Γιάννης Τριάντης, 10 Δεκεμβρίου 2021
Νόμισε ότι το συγκινησιακό κλίμα που διαμορφώθηκε από τον θάνατο της Φώφης Γεννηματά, και έφερε το ΚΙΝΑΛ στο προσκήνιο, ήταν χρυσή ευκαιρία. Την άδραξε καιροσκοπικά και ματαιόδοξα, ποντάροντας στην ιδέα που έχει για τον εαυτό του.
- Μπήκε στο προεκλογικό αγώνα μειλίχιος και ενωτικός. Όμως στη φόδρα του καθωσπρεπισμού του είχε ράψει τη λέξη «παράκλητος», νομίζοντας ότι το βαρύ όνομα που κουβαλάει στη σκευή του ήταν αρκετό για να κατισχύσει.
- Πίστευε ότι θα κερδίσει και θα καταφέρει δύο τινά: πρώτον, ότι θα δικαιωθεί για τις επιλογές του παρελθόντος και, δεύτερον, ότι με την ενδυνάμωση του κόμματος στις εκλογές θα διεκδικήσει ρόλο ηγέτη στην αλάνα της ευρύτερης Κεντροαριστεράς.
- Έψαξε στο αρχείο του να βρει υλικό: λέξεις που αρμόζουν στην περίσταση, ιδέες με λούστρο για το μέλλον και συνθήματα που συγκινούν. Τα έβαλε στο μπλέντερ και τα σέρβιρε ως χυμώδη πρόταση. Άδικος κόπος. Ουδείς ασχολήθηκε ιδιαίτερα ούτε συγκινήθηκε. Εκτός από τους πεπεισμένους.
- Διαπίστωσε βαθμηδόν ότι δεν θα κάνει περίπατο, όπως νόμιζε. Και άρχισε τα γνωστά τερτίπια της μικροπολιτικής (τόσοι πρώην βουλευτές και στελέχη τον υποστηρίζουν) και τα τροπάρια της καταγγελίας (ότι τον πολεμάει η διαπλοκή). Και κάτι τσιράκια του έφτασαν να γράψουν ότι όσοι αντιμετωπίζουν κριτικά την περίπτωσή του είναι κονδυλοφόροι του συστήματος.
- Θεώρησε ότι δεν αρμόζει σ΄ έναν τιτλούχο σαν την αφεντιά του να λάβει μέρος στο ντιμπέιτ. Βάναυση προσβολή για τους συνυποψηφίους του. Νόμιζε ότι έτσι θα κερδίσει πόντους ως ξεχωριστός. Και την πάτησε.
- Ηττήθηκε κατά κράτος από τον αδοκίμαστο «πιτσιρικά». Και αντί να αναγνωρίσει την οδυνηρή ήττα και να αποσυρθεί γενναιόδωρα από τον δεύτερο γύρο, κερδίζοντας την συμπάθεια και την εκτίμηση της κοινωνίας, επέλεξε να αναμετρηθεί εκ νέου, επειδή το «όνομά» του επιβάλλει μάχες μέχρις εσχάτων.
- Χλώμιασε από την ήττα και κατέφυγε στις μεθόδους των απελπισμένων. Ένταση, πόλωση, προσωπικές επιθέσεις, κατάδυση στα βαλτόνερα της σπίλωσης και-οποία πρωτοτυπία!-καταγγελία για μελανά στίγματα στην ψηφοφορία. Τι κι αν η Επιτροπή (δικοί του άνθρωποι οι περισσότεροι) είχε αποφανθεί ότι ουδόλως επηρεάστηκε το τελικό αποτέλεσμα από κάτι παρατυπίες; Ήξερε την απόφανση της Επιτροπής, αλλά θεώρησε σκόπιμο να αφήσει λεκέδες περί αδιαφάνειας.
Και δεν κατάλαβε ότι έτσι θα διαπιστώσουν όλο και περισσότεροι ότι ο ίδιος δεν είναι αυτό που δείχνει. Ότι κάτω από το πεποιημένο μετάξι κρύβεται ο κυνισμός και κανοναρχεί η παλαιοκομματική λογική. Ότι δεν ορρωδεί προ ουδενός.
Κατά πάσα πιθανότητα ο Γιώργος Παπανδρέου θα ηττηθεί στην αναμέτρηση με τον Νίκο Ανδρουλάκη. Ο πορφυρογέννητος, πολύτροπος, πεπειραμένος αλλά τόσο μέτριος και αποτυχημένος πολιτικός μάλλον θα χάσει από έναν άγευστο και άοσμο «νεανία», ο οποίος δεν δίνει ακριβές στίγμα αλλά πλασάρει με συνέπεια πιασάρικες κοινοτοπίες.
Αν χάσει, δεν θα χαθεί ο Γιώργος Παπανδρέου. Ας είναι καλά οι διεθνείς διασυνδέσεις… Όσο για τον ρόλο στο κόμμα του, θα υπάρχει δήθεν ως σοφός γέρων που ορθοτομεί τον λόγο της αληθείας, αλλά κατ΄ ουσίαν θα παρασιτεί. Ένα ζιζάνιο που επιμένει. Για να μην ξεχαστεί.
ΥΓ: Ο Γιώργος Παπανδρέου όντως έχει εισκομίσει -και εφαρμόσει- κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες. Όμως συνολικά ο βίος και η πολιτεία του, με αποκορύφωμα την αποδοχή του φρικώδους Μνημονίου δίχως καμία αντίσταση ή ένσταση, τον τοποθετούν εκεί που ανήκει. Στα σκονισμένα ερμάρια της ιστορίας.
