Ο σκανδαλισμός από την ευτυχία των ασεβών και απίστων...

ή ο σκανδαλισμός από την «αδιαφορία του θεού»!

Γράφει ένας αρχιμανδρίτης σε κάποιο θεόπνευστο ιστότοπο:

του Αρχ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτη

Σκανδαλίζονται πολλές φορές οι πιστοί από την ευτυχία των ασεβών και των απίστων. Πραγματικά, όταν ρίξωμε ένα βλέμμα γύρω μας, θα δούμε ότι ο Θεός, κατά την ανθρώπινη λογική, πολύ άδικα μοιράζει τα αγαθά του. Εκεί, όπου θα έπρεπε να δίνη ευτυχίες δίνει δυστυχίες. Εκεί, όπου θα έπρεπε να δίνη πλούτον, δίνει φτώχεια και εκεί, όπου θα έπρεπε να δώση φτώχεια, δίνει πλούτο. Όταν περιμένωμε να μας ευλογήση, τότε μας δίνει ένα χτύπημα δυνατό, ενώ ταυτοχρόνως άλλους τους διατηρεί σ΄ ένα διαρκές χαμόγελο. Θα λέγαμε, χρησιμοποιώντας μια σύγχρονη φράση, ότι ο Θεός διαρκώς κάνει διακρίσεις. Σκανδαλιζόμαστε από αυτό. Γιατί άραγε;

Απλούστατα, διότι η καρδιά μας στρέφεται εις όλα αυτά, είναι καθηλωμένη εις αυτά, τα αγαπά, τα αποζητεί. ΄Ομως η λύσις του δράματος αλλού θα πρέπη να αναζητηθή. Δεν θα πρέπη να ζητούμε την κατάργηση αυτής της φαινομένης διακρίσεως, της φαινομένης αδικίας. Η αλλαγή θα πρέπη να γίνη μέσα μας. Πρέπει να γίνωμε εντελώς ξένοι προς παν το ανθρώπινον, προς πάσαν ανθρωπίνην λογική, ανθρωπίνην σκέψιν και προς παν αγαθόν. Να είμεθα αδιάφοροι προς πάντα. ΄Οταν αποξενωθούμε από όλα, τότε ο Θεός θα μπορή να είναι το παν για μας, να μένη σε μας μόνος ο Θεός. Αυτό θα μας δώση την ουσιαστική γαλήνη. Αλλοιώς, αν υπάρχη έστω και κάτι μέσα στην καρδιά μας που δεν είναι της άλλης ζωής αλλά αυτής, να ηξεύρωμε ότι συχνά θα βασανιζόμαστε.

Έλα ντε, γιατί; Επειδή ο παπάς δεν κατάλαβε ή κάνει πως δεν κατάλαβε τίποτα! Θεωρεί ότι η αδικία που βλέπουμε γύρω μας περιορίζεται στο μεγάλο σπίτι ή στο αμάξι του ασεβούς ή αδιάφορου γείτονα. Ενώ οι άλλοι, οι καλοί ντε, ταλαιπωρούνται... Το πρόβλημα της θεοδικίας δεν είναι σημερινό και δεν περιορίζεται, βεβαίως, σε κάποια υλικά αγαθά ή σε κάποια ευχάριστα τυχαία γεγονότα που συμβαίνουν σε άλλους και όχι σ' εμάς! Συνοδεύει διαχρονικά τον ανθρώπινο βίο και τις κοινωνίες και οδηγεί ευθέως στην επιβεβαίωση της μη ύπαρξης του θεού!

Οι επικούρειοι είχαν καταλήξει ήδη πριν από 2.300 χρόνια στο λυτρωτικό συμπέρασμα:

«Αν ο θεός δεν θέλει να αποτρέψει το κακό, τότε δεν είναι πανάγαθος.

Αν δεν μπορεί να το αποτρέψει, δεν είναι παντοδύναμος.

Άρα, η παναγαθότητα και η παντοδυναμία ενός θεού

δεν συμβιβάζονται με τον πραγματικό κόσμο.

Είτε λοιπόν δεν υπάρχει κακό, είτε δεν υπάρχει θεός!»

Και δεν είναι μόνο τα καλά και ευτυχή γεγονότα που συμβαίνουν στους ασεβείς ή αδιάφορους, ενώ για τους πιστούς και ευλαβείς προκύπτουν μόνο αναποδιές — έτσι το βλέπουν! Πολύ χειρότερα, οι ίδιοι οι εκπρόσωποι του «αληθινού» θεού συμβάλλουν διαχρονικά σε εγκλήματα και καταστροφές, σπέρνουν όπου και όποτε μπορούν την υποβάθμιση και οπισθοδρόμηση:

