Αποτεφρωτήρας νεκρών στο Μαρκόπουλο.

Για να δούμε τι θα δούμε...

ΔΟΛ, 29/11/2011

Το πρώτο Κέντρο Αποτέφρωσης Νεκρών της Αττικής -και δεύτερο στη χώρα μετά το αντίστοιχο του δήμου Θεσσαλονίκης- αναμένεται να κατασκευαστεί στο Μαρκόπουλο, έπειτα από ομόφωνη απόφαση του τοπικού Δημοτικού Συμβουλίου, το οποίο, όπως σημειώνει, ανταποκρίνεται «θετικά και με την ανάλογη ευαισθησία και σοβαρότητα, σε ένα σημαντικό και υπαρκτό κοινωνικό ζήτημα».

Η απόφαση για χωροθέτηση, κατασκευή και λειτουργία του αποτεφρωτηρίου αφορά σε χώρο που ανήκει στον δήμο, δίπλα από το υφιστάμενο κοιμητήριο και «μακριά από κάθε κτίσμα, λειτουργικά και οπτικά». Ταυτόχρονα ο δήμος υπόσχεται να τηρηθούν όλοι οι περιβαλλοντικοί όροι και να ακολουθηθεί η σχετική (σύγχρονη) τεχνολογία.

Ο δήμος επικαλείται κοινωνικά κριτήρια για την απόφασή του, όπως ο κορεσμός των Δημοτικών Κοιμητηρίων, το φαινόμενο των πρόωρων εκταφών, αλλά και τους πολίτες που αναγκάζονται να απευθυνθούν σε γειτονικές χώρες για να «υλοποιήσουν την προθανάτια επιθυμία (για καύση) εκδημούντων συγγενικών προσώπων τους».

«Πέραν της κοινωνικής διάστασης, η λειτουργία του Αποτεφρωτηρίου θα έχει και οικονομικά οφέλη για τον Δήμο Μαρκοπούλου. Το κόστος κατασκευής θα καλυφθεί είτε από ιδιωτικά κεφάλαια, είτε από χρηματοδότηση (δάνειο) τράπεζας. Σε καμία περίπτωση, η μελέτη και η κατασκευή του Αποτεφρωτηρίου δεν θα επιβαρύνει τον προϋπολογισμό του Δήμου Μαρκοπούλου» σημειώνει σχετική η ανακοίνωση του δήμου Μαρκόπουλου.

Θρησκεία σε λογική βάση και σύμφωνη με τη φύση!

Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 παρουσιάστηκε μέσα από τους Αμερικάνους Δημιουργιστές μια ομάδα διανοουμένων, οι οποίοι εισήγαγαν την ψευδοεπιστημονική θεωρία του ευφυούς σχεδιασμού: Η ζωή στη Γη είναι τόσο πολύπλοκη, ώστε να είναι απαραίτητος ένας ευφυής δημιουργός - αυτό που λένε θεό!

Ο Mark Perakh αντιμετώπισε αυτή τη θεωρία με βάση τις φυσιοκρατικές αντιλήψεις του και διατύπωσε μία σατιρική αντιθεωρία: ο χαζός σχεδιασμός (unintelligent design)!

Σύμφωνα με την εμβριθή θεολογική μελέτη του Perakh, τα συστημικά λάθη που αποκαλύπτονται στην πορεία της εξέλιξης των ειδών, δείχνουν ότι τα είδη στη Γη επινοήθηκαν από ένα ανόητο σχεδιαστή, με αποτέλεσμα πολλά από αυτά να εξαφανίζονται, είτε για λόγους περιβαλλοντικών αλλαγών, είτε για λόγους προσαρμογής σε μια υπάρχουσα βιόσφαιρα.

Παραδείγματα πάμπολλα, τα οποία τεκμηριώνονται με ευρήματα, όπως των δεινοσαύρων πολύ παλιά και των μαμούθ στις τελευταίες δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Αυτά τα γεγονότα δείχνουν ότι δεν υπήρχε καμιά σοφία αλλά μια τυχαιότητα, ακριβώς αυτή που γνωρίζουμε από όλα τα φυσικά φαινόμενα...

O Perakh συνεχίζει και σε ηλικία άνω των 80 ετών να δημοσιεύει άρθρα κατά της θρησκευτικής ιδεοληψίας και υπέρ της φυσιοκρατίας και της επιστημονικής ερμηνείας της φύσης και της κοινωνίας.

Εξαγορά του πατριαρχικού θρόνου

του ΘΩΜΑ ΤΣΑΤΣΗ, Ελευθεροτυπία, 23/11/2011

«Η αστυνομία διερευνά τον ισχυρισμό ότι ο Ελληνας πατριάρχης αγόρασε τον τίτλο του, δωροδοκώντας με 13 εκατομμύρια δολάρια», ανέφερε ο τίτλος χθεσινού ρεπορτάζ της ισραηλινής εφημερίδας «Haaretz», φέρνοντας τα πάνω κάτω στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα της εφημερίδας, που προβλήθηκε στην πρώτη σελίδα, «το αίτημα να ξεκινήσει ποινική έρευνα προήλθε από τον έκπτωτο Ελληνορθόδοξο πατριάρχη Ειρηναίο, που εγγράφως απευθύνθηκε την προηγούμενη εβδομάδα στο Ανώτατο Δικαστήριο. Ανάλογο αίτημα απηύθυνε και στον εισαγγελέα Μοσέ Λάντορ».

Ο Ειρηναίος, σύμφωνα με τη «Haaretz», στην καταγγελία του αναφέρει ότι η αναγνώριση του Θεόφιλου το 2007 έγινε στο πλαίσιο «συμφωνίας δωροδοκίας». Ο τελευταίος, όπως έγραψε στο χθεσινό της φύλλο η ισραηλινή εφημερίδα, υποσχέθηκε στο βοηθό τού τότε αρμόδιου υπουργού για τα εκκλησιαστικά θέματα Ραφί Εϊτάν ότι θα πληρώσει 13 εκατομμύρια δολάρια από κεφάλαια του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων για να αναγνωριστεί από την ισραηλινή κυβέρνηση.

Ο πατριάρχης Θεόφιλος διαδέχτηκε στο θρόνο των Ιεροσολύμων τον Ειρηναίο μετά την καθαίρεση του τελευταίου τον Ιούνιο του 2005. Η εκλογή του Θεόφιλου έγινε τον Αύγουστο του 2005, ενώ η αναγνώρισή του από την κυβέρνηση του Ισραήλ ήρθε στις 16 Δεκεμβρίου 2007. Το Ισραήλ έως τότε συνέχιζε να αναγνωρίζει ως νόμιμο προκαθήμενο της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων τον Ειρηναίο, κρατώντας για δυόμισι χρόνια σφραγισμένες τις οικονομικές υπηρεσίες τού Πατριαρχείου.

Η έκπτωση του Ειρηναίου ήταν αποτέλεσμα μιας πολύμηνης κρίσης στην Εκκλησία της Ελλάδος και στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, που ξεκίνησε όταν έγινε γνωστή η παρουσία του Απόστολου Βαβύλη στα Ιεροσόλυμα. Από το 2005 ο Ειρηναίος παραμένει σε χώρο του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων «απομονωμένος» από την Αγιοταφιτική κοινότητα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τον Μάιο του 2007 η κυβέρνηση της Ιορδανίας, το ορθόδοξο ποίμνιο της οποίας υπάγεται στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, ήρε την εμπιστοσύνη της από τον πατριάρχη Θεόφιλο, αλλά έπειτα από πιέσεις το κλίμα δυσπιστίας κατά του πατριάρχη μεταστράφηκε.

Παράδοση στην εξαγορά του πατριαρχιού θρόνου

Η εξαγορά του πατριαρχικού θρόνου έχει στην ορθοδοξία μακρά παράδοση και  συνεχίζεται μέχρι σήμερα! Με εμπνευστή και πρωτοπόρο το Σχολάριο-Γεννάδιο καθιερώθηκε στην Ανατολή μία παράδοση συναλληλίας μεταξύ οθωμανικής διοίκησης και ορθόδοξης εκκλησίας, η οποία εξασφαλιζόταν, άλλοτε με την επιλογή «οικουμενικού πατριάρχη» από κύκλο ευνοουμένων του εκάστοτε σουλτάνου (εκτός του Γεννάδιου, π.χ. οι Ισίδωρος, Ιωάσαφ, Μάρκος Ξυλοκαράβης κ.ά.), άλλοτε δε με ανάθεση σε όποιον προσέφερε μεγαλύτερο ποσόν (πεσκές) για την εξαγορά του πατριαρχικού θρόνου. Το «έθιμο» της εξαγοράς άρχισε (λέγεται) με τους Τραπεζούντιους, οι οποίοι επιχείρησαν να ανεβάσουν έναν δικό τους άνθρωπο στον πατριαρχικό θρόνο κι επειδή συναντούσαν διάφορα εμπόδια, κατέφυγαν στη δωροδοκία. Έστειλαν τότε στο σουλτάνο χίλια φλουριά, μαζί με το αίτημα να διορίσει τον άνθρωπό τους. Εκτιμάται ότι και πολύ πριν είχαν γίνει ανάλογες εξαγορές, μόνο που δεν φαίνεται να διατηρήθηκαν στοιχεία.

Με τον προαναφερόμενο τρόπο ανακηρύχθηκε οικουμενικός πατριάρχης ο εκλεκτός των Τραπεζούντιων, Συμεών. Ο διαγκωνισμός για την κατάληψη του πατριαρχικού θρόνου προφανέστατα δεν είχε θεολογικούς στόχους. Από το έτος 1474 είχε αποκτήσει ο εκκλησιαστικός μηχανισμός το δικαίωμα να εισπράττει από τους χριστιανούς και να αποδίδει στην οθωμανική Πύλη τον ετήσιο φόρο (Δ.Γ. Αποστολόπουλος: «Ιστορία των Ελλήνων»). Καθένας γνωρίζει ότι οι υπηρεσίες και τα άτομα που διαχειρίζονται χρήματα, αποτελούν πόλο έλξης και συσπείρωσης κάθε είδους εκμεταλλευτών, καιροσκόπων και λαθρόβιων στοιχείων, με αποτέλεσμα να μετατραπεί σταδιακά αυτός ο οικονομικός πόλος σε στόχο για επαγγελματική, κοινωνική και «πνευματική» ανέλιξη.

Όσο πλήθαιναν οι φιλοδοξίες των Ελλήνων κληρικών να καταλάβουν τον πατριαρχικό θρόνο, τόσο μεγάλωνε και το πεσκές και τόσο πυκνότερες έκαναν οι Οθωμανοί τις ευκαιρίες για την είσπραξή του. Γράφει ο Sir Paul Rycaut, (1628-1700): «Παλαιότερα η Εκκλησία δεν πλήρωνε στον μεγάλο Αυθέντη περισσότερα από δέκα χιλιάδες τάλιρα για κάθε αλλαγή πατριάρχη, αλλά το πλήθος των εραστών του αξιώματος ύψωσε την τιμή σε είκοσι πέντε χιλιάδες τάλιρα». Ο J. Aymon αναφέρει ότι το 1671, μέσα σε έναν και μόνο έτος τουλάχιστον πέντε «οικουμενικοί πατριάρχες» (Παΐσιος, Διονύσιος Θεσσαλονικεύς, Παρθένιος, Μεθόδιος και Διονύσιος ο Λαρισινός) εξαγόρασαν το πατριαρχικό αξίωμα και ανέβηκαν ο ένας μετά τον άλλον στο θρόνο, αναλαμβάνοντας την πολιτική και πνευματική ηγεσία των χριστιανικών λαών που ζούσαν στην οθωμανική αυτοκρατορία. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1700, έγραφε ο J. Pitton de Tournefort (1656-1708): «Το αξίωμα αυτό πουλιέται σήμερα για εξήντα χιλιάδες τάλιρα». Ανάλογα «τιμολόγια» πρέπει να ίσχυαν για την κατάληψη και των υπόλοιπων, ιεραρχικά υποδεέστερων πατριαρχικών θρόνων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Στην «Ελληνική Νομαρχία» του Ανωνύμου Έλληνος περιγράφεται ως εξής ο μηχανισμός της άθλιας συναλλαγής για την κατάκτηση του πατριαρχικού θρόνου από τους «πνευματικούς ηγέτες» των χριστιανών επί τουρκοκρατίας: «Η Σύνοδος αγοράζει τον πατριαρχικόν θρόνον από τον οθωμανικόν αντιβασιλέα δια μίαν μεγάλην ποσότητα χρημάτων, έπειτα τον πωλεί ούτινος της δώση περισσότερον κέρδος, και τον αγοραστήν τον ονομάζει πατριάρχην. Αυτός, λοιπόν δια να ξαναλάβη τα όσα εδανείσθη δια την αγοράν του θρόνου, πωλεί τας επαρχίας, ήτοι τας αρχιεπισκοπάς, ούτινος δώσει περισσοτέραν ποσότητα, και ούτως σχηματίζει τους αρχιεπισκόπους, οι οποίοι πωλώσι και αυτοί εις άλλους τας επισκοπάς των. Οι δε επίσκοποι τας πωλώσι των χριστιανών, δηλαδή γυμνώνουσι τον λαόν, δια να εβγάλωσι τα όσα εξώδευσαν. Και ούτος εστίν ο τρόπος, με τον οποίον εκλέγονται των διαφόρων ταγμάτων τα υποκείμενα, δηλαδή ο χρυσός».

