Ιησούς Χριστός... και οι εβδομήντα (δυο) κομπάρσοι του στον περιφερόμενο θίασο
των θεραπευτών!
του Μ.
Καλόπουλου, από το βιβλίο του "Το Θέατρο της Σωτηρίας"
Ο Ιησούς υπήρξε ο δαιμονο-διωκτικότερος ήρωας όλων των εποχών
και αντιμετώπισε δαίμονες κάθε τύπου. Όσο αυτός όμως ξόρκιζε, τόσο οι
δαιμονισμένοι πλήθαιναν! Κάποια στιγμή μάλιστα που ο ίδιος δεν πρόφταινε να
ξορκίζει, τόσους πολλούς δαιμονισμένους που τον περιστοίχιζαν: «κάλεσε
τους δώδεκα και τους έδωσε εξουσία επί δαιμόνων και νόσων»
Λουκ.9.1.
Αλλά επειδή κι αυτοί δεν πρόφταιναν να αντιμετωπίσουν τις ορδές των
δαιμονισμένων, που τους περιέβαλλαν, (προφανώς επρόκειτο για επιδημία) διάλεξε
κι άλλους εβδομήντα που τους έστελνε προπομπούς σε κάθε πόλη και τόπο που έμελλε
να επισκεφθεί!
Με πολύ προσοχή και περίσκεψη διαβάζουμε: «και έτερους
εβδομήκοντα(δύο) ανέδειξεν (Μασ. διόρισε) ο
Κύριος και απέστειλεν αυτούς ανά δύο πρό προσώπου αυτού (Μασ.
έμπροσθεν αυτού) εις πάσαν πόλιν και τόπον όπου
έμελλεν (και) αυτός να υπάγει... (τους έδωσε δε την
εντολή και φυσικά τη δύναμη) και εις όποιαν πόλιν εισέρχεσθε...
θεραπεύετε τους εν αυτή ασθενείς». Λουκ.10.1,9.
Για
σταθείτε όμως... τι ακριβώς συμβαίνει εδώ;
Χρειάζεται ελάχιστη σκέψη για να
καταλάβουμε, ότι στο παραπάνω εδάφιο ομολογούνται πράγματα, που ποτέ δεν θα
περιμέναμε να βρούμε γραμμένα!
Κατ’ αρχάς, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, η
παραπάνω δήλωση μάς διαβεβαιώνει, ότι οι επισκέψεις του Ιησού στους διάφορους
τόπους, δεν ήταν αυθόρμητες και απρογραμμάτιστες, αλλά προϋπήρχε σχέδιο, για
«κάθε τόπον και πόλη που επρόκειτο να επισκεφθεί» ο περιοδεύων
σωτήρας! Αν δεν υπήρχε τέτοιος προσχεδιασμός επισκέψεων, δεν θα μπορούσε ποτέ να
γραφτεί, ότι εβδομήντα άνθρωποι εστάλησαν «προ προσώπου» ή
«έμπροσθεν αυτού, όπου έμελλε αυτός
να υπάγει»!
Αυτό όμως που είναι σκανδαλωδώς ανεξήγητο, είναι το
"γιατί" οι εβδομήντα αυτοί εξορκιστές, "βοηθοί" του, αποστέλλονται μπροστά απ’
τον Ιησού, (προπομποί) σε κάθε «πόλη και τόπο», αφού ήταν ήδη
γνωστό και προγραμματισμένο, ότι τους τόπους αυτούς... επρόκειτο να τους
επισκεφθεί ο ίδιος ο μέγας περιοδεύων σωτήρας!
Τι συμβαίνει λοιπόν; Δεν θα
προλάβαινε, ή δεν θα μπορούσε ο γιος του θεού, να θεραπεύσει όλους εκείνους τους
παθόντες μόνος του, όταν κάποια στιγμή θα επισκεπτόταν τελικά αυτούς τους
τόπους; Στέλνοντας όχι έναν, ούτε δυο, αλλά εβδομήντα(δύο)
"θεραπευτές" να προηγηθούν, στους ίδιους ακριβώς τόπους που και
εκείνος σκόπευε (έμελλε) να επισκεφθεί, πώς γνώριζε ότι θα απέμεινε έστω και
ένας δαιμονισμένος ή ασθενής για να θεραπεύσει, όταν επιτέλους θα περνούσε κι
αυτός απ’ τα ίδια αυτά μέρη;
Τι θέλει λοιπόν να μας πει ο ποιητής;
Τι
ακριβώς μας λέει το παράξενο αυτό εδάφιο;
Ποιο είναι το κρυφό μήνυμά
του;
Ο καθένας μπορεί να καταλάβει, ότι ακριβώς το αντίθετο θα έπρεπε να
βρίσκεται εκεί γραμμένο! Δηλαδή, αν υπήρχαν τριάντα πέντε ικανά ζευγάρια
εξορκισμού δαιμόνων, αυτά θα έπρεπε
να αποσταλούν «εις πάσαν πόλιν και τόπον που ο Ιησούς ΔΕΝ ΕΣΚΟΠΕΥΕ να
επισκεφθεί» και όχι το αντίθετο!
