του Τάκη Θεοδωροόπουλου, Καθημερινή, 14/5/2014
Αριστερά, η γνήσια Αριστερά, αυτή που
πίστευε πως την κανονικότητα στον κόσμο τούτο την περιγράφει ο τρόπος ζωής της
Σοβιετικής Ενωσης πολλές φορές αδικείται από την ιστορία της. Το ίδιο παρελθόν
που αναγορεύει το ΚΚΕ σε τιμημένο, ηρωικό και εν γένει ιστορικό, το ίδιο του
φορτώνει λάθη, ιστορικές αβλεψίες και εγκλήματα τα οποία, όσο κι αν
αιτιολογούνται από τον συνεχή πόλεμο με τον καπιταλισμό, δεν δικαιολογούν
ορισμένες από τις εμμονές του. Και δεν αναφέρομαι στις πολιτικές εμμονές της
εγχώριας εκδοχής της επανάστασης που οδήγησε το τιμημένο να αποκαταστήσει την
πολιτική τιμή του Αρη Βελουχιώτη και την πολιτική ορθότητα του Νίκου Ζαχαριάδη
για να τους εντάξει στη δική του εθνολαϊκή αντίληψη.
Αναφέρομαι στις διάφορες οικονομικές
θεωρίες, στην εμμονή του με το δημόσιο, στην πεισματική του αναφορά σε κάποια
εργατική τάξη την οποία το ίδιο προσπαθεί να ανακαλύψει στα μέρη μας και την
οποία την αντιμετωπίζει με τους ίδιους όρους που την αντιμετώπιζαν οι προφήτες
του παγκόσμιου σοσιαλισμού τον καιρό της βιομηχανικής επανάστασης. Τι κι αν
έπεσαν έξω οι Μαρξ και οι Ενγκελς που πίστευαν ακράδαντα πως η ανατροπή θα
ξεκινήσει από τη βιομηχανική Αγγλία και πως το φάντασμα που επινόησαν πλανιέται
πάνω από την Ευρώπη;
Τι κι αν οι οικονομικές θεωρίες και τα διάφορα πενταετή
πτώχευσαν στη χώρα των σοβιέτ που διέθετε πυρηνικές κεφαλές εν αφθονία αλλά δεν
έφτιαχνε υποδήματα της προκοπής για τους πολίτες της, όπως λέει ο Καστοριάδης.
Λάθη έγιναν, αλλά τα λάθη δεν ακυρώνουν την αλήθεια του δόγματος. Οπως οι
χριστιανοί όλα τα δέχονται, αφού όλα είναι από Θεού, έτσι και οι γνήσιοι
κομμουνισταί ευαγγελίζονται το ορθόν σε πείσμα της εμπειρίας και της
πραγματικότητας που τους το κρύβουν συστηματικά, οι παμπόνηρες.
Οφείλω να ομολογήσω πως, δεδομένων όλων
αυτών, το προεκλογικό σποτ του ΚΚΕ ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Αναδεικνύει μια
σκέψη όχι απλώς πρωτότυπη, όχι σκέτα πρωτοποριακή, αλλά βαθιά ανατρεπτική, ενώ
συγχρόνως στοχεύει στις πλατιές λαϊκές μάζες, σαν την «αγάπη» του κ. Σαμαρά,
δείχνοντάς τους τον δρόμο για να ανακουφισθούν από το άχθος που έχει
καταδικάσει το ανθρώπινο είδος σε δουλεία, από την εποχή του χάλκινου γένους
του Ησιόδου. Υπόσχεται λοιπόν το ΚΚΕ πως θα δίνει επίδομα ανεργίας 650 ευρώ,
από την πρώτη ημέρα, σε όλους ανεξαιρέτως, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, πλήρη
ασφαλιστική κάλυψη, ενώ ο κατώτατος μισθός θα ανέβει στα 750 ευρώ. Είναι λοιπόν
σαφές πως, εκτός από ακραίες περιπτώσεις εργασιομανίας ή αρρωστημένης
φιλαργυρίας, όλοι θα προτιμήσουν το επίδομα της ανεργίας από τον κατώτατο
μισθό. Η εργασία θα καταπολεμηθεί στη ρίζα της και μαζί με την εργασία θα
καταπολεμηθεί και η ανεργία, αφού αν δεν υπάρχουν εργαζόμενοι δεν θα υπάρχουν
και άνεργοι.
Ετσι θα τελειώνουμε και με μια υπόθεση
που μας καταταλαιπωρεί εδώ και πάρα πολλούς αιώνες, την εκμετάλλευση του
ανθρώπου από άνθρωπο. Ναι, ναι, το άκουσα κι αυτό. Δεν το είπε εκπρόσωπος του
ΚΚΕ, το είπε ο κ. Σκουρλέτης, της νοθευμένης Αριστεράς, προχθές στον ΣΚΑΪ. Και
μάλιστα είχε πάρει αυτό το υπέροχο ύφος του ομιλητή που ξέρει, και απευθύνεται
στους άλλους που δεν ξέρουν, λίγο αυτάρεσκο, ελαφρώς βλακώδες, πάντως κωμικό.
Και είπε ο άνθρωπος με όλη του τη σοβαρότητα πως απώτατος στόχος της Αριστεράς
είναι η «κατάργηση της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από τον άνθρωπο».
Και
σκέφτηκα, αν και η ώρα ήταν περασμένη, πως, αν μη τι άλλο, αυτοί οι άνθρωποι
μας είναι χρήσιμοι γιατί δεν λησμονούν να μας θυμίσουν για ποιο λόγο
δυσκολευόμαστε να πάρουμε στα σοβαρά αυτό που σήμερα εμφανίζεται ως Αριστερά.
Κακώς θα μου πείτε. Για σκεφθείτε τι ωραία που θάταν, αν όλοι ζούσαμε με
επίδομα ανεργίας και δεν υπήρχε κανείς άνθρωπος για να εκμεταλλευτεί τον
άνθρωπο;
