του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου, 20/5/2014
Οι πληροφορίες που ο κ. Π.Σπήγκελ,
υπεύθυνος του γραφείου των Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς στις Βρυξέλλες, και ο πρώην
υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ κ. Τίμοθυ Γκάϊτνερ έφεραν στην δημοσιότητα, με
άρθρα του ο πρώτος και με βιβλίο ο δεύτερος, για τον υπογράφοντα δεν απετέλεσαν
κάτι καινούργιο. Τα περισσότερα από αυτά που εξιστορούν τα ανωτέρω πρόσωπα ήσαν
γνωστά. Απλώς, σήμερα, επιβεβαιώνονται και επισήμως –γεγονός που μάς βάζει σε
πολύ σοβαρές και όχι πολύ φωτεινές σκέψεις. Ιδού γιατί.
Μέσα από τα γραφόμενα των κ.κ. Σπήγκελ
και Γκάϊτνερ προκύπτει ανάγλυφο το δράμα της χώρας και μπορεί να δει κανείς και
τα μέλλοντα να συμβούν. Είναι ξεκάθαρο ότι ο κ. Γιώργος Α. Παπανδρέου, στην τυφλή
επιθυμία του να γίνει πρωθυπουργός, λίγο έλλειψε να τινάξει στον αέρα τόσο την
χώρα του όσο και την ευρωζώνη.
Παρά το γεγονός ότι από τον Μάρτιο του
2009, δια στόματος του τότε Ισπανού σοσιαλιστή Επιτρόπου, υπεύθυνου για τα
Οικονομικά της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, κ. Χοακίμ Αλμούνια, γνώριζε πολύ καλά την
δεινή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, επέμενε να ρίξει προώρως την
κυβέρνηση του κ. Κώστα Καραμανλή για εντελώς προσωπικούς λόγους. Τελικά,
επέτυχε τον στόχο του με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν» και με πολλές άλλες
εξωπραγματικές υποσχέσεις.
Ανεβαίνοντας έτσι στην εξουσία, ο κ.
Γ.Α.Παπανδρέου και η περί αυτόν ομάδα συμβούλων και λοιπών «σοφών» έβαλε σε
εφαρμογή το δεύτερο σχέδιο, που ήταν η «συμμαχία» με το Διεθνές Νομισματικό
Ταμείο, ώστε να μπει σε εφαρμογή ένα σχέδιο εκβιασμού της Ευρωπαϊκής Ενώσεως
και των οργάνων της. Στο πλαίσιο αυτό, οι αναγνώστες θα πρέπει να ενθυμούνται
τις απειλές του τότε πρωθυπουργού κατά των εταίρων μας και τις θεωρίες του περί
«περιστρόφων στο τραπέζι» και άλλα φαιδρά παρόμοια. Επίσης, οι μη έχοντες
ασθενή μνήμη θα ενθυμούνται τις δηλώσεις του κ. Γ.Α.Παπανδρέου ότι ηγείται μιας
διεφθαρμένης χώρας και ότι η προηγούμενη κυβέρνηση δήθεν τον είχε εξαπατήσει με
πλαστά στοιχεία για το δημόσιο χρέος και το συνολικό δημοσιονομικό έλλειμμα.
Όλα αυτά ήσαν πυροτεχνήματα που έναν και
μόνον στόχο είχαν: να φορτωθούν οι εταίροι μας τριάντα έτη κρατικής και
κομματικής κραιπάλης, ώστε να δικαιολογηθεί η προεκλογική δήλωση «λεφτά
υπάρχουν». Η τακτική αυτή είναι δηλωτική ότι ο τότε πρωθυπουργός και οι περί
αυτόν «σοφοί» σύμβουλοί του είτε είχαν πλήρη άγνοια των συνθηκών που
επικρατούσαν στην Ευρώπη και στην διεθνή οικονομία, είτε ήσαν αδίστακτοι
καιροσκόποι που πίστευαν ότι μπορούν να εκβιάσουν την πραγματικότητα.