Κάτι λοιπόν θέλει οπωσδήποτε να μας
πει ο ποιητής, δεν νομίζετε;
Επειδή γνωρίζουμε πιά, ότι στη Βίβλο τέτοιες
περίεργες "υποσημειώσεις" μόνο τυχαίες δεν είναι, συμπεραίνουμε
ότι οι εβδομήντα αυτοί άνθρωποι, δεν στέλνονται καθόλου τυχαία στους τόπους που
και ο υποψήφιος θεός, σχεδίαζε να επισκεφθεί!
Λοιπόν, φαίνεται απίστευτο,
αλλά μπροστά μας έχουμε γραμμένη μια ξεκάθαρη ομολογία των μαζικών παρασκηνιακών
ενεργειών, στις "θεραπείες" του θεοποιημένου Ιησού! Το εδάφιο αυτό, από μόνο του
θα έπρεπε να κλονίσει σοβαρά την αυθεντικότητα των θαυμάτων της Καινής Διαθήκης!
Το συγκεκριμένο εδάφιο, πρέπει να
είναι η προκλητικότερη ομολογία, του παρασκηνιακού μηχανισμού παραγωγής των
καινοδιαθηκικών θαυμάτων!
Ας παρατηρήσουμε όμως προσεκτικότερα την
παράξενη εικόνα.
Κατά την ξεκάθαρη αυτή ομολογία λοιπόν, εβδομήντα άνθρωποι,
βρίσκονται ήδη πριν απ’ τον Χριστό, σε κάθε τόπο που αυτός προγραμματισμένα
επισκέπτεται! Περιέργως όμως, πουθενά στην αφήγηση δεν βλέπουμε τους
ενθουσιώδεις αυτούς μαθητές του, να τον υποδέχονται στους τόπους και τις πόλεις
αυτές, όταν επιτέλους τους επισκέπτεται κι’ αυτός με την σειρά
του!
Φυσιολογικά έπρεπε να βρίσκονται ήδη εκεί ή να έχουν προηγηθεί
δημιουργώντας πριν από τον Χριστό, ανάλογο θεραπευτικό θόρυβο, θαυματουργώντας
και εξορκίζοντας στο όνομά του! Αν όμως είχε συμβεί κάτι τέτοιο, η υποδοχή του
Χριστού στους τόπους αυτούς, θα ήταν η μια ενδοξότερη της άλλης, διότι στους
τόπους αυτούς θα ήταν ήδη γνωστός ως θεόσταλτος σωτήρας, μια και οι εβδομήντα
αυτοί μαθητές του, θα είχαν ήδη γράψει ένδοξες σελίδες ιαματικών θαυμάτων στον
τοπικό πληθυσμό! Τίποτε παρόμοιο όμως δεν συμβαίνει και κανείς από τους
ντόπιους, δεν αναφέρει το παραμικρό για τους πολυάριθμους αυτούς θεραπευτές, που
φυσιολογικά έπρεπε να είχαν ήδη προηγηθεί! Γιατί;
Τι ακριβώς έκαναν όλοι
αυτοί οι άνθρωποι, πριν απ’ τον Χριστό, στα ίδια ακριβώς μέρη, όπου ο
θεοποιημένος θεραπευτής μεγαλουργούσε θεραπεύοντας μαζικά ασθενείς, εκβάλλοντας
συνεχώς δαιμόνια και ανεβάζοντας την φήμη του σε απίστευτα ύψη; Γιατί καθ’ όλη
την διάρκεια της καταγεγραμμένης δράσης του Ιησού, δεν βλέπουμε πουθενά τους
εβδομήντα αφανείς αυτούς ικανούς συνεργούς του σε δράση; Ή μήπως... αυτούς
ακριβώς βλέπουμε... αλλά ποτέ μέχρι σήμερα δεν καταλάβαμε, ούτε ποιοί είναι,
ούτε τι ακριβώς κάνουν;
Εβδομήντα άγνωστοι ξένοι, (έγκαιρα
αναμεμιγμένοι στην τοπική κοινωνία), μπορούσαν την κατάλληλη στιγμή να
εμφανιστούν μαζί με το τοπικό πλήθος και προσποιούμενοι τους ασθενείς,
δαιμονοπαθείς, παραλυτικούς, τυφλούς και άλλους ρακένδυτους ή μη "ικέτες"
διαφόρων παθήσεων, να δημιουργήσουν ιαματικές ευκαιρίες, όχι μιας ή δύο
περιπτώσεων, αλλά ικανότατου αριθμού "θαυμάτων", ώστε ο υποψήφιος θεός,
περνώντας απ’ τους τόπους αυτούς, να δημιουργήσει και στους πλέον δύσπιστους ή
αδιάφορους, την ψευδαίσθηση της μαζικής θαυματοποιίας! Την αίσθηση της μαζικής
ευφορίας και της έλευσης της βασιλείας των ουρανών, αφού όλοι... ή σχεδόν
όλοι... ανεξήγητα θεραπεύονται από τον λόγο ή το απλό άγγιγμα του μεγάλου
θεραπευτή!
