Η «Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών» ή αλλιώς «Μορμόνοι» είναι μια χριστιανική παραλλαγή, της οποίας τα μέλη είναι συγκεντρωμένα κυρίως στην πολιτεία Utah (Γιούτα) των ΗΠΑ και τα οποία διενεργούν ευρείας κλίμακας προσηλυτισμό σε όποιες χώρες του κόσμου επιτρέπεται.
Η Εκκλησία των μορμόνων έχει παγκοσμίως περί τα 13 εκατ. μέλη, τα μισά από τα οποία ζουν στις ΗΠΑ, όπου και ιδρύθηκε η «εκκλησία» το έτος 1830 από τον Τζόζεφ Σμιθ. Στη Γιούτα, όπου και η έδρα των μορμόνων, το 62% των κατοίκων ανήκει σ’ αυτή την Εκκλησία.
Μερικές από τις επουσιώδεις συνήθειες των μορμόνων είναι ότι αρνούνται να χρησιμοποιήσουν αλκοόλ, καφέ ή καπνό ενώ, στο παρελθόν, συνήθιζαν την πολυγαμία, αν και σήμερα δεν φαίνεται να προβάλλουν πια αυτή την πρακτική. Πάντως ένας αρχηγός τους, ο Ουόρεν Τζεφς, κατηγορήθηκε πρόσφατα ότι είχε 60 συζύγους (με τη θέλησή τους!) Από την Εκκλησία των μορμόνων προέρχεται και ο υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ, ρεπουμπλικάνος πολιτικός Μιτ Ρόμνεϊ.
Κάποια εποχή, στα μέσα του 18ου αιώνα προκλήθηκε λοιπόν μια σύγκρουση μεταξύ των μελών αυτής της θρησκείας και της κεντρικής κυβέρνησης των ΗΠΑ. Στο πλαίσιο αυτής της σύγκρουσης συνέβη ένα εγκληματικό περιστατικό, κατά το οποίο οι μορμόνοι εξόντωσαν 120-150 άτομα, αμέτοχους μετανάστες από το Αρκανσώ προς την Καλιφόρνια, ανάμεσά τους πολλά παιδιά. Αυτή η εγκληματική ενέργεια ονομάστηκε στην Αμερική September Dawn και συνέβη στις 11 αυτού του μήνα του έτους 1857, ακριβώς 144 χρόνια πριν από την επίθεση στους δίδυμους πύργους της ΝΥ από φανατικούς οπαδούς άλλης «αληθινής θρησκείας»!
Τα γεγονότα του 1857
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ James Buchanan που είχε εκλεγεί το έτος 1856 ήθελε να καταργήσει την πολυγαμία που συνήθιζαν οι μορμόνοι, οι οποίοι ακολουθούσαν μεσανατολικές παραδόσεις και κάποιες ιδεοληψίες της δικής τους θρησκείας.
Παράλληλα κυκλοφορούσαν φήμες ότι οι μορμόνοι ήθελαν να αποχωρήσουν από την Ένωση των ΗΠΑ και να ιδρύσουν ανεξάρτητο μορμονικό κράτος. Ο κυβερνήτης της πολιτείας Γιούτα και αρχηγός των μορμόνων, Brigham Young, στον οποίο ήταν αφοσιωμένα τα μέλη της μορμονικής εκκλησίας, χαρακτηριζόταν από την κεντρική κυβέρνηση δικτάτορας που παραπλανούσε το ποίμνιο.
Έτσι αποφάσισε ο πρόεδρος να καθαιρέσει τον Γιανγκ από τη θέση του κυβερνήτη και να τον αντικαταστήσει με κάποιον από άλλη πολιτεία και με άλλο θρήσκευμα. Για τη θέση αυτή επελέγη δε ο Alfred Cumming από την πολιτεία της Γεωργίας. Ο πρόεδρος έδωσε εντολή στον αμερικάνικο στρατό να εισβάλει στη Γιούτα και να τοποθετήσει τον Κάμινγκ στη νέα θέση, χωρίς να ειδοποιήσει επίσημα τον εκλεγμένο κυβερνήτη και μορμόνο Γιανγκ.
Είναι γεγονός ότι, από την εποχή της ίδρυσής τους το έτος 1830 είχαν υποστεί τα μέλη της θρησκείας των μορμόνων συστηματικές διώξεις, φαινομενικά λόγω της απαγορευμένης πολυγαμίας, στην πραγματικότητα όμως γιατί μάζευαν με τον προσηλυτισμό πολλούς οπαδούς και μειωνόταν το ποίμνιο (και το ταμείο) των άλλων θρησκευτικών δογμάτων στις ΗΠΑ.
Για να γλιτώσουν οι μορμόνοι από τις διώξεις που συμπεριελάμβαναν και εκδίωση από τα σπίτια, τα κτήματα και τα χωριά τους, άρχισαν να μαζεύονται στα Rocky Mountains και είχαν δημιουργήσει εκεί μέσα σε μια δεκαετία μια συμπαγή ομάδα πιστών.
