«Τα Ιουλιανά 2015 είναι πρωθυπουργικό - συνταγματικό πραξικόπημα»

Συνέντευξη με τον Νίκο Κωνσταντόπουλο

του Παύλου Παπαδόπουλου, ΒΗΜΑ, 17/7/2019

Πέρυσι το «Οχι» στο δημοψήφισμα έγινε «Ναι» σε ένα πρόγραμμα πολύ αυστηρότερο...

«Δεν ήταν απλή, θεμιτή αλλαγή θέσης. Επιχείρηση πολιτικής απάτης ήταν. Αν τα Ιουλιανά 1965 ήταν ανακτορικό - κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, τα Ιουλιανά 2015 είναι πρωθυπουργικό - συνταγματικό πραξικόπημα, που το ακολούθησε η αντισυνταγματική διάλυση της Βουλής για τις εκλογές του Σεπτέμβρη 2015. Η περσινή δημαγωγία ότι "το Οχι σημαίνει καλύτερο Ναι" και οι σημερινές προσχηματικές φλυαρίες αποτελούν οδυνηρή απομυθοποίηση της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Αν ζούσε ο Αριστόβουλος Μάνεσης, θα επανελάμβανε την αποστροφή του, προς τους τότε δολοπλόκους εξουσιολάγνους: "Περισσότερο μέτρο στην προπέτεια και λιγότερη μετριότητα στα επιχειρήματα". Το πολιτικάντικο και φτωχοπροδρομικό "είμαστε οι καλύτεροι απ' τους χειρότερους" δεν μπορεί να γίνει κοινωνικοπολιτικός έπαινος της Αριστεράς».

Μήπως όμως θα έπρεπε να συγχαρούμε τον Πρωθυπουργό επειδή όσο κι αν αύξησε το κόστος της συμφωνίας δεν επέλεξε τελικά τη λύση της εξόδου και της οικονομικής καταστροφής;

«Το "τι να κάνουμε, δεν γίνεται αλλιώς" είναι μικροπολιτικός κλαυθμυρισμός, δεν είναι πολιτικό εμβατήριο. Η υποθήκευση και εκποίηση της χώρας δεν είναι υποκατάστατο "σωτηρίας", οδηγεί στον κατήφορο της ελαττωματικής και ελλειμματικής Ελλάδας. Αυτά που έγιναν και γίνονται είναι το αντεστραμμένο είδωλο της αριστερής ελπίδας, δηλαδή η καρικατούρα της. Εδώ και έναν χρόνο είπα στον κ. Τσίπρα ότι ακούω ψεύδη, που κρύβουν δίβουλες τακτικές. Η τρόικα, στα πλαίσια επεξεργασμένης επιχείρησης, ανέχθηκε το δημοψήφισμα και στήριξε την προσφυγή στις κάλπες, εξασφαλίζοντας από πριν την υπογραφή του "Ναι" και την αλλαγή του ΣΥΡΙΖΑ. Η παράταξη του "Ναι" είχε την ψευδαίσθηση ότι η τρόικα αντιπολιτευόταν τον κ. Τσίπρα, ενώ αυτόν ήθελε και στήριζε για συνομιλητή - συμβαλλόμενο. Αυτή η διπλή τακτική Βρυξελλών και Τσίπρα είναι σεμινάριο για το "πώς ο αριστερός ριζοσπαστισμός γίνεται κυνικός νεοφιλελευθερισμός"».

Εσείς θα προτάσσατε το Grexit; Πρόσφατα αποκαλύφθηκε οργάνωση «σχεδίου Β» για το Grexit με ενεργοποίηση του Στρατού...

«Το δίλημμα "Grexit ή Ναι σε όλα" το έφτιαξε πολιτικά η τρόικα, γιατί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν είχε σχέδιο διακυβέρνησης ούτε διαπραγμάτευσης ή εναλλακτικής πρότασης. Κατανάλωνε επιπολαιότητες με τη χαρτοπαικτική λογική της μπλόφας. Οταν πέρασε ο καιρός και οι συνέπειες αγρίεψαν, τότε, μπροστά στο πρόβλημα των ευθυνών, τρομοκρατήθηκε και αναζήτησε άλλοθι και στήριξη, ώστε ο κ. Τσίπρας να παριστάνει τον κολακευμένο συνδαιτυμόνα της τρόικας. Σοβαρό και επεξεργασμένο σχέδιο διακυβέρνησης και διαπραγμάτευσης μπορούσε να αποτρέψει και το Grexit και το τρίτο και χειρότερο Μνημόνιο. Αντί να γίνεται τώρα μάχη αποκαλύψεων για παίγνια και θρίλερ παρασκηνίων, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός να μην κρύβεται, υπόλογος είναι, ξέρει και οφείλει να πει στον ελληνικό λαό και σε όλους μας την αλήθεια, αναλαμβάνοντας την προσωπική ευθύνη του».

Ποια είναι όμως η εναλλακτική λύση;

«Υπήρχε και υπάρχει εναλλακτική λύση. Την προτείνουν και την υποστηρίζουν πολιτικοί με αίσθηση της ιστορικότητας των πραγμάτων, φωτισμένοι διανοούμενοι και τεχνοκράτες, νομπελίστες, οικονομολόγοι. Απεναντίας, αυτό που γίνεται στην Ελλάδα δεν έχει ιστορικό, θεωρητικό και πολιτικό προηγούμενο. Οταν όλοι ομολογούν ότι στην Ελλάδα ηθελημένα επιβλήθηκε λάθος πρόγραμμα, για πειραματισμό, με λάθος συνταγή σε μια ζωντανή κοινωνία, είναι οξύμωρο να λέμε ότι δεν υπάρχει παρά μονάχα η οικονομικά καταστροφική και δημοκρατικά επικίνδυνη, αντίθετη προς κάθε δυναμική αξιοβίωτης ανάπτυξης, μνημονιακή πολιτική».

Είναι τα δημοψηφίσματα ιδανικό όργανο λαϊκιστών και δημαγωγών που παρασύρουν τους λαούς τους με απλουστεύσεις και συσσωρεύουν κόστος στις χώρες τους; Και το βλέπουμε και στο Brexit...

«Τα δημοψηφίσματα είναι μεγάλος πειρασμός όσων τα χρησιμοποιούν για παιχνίδια εξουσίας. Είναι όμως και ουσιαστικό δικαίωμα έμπρακτης δημοκρατίας για τους πολίτες που αξιώνουν τον σεβασμό τους. Οι δημοκρατικοί θεσμοί πάντως καλό είναι να μη λειτουργούν με ψευδαισθήσεις και αυταπάτες των πολιτών, ούτε με δολοπλοκίες και μεθοδεύσεις των εκάστοτε κυβερνώντων. Και στα δημοψηφίσματα έχει εξαντληθεί ο λαϊκισμός όλων των αποχρώσεων, δεξιάς, κεντρώας, αριστεράς, αλλά και ο λαϊκισμός του αντιλαϊκισμού. Εχει παιχτεί όλη "η διπροσωπία των επαγγελματιών εξουσίας" και των δημοσιολόγων βοηθών τους».

Συμφωνείτε με την απλή αναλογική; Ας θυμηθούμε ότι η απλή αναλογική, όταν εφαρμόστηκε, οδήγησε στον Ιωάννη Μεταξά, αφού, όπως υπενθύμισε «Το Βήμα», τελικά η Βουλή παραδόθηκε άνευ όρων στον Μεταξά, στις αρχές του 1936, εκλέγοντάς τον πρωθυπουργό και μάλιστα με συντριπτική κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

«Από το 1996 υποστήριζα τη συνταγματική πρόβλεψη σταθερού εκλογικού συστήματος απλής αναλογικής, με ρήτρα αναθεώρησης για μία δεκαετία. Επικράτησαν οι συνταγές των εκλογομαγειρείων του δικομματισμού για ισχυρές κυβερνήσεις. Μιλώ για την απλή αναλογική με επίγνωση ότι δεν οδηγεί αυτομάτως στην πολιτική αναδιάρθρωση ούτε αναγκαστικά στην ακυβερνησία. Η νέα συζήτηση για την απλή αναλογική θυμίζει παλιό έργο, που παίζεται, σήμερα, με άλλους ηθοποιούς και σκηνοθέτες. Μην ξεχνάμε ότι σήμερα έχουμε ιδιώνυμη διακυβέρνηση μνημονιακής επιτήρησης, με συρρικνωμένη αντιπροσώπευση και νομιμοποίηση στη Βουλή όλων των κομμάτων, λόγω της αποχής του 50%. Η επιστράτευση της απλής αναλογικής για να εδραιώσει τη μνημονιακή τάξη πραγμάτων θα κακοποιήσει και την απλή αναλογική και το πολιτικό σύστημα με πρόσθετες στρεβλώσεις».

Ο Πρωθυπουργός φέρεται να προετοιμάζει ένα ακόμη «συμβουλευτικό» δημοψήφισμα για το Σύνταγμα και τον εκλογικό νόμο με τα κατάλληλα ερωτήματα για να παγιδεύσει την αντιπολίτευση και αμέσως μετά να τη σύρει σε εκλογές. Διακρίνετε μια προσπάθεια μετάλλαξης του πολιτεύματος και εγκαθίδρυσης ολοκληρωτικού καθεστώτος με επίφαση δημοκρατικότητας;

«Κατ' αρχάς έχει ήδη μεταλλαχθεί το πολίτευμα και η Ελλάδα είναι διαφορετική από την "όμορφη και παράξενη πατρίδα" μας. Ο παραμερισμός του Συντάγματος και η καθημερινή παραβίασή του, για να εφαρμόζονται τα μνημόνια, άλλαξαν το πολίτευμα της προεδρευομένης δημοκρατίας σε καθεστώς επιτήρησης. Αυτά που γίνονται εδώ κι έναν χρόνο, όχι μόνο παραβιάζουν κάθε συνταγματική ρήτρα για την κυβερνητική και κοινοβουλευτική λειτουργία, αλλά επιχειρούν ωμά να αχρηστεύσουν το πραγματικό περιεχόμενο και νόημα του "Οχι" στο δημοψήφισμα. Ο ένας κυβερνητικός μιλάει για "πετυχημένο μοντέλο μνημονιακής διαχείρισης", ο άλλος για "επιβαλλόμενη χαλαρότητα έναντι του Συντάγματος", ο τρίτος διακηρύσσει ότι είναι "μνημονιακός κομμουνιστής" και ο άλλος "ταξικός αποστάτης". Ρόλοι και λόγοι για τα πανηγύρια. Καθώς βρισκόμαστε υπό το κράτος πολλών ευτελισμών, γίνεται δραματικά επίκαιρη η θέση της Ρόζας Λούξεμπουργκ "η δικτατορία συνίσταται όχι μόνο στην κατάργηση της Δημοκρατίας, αλλά και στον τρόπο χρήσης της"».

Εχουμε δηλαδή ένα είδος αντιδημοκρατικής εκτροπής; Η απενεργοποίηση των Ανεξάρτητων Αρχών, η δημιουργία ανερχόμενων καναλιών σαφώς παραπέμπουν σε ολοκληρωτικά μέτρα...

«Εχουμε ένα καθεστώς επιτήρησης που ασκεί πολιτική δεσποτεία και έχουμε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με έναν κλειστό εσωτερικό κύκλο εξουσίας, που λειτουργεί έξω από τους συνταγματικούς θεσμούς, τους οποίους μεταχειρίζεται με τη γνωστή δογματική αρχή του "δημοκρατικού συγκεντρωτισμού". Παράλληλα έχουν την ανιστόρητη άποψη ότι η επίκληση των θεσμικών λειτουργιών είναι απολιτικός νομικισμός. Ναι, όσα συμβαίνουν είναι ασύμβατα με τη συνταγματική δημοκρατική νομιμότητα».