Τελικά το "κόλπο" ήταν εκνευριστικά απλό και ταυτόχρονα
εκπληκτικό! Πραγματικός «κόκκος συνάπεως» ικανός να μετακινήσει
"όρη"!
Ναι με τέτοιες προϋποθέσεις, το μακραίωνο έπος των
εκπληκτικών θαυμάτων, της Παλαιάς Διαθήκης, μπορούσε σε ελάχιστο χρόνο να
ξαναγραφτεί! Πρέπει να παραδεχθούμε μάλιστα, ότι με έναν τέτοιον λαμπρό
μηχανισμό παραγωγής πασχόντων, σχεδόν οποιοσδήποτε περιοδεύων
θεραπευτής, με τις πλέον μέτριες ικανότητες προσποίησης, θα μπορούσε να κάνει
όνομα, "θεραπεύοντας" επιλεκτικά... τους συνεργάτες του, τους
οποίους γνώριζε έναν προς έναν και παρακάμπτοντας επιλεκτικά τους πραγματικούς
ντόπιους ή ξενόφερτους αληθινούς ασθενείς!
Ουσιαστικά, δεν επρόκειτο παρά για
ένα ακόμα... Πάσχα"! Δηλαδή μια έντεχνη παράτρεξη, ένα...
εβραϊκό Πεσάχ (παράτρεξη) ή εξελληνισμένο Πάσχα! Να λοιπόν που
τον Χριστιανο-Γιαχβισμό γέννησε... μια έντεχνη ιαματική παράτρεξη!
Τότε, επί
Μωυσέως, (στην γέννηση του Ιουδαϊσμού), οι πληγές της Αιγύπτου (έκαναν "Πεσάχ")
δηλαδή παρέκαμπταν έντεχνα τους ημέτερους ασθενοποιώντας επιλεκτικά μόνο τους
αντιπάλους! Αυτή τη φορά, (στην γέννηση του Χριστιανισμού), με μια απλή
αντιστροφή των όρων, το "Πεσάχ" έκανε το "θαύμα της ανάρρωσης"! Δηλαδή
παρέκαμπτε με εκπληκτική ακρίβεια τους άγνωστους και πραγματικούς παθόντες… και
χάριζε την συμπαιγνιακή θεραπεία μόνο στους ημέτερους!
Απλό... αλλά εκπληκτικό!
Ο σκοπός
της συνεργασίας τόσων ανθρώπων, και ιερός και σημαντικός ήταν! Η δημιουργία ενός
παν-ιαματικού θρύλου, ικανού να προκαλέσει μια διεθνή σαρωτική ζήτηση, με
κοινωνικο-θρησκευτικές προεκτάσεις τέτοιες, που στην διαχρονία, θα ήταν σε θέση
να σκίσει την νέα "Ερυθρά θάλασσα" που τους χώριζε απ’ τα έθνη
(την νέα γη της επαγγελίας) και να δρομολογήσει μια δεύτερη
«έξοδο», μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη από εκείνη του
Μωυσέως!
Μάλιστα αν το δούμε μέσα από τα "μάτια" (και τους ευσεβείς πόθους)
των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης, τότε θα καταλάβουμε, ότι ουσιαστικά επρόκειτο
για την αναμενόμενη απόπειρα ολοκλήρωσης της αρχικής εκείνης
εξόδου!
Υποστηριζόμενος από ικανές παρασκηνιακές δυνάμεις, ο υποψήφιος θεός
Ιησούς, ο νέος αυτός Μωυσής, έθεσε τις βάσεις μιας ιδεολογικής "εξόδου" των
ασφυκτικά εγκλωβισμένων στην αυστηρή γιαχβική θεολογία Ισραηλιτών, προς τα έθνη!
