα.
