Άλλη μια εποχή μεγαλείου για το χριστιανισμό

Άγιοι αγύρτες: Ο πατριάρχης Φραβίτας

Ψυχωφελές ανάγνωσμα από το βλόγιον του ευσεβέστατου Ροΐδη...

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,

Επειδή πολλοί πιστοί αναρωτιούνται γιατί η Ιερά Μητρόπολις Ηλείας δεν έδειξε ίχνος ελέους απέναντι στους ξένους αδελφούς του Χριστού, σιωπώντας ακόμη και τώρα που δάκρυσε (για όποιον τον πιστεύει) και ο κ. Δένδιας, γράφοντας για πολλοστή φορά το θεό της στα παλιά της τα παπούτσια, θα ήθελα να εξηγήσω ότι παλαιόθεν η επαγγελματική τάξη των επισκόπων, κατελάμβανε τις έδρες της με υπόγειες συνωμοσίες και με εξαγορές, με μόνη λαμπρή εξαίρεση την εποχή της Οθωμανικής δυναστείας, οπότε οι αρχιερατικοί θώκοι αγοραζόντουσαν ανοιχτά, με πλειοδοτικούς διαγωνισμούς, κάτω από τη διαιτησία του Μεγάλου Βεζύρη.

Επιτρέψτε μου να αναφερθώ ενδεικτικά στην περίοδο που ο πατριαρχικός θρόνος καταλαμβανόταν από τον ευνοούμενο του Ρωμαίου αυτοκράτορα. Υπήρξαν και τότε κάποιες εξαιρέσεις, οπότε ο Άναξ ανέθετε στον ίδιο το θεό του το δικαίωμα της επιλογής πατριάρχη. Ένας από αυτούς είναι κι ο σεπτός Φραβίτας ή Φραυϊτας ή Φλαυϊτας, που στρογγυλοκάθισε στο θρόνο για μόλις τρεις ή τέσσερεις μήνες στα τέλη του 489 αρχές 490, διάδοχος του μακάριου Ακάκιου, του οποίου η πολιτική της προσέγγισης με τους Μονοφυσίτες είχε προκαλέσει το λεγόμενο ‘Ακακιανό Σχίσμα’ μεταξύ Ρώμης και Κωνσταντινούπολης, αναγκάζοντας τον ορθόδοξο πάπα Φήλικα να τον αφορίσει.

Ο Ακάκιος είχε προδώσει τον αυτοκράτορα Βασιλίσκο και την οικογένειά του, παραδίδοντάς τους από το ναό όπου ζήτησαν άσυλο στον μετέπειτα αυτοκράτορα Ζήνωνα, ο οποίος έχοντας υποσχεθεί να μη χύσει το αίμα τους, κατέφυγε σε ένα αισχρό τέχνασμα, τους καταδίκασε να πεθάνουν από δίψα. Ο Ακάκιος είχε διαδεχθεί τον αγιότατο Γεννάδιο. Αυτό το αναφέρω όχι για να κουράσω το αναγνωστικό μας κοινό αλλά επειδή υπάρχει αιτία. Ο δαίμονας είχε ήδη βάλει στο μάτι την Εκκλησία, περιμένοντας να πεθάνει ο υπερασπιστής της ο ιερότατος Γενάδιος. Δίδω τον λόγον εις τον Άγιον Νικόδημον τον Αγιορείτην, για του λόγου μου το ασφαλές:

«Oύτος ο Άγιος επήγε να προσευχηθή την νύκτα εις το άγιον Bήμα και εκεί είδε ένα φάντασμα δαιμονικόν, το οποίον επετίμησε μεν ο Άγιος, ήκουσε δε να του ειπή, ότι έως μεν οπού αυτός ζη, εμποδίζεται και δεν δύναται να κάμη τίποτε. Ύστερον δε μετά τον θάνατόν του, θέλει ταράξει την Eκκλησίαν. Tαύτα δε ακούσας, εφοβήθη ο Άγιος, και πολλά παρακαλέσας τον Θεόν, μετά ολίγον εκοιμήθη εν έτει 471, πατριαρχεύσας χρόνους οκτώ, και αφήσας διάδοχόν του Aκάκιον τον Πρεσβύτερον. (Αγ.Νικοδήμου Αγιορείτου ‘Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού’).