Η αντικατάσταση πατριαρχών που συνέβη αρκετές φορές με παρέμβαση της οθωμανικής Πύλης, πέρα από εποχές χριστιανικών επαναστατικών και αποσχιστικών κινημάτων, τα οποία δεν είχε καταφέρει να ελέγξει ο εκδιωκόμενος πατριάρχης, σχετίζεται με την αδυναμία του Πατριαρχείου να συγκεντρώσει το προβλεπόμενο ποσό του ετήσιου φόρου (Δ.Γ. Αποστολόπουλος: «Ιστορία των Ελλήνων»). Υπάρχουν εγκύκλιοι πατριαρχών, στις οποίες περιγράφεται η αμέλεια ή αδυναμία διαφόρων μητροπόλεων στη συγκέντρωση του αναλογούντος φόρου, ο οποίος έπρεπε να είναι διαθέσιμος προς απόδοση κατά τις ημέρες του χριστιανικού Πάσχα ή το αργότερον κατά τη γιορτή του Αγ. Γεωργίου.

Συχνά αναγκαζόταν ο πατριάρχης να συλλέξει συμπληρωματικούς φόρους ή να δανειστεί χρηματικά ποσά από εύπορους πολίτες, χριστιανούς ή μουσουλμάνους. Αποτέλεσμα ήταν να βρίσκεται ο πατριαρχικός θεσμός υπό τον έλεγχο και τον εκβιασμό των δανειοδοτών, οι οποίοι έτσι αποσπούσαν διάφορα προνόμια. Πάντως, η ιδέα για εγκατάλειψη του προνομίου είσπραξης φόρων από το Πατριαρχείο δεν φαίνεται να συζητήθηκε σοβαρά, δεδομένου ότι αυτό ακριβώς το προνόμιο αποτελούσε τη συνεκτική ουσία λειτουργίας του πατριαρχικού θεσμού και τη βάση της αρχοντικής διαβίωσης πατριαρχών, επισκόπων και του κύκλου που αυτοί δημιουργούν κατά κανόνα γύρω τους.

Αυτή ακριβώς την "ιερή παράδοση" συνεχίζουν σήμερα οι πατριάρχες στην Ιερουσαλήμ (ίσως και αλλού) και γι' αυτό γίνεται συνεχώς τέτοια διαμάχη για την κατάληψη του θρόνου που αποφέρει δύναμη και πλούτο.

Φάλαινες στην έρημο

in.gr, 23/11/2011

Ερευνητές του Ινστιτούτου Smithsonian εργάζονται πυρετωδώς για την απομάκρυνση των δεκάδων σκελετών από προϊστορικά κήτη που βρέθηκαν τυχαία στην έρημο Ατακάμα της Χιλής.

Τα οστά περίπου 75 φαλαινών και άλλων θαλάσσιων θηλαστικών ήρθαν πέρυσι στο φως κατά τη διάρκεια εργασιών για την επέκταση του Παναμερικανικού Αυτοκινητόδρομου. Ο εργολάβος του δρόμου έδωσε στους ερευνητές το περιθώριο να απομακρύνουν τα ευρήματα πριν οι εργασίες ξαναρχίσουν.

Οι σκελετοί, διάσπαρτοι σε μια έκταση όσο δύο γήπεδα ποδοσφαίρου, βρέθηκαν αρκετά χιλιόμετρα από τις ακτές του Ειρηνικού, κοντά στην πόλη του Καλντέρα. Οι παλαιοντολόγοι ακόμα ξύνουν τα κεφάλια τους για το πώς βρέθηκαν μαζεμένες οι φάλαινες στην έρημο.

Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι τα κήτη εξόκειλαν μαζικά πριν από 2 έως 7 εκατομμύρια χρόνια, όταν η ακτή βρισκόταν πιο βαθιά στην ενδοχώρα. Αργότερα το έδαφος ανυψώθηκε, μετατοπίζοντας την ακτή χιλιόμετρα μακριά.

Μια δεύτερη εξήγηση, την οποία θεωρούν και πιθανότερη οι ερευνητές, είναι ότι οι φάλαινες παγιδεύτηκαν σε μια ρηχή λιμνοθάλασσα λόγω κάποιας καταιγίδας ή μεγάλης κατολίσθησης.

Ελπίζοντας να λύσει το μυστήριο κάποια στιγμή στο μέλλον, το Smithsonian χρησιμοποιεί ειδικό εξοπλισμό για να χαρτογραφήσει την περιοχή σε τρεις διαστάσεις.

2 έως 7 εκατομμύρια χρόνια; Αφού, κατά τα γραφάς, ο κόσμος δημιουργήθηκε πριν από 7-8 χιλιάδες χρόνια, πώς είναι δυνατόν να υπήρχαν φάλαινες πριν από 2-7 εκατ. χρόνια; Αυταπόδεικτον, αυτά είναι κόλπα του σατανά, για να μπουν στον πειρασμό οι πιστοί... 

Ο σκανδαλισμός από την ευτυχία των ασεβών και απίστων...

ή ο σκανδαλισμός από την «αδιαφορία του θεού»!

Γράφει ένας αρχιμανδρίτης σε κάποιο θεόπνευστο ιστότοπο:

του Αρχ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτη

Σκανδαλίζονται πολλές φορές οι πιστοί από την ευτυχία των ασεβών και των απίστων. Πραγματικά, όταν ρίξωμε ένα βλέμμα γύρω μας, θα δούμε ότι ο Θεός, κατά την ανθρώπινη λογική, πολύ άδικα μοιράζει τα αγαθά του. Εκεί, όπου θα έπρεπε να δίνη ευτυχίες δίνει δυστυχίες. Εκεί, όπου θα έπρεπε να δίνη πλούτον, δίνει φτώχεια και εκεί, όπου θα έπρεπε να δώση φτώχεια, δίνει πλούτο. Όταν περιμένωμε να μας ευλογήση, τότε μας δίνει ένα χτύπημα δυνατό, ενώ ταυτοχρόνως άλλους τους διατηρεί σ΄ ένα διαρκές χαμόγελο. Θα λέγαμε, χρησιμοποιώντας μια σύγχρονη φράση, ότι ο Θεός διαρκώς κάνει διακρίσεις. Σκανδαλιζόμαστε από αυτό. Γιατί άραγε;

Απλούστατα, διότι η καρδιά μας στρέφεται εις όλα αυτά, είναι καθηλωμένη εις αυτά, τα αγαπά, τα αποζητεί. ΄Ομως η λύσις του δράματος αλλού θα πρέπη να αναζητηθή. Δεν θα πρέπη να ζητούμε την κατάργηση αυτής της φαινομένης διακρίσεως, της φαινομένης αδικίας. Η αλλαγή θα πρέπη να γίνη μέσα μας. Πρέπει να γίνωμε εντελώς ξένοι προς παν το ανθρώπινον, προς πάσαν ανθρωπίνην λογική, ανθρωπίνην σκέψιν και προς παν αγαθόν. Να είμεθα αδιάφοροι προς πάντα. ΄Οταν αποξενωθούμε από όλα, τότε ο Θεός θα μπορή να είναι το παν για μας, να μένη σε μας μόνος ο Θεός. Αυτό θα μας δώση την ουσιαστική γαλήνη. Αλλοιώς, αν υπάρχη έστω και κάτι μέσα στην καρδιά μας που δεν είναι της άλλης ζωής αλλά αυτής, να ηξεύρωμε ότι συχνά θα βασανιζόμαστε.

Έλα ντε, γιατί; Επειδή ο παπάς δεν κατάλαβε ή κάνει πως δεν κατάλαβε τίποτα! Θεωρεί ότι η αδικία που βλέπουμε γύρω μας περιορίζεται στο μεγάλο σπίτι ή στο αμάξι του ασεβούς ή αδιάφορου γείτονα. Ενώ οι άλλοι, οι καλοί ντε, ταλαιπωρούνται... Το πρόβλημα της θεοδικίας δεν είναι σημερινό και δεν περιορίζεται, βεβαίως, σε κάποια υλικά αγαθά ή σε κάποια ευχάριστα τυχαία γεγονότα που συμβαίνουν σε άλλους και όχι σ' εμάς! Συνοδεύει διαχρονικά τον ανθρώπινο βίο και τις κοινωνίες και οδηγεί ευθέως στην επιβεβαίωση της μη ύπαρξης του θεού!

Οι επικούρειοι είχαν καταλήξει ήδη πριν από 2.300 χρόνια στο λυτρωτικό συμπέρασμα:

«Αν ο θεός δεν θέλει να αποτρέψει το κακό, τότε δεν είναι πανάγαθος.

Αν δεν μπορεί να το αποτρέψει, δεν είναι παντοδύναμος.

Άρα, η παναγαθότητα και η παντοδυναμία ενός θεού

δεν συμβιβάζονται με τον πραγματικό κόσμο.

Είτε λοιπόν δεν υπάρχει κακό, είτε δεν υπάρχει θεός!»

Και δεν είναι μόνο τα καλά και ευτυχή γεγονότα που συμβαίνουν στους ασεβείς ή αδιάφορους, ενώ για τους πιστούς και ευλαβείς προκύπτουν μόνο αναποδιές — έτσι το βλέπουν! Πολύ χειρότερα, οι ίδιοι οι εκπρόσωποι του «αληθινού» θεού συμβάλλουν διαχρονικά σε εγκλήματα και καταστροφές, σπέρνουν όπου και όποτε μπορούν την υποβάθμιση και οπισθοδρόμηση:

• Μεθοδευμένες καταστροφές πολιτισμών από τους εκκλησιαστικούς «πατέρες» και τους πιστούς Ρωμαίους αυτοκράτορες και στρατηγούς, αλλεπάλληλες σφαγές «βαρβάρων» για εκχριστιανισμό και, ευκαιρίας δοθείσης, για υποδούλωση και κατάκτηση των εδαφών τους.
• Αλληλοσφαγές για ασήμαντους λόγους μεταξύ «ορθόδοξων» και «αιρετικών» πάσης φύσεως και κάθε εποχής (Παυλικανοί, Βογόμιλοι κ.ά.) — με προφανέστερο λόγο την αύξηση πλούτου και επιρροής.
• Πάμπολλες σταυροφορίες των χριστιανών (8 στην Ανατολή, 4-5 στη νότια Γαλλία και πάνω από 50 στη Βόρεια Ευρώπη, τις οποίες δεν διδασκόμαστε στο σχολείο) με απανωτές σφαγές «απίστων», «αιρετικών» και γυναικόπαιδων που δεν ήξεραν ή δεν ήθελαν ή δεν πρόλαβαν να επιλέξουν τη «σωστή» πλευρά.
• Εκτεταμένες και συστηματικές δολοφονίες επί αιώνες «μάγων», «μαγισσών» και κάθε άλλου ενοχλητικού συμπολίτη.
• Συστηματική εισαγωγή και διακίνηση ειδωλολατρικών εξαρτημάτων, «τίμιου ξύλου», ιερών πτωμάτων, άγιων υφασμάτων (σινδόνη, παντόφλες, αγία ζώνη κ.ά.) και πλήθους θαυματουργών εικόνων — όχι αυτές στο Μοναστηράκι, αλλά τις άλλες με τα ασημόχρυσα στολίδια, δίπλα στο παγκάρι...
• Εμπορία της υπεσχημένης «άφεσης αμαρτιών» με τη διακίνηση συγχωροχαρτιών από Ανατολικούς και Δυτικούς χριστιανούς, στην Ελλάδα μάλιστα μέχρι το 1957!
• Εμπαθής δίωξη των φυσιοδιφών και συστηματική προσπάθεια παρεμπόδισης της επιστημονικής και κοινωνικής προόδου, σε εποχές που οι άνθρωποι πέθαιναν κατά εκατομμύρια από τις επιδημίες (πανούκλα, ευλογιά, χολέρα κ.ά.), τις οποίες έστελνε ο ίδιος ο «θεός της αγάπης» για να τιμωρήσει τους αμαρτωλούς, όπως έλεγαν οι εκπρόσωποί του.
• Διαχρονική ταύτιση με όλους τους αντιδραστικούς και καταπιεστικούς μηχανισμούς, από τους φεουδάρχες, τους ευγενείς και τους βασιλιάδες, μέχρι τους πολεμοκάπηλους, τους εμπόρους όπλων και τους δικτάτορες.
• Μεθοδευμένη διατήρηση των «πιστών» της Αφρικής, της Ασίας και της Νότιας Αμερικής στη φτώχεια και την αμάθεια.
• Αυστηρή απαγόρευση της χρήσης προφυλακτικών σε αμόρφωτους και απληροφόρητους ανθρώπους που μαστίζονται από το Aids και άλλα μεταδιδόμενα νοσήματα,

και άλλα πολλά, πάρα πολλά ακόμα — και το κυριότερο, όλα αυτά στο όνομα του θεού, από ανθρώπους που έχει «επιλέξει» ως ιερωμένους και έχει «φωτίσει» το άγιο πνεύμα, δηλαδή ο θεός, όπως λένε οι επαγγελματίες της πίστης. Όλα μπροστά στα «μάτια» του, τη στιγμή που αυτός σιωπά — ίσως επειδή αδιαφορεί, μάλλον επειδή δεν υπάρχει!...

