Μαγικές τελετές στο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ)

Και με την επιστήμη και με τα είδωλα... καλού κακού!

Στις 30 Ιανουαρίου 2012 πραγματοποιήθηκε μαγική τελετή στο χώρο του Ε.Μ. Πολυτεχνείου, όπου όλοι οι υπηρέτες της τεχνολογίας και της επιστήμης φίλησαν χέρια παπάδων, καθώς επίσης τζάμια και ξύλα ειδώλων, και στη συνέχεια ανέπεμψαν συλλογικά δέηση στον φανταστικό προστάτη τους, ψηλά στα σύννεφα ή κάπου εκεί (αλλιώς γιατί να κοιτάνε προς τον ουρανό όταν τον επικαλούνται;)

Για την ψυχιατρικού επιπέδου αντίφαση, αφενός να αποδέχεσαι το ηλιοκεντρικό σύστημα και αφετέρου να προσκυνάς δημόσιους υπαλλήλους, εκπροσώπους υπερφυσικών θεοτήτων, οι οποίοι διδάσκουν και αποδέχονται το γεωκεντρικό σύστημα, σύμφωνα με τις γραφές, δεν θα κάνω ιδιαίτερη αναφορά εδώ, γιατί θα έπρεπε να φροντίσουν μόνοι τους να αυτοδιορθωθούν, είτε με χάπια, είτε με δημόσια ομολογία ότι η επιστήμη τούς ενδιαφέρει μόνο για το μηνιάτικο!

Ενδιαφέρον έχουν εδώ κυρίως ο παραινετικός και (νομίζει) διδακτικός λόγος του αρχιεπισκόπου, ο οποίος πήρε μέρος στη μαγική τελετή, και τα τόσα μηθεύματα που αναγκάστηκε να ξαμολήσει για να δικαιολογήσει τη θέση και την παρουσία του. Μετά το πλήρες κείμενο του λόγου που προέρχεται από τον ιστότοπο romfaia.gr, ακολουθούν σχόλια σημείο προς σημείο, γι' αυτό και η αρίθμηση σε κόκκινες αγγύλες [...]: 

Θεία Λειτουργία τελέστηκε σήμερα στον Ιερό Ναό των Τριών Ιεραρχών στην Πολυτεχνειούπολη, του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου του Δήμου Ζωγράφου, προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου. Τον Μακαριώτατο υποδέχτηκε ο πρύτανης κ. Σίμος Σιμόπουλος μαζί με δύο Αντιπρυτάνεις και την Σύγκλητο του Ε.Μ.Π.

Το μήνυμα του αρχιεπισκόπου για τους τρεις ιεράρχες

Αγαπητά μου παιδιά,

Ζούμε σε έναν κόσμο από τον οποίο συχνά απουσιάζει η αγάπη: «Αγάπη, ποὖναι η Εκκλησιά σου/ βαρέθηκα πια στα μετόχια», αναφωνεί σ’ ένα ποίημά του ο Γιώργος Σεφέρης, εκφράζοντας την αγωνία του ανθρώπου για την πραγματική Αγάπη και όχι για τις απομιμήσεις της. [1]

Η Αγάπη δεν είναι πολυτέλεια αλλά θεμελιώδης ανάγκη. Χωρίς ένα σπόρο έστω από αυτή την Αγάπη, αυτή την καθαρά ευαγγελική Αγάπη που δεν υπάρχει στην αρχαία ηθική, από αυτή την Αγάπη για όλα και για όλους, για τους συγγενείς μας και για τους ξένους, για αυτούς που μας έχουν ελεήσει και για αυτούς που μας έχουν αδικήσει, ακόμη και για τους εχθρούς, η κοινωνία γίνεται ασφυκτική και η εκπαίδευση ανούσια και επιφανειακή.

Η Αγάπη στηρίζει, συχνά με αθόρυβο και αδιόρατο τρόπο, την εκπαίδευση και την κοινωνία ως αόρατο μεν αλλά συνάμα ακλόνητο θεμέλιό της. Και ένα σχολείο που δεν θα διδάσκει την Αγάπη σε όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά, σε όλους αδιακρίτως τους μαθητές του ανεξαρτήτως πατρώας πίστεως, δεν θα είναι ένα σχολείο «εκσυγχρονιστικό και προοδευτικό», όπως πολύ νομίζουν, αλλά ένα σχολείο ανάπηρο και προβληματικό.

