Συνομιλία με το θεό

Γράφει ο Στέφ. Κασιμάτης στην Καθημερινή (9/10/2012): 

"Οταν το 1899 ο 25ος πρόεδρος των ΗΠΑ (και τρίτος στη σειρά εκ των δολοφονηθέντων προέδρων) βρέθηκε προ του διλήμματος, αν θα έπρεπε να επέμβουν στρατιωτικά οι ΗΠΑ στις Φιλιππίνες, όπως υπαγόρευαν τα συμφέροντα του αμερικανικού έθνους, ή να μην επέμβουν, όπως όριζαν οι ρητές και επανειλημμένες προεκλογικές δεσμεύσεις του, ο Γουίλιαμ Μακίνλι κατέφυγε στον Θεό και ρώτησε τον Κύριο τι έπρεπε να κάνει. 

Όσα του είπε Εκείνος, ο πρόεδρος τα γνωστοποίησε διά διαγγέλματός του στον αμερικανικό λαό. «Έπεσα στα γόνατα και προσευχήθηκα στον Μεγαλοδύναμο, ζητώντας του φώτιση και καθοδήγηση», είπε και εν συνεχεία μετέφερε στο κοινό του τις συμβουλές του Θεού: 

1. οι Φιλιππίνες δεν έπρεπε να περιέλθουν πάλι στην κυριαρχία της Ισπανίας. 
2. θα ήταν δειλία και ανεντιμότητα να υποχωρήσουν οι ΗΠΑ από τις υποχρεώσεις τους. 
3. οι Φιλιππινέζοι δεν ήταν ώριμοι να αυτοδιοικηθούν και, επομένως, είπε ο Θεός διά του στόματος του προέδρου Μακίνλι, «δεν έχουμε τίποτε άλλο να κάνουμε, παρά να μορφώσουμε τους Φιλιππινέζους, να τους ανυψώσουμε, να τους εκπολιτίσουμε, να τους εκχριστιανίσουμε».

Τι λάθος! Διότι οι Φιλιππινέζοι είχαν προ πολλού εκχριστιανισθεί από τους Ισπανούς, στην αποικιακή αυτοκρατορία των οποίων ανήκαν οι Φιλιππίνες ήδη από τον ΙΣΤ' αιώνα. 

Δεν μπορώ να φαντασθώ ότι το λάθος ήταν του Μακίνλι. Ποιος θα ξεχνούσε ή θα συνέχεε τα στοιχεία από μία τόσο σημαντική συνομιλία; Κατά συνέπειαν, το λάθος πρέπει να ήταν του Θεού. (Ποιος μπορεί να ξέρει τον λόγο; Μπορεί να ήταν μία δύσκολη ημέρα για τον Μεγαλοδύναμο. Μπορεί απλώς να είχε τσακωθεί με τον γιο του ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο...)"

Να θυμηθούμε ότι με τον θεό μίλησαν επίσης ο Μπους και ο Μπλερ, καθένας ξεχωριστά, πριν από την εγκληματική επέμβαση στο Ιράκ για να εκμεταλλευτούν τα πετρέλαια της χώρας. Οι δυο τους ισχυρίζονται ότι ο θεός τους ενίσχυσε στην προειλημμένη απόφασή τους για επέμβαση. Το ερώτημα είναι, μήπως δεν κατάλαβαν τι τους είπε ο θεός τους; Μήπως εξέλαβαν τη διαχρονική σιωπή του θεού -ποτέ και σε κανένα δεν μίλησε, εκτός από κάποιους ονειρόπληκτους- ως επιβεβαίωση; Μήπως, τέλος, επαληθεύεται η διαπίστωση ενός σημαντικού διανοούμενου: «Όταν αποφάσισα να μιλήσω με το θεό, κατάλαβα ότι μιλάω με τον εαυτό μου»;