Θα απαντήσει ο (συνηθέστατα ιδιοτελής) θεοσεβούμενος, μα αυτά τα κάνουν οι άνθρωποι, δεν τα κάνει ο θεός. Φαινομενικά σωστή η ένσταση, αλλά να δούμε μια στιγμή μερικά από αυτά που έχει κάνει ο ίδιος ο «θεός της αγάπης», σύμφωνα με τις θεόπνευστες γραφές (Π.Δ.):

• διατάζει τη θανάτωση δεκάδων, εκατοντάδων ή και χιλιάδων ανθρώπων, συχνά υπερήλικων και γυναικόπαιδων, χωρίς κανέναν απολύτως λόγο και σίγουρα όχι από αγάπη,
• στέλνει αρκούδες και τρώνε καμιά σαρανταριά παιδιά, επειδή αυτά κορόιδευαν έναν «προφήτη» (Ελισσαίος),
• διατάζει την εξόντωση χιλιάδων «εχθρικών» γυναικών, επειδή δεν ήταν πλέον παρθένες, άρα «άχρηστες»,
• επιβάλλει σε μια άλλη περίπτωση και πάλι τη δολοφονία χιλιάδων κατοίκων κωμοπόλεων, επειδή βρέθηκαν στο δρόμο του «εκλεκτού λαού» (Ιησούς του Ναυή).

Και πάμπολλα ακόμα! Και όλα αυτά σύμφωνα με το σύνθημα που αξιοποίησε και ο Μπους στο Ιράκ: «Όποιος δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου!» (Ιησούς των Χριστιανών, κατά Ματθαίον 12.30).

Και τι υποδεικνύει ως διέξοδο από το δίλημμα και τον σκανδαλισμό ο καλόγερος που βγαίνει δημόσια με παιδαριώδεις ηθικολογίες; «Πρέπει να γίνωμε εντελώς ξένοι προς παν το ανθρώπινον, προς πάσαν ανθρωπίνην λογική, ανθρωπίνην σκέψιν...» Να γίνουν δηλαδή οι πιστοί φυτά για να διατηρείται ανενόχλητη η εξουσία και ο πλούτος πολιτικών και κληρικών που καλοπερνούν στην υγεία των κορόιδων — του «ποιμνίου» που λέει και ο αρχι-μανδρίτης!

Φως από το απόλυτο κενό

in.gr, 22/11/2011

Επιβεβαιώνοντας μια θεωρητική πρόβλεψη της κβαντομηχανικής που είχε διατυπωθεί πριν από τέσσερις δεκαετίες, Σουηδοί ερευνητές κατάφεραν να παγιδεύσουν και να μετρήσουν μερικά από τα φωτόνια που εμφανίζονται και εξαφανίζονται αέναα μέσα στο κενό.

Μια από τις εντυπωσιακότερες ανακαλύψεις της κβαντικής φυσικής είναι ότι το κενό, δηλαδή ο άδειος χώρος, στην πραγματικότητα μόνο κενό δεν είναι: βρίθει από σωματίδια που εμφανίζονται για μια στιγμή και μετά εξαφανίζονται χωρίς να γίνουν αντιληπτά. Λόγω του φευγαλέου χαρακτήρα του, τα σωματίδια που εμφανίζονται στο κενό λόγω αυτών των «κβαντικών διακυμάνσεων» ονομάζονται συνήθως εικονικά σωματίδια.

Η τελευταία μελέτη, δημοσιευμένη στο περιοδικό Nature, επιβεβαιώνει για πρώτη φορά μια θεωρητική πρόβλεψη που αφορά τα εικονικά σωματίδια και ονομάζεται «φαινόμενο Κάσιμιρ».

Το 1970, οι φυσικοί προέβλεψαν ότι, με βάση το φαινόμενο Κάσιμιρ, εικονικά φωτόνια που εμφανίζονται στο κενό μπορούν να μετατραπούν σε «αληθινά» φωτόνια αν αναπηδήσουν στην επιφάνεια ενός καθρέπτη που κινείται σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός.

«Δεδομένου ότι δεν είναι δυνατό να δημιουργήσουμε έναν καθρέπτη που κινείται αρκετά γρήγορα, αναπτύξαμε μια διαφορετική μέθοδο που δίνει τα ίδια αποτελέσματα» αναφέρει ο Περ Ντέλσινγκ, καθηγητής Πειραματικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο «Τσάλμερς» του Γκέτεμποργκ.

«Αντί να μεταβάλλουμε την φυσική απόσταση από έναν καθρέπτη, μεταβάλλαμε την ηλεκτρική απόσταση από ένα ηλεκτρικό κύκλωμα που λειτουργούσε ως καθρέπτης για τα μικροκύματα».

Ο «καθρέπτης» αυτός αποτελείται από μια συσκευή, εξαιρετικά ευαίσθητη στα μαγνητικά πεδία, η οποία ονομάζεται SQUID ή «υπεραγώγιμη συσκευή κβαντικής παρεμβολής». Αλλάζοντας την κατεύθυνση ενός μαγνητικού πεδίου δισεκατομμύρια φορές το δευτερόλεπτο, οι ερευνητές δημιούργησαν έναν εικονικό καθρέπτη που ταλαντώνεται με το 25% της ταχύτητας του φωτός.

«Το αποτέλεσμα ήταν να εμφανιστούν από το κενό ζεύγη φωτονίων, τα οποία μπορέσαμε να μετρήσουμε υπό τη μορφή ακτινοβολίας μικροκυμάτων» αναφέρει ο Ντέλσινγκ. Το αόρατο αυτό φως «είχε ακριβώς τις ίδιες ιδιότητες με αυτές που θα προέβλεπε η κβαντική θεωρία» διαβεβαιώνει.

Αυτό που συνέβη στη διάρκεια του πειράματος ήταν ότι ο καθρέπτης μετέφερε στα εικονικά φωτόνια ένα μέρος της κινητικής του ενέργειας, εμποδίζοντας έτσι την εξαφάνισή τους.

Το κενό περιέχει βέβαια όχι μόνο φωτόνια αλλά και άλλα φευγαλέα σωματίδια, τα οποία δεν παρατηρήθηκαν στο πείραμα. Η διαφορά είναι ότι τα φωτόνια δεν έχουν μάζα, οπότε χρειάζονται λιγότερη ενέργεια για να «υλοποιηθούν».

Η έρευνα δεν έχει μεν προφανείς πρακτικές εφαρμογές, σύμφωνα όμως με τους ερευνητές βελτιώνει τις γνώσεις μας για θεμελιώδη φαινόμενα όπως οι κβαντικές διακυμάνσεις.

Στο απώτερο μέλλον, φωτόνια που προκύπτουν από το τίποτα θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στο ερευνητικό πεδίο της κβαντικής πληροφορίας, το οποίο περιλαμβάνει την ανάπτυξη των λεγόμενων κβαντικών υπολογιστών.

Ο συντάκτης του κειμένου γράφει ότι "η έρευνα δεν έχει ... πρακτικές εφαρμογές", δηλαδή δεν ευρω- ή δραχμοποιείται άμεσα. Δεν αντιλαμβάνεται όμως ότι εδώ έχουμε -εφόσον επιβεβαιωθούν τα αποτελέσματα- μια πειραματική απόδειξη του φαινομένου της κβαντικής διακύμανσης, με την οποία προέκυψε μετά το big bang το επεκτεινόμενο σύμπαν!

Μινωικά ειδώλια στα Κύθηρα

της ΝΙΝΕΤΤΑΣ ΚΟΝΤΡΑΡΟΥ-ΡΑΣΣΙΑ, Ελευθεροτυπία,  20/11/2011

Περί το έτος 1915, μία ευσεβής γυναίκα, ανεβαίνοντας παραμονές του Δεκαπενταύγουστου στον Αγιο Γεώργιο στο Βουνό στα Κύθηρα, βρήκε ένα χάλκινο μινωικό ειδώλιο, το οποίο παρέδωσε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο των Αθηνών. Εικάζεται από την κίνησή της ότι ήταν γυναίκα μιας κάποιας μόρφωσης και κοινωνικής τάξης. Η παράδοση του αρχαίου πρέπει να έγινε μεταξύ 1915 και 1916 γιατί έχει διπλοκαταλογογραφηθεί στα εισερχόμενα του Μουσείου.

Το χάλκινο αυτό μινωικό ειδώλιο (ύψους 0,07 μ.) είναι το πρώτο εύρημα που ουσιαστικά έδειξε την ύπαρξη του μινωικού ιερού κορυφής στον Αγ. Γεώργιο στο Βουνό. Το 1916 ανέβηκε στον Αγ. Γεώργιο ο Γ. Σωτηρίου μαζί με τον Κυθήριο Σπ. Στάθη. Τότε, επισημάνθηκε αρχαιολογικά η ύπαρξη του ιερού κορυφής αλλά όχι και η σημασία του, όπως σημειώνει ο Γιάννης Σακελλαράκης στο βιβλίο του «Κύθηρα: Το μινωικό ιερό κορυφής στον Αγιο Γεώργιο στο Βουνό. Τα προανασκαφικά και η ανασκαφή», που εκδόθηκε πρόσφατα, μετά το θάνατό του. Η σημαντική αυτή προϊστορική θέση υποδείχθηκε το 1992 στον Γιάννη Σακελλαράκη από το φίλο του συλλέκτη Αδωνι Κύρου, γνωστό για τις πεζοπορίες του και τις τεράστιες γνώσεις του στην αρχαιολογία.

Μέχρι τότε ο Αγ. Γεώργιος στο Βουνό παρέμενε αυτό που «ήταν και πριν από χιλιάδες χρόνια, σημείο προσανατολισμού για τους παραπλέοντες ναυτικούς και ασφαλώς εξίσου σημαντικός τόπος λατρείας». Γιατί «ήταν πάμπολλοι κατά καιρούς Κυθήριοι προσκυνητές που ανηφόριζαν από τον Αυλαίμονα, το Καστρί, αλλά και από άλλα μέρη στον Αγ. Γεώργιο στο Βουνό».

Η αρχαιολογική έρευνα που ακολούθησε σ' αυτό το ύψωμα (335 μ.) έφερε στο φως «ένα ασύλητο, σε πλήρη αφάνεια μινωικό ιερό κορυφής, το μόνο γνωστό εκτός της Κρήτης τεκμηριωμένο ανασκαφικά, καθιστώντας τη θέση αυτή από τις σημαντικότερες του Αιγαίου», σύμφωνα με τον ανασκαφέα. Ακόμη και η ύπαρξη του χριστιανικού ναού δείχνει τη διαχρονική λατρευτική χρήση του κατά τη διάρκεια της μεσαιωνικής περιόδου.

Τι δουλειά όμως έχει ένα μινωικό ιερό σε ένα νησί της Πελοποννήσου;

Ο αρχαιολόγος δίνει μια ερμηνεία: «Το νησί των Κυθήρων, αποκομμένο από τον κορμό της Πελοποννήσου, αποτελούσε από τα προϊστορικά μέχρι και τα νεώτερα χρόνια, με το ασφαλές αγκυροβόλιο που διέθετε στον κόλπο του Αγ. Νικολάου (Αυλαίμονα), κομβικό σημείο στο Αιγαίο, στη διακίνηση ανθρώπων, ιδεών και αγαθών». Η θέση είναι μοναδικής στρατηγικής σημασίας για την εποπτεία του θαλάσσιου χώρου από την Πελοπόννησο μέχρι την Κρήτη.

«Τα Κύθηρα φαίνεται πολύ παλιότερα, τη δεύτερη χιλιετία π.Χ., ήταν το μήλο της έριδος μεταξύ Πελοποννήσου και Κρήτης. Μέχρι περίπου τα μέσα της δεύτερης χιλιετίας π.Χ. τα Κύθηρα ήταν μια σημαντική μινωική αποικία».