Θα είναι ένα σχολείο που δεν θα μπορεί να αρθεί στο ύψος της αποστολής του. Διότι η μεγάλη αποστολή και ευθύνη του σχολείου δεν μπορεί να εξαντλείται μόνο στην παροχή πληροφοριών, κατά το πρότυπο του τεχνολογικού ανθρώπου της εποχής μας, αλλά πρέπει να επικεντρώνεται προπαντός στην καλλιέργεια της ψυχής των παιδιών.

Μόνο όποιος δεν πιστεύει στην αξία του σχολείου το θεωρεί υποκατάστατο του διαδικτύου και της τηλεόρασης.

Μαζί με τη γνώση και την αγάπη για τα μεγάλα κείμενα της ανθρωπότητας, το σχολείο οφείλει να μεταγγίσει στα παιδιά τις θεμελιώδεις αρετές της αλληλεγγύης, του ελέους και της φιλανθρωπίας. Υπ’ αυτή την έννοια η μελέτη και διδασκαλία της Αγίας Γραφής στο μάθημα των θρησκευτικών μπορεί να είναι πυλώνας ενός σχολείου που, εκτός από τη γνώση, θέλει να διδάξει στην εποχή μας και την ανθρωπιά. [2]

Άνθρωπος χωρίς αγάπη για τον συνάνθρωπό του είναι καθώς λέει ο Απόστολος Παύλος, «κύμβαλο αλαλάζον».

Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια που κατανόησαν και βίωσαν οι Τρεις Ιεράρχες, Μέγας Βασίλειος, Ιωάννης ο Χρυσόστομος και Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Ανεκτικοί και πράοι, σοφοί και ανοιχτοί απέναντι στη «σοφία των εθνών» και των επιστημών, γνώριζαν όμως συνάμα βαθιά μέσα τους ότι όλη η σοφία του κόσμου δεν είναι παρά μωρία συγκρινόμενη με έναν κόκκο καλοσύνης, με μια ελάχιστη πράξη πραγματικής αγάπης και ελέους απέναντι στον άρρωστο και πονεμένο αδελφό μας. [3]

Και οφείλουμε να πούμε, αδελφοί μου, ότι η Αγάπη αυτή για τον Θεό και τον άλλο άνθρωπο που φτάνει ως τη θυσία, η αληθινή χριστιανική Αγάπη είναι ασυμβίβαστη προς κάθε μορφή μισαλλοδοξίας, εθνοφυλετισμού και ρατσισμού και προς κάθε πράξη ωμής βίας, όπως αυτές που βλέπουμε, αλίμονο, να αναδύονται στη σημερινή κατακερματισμένη και ασθενούσα κοινωνία μας.

Το ανεξάντλητο φιλανθρωπικό έργο των Τριών Ιεραρχών, σχολεία, πτωχοκομεία, ορφανοτροφεία γηροκομεία, μιλάει το ίδιο και ρίχνει μέσα στους αιώνες τα θεμέλια για αυτό που σήμερα αποκαλούμε ευρωπαϊκό κράτος πρόνοιας και που, στην εποχή μας, απειλείται από την κυριαρχία του χρήματος και των Αγορών.

Πρέπει να καταλάβουμε όπως το κατάλαβε ο σπουδαίος Ευρωπαίος φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμπερμας, ότι τα θεμέλια του σύγχρονου ευρωπαϊκού πολιτισμού και του κράτους πρόνοιας είναι χριστιανικά και ότι χωρίς τις χριστιανικές αξίες και σημασίες οι ευρωπαϊκές κοινωνίες δεν θα γίνουν πιο σύγχρονες, όπως ορισμένοι νομίζουν, αλλά πιο ανελέητες και άδικες και επιτρέψτε μου να πω, πιο μισαλλόδοξες και πιο βάρβαρες. [4]

Το Ευαγγέλιο αιμοδοτεί μυστικά τις δημοκρατικές μας αξίες και την ανθρωπιά της κοινωνίας μας.

