της Φαίης Καραβασίλη, Ο Κλόουν, 1/10/2013
Αλήθεια, τί γίνεται με τις
περικοπές των μισθών των κληρικών; Με τον θεό στο μέρος τους και την
περήφανη ορθοδοξία ως λάβαρο και όπλο συνάμα θα έκαναν και εκείνον ακόμα
τον Μακιαβέλι να αποσυρθεί μες στη ντροπή.
Το κόλπο παλιό και δοκιμασμένο. Η
συνταγή στέφεται με επιτυχία εδώ και αιώνες και η θείτσα ρίχνει τον
οβολό της στο παγκάρι, πεπεισμένη ότι έχει κάνει το σωστό για την ψυχή
της, ότι έχει εξευμενίσει τον δημιουργό που τόσο απρόθυμα προετοιμάζεται
να συναντήσει. Και είναι η δική της γενναιοδωρία που καθιστά δυνατή τη
γενναιοδωρία των μεσαζόντων που σαν βδέλλες προσκολλούνται στον αρχέγονο
φόβο του θανάτου και εξασφαλίζουν ψήφους και υπακοή. Ο επινοημένος
εχθρός που βαπτίζεται "διάολος", "Νεφελίμ", "βασκανία", "εβραιομασώνοι"
και "ανθέλληνες" μεταξύ άλλων πολλών, κάνει τη δουλειά του άψογα. Ακόμα.
Ο θεός είναι το δίχως άλλο Έλληνας. Ο
σκοταδισμός που οδηγεί γονυπετείς πιστούς στα σκαλιά της Τήνου
παντρεύτηκε τη μεγαλοπρέπεια του ελληνισμού του παρελθόντος. Ο γάμος
έγινε με προξενιό και η νύφη δεν ρωτήθηκε. Και κάπου εκεί, στην άκρη του
παράλογου, μεταξύ της άθλιας και επιδεικτικής αυτοταπείνωσης και της
υπέρμετρης υπερηφάνειας για ένα γεγονός τυχαίο, όπως είναι ο τόπος
καταγωγής, γινόμαστε όλοι παιδιά του Πλάτωνα και του Σωκράτη και
ταυτοχρόνως ενός εβραϊκού νεκραναστημένου θεού που απαιτεί να κρατήσουμε
την αλλοιωμένη ελληνικότητά μας αναλλοίωτη μέσα στους αιώνες και να
βλέπουμε παντού εχθρούς. Όσο πιο πολύ ασχολούμαστε με αόρατες και
σκοτεινές δυνάμεις που μας "ζηλεύουν για την προνομιακή μας υπόσταση" (η
οποία φυσικά δεν προκύπτει από πουθενά) και "θέλουν να μας αφανίσουν",
τόσο πιο ανενόχλητοι παραμένουν στη δράση τους οι πραγματικοί εχθροί της
κοινωνίας. Τόσο οι δυνάστες βαπτίζονται ήρωες στην κολυμβήθρα του
συμφέροντος.
Και η παράνοια σαν κακόβουλο λογισμικό,
έχει εξαπλωθεί σε όλη τη χώρα και τα φαινόμενα οξύνονται αναλογικά με
την κρίση. Από τον διανομέα της πίτσας που μου διηγιότανε για τους
εβραιομασώνους που κοντρολάρουν τα media, τον σκοτεινό ρόλο του Γιώργου
Παπανδρέου στην παγκόσμια συνομωσία εναντίον του ελληνισμού (πλέον άτοπη
τοποθέτηση, καθώς προϋποθέτει την ικανότητα σκέψης), τον πραγματικό και
αμύθητο πλούτο της χώρας μας με κοιτάσματα πετρελαίου που θα ντρόπιαζαν
τη Σαουδική Αραβία που μένει ανεκμετάλλευτος και την ορθόδοξη αδελφή
Ρωσία που δεν της επετράπη να βοηθήσει (από τους σκοτεινούς παράγοντες
ντε). Έως και τον ταξιτζή με τα χαϊμαλιά να κρέμονται και την εικονίτσα
του γέροντα Παϊσίου που με συμβούλεψε "μην τυχόν και πάρεις ξένο εκεί
που είσαι" (για να μην αλλοιωθεί το ελληνικό μου DNA και χάσει η γλυκιά
πατρίδα τέτοιο γονιδιακό κελεπούρι).
Η Ελλάδα δεν παύει στιγμή να με
πληγώνει, να με διχάζει, να προκαλεί συναισθήματα μέσα μου που θα ήταν
πιο ταιριαστά απευθυνόμενα σε αρρωστημένο ερωτικό πάθος για έναν
ναρκομανή. Στη χώρα όπου πρότυπο θεωρείται ένας αγράμματος και
πολεμοχαρής γέροντας και που το ξεμάτιασμα θεωρείται μορφή θεραπείας για
πάσα νόσο (τώρα για να πούμε του στραβού το δίκιο, που λεφτά για
γιατρούς και πού χρόνος για το επόμενο available ραντεβού το 2015), δεν
θα έπρεπε να εκπλήσσει η ασυλία που δίδεται από το τσεκούρωμα στις ιερές
αγελάδες και τους μισθούς τους από μια πολιτεία, που φαίνεται ότι δεν
έχει ακόμα καταλάβει τη σκληρή πραγματικότητα που την περιβάλλει εδώ και
πολύν καιρό και που τιμά την Οργουελική σοφία με ευλάβεια σε καιρούς
που απλά δεν μας παίρνει να εξακολουθούμε να διατηρούμε κάποια ζώα "πιο
ίσα από άλλα" στην απατηλή τους ισότητα. Όμως ο δεσμός μεταξύ ιερατείου
και εξουσίας είναι καθώς φαίνεται άρρηκτος και το ποίμνιο εξακολουθεί να
εθελοτυφλεί και να αδυνατεί να δει την αδικία που διαπράττεται εις
βάρος αυτών των ιδίων πρωτίστως και, κατ' επέκταση, εις βάρος μιας
κοινωνίας σε σημείο αποσύνθεσης.
Ας κρατήσουν τον μισθό τους στο ακέραιο
οι παπάδες. Επιτελούν έργο. Η κοινωνική ύφη μιας δοκιμασμένης κοινωνίας
θα κατέρρεε στα σίγουρα δίχως τα συσσίτια και τα εμψυχωτικά κηρύγματά
τους. Άσε που αν μουλαρώσουν ενδέχεται να πάψουν να προσεύχονται στο
αφεντικό και χωρίς τον μεσάζοντα άντε να τον ψήσεις τον "μεγάλο" να
αλλάξει τα σχέδια του για τη χώρα που έτσι και αλλιώς υποτίθεται ότι
αγαπάει. Και ο χαμηλοσυνταξιούχος να πάει να κουρεύεται. Ο ανάπηρος
επίσης. Και εάν τυγχάνει και απασχολείσαι στον ιδιωτικό και όχι στον
δημόσιο φορέα τότε είναι που την πάτησες. Είσαι παιδί κατώτερου θεού.
Αλλά μην ανησυχείς. Έχει ο θεός... (εσύ δεν έχεις).
Πάλι με χρόνια με καιρούς...
