του Δημήτρη Χριστοδουλάκη, Liberal, 16/1/2018
Υπάρχει ένα ανέκδοτο που αφορά μία αρκούδα η οποία δεν
ήθελε να λάβει μέρος στον πόλεμο που είχε ξεσπάσει ανάμεσα στα ζώα του δάσους.
Για να τη σκαπουλάρει, αποφάσισε να γίνει Ι5 όπως λέμε και στο στρατό. Το «Ι»
σημαίνει «Ικανότητα» και δηλώνεται με ένα νούμερο: Ι1, Ι2, Ι3, Ι4 και Ι5. Το
Ι5, γνωστό και ως «τρελόχαρτο», σημαίνει απαλλαγή από την υποχρέωση στράτευσης,
για ψυχολογικούς ή παθολογικούς λόγους. Άρχισε λοιπόν η αρκούδα να αντιγράφει
άλλα ζώα που είχαν πάρει Ι5, για να τη γλιτώσει. Έκοψε την ουρά της όπως έκανε
η πονηρή αλεπού. Έκοψε τα αυτιά της όπως έκανε ο δειλός λαγός, έβαλε φωτιά και
έκαψε το τρίχωμα της, όπως έκανε ο τρελός ασβός, αυτό-ευνουχίστηκε, όπως έκανε
και ο σκαντζόχοιρος. Τελικά όταν παρουσιάστηκε στον στρατονόμο, εκείνος την
απάλλαξε αμέσως από την υποχρέωση στράτευσης, λόγω πλατυποδίας…
Από την ώρα που ο Κώστας Ζουράρις, ορκίστηκε
υφυπουργός Παιδείας, μου ήρθε στο μυαλό το παραπάνω ανέκδοτο. Μου έδινε πάντοτε
την εντύπωση πως η βασική του επιδίωξη κατά την διάρκεια της θητείας του, ήταν
η απομάκρυνση του. Βέβαια, ο κύριος Ζουράρις δεν είναι και χθεσινός. Είναι ο
άνθρωπος που ως επίτιμος πρόεδρος του κόμματος, με το χαρακτηριστικό όνομα,
«Πυρίκαυστος Ελλάδα», δήλωνε το 2013 πως «Θέλουμε κατάληψη εξουσίας, οτιδήποτε
λιγότερο θα ήταν γελοίο». Και αυτή δεν είναι η μόνη δήλωση που είχε κάνει στο
παρελθόν και θα έπρεπε να ληφθεί σοβαρά υπόψη, έτσι ώστε να μην του δοθεί ποτέ
το δικαίωμα συμμετοχής σε κυβερνητικό σχήμα. Θέλω να σας θυμίσω πως ο κύριος
Ζουράρης, είχε παραστεί στην δίκη της 17Ν με την ιδιότητα του μάρτυρα
υπεράσπισης του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου. Του αρχηγού της τρομοκρατικής
οργάνωσης, στον οποίο απαγγέλθηκαν κατηγορίες για 963 αδικήματα και
καταδικάστηκε σε 17 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη.
Απαντώντας στο ερώτημα αν επικροτεί τις δολοφονίες που
διέπραξε η 17Ν, ο κ. Ζουράρις απάντησε πως κάποιοι από τους δολοφονημένους,
ήταν σύμφωνα με τη γνώμη του, εγκληματίες, και επομένως από την στιγμή που το
κράτος το ελληνικό, επισήμως, δεν έπραξε το καθήκον, το έπραξαν πολίτες! Ενώ
στη διευκρινιστική ερώτηση αν ο Γιωτόπουλος και ο Κουφοντίνας «είναι
αντίστοιχοι και ανάλογοι με τον Καραϊσκάκη και τον Κολοκοτρώνη», ο κύριος
Ζουράρις, απάντησε με μια θερμή κατάφαση. Ο μέχρι πρότινος, υφυπουργός
Παιδείας, είχε χαρακτηρίσει ως σύγχρονο Κολοκοτρώνη και Καραϊσκάκη τον Δημήτρη
Κουφοντίνα που έχει καταδικαστεί 11 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη για
συμμετοχή σε 11 δολοφονίες, εκρήξεις και ληστείες. Η δήλωση του αυτή είχε γίνει
το 2003. Πολύ πριν υπουργοποιηθεί. Την γνωρίζαμε και δεν ενοχληθήκαμε που
ορκίστηκε ως υφυπουργός στο υπουργείο Παιδείας. Όχι το Αθλητισμού, το
Περιβάλλοντος ή το Τουρισμού αλλά το υπουργείο Παιδείας.