Ας μην ξεχνάμε ότι η σύγχρονη δημοκρατία γεννήθηκε μέσα στη χριστιανική Ευρώπη, η δημοκρατία γεννήθηκε μέσα στην Εκκλησία. Αυτό έχουμε χρέος να το μεταδώσουμε στα παιδιά μας. [5]

Η εντολή να περπατάμε στα βήματα του Χριστού και να δίνουμε τη μαρτυρία Του, δεν είναι αδελφοί μου μια εύκολη, αλλά μια εξαιρετική δύσκολη υπόθεση. Πολλές φορές συνεπάγεται ένα μοναχικό και ανηφορικό δρόμο.

Οι Τρεις Ιεράρχες κατάλαβαν το μεγάλο μυστικό αυτής της δύσκολης και ανηφορικής πορείας, το μυστικό της Αγάπης, κάτι που αν το καταλάβουμε και εμείς, μπορεί και η δική μας ζωή να γίνει πιο αληθινή και ουσιαστική. Η αγάπη προς τον Θεό, λέει ο Μέγας Βασίλειος, ενώ είναι μία απλή αρετή, έχει τη δύναμη να πραγματοποιεί και να συμπεριλαμβάνει κάθε άλλη εντολή, διότι, «εάν με αγαπάτε, λέει ο Κύριος, θα τηρήσετε τις εντολές μου» (Κατά Ιωάννη 14,15).

Είθε ο Χριστός να μας βοηθάει να τηρούμε τις εντολές Του απέναντι στους συνανθρώπους μας και έτσι να Τον αγαπάμε, όπως όρισε Εκείνος.

Σχολιασμός:

Μετά από μια γενική εισαγωγή αγαπολογίας, η οποία είναι όπως πάντα ανούσια, μπαίνει ο αρχιεπίσκοπος στο ψητό, περί σοφίας των τριών ιεραρχών κ.λπ. Να τα δούμε ένα προς ένα: 

[1] Για την αγάπη πρέπει να αναρωτηθώ, ποιους οφελούν οι τετριμμένες συνταγές, «αγάπα τον πλησίον σου», όταν «πλησίον» είναι ο ευλαβής πολιτικός που κρατάει το κουβούκλιο της Σουμελάς ή τον Επιτάφιο και παράλληλα παίρνει μίζες από εταιρίες προμηθευτών σε βάρος του Δημοσίου και του Λαού; Όταν είναι το ευσεβέστατο αφεντικό που σού κλέβει μισθούς και ασφαλιστικά ένσημα; Ή όταν πρόκειται για τον πεφωτισμένο κληρικό που έχει βιάσει το ανήλικο παιδί, εγγόνι, ανίψι, γειτονόπουλό σου;

Τι σημαίνει «αγάπα τους εχθρούς σου», όταν «εχθρός» είναι ο ευλαβής μισθοφόρος πολέμου που έχει σκοτώσει την οικογένειά σου ή ο επιφανής πολιτικός στην παγκόσμια σκηνή που μεθοδεύει πολέμους για να κλέψει τους φυσικούς πόρους της χώρας σου; Πότε θα μας εξηγήσουν τελικά, ποιος εξυπηρετείται από αυτή την αγαπολογία;

[2] Οι αρετές της αλληλεγγύης, του ελέους και της φιλανθρωπίας, γιατί δεν έχουν μεταγγιστεί επί αιώνες τώρα και θα συμβεί αυτό μετά το λόγο του κ. Ιερώνυμου; Μήπως επειδή όλοι διαβλέπουν την υποκρισία; Ποια αλληλεγγύη, ποιο έλεος και ποια φιλανθρωπία έδειξαν οι χριστιανοί ηγεμόνες, όταν έδιναν εντολές και κατέσφαζαν συγγενείς και φίλους, συνεργάτες, συμπολίτες και αντιπάλους, φτάνει να εξασφαλιζόταν η μακροημέρευσή τους στην εξουσία; Ξεκινώντας από τον Μέεεεγα και Άαααγιο Κων/νο που δολοφόνησε σύζυγο, παιδιά, ανίψια και συμπεθέρους, μέχρι και συγγενείς παλαιών αυτοκρατόρων, φοβούμενος ότι μπορεί να διεκδικήσουν ως κληρονόμοι το θρόνο, τον οποίο προόριζε για τα δικά του παιδιά, και καταλήγοντας στον Μπους και στον Μπλαιρ, ευσεβέστατοι αμφότεροι που συνομιλούν με το θεό τους, αλλά δεν είχαν πρόβλημα να καταστρέψουν μια κοινωνία στο Ιράκ για να κλέψουν τα πετρελαϊκά αποθέματα, ποια φιλανθρωπία και ποιο έλεος έδειξαν για να παραδειγματιστούμε; Πότε μίλησε συγκεκριμένα ο κ. Ιερώνυμος γι' αυτά τα αίσχη χριστιανών ηγετών; Πού ήταν και τί έκανε ο θεός τους, όταν οι πιστοί του εγκληματούσαν ανεξέλεγκτα;