Σε απόσταση λίγων μέτρων από τον Αγ. Γεώργιο υπάρχει και ο ναός της Παναγιάς Αγ. Νικολάου. Η ανασκαφή έγινε σε οκτώ άνδηρα και ανάμεσα στους δύο ναούς όπου υπήρχε μυκηναϊκή επίχωση. «Η μινωική λατρεία εντοπίστηκε σε όλα τα άνδηρα από Βορρά ώς το Νότο, τόσο στο πλατύτερο και γι' αυτό ευνοϊκότερα διαμορφωμένο χώρο του Ανδηρου 2, όσο και στα στενότερα νοτιότερα άνδηρα, φυσικά όχι με την ίδια ένταση», αναφέρει συμπερασματικά ο ανασκαφέας. Κι επειδή ο χώρος είχε διαχρονική χρήση, τα μινωικά αντικείμενα βρέθηκαν μέσα σε κοιλότητες του βράχου. Οσο για τα μινωικά στρώματα, ήταν ακριβώς κάτω από το επιφανειακό στρώμα σε όλο το μήκος της πλαγιάς. Βρέθηκαν τράπεζες προσφορών, ομοιώματα αρχιτεκτονικών οικοδομημάτων και 84 μινωικά ειδώλια, γυναικεία και ανδρικά, πολλά ζωόμορφα (βοοειδή, πουλιά, ελάφια, σκορπιοί), πλήθος ελασμάτων, ένα σε σχήμα ποδιού, φαλλοί, αγγεία πόσης και αποθηκευτικά, όπως και ρυτά. Εχουν επίσης βρεθεί τμήματα κοχλιαρίων, ένα μάλιστα ενεπίγραφο. Και φυσικά διάφοροι τοίχοι.

Από όλα αυτά, μεγάλη σημασία αποδίδεται στο πλήθος των μινωικών ειδωλίων, κάτι που αποκαλύπτει ότι εκεί ήταν ένα σπουδαίο ιερό υπερτοπικού χαρακτήρα. «Αν σκεφθείς πως όλα τα γνήσια μινωικά ειδώλια που υπάρχουν σήμερα σ' όλο τον κόσμο είναι μόνο 150, αντιλαμβάνεσαι πόσο σημαντικό είναι το ιερό των Κυθήρων στο οποίο βρέθηκαν 86 ειδώλια», μας είπε η αρχαιολόγος Εφη Σακελλαράκη, η οποία έχει μελετήσει τα μινωικά ειδώλια του Αιγαίου και έχει εκδώσει ειδικό τόμο.

Την ρωτήσαμε για την ερμηνεία της στάσης που έχουν κυρίως τα ανδρικά ειδώλια με το δεξί χέρι σηκωμένο, σαν να αποδίδουν τιμές σε μια ανωτέρα αρχή. Από την αρχαιοτάτη αυτή στάση προέρχεται πιθανότατα και ο σημερινός στρατιωτικός χαιρετισμός. «Η στάση αυτή είναι του "αποσκοπείν". Πρόκειται για μια χαρακτηριστική στάση των μινωικών ειδωλίων. Οι λατρευτές δείχνουν έτσι να προσπαθούν να κρυφτούν από τη λάμψη του θείου που προβάλλει εμπρός τους».

Την ίδια στάση έχουν και μερικά γυναικεία ειδώλια, όταν δεν απεικονίζονται με τα χέρια σταυρωμένα στον κορμό. Η κ. Σακελλαράκη έχει ήδη στα σκαριά ειδική μελέτη για τα ειδώλια των Κυθήρων, τα οποία θεωρεί έναν μεγάλο αρχαιολογικό πλούτο για την ιστορία του προϊστορικού Αιγαίου και φυσικά για τη μακραίωνη ιστορία του νησιού.

Άλλη μια επιβεβαίωση ότι οι σημερινοί Άη Γιώργηδες και Προφητ' Ηλίες είναι συνέχεια πανάρχαιων ιερών της λίθινης εποχής και των εκάστοτε θρησκειών που αναπτύσσονταν εκεί ή εισάγονταν με τη μετανάστευση και τις μετακινήσεις καρποσυλλεκτών, κτηνοτρόφων και, αργότερα, εμπόρων.

Αποχαιρετισμός στη θρησκευτική πίστη (28)

Περικλής, 40 ετών, από το Βόλο, έγγαμος, υπάλληλος.

«Θεός ο Τιμωρός, Θεός ο Αμαρτωλός»

Γεννήθηκα σε μια οικογένεια σχετικά αδιάφορη για την πιστή τήρηση των θρησκευτικών παραδόσεων. Προσπαθώ να θυμηθώ, χωρίς να το καταφέρνω, για ποιο λόγο ήθελα εγώ ειδικά να πηγαίνω συχνά στην εκκλησία, να έχω εικονίτσες στο δωμάτιο κτλ. κτλ.

Μπορώ όμως να θυμηθώ τον τρόμο που ένοιωθα στο άκουσμα της φράσης «θα σε τιμωρήσει/κάψει ο θεός». Βλέπετε, από τη μία, η μοναδική τιμωρία του πατέρα μου προς εμένα ήταν το δάγκωμα του κάτω χείλους, σαν να έλεγε «ντροπή σου». Αυτή μόνο την αντίδρασή του είχα μάθει να ντρέπομαι/σέβομαι/φοβάμαι. Από την άλλη, από καιρό σε καιρό, διάφορες γιαγιάδες, παπάδες κ.ά., χρησιμοποιούσαν την απειλή ενός ολοκαυτώματος από τον τιμωρό θεό, εκφοβίζοντας ένα παιδί που ήδη συμμορφωνόταν απλώς και μόνο με μια υπόδειξη του πατέρα του. Θεωρούσα, λοιπόν, ότι μεγάλη συμφορά θα με βρει εμένα ή τα αγαπημένα μου πρόσωπα, και οπωσδήποτε έπρεπε να προσεύχομαι με τις ώρες (πράγμα που, όπως κατάλαβα αργότερα, δεν έκανε κανείς στην οικογένειά μου).

Μια φορά άφησα ένα παιχνιδιάρικο γατάκι να μπει στο σπίτι της γιαγιάς μου, με αποτέλεσμα να ρίξει κάτω το αναμμένο καντηλάκι. Η γιαγιά μου άρχισε να ουρλιάζει λέγοντας κάτι ανάμικτες Ελληνικές και Τούρκικες λέξεις, από τις οποίες εγώ κατάλαβα μόνο κάτι σαν «θα μας κάψεις!». Αμέσως γέλασα και την καθησύχασα λέγοντάς της ότι δεν υπήρχε κίνδυνος, ότι ήμουν μπροστά, ότι έπεσε στο νεροχύτη κ.ά. Πιάνοντας τα μάγουλά της με σπαρακτική κραυγή μού είπε «δεν είπα ότι θα μας κάψεις, είπα ότι θα μας κάψει!»... «Ποιος ρε γιαγιά;»... «Ο θεός», απάντησε και άρχισε κάτι τούρκικα μοιρολόγια... Φυσικά καταλαβαίνετε πόσες ώρες πέρασα προσευχόμενος μπροστά στο καντήλι, στον τιμωρό θεό!!!

Και φυσικά τι τραύμα ήταν αυτή η «καραμέλα», που πιπίλιζαν τότε, για τις αθώες παιδικές ψυχές – μελλοντικούς πελάτες. Πελάτες στο θεϊκό μαγαζί τους. Ένας τέτοιος πελάτης, ο οποίος σκύβει το κεφάλι του και προσκυνά αυτόν που μπορεί να τον κάψει οποιαδήποτε στιγμή, έχει με το θεό την ίδια αρρωστημένη σχέση εξάρτησης που αναπτύσσει το άγριο ζώο με το θηριοδαμαστή του, ο μακροχρόνια όμηρος με τον βασανιστή απαγωγέα του, η κακοποιημένη πόρνη με τον νταβατζή της! Σχέση αρρωστημένης αγάπης!

Στο Λύκειο είχα διαφωνήσει με το θεολόγο μας. Αυτός υποστήριζε ότι όλα όσα λέει η παλαιά και καινή διαθήκη είναι πραγματικά, αληθινά. Εγώ υποστήριζα ότι: Όσον αφορά στις διηγήσεις είναι μύθοι με διδακτικές, ηθοπλαστικές, εκφοβιστικές προεκτάσεις. Και όσον αφορά στα θαύματα, είναι προσπάθεια πλασαρίσματος της διδασκαλίας και κάλυψης της ευρύτερης διδασκαλίας με ένα θεϊκό πέπλο. Δύο φορές την εβδομάδα, η ίδια ιστορία. Όλη η τάξη να «κοιμάται» από τη βαρεμάρα της, καθώς εγώ τσακωνόμουνα με το θεολόγο.

Έτσι λοιπόν ξεκίνησε στο λύκειο η νέα μου σχέση με τα θεία, που δεν ήταν πια για μένα «θεία». Κόπηκε και ο εκκλησιασμός, πράγμα που πέρασε ΕΝΤΕΛΩΣ απαρατήρητο στο σπίτι μου – φυσικά. Με ενθουσίαζαν πολύ όμως οι θεολογικές συζητήσεις. Έβρισκα πολύ ενδιαφέρον να βρίσκω αλληγορίες και κρυμμένους συμβολισμούς, εκεί που όλοι έβλεπαν τη «μόνη αλήθεια».

Στο πανεπιστήμιο και στο στρατό δεν έτυχε να εμπλακώ σε θεολογικές συζητήσεις. Επιστρέφοντας στη γενέτειρά μου, έμαθα από συνάδερφό μου ότι ο μητροπολίτης στο Βόλο έψαχνε κάποιον εθελοντή να του μεταφράσει ένα βιβλίο του. Σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να προσπαθήσω, πρώτον για να εξυπηρετήσω τα παιδιά που μου το ζήτησαν και δεύτερον ότι θα ήταν μια άριστη αρχή για την καριέρα μου, να μεταφράσω έργο ενός τόσο γνωστού δημόσιου προσώπου, του Χριστόδουλου Παρασκευαϊδη.

Το βιβλίο του είχε τίτλο «Η Εκκλησία μπροστά στην πρόκληση του AIDS», και κάπου προς το τέλος του έγραφε ο Χριστόδουλος: «Εμείς στην εκκλησία δεν πρέπει να κατηγορούμε αυτές καθαυτές τις προγαμιαίες σχέσεις, όσο την έλλειψη πνευματικής επαφής μεταξύ αγοριού-κοριτσιού. Αν υπάρχει αγάπη ανάμεσα στους ερωτικούς συντρόφους μπορούμε κατά κάποιο τρόπο να παραβλέψουμε την προγαμιαία τους επαφή».

Μπορώ να πω ότι για λίγους μήνες θαύμασα πόσο προοδευτική ήταν αυτή η σκέψη. Όμως, όπως είπα, αυτό κράτησε μόνο για λίγους μήνες, καθώς: (α) Ο Χριστόδουλος έγινε αρχιεπίσκοπος με μηχανορραφίες. (β) ο νέος μητροπολίτης του Βόλου απέσυρε κάθε έργο του Χριστόδουλου και φυσικά και τη δική μου μετάφραση. (γ) ο μητροπολίτης Ζακύνθου είπε σε συνέντευξή του ακριβώς τα ίδια πράγματα για τις προγαμιαίες σχέσεις, και ο Χριστόδουλος τον επιτίμησε!!!! (δ) λίγο καιρό αργότερα ο Χριστόδουλος παραβιάζοντας κάθε έννοια πνευματικού ηγέτη, μάζευε υπογραφές για να αποδείξει ότι δημοκρατία σημαίνει η επιβολή της θέλησης των πολλών στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα των λίγων. Όπως λένε τα παιδιά, είμαστε 5 και είστε 2!

Μερικά χρόνια αργότερα, ο Χριστόδουλος εμφανίζει καρκινικό όγκο στο έντερο, ταυτόχρονα με έναν θείο μου. Εγχειρίζονται και οι δύο και αναμένουν ανάρρωση. Μετά από λίγους μήνες βρίσκουν και στους δύο μεταστάσεις στο συκώτι· μαντεύετε τη συνέχεια... Στο θείο μου είπαν να πάει σπίτι του και να ακολουθήσει παρηγορητική φροντίδα και τον Χριστόδουλο τον έστειλαν στην Αμερική, όπου προσπέρασε χιλιάδες στη λίστα αναμονής, κυρίως νέους, για μεταμόσχευση ήπατος. Προσέτρεξε με δειλία στην επιστήμη, όταν το «δεξί του χέρι» μού είχε εκφράσει κάποτε την απέχθειά του για «τις εγωίστριες γυναίκες που δεν μπορούν να αποδεχτούν το μοιραίο ότι δεν θα κάνουν παιδιά, και τρέχουν από γιατρό σε γιατρό».

Μερικά χρόνια αργότερα αποφασίσαμε να βαφτίσουμε ένα κοριτσάκι. Το κοριτσάκι για κάποιον λόγο δεν καθόταν ούτε δευτερόλεπτο στην αγκαλιά μου. Συμφωνήσαμε λοιπόν όλοι, να πω εγώ το «πιστεύω» έξω από την εκκλησία, στο οποίο δεν είναι απαραίτητο να κρατάς το παιδί, και η σύζυγός μου να του βάλει το «λάδι» (ωχ, τι πρωτόγονα, παγανιστικά κάναμε...). Λέει ο παπάς: έχετε παντρευτεί με θρησκευτικό γάμο; έχετε ξαναβαπτίσει; τι φύλου ήταν το παιδάκι που βαπτίσατε; Του απαντήσαμε «αγοράκι». Δεν με άφησε να το βαπτίσω! Δεν κάνει, λέει, να βαπτίσεις παιδιά διαφορετικού φύλου. Ενώ ο Μητσοτάκης που έχει βαπτίσει 300 παιδιά, ήταν όλα αγόρια; Τέλος πάντων, το βάπτισε η σύζυγός μου, εγώ καθόμουν σε μια γωνιά, απογοητευμένος. Παίρνει το μικρόφωνο στο τέλος ο παπάς και λέει: ήθελε να συμμετέχει και ο νονός, αλλά πρέπει να μάθει καλύτερα την αγία γραφή πρώτα!

