του Νίκου Δήμου, Protagon.gr, 17/12/2014
Μέχρι τώρα πίστευα πως οι Έλληνες
διαιρούνται σε δύο κατηγορίες: α) αυτούς που μισούν το Μνημόνιο και θέλουν να
το σκίσουν (μεταξύ αυτών, παλαιά – και πρόσφατα πάλι – ο Αντώνης Σαμαράς)
και β) αυτούς που επίσης μισούν το μνημόνιο αλλά το ανέχονται ως αναγκαίο κακό,
για να δανειζόμαστε χρήματα με φτηνό επιτόκιο.
Ε, λοιπόν,
προχθές ανακάλυψα κάποιον που αγαπάει το Μνημόνιο! Όχι δεν είναι ανεγκέφαλος,
ηλίθιος, με νοητική υστέρηση, αλλά ένας άνθρωπος που τον ξέρω χρόνια,
καλλιεργημένος, ευφυής και συνήθως σωστός στις απόψεις του. Δεν είχαμε ποτέ
συζητήσει για το Μνημόνιο και όταν ήρθε η κουβέντα με κατέπληξε λέγοντας: «Το
Μνημόνιο είναι το καλύτερο πράγμα που μας συνέβη εδώ και δεκαετίες. Μακάρι να
μείνει για πάντα».
-Μίλα καλά!
-Είναι η γνώμη
μου από τότε που διάβασα το πρώτο. Και πρέπει να σου πω ότι είμαι από τους ελάχιστους
Έλληνες, που τα έχουν διαβάσει όλα!
-Έχω μείνει
άναυδος!
-Το φαντάζομαι.
Αλλά για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα: Πες μου τι νομίζεις πως είναι τα
μνημόνια;
-Είναι οι όροι
που μας θέτουν οι δανειστές για να μας δανείσουν.
-Σωστά. Και οι
όροι αυτοί ποιους αφορούν, αυτούς ή εμάς;
-Προφανώς εμάς.
-Και τι μας
ζητάνε να κάνουμε;
-Περικοπές,
φόρους, χαράτσια, απολύσεις, αιματηρές οικονομίες και άλλα φρικτά. Και εσύ
συμφωνείς!
-Κάνεις λάθος.
Τα μνημόνια μας ζητάνε να εκσυγχρονίσουμε και να εξορθολογήσουμε την οικονομία
μας, να ισοσκελίσουμε προϋπολογισμούς και ισοζύγια πληρωμών – και γενικά να
εξυγιάνουμε όλο το κοινωνικό-οικονομικό μας σύστημα, για να πάψουμε να ζούμε με
δανεικά. Ούτε περικοπές ζητάνε, ούτε φόρους. Αυτά τα κάνουν οι έλληνες
πολιτικοί. Επειδή δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κάνουν βασικές αλλαγές και
μεταρρυθμίσεις, τραβάνε μία οριζόντια περικοπή και μετά τα ρίχνουν στην τρόικα
και το μνημόνιο.
-Και γιατί δεν
το θέλουν;
-Διότι τρέμουν
το πολιτικό κόστος. Διότι το πρώτο μέλημα κάθε Έλληνα πολιτικού δεν είναι να
βοηθήσει τη χώρα, αλλά να επανεκλεγεί ο ίδιος και η παράταξή του.
-Δηλαδή δεν
φταίνε τα μνημόνια;
-Σου συνιστώ να
τα διαβάσεις. Περιέχουν χρησιμότατες υποδείξεις για την αναδιάρθρωση του
δημόσιου τομέα, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, την κατάργηση των υπέρ
τρίτων φόρων, την εξυγίανση του ετοιμόρροπου ασφαλιστικού συστήματος – όλα αυτά
απαραίτητα για την επιβίωση την δική μας, πράγματα που θα οφείλαμε να έχουμε
κάνει μόνοι μας εδώ και δεκαετίες! Αν δεν υπήρχε μνημόνιο, θα έπρεπε να το
είχαμε εφεύρει.
-Με έχεις
μπερδέψει.
-Ξέρεις τι μου
θυμίζουν οι Έλληνες; Τα παιδιά, που τα βάζουν με το δάσκαλο, ο οποίος προσπαθεί
να τα μάθει γράμματα. Σύμφωνοι, ο δάσκαλος μπορεί να είναι υπερβολικά αυστηρός,
άγαρμπος, αψυχολόγητος – αλλά δουλεύει για καλό σκοπό.
-Ναι, αλλά ο
σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα – ούτε οι καλές προθέσεις ισοφαρίζουν την δυστυχία
ενός λαού!
-Μα γι’ αυτή
δεν φταίνε τα μνημόνια, αλλά οι πανάθλιοι πολιτικοί μας. Κανείς τους δεν είχε
το θάρρος να πει αυτό που είπε ο στους Ιταλούς ο Ρέντσι: ότι δεν μας φταίει η
Μέρκελ, για τα χάλια της οικονομίας μας. Οι δικοί μας κοροϊδεύουν και εμάς και
την Τρόικα. Απόδειξη; Από όλα όσα συμφωνήθηκαν με τα μνημόνια (ακόμα και
με το πρώτο) δεν έχει γίνει σχεδόν τίποτα! Ψηφίζονται νόμοι για τα μάτια και
ακυρώνονται μετά με τροπολογίες και διατάξεις. Ή παραμένουν ανενεργοί. Και τώρα
πια δεν μας εμπιστεύεται κανείς.
-Αυτό είναι
φανερό.
-Μα το Θεό, αν
είχα χρήματα και δυνάμεις, θα ίδρυα ένα «Μνημονιακό Κόμμα» με αποκλειστικό
πρόγραμμα την εφαρμογή των Μνημονίων. Αλλά πόσες ψήφους θα έπαιρνα;
-Φοβάμαι,
μονάχα την δική σου…