Τι γνώμη έχετε για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με τις λυρικές δηλώσεις για το νόμισμα, τις εντυπωσιακές γονυκλισίες, αλλά και τις διαρκείς διαρροές πληροφοριών ότι αυτός διασώζει τη χώρα, κατευνάζει τους υπουργούς, καθοδηγεί τον Πρωθυπουργό και φτάνει ακόμη και να συγγράφει τα νομοσχέδια;

«Τι να πω, φαίνεται ότι ο κ. Παυλόπουλος δεν θέλει να ξεχάσει το πολιτικό και πολιτευτικό παρελθόν του. Ας του πει κάποιος ότι ο πολιτειακός του ρόλος δεν είναι η αυτάρεσκη περιφορά πολυπραγμοσύνης, πανηγυρικών και εγκυκλοπαιδισμού. Οταν πέφτεις στα τέσσερα σε "γονυκλισία θεοσέβειας με εδαφιαία σταυροκοπήματα", τότε υποκρίνεσαι επικοινωνιακά έναντι της Εκκλησίας και της Πολιτείας, αλλοιώνεις τα πολίτευμα, όπως το αλλοιώνουν ο τρόπος λειτουργίας της Βουλής, της νομοθετικής εξουσίας, οι αντισυνταγματικές πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, η αχρήστευση των Ανεξάρτητων Αρχών κ.ά. Ο ελληνικός κομματικός κυβερνητισμός όμως δεν θέλει Πρόεδρο Δημοκρατίας ικανό να εμπνεύσει συμβολισμούς και δυναμική διαφορετικού πολιτικού παραδείγματος. Γι' αυτό και δεν ξενίζει κανέναν ότι κυβέρνηση και Πρόεδρος συμπεριφέρονται ως "συγκατανευσιφάγοι" του καθεστώτος επιτήρησης».

Πρέπει ο Πρόεδρος να εκλέγεται από τον λαό; Θα έχει όμως περισσότερες αρμοδιότητες; Μήπως θα ανταγωνίζεται τον Πρωθυπουργό;

«Μπορεί να εκλέγεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απευθείας. Στα χέρια των κομματικών πλειοψηφιών ο θεσμός του Προέδρου, συστηματικό προϊόν συναλλαγών, έγινε αναξιόπιστος και υπηρετικός των κυβερνήσεων. Η απευθείας εκλογή του και η πρόβλεψη πρόσθετων θεσμικών πολιτικών ευχερειών και όχι εξουσιών δεν αλλάζουν την προεδρευομένη δημοκρατία».

Συμπληρώνονται σε λίγες ημέρες 42 χρόνια από τη Μεταπολίτευση και όλοι διαγωνίζονται να την υποτιμούν, να την πετροβολούν και να την περιφρονούν. Θα αποφύγετε τον πειρασμό;

«Είμαι ένας "αυτοβούλως ηττημένος" της Μεταπολίτευσης, αλλά εσωτερικά δικαιωμένος. Περίμενα μια τελευταία δικαίωση με την εκλογική πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά νιώθω οδυνηρή διάψευση με τα κυβερνητικά μαστορέματα, που προκαλούν σύγχυση αξιών και αρχών, ανατροπές και μεταλλάξεις ταυτοτήτων και κωδίκων. Η δημαγωγική αποθέωση της Μεταπολίτευσης έφτιαξε ψευδείς παραστάσεις, αφηγήσεις και συνειδήσεις. Η εκ των υστέρων δαιμονοποίησή της είναι πρόσθετη υποκρισία και ακρισία. Η Μεταπολίτευση ναυάγησε βουλιάζοντας στον εαυτό της, αλλά δεν είναι σαβούρα για πέταμα. Θα λειτουργούσε ανανεωτικά να μίλαγαν στο ΠαΣοΚ και στη ΝΔ, αλλά και στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΚΚΕ, για τον ψευδοσοσιαλισμό του Παπανδρέου και τον αμφιλεγόμενο εθναρχισμό του Καραμανλή, τον κατ' ευφημισμό μεταρρυθμισμό και εκσυγχρονισμό Μητσοτάκη - Σημίτη, αλλά και για τους κυνικούς τακτικισμούς και τις βάναυσες αντιφάσεις και φαυλότητες, εκτός ορίων, της παραδοσιακής και ανανεωτικής Αριστεράς».

«Δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά οι εκλογές»

Πρέπει η κυβέρνηση να παραιτηθεί για να διασωθεί η τιμή της Αριστεράς από την κακοποίηση που της έχει επιφυλάξει μέχρι σήμερα η εξουσία που ασκεί «παντρεμένη» με την ακραία Δεξιά;

«Σε παλαιότερη συνέντευξη μαζί σας, πριν το 2015, είχα μιλήσει για την ανάγκη να επεξεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ "πρόταση εξουσίας". Κρίμα, αλλά η κυβερνητική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί παρωδία αριστερής προοδευτικής εξουσίας και η σύμπραξη με τους ΑΝΕΛ ένα ετερόκλητο μόρφωμα μικροκομματικής δοσοληψίας. Δυστυχώς, η τιμή της Αριστεράς, η αριστερή ελπίδα, ως δυναμικά εναλλακτικά πλεονεκτήματα, θυσιάστηκαν από τους "περιφρονητές του δημοψηφίσματος και απολογητές των μνημονίων". Δεν ανακτώνται από έναν μικρό εσωτερικό κύκλο εξουσίας με πολιτικούς φακιρισμούς. Δεν πρόκειται να απονομιμοποιήσουν και να ξεγράψουν το «Οχι» του δημοψηφίσματος. Αποτελεί ιστορική κατάκτηση του ελληνικού συνταγματικού πατριωτισμού και θα είναι ο πολιτικός εφιάλτης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η κυβέρνηση δεν έχει την ηθική, κοινωνική και πολιτική νομιμοποίηση. Να αναλάβει απερίφραστα τις ευθύνες της για τις αποτυχίες και τις μεταλλάξεις της και να λογοδοτήσει, πολιτικά και εκλογικά».

Τι εννοείτε;

«Δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά οι εκλογές. Η συγκρότηση της σημερινής Βουλής δεν είναι αντιπροσωπευτική. Ακόμα και αυτή η εκπροσώπηση του 50% του εκλογικού σώματος βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση και αντίθεση προς την κοινωνική πραγματικότητα. Επίσης, λειτουργεί αντισυνταγματικά, παρά τον κανονισμό και τη δημοκρατική νομιμότητα, κατά τις υποδείξεις, εντολές και αξιώσεις της τρόικας».

Είναι η ώρα για να αναδειχθεί νέο κόμμα στην Αριστερά μετά την αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι αυτό το κόμμα η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου;

«Οταν λέμε ότι το πολιτικό σύστημα απέτυχε, σημαίνει ότι ηττήθηκε και ξέπεσε το κομματικό σύστημα, ξεπεράστηκαν τα υπάρχοντα κομματικά μοντέλα. Οι νέες γενιές αντιδρούν στον μνημονιακό και φορμαλιστικό λόγο και αναζητούν νέες μορφές οργάνωσης, συμμετοχής, δράσης, αλληλεγγύης. Διεκδικούν να δώσουν νόημα και περιεχόμενο σε έννοιες και αξίες, αιτήματα και οράματα ριζοσπαστικής Αριστεράς. Αυτός ο αγώνας, για τον αναστοχασμό και αναπροσδιορισμό της ριζοσπαστικής δημοκρατικής Αριστεράς, είναι ελκυστικός και ελπιδοφόρος, αναδεικνύει νέες ταυτότητες και δραστικές διεργασίες. Η Πλεύση Ελευθερίας ξανοίχτηκε με τη γλώσσα της αλήθειας, την αγωνιστική συνέπεια και την πολιτική ευθύτητα, αδιαφορώντας για το λεγόμενο "πολιτικό κόστος". Είναι εντυπωσιακό το πόσο θετικά ανταποκρίνεται η κοινωνία».

Συμμερίζεστε την άποψη ότι τα προβλήματα που υπάρχουν οφείλονται στο γεγονός ότι δεν υπάρχει ισχυρή Κεντροαριστερά;

«Τα πολιτικά προβλήματα δεν λύνονται με τη μέθοδο της μεταβίβασης, είναι οργανικά προβλήματα, με θεσμική και κοινωνική, πολιτική και κομματική αιτιώδη διαδρομή. Σε περίοδο αποσύνθεσης του πολιτικού συστήματος και αποξένωσής του από την κοινωνική πραγματικότητα, οι σκιαμαχίες με κούφιες ονοματολογίες, κάτω από τις οποίες συνωθούνται ποικιλώνυμοι παραγοντισμοί και ανταγωνισμοί, μοιάζουν με τρικυμία στο ποτήρι. Για ποια "σοσιαλδημοκρατία" μιλάμε και ποια "Κεντροαριστερά" προβάλλουμε ως υπόθεση του μέλλοντος, όταν έχουν εντοιχιστεί και αφομοιωθεί οργανικά στον κυβερνητικό νεοφιλελευθερισμό; Ο πολιτικός διάλογος στο όνομα νεκρών σημάτων, με όρους προσωπικής τακτικής, δεν αναβιώνει ούτε επανιδρύει τίποτε, πέρα από την αλληλοτροφοδοτούμενη κινητικότητα πολιτευτικής διαθεσιμότητας, εντός και επί τα αυτά».

Το σκέφτηκαν πολύ αυτό το Σύνταγμα;

του Ανδρέα Πετρουλάκη, protagon.gr, 27/7/2016

Αν ίσχυε το Σύνταγμα Τσίπρα η Ελλάδα δεν θα έμπαινε ποτέ στην ΕΟΚ. Δεν θα είχε ποτέ Πρωθυπουργούς τον Ανδρέα, τον Μητσοτάκη ή τον Σημίτη. Οι πολίτες θα μπορούσαν να μαζέψουν υπογραφές για δημοψηφίσματα για ό,τι τραβάει η ψυχή τους. Και οι ακροδεξιοί θα έκαναν πάρτι με τα εθνικά θέματα και τα ανθρώπινα δικαιώματα

Με το Σύνταγμα που προτείνει ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα είχαν γίνει ποτέ Πρωθυπουργοί ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Κώστας Σημίτης, ο Κώστας Καραμανλής και ο Γιώργος Παπανδρέου, αφού όταν ανέλαβαν είχαν ήδη τουλάχιστον δύο κοινοβουλευτικές θητείες στο ενεργητικό τους, άρα δεν θα είχαν δικαίωμα να είναι υποψήφιοι βουλευτές. Και ασφαλώς δεν θα υπήρχε η δυνατότητα να είναι εξωκοινοβουλευτικοί Πρωθυπουργοί αφού το απαγορεύει το Σύνταγμα Τσίπρα.

Επίσης δεν θα είχαν γίνει Πρωθυπουργοί οι Ξενοφών Ζολώτας και Λουκάς Παπαδήμος. Ο Κων/νος Καραμανλής και ο Κωστής Στεφανόπουλος πιθανότατα δεν θα είχαν γίνει ποτέ Πρόεδροι της Δημοκρατίας, αφού οι εκλογές τους στη Βουλή ήσαν οριακές και το πολιτικό κλίμα δεν ευνοούσε κανέναν από τους δύο για εκλογή από τον λαό, τουλάχιστον στην πρώτη θητεία τους.

Καταλαβαίνει κανείς πόσο διαφορετικός θα ήταν ο χάρτης της Μεταπολίτευσης αφού οι βασικοί πρωταγωνιστές της, αυτοί που αναφέραμε αλλά και πολλοί ακόμα κορυφαίοι υπουργοί της περιόδου, θα ήσαν απόντες. Καλό είναι αυτό ή κακό; Πιστεύει πραγματικά κανείς ότι στην ανάγκη να μην έχει η χώρα ανεπάγγελτους ή καριερίστες βουλευτές μπορεί να θυσιάσει την εμπειρία και το κύρος σημαντικών ηγετών; Δηλαδή θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί σοβαρά ότι οι χώρες θα μπορούσαν να στερηθούν προσωπικότητες σαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον Βίλυ Μπράντ, τον Μιτεράν, τον Σμιτ απλώς γιατί έληξε ο χρόνος τους;

Αν ίσχυε το Σύνταγμα Τσίπρα η Ελλάδα δεν θα έμπαινε ποτέ στην ΕΟΚ. Ο Καραμανλής θα ήταν υποχρεωμένος να κάνει δημοψήφισμα και όποιος θυμάται τους πολιτικούς συσχετισμούς και την αριστερόστροφη τάση της κοινωνίας καταλαβαίνει ότι η ΕΟΚ δεν είχε ελπίδες. Ο Χριστόδουλος, ασφαλώς, με τα εκατομμύρια υπογραφές που είχε μαζέψει θα είχε αποτρέψει την αφαίρεση του θρησκεύματος από τις ταυτότητες, ενώ δεν θα είχαμε μπεί ποτέ σε μνημόνια, αλλά ποιος ξέρει πού θα βρισκόμασταν τώρα.