Η διεθνοποίηση του Ιουδαϊσμού μπορούσε να ξεκινήσει!
Με έναν τέτοιων
διαστάσεων θεραπευτικό θόρυβο, ο παν-ιαματικός γιος του Γιαχβέ, μπορούσε να
δημιουργήσει τρισένδοξο ιστορικό όνομα, (ανάλογο του Μωυσέως) εφαρμόζοντας σε
κάποιον βαθμό αντίστροφα, τα πρότυπα εκείνης της αρχετυπικής μωυσιακής
εξόδου!
Τότε επί Μωυσέως, ο Γιαχβέ, (δηλαδή ο παλαιο-γιαχβικός μηχανισμός
παραγωγής θαυμάτων) για να αποκτήσει ένδοξο όνομα, παρέκαμψε (έκανε Πεσάχ) τους
Εβραίους, σκορπώντας επιλεκτικά πληγές και θάνατο μόνο σε Αιγύπτιους:
«Και όταν ιδώ το αίμα θέλω σας παρατρέξει, και πληγή δεν θέλει είσθαι
εις εσάς» Έξ. 12.13.
Τώρα στην ιστορική γέννηση του νεο-γιαχβισμού,
ο Ναζίρ Γιάχ-σους, με παρόμοιες προϋποθέσεις, επιχειρεί κάτι
ανάλογο! Με μια απλή παραλλαγή της ίδιας εκείνης διαδικασίας, επιτυγχάνει την
ιαματική παράτρεξη, (πεσάχ) μοιράζοντας επιλεκτικά, όχι πλέον θάνατο, αλλά
εικονικές θεραπείες και εξορκισμούς με το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα, δηλαδή την
εκρηκτική θεοποίησή του, και την δημιουργία μιας νεο-γιαχβικής, νεο-ιουδαϊκής
θρησκείας, ικανής στον κατάλληλο χρόνο, να ηγηθεί μιας δεύτερης "εξόδου" προς
μια ευρύτερη και πλουσιότερη "γη Χαναάν", δηλαδή την οποιαδήποτε
"γη" και "κτήμα" των εθνικών!
Ναι, εδώ
και δύο χιλιάδες χρόνια, τα εδάφια αυτά με τους πανθομολογούμενους μηχανισμούς
της κρυφής, παρακαμπτήριας θεραπευτικής αγυρτείας ήταν εκεί, απομεινάρια μιας
αρχικής αφήγησης, που εντέχνως αλλά και σαφώς ηθελημένα παρέμειναν, για να
υπαινίσσονται στους προσεκτικούς αναγνώστες και στους μυημένους, ότι εβδομήντα
τουλάχιστον άνθρωποι, συνεργάσθηκαν στα παρασκήνια για να δημιουργηθεί ο
παν-ιαματικός θόρυβος του περιφερόμενου θιάσου της
σωτηρίας!
Ομολογουμένως το συγκεκριμένο εδάφιο
(Λουκ.10.1) που προσωπικά το θεωρώ ως το σημαντικότερο εδάφιο
της Καινής Διαθήκης, αποκαλύπτει ξεκάθαρα τον αφανή ρόλο των εβδομήντα αυτών
ανθρώπων, και ουσιαστικά λέει περισσότερα απ’ ότι θα περιμέναμε να βρούμε σε ένα
χιλιοδιορθωμένο [1] βιβλίο θρησκευτικής συνωμοσίας όπως η Καινή
Διαθήκη.
Κάποια στιγμή μάλιστα, η αφήγηση δείχνει ότι αυτοί οι εβδομήντα, ή
μέρος αυτών, επέστρεψαν λέγοντας στον Ιησού: «Κύριε και τα δαιμόνια
υποτάσσονται σε μας στο όνομά σου» Λουκ.10.17. Με την δήλωσή τους αυτή,
η αφήγηση θέλει να μας δείξει ότι "θεραπεία" και εξορκισμοί δαιμόνων ήταν
ταυτόσημοι!
Ο δε Ιησούς, ευχαριστημένος από την απόδοσή τους, απάντησε επί το
σολομωνικότερον, με λόγια γεμάτα νόημα: «είδα (τώρα)
τον Σατανά σαν αστραπή [2] να πέφτει στην γη και σε σας
έδωσα την εξουσία να πατάτε πάνω σε σκορπιούς και φίδια και πάνω στην δύναμη του
εχθρού. Τίποτε δεν θα σας βλάψει... χαρείτε, τα ονόματά σας έχουν γραφτεί στον
ουρανό». Λουκ.10.18.
