Ο κύριος από το εξωτερικό

Βγήκα κατά τις 12 το μεσημέρι μια βόλτα να κόψω κίνηση στη γειτονιά, έκανα λαθρανάγνωση των εφημερίδων σε 1-2 περίπτερα και κάθισα σε ένα παγκάκι στην πλατεία για να διαβάσω ως συνταξιούχος τη δική μου εφημερίδα. Γύρω μου πηγαινοέρχονταν αρκετοί άνθρωποι, είχε και μια Λαϊκή Αγορά εκεί κοντά και υπήρχε κίνηση... Κάποια στιγμή με προσέγγισε ένας μάλλον συνομήλικος κύριος με ψώνια στο χέρι, σαν να ήθελε να καθίσει στη δική μου θέση στο παγκάκι. Τον κοιτάω προσεκτικά, μήπως είναι κανένας γνωστός, τίποτα, τελείως άγνωστος... Μου λέει:

— "Γράφει καμιά αλήθεια αυτό που διαβάζεις;"

Σκέφτηκα ότι είναι κομματικός, ακροδεξιός ή ακροαριστερός... Τι να του πω τώρα; Να αρχίσω διερεύνηση τι είναι αλήθεια και ποιος την ορίζει; Να κάνω πως δεν τον άκουσα; Να τον ρωτήσω πόσο έχουν τα φασολάκια στη Λαϊκή; Αυθόρμητα αποφάσισα να απαντήσω στο ερώτημά του, κάνοντας έλεγχο αλήθειας σ' αυτά που διάβαζα. Κοιτάω τη σελίδα της εφημερίδας που βρισκόμουν:

— "Για να δω πάνω πάνω τι γράφει: Θα σημάνουν σήμερα στις 11 π.μ. οι σειρήνες συναγερμού σε όλη τη χώρα. Μου φαίνεται ότι είναι αλήθεια..." του λέω, περιμένοντας την αντίδρασή του. Κούνησε το κεφάλι συμφωνώντας, αφού λίγο πριν είχαν ακουστεί οι σειρήνες... Συνεχίζω εγώ, υπερασπιζόμενος το έργο των δημοσιογράφων:

— "Για να δούμε κάτω κάτω στην ίδια σελίδα: Την λατρευτή μας μητέρα, γιαγιά και θεία Καλλιόπη Δ. Πασχαλίδου, ετών 88, κηδεύουμε την Παρασκευή... Θα πέθανε", του λέω, "για να το γράφει!" Τι να πει, δεν πέθανε η Καλλιόπη; Αναγκαστικά συμφώνησε και πάλι... Πάνω όμως που ήμουν έτοιμος να του διαβάσω τη συνταρακτική είδηση ότι η ΑΕΚάρα έριξε, αληθώς, 2 γκολάρες στη Θύελλα Ραφήνας, με προλαβαίνει και μου λέει:

— "Για τον κύριό μας γράφει τίποτα;"  Χμμμ, θεόπληκτος είναι λοιπόν ο περίπου συνομήλικος και όχι κομματικός! Είτε Ιεχωβάς είτε Παλαιοημερολογίτης θα είναι...

— "Για ποιον κύριο να γράφει;" τον ρωτάω εγώ με αφέλεια, "Όλοι κύριοι είμαστε."

— "Για τον κύριο ημών Ιησού Χριστό", μου κάνει με εμφανή ικανοποίηση, σαν να είχε αποδείξει τον τετραγωνισμό του κύκλου...

Τώρα, πέρασαν πολλές ιδέες από το μυαλό μου: να τον αρχίσω στην κατήχηση ότι με ρωτάει για κάποιον ανύπαρκτο και φανταστικό φίλο του, με τον οποίο του πιπιλάνε το μυαλό οι παπάδες για να του τσιμπάνε το χρήμα ή να κάνω τον αδαή και να τον αφήσω να μου λέει αυτός ό,τι θυμόταν από το κατηχητικό, υποβάλλοντας εγώ διευκρινιστικές ερωτήσεις; Κάτι σαν: και γιατί θυσιάστηκε ο κύριος αφού δεν του το ζήτησε κανένας; Και αφού ήξερε ότι θα αναστηθεί, τι θυσία μπορεί να έκανε εκ του ασφαλούς; Προτίμησα όμως να συνεχίσω να διαβάζω την εφημερίδα αντί να μου φάει την ώρα ο θεόπληκτος. Του λέω λοιπόν το καταπληκτικό (έτσι μου φαίνεται τώρα):

— "Αυτή η σελίδα περιέχει ειδήσεις μόνο από την Ελλάδα, ο κύριος που λέτε ήταν στην Παλαιστίνη και πιθανόν να γράφει γι' αυτόν στη σελίδα των εξωτερικών ειδήσεων..."

Με κοίταξε με οίκτο. Πιθανόν να ήθελε να μου πει ότι ο κύριος που εννοεί αυτός είναι Έλληνας, ίσως όμως να τον περίμενε και η κυρά του στο σπίτι να της πάει τα ψώνια.

— "Καλά, τα λέμε άλλη μέρα", μου λέει και συνέχισε βιαστικά το βηματισμό του...

— "Καλό μεσημέρι και καλή όρεξη", του απαντάω εγώ και αφοσιώθηκα πάλι στην εφημερίδα.

Ρε τι τραβάμε κι εμείς οι συνταξιούχοι...