Φυσικά φύγαμε χωρίς να πληρώσουμε (!!), αλλά όταν το έμαθαν οι γονείς, πήγαν και πλήρωσαν οι ίδιοι την επομένη, από φόβο μήπως καταραστεί ο παπάς και δεν «πιάσει» η βάπτιση (!!)

«Έφυγα» αμέσως από την εκκλησία και ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ! Σαν να άνοιξαν ξαφνικά τα μάτια μου. Και τι εικόνες δεν μου πέρασαν από το μυαλό εκείνη τη στιγμή. Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν «τι ακριβώς γινόταν μέσα, τι σημαίνει μυστήριο;» Δεν διαφέρουμε σε τίποτε από τους αρχαίους Έλληνες. Κλεινόμαστε σε έναν ναό και θυσιάζουμε/προσευχόμαστε σε έναν θεό ο οποίος, σαν τον Δία και την Αθηνά, χρειάζεται γλείψιμο για να μας κάνει τα χατήρια! Προσδίδουμε στο θεό ανθρώπινες ιδιότητες! Του προσδίδουμε φιλαρέσκεια (ό,τι θέλει, παρακάλια και γλείψιμο για να μας κάνει τα χατίρια), κυκλοθυμία, μνησικακία (χα! δεν μου προσευχόσουν; πάρτα τώρα!), δεισιδαιμονία (μαγικές κινήσεις με τα χέρια του παπά), προκατάληψη (δεν παντρεύτηκες με θρησκευτικό γάμο; κακό του κεφαλιού σου!), αδυναμία (τα τέκνα τα δικά μου θα σωθούν, όχι οι μουσουλμάνοι και οι αβάπτιστοι), απληστία (άναψε μια λαμπάδα στο μπόι σου, φέρε χρυσά τάματα), οκνηρία (δεν επεμβαίνει ο θεός τώρα, όοοταν θελήσει), αλαζονία (εγώ είμαι ο θεός σου, ο μεγαλύτερος από όλους τους θεούς, μη τυχόν και προσκυνήσεις άλλους), λαιμαργία (το πρώτο κομμάτι αυτό της πίτας είναι του Χριστού), οργή (παλαιά διαθήκη), ζήλεια (ακολούθησες τη διδασκαλία του Δαλαϊλάμα; θα καίγεσαι αιώνια!). Δηλαδή ο θεός έχει διαπράξει και τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα!

Να πούμε για την κηδεία; Ο θεός, σαν ένας εγωιστής, κακότροπος πορτιέρης του παραδείσου, λέει «τι μου τον φέρατε αυτόν εδώ αδιάβαστο; Σε καμιά περίπτωση να μην τον βάλετε στον τάφο δίπλα σε άπιστο και τους φάνε τα ίδια δικά μου σκουλήκια. Άκου εκεί, το ίδιο χώμα να σκεπάζει αλλόθρησκους!». Να πούμε για την βάπτιση; τί θα έλεγε δηλαδή ο θεός αν υπήρχε; «τί μου τον φέρατε αυτόν απασάλειφτο και αβούτιχτο?» Αν υπήρχε θεός θα σκεφτόταν/μιλούσε έτσι, σαν να ήταν άνθρωπος;

Να πούμε ότι η εκκλησία είναι ο χειρότερος δάσκαλος που δίδασκε και νόμο δεν εκράτει; Ότι συλλέγει πλούτο; ότι ευλογεί τον στρατό; ότι δεν τηρεί τους νόμους τους κράτους για ισότητα των δύο φύλων;

Να πούμε για το ότι η θρησκεία χάνει μία-μία τις μάχες από την επιστήμη; Ξέρουμε ότι η επαγωγική σκέψη δεν είναι ασφαλής μέθοδος απόδειξης, αλλά μπορούμε να πούμε ότι εδώ και 5000 χρόνια ο Άνθρωπος εξηγεί με την παρατήρηση-πείραμα-επανάληψη-απόδειξη όλο και περισσότερα πράγματα που απέδιδε στο θεό παλιότερα. Έχει φτάσει σε ένα επίπεδο που έχει εξηγήσει 10 εκατομμύρια φαινόμενα, επαγωγικώς και μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι θα εξηγήσει κάποτε και το 10.000.001… Ένα ακόμη έμεινε, το πως έγινε το σύμπαν, τα μυστικά του Big Bang.

Κανένας στην οικογένειά μου δεν αντέδρασε εδώ και 3 χρόνια που είμαι άθεος. Στον κύκλο μου μόνο έχω ακούσει σχόλια, όπως «πως μπορείς να σκέφτεσαι τόσο εγωιστικά, ότι είσαι μόνος σου στον κόσμο, ότι είσαι το επίκεντρο του;». Με συγχωρείτε, δεν θεωρώ καθόλου ότι είμαι μόνος μου στον κόσμο. Ζω με άλλους 7 δις ανθρώπους, εκατομμύρια είδη φυτών, εντόμων, πουλιών, ψαριών, ερπετών, θηλαστικών, ζω σε ένα οικοσύστημα που αποτελείται από ευαίσθητη υδρόσφαιρα, ατμόσφαιρα, λιθόσφαιρα, βιόσφαιρα. Μέσα σε όλο αυτόν τον κόσμο, σε καμιά περίπτωση δεν θεωρώ ότι έχω περισσότερα δικαιώματα στη ζωή από οποιοδήποτε άλλο είδος.

Επίσης έχω ακούσει σχόλια που αφορούν την καλοσύνη μου. Εσύ τόσο καλός άνθρωπος, άθεος; Ή σχόλια όπως «να μην εμπιστεύεσαι άθεο!». Μα η απάντηση είναι ξεκάθαρη... ποιος άνθρωπος είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ καλός καγαθός; Αυτός που τρέμει την τιμωρία ή ανταλλάσσει την καλοσύνη του με μια θέση στον παράδεισο, αυτός που το παίζει καλός 2-3 ώρες την Κυριακή το πρωί και μετά πετάει στο δρόμο τον αδερφό χριστιανό; Ή μήπως στην πραγματικότητα καλός είναι αυτός, του οποίου η καλοσύνη είναι πηγαία, χωρίς φόβο, πάθος ή αντάλλαγμα!

Έσβησα με μαύρο μαρκαδόρο τη θρησκεία από έγγραφα όπως το απολυτήριο. Αν έλεγα τον όρκο σε δικαστήριο/δημόσιο/πανεπιστήμιο δεν θα δεχόμουν ιερέα και θα παρέλειπα φράσεις όπως «ο θεός αρωγός». Δεν θα ξαναπάω ποτέ στην εκκλησία. Είμαι δωρητής οργάνων και μυελού και έχω ξεκινήσει διαδικασίες να γίνω δωρητής σώματος (πτώματος). Είναι η μόνη ασφαλής μέθοδος να μην σου κάνουν οι συγγενείς θρησκευτική κηδεία. Γιατί, πιστέψτε με, εκτός αν είστε αρχηγός κομμουνιστικού κόμματος, οι συγγενείς θα κάνουν του κεφαλιού τους και θα κάνουν κηδεία. Και ίσως βάλει και μέσον η μητρόπολη να μην σας δεχτούν στο νεκροταφείο. Και το κυριότερο: κανένας μαρμαράς δεν κάνει τάφο χωρίς σταυρό. Τέτοιες εντολές έχουν...

Σας ευχαριστώ που «ακούσατε» την ιστορία μου!

Τσιπ τέρας...

Real.gr, 17/11/2011

H εταιρεία κατασκευής μικροεπεξεργαστών Intel παρουσίασε ένα νέο "τσιπ", που φθάνει την ταχύτητα του ενός teraflop (=10¹²), δηλαδή μπορεί να κάνει ένα τρισεκατομμύρια υπολογισμούς το δευτερόλεπτο, κάτι που ποτέ πριν δεν είχε επιτευχθεί από ένα και μοναδικό τσιπ.

Ήταν το 1997, όταν η Intel παρουσίασε τον πρώτο υπερ-υπολογιστή συνολικής ισχύος ενός teraflop, μόνο που για να επιτευχθεί τότε εκείνη η ισχύς, ο σούπερ-υπολογιστής συνδύαζε την ισχύ σχεδόν 10.000 επεξεργαστών Pentium II, με ασύλληπτα ακριβότερο συνολικό κόστος (55 εκατ. δολ).

Το νέο τσιπ, με την ονομασία "Knights Corner", παρουσιάστηκε σε συνέδριο σούπερ-υπολογιστών στο Σιάτλ, σύμφωνα με το BBC. Τόσο ισχυροί επεξεργαστές χρησιμοποιούνται συνήθως σε πεδία που απαιτούν πολύπλοκους επιστημονικούς υπολογισμούς, όπως η πρόβλεψη του καιρού, η μοντελοποίηση μορίων στην χημεία και τη βιολογία ή η προσομοίωση αυτοκινητιστικών συγκρούσεων, όπως μετέδωσε το ΑΠE.

Το νέο τσιπ-αστραπή, που έχει πάνω από 50 πυρήνες ενσωματωμένους στο ίδιο τμήμα πυριτίου, λειτουργεί ως συν-επεξεργαστής, αναλαμβάνοντας ορισμένες από τις πιο πολύπλοκες εργασίες που πρέπει να εκτελέσει η κεντρική μονάδα επεξεργασίας του ηλεκτρονικού υπολογιστή.

Το "Knights Corner",σύμφωνα με την εταιρεία, είναι το πρώτο που υποστηρίζει πλήρως την τεχνολογία PCI Express 3.0, επιτρέποντας έτσι τη μεταφορά δεδομένων σε άλλες συσκευές με την εντυπωσιακή ταχύτητα των 32 gigabytes το δευτερόλεπτο.

Η Intel ευελπιστεί ότι έως το 2018 θα έχει υπερ-εκατονταπλασιάσει τη σημερινή μέγιστη επεξεργαστική ισχύ, κάτι όμως που η ανταγωνίστρια εταιρία Nvidia δεν πιστεύει ότι θα συμβεί πριν το 2035.

Φιληθείτε μην πυροβολιέστε!

Ανατρεπτική διαφήμιση της εταιρίας Benetton

Ελευθεροτυπία, 16/11/2011

Προκλητική καμπάνια λάνσαρε η ιταλική εταιρεία ρούχων Benetton, παρουσιάζοντας τον πάπα Βενέδικτο ΙΣΤ' να φιλιέται στο στόμα με τον ιμάμη του Αλ 'Αζχαρ στο Κάιρο. Ήδη οι αντιδράσεις από το Βατικανό είναι έντονες. Σε ανακοίνωσή που εξέδωσε ο εκπρόσωπος του Βατικανού, Φεντερίκο Λομπάρντι, έκανε γνωστό ότι θα προχωρήσει σε «διαβήματα προκειμένου να διασφαλιστεί ο σεβασμός προς το πρόσωπο του Αγίου Πατέρα».

"Πρόκειται για μια σοβαρή έλλειψη σεβασμού προς τον Πάπα, αποτελεί προσβολή για τα συναισθήματα των πιστών, μια σαφή απόδειξη του πώς μπορούν να παραβιαστούν σε μια διαφήμιση, οι θεμελιώδεις κανόνες του σεβασμού προς ένα πρόσωπο για να προσελκύσει την προσοχή μέσω της πρόκλησης", σημείωσε το Βατικανό.

Μία ακόμη διαφήμιση της Benetton δείχνει τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα να φιλάει στο στόμα τον Κινέζο ομόλογό του Χου Ζίντα. Η καμπάνια περιλαμβάνει επίσης ένα "φανταστικό" φιλί μεταξύ του Νικολά Σαρκοζί και της Άγγελας Μέρκελ.

Γαντζωμένος στην εξουσία...

του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ, Ελευθεροτυπία, 16/11/2011

Όσο καλοπροαίρετος και αν είναι κάποιος, δεν μπορεί παρά να παραδεχτεί το αυτονόητο: ότι ο Γ. Παπανδρέου στα δύο χρόνια που είχε την πρωθυπουργία της χώρας απέτυχε σε όλα τα επίπεδα. Και στη διαχείριση της χώρας και σ' εκείνη του κόμματός του.

Η αποτυχία έγινε με παταγώδη τρόπο και ιδιαίτερα επώδυνο για την ελληνική κοινωνία, αφού η διαχείριση των οικονομικών της χώρας οδήγησε σε απόλυτη εξαθλίωση μεγάλου μέρους των κατοίκων της. Απέτυχε και ως ηγέτης κόμματος όμως. Οι δημοσκοπήσεις της περασμένης Κυριακής είναι ενδεικτικές. Η επιρροή του ΠΑΣΟΚ οριακά ξεπερνά το 12%, ένα ποσοστό που δεν ταιριάζει σ' ένα κόμμα εξουσίας.

