της Χριστίνας Ταχιάου, protagon.gr, 21/6/2012
Έχω όλη την καλή πρόθεση –από ένστικτο αυτοσυντήρησης και μόνο- να κάνω ότι μπορώ για να στηρίξω και να βοηθήσω τον οποιονδήποτε μπορεί να κάνει μια τοσοδούλα κίνηση προς τα εμπρός για τη χώρα –και μένα την ίδια, δηλαδή. Είμαι ικανή, επίσης, να αφεθώ να παρασυρθώ από αυτό το ανυπόφορο μαρτύριο που λέγεται «ελπίδα» και να ελπίσω ότι ο Αντώνης Σαμαράς μπορεί και να μη μας βουλιάξει.
Δεν μπορώ, όμως, να αφεθώ στο θεό. Και, κυρίως, δεν μπορώ να ανεχτώ ότι ο άνθρωπος που αυτή τη στιγμή έχει αναλάβει αυτοβούλως το καθήκον να περιφρουρήσει τις ζωές μας και να συγκρατήσει τη χώρα, επικαλείται τη βοήθεια του θεού.
Η δήλωση του Αντώνη Σαμαρά αμέσως μετά την ορκωμοσία του είναι ότι πιο αποκαρδιωτικό θα μπορούσε να υπάρξει. «Ζητώ από τον ελληνικό λαό πατριωτισμό και αρραγή εθνική ενότητα και εμπιστοσύνη ότι με τη βοήθεια του θεού θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να βγει ο λαός μας μια ώρα νωρίτερα από την κρίση». Αποκαρδιωτικό διότι δεν μπορεί να ζητάς να δείξω εμπιστοσύνη στη βοήθεια του θεού. Αποκαρδιωτικό διότι δεν μπορεί να αγνοείς ότι ο θεός δεν είναι αρχή στην Ελλάδα, ούτε θεσμός.
Δεν μπορεί να αγνοείς ότι υπάρχει ένα κομμάτι του πληθυσμού που αμφιβάλει για την ύπαρξη του θεού, ένα άλλο που είναι σίγουρο ότι δεν υπάρχει θεός, ένα ακόμη που πιστεύει σε άλλο θεό ή θεούς κι ένα πολύ μεγάλο που είναι σίγουρο ότι ακόμη κι αν υπάρχει θεός, δεν είναι Έλληνας για να μας βοηθάει, αλλά έχει ένα τεράστιο σύμπαν να φροντίσει. Ντροπιαστικά αποκαρδιωτικό διότι το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας άλλαξε τη διατύπωση της δήλωσης με τρόπο ώστε να μη φαίνεται ότι ο νέος πρωθυπουργός ζήτησε κάτι τόσο παράλογο όσο η εμπιστοσύνη στη βοήθεια του θεού. Διαβάστε μόνοι σας την ανακοίνωση: «Ζητώ από τον Ελληνικό λαό πατριωτισμό και αρραγή εθνική ενότητα και εμπιστοσύνη. Mε τη βοήθεια του Θεού θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να βγει ο λαός μας, μια ώρα νωρίτερα από την κρίση.» Κακή αρχή κάνετε, πιστεύετε ότι απευθύνεστε σε αφελείς. Κρίμα, είστε και Χριστιανοί.
Πονηρός, όμως, ο Καλαματιανός. Αν αποτύχει, θα μπορεί να πει «τι να κάνουμε, δεν βοήθησε ο θεός». Μόνο που εμείς οι υπόλοιποι που δεν πορευτήκαμε στη ζωή μας «με τη βοήθεια του θεού» αλλά με τις δικές μας δυνάμεις, δεν θα έχουμε που την κεφαλήν κλίναι. Να δούμε ποια κόλαση θα μας χωρέσει...