Στο μεταξύ οι πολίτες θα μπορούσαν να μαζέψουν υπογραφές για να προκαλέσουν δημοψηφίσματα επί διαφόρων θεμάτων. Ας πούμε θα μπορούσαν 1 εκατομμύριο αυθαιρετούχοι να απαιτήσουν τη νομιμοποίηση ή επέκταση των παρανόμων κτισμάτων τους και ίσως πολλοί ακόμα το υπερψήφιζαν με την ελπίδα να ωφεληθούν και αυτοί αργότερα. Θα μπορούσαν να μαζέψουν υπογραφές για να ανέβει το όριο ταχύτητας στις εθνικές στα 160 (με την ψήφο των 16ρηδων θα είχε πολλές ελπίδες), να δημιουργηθούν πανεπιστημιακά τμήματα και τριτοβάθμια νοσοκομεία σε κάθε κωμόπολη και ό,τι άλλο τραβά η ψυχή τους.

Με 500.000 υπογραφές θα είχαν προκαλέσει δημοψήφισμα οι ουκ ολίγοι εθνικιστές της κοινωνίας μας για το όνομα της FYROM, και όλοι φαντάζεστε την κατάληξη. Η εξωτερική πολιτική θα παγιδευόταν σε ένα αδιέξοδο αιωνίως, και ποιος ξέρει και πόσα άλλα εθνικά θέματα θα είχαν παρόμοια τύχη.

Ας σημειώσουμε ότι αυτοί οι ευαίσθητοι Aριστεροί δεν φρόντισαν να εξαιρέσουν το αυτονόητο, τα θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Καταλαβαίνετε πόσο εύκολο είναι να μαζευτούν ακροδεξιές υπογραφές για να εκδιωχούν οι μισοί μετανάστες και οι άλλοι μισοί να μπουν σε γκέτο, να καταργηθεί το σύμφωνο συμβίωσης, να κλείσουν τα gay bars, να επιστρέψουν στην αφάνεια οι ομοφυλόφιλοι ή οποιαδήποτε άλλη ομάδα να στοχοποιηθεί. Αλίμονο μας αν οι πλειοψηφίες αποφάσιζαν τη μοίρα των διαφορετικών μειοψηφιών- ή εσείς έχετε εμπιστοσύνη στην ανεκτικότητα της κοινωνίας μας;

Eνα πράγμα θα μπορούσε να αλλάξει η αριστερή κυβέρνηση, τις σχέσεις Εκκλησίας- Κράτους και αυτό το χειρίστηκε με το βλέμμα προς τον ακροδεξιό σύμμαχο και την ψήφο του εκκλησιάσματος, καταλήγοντας σε ένα κωμικό ολίγον έγκυος.

Αν είναι να κάνουν τέτοιες επιπόλαιες προχειροδουλειές, αν είναι να χρησιμοποιούν την συνταγματική αναθεώρηση ως άσκηση κολακείας του λαού, δεν πειράζει, ας αφήσουν το Σύνταγμα ως έχει, καλό είναι.

Εξεταστική επιτροπή για τη «διαπραγμάτευση» Βαρουφάκη

του Γρηγόρη Ψαριανού, Ομιλία στη Βουλή, 26/7/2016

Κύριε Πρόεδρε,

Συζητάμε λοιπόν για την συγκρότηση της Εξεταστικής Επιτροπής για την “Βαρουφακειάδα”. Για το πρώτο εξάμηνο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝεξΕΛ. Από του Αγίου Γρηγορίου έως τις επόμενες εκλογές, τον Σεπτέμβριο.

Ήταν μια περίοδος υπερήφανης διαπραγμάτευσης. Με ψηλά το κεφάλι, διαπραγματευτήκαμε με τους τοκογλύφους-δανειστές απέναντι στους μερκελιστές, τους γερμανοτσολιάδες, τους δωσίλογους, τους Κουίσλινγκ, τους Τσολάκογλου και όλους αυτούς τους τρισάθλιους τύπους που ήθελαν να παραδώσουν τη χώρα δεμένη χειροπόδαρα στους τοκογλύφους, τους δανειστές-εκβιαστές. Μέχρι που έχουμε φτάσει στο σημείο τώρα οι υπουργοί της δεύτερης φοράς αριστεροδεξιάς κυβέρνησης, των ΣΥΡΙΖΑΝεξΕΛ επίσης, με δάκρυα στα μάτια και με λυγμούς, να υπογράφουν φρικαλέα μνημόνια και συμφωνίες στις οποίες υπέκυψαν εκβιαζόμενοι και απειλούμενοι!

Οι προηγούμενοι υπογράφανε γελώντας και χοροπηδώντας, χορεύοντας τσιγκολελέτα. Γιατί ήταν κάτι δωσίλογοι, γερμανοτσολιάδες, πουλητάρια. Οι αγωνιστές της Αριστεράς και της ψεκασμένης Δεξιάς υπογράφουν με δάκρυα στα μάτια πολύ βαρύτερες συμφωνίες, πολύ αγριότερες, με 99 χρόνια, και κόφτες και ιστορίες κλπ κλπ παραμύθια. Δεν έχουμε βάλει όμως ακόμα τον Πινόκιο σήμα της κυβέρνησης. Της κυβέρνησης, όχι μονάχα του κυρίαρχου βασικού κόμματος που τη συγκροτεί.

Αυτή η περήφανη διαπραγμάτευση, λοιπόν, των έξι-εφτά πρώτων μηνών τι απέφερε; Η κυβέρνηση, η τωρινή κυβέρνηση, βελτιωμένη και αυξημένη της προηγούμενης αλλά με πολλές απώλειες. Ας μη ρωτήσουμε τον Λαφαζάνη, την Κωνσταντοπούλου, τον Στρατούλη για τις συμφωνίες που υπογράφονταν και για τους αγώνες που γίνονταν μέσα στην προηγούμενη φάση της κυβέρνησης, στην περίοδο της … μπαρουφακειάδας. Να δούμε τώρα τι λέμε. Τώρα λέμε ότι ήταν μία περήφανη διαπραγμάτευση, αλλά όμως έπρεπε να είχαμε κλείσει τη συμφωνία – είπε ο πρωθυπουργός – τον Φλεβάρη του ’15. Κακώς την αφήσαμε. Γιατί έγινε επαχθέστερη, έγινε δυσκολότερη. Αφού πρώτα πήγαμε και καλέσαμε τον λαό να ψηφίσει ένα υπερήφανο ΟΧΙ, δείχναμε με το δάχτυλο τους «ΝΑΙνέκους», συνταχθήκαμε με τις «ΟΧΙές», αλλά μέσα σ’ ένα βράδυ οι ΟΧΙές έγιναν ΝΑΙνέκοι! Τρομερές μεταλλάξεις και μεταμορφώσεις! Των ανθρώπων, των στελεχών, των κινηματικών παραγόντων. Τρομερές.

Ξεχάσαμε το κίνημα «Δεν Πληρώνω», τα τρισάθλια διόδια των ληστών-εργολάβων τα οποία τα αυξήσαμε! Βάλαμε και καινούρια διόδια, περισσότερα από τα προηγούμενα, και αυξήσαμε τις τιμές στα διόδια που κατεβαίναμε με το ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ. Όταν φωνάζαμε στον κόσμο να καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ κλπ, αυτά όλα τα καταργήσαμε και τώρα θέλουμε τον ΕΝΦΙΑ, μάλιστα σε λιγότερες δόσεις απ’ ότι οι άλλοι, οι «γερμανοτσολιάδες», κανονίζανε. Δεδομένου ότι, αυτό το περήφανο μεηλ Χαρδούβελη ήταν ενάμισι δις; Δύο; Τρία; Πέντε; Δεν ήταν εκατό, ούτε ογδονταπέντε, ούτε εκατόν είκοσι. Δεν ήταν πολλαπλάσιο του δέκα. Που ακόμα δεν ξέρουμε πόσες φορές πολλαπλασιάζουμε το δέκα για να φτάσουμε στο σημερινό κόστος!

Το ΠΟΤΑΜΙ και η Δημοκρατική Συμπαράταξη και οι Δεξιοί εδώ πέρα τώρα, ήταν η τρόικα εσωτερικού, εάν θυμάστε. Τώρα τι γίνεται; Ποια ήταν εσωτερικού και ποια εξωτερικού; Ή έχουμε καινούρια μέσα-έξω. Έχουμε εντός, εκτός, επί τα αυτά, και εναλλάξ! Και μια και μιλάμε για εντός-εκτός και εναλλάξ και γεωμετρία, να θυμηθούμε και τον πρωθυπουργό, ο οποίος, ως … απόφοιτος Πολυτεχνείου, μας είπε: «Μην περιμένετε από μένα να κάνω στροφή 360 μοιρών»! είπε. Μετά από λίγο καιρό το επανέλαβε, ως γνώστης της Γεωμετρίας, απόφοιτος του Μετσοβίου, έτσι; Και είπε ότι «Μπορεί να χρειαστεί να κάνουμε στροφή 360 μοιρών»! ξέρετε τι στροφή είναι αυτή: ντουγρού πας, όπως πήγαινες. Απλώς λες διάφορα ψέματα ενδιάμεσα, για να καλύψεις αυτόν τον κύκλο που συνεχίζεις την ίδια πορεία. Απλώς σκεπάζοντας από κάτω και εξαφανίζοντας Γαβρήλους, Λαφαζάνηδες, ΠτΒ, εξαφανίζοντας στελέχη, κολλητούς. Το «τσιπροτεχνείο» όλο εξαφανίστηκε, μη σας πω ονόματα, έχουν εξαφανιστεί αυτοί όλοι. Τώρα, είναι κάτι καινούριοι, οι οποίοι αφού φωνάζανε για τις Σκουριές, τώρα κάνουν γαργάρα. Φωνάζαν για τον ΟΛΠ, κάνουν γαργάρα. Φωνάζαν για το Ελληνικό, για όλα αυτά τα πράγματα. Το ξεπούλημα αυτό τώρα έγινε αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας!

Όλες αυτές οι μεταμορφώσεις και οι μεταλλάξεις μας έφεραν εδώ που είμαστε. Και θυμόμαστε όλοι που ο πρωθυπουργός και στελέχη και της προηγούμενης και αυτής της κυβέρνησης έλεγαν ότι το ευρώ δεν είναι φετίχ και δεν υπήρχε ποτέ, λέει, σχέδιο να βγούμε. Και διαβάζουμε τώρα και τους μπαρουφάκηδες, που φύγανε από δω, τους κρεμάσαμε στα μανταλάκια, να μην ανοίξουν καλύτερα το στόμα τους και να μη βγάλουμε κασέτες που συνηθίζανε να γράφουνε!

Κι έχουνε πάει και κάνουνε κάτι μεροκάματα σε κάτι Πανεπιστήμια έξω και τώρα μείναμε εδώ εμείς να δείχνουμε αυτούς ότι έφταιγαν για ό,τι κακό έγινε, που δεν ήταν όμως κακό, γιατί ήταν μια περήφανη διαπραγμάτευση και συνεχίζουμε στην ίδια πορεία. Μιλάμε για σχιζοφρένεια, για κανονική σχιζοφρένεια. Μιλάμε για ανθρώπους που «ρέκαζαν» που έλεγε κι η γιαγιά μου για τις Σκουριές, τα Ελληνικά και τον ΟΛΠ και τώρα πανηγυρίζουν ότι είναι πολύ χρήσιμες αυτές οι συμφωνίες, που αντί για εκατό που οι δωσίλογοι, τα πουλητάρια, θέλανε, τώρα τα δώσαμε δέκα! Κι είναι πολύ περήφανο αυτό!

Γιατί δεν θέλαμε να γίνει Εξεταστική Επιτροπή; Εμείς θέλαμε να γίνει και η προηγούμενη, την ψηφίσαμε. Θέλετε να γίνει από το μηδέν; Από το μηδέν του μηδενός; Να γίνει. Κι ας μην υπάρχουν ποινικές ευθύνες. Να βρούμε τις πολιτικές ευθύνες σ’ όλη αυτή την διαδρομή. Στη μακρά διαδρομή. Από την είσοδο στο ευρώ; Μάλιστα!

Αλλά όχι να κάνουμε τα «Από τον Γιωργάκη χωρίς τον Κωστάκη». Όχι να κάνουμε «τα του Βαρουφάκη αλλά χωρίς τα επόμενα» Γιατί δεν θέλουμε να προχωρήσουμε σε μια διαδικασία εξεταστικών επιτροπών, να δούμε πού είμαστε και πώς φτάσαμε εδώ. Μπορεί να μην έχει ποινικές ευθύνες. Αν έχει, σε προανακριτική. Γιατί αρνούμαστε την εξεταστική επιτροπή; Να σας πω γιατί; Γιατί το ένα φέρνει τ’ άλλο. Και γιατί ξέραμε ότι ο Βαρουφακισμός δεν ήταν αυτοσχεδιασμός. Η έφοδος στο Νομισματοκοπείο και η εγγύηση του στρατού, μπροστά στον Πρωθυπουργό, που είπε πως «ο στρατός εγγυάται την εσωτερική ισορροπία, την τάξη και την ασφάλεια στον εσωτερικό της χώρας», δίπλα στον Πρωθυπουργό το είπε. Κι ο πρωθυπουργός έκανε την πάπια. Δεν του είπε «ε, μάστορα τι λες; Ποιο στρατό εντός της χώρας;» Τίποτα. Κιχ. Άχνα!