Δεν γνωρίζω αν υπάρχουν άνθρωποι από το περιβάλλον του οι οποίοι τον συμβουλεύουν να παραμείνει στη θέση του. Και δεν και έχει σημασία, αλίμονο αν άγεται και φέρεται από συμβούλους. Αυτό που έχει σημασία, είναι η διαφαινόμενη πρόθεσή του να εξακολουθεί να παίζει καθοριστικό ρόλο και στο κόμμα και στη χώρα. Με μια φράση, εμφανίζεται αμετανόητος. Αυτό διαφάνηκε και χθες, με την ομιλία του στη Βουλή.

Ο άνθρωπος που αρεσκόταν ν' αυτοχαρακτηρίζεται ως «ένας αντιεξουσιαστής στην εξουσία», παρά τα εγκληματικά για τη χώρα λάθη του, παραμένει απόλυτα γαντζωμένος στην εξουσία του κόμματος, ευελπιστώντας προφανώς κάποια στιγμή και σε επάνοδο στην εξουσία της χώρας !

Ο κ. Παπανδρέου θέλει να διαφυλάξει την υστεροφημία του ή ό,τι θετικό έχει απομείνει από αυτή. Επίσης προφανές είναι πως θα προσπαθήσει να το κάνει με όποιο κόστος θα έχει αυτό για το κόμμα του...

Ένας τεράστιος πλανήτης που εξοστρακίστηκε

in.gr, 11/11/2011

Ένας γιγάντιος πλανήτης στο μέγεθος του Ποσειδώνα δεν αποκλείεται να εξοστρακίστηκε από το Ηλιακό Σύστημα στα αρχικά στάδια της εξέλιξής του, υπολογίζουν Αμερικανοί ερευνητές.

Η υπόθεση του επιπλέον πλανήτη προτείνεται ως εξήγηση σε ένα μυστήριο που απασχολεί τους πλανητολόγους εδώ και καιρό: γιατί οι (υπόλοιποι) πλανήτες βρίσκονται στις θέσεις όπου τους βλέπουμε σήμερα;

Η μελέτη της κίνησης των πλανητών και των σωμάτων της Ζώνης του Κούιπερ -ενός βασιλείου παγωμένων αστεροειδών πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα- υποδεικνύει ότι το Ηλιακό Σύστημα πρέπει να πέρασε μια μεγάλη αναστάτωση 600 εκατομμύρια χρόνια μετά το σχηματισμό του.

Λόγω αυτής της «δυναμικής αστάθειας», πολλά μικρά σώματα πρέπει να εκτινάχθηκαν προς τα έξω, μέχρι τη Ζώνη του Κούιπερ, ενώ ο Δίας πρέπει να μετακινήθηκε πιο κοντά στον Ήλιο.

Το σενάριο αυτό παρουσιάζει όμως ένα πρόβλημα: οι προσομοιώσεις που τρέχουν οι επιστήμονες εδώ και χρόνια δείχνουν ότι η μεταπήδηση του Δία σε νέα τροχιά θα είχε διαταράξει σε υπερβολικό βαθμό τις τροχιές των εσωτερικών πλανητών. Σε πολλές προσομοιώσεις, για παράδειγμα, η Γη συγκρούεται με τον Άρη ή την Αφροδίτη.

Μια πιθανή λύση προτείνεται τώρα από τον Ντέιβιντ Νεσβόρνι του Ερευνητικού Ινστιτούτου Southwest στο Τέξας. Ο αστρονόμος εκτιμά ότι το πρόβλημα θα λυνόταν αν το νεαρό Ηλιακό Σύστημα περιείχε έναν ακόμα γιγάντιο πλανήτη, στο μέγεθος του Ουρανού ή του Ποσειδώνα, ο οποίος εκτινάχθηκε στο διαστρικό διάστημα λόγω της δυναμικής αστάθειας.

Ο «εξοστρακισμός» αυτού του πλανήτη θα επέτρεπε στον Δία να μετακινηθεί προς τα μέσα χωρίς να διαταράξει τόσο πολύ τις τροχιές των εσωτερικών πλανητών. Στις προσομοιώσεις του Νεσβόρνι, η προσθήκη του επιπλέον πλανήτη πράγματι οδηγεί στην κατάσταση που παρατηρούμε σήμερα στο Ηλιακό Σύστημα.

Εξάλλου, επισημαίνει ο ερευνητής στο Astrophysical Research Letters, η υπόθεση του εξοστρακισμένου πλανήτη ενισχύεται από την ανακάλυψη πολλών «αδέσποτων» πλανητών που κινούνται χαμένοι στο διαστρικό κενό.

Newsroom ΔΟΛ

Ελληνίζειν!

Ως σχόλιο στην ανάρτηση "Υπάρχει θεός;" γράφτηκε το ακόλουθο κείμενο, το οποίο παραθέτω ξεχωριστά λόγω του μεγάλου μεγέθους του!

Πριν αρκετό καιρό κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο και αυτό το κείμενο που πραγματικά πιάνει τον ταύρο από τα κέρατα!

1) Ας μη γελιόμαστε. Δεν υπάρχει καμιά αδιάσειστη απόδειξη εμπλοκής θεού ή θεών σε ανθρώπινες δραστηριότητες. Όλες οι σχετικές μαρτυρίες που διερευνήθηκαν επιστημονικά ως τώρα αποδείκτηκαν είτε στημένες παραστάσεις με ολοφάνερα κίνητρα ή οι μάρτυρες βρίσκονταν σε κατάσταση έκστασης, ύπνου, μέθης, επιληψίας, υποβολής, αυθυποβολής, φαντασιοπληξίας, πανικού, απελπισίας κλπ. Ποιό δικαστήριο θα δεχόταν τέτοιους μάρτυρες και τέτοιες μαρτυρίες; Αλλά και γιατί να χρειάζονται μάρτυρες ή μαρτυρίες; Αν υπήρχε θεός δεν θα γινόταν κάθε μέρα εύκολα αντιληπτός από όλους μας όπως ο ήλιος ή ο αέρας;

2) Υπάρχουν χιλιάδες διαφορετικές θρησκείες ή θρησκευτικές αιρέσεις με εκατομμύρια φανατικούς πιστούς η κάθε μια. Πολλοί απ' αυτούς μαρτυρούν και προσωπικές επαφές ή εμπειρίες με τις θεότητες που υποστηρίζουν. Απορρίπτουν όμως με μίσος όλους τους άλλους. Ποιον να πιστέψεις; Ποιος λέει την αλήθεια; Ποιος είναι ο αληθινός θεός; Ποιος θεός ή ποιοι θεοί; Αν υπήρχε θεός δεν θα διέλυε όλη αυτή τη θρησκευτική σύγχυση;

3) Με την εξέλιξη της ιστορίας ο ρόλος των θεών μειώνεται. Αυτό γίνεται γιατί η ανθρώπινη γνώση και αντίληψη αντικαθιστά σιγά-σιγά τις θρησκευτικές τερατολογίες απλών φυσικών φαινομένων. Στο επίπεδο που έφτασε σήμερα η επιστήμη, οι θεϊκές δραστηριότητες περιορίζονται μόνο στα πράγματα που σήμερα δεν αντιλαμβανόμαστε ακόμη πολύ καλά. Δηλαδή το υπόλοιπο που έμεινε από τους θεούς θα ελαττώνεται ακόμη περισσότερο καθώς η άγνοια θα αντικαθίσταται από τη γνώση που θα παρέχει η επιστήμη. Αν υπήρχε θεός δεν θα μας έλυε έστω και ένα παγκόσμιο πρόβλημα της εποχής μας όπως ο καρκίνος ή το έιτζ;

4) Θα ήταν παράλογο αν μπροστά στο ερώτημα ποιος δημιούργησε το σύμπαν δεχόμασταν τη θρησκευτική άποψη περί δημιουργού θεού. Θα είχαμε τότε μεγαλύτερα και ατέλειωτα ερωτήματα όπως ποιος είναι ο δημιουργός του δημιουργού θεού κλπ. Η απάντηση ότι τάχα ο θεός υπήρχε πάντα είναι μονάχα πονηρή υπεκφυγή. Γιατί να μην είναι το σύμπαν η οντότητα που «υπήρχε πάντα»; Διαπρεπείς επιστήμονες με πολύχρονες και πολύπλευρες μελέτες δηλώνουν ότι το σύμπαν λειτουργεί από μόνο του και δεν εντοπίζεται πουθενά ανάγκη θεϊκής βοήθειας γι' αυτή τη λειτουργία. Μέσα σ' αυτό και υπό την αλληλεπίδραση γνωστών και μετρήσιμων φυσικών δυνάμεων, κάθε μέρα καταρρέουν παλιοί κόσμοι και από τα συστατικά τους σχηματίζονται νέοι. Είναι δε σίγουρο ότι και ο δικός μας κόσμος θα κλείσει τον κύκλο του κάποτε για να δώσει κάτι καινούργιο. Η αρχαιοελληνική αρχή που λέει ότι τίποτε δε χάνεται τίποτε δε δημιουργείται απλώς όλα μεταβάλλονται, φαίνεται να μας απαντά πολύ ικανοποιητικά στο περί δημιουργίας ερώτημα. Αυτή η αρχή είναι αποδεκτή από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα ως η μία και μοναδική αλήθεια. Αν υπήρχε θεός δεν θα έπρεπε οι πιο πειστικές απαντήσεις να προέρχονται απ' αυτόν;

5) Στην παιδική μας ηλικία πιστεύαμε στην ύπαρξη του Άη Βασίλη, του Σούπερμαν, του Ταρζάν, του Δράκουλα, της κακιάς μάγισσας κλπ και στην ύπαρξη του θεού, του σατανά, των αγγέλων και τόσων άλλων φανταστικών οντοτήτων. Με την ενηλικίωσή μας, τους πρώτους τους τοποθετήσαμε στα παραμύθια, τους δεύτερους γιατί όχι; Επειδή απλά και μόνον κάποιοι επ’ αμοιβή έχουν ως επάγγελμα να μας διατυμπανίζουν συνέχεια ότι αυτοί τάχα είναι αληθινοί; Αν υπήρχε θεός δεν θα βοηθούσε τους ναυαγούς του Τιτανικού ή τα παιδιά της Αιθιοπίας που πεθαίνουν από πείνα και αρρώστιες;

6) Η πίστη για αθανασία της ψυχής, για συντριβή του κακού, για ανάσταση, για τελική κρίση και δικαίωση, για παράδεισο και κόλαση, για μετενσάρκωση κλπ που καλλιεργούν πολλές θρησκείες, δεν είναι τίποτε άλλο από κερδοφόρες εφευρέσεις πονηρών και λαοπλάνων ανθρώπων. Μηδέν παρά χρήμα γίγνεται βοά ο φωτοδότης ελληνικός λόγος από τα βάθη των αιώνων. Οι εφευρέσεις αυτές, ασκώντας ακατανίκητη γοητεία αλλά και βαρύτατη ψυχολογική πίεση σε αμόρφωτους, ονειροπαρμένους, ευσεβοποθιστές, ψυχολογικά ασταθείς, απελπισμένους, καταπιεσμένους και εύκολους να θυματοποιηθούν ανθρώπους, εξασφάλισαν στους εφευρέτες τους αμύθητα πλούτη, εξουσίες και προνόμια. Το όνομα τους αντί στον σκυβαλλότοπο της ιστορίας, γράφτηκε με χρυσά γράμματα από τους κατοπινούς κληρονόμους τους στην ταυτότητα πολυπληθών εθνών, και με το αίμα των τυφλών οπαδών τους εξακολουθεί ακόμα και σήμερα, να τροφοδοτείται το τέρας του θρησκευτικού φανατισμού και της μισαλλοδοξίας. Άν υπήρχε θεός δεν θα σταματούσε τους πολέμους και τα εγκλήματα με θρησκευτικά τουλάχιστον κίνητρα;

7) Μόνο ένα μικρό τμήμα των λεγομένων «θεϊκών γραφών» αποτελεί προϊόν σοβαρής φιλοσοφικής αναζήτησης. Συνήθως οι γραφές αυτές περιέχουν αντιφάσεις και αερολογίες, αχρείαστες προτροπές, ανόητες απαγορεύσεις, αποτρόπαιες καταδίκες και απάνθρωπες απειλές. Η γνώση τους εξαντλείται σε παιδικού επιπέδου παραμυθολογήματα, ανεκπλήρωτες προφητείες, ημιμάθεια και δεισιδαιμονίες. Το σχήμα και η ηλικία της γης, η εξέλιξη των ειδών και του ανθρώπου, οι δυνάμεις και οι διεργασίες της φύσης, η ύλη και η ενέργεια, οι λεγόμενες ψυχικές και άλλες ασθένειες, είτε αγνοούνται εντελώς, είτε ερμηνεύονται διαφορετικά από θρησκεία σε θρησκεία. Βέβαια, ούτε καν υποψιάζονται την πραγματικότητα που αποδεικνύεται από τα ευρήματα της αρχαιολογίας, της γεωλογίας, της ιατρικής και τόσων άλλων επιστημών και φυσικά προκαλούν γέλια. Αν υπήρχε θεός δεν θα ενημέρωνε καλύτερα τα βιβλία του;

8) Όλοι οι θρησκευτικοί ηγέτες και οι κήρυκες προπαγανδιστές τους, αμείβονται πλουσιοπάροχα και ζουν εις βάρος των πιστών τους. Σε μονολόγους και σε εύκολες συζητήσεις ομονοούντων και ομοφρονούντων, παρουσιάζονται ειρηνικοί, γαλήνιοι και πνευματώδεις, και σαν άνθρωποι σοφοί και εμπνευσμένοι. Όταν όμως παρουσιαστεί απέναντι τους σοβαρή και τεκμηριωμένη αποκάλυψη των πραγματικών επιδιώξεών τους, οι μάσκες πέφτουν και τη θέση τους παίρνει ο θυμός και η αγριάδα. Αρχίζουν τότε να εκτοξεύουν με φανατισμό και μισαλλοδοξία, φοβερές απειλές για τιμωρία και εκδίκηση από τον ανατριχιαστικό πλέον θεό τους. Φυσικά ο θεός αυτός δεν είναι τίποτε άλλο από τους πειθαναγκαστικούς τους μηχανισμούς με τους οποίους αυτοί οι ίδιοι εκφοβίζουν και καθυποτάσσουν όποιον από τους πιστούς τολμήσει να χρησιμοποιήσει τη λογική του και να δει την πραγματικότητα. Όταν επιτακτικά απαιτούν μετάνοια και επιστροφή στην πίστη, αυτό που αληθινά τους ενδιαφέρει, είναι η υποταγή στους ίδιους και στα προνόμια τους.