Λόγια που πολύ απλά σημαίνουν, ότι οι κρυφοί
αυτοί συνεργάτες, με τις πετυχημένες θεατρικές τους ιάσεις, πέτυχαν το αδύνατο.
Δηλαδή ποδοπάτησαν "σκορπιούς" και "φίδια",
δίνοντας την δυνατότητα στον περιφερόμενο νεο-ιουδαϊσμό, να εκμεταλλευτεί την
ευπιστία των μελλοντικών του αντιπάλων και να ποδοπατήσει τη δύναμη των
μελλοντικών έχθρων του! Αυτό που τόσο ακίνδυνα κατάφεραν, (οι 72) τους έδωσε μια
ένδοξη θέση στο ουράνιο στερέωμα της βιβλικής θεολογίας. Ο Ιησούς ήταν εξαιρετικά ικανοποιημένος από την επιτυχία
του απατηλού εγχειρήματος. Κανένας από τους αφελείς χωρικούς δεν κατάλαβε
τίποτε, και η αγυρτεία μπορούσε να συνεχιστεί.
Κάποιοι ασφαλώς θα
ισχυριστούν, ότι το περιστατικό αυτό, με τους εβδομήντα προπομπούς θεραπευτές,
άρχισε και τελείωσε με την αναφερόμενη επιστροφή τους. Θα ήταν όμως καλύτερα, αν
μας εξηγούσαν τι απέγιναν οι εβδομήντα αυτοί πετυχημένοι δαιμονο-ξορκιστές, μετά
την επιστροφή τους! Γιατί δεν φαίνονται πουθενά στο υπόλοιπο της αφήγησης; Αφού
επέστρεψαν από λαμπρή περιοδεία εξορκισμών, γιατί δεν τους βλέπουμε να δρουν
τουλάχιστον παράλληλα με τον δάσκαλο τους; Έληξε η τόσο πετυχημένη αυτή
συνεργασία... ή πολύ απλά, οι εβδομήντα αυτοί συνεργάτες, κατά την ολοφάνερη
ομολογία του κειμένου, έφυγαν για να προετοιμάσουν τα "θαύματα" στην επόμενη
πόλη, την οποία σχεδίαζε να επισκεφθεί ο Ιησούς;
Το συγκεκριμένο λοιπόν
εδάφιο, (Λουκ.10.1) που ομολογεί την ύπαρξης εβδομήντα
συνεργατών-προπομπών, στους ίδιους τόπους όπου έδρασε και θεοποιήθηκε ο
θεραπευτής Γιαχβέ-Ιησούς, εξηγεί ικανοποιητικά το πώς κατάφερε το θέατρο της
σωτηρίας να γνωρίσει ημέρες δόξας! Εξ αυτού, αποτελεί την σημαντικότερη αχίλλειο πτέρνα της
καινο-διαθηκικής θεουργίας!
Είναι εκπληκτικό, το πόσο
απλοποιούνται όλα, όταν επιτέλους υποθέσεις τους κρυφούς μηχανισμούς θαυμάτων!
Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε, τι συμβαίνει όταν ο παν-ιαματικός θεραπευτής
συναντά τους ασθενείς του! Δείτε την εικόνα: «καθώς πλησίαζε στην Ιεριχώ
ένας τυφλός καθόταν στην άκρη του δρόμου. Όταν άκουσε το πλήθος που περνούσε,
ρώτησε να μάθει τι συμβαίνει. Του είπαν ότι περνάει ο Ιησούς ο Ναζωραίος και
τότε εκείνος άρχισε να φωνάζει Ιησού υιέ του Δαυίδ ελέησόν με... Τότε ο Ιησούς
σταμάτησε και έδωσε εντολή να τον φέρουν μπροστά του... και τον ρώτησε. Τι
θέλεις να σου κάνω (προφανώς γνώριζε την απάντηση, αλλά και το θαύμα
έπρεπε να διαφημιστεί) Κύριε να αναβλέψω. Και ο Ιησούς (πολύ
απλά) είπε: Ανάβλεψον» Λουκ. 18.36-42.
Τόσο
απλά, τόσο εντυπωσιακά... τόσο απατηλά!
Η αλήθεια είναι ότι οι εβδομήντα
κρυφοί βοηθοί του Χριστού, για μας δεν αποτελούν βιβλική πρωτοτυπία, διότι η
συνεργασία τους με τον θεοποιημένο Ιησού, παραπέμπει σε παλαιότερη συνταγή
πολυπληθούς συνεργαζόμενης ομάδας θαυμάτων, με τους οποίους ο μεγαλύτερος
θεουργός όλων των εποχών, ο Μωυσής, σκάρωνε τα δικά του αμέτρητα όχι
ψευδο-ιαματικά, αλλά αληθώς θανατηφόρα θαύματα: «και είπε ο Κύριος προς
τον Μωυσή: Μάζεψέ μου εβδομήντα άνδρες (όχι οποιουσδήποτε, ούτε από
συγκεκριμένη φυλή αλλά) απ’ αυτούς που εσύ γνωρίζεις ότι είναι
πραγματικοί πρεσβύτεροι και επόπτες του λαού και οδήγησέ τους στην
σκηνή του μαρτυρίου εκεί μαζί σου και εγώ θα τους δώσω (...)