Πέθανε λοιόν ο Γεννάδιος, πέθανε και ο διάδοχός του ο Ακάκιος και ο Διάβολος έκρινε ότι ήλθε η στιγμή της επίθεσης. Εξιστορεί ο  Μέγας Χαρτοφύλακας των πατριαρχείων Μανουήλ Ι. Γεδεών («Πατριαρχικοὶ πίνακες»): «..Μετὰ τον θάνατον του πατριάρχου Ακακίου, ο αυτοκράτωρ Ζήνων ανέβαλεν επὶ τεσσαράκοντα ημέρας την εκλογὴν του διαδόχου, διέταξε δε και τεσσαρακονθήμερον νηστείαν και δέησιν ανὰ πάσας τας εκκλησίας, όπως ο Θεὸς εκλέξῃ τον άριστον. Αλλὰ το δαιμόνιον εκείνο φάντασμα, όπερ εν μιά των εσχάτων της ζωῆς αυτού νυκτών είδεν ο μακάριος πατριάρχης Γεννάδιος εξηκολούθει να ταράττῃ την Εκκλησίαν, όργανον δε νυν εύρε τον πανούργον Φραβίταν·…».

Αλίμονο αγαπητοί αναγνώσται, οι δαίμονες βρίσκουν πάντα τρόπο να βάλουν σε πειρασμό τους αγίους μοναχούς που ορέγονται επισκοπικές έδρες. Η ιδέα του αυτοκράτορα ήταν να αποφασίσει  ίδιος ο Θεός ποιος θα εκλεγεί πατριάρχης, γι’αυτό και διέταξε μέσα σε σφραγισμένο φάκελο να αφήσουν άγραφο χαρτί πάνω στην Αγία Τράπεζα της Αγίας Σοφίας. Ο αυτοκράτορας πίστευε πως ο Θεός θα γράψει ιδιόχειρα το όνομα του άριστου ως πατριάρχη. Από όλους τους απατεώνες που ήταν υποψήφιοι για πατριάρχες «…ικανώτερος του Φραβίτα καὶ μάλλον πανούργος ουδεὶς ευρέθη: αδρῶς διαφθείρας δια χρυσίου τον πρώτον του αυτοκράτορος θαλαμηπόλον, όστις εφρούρει τον ναόν, ενέγραψεν εν τω χάρτῃ το όνομα αυτού, σφραγίσας αυτὸν αύθις. Όταν δε μεθ᾽ ημέρας τεσσαράκοντα ηνεώχθη ο ναός και ο χάρτης απεσφραγίσθη, ανεγνώσθη το όνομα του Φραβίτα, όστις, ως γράφει Κάλλιστος ο Ξανθόπουλος, ‘αίφνης ανάρπαστος, απείρῳ δόξῃ περιρρεόμενος, άτε δη θεοπρόβλητος, επὶ τον πατριαρχικὸν μετὰ σοβαρών των αλμάτων ανέβαινε θρόνον’ ». Δεν είναι πρωτοφανή τα θαύματα αυτού του είδους με χαρτιά και ονόματα πάνω στην Αγία Τράπεζα της Αγιασοφιάς. Ο πατριάρχης άγιος Μεθόδιος ο Ομολογητής, τον οποίο είχε ευνουχίσει ο ίδιος ο Απόστολος Πέτρος στον ύπνο του, ισχυρίστηκε (εκτελώντας επιθυμία της εικονόδουλης χήρας του εικονομάχου αυτοκράτορα Θεόφιλου), πως ένας Άγγελος έσβησε το όνομά του μακαρίτη από το αφοριστήριο κατά των εικονοκλαστών πάνω στην Αγ.Τράπεζα.

Μια από τις πρώτες ενέργειές του Φραβίτα ήταν να φέρει ειρήνευση στην Εκκλησία με τρόπο καθαρά παπαδίστικο. Στο μεν ορθόδοξο πάπα Ρώμης Φήλικα έγραψε πως υποστηρίζει το ορθόδοξο δόγμα, στο δε μονοφυσίτη πάπα και πατριάρχη Αλεξανδρείας Πέτρο Μογγό έγραψε πως υποστηρίζει το μονοφυσιτισμό. Δυστυχώς δεν μπόρεσε να χαρεί το θρόνο του. Πέθανε λίγους μήνες μετά πριν προλάβει να ξεπληρώσει τα χρέη που είχε δημιουργήσει για να διαφθείρει τους φύλακες του ναού. Μη λυπάσαι όμως φιλεύσπαχνε αναγνώστα διότι υπάρχουν και χειρότερα. Ο μακάριος πατριάρχης Καλλίνικος ο Γ΄ πέθανε από συγκοπή, όταν πληροφορήθηκε την εκλογή του για την οποία είχε πληρώσει αδρά. Έπεσε απόπληκτος όταν οι καμπάνες χτυπούσαν χαρμόσυνα γιορτάζοντας την εκλογή του:

“Η καμπάνες μανιωμένες/ Έκαναν ‘σα λυσσιασμένες”  (Α.Λασκαράτου “Ο παπα-Διάολος”).