Όταν πάλι αυτοί οι ταγοί με τους ιεροπρεπείς τίτλους αντιδικούν για την πρωτοκαθεδρία ή την οριοθέτηση των εξουσιών και των προνομίων τους, αντί να δείξουν την πολυθρύλητη αγάπη και ανιδιοτέλεια τους, μας αφήνουν άφωνους με τη θαυμαστή προθυμία και ευχαρίστηση που βγάζουν ο ένας το μάτι του άλλου. Ξεχνούν τότε τη θεϊκή τους αποστολή και ρεζιλεύονται βγάζοντας στη φόρα τις απίστευτες και ακατονόμαστες κρυφές τους δραστηριότητες. Οικονομικές καταχρήσεις, δωροδοκίες, εκβιασμοί, συνωμοσίες, συκοφαντίες, ομοφυλοφιλία, ερωτικά συμπλέγματα κλπ, συγκαταλέγονται καθημερινά στο θεάρεστο έργο τους. Πολλοί απ’ αυτούς κατά καιρούς καταδικάστηκαν από πολιτικά δικαστήρια με πολυετείς ποινές φυλάκισης ή και ισόβια, αφού βρέθηκαν ένοχοι για τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα, αλλά ακόμη και για παιδεραστία!!! Αν υπήρχε θεός δεν θα διάλεγε καλύτερα τους αντιπροσώπους του;

(βλέπε επίσης >>>)

Πιστεύω εις έναν Θεόν...

του Α.Φ.

Κατ’ αρχάς, όταν λέτε ότι πιστεύετε στον θεό, σε ποιον θεό αναφέρεστε; Στον Βάαλ, τον Δία, τον Κετζαλκοάτλ, τον Όντιν, τις ινδουϊστικές θεότητες ή τον θεό των μονοθεϊστικών θρησκειών (ιουδαϊσμός, χριστιανισμός, ισλάμ);

Με ποιο κριτήριο έχετε επιλέξει τον έναν από τον άλλο; Και μη μου πείτε “τα ιερά βιβλία που λένε για θαύματα”. Γιατί τα ιερά βιβλία ΚΑΘΕ θρησκείας λένε για θαύματα τα οποία έγιναν “τότε” και, κατά διαβολική σύμπτωση, έπαψαν να επαναλαμβάνονται.

Ας υποθέσουμε όμως ότι επιλέγετε τον θεό των μονοθεϊστικών θρησκειών. Αυτό τι σημαίνει αυτομάτως; Σημαίνει ότι οι πιστοί όλων των άλλων θρησκειών είναι ανόητοι ενώ εσείς έξυπνοι.

Γιατί, αν είναι καθαρά θέμα λογικής, τότε γιατί δεν καταλήγουν όλοι οι άνθρωποι να λατρεύουν τον δικό σας θεό; Αρκεί απλώς να τους ενημερώσετε για την επιχειρηματολογία σας και αμέσως θα τους προσηλυτίσετε.

Αν λοιπόν δεν θέλετε να βγάλετε όλους τους αλλόθρησκους εκ γενετής χαζούς, πρέπει να δεχτείτε ότι είναι θέμα πίστης. Αλλά αν είναι μόνο θέμα πίστης, τότε πού υπερέχει η δική σας θρησκεία από οποιαδήποτε άλλη; Όσο αυθαίρετα πιστεύω εγώ στον ένα και μοναδικό θεό, πιστεύει και ο γείτονάς μου στον Δία.

Άντε όμως και καταλήξαμε στον συγκεκριμένο θεό. Από εκεί και πέρα πώς προχωράμε; Πώς επιλέγουμε ανάμεσα σε ιουδαϊσμό, χριστιανισμό ή ισλάμ; Αν επιλέξουμε χριστιανισμό, ποιο είναι το ασφαλές κριτήριο για να επιλέξουμε ανάμεσα σε ορθόδοξη και καθολική πίστη; Ανάμεσα στο παλιό και το νέο ημερολόγιο; Ανάμεσα στα διδάγματα του Άνθιμου ή του Ιερώνυμου;

Μπορείτε να βρείτε όποιο (αυθαίρετο προφανώς) κριτήριο θέλετε. Και πριν μου πείτε ότι δεν είναι αυθαίρετο, αναλογιστείτε ξανά. Αν λόγου χάρη είστε καθολικοί, τόσα εκατομμύρια ορθόδοξοι είναι ανόητοι και εσείς είστε οι έξυπνοι; Δηλαδή αυτοί είναι βλάκες που δεν πιστεύουν ότι το Άγιο Πνεύμα είναι “και εκ του υιού εκπορευόμενο”; Και πώς ακριβώς μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ή να διαψεύσουμε ότι συμβαίνει το ένα ή το άλλο; Δεν μπορούμε φυσικά. Αφού δεν μπορούμε λοιπόν, τι δηλώνει για τη διανοητική μας κατάσταση ότι επιλέγουμε τη μία εκδοχή ή την άλλη;

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, αν ο θεός υπάρχει και είναι ένας και έχει συγκεκριμένες απαιτήσεις από εμάς, γιατί υπάρχουν τόσο πολλές θρησκείες και αιρέσεις; Γιατί ο καθένας λέει το μακρύ του και το κοντό του για τον θεό και δίνει τη δική του ερμηνεία για τη φύση και τη θέλησή του; Αν υπήρχε πράγματι θεός, δεν θα έλυνε αυτόματα όλα αυτά τα ζητήματα με κάποιον, απλό για εκείνον, τρόπο; Λόγου χάρη να στείλει από έναν άγγελο στον επικεφαλής κάθε θρησκείας για να του εξηγήσει ότι το θέλημά του εκφράζεται σωστά μόνο από τους Χριστιανούς Ορθοδόξους Νεοημερολογίτες και ότι πρέπει όλοι οι υπόλοιποι να ακολουθήσουν τα διδάγματα των τελευταίων.

Το ότι δεν μπαίνει ο θεός σε μια τόσο απλή και εύκολη διαδικασία, αφήνοντας το μεγαλύτερο κομμάτι της ανθρωπότητας στην άγνοια και την αμαρτία, δεν εξηγείται πολύ εύκολα αν σκεφτούμε ότι ο θεός, όπως τον κατανοείτε τουλάχιστον, δεν υπάρχει;

Αν είστε χριστιανοί, σκεφτείτε το εξής: αν υπήρχε ο θεός, όπως τον περιγράφει η θρησκεία σας και όπως τον κατανοείτε, θα επέτρεπε ποτέ να δημιουργηθεί το σχίσμα; Θα επέτρεπε ποτέ στο ισλάμ να γίνει μια τόσο μεγάλη θρησκεία;

Αν είστε μουσουλμάνοι, αναρωτηθείτε: αν υπήρχε ο παντοδύναμος θεός, όπως τον περιγράφει η θρησκεία σας και όπως τον κατανοείτε, δεν θα έβρισκε κάποιον καλύτερο τρόπο για να κάνει γνωστό το θέλημά του από έναν αγράμματο καμηλιέρη; Θα χρειαζόταν άραγε να βάλει τους πιστούς του να κάνουν ιερούς πολέμους για να προσηλυτίσουν τους αλλόδοξους λαούς; Δεν θα είχε πετύχει μέχρι σήμερα τον συνολικό προσηλυτισμό κάθε ανθρώπου και κάθε κοινωνίας στον ορθό δρόμο; Θα επέτρεπε ποτέ τη διάσπαση του ισλάμ σε σουνίτες και σιίτες;

Μα καλά, θα μου αντιπροτείνετε: αν δεν υπάρχει θεός, πώς γίνονται τόσα θαύματα;

Δεν γίνονται. Ακριβώς επειδή δεν υπάρχει θεός.

Κατ’ αρχάς δεν έχουμε ακριβή στατιστικά στοιχεία για το πόσοι “θεραπεύονται” κάθε χρόνο από τις κατά τόπους Παναγίες. Επιπλέον δεν έχουμε ακριβή στοιχεία για το τι ακριβώς είχαν και αν η ασθένεια επανήλθε. Π.χ. μπορεί κάποιος να έχει διαγνωστεί με μια ασθένεια και να κάνει τάμα στη Μεγαλόχαρη προκειμένου να γίνει καλά. Και πράγματι, μετά από κάποιο διάστημα, οι εξετάσεις να δείξουν ότι θεραπεύτηκε. Αυτό όμως δεν είναι κριτήριο για την αποτελεσματικότητα της Μεγαλόχαρης.

-Πρώτον, δεν ξέρουμε αν είχε γίνει λάθος διάγνωση.

-Δεύτερον, δεν ξέρουμε αν πρόκειται για κάποια περίπτωση αυτοΐασης. Όπως ίσως να γνωρίζετε, κάποιοι άνθρωποι θεραπεύονται, ακόμη και από πολύ σοβαρές ασθένειες, μόνοι τους.

-Τρίτον, μπορεί η ασθένεια μετά από κάποιο διάστημα να επανήλθε.

-Τέταρτον, μπορεί, αν ο συγκεκριμένος άνθρωπος είχε ξεκινήσει θεραπεία, να ήταν η θεραπεία που τον θεράπευσε και όχι το τάμα. Ούτε που σας είχε περάσει από το μυαλό, ε;

Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι ούτε η Μεγαλόχαρη ούτε κανένας άλλος άγιος δεν κατάφεραν ποτέ να κάνουν ένα ακρωτηριασμένο χέρι να ξαναφυτρώσει; Και ότι θαύματα γίνονται μόνο εκεί που θα μπορούσε η θεραπεία να οφείλεται σε άλλους, μη θεϊκούς, παράγοντες;

Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι αν υπήρχε ο πανάγαθος και παντοδύναμος θεός, δεν θα υπήρχε τόσος πόνος, τόσο κακό και τόση οδύνη στον κόσμο; Φυσικά οι θεολόγοι κάνουν πολύπλοκα νοητικά κατασκευάσματα του τύπου “ναι, αλλά θα ανταμειφθούν στην επόμενη ζωή”, “το κάνει για να μας δοκιμάσει”, ”άγνωστες οι βουλές του Κυρίου”, και άλλα παρόμοια.

Αντί να χρησιμοποιείτε τέτοια νοητικά τερτίπια, για σκεφτείτε το λίγο. Θα επέτρεπε πράγματι ένας πανάγαθος και παντοδύναμος θεός να πραγματοποιούνται όλες αυτές οι φρικαλεότητες που ακούμε να συμβαίνουν σε πολέμους, εγκλήματα, ασθένειες, λιμούς και τόσα άλλα;

Αντί να πούμε “άγνωστες οι βουλές του Κυρίου”, δεν είναι πιο λογικό να υποθέσουμε ότι ο Κύριος δεν υπάρχει; Και ότι μυθολογίες 2.000 ετών και βάλε δεν είναι καλοί λόγοι για να διαμορφώνουμε την καθημερινότητά μας;

Γιατί δεν είναι απλά θέμα πίστης, όπως αντιλαμβάνεστε. Αν εγώ θέλω να είμαι σωστός χριστιανός, πρέπει να νηστεύω, να μην παίζω το πουλί μου, να μην κάνω σεξ πριν το γάμο ή με άτομα του ίδιου φύλου με εμένα και ένα σωρό άλλα πράγματα. Γενικώς να έχω ένα εκατομμύριο περιορισμούς στην καθημερινότητά μου. Αν πράγματι υπάρχει θεός και μπορώ να εξασφαλίσω οικόπεδο στον παράδεισο, άντε να στερηθώ τις παρτούζες και τα λουκάνικα τη Μεγάλη Παρασκευή.

