Ένας απελευθερωμένος άνθρωπος-
tvxs.gr, 4/2/2013
O Κρίστοφερ Χίτσενς, ο «ρήτορας-πυγμάχος», έφυγε από τη ζωή μόλις πριν από δύο χρόνια. Ο γοητευτικά προκλητικός Άγγλος συγγραφέας, δημοσιογράφος και καθηγητής στο τμήμα φιλελεύθερων σπουδών του New School, επιτέθηκε χωρίς έλεος στη θρησκεία και δεν δίστασε να συγκρουστεί με μεγάλες προσωπικότητες όπως ο Νόαμ Τσόμσκι.
Για τον Χίτσενς η θρησκεία είναι ανθρώπινο (δηλαδή ανδρικό) επινόημα. Η οργανωμένη μορφή της είναι βίαιη, συγγενική με τον ρατσισμό και τον σεχταρισμό, περιφρονεί τις γυναίκες, καταπιέζει τα παιδιά, οδηγεί σε αυταπάτες και ψυχώσεις. Το μήνυμά της είναι μήνυμα μόνιμης υποταγής και ευγνωμοσύνης.
Ένθερμος άθεος, υποστήριζε ότι οι τρεις μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες
αποτελούν «άξονα του κακού», καθώς πίστευε ότι οι οργανωμένες θρησκείες
οδηγούν στη μισαλλοδοξία και από εκεί στον ρατσισμό και στη βία.
Το Νοέμβριο του 1973, η μητέρα του αυτοκτόνησε στην Αθήνα. Ο Χίτσενς ταξίδεψε στην Ελλάδα για να παραλάβει τη σορό της και έγραψε άρθρο για τη χούντα των συνταγματαρχών, το οποίο φιλοξένησε το περιοδικό New Statesman. Από τις σελίδες του, απέκτησε τα επόμενα χρόνια τη φήμη δημοσιογράφου που δεν φοβόταν να τα βάλει με τους ισχυρούς, όπως τον Χένρι Κίσιντζερ και το Βατικανό.
Σε όλα τα θρησκευτικά κείμενα απαντά ο αρχέγονος φόβος
πως η μισή ανθρώπινη φυλή είναι διεφθαρμένη και ακάθαρτη, η επιθυμία
για μικροδιευθετήσεις αντιδικιών σε αγροτικά ζητήματα και η δικαιολογία
για δουλεμπόριο και εθνοκάθαρση, γράφει ο Χίτσενς στο βιβλίο του, ο Θεός
δεν είναι μεγάλος.
Η σχέση θρησκευτικής βαρβαρότητας και σεξουαλικής
καταπίεσης είναι άμεση, Το σεξ πρέπει να χάσει την απολαυστική του
πλευρά. Αναρωτιέται όμως κανείς τι είδους θεοί είναι εκείνοι που αφού
ποίησαν τα πάντα εν σοφία έδωσαν την σεξουαλική ορμή στον άνθρωπο κι
ύστερα την καταδίκασαν. Όταν οι νεαροί μουσουλμάνοι στερούνται κάθε
σχέση με το αντίθετο φύλο και μαθαίνουν να προτιμούν το μαρτύριο της
αποχαυνωτικής μηχανικής απαγγελίας του Κορανίου, το πρόβλημά τους,
γράφει ο Χίτσενς, δεν είναι ότι επιθυμούν παρθένους αλλά ότι οι ίδιοι
είναι παρθένοι.
Η εμπλοκή της θρησκείας στην πολιτική είναι εξίσου
καταστροφική. Μπέλφαστ, Βηρυτός, Βελιγράδι, Ιερουσαλήμ, Βαγδάτη,
Ρουάντα. Η ισραηλινοπαλαιστινιακή διένεξη θα είχε λυθεί με ευκολία αν
δεν είχαν ανακατευτεί ραβίνοι και μουλάδες. Οι ορθόδοξοι έκαναν γαργάρα
τους αμέτρητους ομαδικούς τάφους των ομόδοξων Σέρβων εγκληματιών πολέμου
Κάραζιτς και Μλάντιτς. Οι εκκλησιαστικές αρχές πάντα είναι απρόθυμες να
καταδικάσουν γεγονότα όπως οι δολοφονίες των μεταφραστών του Ράσντι
(ενώ αντίθετα καταδίκασαν το έργο του!) και σπάνια παρεμβαίνουν σε
περιπτώσεις παιδικής κακοποίησης, δουλείας ή γενοκτονίας. Μάρτιν Λούθερ
Κινγκ, Γκάντι, Μορμόνοι, ψευτομεσσίες: η θρησκεία πάντα χρησιμοποιήθηκε
για εδραίωση εξουσίας.
Πάντως ο Χίτσεν δεν υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να ιδρύουν ή να ακολουθούν τη θρησκεία που τους ταιριάζει ή τους ικανοποιεί. Αρκεί να μην κάνουν τόση φασαρία οι ιεροκήρυκες που ισχυρίζονται ότι ο δικός τους Μεσσίας και κανενός άλλου είναι εκείνος που οφείλει να δέχεται ο κόσμος με δουλοπρέπεια και δέος. Αρκεί να αφήσουν ήσυχους εκείνους που δεν πιστεύουν - πράγμα που ποτέ δεν κάνουν, όπως σχολιάζει. Όσο για την ανάγκη για θαυμασμό και μυστήριο, ικανοποιείται άριστα με μουσική, τέχνη, λογοτεχνία, ανθρώπινη επικοινωνία, φιλία, ψυχαγωγία. Η μελέτη της λογοτεχνίας μπορεί να αντικαταστήσει την παθητική εμμονή στα παραποιημένα και χαλκευμένα ιερά κείμενα και στις φανταστικές ηθικολογικές ιστορίες τους.
