που ακούγονται στις εκκλησίες, αλλά δεν τα προσέχει κανείς!
—Θεολόγω σου στόματι, θεολόγε Γρηγόριε... εξήρανας την μωρίαν Ελλήνων και το ψεύδος" (Μικρός Εσπερινός, σελ. 203, διαβάζεται 25 Ιανουρίου)
—"Εξέστησαν δαίμονες και Ελληνες οι άθεοι" (Κανόνας, Ωδή ε΄, σελ. 65)
—"Μανίας ελληνικής το φρύαγμα κατεπατήσατε" (Κανόνας, Ωδή α΄, σελ. 91).
—"Σοφία κρείττονι καλλωπιζόμενος, τους σοφούς των Ελλήνων, θεαρχικώ σθένει απεμώρανας" (Κανόνας, Ωδή δ΄, σελ. 84, 22 Μαρτίου).
—"Μάρτυρες Χριστού πανεύφημοι κατακρατούσης ποτέ της Ελλήνων σκαιότητας και ωθούσης άπαντας προς αθέμιτα βάραθρα" (Εσπερινός, σελ. 111, 28 Απριλίου)
—"Θείου Πνεύματος τη φωταυγία, σκότος έλυσας πολυθεϊας και κατήργησας Ελλήνων μυθεύματα" (Ορθρος, σελ. 42, 10 Μαϊου)
—"Σταθηράν επιδεικνύμενος την ένστασιν, Μάρτυς Ευτύχιε, τους των Ελλήνων σοφούς ανδρείως κατήσχυνας" (Κανόνας, Ωδή ζ΄, σελ. 104)
—"Σοφία Θεού, Ιουστίνος ο σοφός, κεκοσμημένος, την των Ελλήνων απεμώρανεν φιλοσοφίαν εν χάριτι" (Κανόνας, Ωδή ζ΄, σελ. 8, 1 Ιουνίου)
—"Των τυράννων ήλεγξας τας πονηράς επινοίας και Ελλήνων ήσχυνας την αθεώτατην πλάνην" (Κοντάκιο κανόνα, σελ. 69, 18 Ιουνίου)
—"Ανδρικώ φρονήματι ηυτομόλησας και των Ελλήνων σεβάσματα ως κόνιν ελέπτυνας" (Αίνοι, σελ. 94, 17 Ιουλίου)
—"Έρρει των Ελλήνων τα σαθρά πλάνης σεβάσματα και σεσιγήκασι της ματαιότητος άπασαι αι διπλόαι και το ψεύδος αυτών" (Κανών, ωδή η΄, σελ. 122, 23 Ιουλίου)
—"και θεούς εξηφάνισας των Ελλήνων δυνάμει του πνεύματος" (Κανόνας σελ. 126, 23 Αυγούστου)
—"Σοφίαν ευράμενος, την ενυπόστατον απεμώρανας Ελλήνων την σοφίαν" (Κανών, ωδή α΄, σελ. 134)
—"Οι των Ελλήνων σοφοί ηττηθέντες τοις σοφοίς δόγμασιν" (Κανόνας, Ωδή ε, σελ. 137, 22 Σεπτεμβρίου)
—"Σοφώτατα της Ελληνικής κατεφρόνησας σοφία, ένδοξε" (Ωδή η΄, σελ. 15, 2 Οκτωβρίου)
—"Καταπτύσας των στωικών φιλοσόφων, των απορρήτων μυστηρίων γνώστης εγένετο" (Δοξαστικό εσπερινού, σελ. 16, 3 Οκτωβρίου)
—"ότι πάσαν Ελλήνων απετέφρωσεν μανίαν" (Οίκος, σελ. 82, 14 Οκτωβρίου)
—"Πάσαν πλάνην των Ελλήνων έλεγξας" (Εξαποστειλάριον, σελ. 88, 15 Οκτωβρίου)
—"Οθεν προ των Ελλήνων μανία, πάλιν δε μετά πότμον, της αιρέσεως ζάλην ελάσαντες" (Κάθισμα, σελ.122, 22 Οκτωβρίου)
—"Αίγλην φωτιζόμενος σοφέ, της τρισηλίου λάμψεως, σκότος διέλυσας Ελλήνων δυσφημίας" (Κανόνας, ωδή α, σελ. 182, 30 Οκτωβρίου)