Επιστρέφοντας, λοιπόν, διάφοροι ιεραπόστολοι στην Γιούτα από εκστρατείες προσηλυτισμού, διαπίστωσαν ότι συρρέουν αμερικάνικα στρατεύματα προς όλες τις πλευρές της πολιτείας και ειδοποίησαν τον κυβερνήτη. Τότε κηρύχθηκε κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην πολιτεία και δόθηκε εντολή να αγωνιστούν οι οπαδοί μέχρις ενός για την πατρίδα και την πίστη τους…
Έτσι εγκαταλείφθηκαν οικισμοί μορμόνων στα όρια της πολιτείας και οι πολίτες κατέφυγαν με τις οικογένειες, τα ζώα και τις οικοσκευές τους στα Rocky Mountains, κατακαίγοντας πίσω τους ό,τι απέμενε, κυρίως για να βρει ο στρατό «καμένη γη» και να μην μπορέσει να σταθεί με τόσους στρατιώτες και άλογα, χωρίς προμήθειες. Η πόλη Salt Lake City της Γιούτα ετοιμάστηκε από τους κατοίκους για πλήρη καταστροφή, αν κινδύνευε να πέσει στα χέρια του στρατού.
Παράλληλα κυκλοφορούσαν φήμες ότι οι μορμόνοι ήθελαν να αποχωρήσουν από την Ένωση των ΗΠΑ και να ιδρύσουν ανεξάρτητο μορμονικό κράτος. Ο κυβερνήτης της πολιτείας Γιούτα και αρχηγός των μορμόνων, Brigham Young, στον οποίο ήταν αφοσιωμένα τα μέλη της μορμονικής εκκλησίας, χαρακτηριζόταν από την κεντρική κυβέρνηση δικτάτορας που παραπλανούσε το ποίμνιο.
Έτσι αποφάσισε ο πρόεδρος να καθαιρέσει τον Γιανγκ από τη θέση του κυβερνήτη και να τον αντικαταστήσει με κάποιον από άλλη πολιτεία και με άλλο θρήσκευμα. Για τη θέση αυτή επελέγη δε ο Alfred Cumming από την πολιτεία της Γεωργίας. Ο πρόεδρος έδωσε εντολή στον αμερικάνικο στρατό να εισβάλει στη Γιούτα και να τοποθετήσει τον Κάμινγκ στη νέα θέση, χωρίς να ειδοποιήσει επίσημα τον εκλεγμένο κυβερνήτη και μορμόνο Γιανγκ.
Είναι γεγονός ότι, από την εποχή της ίδρυσής τους το έτος 1830 είχαν υποστεί τα μέλη της θρησκείας των μορμόνων συστηματικές διώξεις, φαινομενικά λόγω της απαγορευμένης πολυγαμίας, στην πραγματικότητα όμως γιατί μάζευαν με τον προσηλυτισμό πολλούς οπαδούς και μειωνόταν το ποίμνιο (και το ταμείο) των άλλων θρησκευτικών δογμάτων στις ΗΠΑ.
Για να γλιτώσουν οι μορμόνοι από τις διώξεις που συμπεριελάμβαναν και εκδίωση από τα σπίτια, τα κτήματα και τα χωριά τους, άρχισαν να μαζεύονται στα Rocky Mountains και είχαν δημιουργήσει εκεί μέσα σε μια δεκαετία μια συμπαγή ομάδα πιστών.
Επιστρέφοντας, λοιπόν, διάφοροι ιεραπόστολοι στην Γιούτα από εκστρατείες προσηλυτισμού, διαπίστωσαν ότι συρρέουν αμερικάνικα στρατεύματα προς όλες τις πλευρές της πολιτείας και ειδοποίησαν τον κυβερνήτη. Τότε κηρύχθηκε κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην πολιτεία και δόθηκε εντολή να αγωνιστούν οι οπαδοί μέχρις ενός για την πατρίδα και την πίστη τους…
Έτσι εγκαταλείφθηκαν οικισμοί μορμόνων στα όρια της πολιτείας και οι πολίτες κατέφυγαν με τις οικογένειες, τα ζώα και τις οικοσκευές τους στα Rocky Mountains, κατακαίγοντας πίσω τους ό,τι απέμενε, κυρίως για να βρει ο στρατό «καμένη γη» και να μην μπορέσει να σταθεί με τόσους στρατιώτες και άλογα, χωρίς προμήθειες. Η πόλη Salt Lake City της Γιούτα ετοιμάστηκε από τους κατοίκους για πλήρη καταστροφή, αν κινδύνευε να πέσει στα χέρια του στρατού.
Η σφαγή στα λιβάδια
Εκείνη την εποχή έτυχε να κινείται στην περιοχή των μορμόνων μια ομάδα νομάδων που έρχονταν από την πολιτεία Αρκανσώ και κατευθύνονταν στη «γη της επαγγελίας» Καλιφόρνια. Επίσης κατά σύμπτωση είχε δολοφονηθεί εκείνη τη χρονιά στο Αρκανσώ ένας «απόστολος» των μορμόνων, ο Parley Pratt, χωρίς βέβαια οι ταλαιπωρημένοι οδοιπόροι (με οικογένειες, άμαξες και ζώα) να έχουν σχέση με τη δολοφονία.