Λήθη των ιδίων κακών θρασύτητα γεννά. Όπως θα
έλεγε ίσως και ο ίδιος ο κύριος Ζουράρις για την απόφαση του κόσμου να ξεχάσει
το ποιόν του και να αποδεχτεί την υπουργοποίηση του. Ακόμα και μετά την ανάληψη
των νέων του καθηκόντων, όμως δεν έδειξε να πτοείται. Έκρινε για παράδειγμα,
σκόπιμο να παραχωρήσει συνέντευξη με την ιδιότητα του υφυπουργού
Παιδείας, πριν ένα χρόνο, στο περιοδικό Down Town και να πει για την εμπειρία που
είχε με έναν σωματώδη ομοφυλόφιλο μαύρο άνδρα, ο οποίος τον πήγαινε… φιλώντας
για περίπου ένα τέταρτο, καθώς και την εμπειρία που είχε με μια ιερόδουλη στο
Παρίσι. Καμία ντροπή. Κανένας αυτοέλεγχος. Τώρα, ζητώ κι εγώ ο αφελής, να
νιώσει ντροπή ένας άνθρωπος που δεν είχε ντραπεί, σε συνέντευξη που παραχώρησε
στον Alpha 96.5 το 2016, να αποκαλέσει μαλάκες όσους αποκαλούν τον Κάστρο
δικτάτορα. Τον χαρακτηρισμό «Μαλάκες», δεν τον είπε με την ιδιότητα του οπαδού
ή του καφενόβιου της γειτονιάς αλλά με την ιδιότητα του υπουργού της κυβέρνησης
της Ελλάδας. Και μάλιστα του υφυπουργού Παιδείας!
Και πώς αντέδρασε ο κόσμος για το «Μαλάκες»;
Ουδεμία αντίδραση. Απόλυτη ησυχία από το ακροατήριο. «Ο σιωπών συναινεί», όπως
θα έλεγε και ο Ζουράρις.
Βέβαια, ο κ. Ζουράρις, φρόντισε από την πρώτη
στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντά του να δηλώσει το ποιόν του. Κατά την άφιξη του
στο Προεδρικό Μέγαρο, για την ορκωμοσία του ως υφυπουργού, φρόντισε να
«απειλήσει» ένα ταλαίπωρο δημοσιογράφο που προσπαθούσε να του αποσπάσει μία
δήλωση, λέγοντας του: «…στον Έβρο σε βλέπω εγώ». Κατάλαβες κύριε; Από την πρώτη
στιγμή έδειξε να κατανοεί τη δύναμη της θέσης του. Αν το έλεγε αυτό ένας
υπουργός της Νέας Δημοκρατίας, δεν θα είχε προλάβει καν να ορκιστεί από τις
αντιδράσεις. Και για να μη λησμονούμε τη γλώσσα του κυρίου Ζουράρι, για την
συγκεκριμένη περίπτωση, φαντάζομαι θα έλεγε «δειλών γυναίκες δεσποτών
θρασύστομοι».