από το πνεύμα (δηλαδή τον τρόπο σκέψης) μου».
Αριθμ.11.16.
Σας υπενθυμίζω το αποτέλεσμα της μυστικής αυτής συνάντησης:
«οι εβδομήντα επίλεκτοι του Ισραήλ (οι οποίοι) είδαν τον θεό του
Ισραήλ, (!) έφαγαν, (!) ήπιαν (μαζί
με τον θεό!) και (στα συμφωνηθέντα... με τον υποτιθέμενο θεό!)
δεν διαφώνησε κανείς»! (Ο΄)Έξ.24.9.
Δηλαδή, όπως με κάθε
λεπτομέρεια έχουμε ξαναδεί το περιστατικό, [3] οι εβδομήντα αυτοί συνεργάτες του
Μωυσή, σε ιδιαίτερο συνωμοτικό δείπνο, παρουσία εκείνου [4] που με εκπληκτική
επιτυχία έπαιξε τον ρόλο του θεού στις θεατρικές επιδείξεις του Μωυσή στο Σινά,
πήραν όρκους συνωμοτικής σιωπής, κάνοντας από τότε πράξη την σημερινή πασίγνωστη
πλέον omerta, δηλαδή την συνωμοτική σιωπή! Σήμερα η θρησκευτική omerta, είναι ευρύτερα
διαδεδομένη παρά ποτέ!
Ποτέ λοιπόν οι υψηλόβαθμοι ιερείς και οι
επίσκοποι, δεν αγνοούσαν το απατηλό ανθρώπινο παρασκήνιο όλων αυτών των
πραγμάτων! Άλλοι ήταν ανέκαθεν οι ηλίθιοι! Αν νομίζετε, ότι και
σήμερα, τα συμπεράσματα αυτής μας της μελέτης, δεν τα γνωρίζουν (σε κάποιον
βαθμό), οι υψηλόβαθμοι των θρησκειών, κάνετε μεγάλο λάθος! Οι όρκοι σιωπής όμως,
το κοινό τους συμφέρον, και ο φόβος θεολογικής ή "άλλης" ποινής, τους έχουν
μετατρέψει σε θεοκρατικούς συνωμότες και σε συνεργαζόμενες μαριονέτες, που
ευχαρίστως κλαψουρίζουν δημοσίως και με τρεμάμενα χείλη ψελλίζουν προσευχές, σε
έναν θεό που ποτέ τους δεν πίστεψαν! Άλλωστε, δεν φαντάζεστε πόσες πανέμορφες
δικαιολογίες είναι ικανός να βρει ο άνθρωπος, για να συνεχίσει να παριστάνει τον
σπουδαίο!
Την απόλυτη γνώση, αυτών ακριβώς των μηχανισμών παραγωγής θαυμάτων,
δηλαδή την χρήση θαυματοποιών υλικών, αλλά και κατάλληλα εμπλεκόμενων
συνεργατών, ομολογεί με θαυμαστή λεπτομέρεια ο Ευσέβιος!
Αποδίδει φυσικά αυτές τις απάτες, μόνο στις αντίπαλες μυστηριακές θρησκείες της
εποχής του και γενικότερα στους εθνικούς! Με όσα όμως απίστευτα γράφει ο
Ευσέβιος, αποδεικνύεται περίτρανα ότι οι εμπλεκόμενοι ιεράρχες, είχαν πλήρη
επίγνωση αυτών των μηχανισμών θεουργίας!
Γράφει λοιπόν ο επίσκοπος και
εκκλησιαστικός ιστορικός Ευσέβιος:
«Πλάνες είναι τα πάντα και γοητείες ανδρών και
τεχνάσματα στημένης ραδιουργίας. Καθόλου δεν περιγράφουν την δόξα κάποιου θεού,
αλλ’ ούτε καν πονηρού δαίμονος δεν είναι νομίζω τα περί αυτών θρυλούμενα. Οι
χρησμοί είναι συνθέσεις ευφυών ανθρώπων, προς απάτη κατασκευασμένων και στις
προσδοκώμενες εκβάσεις ευφυώς εφαρμοζόμενες. Περί δε των πολύ απατηλών τερατειών
και θαυμάτων, φυσικές είναι οι αιτίες.
