της Λουκρητίας, ΤΟ ΒΗΜΑ, 8/10/2012
Σύμφωνα με το σύνθημα, ο Ολυμπιακός είναι θεός. Συνεπώς το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας είναι ναός. Πολύ λογικό λοιπόν να επιλεγεί αυτός ο χώρος για να διεξαχθεί η ημερίδα για την νέα ταυτότητα που διοργάνωσε η Εστία Πατερικών Μελετών υπό την αιγίδα της Ι.Μ. Πειραιώς. Ακόμη λογικότερο να βρίσκομαι κι εγώ εκεί. Η καριέρα μου στο κατηχητικό και τις χριστιανικές κατασκηνώσεις μπορεί να τέλειωσε στην εφηβεία αλλά είναι πάντα καλό να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου πως ό,τι δεν σε σκότωσε, σε έκανε πιο δυνατό.
Τελευταία φορά που είχα επισκεφθεί το στάδιο ήταν για ένα πάρτυ μασκέ σε ηλικία 10 ετών. Είκοσι χρόνια μετά, βλέποντας τον κόσμο και τους ιερείς που κατέφθαναν στην αίθουσα, θα έπαιρνα όρκο πως αυτό το πάρτυ δεν τελείωσε ποτέ. Εντάξει, υπερβάλλω. Δεν υπήρχαν σερπαντίνες και μασκαράδες, αλλά το κέφι και η ευχάριστη ατμόσφαιρα ήταν τα ίδια. Ναι, ήταν γιορτή. Γιορτή της ορθοδοξίας με φύλακα άγγελο. Όχι, δεν αστειεύομαι. Υπήρχε κύριος τεραστίων διαστάσεων με μπλούζα που έγραφε στην πλάτη Angel Security. Υπήρχαν και πάγκοι με βιβλία θρησκευτικού περιεχομένου να καλωσορίζουν τον κόσμο στην είσοδο και κυρίες να μοιράζουν διαφόρων ειδών φυλλάδια. Από άρθρα ιερέων και μηνιαία ορθόδοξη εφημερίδα μέχρι ενημερωτικό υλικό για προσκυνηματικές εκδρομές και διαφημιστικά εκπαιδευτηρίων. Η μουσική από τα ηχεία υμνούσε την Παναγία και την Αγία Σοφία δίνοντας τον ρυθμό. Αργότερα κατάλαβα πως αυτή η γιορτή της ορθοδοξίας ήταν στην ουσία η κηδεία της λογικής.
Η αίθουσα Μελίνα Μερκούρη έχει χωρητικότητα 985 ατόμων. Ορκίζομαι σε ό,τι έχετε ιερό πως ήμασταν πολύ περισσότεροι. Εκνευριστικά περισσότεροι κι η ζέστη αφόρητη. Δυστυχώς δεν ανάβλυσε καθόλου μύρο από τους παρευρισκόμενους, παρά μόνο ο γνωστός δυσώδης ιδρώτας που σε ζαλίζει σε συνδυασμό με την ορθοστασία και την αναμονή. Η λύτρωση ήρθε γρήγορα με το άκουσμα του Εθνικού Ύμνου και εν συνεχεία με την χορωδία σχολείου ψαλτικής. Μαζί με αυτό ήρθε και η πρώτη έκπληξη. Δεν γνώριζα πως μετά το «Σώσον Κύριε τον λαό Σου» ακολουθεί χειροκρότημα και όχι σταυροκόπημα. Αλλά γι' αυτό είχα πάει εκεί. Για να πληροφορηθώ. Και ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ μου έμαθε πολλά. Το βασικότερο: Σκοτεινά σιωνιστικά κέντρα έχουν σκοπό να σβήσουν την αγάπη του Θεού από μέσα μας και στο τέλος να αφαιρέσουν την ζωή μας.
