Τι είναι η αγνότητα;
Γιάννης Χ. 41 χρονών, άγαμος, Αθήνα
Η ιστορία μου ξεκινάει στο κατηχητικό. Εκεί έμαθα την γνωστή αφήγηση. Το σύμπαν δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα προσωρινό εξεταστικό κέντρο του θεού. Η μόνιμη ζωή ξεκινάει μετά την Δευτέρα Παρουσία και Μεγάλη Κρίση. Σαν χρονική διάρκεια δεν έχει τέλος, και θα την περάσεις είτε στον παράδεισο είτε στην κόλαση. Δεν υπάρχει θάνατος.
Η μητέρα μου και η γιαγιά μου είναι θρησκευόμενες. Ο πατέρας μου, ο παππούς μου και η αδερφή μου, όχι και τόσο πολύ.
Για κακή μου τύχη, στο κατηχητικό που με πήγανε, με προσηλύτισαν στον μοναχισμό, δηλαδή στο να παραδώσω στον θεό το σώμα μου αγνό και καθαρό από την σαρκική απόλαυση και την επαφή με την γυναίκα. Οι βίοι αγίων που διάβαζα ήταν κυρίως ιερομόναχοι. Από μικρός έμαθα, ότι οι μοναχοί είναι πιο θαρραλέοι από τους κοσμικούς και θα διεκδικήσουν μια καλύτερη θέση στον παράδεισο, γιατί παράτησαν τις ανέσεις και τα εγκόσμια, για να αφιερωθούν στον θεό.
Ενδεικτικά αναφέρω τον Άγιο Μαρτινιανό, ο οποίος προκειμένου να μην κάνει σεξ με μια γυναίκα που πήγε στο μοναστήρι, πάτησε πάνω σε αναμμένα ξύλα από τζάκι και είπε:
Αν αντέχεις την φωτιά της κόλασης που είναι μεγαλύτερη από αυτήν εδώ την φωτιά, πήγαινε μέσα και κάνε την αμαρτία.
Επίσης ο Άγιος Βενέδικτος, ο οποίος για να μην κάνει σεξ με μια γυναίκα που τον πλησίασε, έπεσε γυμνός σε κάτι αγκάθια και κόπηκε, οπότε και του έφυγε ο πειρασμός. Βενέδικτος σημαίνει ευλογημένος.
Ανά διαστήματα μου άρεσαν κοπέλες αλλά προσπαθούσα να το καταπιέσω. Θυμάμαι που προσπαθούσα να μην αυνανίζομαι, και όταν το έκανα, ντρεπόμουν.
Σε γενικές γραμμές ήμουν πολύ δειλός και μαζεμένος, καθώς το να χτυπήσεις ή να βρίσεις, είναι αμαρτία. Έκανα σε όλους όλα τα χατίρια, γνωστούς και άγνωστους. Δεν με πολύ ένοιαζε κιόλας, περίπου 8 δεκαετίες είναι, θα περάσουν, η ζωή ξεκινάει μετά…
Στην Γ’ Λυκείου είπα στους γονείς μου ότι θέλω να πάω σε μοναστήρι. Δεν με άφησαν. Καλά έκαναν, αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει καθώς είχα διαμορφώσει χαρακτήρα.
Σε γενικές γραμμές, δεν είχα καλές σχέσεις με τους γονείς μου, όπως άλλωστε και οι ίδιοι μεταξύ τους. Υπήρχαν καλές στιγμές αλλά οι κακές ήταν με διαφορά περισσότερες. Ποτέ δεν συζήτησα οποιοδήποτε πρόβλημα μαζί τους, γιατί δεν ήθελα. Τις λίγες φορές που μάθαιναν κάτι που αναγκαστικά έπρεπε να το συζητήσουμε… δεν πήγαινε καλά.
Ύστερα από πολλές άσχημες συζητήσεις και πολλά άσχημα σκηνικά, και με γονείς και με φίλους, κατάλαβα ότι η θρησκεία με ξεγέλασε.
Ο μοναχισμός λοιπόν δεν σημαίνει κάτι…για την ακρίβεια δεν σημαίνει τίποτα. Είναι κάτι προαιρετικό, όποιος θέλει… Πολλά νεύρα με τον εαυτό μου, με τον θεό, με όλους…
Ωραία, θα γίνω κοσμικός αλλά τέρμα θρησκευόμενος.
Μόνο μετά τον γάμο θα κάνω σεξ, και μόνο με στόχο την τεκνοποίηση, όχι την απόλαυση. Το σεξ χωρίς την ευλογία του γάμου είναι η μία από της 7 θανάσιμες αμαρτίες, σωστά;
Πολλές συζητήσεις αργότερα και πολύ κριτική αργότερα, κατάλαβα ότι η θρησκεία με ξεγέλασε κι άλλο. Όλο αυτό με το σεξ, ήταν επίσης κάτι προαιρετικό… Αν θέλεις κάνε, αν δεν θέλεις μην κάνεις…
Τέλεια! Κι άλλα νεύρα, κι άλλο απογοήτευση, που αργά αλλά σταθερά εξελίσσεται σε τραύμα... Τα έφτιαξα με μια κοπέλα για 3 μήνες, όταν ήμουν 21, αλλά ήταν πολύ παιδικό. Δεν κάναμε τίποτα και δεν ταιριάζαμε καθόλου.