Πολλά δε είναι (τα
εμπλεκόμενα στις θεουργίες) είδη ριζών, βοτάνων, φυτών, καρπών και λίθων
και υγρών και κάθε άλλης ύλης και δυνάμεως της φύσης, τα μεν αποκρουστικά και
τινών αποδιωκτικά, που άλλα σώζουν και άλλα θανατώνουν και τοιουτοτρόπως το
παρόν (την ιστορία) αλλάζουν...(!) Κάποια, (απ’ τα
παραπάνω) υγείας είναι ποιητικά και ιατρικής και όχι μακράν επιστήμης,
άλλα δε νοσοποιά είναι και δηλητήρια... θυμιαμάτων καρωτικών και υπνωτικών,
έτερων δε (και) φαντασίας ποιητικών. (Θυμηθείτε εδώ, όσα αναπτύξαμε
περί ονειρο-χειραγώγησης!)
Εξυπακούεται δε ότι στους τόπους όπου αυτά
τελούνται, (κατάλληλα) όργανα υπάρχουν και σκεύη,
(μηχανισμοί μεταγγίσεων κ.λ.π.) που
από απόσταση αυτά, επιτηδείως
την τέχνη αυτή προκαθορίζουν. Πολλούς
δε συνεργούς έχουν στις μαγγανείες τους αυτές, που απ’ έξω παραλαμβάνουν
τους αφικνούμενους και πολυλογώντας μαθαίνουν του καθενός τις ανάγκες και τις
δεήσεις. Πολλά δε κρύβουν και στα άδυτα και τα άβατα των ιερών και το σκότος
συνεργεί στην υπόθεσή τους αυτή, που στους θεούς των προγόνων τους προσθέτουν
δόξα.
Προφανές είναι λοιπόν, το ηλίθιον της διανοίας των
πολλών, (ηλίθιους ονομάζει εδώ όσους αβασάνιστα πιστεύουν αυτά τα
θεουργήματα) το αβασάνιστον και η
αδράνεια των συλλογισμών του πλήθους, αλλά και η κακεντρέχεια όσων με την κακή
αυτή τέχνη, την απατηλή και πανούργα
αυτή γοητεία καταγίνονται. Τα μελλούμενα και τα άδηλα καταμαντεύουν με
αμφίβολους λόγους ώστε με τις ασάφειες αυτές να ξεφεύγουν κάθε
έλεγχο...
Σπανιότερα δε εκ μυρίων συμβάντων και από σύμπτωση (κειμ:
κατά φοράν συντυχικήν) ή και από στοχαστική εκτίμηση της προσδοκίας
του μέλλοντος, τον χρησμό κάνουν να φαίνεται πως επαληθεύει... έτσι δια των
χρησμών πλάνευαν και ενέπαιζαν τους ερωτώντας με της ασάφειας το σκότος... ως
και άρρωστων πολλάκις υγεία, ζωή και σωτηρία υποσχόμενοι και ως θεοί πιστευθέντες της ενθέου ταύτης
εμπορίας, μεγάλους μισθούς εισέπραξαν. Και από μακριά αφικνούμενους νοσούντας
και αναπήρους, με ολόκληρο το σώμα καταπληγωμένο, ελπίδες τάζουν, που η αγαθή
παρουσία των θεών θα παρέχει.
Προ καιρού μάλιστα, πολλοί απ’ τους θεοφόρους
και ιεροφάντες θεολόγους που βοήθησαν σε τέτοιες πράξεις, ήδη στα ρωμαϊκά
δικαστήρια δια βασανισμών παραδέχθηκαν
την πλάνη, την απάτη και
την έντεχνη γοητεία ομολόγησαν
και τον τρόπο κατασκευής και τις μεθόδους της κακής τους τέχνης και της ολέθριας
πλάνης τους δίκην (ποινή) εκτίσαντες. Συνυπολογίζοντας
λοιπόν, (τα παραπάνω) απάντησέ μου, αν όλα αυτά από θεούς ή
δαίμονες είναι, ή από πλάνες και απατές γόητων ανδρών. EYSEBIOS ΕΥΑΓΓ. ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ - ΓΟΗΤΩΝ ΑΝΔΡΩΝ
ΡΑΔΙΟΥΡΓΙΑΝ. 4.1.8-4.2.11.
Εξαιρετικά σαφής ο Εβραίος επίσκοπος
Καισαρείας Ευσέβιος (265-340 μ.Χ.)!