Ας την αφαιρέσουν, χαλάλι. Θα έχω ζήσει τις αντιδράσεις του κόσμου όταν ο Σεβασμιώτατος ανέβηκε στο βήμα. Εγώ αισθάνομαι πλέον ευλογημένη. Καθ' όλη τη διάρκεια της ημερίδας, δυο φορές ακόμη ζωντάνεψε το ακροατήριο τόσο πολύ. Όταν ο εκπρόσωπος των Ελλήνων Youtubers τόνισε από το βήμα πως λέμε όχι στην σατανική κάρτα που ισούται με τον αρραβώνα με τον Αντίχριστο κι όταν ο Αρχιμανδρίτης Σαράντης Σαράντος αναφέρθηκε στον Πάγκαλο και την δήλωσή του για την χρήση του 666 στην μηχανοργάνωση του δημοσίου. Αγανακτισμένα «όχι» και έντονο γιουχάρισμα από τους παρευρισκόμενους πλημμύρισαν την αίθουσα. Εγώ έμεινα σιωπηλή να αναρωτιέμαι τι μπορεί να ψηφίζουν όλοι εκεί μέσα. Χρυσή Αυγή ή Καμμένο;
Δεν θα μάθω ποτέ. Αλλά έμαθα σημαντικότερα πράγματα. Ο κύριος Χιωτακάκος παρουσίασε την τεχνολογία RFID και πώς θα μας ελέγχουν μέσω αυτής. Βρήκα το εγχείρημα τολμηρό. Όταν η πλειοψηφία του κοινού είναι άνω των 60, οι επιθέσεις DDoS δεν ακούγονται σαν την έλευση του Αντίχριστου μόνο, μα και ολόκληρης της οικογένειάς του. Φυσικά προβλήθηκε στην οθόνη και η φωτογραφία με το ενσωματωμένο chip στο χέρι. Η ίδια που κυκλοφορεί δέκα χρόνια τώρα. Σαν τα πλάνα από την εκτύπωση χαρτονομισμάτων που χρησιμοποιούν στα οικονομικά ρεπορτάζ. Καμία πρωτοτυπία. Εντούτοις, όσα ακούστηκαν από το βήμα έπαιξαν τένις με τα εγκεφαλικά μου κύτταρα. Αναφορές σε Μακρυγιάννη, Χριστόδουλο, λέσχη Μπιλντεμπεργκ, λαϊκές εκδρομές αλληλεγγύης, πατέρα Παϊσιο. Καταγγελίες για την γραμματική της Πέμπτης και της Έκτης Δημοτικού, την υποχρεωτική δωρεά οργάνων και το State Department που έχει χαρακτηρίσει τον Μητροπολίτη Σεραφείμ ως φονταμενταλιστή.
Ναι, αυτή η ημερίδα τα είχε όλα. Είχε και πολύ ταλαιπωρία. Δεν άντεξα. Στο δεκάλεπτο διάλειμμα που έγινε, έφυγα. Αλλά δεν ξέφυγα. Στο ταξί έπαιζε η Πειραϊκή Εκκλησία που μετέδιδε ζωντανά την εκδήλωση. Άλλος ένας πύρινος λόγος για την προστασία των προσωπικών δεδομένων και κατά της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης. Το βρήκα αστείο. Πόσοι από το ακροατήριο διατηρούν λογαριασμό στο facebook; Υποθέτω αρκετοί. Διαφορετικά δεν εξηγείται πώς ξεπηδούν σαν μανιτάρια οι σελίδες θρησκευτικού περιεχομένου. Τα γέλια μου κόπηκαν απότομα. Συνειδητοποίησα πως τους ζηλεύω όλους εκεί μέσα, γιατί είναι τόσο αισιόδοξοι που πιστεύουν πως το ελληνικό κράτος είναι ικανό να συλλέξει και να διασταυρώσει τόσες πληροφορίες ηλεκτρονικά. Το ίδιο κράτος που έχει αναστήσει νεκρούς δίνοντάς τους σύνταξη. Ναι, τους ζηλεύω.