• Μεθοδευμένες καταστροφές πολιτισμών από τους εκκλησιαστικούς «πατέρες» και τους πιστούς Ρωμαίους αυτοκράτορες και στρατηγούς, αλλεπάλληλες σφαγές «βαρβάρων» για εκχριστιανισμό και, ευκαιρίας δοθείσης, για υποδούλωση και κατάκτηση των εδαφών τους.
• Αλληλοσφαγές για ασήμαντους λόγους μεταξύ «ορθόδοξων» και «αιρετικών» πάσης φύσεως και κάθε εποχής (Παυλικανοί, Βογόμιλοι κ.ά.) — με προφανέστερο λόγο την αύξηση πλούτου και επιρροής.
• Πάμπολλες σταυροφορίες των χριστιανών (8 στην Ανατολή, 4-5 στη νότια Γαλλία και πάνω από 50 στη Βόρεια Ευρώπη, τις οποίες δεν διδασκόμαστε στο σχολείο) με απανωτές σφαγές «απίστων», «αιρετικών» και γυναικόπαιδων που δεν ήξεραν ή δεν ήθελαν ή δεν πρόλαβαν να επιλέξουν τη «σωστή» πλευρά.
• Εκτεταμένες και συστηματικές δολοφονίες επί αιώνες «μάγων», «μαγισσών» και κάθε άλλου ενοχλητικού συμπολίτη.
• Συστηματική εισαγωγή και διακίνηση ειδωλολατρικών εξαρτημάτων, «τίμιου ξύλου», ιερών πτωμάτων, άγιων υφασμάτων (σινδόνη, παντόφλες, αγία ζώνη κ.ά.) και πλήθους θαυματουργών εικόνων — όχι αυτές στο Μοναστηράκι, αλλά τις άλλες με τα ασημόχρυσα στολίδια, δίπλα στο παγκάρι...
• Εμπορία της υπεσχημένης «άφεσης αμαρτιών» με τη διακίνηση συγχωροχαρτιών από Ανατολικούς και Δυτικούς χριστιανούς, στην Ελλάδα μάλιστα μέχρι το 1957!
• Εμπαθής δίωξη των φυσιοδιφών και συστηματική προσπάθεια παρεμπόδισης της επιστημονικής και κοινωνικής προόδου, σε εποχές που οι άνθρωποι πέθαιναν κατά εκατομμύρια από τις επιδημίες (πανούκλα, ευλογιά, χολέρα κ.ά.), τις οποίες έστελνε ο ίδιος ο «θεός της αγάπης» για να τιμωρήσει τους αμαρτωλούς, όπως έλεγαν οι εκπρόσωποί του.
• Διαχρονική ταύτιση με όλους τους αντιδραστικούς και καταπιεστικούς μηχανισμούς, από τους φεουδάρχες, τους ευγενείς και τους βασιλιάδες, μέχρι τους πολεμοκάπηλους, τους εμπόρους όπλων και τους δικτάτορες.
• Μεθοδευμένη διατήρηση των «πιστών» της Αφρικής, της Ασίας και της Νότιας Αμερικής στη φτώχεια και την αμάθεια.
• Αυστηρή απαγόρευση της χρήσης προφυλακτικών σε αμόρφωτους και απληροφόρητους ανθρώπους που μαστίζονται από το Aids και άλλα μεταδιδόμενα νοσήματα,

και άλλα πολλά, πάρα πολλά ακόμα — και το κυριότερο, όλα αυτά στο όνομα του θεού, από ανθρώπους που έχει «επιλέξει» ως ιερωμένους και έχει «φωτίσει» το άγιο πνεύμα, δηλαδή ο θεός, όπως λένε οι επαγγελματίες της πίστης. Όλα μπροστά στα «μάτια» του, τη στιγμή που αυτός σιωπά — ίσως επειδή αδιαφορεί, μάλλον επειδή δεν υπάρχει!...

Θα απαντήσει ο (συνηθέστατα ιδιοτελής) θεοσεβούμενος, μα αυτά τα κάνουν οι άνθρωποι, δεν τα κάνει ο θεός. Φαινομενικά σωστή η ένσταση, αλλά να δούμε μια στιγμή μερικά από αυτά που έχει κάνει ο ίδιος ο «θεός της αγάπης», σύμφωνα με τις θεόπνευστες γραφές (Π.Δ.):

• διατάζει τη θανάτωση δεκάδων, εκατοντάδων ή και χιλιάδων ανθρώπων, συχνά υπερήλικων και γυναικόπαιδων, χωρίς κανέναν απολύτως λόγο και σίγουρα όχι από αγάπη,
• στέλνει αρκούδες και τρώνε καμιά σαρανταριά παιδιά, επειδή αυτά κορόιδευαν έναν «προφήτη» (Ελισσαίος),
• διατάζει την εξόντωση χιλιάδων «εχθρικών» γυναικών, επειδή δεν ήταν πλέον παρθένες, άρα «άχρηστες»,
• επιβάλλει σε μια άλλη περίπτωση και πάλι τη δολοφονία χιλιάδων κατοίκων κωμοπόλεων, επειδή βρέθηκαν στο δρόμο του «εκλεκτού λαού» (Ιησούς του Ναυή).

Και πάμπολλα ακόμα! Και όλα αυτά σύμφωνα με το σύνθημα που αξιοποίησε και ο Μπους στο Ιράκ: «Όποιος δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου!» (Ιησούς των Χριστιανών, κατά Ματθαίον 12.30).

Και τι υποδεικνύει ως διέξοδο από το δίλημμα και τον σκανδαλισμό ο καλόγερος που βγαίνει δημόσια με παιδαριώδεις ηθικολογίες; «Πρέπει να γίνωμε εντελώς ξένοι προς παν το ανθρώπινον, προς πάσαν ανθρωπίνην λογική, ανθρωπίνην σκέψιν...» Να γίνουν δηλαδή οι πιστοί φυτά για να διατηρείται ανενόχλητη η εξουσία και ο πλούτος πολιτικών και κληρικών που καλοπερνούν στην υγεία των κορόιδων — του «ποιμνίου» που λέει και ο αρχι-μανδρίτης!