Η μαγγανεία των θαυμάτων και η
συνομωσία του ψευδο-ιαματικού παρασκηνίου δεν θα μπορούσαν να έχουν πληρέστερη
περιγραφή! Με πολύ καμάρι σας παρουσιάζω το παραπάνω απόσπασμα, θεωρώντας το
πλήρη δικαίωση των ευρύτερων υποψιασμών, που επί σειρά ετών ανέπτυξα στην
συνολική προσέγγιση της διαχρονικής θεουργίας, στην σειρά των βιβλίων μου
ΒΙΒΛΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ!
Η έκπληξή μου πάντως είναι δικαιολογημένη! Τα
παλαιο-διαθηκικά κείμενα, είχαν άφθονα τέτοια αποκαλυπτικά εδάφια, γιατί είχαν
παγιδευτεί στην ξαφνική καταναγκαστική μετάφραση που ο Πτολεμαίος Β΄ επέβαλε με
την ευεργετική για την ανθρωπότητα εκείνη μετάφραση των εβδομήκοντα
(Ο΄).
Στην Καινή Διαθήκη όμως, δεν υπάρχουν ανάλογες ξαφνικές μεταφράσεις και
"παγιδευμένα κείμενα" και τίποτε παρόμοιο δεν περιμέναμε να βρεθεί, που τόσο
φανερά να ομολογεί την ύπαρξη παρασκηνιακών συνεργατών, γιατί φυσιολογικά, μέσα
στους τρεις πρώτους χριστιανικούς αιώνες, όλες αυτές οι αποκαλυπτικές
συνωμοτικού χαρακτήρος σημειώσεις, έπρεπε να έχουν προσεκτικά απαλειφθεί! Είναι
λοιπόν πράγματι απορίας άξιο, πώς τους ξέφυγε και παρέμεινε στα κείμενά τους η
συγκεκριμένη απίστευτη ομολογία των εβδομήντα προαποστελλόμενων βοηθών σε τόπους
θαυμάτων που εδώ εξετάσαμε! Βέβαια υπενθυμίζω πως οι άνθρωποι αυτοί πάσχουν από
το σύνδρομο των υποσημειώσεων. Έτσι αφήνουν πάντα κάποιο κρυφό μήνυμα για
μυημένους, ώστε να μην ξεχαστεί η τέχνη της παραπλάνησης!
Για να συγκροτηθεί όμως μια τέτοια πολυπληθής
ομάδα υποστήριξης και να συνεργαστεί συντονισμένα, σε ένα μυστικό σχέδιο
θεοποίησης κάποιου προκαθορισμένου Ναζιραίου ήρωα, σαφής προϋπόθεση ήταν η
εκτεταμένη συνεργασία του ιερατείου και συγκεκριμένα, του δυναμικότερου πυρήνα
σοφών ιερέων, που εμείς ονομάσαμε κρυφό ιερατείο! Το ανώτερο δηλαδή εκείνο τμήμα
των φανερών ή αφανών "αρχόντων", που με τις πρωτοβουλίες και τα
εμπνευσμένα σχέδιά τους, δημιουργούσαν όλες τις ιστορικές ευκαιρίες εισόδου και
αναρρίχησης στις κατά καιρούς και κατά τόπους εξουσίες! Υπάρχουν όμως μαρτυρίες
που να δείχνουν την παρασκηνιακή συνεργασία του ιερατείου και την οργανωμένη
προσπάθεια θεοποίησης του Ιησού; Αυτό θα εξετάσουμε στην συνέχεια της
προσπάθειάς μας, να ξεσκεπάσουμε τα παρασκήνια του ιουδαϊκού αυτού "θεάτρου της
σωτηρίας"!
[1] Σύμφωνα με τους Nestle-Alant: NOVUM TESTAMENTUM GREACE Deutsche Bibelgesellschaft, Druck 1995, οι διορθώσεις στα νεοδιαθηκικά κείμενα, είναι κυριολεκτικά αναρίθμητες!
[2] «Ημείς δε οι δαίμονες... ως αστραπαί καταπίπτομεν επί την γήν», Διαθήκη Σολομ. (1)63.5.
[3] Βλέπε ο Ένοπλος δόλος στον υπότιτλο: «Άγια γη και η συνωμοσία της σιωπής.»
[4] Βλέπε: ο Ένοπλος δόλος: «Σινά το θέατρο ενός θεού». Με την λεπτομερή επεξεργασία των δεδομένων της βιβλικής αφήγησης, καταλήξαμε τότε, ότι τον θεό του Σίνα ενσάρκωσε με επιτυχία ο Ιοθόρ, ο Χαλδαίος πεθερός του Μωυσή, απόγονος του Αβραάμ, από τον γιο του Μαδιάμ!