[3] Τώρα βεβαία είναι πολύ δύσκολο να απαντήσω στη φράση "Οι τρεις Ιεράρχες ήταν ανεκτικοί και πράοι, σοφοί και ανοιχτοί απέναντι στη «σοφία των εθνών» και των επιστημών"... Όχι επειδή μου λείπουν επιχειρήματα, αλλά επειδή είναι τόσο πολλά, ώστε θα χρειαζόμουν ειδική ανάρτηση! Εδώ μόνο μια μικρή επιλογή από ότι ανεκτικό και πράο εξέμεσαν οι συγκεκριμένοι όσο ζούσαν:

Ιωάννης Χρυσόστομος, (Γιοχάναν, εκ Δαμασκού Συρίας):

• «Εάν δε κοιτάξεις στα ενδότερα των Ελλήνων θα δεις τέφρα και σκόνη και τίποτε υγιές, αλλά σαν τάφος ανοιγμένος είναι ο λάρυγγας αυτών, γεμάτος ακαθαρσίες και ιχώρ (έμπυο) και τα δόγματά τους γεμάτα σκουλήκια. Εμείς δε δεν παραιτούμαστε της κατ' αυτών μάχης» (Εις τον 'Αγιον Ιωάννην τον Απόστολον και Ευαγγελιστήν, 59, 370, 7-11).
• «Όσο πιο βάρβαρο ένα έθνος φαίνεται και της ελληνικής απέχει παιδείας, τόσο λαμπρότερα φαίνονται τα ημέτερα... Ούτος ο (πιστός) βάρβαρος, την οικουμένη ολάκερη κατέλαβε ... και ενώ πάντα τα των Ελλήνων σβήνουν και αφανίζονται, τούτου (του πιστού βάρβαρου) καθ' έκαστη λαμπρότερα γίνονται». (Εις Ιωάννην 59.31.33).
• «Κανείς δεν πρέπει στα παιδιά του, των (Ελλήνων) προγόνων να καλεί τα ονόματα, του πατέρα, της μητέρας, του παππού και του προπάππου, αλλά αυτά των δικαίων (της Παλαιάς Διαθήκης)». (Περί Κενοδοξίας και πώς δει τους Γονείς Ανατρέφειν τα Τέκνα (690) 641.65).
• «Tα παιδιά να υπακούτε στους γονείς σας σύμφωνα με το θέλημα του Kυρίου... Όμως, όταν ο γονέας είναι Έλλην, τότε το παιδί δεν πρέπει να υπακούη» (προς Eφεσίους επιστολή, ομιλία 21, παρ. α).

Βασίλειος ο Μέγας, (Καππαδόκης εκ καταγωγής):