Αυτά όμως όλα, δεν υπήρξαν. Αυτά είναι σενάρια που τα φέρνουν κάποιοι. Επίσης, εκείνος ο γάλλος, δεν είναι πλέον Ολαντρέου. Τώρα είναι μεσιέ Ολάντ, κλπ μαθαίνουμε και λίγο γαλλικό ενδεχομένως. Ούτε είναι μαϊμού αριστερά ο Ρέντζι. Αυτά όλα έχουν αλλάξει. Και τώρα, εκτός από τις στροφές, 90, 180, 360, αυτά όλα που κάνουμε, δεν μετρώνται σε μοίρες. Γιατί δεν είναι θέμα γεωμετρίας. Είναι ασκήσεις εδάφους, με την κορδέλλα. Πιρουέττες, κωλοτούμπες και διάφορες άλλες «κομανεντσιές». Συνεχίστε…

Ευχαριστώ πάρα πολύ, χαιρετισμούς στο σπίτι!

Κλέφτες, πλαστογράφοι, οπλοφόροι υπάλληλοι στα μαλακά!

του Γιώργου Παπαδόπουλου-Τετράδη, Liberal, 26/7/2016

Υπάλληλος απαλλάχτηκε με καταθέσεις 1.500.000. Άλλος πήρε πρόστιμο 3 μηνιάτικα για αδήλωτα 560.000 ευρώ. Εκπαιδευτικός με παράνομο οπλοστάσιο απαλλάχτηκε. Πλαστογράφος διδακτορικού από το 2005 πήρε προσωρινή παύση μηνών. Τα πειθαρχικά συμβούλια οργιάζουν. Η χτεσινή έκθεση του Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης για το 2015 είναι καταπέλτης.

Η νέα Επιθεωρητής Μαρία Παπασπύρου, που πήρε τη θέση του Λ. Ρακιτζή έδωσε στη δημοσιότητα την έκθεσή της για ένα κομμάτι μόνο της διαφθοράς σε όλο το δημόσιο. Απ’ όπου δεν φαίνεται τόσο η βρωμιά στο Σώμα όσο η ασυλία και η ατιμωρησία από τα περίφημα πειθαρχικά συμβούλια. Τα οποία στην ουσία καλύπτουν όλη αυτή τη διαφθορά.

Σύμφωνα με λίγα μόνο από όσα αναφέρει η έκθεση:

1. Πειθαρχικό του υπουργείου Εσωτερικών απάλλαξε υπάλληλο, που διωκόταν γιατί δεν μπορούσε να καλύψει καταθέσεις 616.000 ευρώ (!) από λογαριασμό με 1.500.000, που είχε στην τράπεζα!

2. Πειθαρχικό του υπουργείου Οικονομικών επέβαλε πρόστιμο τριών μηνών μισθούς σε υπάλληλο, που δεν δήλωσε έμβασμα 560.000 ευρώ, το οποίο δεν μπορούσε να το δικαιολογήσει!

3. Πειθαρχικό του υπουργείου Οικονομίας επέβαλε πρόστιμο 12 μηνιάτικων σε υπάλληλο ελεγκτή, που έκρυψε με τη γυναίκα του από τις δηλώσεις του 1.500.00 ευρώ!

4. Πειθαρχικό του ίδιου υπουργείου επέβαλε σε άλλο υπάλληλο ελεγκτή πρόστιμο 12 μηνιάτικα γιατί έκρυψε από τις δηλώσεις του 350.000 ευρώ!

5. Πειθαρχικό του υπουργείου Οικονομικών επέβαλε σε εφοριακό προσωρινή παύση 6 μηνών γιατί αποδείχτηκε ότι έκανε εμπόριο κοκαΐνης, ενώ στο σπίτι του βρέθηκαν και παράνομα πυροβόλα όπλα!

6. Πειθαρχικό του ίδιου υπουργείου επέβαλε προσωρινή παύση τριών (3) μηνών σε υπάλληλο της Γραμματεία Δημόσιας Περιουσίας, που έδωσε πιστοποιητικό για απαλλοτρίωση δασικής έκτασης σε ιδιώτες, οι οποίοι εισέπραξαν 800.000 ευρώ!

7. Πειθαρχικό Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης απάλλαξε εκπαιδευτικό δημοτικού σχολείου, που είχε παράνομα στο σπίτι του Καλάσνικοφ, γεμιστήρες, περίστροφο, καραμπίνα με κομμένη κάνη, βαλίστρα με διόπτρα, με αιτιολογικό ότι «είχε έντονη ενασχόληση με κοινωνικές και αθλητικές δράσεις»!

8. Πειθαρχικό Εκπαίδευσης επέβαλε πρόστιμο 6 μηνιάτικα σε εκπαιδευτικό, που φακέλωνε τα στοιχεία ταυτότητας και το θρήσκευμα των μαθητών του, δίδασκε ότι ο Χίτλερ και οι Ναζί δεν χτυπούσαν άοπλους, ότι δεν υπήρξαν στρατόπεδα συγκέντρωσης, έφερνε εξωσχολικούς στα μαθήματα ενώ έβριζε και απειλούσε τη διευθύντρια και άλλους καθηγητές!

Αυτό το μπουμπούκι πήρε από το δευτεροβάθμιο πειθαρχικό… προσωρινή παύση 12 μηνών.

9. Πειθαρχικό των ΕΛΤΑ επέβαλε προσωρινή απόλυση 6 μηνών σε Διαχειρίστρια Κεντρικού Καταστήματος των ΕΛΤΑ γιατί υπεξαίρεσε ποσά από το ταμείο.

10. Πειθαρχικό του υπουργείου Υγείας επέβαλε προσωρινή παύση 12 μηνών σε υπάλληλο Νοσοκομείου, που έλειπε 200 (!) μέρες το 2010 και 2011 με πλαστογραφημένο έγγραφο εξετάσεων από το ίδιο το νοσοκομείο!

11. Δήμαρχος επέβαλε 20ημερη περικοπή αποδοχών σε Προϊσταμένη Τμήματός του, που έσβησε 2.100 ευρώ τα οποία χρώσταγε ο άντρας της ως τέλη αποχέτευσης!

12. Πειθαρχικό Εκπαίδευσης επέβαλε προσωρινή παύση 12 μηνών σε υπάλληλο που με πλαστό διδακτορικό έπαιρνε από το 2005 επίδομα διδακτορικού τίτλου και αύξηση αποδοχών!

13. Πειθαρχικό της Περιφέρειας Αττικής επέβαλε προσωρινή παύση 12 μηνών σε υπάλληλο, που ήταν υπεύθυνη για την είσπραξη εισφορών από δημότες για τη συμμετοχή τους σε αθλητικά προγράμματα και τους πήρε συνολικά 356.000 ευρώ χωρίς να τα καταθέσει ποτές τα ταμεία του Δήμου της.

14. Πειθαρχικό του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ επέβαλε, πρόστιμο τρία (3) μηνιάτικα σε Προϊστάμενο του Τμήματος εσόδων, που από το 2005 έκανε εικονική ασφάλιση συγγενών του και τρίτων, που θεμελίωναν δικαίωμα ασφάλισης και σύνταξης από το ΙΚΑ και τον ΟΑΕΔ. Παράλληλα, υπέγραφε αρχειοθέτηση οικοδομικών πινακίδων χωρίς να ελέγχει αν γίνονται  οικοδομικά έργα, πώς και πού!

Ο κατάλογος με τα χαϊδολογήματα των κάθε λογής πειθαρχικών συμβουλίων προς τους υπαλλήλους δεν έχει τέλος σ αυτήν και σε όλες τις εκθέσεις των Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης.

Και δεν αφορά μόνο σε αποφάσεις πειθαρχικών, που στην ουσία καλύπτουν τη διαφθορά, αλλά και σε εκατοντάδες αντίστοιχες αποφάσεις δημάρχων, περιφερειών, προϊσταμένων υπηρεσιών και άλλων αξιωματούχων.

Και μαρτυράει τη διαπλοκή και την αλληλεγγύη που δένει την υπαλληλία σε όποια πλευρά κι αν βρίσκεται. Τελικώς, τη νομιμοποίηση της παρανομίας και την ασυδοσία που δέρνει τις υπηρεσίες χάρη στην ανοχή που δείχνει το μόνιμο υποζύγιο: Ο λαός που πληρώνει.

Και το ερώτημα, έως και απαίτηση είναι: Τα πειθαρχικά συμβούλια που μ αυτές τις αποφάσεις χαϊδεύουν, καλύπτουν και διαιωνίζουν τη διαφθορά και επιβαρύνουν την τσέπη του λαού δεν ελέγχονται δικαστικά; Δεν λογοδοτούν για τις αποφάσεις τους; Γιατί δεν υπόκεινται σε κυρώσεις όταν οι αποφάσεις τους καλύπτουν επί της ουσίας εξόφθαλμα εγκλήματα;

Τα ΜΜΕ περιορίζονται να περιγράφουν τα εγκλήματα υπαλλήλων, που είναι πιασιάρικα. Και παραγνωρίζουν ότι το μεγάλο έγκλημα το κάνουν αυτοί που με την ουσιαστική ατιμωρησία προωθούν το έγκλημα. Ας μπει φραγμός σ αυτή τη νοοτροπία μαφίας.

Όλοι μαζί τα φάγαμε

του Γιώργου Τσουκαλαδάκη, Facebook, 14/7/2016

Χτες το απόγευμα στην παραλία βρίσκω ένα φίλο μου 38 ετών που δουλεύει στον ιδιωτικό τομέα και εκτιμώ πολύ αλλά έχουμε χαθεί τα τελευταία χρόνια. Φυσικά η συζήτηση πάει στα πολιτικά και στο πόσο χάλια έχουνε πάει τα πράγματα οικονομικά τελευταία. 

Τον ρωτάω τι ψήφισε. Μου λέει σύριζα μια φορά, ΟΧΙ στο δημοψήφισμα και στην τελευταία δεν πήγε να ψηφίσει. Το είπε με ντροπή να πω την αλήθεια, που ξεγελάστηκε. Οι γονείς σου του λέω; Α οι γονείς μου τρεις φορές Σύριζα και ΟΧΙ στο δημοψήφισμα. Γιατί του λέω; Α γιατί ως συνταξιούχοι πιστεύανε στην 13 σύνταξη μου απαντάει ε έχουμε και τρία σπίτια...

Τι δουλειά έκανε η μητέρα σου και πότε βγήκε στη σύνταξη; Μου απαντάει στην Εθνική τράπεζα και με δύο ανήλικα τέκνα βγήκε με 20ετία με 1200 ευρώ περίπου σύνταξη στα 42 της! Σήμερα είναι πόσο του λέω; 69 μου λέει. Του εξηγώ πως πήρε και δύο τρία χρόνια άδειες εγκυμοσύνης άρα δούλεψε το πολύ για 17 χρόνια.

Σήμερα τι σύνταξη παίρνει τον ρωτάω; 1100 ευρώ μου απαντάει. Του λέω δηλαδή παίρνει ως τώρα 27 χρόνια σύνταξη τα 22 χρόνια επί 14 = 316.800 ευρώ, τα τελευταία 5 χρόνια επί 12= 66.000 ευρώ και -καλά να είναι να ζήσει άλλα 11 χρόνια- επί 12 = 145.200 ευρώ άρα συνολικά θα πάρει μόνο για σύνταξη από το κράτος 527.400 ευρώ, χωρίς να υπολογίσουμε το εφάπαξ φυσικά! Παίζει ποτέ να έχει δώσει ως εισφορές αυτά τα λεφτά; Όχι φυσικά μου λέει. 

Ε κατάλαβες τώρα γιατί η δική μας και άλλες τρεις γενιές ή δεν θα πάρουν καθόλου σύνταξη ή θα παίρνουν με 40 χρόνια δουλειάς 650 ευρώ; Για να τους πληρώνουμε φίλε μου, από μας τα πήρανε προκαταβολικά! Και αν βάλουμε και τα φάρμακα που θα λαμβάνει διά βίου και μια δυο εγχειρήσεις που θα χρειαστεί πιθανότατα να κάνει (τη νοσοκομειακή της και τη φαρμακευτική της δαπάνη), το ποσό μπορεί να ξεπεράσει τις 800.000 ευρώ μόνο για έναν άνθρωπο. 