Σχετικά δε, με το λεγόμενο μνημόνιο διαρκείας,
που συμφώνησε με τους δανειστές η κυβέρνηση, είχε δηλώσει: «Έχω την εντύπωση
ότι το 2060 δεν θα ζουν ούτε αυτοί (οι δανειστές)… Μπορεί να πέσει ένα κομήτης
του Χάλεϊ στο κεφάλι του Διεθνές Νομισματικού Ταμείου και να μην υπάρχει Νέα
Υόρκη. Τι να πω;». Με μία τέτοια προσέγγιση, στο θέμα των μνημονιακών
δεσμεύσεων, θα κόβονταν στην έκθεση ένας μαθητής γυμνασίου. Κανείς όμως δεν
ενοχλήθηκε που τις έκανε ο ίδιος ο υφυπουργός Παιδείας. Στην ίδια συνέντευξη
είχε δηλώσει και πως δεν έχει καμία σημασία η ψήφιση των μέτρων. Δηλαδή ένας
υφυπουργός της κυβέρνησης, είχε δηλώσει πως δεν έχει καμία σημασία τι ψηφίζει η
κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει και δεν ξεσηκώθηκε το πανελλήνιο. «Ου φροντίς
Ιπποκλείδη», (δηλαδή σκασίλα τους, στη νεοελληνική), θα σχολίαζε για την στάση
του κόσμου στις απίστευτες αυτές δηλώσεις του, ο ίδιος ο κ. Ζουράρις.
Και επειδή δεν ξεσηκώθηκε το πανελλήνιο,
απτόητος σε άλλη του συνέντευξη στα Παραπολιτικά, για τα νέα μέτρα είπε: «Ποιος
ζει, ποιος πεθαίνει μετά το 2019». Και το είπε, επειδή είδε την απάθεια του
κόσμου στην προηγούμενη δήλωση του για το ίδιο θέμα. Ή όπως θα έλεγε και πάλι ο
κύριος Ζουράρις για τη περίσταση, «παρά κωφόν αποπαρδείν», δηλαδή σαν να
κλάνεις δίπλα σε κουφό.
Σε μία άλλη του συνέντευξη στον ΣΚΑΪ, πριν
λίγους μήνες, ερωτηθείς για τη «μεγάλη έξοδο» πτυχιούχων στο εξωτερικό, είχε
απαντήσει πως καλώς φεύγουν τα παιδιά στο εξωτερικό, γιατί είμαστε λίγο
χειρότερα από την Ινδία. Εγώ δεν ξέρω κανένα στρατηγό, να λέει στο στράτευμα
πως ο πόλεμος είναι χαμένος και ο εχθρός είναι ισχυρότερος, οπότε δεν είναι και
κακή επιλογή το να την κοπανήσουν. Γιατί αυτό είπε από τη θέση του υφυπουργού
Παιδείας. Δεν το είπε ως απλός πολίτης. Δεν προσήλθε σε εκείνη την συνέντευξη
στον ΣΚΑΪ, ως απλός πολίτης αλλά ως υφυπουργός Παιδείας. Αρχή άνδρα δείκνυσι,
όπως θα έλεγε και ο ίδιος για τον εαυτό του…
Για το Σκοπιανό δε, σε πρόσφατη συνέντευξή του,
είχε δηλώσει πως δεν είναι βασικό θέμα το Σκοπιανό. Συγκεκριμένα δήλωσε πως
«Ένας νόμος είναι. Θα ψηφιστεί αυτός, έρχεται άλλος νόμος. Δεν είναι βασικό το
θέμα των Σκοπίων. Δεν είναι από αυτά που διαμορφώνουν την αποκλειστικότητα στη
διαμόρφωση μιας συνολικής πολιτικής». Με τον ίδιο τρόπο που υποτίμησε την αξία
της νομοπαρασκευαστικής εξουσίας της βουλής στο θέμα του μνημονίου, το έκανε
και για το Σκοπιανό. Για τον κύριο Ζουράρι, δεν έχει καμία λοιπόν σημασία, το
τι ψηφίζει η βουλή των Ελλήνων. Και πάλι, κανείς δεν έδειξε να ενοχλείται
ιδιαίτερα. Ο σιωπών συναινεί, όπως θα έλεγε και πάλι ο κύριος Ζουράρις…
Η χειρότερη ωστόσο δήλωση κατ’ εμέ, έγινε τον
Δεκέμβριο του 2016, όταν υποστήριξε πως δεν έχει σημασία να χάσουμε και μερικά
νησιά. Είπε συγκεκριμένα: «Νομίζετε ίσως ότι δεν απειλούμαστε τώρα ως χώρα,
μόνο κάποια νησιά μάς ζητάει ο Ερντογάν. Και να χάσουμε μερικά νησιά δεν
πειράζει». Για την παραπάνω δήλωση του, ενοχληθήκαμε βέβαια κάποιοι, αλλά όχι
τόσο ώστε να τον πετάξουμε με τις κλωτσιές από το Ελληνικό κοινοβούλιο.