Οι άγιοι δεσποτάδες ορέγονται τις επισκοπές πιο πολύ από ότι ποθούν τους εραστές τους. Ακόμη και στις ημέρες μας, που οι μητροπολίτες ξεχειλίζουν από αγιότητα, συμβαίνουν παρατράγουδα. Ο ασεβέστατος δημοσιογράφος της «Καθημερινής» (8-3-’98) Αντώνης Καρκαγιάννης, απευθυνόμενους στους Ιερώνυμο-Χριστόδουλο-Άνθιμο, υποψήφιους τότε Αρχιεπισκόπους έγραφε: “περιφέρεσθε συναλασσόμενοι και συνωμοτούντες, εκτοξεύοντες ο είς εναντίον του άλλου ακατανομάστους κατηγορίες και φρικτές αιτιάσεις…” και πρότεινε να αποσυρθούν όλοι οι δεσποτάδες και “απαλλαγμένοι από τις κατά κόσμον φιλοδοξίες, τις οποίες ο Σατανάς αυτοπροσώπως ενέσπειρε” στις ψυχές τους και να αναδείξουν ένα νέο αρχιμανδρίτη ως αρχιεπίσκοπο που “..δεν πρόλαβε ακόμη να διαφθαρεί” αλλά και γιατί θα βρίσκεται “εκτός του κύκλου των μεταξύ σας διαβολών, συκοφαντιών και ποικίλων και άκρως σκανδαλιστικών λοιδωριών”.

Αλλά και ο Γ. Κύρτσος (‘Ελεύθερος Τύπος’, 11-3-’98), δεν είχε διστάσει να κατηγορήσει τον ιερό Ιερώνυμο, τότε Θηβών, ο οποίος όπως όλοι γνωρίζουμε έγινε κληρικός για να μπορεί να μελετάει (δήλωσις Αλεξίου Τσίπρα στον Γ.Τράγκα) : “Οι υποσχέσεις από μερικούς υποψηφίους, οι οποίοι έχουν  εγκαταλείψει τις μητροπόλεις τους και βρίσκονται στην Αθήνα, υπερβαίνουν τα όρια της λογικής. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Θηβών…και των ανθρώπων του, οι οποίοι έχουν υποσχεθεί την μητρόπολη Κοζάνης σε τρεις αρχιμανδρίτες, οι οποίοι ασκούν απόλυτη επιρροή στους υπερήλικες και ασθενείς μητροπολίτες τους…”. Αυτά βέβαια ήταν ταπεινές συκοφαντίες γιατί ο κ. Ιερώνυμος, όπως βεβαιεί ο Άρχων Μικρός Φίλος Αλέξιος Τσίπρας, έγινε κληρικός μόνο και μόνο για να μπορεί να μελετάει.

Γυρνάω πίσω στον ιερό Φραβίτα, για να σημειώσω πως ο αυτοκράτορας πληροφορημένος από τους ανεξόφλητους και αγανακτισμένους δανειστές του τα συμβάντα, τιμώρησε τον ευνούχο θαλαμηπόλο που είχε δωροδοκήσει ο τρισμάκαρ πατριάρχης και αποφάσισε να αφήσει να εκλεγεί ο διάδοχός του χωρίς τη θεία ανάμιξη. Διάδοχος εξελέγη ο μακάριος Ευφήμιος, που βρέθηκε ανάμεσα στα πυρά των δυο παπών Ρώμης και Αλεξάνδρειας, που είχαν πάρει χαμπάρι πως ο Φραβίτας τους δούλευε και τους δυο. Ο ταλαίπωρος Ευφήμιος προσπάθησε να μαλακώσει τον Φήλικα της Ρώμης και το διάδοχό του Γελάσιο και εκεί που έλεγε πως τα κατάφερε, ένας φανατικός του έστησε καρτέρι στο ναό και όρμηξε με ξίφος να τον σκοτώσει. Με τη βοήθεια της Θείας πρόνοιας μπόρεσε να γλιτώσει, ο φονιάς εκτελέστηκε επί τόπου, αλλά ο αιρετικός αυτοκράτορας Αναστάσιος, χολωμένος που ο πατριάρχης τον κρατούσε στο χέρι με μια γραπτή ομολογία του πως τάχα είναι Ορθόδοξος, την οποία ο Ευφήμιος αρνιόταν να του επιστρέψει, κάλεσε Σύνοδο, η οποία τον καθαίρεσε και τον εξόρισε.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, όλες αυτές τις αισχρότητες και τις ίντριγκες που διαπράττουν οι άγιοι πατριάρχες στα διαλείμματα των μελετών τους, δεν τις θέλουν. Ο διάβολος που μισεί την Εκκλησία τους αναγκάζει να τις κάνουν. Ας δείξουμε κατανόηση και ας τους αφήσουμε ανενόχλητους να διαβάζουν.

(βλέπε επίσης >>>)