Κούνησε το κεφάλι και συμφώνησε. Κατάλαβε πως όλοι μαζί τα φάγαμε. Κάτι που αδυνατούν πολλοί ακόμη και σήμερα να το καταλάβουν και οφείλουμε με παραδείγματα να τους το εξηγούμε. Ήρεμα και με λογικά επιχειρήματα. 
Τον ρώτησα αν θα ξαναψηφίσουν Αλέξη. Μου είπε όχι με τίποτα πλέον τον θεωρούν τον μεγαλύτερο ψεύτη όλων των εποχών. 

Κυριάκο θα ψηφίσουν του λέω; Δύσκολο μου λέει ρε Γιώργο, Πασόκοι ήταν πάντα και έχουν στο μυαλό τους το: ''Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά''. Κατάλαβα του λέω κουνώντας το κεφάλι μου συγκαταβατικά, ενώ είπα: ''αυτά μας φάγανε και μας τρώνε''. 

Εσύ; Εγώ δεν ξέρω αν θέλω να πάω να ψηφίσω μου λέει. Για Κυριάκο το συζητάς; Ναι μου λέει αν κάνει ανανέωση και δεσμευτεί για μείωση φόρων. Χαμογέλασα και του είπα πως το ίδιο ελπίζω. 

Κάπου εκεί αποφασίσαμε να ξαναβουτήξουμε.

Το πεγιότ και η Κουμουνδούρου

Ο ψυχοτρόπος κάκτος φυτρώνει στην Κουμουνδούρου και χρησιμοποιείται για τη σύνταξη ανακοινώσεων του ΣΥΡΙΖΑ

της Λώρης Κέζα, ΒΗΜΑgazino, 11/7/2016

Υπάρχει ένας µικρός κάκτος χωρίς αγκάθια (σαν μεγάλο κουμπί τον περιγράφουν) που όταν κάποιος τον μασουλήσει εισέρχεται σε καταστάσεις βαθιάς ενδοσκόπησης και διορατικότητας. Οι εγκυκλοπαίδειες λένε ότι το πεγιότ φυτρώνει στο Τέξας αλλά η πληροφορία είναι ανακριβής. Ο ψυχοτρόπος κάκτος φυτρώνει στην πλατεία Κουμουνδούρου και χρησιμοποιείται για την ευφάνταστη σύνταξη ανακοινώσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν δικαιολογείται αλλιώς - αυτά τα πράγματα δεν γράφονται νηφάλια, θέλουν μεσκαλίνη.

Με αφορμή την επέτειο του τραγέλαφου, δηλαδή του δημοψηφίσματος, το κυβερνητικό κόμμα πανηγυρίζει «την ανατροπή». Μασήστε λίγο πεγιότ και διαβάστε: «Το "Οχι" έχει μείνει στην Ιστορία ως η μεγάλη ανατροπή. Με τις εκλογές του Σεπτεμβρίου που ακολούθησαν άνοιξε ο δρόμος για μια διαφορετική πολιτική, με αναπτυξιακή προοπτική και κοινωνικό πρόσημο, δέσμευση για την αναδιάρθρωση του χρέους, χωρίς αγγλικό δίκαιο, χωρίς τα δυσθεώρητα πλεονάσματα στα οποία είχαν δεσμευτεί ΝΔ - ΠαΣοΚ».

Τεράστια ανατροπή. Πώς το έλεγε ο Αλέξης Τσίπρας, ότι θα καταργήσει τα Μνημόνια με έναν νόμο, ένα άρθρο; Ζήτησε στήριξη, την έλαβε με το δημοψήφισμα και έκανε το αντίθετο. Ειλικρινά τώρα, αν δεν το αντιλαμβάνονται ως μεγάλη ιστορική απάτη, έχουν πρόβλημα εκεί στο κυβερνών κόμμα. Αν καταγράφεται μια αληθινή ανατροπή, αυτή είναι εσωκομματική και αφορά τη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε Νέα Πασοκοδημοκρατία (εσωτερικού). Η δέσμευση «θα καταργήσουμε τον ΕΝΦΙΑ» έγινε «θα διατηρήσουμε τον ΕΝΦΙΑ για λιγάκι ακόμη, ούτε μισόν αιώνα, μην κλαίγεστε». Τα ίδια στον ΦΠΑ, στις μειώσεις συντάξεων, στα πάντα. Όλα ήταν ένα ψέμα.

Αυτή είναι, λοιπόν, η υπαρκτή Αριστερά, αυτή που με εξαπάτηση ανέλαβε τη διακυβέρνηση. Μια αγέλη από ψεύτες που υφάρπαξαν την ψήφο με υποσχέσεις και ανερμάτιστα προγράμματα. Αεροδρόμιο, λιμάνι, Αστέρας, οι πωλήσεις και παραχωρήσεις προχωρούν βάσει του προγράμματος του Σαμαρά, του Παπανδρέου, του Καραμανλή. Αν υπάρχει ανατροπή, αυτή αφορά τους όρους, που είναι χειρότεροι. Και πώς θα κρατηθεί στη θέση του άραγε αυτό το ψεύδος, η διακυβέρνηση της εξαπάτησης; Τρόποι υπάρχουν, ξεκινώντας από τον έλεγχο στη διακίνηση της πληροφορίας. Να κλείσουν τα κανάλια επειδή η κυβέρνηση θέλει μόνο τέσσερα κανάλια. Σε επόμενο βήμα μπορεί να αποφασίσει ότι μόνο πέντε εφημερίδες χωρούν στην αγορά του Τύπου και ότι μόνο δέκα ειδησεογραφικά sites χρειάζονται για την ενημέρωση. Είναι ελαφρώς καλύτερα από την Αλβανία του Χότζα, ελαφρώς καλύτερα από τα αυταρχικά καθεστώτα.

Για να παραμείνουν στην εξουσία καλλιεργούν ένα ταξικό μίσος, τον φθόνο για την καλοπέραση του άλλου. Αμέσως μετά το δημοψήφισμα του «Οχι» που έγινε «Μάλιστα», ξεκίνησε το κούρδισμα εναντίον της ιδιωτικής εκπαίδευσης, με πρόταση να αυξηθούν τα δίδακτρα κατά το ένα τέταρτο. Στόχος να τιμωρηθούν οι έχοντες και οι ψωροπερήφανοι που δεν πάνε σε δημόσιο σχολείο. Ακολούθησαν αρκετές δηλώσεις για τον «ακήρυκτο ταξικό πόλεμο υπέρ των χαμηλότερων στρωμάτων και εις βάρος των ευπορότερων».

Ταυτόχρονα δούλευε το σύστηµα με τα ρουσφέτια, με τις τοποθετήσεις συντρόφων, συγγενών και ατόμων που επιδεικνύουν ως μοναδικό προσόν τις διαπροσωπικές σχέσεις με κομματάρχες και τον εαμίτη παππού τους. Ταυτόχρονα, υπήρξαν σκάνδαλα για αναθέσεις εργολαβιών σε εταιρείες υπουργών, για αμύθητες τραπεζικές καταθέσεις βουλευτών που στάλθηκαν στο εξωτερικό, για συνταξιοδοτήσεις νέων ανθρώπων. Οι εμμονές παραμένουν, με την ηθική και νομική κάλυψη ταραχοποιών που καίνε την Αθήνα, με τη συμπαράσταση σε δολοφόνους τρομοκράτες, με την ανοχή σε καταληψίες εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και τραμπούκους του συνδικαλισμού.

Σε αυτό το πλαίσιο, το λιγότερο αλλά εντελώς χαρακτηριστικό είναι η παντελής έλλειψη καλών τρόπων ενός πρωθυπουργού που στέκεται παντού με τα πόδια ανοιχτά και τα χέρια στις τσέπες. Αυτή είναι η επανάσταση του Αλέξη Τσίπρα, να κλείνει όλα τα ντιλ της Νέας Πασοκοδημοκρατίας αλλά να μη φορά γραβάτα. Πόσο θλιβερή και ακαλαίσθητη είναι η υπαρκτή Αριστερά, τι κρίμα για τις προσδοκίες που υπήρξαν. Μόνο η μεσκαλίνη σώζει, αλλά πρόσκαιρα.

Απολογία ζωής

Βιβλία, βιβλία

του Αναστάση Βιστωνίτη, ΒΗΜΑ, 10/7/2016

Χανς Μάγκνους Εντσενσμπέργκερ: «Αναβρασμός», Μετάφραση Σπύρος Μοσκόβου. 

Εκδόσεις Βιβλιοπωλείου της Εστίας, 2016 - σελ. 330.

Ο Χανς Μάγκνους Εντσενσμπέργκερ ανήκει στους εμβληματικούς διανοουμένους και συγγραφείς της Γερμανίας που αναδείχθηκαν στη δεκαετία του 1960. Και από τη δεκαετία αυτή συνέλεξε τις εντονότερες αναμνήσεις του τις οποίες συνέθεσε σε ένα βιβλίο με τον χαρακτηριστικό τίτλο Αναβρασμός, τίτλο που εν πολλοίς χαρακτηρίζει την εποχή.

Πράγματι, ήταν μια περίοδος αναβρασμού, με πλήθος ανατροπές, με αμφισβητήσεις αλλά και με ένα δημιουργικό πνεύμα που αργότερα θα εξέλιπε. Δεν είναι τυχαίο που τη δική μας εποχή, συγκρινόμενη με τη δεκαετία του 1960, πολλοί τη θεωρούν μέτρια. Τότε το κύριο αίτημα ήταν να αλλάξει ο κόσμος και από τις δύο πλευρές του αποκληθέντος από τον Τσόρτσιλ «σιδηρού παραπετάσματος», ενώ τον σημερινό κόσμο δυσκολευόμαστε να τον κατανοήσουμε - πόσω μάλλον να τον αλλάξουμε.

Κανείς δεν θα μπορούσε να μας δώσει καλύτερα το δίπολο Ανατολή - Δύση στο βιωματικό επίπεδο από έναν συγγραφέα ο οποίος προερχόταν από τη διηρημένη, τότε, Γερμανία, ο οποίος μάλιστα υπήρξε ενεργό μέλος της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Σήμερα, στα 87 του χρόνια, ο Εντσενσμπέργκερ μας μεταφέρει σε εκείνη την εποχή μέσα σε ένα κλίμα νοσταλγίας αλλά και πικρής, συχνά, ειρωνείας. Όχι μόνο για τις αυταπάτες που καλλιεργήθηκαν τότε αλλά και τις διαψεύσεις που ακολούθησαν. Ο αναγνώστης μπορεί κλείνοντας το βιβλίο να συμπεράνει γιατί ο κόσμος μας είναι αυτός που είναι, αφού αναδύθηκε από τα ταραγμένα νερά μιας εποχής αναβρασμού.

Όταν ένας συγγραφέας αυτοβιογραφείται έχει κανείς κάθε λόγο να αναρωτιέται κατά πόσο αυτά που περιγράφει ανταποκρίνονται στην αλήθεια. Αλλά, σε τελική ανάλυση, κάθε μαρτυρία, στο λογοτεχνικό πεδίο τουλάχιστον, παρουσιάζεται υποκειμενική. Είναι κατά ένα μέρος η αλήθεια της εποχής και κατά ένα άλλο - το μεγαλύτερο - η αλήθεια του συγγραφέα ή ακόμη και το αληθοφανές ψέμα του.

Σαρκαστικό ύφος

Στο βιβλίο αυτό θα βρούμε τις αρετές (διόλου λίγες) του δοκιμιογράφου Εντσενσμπέργκερ. Την ποιότητα του ποιητή επίσης. Χωρίς να θέλω να προβώ σε αφελείς συγκρίσεις, θυμίζω ότι ο Εντσενσμπέργκερ ως ποιητής βγαίνει κατευθείαν από την μπρεχτική παράδοση. Το διαπιστώνουμε και στα ποιήματα που ενσωματώνει στο βιβλίο. Θα βρούμε και κάποιες από τις ποιότητες του εμβληματικού του μυθιστορήματος (που δεν είναι ακριβώς μυθιστόρημα) Το σύντομο καλοκαίρι της αναρχίας. Και ακόμη, την αμεσότητα της προσωπικής μαρτυρίας, ιδιαίτερα στα κεφάλαια που αναφέρονται στην Κούβα και τα ταξίδια του συγγραφέα στη Σοβιετική Ένωση.

Από τις πιο ζωντανές σελίδες είναι εκείνες που περιγράφουν τη συνάντηση που είχε ο Εντσενσμπέργκερ και άλλοι συγγραφείς και διανοούμενοι με τον Νικίτα Χρουστσόφ στη θερινή κατοικία του τελευταίου.

