του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ, Ελευθεροτυπία, 16/11/2011
Όσο καλοπροαίρετος και αν είναι κάποιος, δεν μπορεί παρά να παραδεχτεί το αυτονόητο: ότι ο Γ. Παπανδρέου στα δύο χρόνια που είχε την πρωθυπουργία της χώρας απέτυχε σε όλα τα επίπεδα. Και στη διαχείριση της χώρας και σ' εκείνη του κόμματός του.
Η αποτυχία έγινε με παταγώδη τρόπο και ιδιαίτερα επώδυνο για την ελληνική κοινωνία, αφού η διαχείριση των οικονομικών της χώρας οδήγησε σε απόλυτη εξαθλίωση μεγάλου μέρους των κατοίκων της. Απέτυχε και ως ηγέτης κόμματος όμως. Οι δημοσκοπήσεις της περασμένης Κυριακής είναι ενδεικτικές. Η επιρροή του ΠΑΣΟΚ οριακά ξεπερνά το 12%, ένα ποσοστό που δεν ταιριάζει σ' ένα κόμμα εξουσίας.
Δεν γνωρίζω αν υπάρχουν άνθρωποι από το περιβάλλον του οι οποίοι τον συμβουλεύουν να παραμείνει στη θέση του. Και δεν και έχει σημασία, αλίμονο αν άγεται και φέρεται από συμβούλους. Αυτό που έχει σημασία, είναι η διαφαινόμενη πρόθεσή του να εξακολουθεί να παίζει καθοριστικό ρόλο και στο κόμμα και στη χώρα. Με μια φράση, εμφανίζεται αμετανόητος. Αυτό διαφάνηκε και χθες, με την ομιλία του στη Βουλή.
Ο άνθρωπος που αρεσκόταν ν' αυτοχαρακτηρίζεται ως «ένας αντιεξουσιαστής στην εξουσία», παρά τα εγκληματικά για τη χώρα λάθη του, παραμένει απόλυτα γαντζωμένος στην εξουσία του κόμματος, ευελπιστώντας προφανώς κάποια στιγμή και σε επάνοδο στην εξουσία της χώρας !
Ο κ. Παπανδρέου θέλει να διαφυλάξει την υστεροφημία του ή ό,τι θετικό έχει απομείνει από αυτή. Επίσης προφανές είναι πως θα προσπαθήσει να το κάνει με όποιο κόστος θα έχει αυτό για το κόμμα του...