—"Μονάδα τρισάριθμον ομολογήσαντες, άγιοι, των Ελλήνων ελύσατε πολύθεον φρόνημα και μωράν σοφίαν" (Εσπερινός, σελ. 106, 15 Νοεμβρίου)
—"των γαρ αλιέων ζηλώσας την παρρησίαν και την σκηνορράφων θεολογίαν, την Πλάτωνος μυθολογίαν και την στωικήν φλυαρίαν λόγοις και έργοις κατέρραξε" (Δοξαστικό Εσπερινού, σελ. 122, 18 Νοεμβρίου)
—"Των Ελλήνων λιπών άπασαν την ματαιότητα" (Οίκος, σελ. 124, 18 Νοεμβρίου)
—"Ευστράτιος, ο της Ελλήνων μυθοπλασίας στηλιτευτής και της χριστιανών θεοσοφίας κήρυξ" (Αίνοι, σελ. 98, 13 Δεκεμβρίου)
—Στον Ακάθιστο Ύμνο αναφέρεται εισαγωγικά στο γράμμα Ρ, ότι μετέτρεψε η μητέρα του Ιησού, της οποίας δεν έχει διασωθεί ούτε μια λέξη στα εκκλησιαστικά συγγράμματα: «Ρήτορας πολυφθόγγους, ως ιχθύας αφώνους...» και στη συνέχεια:
Για να διευκολύνεστε στις γιορτές των λαμπρών "ορθόδοξων αγίων", εδώ μια παράθεση με χαρακτηριστικά λόγια τους για τους Έλληνες και τον ελληνικό πολιτισμό:
—Θεολόγω σου στόματι, θεολόγε Γρηγόριε... εξήρανας την μωρίαν Ελλήνων και το ψεύδος" (Μικρός Εσπερινός, σελ. 203, διαβάζεται 25 Ιανουρίου)
—"Εξέστησαν δαίμονες και Ελληνες οι άθεοι" (Κανόνας, Ωδή ε΄, σελ. 65)
—"Μανίας ελληνικής το φρύαγμα κατεπατήσατε" (Κανόνας, Ωδή α΄, σελ. 91).
—"Σοφία κρείττονι καλλωπιζόμενος, τους σοφούς των Ελλήνων, θεαρχικώ σθένει απεμώρανας" (Κανόνας, Ωδή δ΄, σελ. 84, 22 Μαρτίου).
—"Μάρτυρες Χριστού πανεύφημοι κατακρατούσης ποτέ της Ελλήνων σκαιότητας και ωθούσης άπαντας προς αθέμιτα βάραθρα" (Εσπερινός, σελ. 111, 28 Απριλίου)
—"Θείου Πνεύματος τη φωταυγία, σκότος έλυσας πολυθεϊας και κατήργησας Ελλήνων μυθεύματα" (Ορθρος, σελ. 42, 10 Μαϊου)
—"Σταθηράν επιδεικνύμενος την ένστασιν, Μάρτυς Ευτύχιε, τους των Ελλήνων σοφούς ανδρείως κατήσχυνας" (Κανόνας, Ωδή ζ΄, σελ. 104)
—"Σοφία Θεού, Ιουστίνος ο σοφός, κεκοσμημένος, την των Ελλήνων απεμώρανεν φιλοσοφίαν εν χάριτι" (Κανόνας, Ωδή ζ΄, σελ. 8, 1 Ιουνίου)
—"Των τυράννων ήλεγξας τας πονηράς επινοίας και Ελλήνων ήσχυνας την αθεώτατην πλάνην" (Κοντάκιο κανόνα, σελ. 69, 18 Ιουνίου)
—"Ανδρικώ φρονήματι ηυτομόλησας και των Ελλήνων σεβάσματα ως κόνιν ελέπτυνας" (Αίνοι, σελ. 94, 17 Ιουλίου)
—"Έρρει των Ελλήνων τα σαθρά πλάνης σεβάσματα και σεσιγήκασι της ματαιότητος άπασαι αι διπλόαι και το ψεύδος αυτών" (Κανών, ωδή η΄, σελ. 122, 23 Ιουλίου)
—"και θεούς εξηφάνισας των Ελλήνων δυνάμει του πνεύματος" (Κανόνας σελ. 126, 23 Αυγούστου)