Όπως και να έχουν τα πράγματα, οι
εξελίξεις αποδεικνύουν ότι οι τακτικές αυτές απέτυχαν οικτρά και με βαρύτατο
κόστος για την χώρα, την μελλοντική της ανάπτυξη, την εικόνα της και το
διπλωματικό της κύρος. Απεδείχθη επίσης ότι στην εποχή μας οι μαθητευόμενοι
μάγοι είναι καταδικασμένοι στην αποτυχία, καθ’ όσον οι συνθήκες ασκήσεως
πολιτικής έχουν αλλάξει.
Όλα αυτά, ωστόσο, παρά τον θόρυβο που
καθημερινά γίνεται για την κατάσταση στην Ελλάδα και την αβεβαιότητα του
μέλλοντός της, δεν φαίνεται να πτοούν τον διάδοχο του κ. Γ.Α.Παπανδρέου στην
θεωρία τού «λεφτά υπάρχουν». Έτσι, ο κ. Αλέξης Τσίπρας, ενισχυμένος με το
κομματικό ΠΑΣΟΚ που κυριολεκτικά διέλυσε την χώρα, ετοιμάζεται να εφαρμόσει τις
ίδιες συνταγές με τον τέως πρωθυπουργό, ωσάν να μην είχε συμβεί τίποτα στην
Ελλάδα. Έχοντας πλήρη άγνοια της διεθνούς χρηματοοικονομικής και παραγωγικής
πραγματικότητας, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στην ουσία κοροϊδεύει εαυτόν και
αλλήλους. Ομιλεί, για παράδειγμα, για ευρωπαϊκή συνέλευση επανεξετάσεως του
δημοσίου χρέους, ωσάν να επρόκειτο για απλή επίσκεψη στο πλησιέστερο καφενείο
της γειτονιάς. Τονίζει προς πάσα κατεύθυνση ότι θα καταργήσει τα μέτρα λιτότητας,
χωρίς να λέει με τί θα τα αντικαταστήσει.
Τον άνθρωπο αυτόν περιστοιχίζουν
φανατικοί και γεμάτοι μίσος για την πραγματικότητα οικονομολόγοι και άλλοι
νεοτροτσκιστές καθηγητές, οι οποίοι πιστεύουν ότι, με τον κ. Αλ.Τσίπρα
επικεφαλής ενός λαϊκιστικού πολιτικού σχηματισμού, μπορούν να πάρουν την ρεβάνς
τους απέναντι στην Ιστορία –αυτήν που καταδίκασε οριστικώς καθεστώτα και
πρακτικές που γέμισαν με λίμνες αίματος και απίστευτη φρίκη την ανθρώπινη
ύπαρξη–, επιχειρώντας να επιβάλουν στις κοινωνίες σιδερένιες λογικές εξουσίας
και αρπαγής πλούτου. Οι άνθρωποι αυτοί, διψασμένοι για εξουσία και με βαθιά
περιφρόνηση προς την δημοκρατία, μισούν την Ευρώπη. Μισούν το πνεύμα διαλόγου,
μισούν την πορεία προς την ολοκλήρωση (παρά τις καθυστερήσεις και τις
παλινδρομήσεις), μισούν τις ανοικτές κοινωνίες και τις ελευθερίες που αυτές
προσφέρουν. Το όραμά τους είναι οι κλειστοί χώροι. Τα μικρά μεγέθη. Ο
μικρόκοσμοι. Μόνον έτσι μπορούν να κινηθούν και να εξουσιάσουν, ως κάτοχοι της
απόλυτης αλήθειας και ως μοναδικοί ερμηνευτές της πραγματικότητας.
Αν η Ελλάδα ανοίξει σε αυτούς τους
ανθρώπους την πόρτα των εκβιασμών και της νέας αρπαγής, οι νέοι τού σήμερα θα
βιώσουν μία μοναδική ιστορική τραγωδία στην διάρκεια του 21ου αιώνα.
Το ελληνικό πελατειακό πολιτικό σύστημα έκανε τραγικά λάθη στην διάρκεια της
μεταπολιτεύσεως. Αυτό μόνον μπορεί να τα διορθώσει και όχι οι ορδές των φαύλων που,
αφού βύθισαν το πλοίο τους, το εγκατέλειψαν για «άλλες πολιτείες», θρασύδειλοι
όπως είναι.
