Η ΔΗΜΑΡ αναγνωρίζει την πολιτιστική σημασία της Χριστιανικής Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας στη ζωή και την ιστορία της ελληνικής κοινωνίας, ωστόσο η σύγχρονη πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα απαιτεί επαναπροσδιορισμό των σχέσεων Κράτους–Εκκλησίας και Αναγνωρισμένων Εκκλησιών και Θρησκειών με την απάλειψη από το Σύνταγμα του Άρθρου 3 και την οριοθέτηση των σχέσεων με βάση το Άρθρο 13 και τις αντίστοιχες οδηγίες της ΕΕ. γι' αυτό και προτείνει:
- Τη λειτουργία των Εκκλησιών και των αναγνωρισμένων Θρησκειών ως Ν.Π.Ι.Δ. Εκκλησιαστικού Τύπου – sui generis. Δεν νοείται η πολιτεία να έχει ανάμειξη στη λειτουργία των Εκκλησιών και Θρησκειών.
- Την πλήρη κατάργηση του Θρησκευτικού όρκου, σύμφωνα με το πνεύμα των περισσοτέρων Εκκλησιών και Θρησκειών, από την πολιτική, διοικητική και δικαστική ζωή της χώρας. Την αντικατάστασή του με λογοδοσία στην «Τιμή και τη Συνείδηση» και την υποχρέωση της διαφύλαξης του Συντάγματος και την υπακοή στους Νόμους του Κράτους.
- Τη φορολόγηση της Εκκλησιαστικής και Μοναστηριακής περιουσίας καθώς και της περιουσίας των Πατριαρχείων και όλων των Εκκλησιών και Θρησκειών. Η φορολόγηση είναι υποχρέωση του Κράτους και δεν νοείται σε αυτήν καμία εξαίρεση και απαλλαγή.
- Τη σταδιακή κατάργηση της μισθοδοσία των ιερέων της Εκκλησίας της Ελλάδος με απόδοση της εκκλησιαστικής περιουσίας σε αυτήν. Η μισθοδοσία των ιερέων καμίας Εκκλησίας δεν μπορεί να βαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό.
- Την απρόσκοπτη ανέγερση χώρων λατρείας όλων των Θρησκειών. Η ίδρυση ευκτηρίων οίκων δεν υπόκειται σε καμία άλλη άδεια της διοίκησης ή άλλης εκκλησιαστικής αρχής, παρά μόνο στην έκδοση οικοδομικής αδείας.
- Την εκ βάθρων αναθεώρηση τόσο των αναλυτικών προγραμμάτων όσο και των σχολικών εγχειριδίων του μαθήματος των Θρησκευτικών. Τα ζητήματα της πίστης και η κατήχηση δεν μπορούν να αποτελούν μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
- Την κατάργηση κάθε είδους Προσευχής και υποχρεωτικού εκκλησιασμού, τόσο στην εκπαίδευση όσο και στο στράτευμα. Παρόλα αυτά θα πρέπει να εξασφαλίζεται η ελεύθερη άσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων των στρατευμένων.
- Την υπεράσπιση από ελληνικό κράτος του δικαιώματος άσκησης των θρησκευτικών καθηκόντων και των Ελλήνων που ζουν στην Τουρκία. Το ζήτημα αυτό εμπίπτει στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και διεθνών σχέσεων. Η εξομάλυνση στις σχέσεις Ελλάδας–Τουρκίας έχει ως προϋπόθεση την ομαλοποίηση των σχέσεων του Οικουμενικού Πατριαρχείου και την εξασφάλιση των θρησκευτικών ελευθεριών των Ελλήνων της γείτονος.
Γιάννης Καλαφάτης
Γραμματέας Ν.Ε. Δυτικής Αττικής ΔΗΜ.ΑΡ.