Έτσι, οι μορμόνοι στην περιοχή διελεύσεως επέδραμαν με τη συμμετοχή Ινδιάνων εναντίον των νομάδων και τους συνέλαβαν αρχικά ως ομήρους. Στο πλαίσιο κάποιας αναγνωριστικής διαπραγμάτευσης δήλωσαν οι οδοιπόροι ότι απλά πάνε στην Καλιφόρνια και ούτε που γνωρίζουν τις αντιδικίες των μορμόνων με τον στρατό. Οι μορμόνοι ζήτησαν από τους μεταναστεύοντες άνδρες να παραδώσουν τα όπλα τους, για να υπάρχει βεβαιότητα ότι δεν ήταν πράκτορες του στρατού, και να συνεχίσουν άοπλοι την πορεία τους, μπροστά τα γυναικόπαιδα και πίσω οι άντρες.
Σ’ αυτή την πορεία, η οποία δεν κράτησε πολύ, επέπεσαν στην πεδινή περιοχή Mountain Meadows οι καιροφυλακτούντες στα δάση μορμόνοι (πιθανόν με τη συμπαράσταση Ινδιάνων πολεμιστών) και κατέσφαξαν τους μετανάστες, κάπου μεταξύ 120 και 150 άτομα. Γλίτωσαν μόνο 17 μικρά παιδιά, τα οποία είχαν κρατηθεί ως όμηροι και υιοθετήθηκαν αργότερα από μορμονικές οικογένειες. Έτσι μεγάλωσαν, χωρίς να υποψιάζονται τίποτα για την καταγωγή τους και για το εγκληματικό παρελθόν των νέων «συγγενών» τους.
Σ’ αυτή την πορεία, η οποία δεν κράτησε πολύ, επέπεσαν στην πεδινή περιοχή Mountain Meadows οι καιροφυλακτούντες στα δάση μορμόνοι (πιθανόν με τη συμπαράσταση Ινδιάνων πολεμιστών) και κατέσφαξαν τους μετανάστες, κάπου μεταξύ 120 και 150 άτομα. Γλίτωσαν μόνο 17 μικρά παιδιά, τα οποία είχαν κρατηθεί ως όμηροι και υιοθετήθηκαν αργότερα από μορμονικές οικογένειες. Έτσι μεγάλωσαν, χωρίς να υποψιάζονται τίποτα για την καταγωγή τους και για το εγκληματικό παρελθόν των νέων «συγγενών» τους.
Κατάληξη της σύγκρουσης
Στα επόμενα χρόνια δήλωνε η ηγεσία των μορμόνων κατηγορηματικά ότι δεν είχε δώσει καμιά εντολή για τη σφαγή και ότι αυτή αποφασίστηκε σε χαμηλό επίπεδο από έναν John D. Lee, ο οποίος ανήκε στη μυστική οργάνωση φανατικών Μορμόνων που ονομάζονταν «γιοι του Dans» ή Δανίτες και είχαν σκοπό την προστασία της θρησκείας και των πιστών από εξωτερικές παρεμβάσεις κτλ.
Τα γεγονότα για τη μαζική σφαγή αμέτοχων και ανύποπτων οδοιπόρων κυκλοφόρησαν σε όλη την επικράτεια των ΗΠΑ και ο κόσμος εξαγριώθηκε εναντίον των «αιρετικών», με υποδαύλιση των άλλων θρησκειών και δογμάτων. Σε στρατιωτικό επίπεδο υπήρξαν αψιμαχίες στρατού και Μορμόνων, αλλά κυρίως πυρπολήσεις χωραφιών από τους μορμόνους για να μείνει ο στρατός χωρίς τρόφιμα. Λόγω δε του αναμενόμενου χειμώνα αποφάσισε ο στρατός να ξεχειμωνιάσει στην περιοχή με πολικό ψύχος και διαρκείς χιονοπτώσεις και να περιμένει την άνοιξη.
Το έτος 1877 καταδικάστηκε ο Δανίτης Lee σε θάνατο και εκτελέστηκε στην ίδια περιοχή που έγινε η σφαγή των μεταναστών. Ο ίδιος ισχυριζόταν μέχρι τέλους ότι ήταν αθώος και αποτελούσε μια «θυσία στρατιώτη» στη σκακιέρα του αγώνα για την επικράτηση του μορμονισμού.
Αποφασίστηκε επίσης στο εξής (που ισχύει μέχρι σήμερα) να μην είναι ποτέ ο κυβερνήτης της πολιτείας Γιούτα ταυτόχρονα θρησκευτικός ηγέτης των μορμόνων.
Το εγκληματικό περιστατικό της σφαγής των μεταναστών από τους πιστούς στο «θεό της αγάπης» μορμόνους έχει γυριστεί και ταινία, περίπου ως ερωτικό δράμα, με τίτλο «September Dawn» (οι φωτογραφίες δείχνουν σκηνές από αυτή την ταινία), η οποία παρουσιάστηκε προ ημερών στην τηλεόραση και μου έδωσε αφορμή γι’ αυτή την ανάρτηση.