• «Είναι εχθροί οι Έλληνες και οι Σύριοι, διότι διασκεδάζουν καταβροχθίζοντας με ορθάνοιχτο στόμα τον Ισραήλ. Οι Έλληνες προς Δυσμάς και οι Σύριοι προς Ανατολάς! Στόμα δε λέγει εδώ ο προφήτης (βλ. Ησαΐας Θ΄11) την σοφιστική του λόγου δύναμη η οποία τα πάντα χρησιμοποίησε για να παραπλανήσει τους εν απλότητι πιστευσάντων». (Εις Προφήτην Ησαΐαν 9.230.8)
• «Μη δειλιάζετε από των ελληνικών πιθανολογημάτων... τα οποία είναι σκέτα ξύλα, μάλλον δε δάδες που απώλεσαν και του δαυλού την ζωντάνια και του ξύλου την ισχύ, μη έχοντας δε ούτε και του πυρός την φωτεινότητα, αλλά σαν δάδες καπνίζουσες καταμελανώνουν και σπιλώνουν όσους τα πιάνουν και φέρνουν δάκρυα στα μάτια όσων τα πλησιάζουν. Έτσι και (των Ελλήνων) η ψευδώνυμος γνώση σε όσους την χρησιμοποιούν» (Εις Προφήτην Ησαΐαν Προοίμιον 7.196.3).

Γρηγόριος ο Θεολόγος, (Καππαδόκης εκ καταγωγής): 

• «Η μητέρα μου πρόσεχε να μη φιλήσουν τα χείλη μου ελληνικά χείλη, να μην αγγίξουν τα χέρια μου ελληνικά χέρια και ούτε ελληνικά τραγούδια να μολύνουν τα αφτιά και την γλώσσα μου».
• «Οι αμόρφωτοι (Έλληνες) φιλόσοφοι, ενώ μυθολογούσαν για τα άστρα και δημιούργησαν την αστρολογία, δεν κατάφεραν να εξηγήσουν πως μας διοικεί ο Θεός».
• «(Η βάπτιση του Ιησού), δεν είναι μυστήριο απατηλό, ούτε ελληνική απάτη και μέθη. Είναι μυστήριο θείο και λαμπρό».
• «Ποίος Ευκλείδης εμιμήσατο ταύτα, γραμμαίς εμφιλοσοφών ταις ουκ ούσαις, και κάμνων εν ταις αποδείξεσι; Τίνος Παλαμήδους τακτικά κινήματά τε και σχήματα γεράνων, ως φασι, και ταυτά παιδεύματα κινουμένων εν τάξει, και μετά ποικίλης της πτήσεως; Ποίοι Φειδίαι και Ζεύξιδες και Πολύγνωτοι, Παρράσιοι τε τινες και Αγλαοφώντες, κάλλη μεθ᾿ υπερβολής γράφειν και πλάττειν ειδότες;» 
  
  Γενικότερα, προσπαθούσε με τους λόγους του να διαχωρίσει την ελληνική φιλοσοφία, τις ιδέες και τα πορίσματα της οποίας υιοθετούσε για τη χριστιανική διδασκαλία, από όλο το ελληνικό παρελθόν εκείνων που την διατύπωσαν. Κάποια εποχή διαμαρτυρήθηκε δε ο Γρηγόριος, επειδή ο Ιουλιανός δεν προέβη σε σφαγές και διώξεις χριστιανών, όπως περίμεναν ή ήλπιζαν μερικοί, λέγοντας ότι «ο αυτοκράτωρ εστέρησε τους χριστιανούς της πόλεως από την χαρά του μαρτυρίου». Ήθελαν να «θυσιάσουν» μερικούς δικούς τους για να επιβεβαιωθούν ότι είναι θύματα.

Για τη σοφία του Βασιλείου, ο οποίος κατάργησε με μια φράση την "επιστήμη των Ελλήνων" και καθιέρωσε (νόμιζε, δηλαδή!) δική του, αρκεί να δούμε τι έγραφε στην Εξαήμερον Διαδασκαλίαν του για τη βροχή: Ότι ο θεούλης έχει διαμορφώσει τον ουρανό σαν λεκάνη και, όποτε θέλει, αφήνει να πέσει από τον τρυπητό πάτο η βροχή - φρρρρτς και βρέχει! Ακριβώς όπως τα διηγείται ο παππούς στα νήπια εγγόνια του... Τους αποστόμωσε έτσι τους χαζούς ειδωλολάτρες ο Βασίλειος!