Αν όμως δεν υπάρχει θεός, δεν θα ήμουν λίγο αφελής να χάσω τόσες απολαύσεις χωρίς τελικά να υπάρχει λόγος; Και όταν λέω αφελής, να καταλαβαινόμαστε, έτσι;

Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι οι περισσότερες θρησκευτικές απαγορεύσεις αφορούν φυσικές και εγγενείς τάσεις του ανθρώπου; Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί υπάρχει απαγόρευση για τη μοιχεία, αλλά όχι για την κατανάλωση περιττωμάτων; Επειδή το να ξενοπηδάμε το έχουμε στη φύση μας αλλά το να τρώμε σκατά δεν το έχουμε. Άρα δεν χρειαζόταν να δημιουργηθεί απαγόρευση για το συγκεκριμένο θέμα.

Αν ο θεός ήθελε να μην κάνουμε κάποια πράγματα, δεν θα ήταν πιο απλό να μας “προγραμματίσει” ώστε να μη μας αρέσουν; Και μη μου πείτε τώρα για ελευθερίες βούλησης και άλλες τέτοιες χαζομάρες. Γιατί και σκατά είμαστε ελεύθεροι να φάμε αν το επιθυμούμε. Απλώς ΔΕΝ το επιθυμούμε. Και όχι απλώς δεν το επιθυμούμε, μας αηδιάζει. Δεν θα ήταν πιο απλό για τον θεό να κάνει κάτι αντίστοιχο για τη μοιχεία ή το σεξ πριν το γάμο αντί να μας λέει “ου μοιχεύσεις”;

Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι η πλειονότητα των θρησκευτικών απαγορεύσεων έχουν κοινωνικές προεκτάσεις; Λόγου χάρη, επειδή η κλοπή ως φαινόμενο δημιουργεί προβλήματα στο κοινωνικό σύνολο, δεν αρκεί να την απαγορεύσω νομικά. Είναι πολύ πιο αποτελεσματικό να την συμπεριλάβω στις αμαρτίες που οδηγούν στην κόλαση.

Αν θέλω να ντύνονται οι γυναίκες πιο σεμνά, αντί να τις κυνηγάω, αρκεί να πω ότι είναι θέλημα θεού. Ξέρετε, οι μουσουλμάνες που φοράνε τις μαντίλες, δεν το κάνουν απαραίτητα επειδή τους το επιβάλλουν οι σύζυγοι τους. Συνήθως ντύνονται έτσι θεωρώντας ότι αυτό επιθυμεί ο θεός τους.

Αν και τα πιο πάνω νομίζω ότι καλύπτουν το θέμα, θα ήθελα να μείνω σε κάποια επιμέρους ζητήματα, όπως είναι τα θαύματα.

Πριν μου πείτε για τις εικόνες που δακρύζουν, θα σας ρωτήσω: και πού το ξέρω εγώ ότι δεν υπάρχει κάποιος πίσω από την εικόνα που της καθαρίζει κρεμμύδια; Ή, για να σοβαρευτούμε λίγο: Μια καλή ερμηνεία για τα “άγια” δάκρυα είναι η υγρασία. Επίσης αν μια εκκλησία έχει αφραγκιές, μπορεί με μια σύριγγα να ρίξει σταγονίτσες υγρού μέσα από το τζάμι της εικόνας και να την κάνει αυτόματα να δακρύσει.

Αντιλαμβάνεστε φυσικά πόσα χρήματα θα εισπράξει η εκκλησία από τα κεριά που θα αγοράσουν οι χιλιάδες πιστοί που θα συρρεύσουν να δουν το “θαύμα”. Και για να βάλουμε και λίγο το μυαλό μας να δουλέψει: το γεγονός ότι για κάτι δεν έχουμε λογική εξήγηση, δεν σημαίνει ότι είναι θαύμα. Σημαίνει ότι δεν έχουμε, αυτήν τη στιγμή, λογική εξήγηση. Αν δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε τους κεραυνούς, αυτό δεν σημαίνει ότι τους ρίχνει ο Δίας. Αν δεν έχουμε ερμηνεία για τους σεισμούς, αυτό δεν σημαίνει ότι τους προκαλεί ο Εγκέλαδος.

Πριν καταφύγετε στην εκδοχή του “θαύματος”, σκεφτείτε αν το γεγονός στο οποίο αναφέρεστε είναι ΑΔΥΝΑΤΟ να ερμηνευθεί με τον νόμο των πιθανοτήτων ή με οποιονδήποτε άλλον τρόπο. Αλλά ακόμη και αυτό να συμβαίνει, πάλι δεν σημαίνει τίποτε. Σημαίνει απλώς ότι, αυτήν τη στιγμή, δεν μπορούμε να δώσουμε μια ικανοποιητική ερμηνεία.

Αν πράγματι υπάρχει θεός, αντί να κάνει εικόνες να δακρύζουν, ας στείλει πέντε αγγέλους στην πλατεία Συντάγματος και ας κάνει μερικά χέρια ή πόδια να ξαναφυτρώσουν. Ή, ακόμη καλύτερα, ας κάνει μια κατάθεση μερικών εκατομμυρίων ευρώ στον τραπεζικό μου λογαριασμό.

Σε αυτό το πνεύμα, της λογικής ερμηνείας, συμπεριλαμβάνεται και η απάντηση για το θέμα της δημιουργίας του σύμπαντος. Δεν ξέρω πώς ακριβώς δημιουργήθηκε το σύμπαν. Το ότι δεν ξέρω όμως και πιθανόν να μην το κατανοήσω ποτέ, δεν σημαίνει ότι το δημιούργησε κάποιος.

Γιατί τότε τίθεται το ερώτημα, ποιος δημιούργησε αυτόν τον κάποιο. Αν μπορώ να δεχτώ αυθαίρετα ότι ο θεός υπήρχε πάντα, μπορώ να δεχτώ, εξίσου αυθαίρετα, και ότι το σύμπαν υπήρχε πάντα. Γιατί δηλαδή η μία αυθαίρετη σκέψη είναι καλύτερη από την άλλη;

Ακόμη όμως και αν δεχτώ ότι κάποια δύναμη δημιούργησε τον κόσμο, αυτό δεν σημαίνει αυτόματα ότι αυτή η δύναμη ακούει τις προσευχές μου, ενδιαφέρεται για μένα, τι κάνω, πώς ζω τη ζωή μου και ότι μου έχει εξασφαλίσει οικόπεδο στον παράδεισο αν νηστέψω τη Μεγάλη Παρασκευή. Το ένα δεν συνεπάγεται το άλλο.

Ας πάρουμε τώρα και το επιχείρημα «μα καλά, αν δεν πιστεύεις, σε ποιον θα έχεις να στραφείς όταν αισθάνεσαι αδύναμος;». Αντιλαμβάνεστε, ελπίζω, ότι η ανάγκη μου να στραφώ σε κάποιον, δεν συνεπάγεται και την ύπαρξή του. Η ανάγκη μου για δώρο την Πρωτοχρονιά, δεν συνεπάγεται την ύπαρξη του Άγιου Βασίλη.

Ένα ακόμη επιχείρημα που μπορεί κανείς να ακούσει είναι «αν δεν υπάρχει Θεός, τότε επιτρέπονται τα πάντα». Τη «λογική» αυτού του επιχειρήματος δεν χρειάζεται καν να την σχολιάσω. Το ότι δεν σας αρέσει ένα συμπέρασμα, δεν σημαίνει ότι οι προκείμενες που οδηγούν σε αυτό είναι εσφαλμένες. Σε κάθε περίπτωση, ο λόγος για τον οποίο δεν σκοτώνετε, κλέβετε, ψεύδεστε είναι μόνο ότι απαγορεύονται από τη θρησκεία σας; Αν ναι, σκεφτείτε τι γνώμη θα σχηματίσουν για εσάς εκείνοι που δεν τα κάνουν όλα αυτά παρ’ όλο που δεν πιστεύουν ότι θα τιμωρηθούν στην επόμενη ζωή.

Τι γίνεται όμως με όσους είχαν μια «βιωματική» εμπειρία του θεού; Κατ’ αρχάς θα πρέπει να τους υπενθυμίσουμε ότι, ανά τους αιώνες και ανά τις θρησκείες, πάντα υπήρχαν άνθρωποι που είχαν βιωματική εμπειρία του θείου. Ποιος έχει δίκιο λοιπόν; Αυτός που έχει βιωματική εμπειρία του Απόλλωνα, της θεάς Κάλι, του θεού των χριστιανών ή των εξωγήινων που τον απήγαγαν;

Και πώς συμβαίνει οι χριστιανοί, οι ινδουϊστές και οι λοιποί θρήσκοι να έχουν ο καθένας βιωματική εμπειρία του δικού τους θεού, της χώρας που έτυχε να γεννηθούν, και ποτέ το αντίστροφο; Γιατί δεν εμφανίζεται η θεά Κάλι σε έναν χριστιανό καλόγερο ή ο Ιησούς σε έναν ινδουιστή ιερέα;

Το μυαλό μάς παίζει περίεργα παιχνίδια. Μια εμπειρία την οποία βιώνουμε ως αληθινή, δεν είναι απαραίτητα και αληθινή. Νευρολόγοι και ψυχίατροι έχουν μελετήσει και εξηγήσει αυτές τις «βιωματικές» εμπειρίες εδώ και πολλά χρόνια. Αλλά είναι σχεδόν αδύνατο να πείσεις έναν πιστό, ο οποίος νοιώθει ξεχωριστός επειδή ο θεός του τον «επέλεξε», ότι αυτό που βίωσε ήταν κάτι που θα μπορούσε να να συμπεριληφθεί στην ευρύτερη κατηγορία των παραισθήσεων. Εξάλλου, εκείνος το ένιωσε σαν να ήταν πραγματικό.

Θεός πιθανότατα δεν υπάρχει. Ζήστε λοιπόν τη ζωή σας ελεύθεροι από ψεύτικους περιορισμούς και παραμυθάκια!

Δηλαδή όλοι αυτοί που πιστεύουν στο θεό είναι χαζοί; Όχι, δεν είναι χαζοί. Όχι περισσότερο από εμένα και από εσένα. Κοιτάξτε τι γίνεται όμως:

Η πίστη στον θεό συνεπάγεται πολλά πράγματα. Συνεπάγεται ότι δεν χανόμαστε στο τίποτε όταν φεύγουμε από τη ζωή. Ότι συνεχίζουμε να υπάρχουμε κάπου αλλού.

Συνεπάγεται ότι οι αγαπημένοι μας βρίσκονται κάπου ψηλά και μας κοιτάζουν και ότι θα τους ξανασυναντήσουμε κάποια στιγμή.

Συνεπάγεται ότι οι καλές μας πράξεις θα ανταμειφθούν, ενώ όλοι αυτοί οι κακοί άνθρωποι θα εισπράξουν τη δίκαιη τιμωρία τους –αν όχι σε αυτήν– τουλάχιστον στην επόμενη ζωή.

Συνεπάγεται ότι υπάρχει μια οντότητα η οποία, σαν στοργικός πατέρας, μας ακούει όταν του απευθυνόμαστε, μας προσέχει και μπορεί να μας στηρίξει στις δυσκολίες που περνάμε.

Συνεπάγεται ότι σε πολλά ηθικά θέματα υπάρχουν έτοιμες και εύκολες απαντήσεις.

Αν κάποιος αρνηθεί την πίστη στον θεό, τα χάνει όλα αυτά. Στερείται ένα πολύ ισχυρό ψυχολογικό δεκανίκι. Η καθημερινότητά μας δεν είναι μια παιδική χαρά. Αντιθέτως. Είναι γεμάτη πόνο, αποτυχίες, δυσκολίες και απογοητεύσεις. Η πίστη στον θεό σε βοηθάει να τα αντιμετωπίσεις όλα αυτά. Σου δίνει δύναμη και ελπίδα.

Εξάλλου, εκείνος που αρνείται την πίστη του, πρέπει επίσης να δεχτεί ότι όλα όσα άκουγε τόσα χρόνια από σχολείο, γονείς και εκκλησία είναι ψέμματα. Πρέπει να αναθεωρήσει την ταυτότητά του. Το πώς αντιλαμβάνεται τον εαυτό του εντός του σύμπαντος, αλλά και εντός της κοινωνίας και της οικογένειάς του.

Είναι πολύ δύσκολο για έναν άνθρωπο να σηκώσει αυτό το βάρος. Και το δεκανίκι του να στερηθεί και να πρέπει να αντιληφθεί τον εαυτό του σε έναν διαφορετικό κόσμο. Δεν είναι χαζομάρα λοιπόν, ούτε αφέλεια. Είναι απλώς ανασφάλεια και αδυναμία χαρακτήρα. Και αυτά τα χαρακτηριστικά, η ανασφάλεια και η αδυναμία, είναι ανθρώπινα. Πολύ ανθρώπινα!