Το ίδιο θα παρατηρήσει κανείς - και σε μεγαλύτερη κλίμακα - στις σελίδες όπου περιγράφονται η ζωή στην Αβάνα και η κουβανέζικη κοινωνία. Το ενίοτε σαρκαστικό ύφος του Εντσενσμπέργκερ είναι διάχυτο σε όλο το βιβλίο. Ειρωνικά αντιμετωπίζει και τον εαυτό του - έστω και αναδρομικά. Με σαρδόνιο χιούμορ λ.χ. αναφέρεται στους βαγκνερικής διάρκειας λόγους του Φιντέλ Κάστρο και στις επιδόσεις του στο μπάσκετ: «Ο Ρομπέν των Δασών παίζει μπάσκετ» που «κερδίζει, αλλά εννοείται πάντα για τους φτωχούς και τους παρίες»

Στο βιβλίο υπάρχουν πλήθος λεπτομέρειες, πρόσωπα και περιστατικά που θα είχαν ξεχαστεί αν ο συγγραφέας δεν είχε κρατήσει - και ευτυχώς - αρκετές σημειώσεις. Έτσι, το ιστορικό πλαίσιο λειτουργεί ως χώρος υποδοχής της ατομικής εμπειρίας. Το απλό χρονικό γίνεται λογοτεχνία και αποκτά τη γοητεία της μυθιστορηματικής αφήγησης.

Αντιφάσεις και εντυπώσεις

Βέβαια, δεν έχουμε απλώς μιαν αναδρομή στην εποχή αλλά και μια προσωπική ανάπλασή της. Γι' αυτό και περιγράφοντας τις αντιφάσεις που έζησε ο Εντσενσμπέργκερ στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού είναι σαν να εξηγεί και τις αντιφάσεις όσων στη Δύση στρατεύθηκαν στην υπόθεση του κομμουνισμού.

Οι εμπειρίες ωστόσο συνοδεύονται από κάποιες εντυπώσεις, που ενίοτε δεν ανταποκρίνονται στην ιστορική αλήθεια ή δεν μπήκε στον κόπο ο ίδιος να τις διακριβώσει. Γράφει λ.χ. ότι ο πρόεδρος της Ένωσης Σοβιετικών Συγγραφέων Αλεξάντρ Φαντέγεφ, που αυτοκτόνησε στην ντάτσα του στο Περεντέλκινο έξω από τη Μόσχα το 1956, «λέγεται» ότι την επιστολή που βρέθηκε δίπλα του δεν την απηύθυνε στους δικούς του αλλά στην Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης. Αλλά δεν επρόκειτο για φήμη, για κάτι δηλαδή που απλώς «λέγεται». Η επιστολή δημοσιεύτηκε εδώ και αρκετά χρόνια.

Φυσικά ο Φαντέγεφ, ως γνήσιος σταλινικός, ήταν «σκληρός και ανάλγητος», καθώς έλεγε ο Έρενμπουρκ, αλλά αμφίβολο αν έστειλε συγγραφείς στο Γκουλάγκ. Μάλιστα, τον καιρό που ο Παστερνάκ δεν μπορούσε να δημοσιεύσει δικά του κείμενα τον βοήθησε να επιβιώσει αναθέτοντάς του μεταφράσεις. Αυτό αποδεικνύεται από τα ντοκουμέντα που είδαν το φως της δημοσιότητας μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Αλλά ο Εντσενσμπέργκερ μπορεί ενίοτε να μην είναι καλά πληροφορημένος, όμως δεν είναι άδικος, απόδειξη ότι αναγνωρίζει το συγγραφικό ταλέντο του Φαντέγεφ. 

Ένα τραγικό «ρομάντζο»

Από ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο δεν απουσιάζουν κατά κανόνα και γεγονότα που αφορούν τη στενά προσωπική ζωή του συγγραφέα. Η ερωτική περιπέτεια του Εντσενσμπέργκερ με τη γεμάτη πάθος Ρωσίδα Μάσα (μια προσωπικότητα εντελώς διαφορετική σε σχέση με τη δική του), που έγινε η δεύτερη γυναίκα του και από την οποία χώρισε το 1979, διατρέχει μεγάλο μέρος του βιβλίου. Είναι εμφανέστατο ότι η Μάσα τον σημάδεψε και ως άνθρωπο αλλά και ως ακτιβιστή και συγγραφέα. Και μπορεί κανείς να φανταστεί το χτύπημα που δέχτηκε όταν η Μάσα αυτοκτόνησε το φθινόπωρο του 1991.

Στη Γερμανία τα χρόνια που ακολούθησαν τη δεκαετία του 1960 έγιναν πολλές και σημαντικές αλλαγές - προς τη θετική κατεύθυνση, όπως διαπιστώνει ο Εντσενσμπέργκερ, που το πολιτικό ζήτημα κυριαρχεί σε όλο το συγγραφικό του έργο - και όχι μόνο στα δοκίμιά του. Το συμπέρασμα, το οποίο προκύπτει από το βιβλίο του αυτό, που συνιστά, θα λέγαμε, και μια «απολογία ζωής», είναι ότι ο κόσμος που προέκυψε μετά τη δεκαετία του 1960 μπορεί να μην ανταποκρίνεται στα οράματα των πρωταγωνιστών της, αλλά σίγουρα είναι καλύτερος από τον παλιό.

Tο Σχέδιο Β' του Γ. Βαρουφάκη

Liberal, 5/7/2016

Κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης, άμεση εθνικοποίηση της Τράπεζας της Ελλάδος, επαναπροσδιορισμός των καταθέσεων σε Νέα Δραχμή, μέτρα για την εγγύηση της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, επιστράτευση δημοσίων υπαλλήλων.

Οι παραπάνω ενέργειες αποτελούσαν το βασικό περίγραμμα του Σχεδίου Β ή «Σχεδίου Χ» που προετοίμαζε από τον Μάρτιο του 2015 με εντολή του Γιάνη Βαρουφάκη και υπό συνθήκες άκρας μυστικότητας -που περιελάμβανε ασφαλείς επικοινωνίες, ακόμη και τοποθέτηση κινητών τηλεφώνων σε ψυγεία ξενοδοχείων!- το «πολεμικό συμβούλιο» του τότε υπουργού Οικονομικών, με βασικό συντονιστή τον Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ.

Σύμφωνα με την "Καθημερινή", τις ενέργειες αυτές περιγράφει λεπτομερώς ο Αμερικανός καθηγητής στο βιβλίο του «Καλώς όρισες στη μαρτυρική αρένα», και υποστηρίζει μάλιστα ότι αυτοί που κλήθηκαν να αναπτύξουν το σχέδιο, μεγαλοποιούσαν τις δυσκολίες και παρέβλεπαν «κάποιες ευοίωνες προοπτικές». 

Κατά το διάστημα της έκτακτης ανάγκης, η Τράπεζα της Ελλάδος θα έπρεπε να εθνικοποιηθεί είτε μέσω προεδρικού διατάγματος, είτε μέσω Γενικής Συνέλευσης. Για την εισαγωγή νέου νομίσματος, όμως, θα έπρεπε να τροποποιηθεί και το καταστατικό της ΤτΕ. Με βάση το σενάριο του Σχεδίου Β, για την αποτροπή συμψηφισμού των καταθέσεων με τον ELA, οι τράπεζες θα εθνικοποιούνταν αμέσως, θα ανακεφαλαιοποιούνταν σε Νέα Δραχμή και θα έμεναν κλειστές για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα, μέχρι τη μετατροπή του νομίσματος. Για την κάλυψη μισθών και συντάξεων θα έπρεπε να εκτυπωθούν άμεσα υποσχετικές.

Κατά τη διαδικασία μετάβασης στο νέο νόμισμα, υπεύθυνοι για τη δημόσια τάξη, την ασφάλεια και τις προμήθειες θα ήταν οι υπουργοί Aμυνας και Εσωτερικών. Θα ήταν αναγκαίο να υπάρξει έλεγχος και εξοικονόμηση στις προμήθειες καυσίμων, γράφει ο Γκάλμπρεϊθ, ενώ οι υπάλληλοι που στελεχώνουν σημαντικούς δημόσιους οργανισμούς (σχολεία, νοσοκομεία, αστυνομία), θα έπρεπε να επιστρατευθούν. Κατόπιν θα έπρεπε να ακολουθήσει διάγγελμα του πρωθυπουργού που θα ανακοίνωνε τη μετάβαση στο νέο νόμισμα και εντολή για εκτύπωση νέων χαρτονομισμάτων.

Ο Γκάλμπρεϊθ δεν κρύβει την απογοήτευσή του για το γεγονός ότι το Σχέδιο δεν εφαρμόστηκε. «Πραγματοποιήθηκε μια συνάντηση υψηλού επιπέδου για το ζήτημα, ο πρωθυπουργός δεν ζήτησε ενημέρωση από μας και η εργασία επί του θέματος τερματίστηκε με την υποβολή ενός εκτενούς υπομνήματος στις αρχές Μαΐου», σημειώνει.

Ενδιαφέρουσες είναι οι πληροφορίες που παρουσιάζει ο Γκάλμπρεϊθ για την επικοινωνία της κυβέρνησης με τις ΗΠΑ, καθώς εμφανίζεται ως βασικός δίαυλος της κυβέρνησης με Αμερικανούς αξιωματούχους. «Υπάρχει η αίσθηση εδώ ότι οι ΗΠΑ είναι οι πολυτιμότεροι σύμμαχοι της Ελλάδας λόγω σύγκλισης συμφερόντων και ότι το ΔΝΤ είναι ενδεχομένως ο δεύτερος πολυτιμότερος σύμμαχος εν μέρει λόγω της επιρροής που ασκούν σ’ αυτό η κυβέρνηση των ΗΠΑ και το Κογκρέσο», έγραφε σε e-mail του προς την αναπληρώτρια υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ Σάρα Ράσκιν στις 8 Φεβρουαρίου του 2015. Στο ίδιο μήνυμα, ο συγγραφέας εμφανιζόταν δυσαρεστημένος από την αποστολή του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών στην Αθήνα, ενώ διαμαρτυρόταν για τη συνεργασία του πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα, επικρίνοντάς τον ως «εχθρικό και τελείως εκτός γραμμής σε σχέση με τη δήλωση του προέδρου Ομπάμα».

Ο ΕΝΦΙΑ που θα καταργούσαν οι Συριζ-Ανέλ

Οι «μεγάλοι τιμωροί» του ΕΝΦΙΑ τιμώρησαν τον εαυτό τους!

της Σοφίας Βούλτεψη, Ελεύθερη Ζώνη, 4/7/2016

Η φορολογική βάση για τον ΕΝΦΙΑ διευρύνθηκε, με το όριο υπαγωγής στον συμπληρωματικό φόρο να μειώνεται από τις 300.000 στις 200.000!

Παράλληλα, αλλάζουν και οι συντελεστές. Δηλαδή οι συντελεστές που δεν τους άρεσαν κυμαίνονταν από 0,1% ως 1%, ενώ για το 2016 οι συντελεστές θα κυμαίνονται από 0,1% ω; 1,5%.

Σημειώστε δεν πως αυτοί οι συντελεστές θα εφαρμοστούν επί ακινήτων των 200.000 και όχι των 300.000 ευρώ.

Επιπλέον, στον συμπληρωματικό φόρο υπάγονται πλέον και τα αγροτεμάχια.

Για να γνωρίζουν οι ενδιαφερόμενοι «ψηφοφόροι του ΕΝΦΙΑ» ο συμπληρωματικός φόρος ακινήτων επιβάλλεται  επί της αξίας της περιουσίας και όχι επί κάθε ακινήτου χωριστά, όπως συμβαίνει με τον ΕΝΦΙΑ.

Οπότε αντιλαμβάνεται το θα συμβεί σε όσους διαθέτουν και ακίνητα και αγροτεμάχια.

Το συμπέρασμα είναι πως όσοι ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ για να μην πληρώνουν ΕΝΦΙΑ, θα τον πληρώσουν διπλά και τριπλά.

Όσοι δηλαδή νόμιζαν ότι τιμωρούν, τιμωρούνται τώρα με τον πιο σκληρό τρόπο – διότι την τιμωρία την προκάλεσαν οι ίδιοι στον εαυτό τους.

Αυτό είναι το βαρύ τίμημα που πληρώνουν όσοι ποντάρουν σε τυχοδιώκτες.