Εννοείται, κανείς από τους πιστούς χριστιανούς δεν έχει διαβάσει την Εξαήμερον του "σοφού", ούτε οι πολυτεχνίτες που παρακολουθούν τις μαγικές τελετές του κ. Ιερώνυμου, οπότε οι παπάδες κάνουν εκ του ασφαλούς κουβέντες, χωρίς δυνατότητα αντιλόγου, για να περνάει η ώρα... Αναρωτιέμαι μόνο, αν για κάτι τέτοιο απλό, όπως το φαινόμενο της βροχής, το οποίο είχαν προσεγγίσει με κάποια επιτυχία οι αρχαίοι φυσιοκράτες φιλόσοφοι/φυσιοδίφες, γράφει τόσο καραμπινάτες ανοησίες ο Μέεεεγας, γιατί να ευσταθούν όλα τα άλλα που γράφει επί θεμάτων της κοινωνίας και της ηθικής; Η ίδια επιφοίτηση του θεού του λειτουργούσε, δηλαδή τίποτα!

[4] Ο Habermas είπε, λέει ο κ. Ιερώνυμος, ότι χωρίς τον χριστιανισμό οι πολιτικές της Ευρώπης θα ήταν "πιο ανελέητες και άδικες και επιτρέψτε μου να πω, πιο μισαλλόδοξες και πιο βάρβαρες." Δηλαδή, οι θρησκευτικοί πόλεμοι στην Ευρώπη και εις βάρος ιθαγενών λαών εκτός αυτής, δεν ήταν αρκούντως μισαλλόδοξοι και βάρβαροι; Τι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί, πέρα από τα γεγονότα της πρώτης (χριστιανικής, βεβαίως!) σταυροφορίας, όπου οι δυτικοί στρατιώτες με το σταυρό στο στέρνο έσφαξαν, μαγείρεψαν και έφαγαν στην Αντιόχεια και Ιερουσαλήμ τους πολιορκημένους που παραδόθηκαν; Τι άλλο χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί στους ιθαγενείς Αμερικάνους που εξοντώθηκαν στο όνομα των χριστιανικών παραμυθιών και της εκμετάλλευσης; Νομίζει ο κ. Ιερώνυμος ότι η γιαπωνέζικη κοινωνία που απέρριψε με πολεμικές ενέργειες τον χριστιανισμό, είναι πιο μισαλλόδοξη και πιο βάρβαρη από την ευρωπαϊκή;

[5] Αυτό περί δημιουργίας της Δημοκρατίας μέσα στη χριστιανική Ευρώπη και στην Εκκλησία τι το ήθελε ο κ. Ιερώνυμος; Αφού είναι γνωστό ότι όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα κατακτήθηκαν ενάντια στον εκκλησιαστικό μηχανισμό, όπου Γης... Δεν έχει ακούσει ότι οι αρχές της Δημοκρατίας (με όλα τα μειονεκτήματά της) θεσπίστηκαν σε προχριστιανικές εποχές στην Αθήνα των "ειδωλολατρών" και ότι οι χριστιανοί αυτοκράτορες κατάργησαν κάθε ιδέα Δημοκρατίας και αυτοδιάθεσης των λαών και των κοινωνιών; Αδαής δεν είναι ο κ. Ιερώνυμος, μάλλον παραμυθάς, αφού ξέρει ότι κανείς από το ακροατήριο δεν προσέχει και όλοι κοιτάνε πλαγίως τα ρολόγια τους, πότε θα τελειώσει το μαρτύριό τους...

Και κλείνει το λόγο του ο κ. Ιερώνυμος με μια αγαπολογική περίληψη των προηγουμένων μύθων που παρέθεσε, γιατί έβλεπε τα κοιμισμένα μάτια των ακροατών του... Άντε και του χρόνου βρε, να φωτιστούν οι λαμπροί υπηρέτες της επιστήμης που κρατάνε και μια "πισινή" με τους παπάδες... Κάτι σαν τους σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ που άρχισαν κάποια εποχή να πηγαίνουν με τάματα στην Τήνο, αφού είχε παρασύρει η Μιμή τον μέεεγα σοσιαλιστή Αντρέα στο νησί για προσκύνημα... Καλού κακού μωρέ, ποτέ δεν ξέρεις, όπως επιτάσσει η ύψιστη αρχή του καιροσκοπισμού!

(βλέπε εδώ άλλο έναν αρλουμπολογικό λόγο του κ. Ιερώνυμου >>>)