Άλλη μια περίπτωση που ο "θεός της αγάπης" σιωπά - υπάρχουν πάμπολλες όμοιες κάθε μέρα, αλλά αυτή αναδείχθηκε από τα ΜΜΕ. Άφησε την ελευθερία σε ένα κωλόπαιδο να πάρει από το σπίτι του όπλο και να σκοτώσει τη μητέρα του, δασκάλους και πάνω από 20 παιδιά... Και βγαίνουν άθλιοι επαγγελματίες της πίστης και λένε ότι αυτό έγινε, επειδή δεν κάνουν προσευχή τα παιδιά στο σχολείο... λες και ξέρουν τα παιδιά τι είναι προσευχή και γιατί γίνεται αυτή. Τέτοια αθλιότητα για να βγάλουν το παντεσπάνι τους οι απατεώνες...
του Βαγγέλη Μακρή, lifo.gr, 17/12/2012
Συνήθως, τραγωδίες όπως αυτή στο Κονέκτικατ είναι μια ευκαιρία για αυτούς που υιοθετούν την θεωρία «όλα στην ζωή γίνονται για κάποιο σκοπό, τίποτα δεν είναι τυχαίο» να την ξαναφέρουν στην επιφάνεια. Αυτή η θεωρία μπλέκοντας μέσα και την θεϊκή παρέμβαση σε αυτό που συνέβη θα πυροδοτήσει σχόλια της μορφής «αγγελούδια που τα πήρε ο Θεός κοντά του επειδή τα αγάπησε κ.τ.λ». Οι άνθρωποι δεν μπορούμε να σηκώσουμε το βάρος ότι δεν υπάρχει κάποιο «θεϊκό σχέδιο» για όλες αυτές τις τραγωδίες που συμβαίνουν. Η σκέψη ότι αυτό συνέβη για κάποιο λόγο μας παρηγορεί.
Άραγε να υπάρχει κάποιος λόγος που σκοτώθηκαν τόσα παιδιά; Φοβάμαι ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος. Αρνούμαι να δεχτώ ότι έγινε για κάποιο λόγο από κάποιον που κινεί τα πιόνια στην σκακιέρα του σύμπαντος. Η ζωή μας μετά από τέτοιες τραγωδίες μου δίνει περισσότερο την εντύπωση ότι παίζει σε μια ρώσικη ρουλέτα. Μοιάζει σαν να παίζουμε κάθε μέρα το παιχνίδι χωρίς να ξέρουμε πότε θα μας κάτσει η σφαίρα.
Η τραγωδία στο Κονέκτικατ μας επηρεάζει περισσότερο από την τραγωδία του πολέμου στην Λωρίδα της Γάζας. Και εκεί παιδιά σκοτώθηκαν. Και εκεί έπεσαν σφαίρες. Και εκεί χτυπήθηκε νηπιαγωγείο. Μας φαίνεται ότι είναι λογικό στον πόλεμο να σκοτώνονται παιδιά.
Όμως όταν το κακό χτυπήσει «μια μικρή ειρηνική πόλη κατοίκων με υψηλά εισοδήματα» όλος αυτός ο μηχανισμός για τον λόγο που έγινε το συμβάν ξαναμπαίνει σε λειτουργία. Και ο Θεός είναι μια παρηγοριά.
Εκτός όμως από τις αμπελοφιλοσοφίες η ύπαρξη του Θεού είναι και μια καλή ευκαιρία για να χειραγωγηθούν οι μάζες. Έτσι παρατηρούμε τις τελευταίες ώρες την ετοιμότητα με την οποία λειτούργησε η συντηρητική Αμερική, μιλώντας για «περισσότερο Θεό στα σχολεία». Η σφαγή δεν ταυτίζεται με το σοβαρό θέμα της οπλοκατοχής αλλά με το «Θεό».
Δείχνοντας με αυτό τον τρόπο την ανάγκη που έχουν μερικοί τον «Δημιουργό των Πάντων» όχι μόνο για να τους παρηγορεί, όχι μόνο για να τους δίνει ένα νόημα για τον λόγο που γίνονται οι τραγωδίες αλλά και για να τον χρησιμοποιούν για να κατευθύνουν τα πολιτικά τους συμφέροντα. Αυτή η εκμετάλλευση της θρησκευτικής πίστης πριν καλά-καλά στεγνώσει το αίμα των θυμάτων είναι το χειρότερο της τραγωδίας στο Κονέκτικατ μετά τα θύματα.