Ας θυμίσουμε μερικά από αυτά που θεώρησαν πως έπρεπε να πιστέψουν οι «μεγάλοι τιμωροί» - του εαυτού τους:

-21 Δεκεμβρίου 2013, Αλ. Τσίπρας, ομιλία στη συζήτηση του νομοσχεδίου για τον ΕΝΦΙΑ: «Εμείς λέμε ότι αυτό που ετοιμάζεται είναι ένα ριφιφί, τα προεόρτια μιας τεράστιας επιχείρησης υποτίμησης των αξιών. Ένα ριφιφί στην ιδιωτική περιουσία, στα μέσα παραγωγής του φτωχού και μικρομεσαίου αγρότη. Ο φτωχός και μικρομεσαίος αγρότης που δεν έχουν πια εισοδήματα, διότι έχει αυξηθεί το κόστος παραγωγής, το ενεργειακό κόστος είναι υψηλό, τα αγροτικά εφόδια έχουν πολύ υψηλό κόστος, δεν έχει ρευστότητα γιατί δεν έχει η τράπεζα να τους στηρίζει. Και έρχεστε εσείς και βάζετε επιπλέον φόρο στο μέσο με το οποίο μπορεί να παράξει για να ζήσει. Κι ύστερα κατηγορείτε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι έχει μια πολιτική υψηλών φόρων» /  «Μας ρωτάτε διαρκώς «πού θα βρείτε τα λεφτά». Δε θα τα βρούμε στις στάνες και τα αμπελοχώραφα τα λεφτά» /

«Θέλουμε κίνητρα για την παραγωγική ανασυγκρότηση και την ανάπτυξη.

Επομένως, η φορολόγηση των αγροτεμαχίων σε μια συγκυρία υπερβολικά δύσκολη για τα αγροτικά νοικοκυριά πλήττει την αγροτική παραγωγή. Καταδικάζει τον κόμβο της υπαίθρου και της αγροτικής παραγωγής σε ακόμα μεγαλύτερη απόγνωση» / «Σε λίγες ημέρες, εσείς, οι βουλευτές της περιφέρειας, θα βρεθείτε στις ιδιαίτερες πατρίδες σας. Θα βρεθείτε δίπλα στον αγροτικό κόσμο που ξεκληρίζεται. Οι βουλευτές των αστικών κέντρων θα βρεθείτε δίπλα στους ανθρώπους που με τρόμο και ανησυχία θα περιμένουν να δουν τι τους ξημερώνει με τα σπίτια και το βιός τους. Θα σας παρακαλούσα, λοιπόν, να το σκεφτείτε και μια δεύτερη φορά. Να μη γίνετε συμμέτοχοι κι εσείς στο έγκλημα. Αλλιώς, το καλό κουράγιο θα σας χρειαστεί».

-24 Αυγούστου 2014, Τσίπρας, συνέντευξη Real News. Κατάργηση της αθλιότητας του ΕΝΦΙΑ που γονατίζει τα μεσαία νοικοκυριά και δημεύει τη μικρή περιουσία.

-13 Σεπτεμβρίου 2014, Αλ. Τσίπρας, ομιλία και ανακοίνωση του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης» στο πλαίσιο της ΔΕΘ:  «Ο ΕΝΦΙΑ είναι ο φόρος-σύμβολο της κοινωνικής αδικίας που διατρέχει το σύνολο της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης Σαμαρά. Είναι φόρος υπερ των εχόντων, διότι δεν αθροίζει την αξία όλων των ακινήτων που διαθέτουν και δεν φορολογεί αυτήν την αξία με προοδευτική φορολογική κλίμακα και αφορολόγητο όριο. Είναι φόρος σε βάρος των φτωχών και των οικογενειών με παιδιά και χαμηλά εισοδήματα, με μόνη περιουσία την κύρια κατοικία τους.

Ο ΕΝΦΙΑ, λοιπόν, δεν μπορεί να διορθωθεί, δεν μπορεί να βελτιωθεί – μπορεί μόνον να καταργηθεί».

- 13 Οκτωβρίου 2014, Κατρούγκαλος, άρθρο στην «Αυγή»: «Ακόμη και οι νοικοκυραίοι της Νέας Δημοκρατίας ξέρουν πια ότι δεν είναι οι κομμουνιστές που τους παίρνουν τα σπίτια, αλλά ο ΕΝΦΙΑ. Οι αυταπάτες όμως ενός πρωθυπουργού δεν είναι αποκλειστικά δική του υπόθεση ή του ψυχιάτρου του». (Αυτό για να θυμόμαστε και τι έλεγε για τις αυταπάτες)

-14 Ιανουαρίου 2015, Σκουρλέτης, ΑΠΕ: «Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δεσμευτεί μέσα από την παρουσίαση του προγράμματός του στη Θεσσαλονίκη ότι το πρώτο πράγμα που θα κάνει, τα πρώτα μέτρα που θα ξεκινήσει να βάζει μπρος αφορούν αυτό που ονομάζουμε ανάσχεση της ανθρωπιστικής κρίσης, αλλά και την επανεκκίνηση της οικονομίας. Θέλω να είμαι πιο συγκεκριμένος: Η άμεση κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, αυτού του ληστρικού και ισοπεδωτικού φόρου επί των ακινήτων, που ουσιαστικά οδηγεί στη δήμευση της ακίνητης περιουσίας και δεν προστατεύει την πρώτη κατοικία».

-14 Ιανουαρίου 2015, Ν. Παππάς, Βήμα Fm (Παπαπαναγιώτου-Ραβανός):

«- Τον ΕΝΦΙΑ του 2015 θα τον εισπράξετε;

-Παππάς: «Για το 2015 έχει κατατεθεί ένας προϋπολογισμός ο οποίος  θα αναμορφωθεί  αλλά δεν μπορούμε αναδρομικά να δώσουμε πίσω τα λεφτά. Έχουμε πει ότι ο ΕΝΦΙΑ θα αντικατασταθεί από τον φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας θα προστατευτεί η 1^η κατοικία και έχουμε  αποτιμήσει το ύψος και τον όγκο του φόρου να είναι  στα 2 δις παρακάτω από τα 3,4 τα οποία ισχύουν τώρα.

-Τον ΕΝΦΙΑ του 2015 θα τον εισπράξετε και μετά θα αντικατασταθεί από κάτι άλλο;

-Παππάς: Θα γίνει αμέσως.

- Άρα δεν θα εισπραχτεί 2015 ο ΕΝΦΙΑ;

-Παππάς: Είναι στα πρώτα μέτρα μας είναι  δέσμευσή μας».

-17 Ιανουαρίου 2015, Αλ. Τσίπρας, ομιλία στο Αγρίνιο: «Εμείς, πολίτες του Αγρινίου, θα καταργήσουμε τον ΕΝΦΙΑ, γιατί θα καταργήσουμε και την τρόικα και το Μνημόνιο».

-17 Ιανουαρίου 2015, Αλ. Τσίπρας, Σκάι: «Είναι σαφές ότι το 2015 ο φορολογούμενος  δεν θα πληρώσει ΕΝΦΙΑ»

-Αλ. Τσίπρας, συνάντηση με κτηνοτρόφους στο εκλογικό κέντρο του ΣΥΡΙΖΑ στα Τρίκαλα, 18 Ιανουαρίου 2015: «Θα σας απαντήσω επιγραμματικά. Φορολογικές ελαφρύνσεις και κίνητρα. Ήδη έχουμε εξαγγείλει ένα πρόγραμμα που αφορά στους κτηνοτρόφους και τους αγρότες. Πρώτον ο ΕΝΦΙΑ. Εδώ έχουν φορολογήσει ό,τι πετάει και ό,τι κολυμπάει. Ο ΕΝΦΙΑ θα καταργηθεί».

-21 Ιανουαρίου 2015, Αλ. Τσίπρας, ομιλία στην Πάτρα: «Έχουμε δεσμευτεί ότι θα καταργήσουμε τον ΕΝΦΙΑ – και θα το κάνουμε».

-21 Ιανουαρίου 2015, Ν. Παππάς, τηλεόραση του Alpha: «Σε αντίθεση με την κυβέρνηση που κατέστρεψε τη μεσαία τάξη με τον ΕΝΦΙΑ και την υπερφορολόγηση των μικροεπαγγελματιών, φορολογική αρχή για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ότι δεν θα φορολογείται η πρώτη κατοικία, καθώς και το αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ».

-22 Ιανουαρίου 2015, Αλ. Τσίπρας, ομιλία στην Αθήνα: «Έχουμε σχέδιο και δεσμευόμαστε: Απλό και δίκαιο φορολογικό σύστημα. Φορολογική ελάφρυνση των χαμηλών και μεσαίων στρωμάτων. Με αφορολόγητο στα 12000 ευρώ για όλους. Με την Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και αντικατάστασή του με Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας, με υψηλό αφορολόγητο όριο, ώστε η συντριπτική πλειοψηφία της πρώτης κατοικίας να μην φορολογείται».

-23 Ιανουαρίου 2015, Αλ. Τσίπρας, ομιλία στο Ηράκλειο Κρήτης: «Ο ΣΥΡΙΖΑ εγγυάται για ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, με επαναφορά του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ. Την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και αντικατάστασή του με Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας, με υψηλό αφορολόγητο όριο, ώστε η συντριπτική πλειοψηφία της πρώτης κατοικίας να μην φορολογείται. Με το δικό μας φορολογικό πρόγραμμα δεν έχει κανένα λόγο να ανησυχεί η μεσαία τάξη, που η απερχόμενη κυβέρνηση προσπαθεί σήμερα να τρομοκρατήσει»

-8 Φεβρουαρίου 2015, Ομιλία Τσίπρα επί των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης: «Καταργούμε τον ΕΝΦΙΑ από το 2015 και τον αντικαθιστούμε με Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας. Θέλω, όμως, εδώ να είμαι ξεκάθαρος. Καλώ όλους τους πολίτες στις παρούσες συνθήκες και με δεδομένες τις ασφυκτικές πιέσεις που υφιστάμεθα να ανταποκριθούν στην εθνική προσπάθεια και να καταβάλουν τις τελευταίες δόσεις που αντιστοιχούν στο φόρο του 2014. Το 2015, όμως, δεν θα υπάρχει ΕΝΦΙΑ. Και αυτό είναι δέσμευση».

-24 Μαρτίου 2015, Φίλης, Παραπολιτικά. «Ο ΕΝΦΙΑ φεύγει. Θα αντικατασταθεί με έναν φόρο που δεν θα πιάνει τα δυαράκια και τα τριαράκια».

-27 Μαρτίου 2015, Τσακαλώτος, Σταρ. Εκτός λίστας οι συντελεστές φορολόγησης και ο ΕΝΦΙΑ. Πρόθεσή μας να μην αυξηθεί ο ΦΠΑ στα νησιά. Η λίστα δεν θα περιλαμβάνει ιδιωτικοποιήσεις.

-31 Μαρτίου 2015, Γ. Σακελαρίδης, κυβερνητικός εκπρόσωπος, Αντέννα. «Οι κόκκινες γραμμές είναι οι συντάξεις, τα εργασιακά και η αύξηση του ΦΠΑ. Δεν υπάρχει λόγος να βάλουμε δίλημμα συντάξεις ή ΔΝΤ. Ό,τι κάνουμε το κάνουμε διασφαλίζοντας ότι δεν θα φθάσουμε σε αυτό το σημείο. Η κυβέρνηση δεν θα εισπράξει τον ΕΝΦΙΑ για το 2015, αφού θα καταργηθεί και θα σχεδιαστεί άλλος νόμος. Στην ουσία έχει σταματήσει να υλοποιείται η πολιτική του μνημονίου».

-3 Απριλίου 2015, Σκουρλέτης, real fm (Κ. Μακρή): «Εγώ δεν έχω δει καμία πολυγλωσσία στο θέμα του ΕΝΦΙΑ. Είναι σαφές ότι θα καταργηθεί εντός του 2015. Όλοι συμφωνούν ότι δεν θέλουμε να υπάρξει αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά, είτε στα ξενοδοχεία, είτε στα φάρμακα».