Περνώντας τα χρόνια, συνειδητοποίησα ότι μόνο εγώ σκέφτομαι έτσι, όχι μόνο στο σεξ αλλά και στην ζωή γενικότερα. Το τελευταίο πράγμα που νοιάζει οποιονδήποτε, είναι ο παράδεισος και η κόλαση. Λες και δεν υπάρχουν.
Στα 25 μετακόμισα στην Νέα Μάκρη. «Ωραία» σκέφτηκα, «καινούργια ζωή!» Εδώ κανείς δεν ξέρει ότι ήμουν του κατηχητικού, ότι ήμουν φλώρος, και ότι δεν έχω κάνει ποτέ σεξ. Με μια εξαίρεση βέβαια, όταν με πήγε με το ζόρι ο πατέρας μου σε οίκο ανοχής όταν ήμουν 16.
Πολύ τραυματική πρώτη εμπειρία, έπαιξε πολύ ρόλο στην κακή σεξουαλική ζωή που έχω, μέχρι και σήμερα.
Η γυναίκα είχε περίπου την ηλικία που είχε τότε η μητέρα μου. Ήταν υποκειμενικά άσχημη, πολύ κόντρα σε αυτό που θέλω. Προφανώς μου ήταν άγνωστη, ήμασταν στα σκοτάδια, και μιλούσε χυδαία. Αφού δεν ξέρασα πάνω της, πάλι καλά.
Μεγαλώνοντας παρατήρησα κάποια πράγματα στην θρησκεία που δεν μου άρεσαν. Ο καθένας πίστευε κυριολεκτικά ότι γούσταρε, σε όλα τα ζητήματα.
Στην Νέα Μάκρη βγήκα κάπως από την φούσκα μου. Λέω μερικές φορές την φράση: «Ο ένας και μοναδικός αληθινός θεός, είναι το μακρύ και το κοντό του καθενός.»
Η θρησκεία διαχρονικά χωρίζει τους ανθρώπους σε αντίπαλα στρατόπεδα. Εθνικά, κοινωνικά, στους φίλους, στην δουλειά, στην οικογένεια, στο σεξ… Οι περισσότεροι όταν λένε: «Θα με σέβεσαι» εννοούνε: «Θα με ανέχεσαι».
Στην Νέα Μάκρη δεν έγινε ποτέ τίποτα, δεν είχα καμιά εμπειρία, έκανα λάθη, δεν ήμουν εξοικειωμένος με την γυναικεία παρουσία και το γυναικείο σώμα. Ήμουν μακριά από την θρησκεία, αλλά ακόμα ένθεος. Δυσκολευόμουνα να αγγίξω γυναίκα!
Ύστερα από 10 περίπου χρόνια ξαναπήγα σε οίκο ανοχής, από μόνος μου αυτή την φορά, και συνέχισα να πηγαίνω μήπως βοηθήσω τον εαυτό μου να ξεμπλοκάρει… Με βοήθησε αλλά όχι όσο νόμιζα...
Μόνο όσοι το έχουνε κάνει, ξέρουν πόσο δύσκολο είναι, πόσο ενέργεια θέλει, πόσο τραυματικό είναι, να ασκήσεις κριτική σε αντιλήψεις που έχουν θεολογικό περιεχόμενο. Το να διαμορφώσεις χαρακτήρα 2η φορά, γίνεται μεν, αλλά με μεγάλο κόστος.
Κάποια στιγμή περίπου στα 30, ενώ έχω απομακρυνθεί αρκετά από την θρησκεία, είδα βιντεάκια στο Youtube, έκανα συζητήσεις στα social και έγινα άθεος. Μου έκανε εντύπωση που τα θαύματα του θεού… έχουν όρια! Πού να ξεκινήσω και πού να τελειώσω, με τους τρόπους που ο εγκέφαλος, μας ξεγελάει…
Όλο αυτό βέβαια με είχε κουράσει πάρα πολύ. Δεν μαθαίνεις κάθε μέρα ότι χαράμισες τα καλύτερα χρόνια σου χωρίς σχέσεις και χωρίς σεξ, για ένα βιβλίο, που στην τελική δεν σημαίνει τίποτα. Βάση ψυχολογίας, όσο μεγαλύτερες θυσίες έχεις κάνει για μια ιδεολογία Α, τόσο δυσκολότερο είναι να τις ασκήσεις κριτική και, ενδεχομένως, να παραδεχτείς ότι ήταν λάθος. Γιατί αυτή η παραδοχή του λάθους, κάνει τις μεγάλες θυσίες άκυρες, και αυτό δεν θέλει να το αντικρίσει κανένας.
Η απειλή της κόλασης, η επιβράβευση του παραδείσου, και η μεγάλη θυσία του να μην κάνω ούτε σχέση ούτε σεξ σχεδόν σε όλη μου την εφηβεία, με κράταγαν όμηρο στην θρησκευτική πίστη.
Ευτυχώς με τα πολλά, κατάφερα και ελευθερώθηκα.
Θυμάμαι σαν χθες το αίσθημα εφορίας, ανακούφισης, και ευχαρίστησης, κάθε φορά που σκεφτόμουν τον εαυτό μου στον παράδεισο μαζί με μια κοπέλα. Θα νόμιζε κανείς ότι μου λείπει. Δεν μου λείπει καθόλου, πρώτον γιατί το πλήρωσα υπερβολικά πολύ ακριβά, και δεύτερον γιατί δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Θέλω να γνωρίζω το σύμπαν όπως είναι... με τα καλά και τα στραβά του. Στο σύμπαν όπως είναι θα ζήσω, το σύμπαν όπως είναι θέλω να ξέρω.