Προφανώς σκεφτήκαμε πως υπουργός Παιδείας είναι, μπορεί να λέει και καμία
λαλακία…
Σαν την αρκούδα από το ανέκδοτο λοιπόν. Έκοψε τα
αυτιά του, έκοψε την ουρά του, έκαψε το τρίχωμα του, έκοψε και τα αποτέτοια του
και κανένας δεν είδε πως είναι ακατάλληλος για το αξίωμα που του δώσαμε. Τελικά
αποπέμφθηκε επειδή έβρισε τους οπαδούς του Ολυμπιακού και του Άρη. Λες και δεν
είχε ξαναβρίσει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο τους οπαδούς του Ολυμπιακού τον
Απρίλιο του 2017 σε παρουσία του στην εκπομπή του Κωνσταντίνου Μπογδάνου. Λες
και δεν είχε αντιδράσει με τον ίδιο τρόπο ο Ολυμπιακός, προτρέποντας τους
οπαδούς του, να το θυμηθούν αυτό στην κάλπη.
Ο Κώστας Ζουράρις είναι ένας ευφυής επιστήμων με
πολύ κακή αγωγή. Και στον άνθρωπο με κακή αγωγή, το θάρρος γίνεται θράσος, η
σοφία σχολαστικότητα, η ευφυΐα κοροϊδία, η απλότητα βαναυσότητα και η καλοσύνη
γίνεται κολακεία. Όπως σοφά είχε παρατηρήσει ένας Άγγλος φιλόσοφος με το όνομα
John Locke. Θεωρώ πως η αποπομπή του Ζουράρι με την δικαιολογία της εξύβρισης
των οπαδών κάποιας ποδοσφαιρικής ομάδας, είναι στην πραγματικότητα, η
επιβεβαίωση της ορθότητας των προηγούμενων δηλώσεων του. Γιατί εάν κρίθηκαν ως
ικανές για την αποπομπή του οι τελευταίες του δηλώσεις και όχι οι προηγούμενες,
τότε οι προηγούμενες δεν ήταν κατά την κυβέρνηση, λανθασμένες, δεν ήταν για τον
βούρκο, δεν αποτελούσαν ντροπή για το κοινοβούλιο και την ίδια την κυβέρνηση,
δεν λέρωναν το κύρος της. Ίσως γιατί όπως σωστά θα παρατηρούσε και ο κύριος
Ζουράρις, «ύες βορβόρω ήδονται μάλλον ή καθαρώ ύδατι». Δηλαδή τα γουρούνια
ευχαριστιούνται περισσότερο στον βούρκο, παρά στο καθαρό νερό.
Κλείνοντας, θέλω να πω πως από το υπουργείο
Παιδείας, έχουν περάσει πολλές και διαφορετικές προσωπικότητες. Ελάχιστοι από
αυτούς κατάφεραν να αφήσουν το σημάδι τους. Ο Κώστας Ζουράρις, μάλλον θα αφήσει
ένα λεκέ…