Τέλος, υπενθυμίζω ότι τον Αύγουστο του 2014, συνέταξαν δύο νομικοί για όσους φορολογούμενους αρνηθούν να πληρώσουν το νέο κυβερνητικό «χαράτσι», ο  Γιάννης Καρδαράς, επικεφαλής της παράταξης της Ριζοσπαστικής Αριστεράς στον Δικηγορικό Σύλλογο Πειραιά και Γιάννης Βρέλλος, μέλος της παράταξης και εκλεγμένος στο ΔΣΠ, συνέταξαν εξώδικη δήλωση επιφύλαξης πληρωμής του ΕΝΦΙΑ, η οποία προβλήθηκε αρκούντως από την «Αυγή» στις 27 του μήνα, υπό τον τίτλο «πώς δεν θα πληρώσετε τον ΕΝΦΙΑ». Έστειλαν δε για κάθε ενδιαφερόμενο/η Σχέδιο Ενδικοφανούς Προσφυγής και Σχέδιο Δήλωσης Επιφύλαξης για τις Καταβολές, «εάν κάποιος αποφασίσει να πληρώσει», που έπρεπε να υποβληθούν μέχρι τις 28.8 στο Δικαστικό Τμήμα της Εφορίας.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, τους φουμάρισαν μια χαρά, κάνοντάς τους να πιστέψουν ότι και δεν θα πληρώσουν και θα ρίξουν στην κάλπη ψήφο τιμωρίας…

Μύθοι και Brexit

του Πάσχου Μανδραβέλη, Καθημερινή, 3/7/2016

Δ​​εν υπάρχει βρετανική εφημερίδα που να μη δημοσίευσε κάποιο ψέμα για την Ευρώπη, από εκείνους τους μύθους που με τον χρόνο σωρεύτηκαν σαν σκόνη πάνω στην πολιτική διαδικασία της Γηραιάς Αλβιώνος, για να καταλήξει σταδιακά στο Brexit της 23ης Ιουνίου. Ακόμη και ο Observer δημοσίευσε στις 20.2.2004 την ακόλουθη «είδηση»: «Πράξεις ευγένειας, όπως το τάισμα των κύκνων με ψωμί, απαγορεύτηκαν με μια νέα οδηγία της Κοινότητας, όπως επίσης απαγορεύτηκε στους φούρνους και στις βιομηχανίες τροφίμων να δίνουν τα περισσεύματά τους σε άστεγους ή οργανώσεις προστασίας της άγριας πανίδας. Η οδηγία προβλέπει ότι όσοι δίνουν ή παίρνουν τρόφιμα, πρέπει να έχουν άδεια (που) κοστίζει περί τις 2.000 λίρες Αγγλίας εκάστη».

Τα τελευταία τριάντα χρόνια, ο βρετανικός Τύπος έκανε πάρτι με τους πιο εξωφρενικούς ευρωμύθους που μπορεί να φανταστεί κανείς. Η Sun του Ρούπερτ Μέρντοχ έγραφε το 1994 ότι οι Βρυξέλλες θα επέβαλλαν την πώληση προφυλακτικών μόνο ενός μεγέθους σε ολόκληρη την Ε.Ε., «αδιαφορώντας για τα ιδιαίτερα εθνικά χαρακτηριστικά των ανδρικών μορίων»! Η ίδια εφημερίδα το 1999 ανακοίνωνε ότι, επειδή υπάρχουν 4.400 ατυχήματα με τα φερμουάρ των παντελονιών, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σκόπευε να απαγορεύσει τα φερμουάρ και τα στενά παντελόνια, πλήττοντας τις βρετανικές εξαγωγές. Η Daily Telegraph ανακοίνωνε ότι οι καμπάνες σιγούν στη Βρετανία, από τον φόβο ευρωπαϊκών προστίμων. Σύσσωμος ο ταμπλόιντ Τύπος της Βρετανίας ανακοίνωνε στις 21 Σεπτεμβρίου του 1994 ότι «οι καμπυλωτές μπανάνες απαγορεύτηκαν από τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών και τα μανάβικα διατάχθηκαν να μην πωλούν φρούτα που είναι πολύ μικρά ή αφύσικα στραβά» (The Sun, Daily Mirror, Daily Mail, Daily Express).

Ψαράδες με φιλέ

Πάνω από 640 βρετανικούς ευρωμύθους κατέγραψε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο «Euromyths A-Z index». Γράφτηκε ότι τα αυγά θα πάψουν να αποκαλούνται αυγά, ότι θα απαγορευτεί το βρετανικό τυρί, ότι τα νεκρά κατοικίδια θα αποτεφρώνονται σε ειδικούς κλιβάνους, ότι οι ψαράδες θα υποχρεωθούν να φορούν φιλέ στα μαλλιά. Το φαινόμενο υπήρξε τόσο έντονο, που από το 2001, η επιθεώρηση για δημοσιογραφικά θέματα Columbia Journalism Review έκανε αφιέρωμα στους ευρωσκεπτικιστικούς μύθους του βρετανικού Τύπου. «Το να διαβάζει κάποιος ευρωπαϊκά θέματα στον βρετανικό Τύπο μοιάζει με απέλπιδα αναζήτηση της αλήθειας», έγραψε τότε η ανταποκρίτρια των New York Times, Sarah Lyall. «Το να γράφει για ευρωπαϊκά θέματα είναι εξοργιστική κατάσταση. Οι ανταποκριτές των σοβαρών εφημερίδων στις Βρυξέλλες έχουν συνεχώς παράπονα επειδή πρέπει να πείθουν τους αρχισυντάκτες τους ότι τα ρεπορτάζ για την καθημερινή λειτουργία της Ε.Ε. –πλην εκείνων που τεκμηριώνουν την αρνητική εικόνα της Ευρώπης– είναι σημαντικά για να δημοσιευτούν. “Αν δεν είναι αντιευρωπαϊκό το θέμα”, λέει ένας ανταποκριτής, “γίνεται μονόστηλο”. Ο ίδιος πιστεύει πως οι αρχισυντάκτες έχουν μαύρα μεσάνυχτα για την Ευρώπη. “Κανείς στο Λονδίνο δεν έχει περάσει από δω. Η άποψη για τις Βρυξέλλες είναι ότι κατοικούνται από διαβολικά όντα και όλα πρέπει να ταιριάζουν σ’ αυτήν την αντίληψη”. Αλλοι ανταποκριτές παραπονιούνται ότι τα ρεπορτάζ που στέλνουν ξαναγράφονται από τους πολιτικούς συντάκτες που βάζουν την ευρωσκεπτικιστική άποψη».

«Είμαστε σκεπτικιστές και αντιφεντεραλιστές σε ό,τι αφορά την Ευρώπη», δήλωσε στο CJR ο διευθυντής της εφημερίδας Daily Mail, Robin Esser. «Ο σκεπτικισμός για την Ευρώπη», λέει ο διευθυντής της, «αντανακλά τους φόβους των αναγνωστών μας. Όπως είναι φυσικό παίρνουμε υπόψη τους αναγνώστες μας όταν λαμβάνουμε τις εκδοτικές αποφάσεις. Η δουλειά μας, εξάλλου, δεν είναι να γίνουμε αντιδημοφιλείς στους αναγνώστες μας. Η δουλειά μας είναι να πουλάμε εφημερίδες».

Παρένθεση: Αν αυτό θυμίζει τη στάση που κράτησαν τα ελληνικά ΜΜΕ, σε σχέση με την Ε.Ε. τα χρόνια της κρίσης, δεν αποτελεί σύμπτωση. Δεν ήταν μόνο οι πολιτικοί που έλεγαν αντιμνημονιακές μπαρούφες από τα μπαλκόνια. Ηταν και τα ελληνικά τηλεοπτικά πρωινάδικα (που αντιμετωπίζουν μεγάλο ανταγωνισμό για θεαματικότητες) που μοίραζαν αφειδώς ανοησίες για τους κινδύνους των ιδιωτικοποιήσεων· οι κατάρες στα τηλεκαφενεία για την απελευθέρωση των αγορών που θέλουν οι ανάλγητοι τροϊκανοί· οι κλαυθμοί για τους αγρότες που θα φορολογηθούν όπως οι υπόλοιποι Ελληνες· οι περισπούδαστες αναλύσεις για έναν «άλλο κεϊνσιανισμό», σύμφωνα με τον οποίο κάποιοι θα μας δανείζουν για να αναπτυσσόμαστε καταναλώνοντας κ.λπ. Όπως τα βρετανικά ΜΜΕ τροφοδότησαν τον ευρωσκεπτικισμό με μισές αλήθειες και ολόκληρα ψέματα, έτσι και τα ελληνικά ΜΜΕ παρουσίασαν το μνημόνιο σαν μια σειρά «τρελών απαιτήσεων των δανειστών» και όχι σαν μια ολοκληρωμένη συμφωνία με τη χώρα. Εξ ου και κάθε λίγο και λιγάκι μέτρα που έπρεπε να είχαν εφαρμοστεί από το 2010, παρουσιάζονται από τα ελληνικά ΜΜΕ ως νέα. Ετσι όμως χτίστηκαν πολιτικές καριέρες και εδώ και στη Βρετανία. Κλείνει η παρένθεση...

Παραπλανητικά ρεπορτάζ

Ο πρώην αρχισυντάκτης των Times του Λονδίνου Martin Fletcher έζησε την αντιευρωπαϊκή φρενίτιδα στο πετσί του. Υπήρξε ανταποκριτής των Times στις Βρυξέλλες και έγραψε πρόσφατα στους New York Times: «Για δεκαετίες οι βρετανικές εφημερίδες προσέφεραν στους αναγνώστες τους ένα ατέλειωτο ποτάμι από μεροληπτικά, παραπλανητικά, ακόμη και λανθασμένα ρεπορτάζ για τις Βρυξέλλες. Ο δημοσιογράφος που έδωσε τον τόνο ήταν ο Μπόρις Τζόνσον, πολύ πριν γίνει δήμαρχος του Λονδίνου και πρωταγωνιστής της καμπάνιας του Brexit. Ο κ. Τζόνσον, ο οποίος απολύθηκε από τους Times του Λονδίνου επειδή πλαστογράφησε μια δήλωση, έκανε όνομα στις Βρυξέλλες (ως ανταποκριτής της Daily Telegraph πλέον) όχι επειδή επειδή έκανε τίμιο ρεπορτάζ, αλλά υιοθετώντας ακραίο ευρωσκεπτικισμό, με επιθέσεις, κοροϊδίες και μειωτικούς χαρακτηρισμούς για την Ε.Ε... Τα άρθρα του ήταν ζωντανά αλλά είχαν ελάχιστη σχέση με την αλήθεια.

»Οι ανταποκρίσεις του κ. Τζόνσον θάμπωσαν τις υπόλοιπες εφημερίδες της Βρετανίας, που είναι εξαιρετικά ανταγωνιστικές. Ηταν πιο διασκεδαστικές, από τα συνηθισμένα στεγνά ρεπορτάζ των Βρυξελλών. Οι διευθυντές των άλλων εφημερίδων –κυρίως των ταμπλόιντ, αλλά όχι μόνο– άρχισαν να πιέζουν τους δικούς τους ανταποκριτές για να φτάσουν και να ξεπεράσουν τις φανταστικές διηγήσεις του κ. Τζόνσον.

»Όταν το 1999 έφτασα στις Βρυξέλλες, οι αρχισυντάκτες μου ζητούσαν μόνο ρεπορτάζ για τους “απρόσωπους ευρωκράτες που ήθελαν να καθορίσουν τη μορφή των αγγουριών που θα πωλούνται στη Βρετανία” ή τα σχέδιά τους να επιβάλουν ένα “ευρωπαϊκό υπερκράτος” και ρεπορτάζ για τους Βρετανούς πρωθυπουργούς, που δίνουν θαρραλέες μάχες οπισθοφυλακής ενάντια σε μια εχθρική ήπειρο (σ.σ. αυτό κι αν θυμίζει κάτι). Το μεγαλύτερο μέρος του βρετανικού Τύπου είναι ανίκανο να δει την Ευρωπαϊκή Ένωση με άλλο μάτι. Αυτού του τύπου η αφήγηση αντανακλά και εκμεταλλεύεται τον εγγενή εθνικισμό, την ιστορική αίσθηση ανωτερότητας και καταφρόνιας προς τους ξένους, που έχουν οι αναγνώστες».

Το άρθρο του Martin Fletcher (δημοσιεύτηκε στις 21.6.2016) καταλήγει με μια προειδοποίηση: «Ο κ. Τζόνσον και άλλοι οπαδοί του Brexit τώρα κάνουν καμπάνια εναντίον της καρικατούρας της Ευρώπης που οι ίδιοι δημιούργησαν. Ζητούν από τους πολίτες να χωρίσουν από ένα τέρας, που είναι τόσο αληθινό όσο το τέρας του Λοχνές. Ο κ. Τζόνσον μπορεί να είναι πνευματώδης και διασκεδαστικός, αλλά είναι εξαιρετικά επικίνδυνος. Αυτό που ξεκίνησε σαν ανέκδοτο μπορεί να προκαλέσει τεράστια καταστροφή στη χώρα».

Τελικώς, το ανέκδοτο κέρδισε...