—"Σοφίαν ευράμενος, την ενυπόστατον απεμώρανας Ελλήνων την σοφίαν" (Κανών, ωδή α΄, σελ. 134)
—"Οι των Ελλήνων σοφοί ηττηθέντες τοις σοφοίς δόγμασιν" (Κανόνας, Ωδή ε, σελ. 137, 22 Σεπτεμβρίου)
—"Σοφώτατα της Ελληνικής κατεφρόνησας σοφία, ένδοξε" (Ωδή η΄, σελ. 15, 2 Οκτωβρίου)
—"Καταπτύσας των στωικών φιλοσόφων, των απορρήτων μυστηρίων γνώστης εγένετο" (Δοξαστικό εσπερινού, σελ. 16, 3 Οκτωβρίου)
—"ότι πάσαν Ελλήνων απετέφρωσεν μανίαν" (Οίκος, σελ. 82, 14 Οκτωβρίου)
—"Πάσαν πλάνην των Ελλήνων έλεγξας" (Εξαποστειλάριον, σελ. 88, 15 Οκτωβρίου)
—"Οθεν προ των Ελλήνων μανία, πάλιν δε μετά πότμον, της αιρέσεως ζάλην ελάσαντες" (Κάθισμα, σελ.122, 22 Οκτωβρίου)
—"Αίγλην φωτιζόμενος σοφέ, της τρισηλίου λάμψεως, σκότος διέλυσας Ελλήνων δυσφημίας" (Κανόνας, ωδή α, σελ. 182, 30 Οκτωβρίου)
—"Μονάδα τρισάριθμον ομολογήσαντες, άγιοι, των Ελλήνων ελύσατε πολύθεον φρόνημα και μωράν σοφίαν" (Εσπερινός, σελ. 106, 15 Νοεμβρίου)
—"των γαρ αλιέων ζηλώσας την παρρησίαν και την σκηνορράφων θεολογίαν, την Πλάτωνος μυθολογίαν και την στωικήν φλυαρίαν λόγοις και έργοις κατέρραξε" (Δοξαστικό Εσπερινού, σελ. 122, 18 Νοεμβρίου)
—"Των Ελλήνων λιπών άπασαν την ματαιότητα" (Οίκος, σελ. 124, 18 Νοεμβρίου)
—"Ευστράτιος, ο της Ελλήνων μυθοπλασίας στηλιτευτής και της χριστιανών θεοσοφίας κήρυξ" (Αίνοι, σελ. 98, 13 Δεκεμβρίου)
—Στον Ακάθιστο Ύμνο αναφέρεται εισαγωγικά στο γράμμα Ρ, ότι μετέτρεψε η μητέρα του Ιησού, της οποίας δεν έχει διασωθεί ούτε μια λέξη στα εκκλησιαστικά συγγράμματα: «Ρήτορας πολυφθόγγους, ως ιχθύας αφώνους...» και στη συνέχεια:
«Χαίρε, φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα,
Χαίρε, τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα,
Χαίρε, ότι εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί,
Χαίρε, ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί,
Χαίρε, των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα...»
Ως τεχνολόγοι, δεινοί συζητητές και μύθων ποιητές «περιγράφονται» οι Έλληνες, έστω και οι Ρωμαίοι, επιστήμονες, ρήτορες και ιστορικοί. Αλλά κι αν είχε ο ποιητής του Ακάθιστου Ύμνου κάτι τελείως διαφορετικό στο μυαλό του, με τους όρους Αθηναίοι και φιλόσοφοι δεν μπορεί παρά να εννοούσε τους δασκάλους του ελληνικού πολιτισμού που είχαν την έδρα τους στην Αθήνα, το Σωκράτη, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, τον Επίκουρο και τον Ζήνωνα Κιτιέα.
