Μια νέα θρησκεία για το ενιαίο κράτος

...

Να θέσω ένα ερώτημα στους εκλεκτούς αναγνώστες: Ποιος ήταν ο Ρωμαίος αυτοκράτωρ που είδε πριν από κάποια σημαντική μάχη ένα θεϊκό όραμα, νίκησε σ' αυτή τη μάχη κατά κράτος, ένωσε πάλι την αυτοκρατορία και στη συνέχεια επέβαλε μία ενιαία θρησκεία;

Ξέρω πού πάει το μυαλό σας, αλλά έχετε άδικο: Πρώτος που οραματίστηκε και έκανε όλα αυτά, ήταν ο Αυρηλιανός (Lucius Domitius Aurelianus, 214-275), Ρωμαίος αυτοκράτωρ επί πενταετία από το έτος 27Ο μέχρι που πέθανε απροσδόκητα, μαχαιρωμένος από ένα γραμματέα του.

Μετά την υπόταξη του κράτους της Παλμύρας (Αίγυπτος, Εγγύς Ανατολή και τμήμα της Μικράς Ασίας) και την ερείπωση της πόλης, όπου είχε κηρύξει ανεξαρτησία από τους Ρωμαίους η βασίλισσα Ζηνοβία (Septimia Zenobia, γενν. ~240, πέθ. μετά το 272), ένωσε ο Αυρηλιανός τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία στρατιωτικά και πολιτικά και αποφάσισε να την ενοποιήσει και θρησκευτικά. Για το σκοπό αυτό υποστηρίχτηκε η διάδοση της λατρείας του θεού Ήλιου, ένας συγκρητισμός των λατρειών του ελληνικού Απόλλωνα, του αιγυπτιακού Σάραπη, του σημιτικού Βάαλ και του περσικού Μίθρα - όλες λατρείες με σημαντική αποδοχή στο ρωμαϊκό κράτος, κυρίως μεταξύ των ανδρών του μισθοφορικού στρατού.

Για να δοθεί δε από τη ρωμαϊκή εξουσία δείγμα ανωτερότητας και θεϊκής υποστήριξης της συγκεκριμένης νέας λατρείας, διαδόθηκε ότι ο Αυρηλιανός είδε όραμα πριν από την αποφασιστική μάχη για την κατάληψη της Παλμύρας. Η επιλογή του Αυρηλιανού δεν επιβίωσε πάνω από μερικές δεκαετίες, αλλιώς οι αυλικοί «Ιστορικοί» και κόλακες θα είχαν συμπληρώσει το όραμά του με λάβαρο και σύμβολα, σίγουρα και με κάποια προτροπή του τύπου «εν τούτω νίκα!»

Το έτος 274, στις 25 Δεκεμβρίου, ημέρα γέννησης του Μίθρα και ημέρα έναρξης της ελληνικής γιορτής του Τριέσπερου προς τιμή των «Πυρφόρων και Ηλιακών Θεοτήτων Ηρακλέους και Ηλίου», γιόρτασαν οι Ρωμαίοι στο ρωμαϊκό Πεδίο του Άρεως τα θυρανοίξια του ναού της γέννησης του θεού Ήλιου (Dies Natalis Solis Invictis). Και πράγματι, εκείνες τις ημέρες έχει ξεπεραστεί το χειμερινό ηλιοστάσιο και ο ήλιος φαίνεται όλο και περισσότερο στον ουρανό.

Στα ρωμαϊκά νομίσματα άρχισε να χαράσσεται η επιγραφή Sol Dominus Imperii Romani (ο ήλιος, κυρίαρχος του ρωμαϊκού κράτους) και ο ίδιος ο Αυρηλιανός παρουσιαζόταν ως ανώτατος εκπρόσωπος του θεού Ήλιου επί Γης. Μάλιστα η αυτοκρατορική κορώνα στα ρωμαϊκά νομίσματα διέφερε από αυτές προηγούμενων αυτοκρατόρων και θύμιζε ακτίνες του (θεού) Ήλιου. Η επιλογή της 25ης Δεκεμβρίου επί Αυρηλιανού προκαθόρισε την ημερομηνία για τα Χριστούγεννα, τα οποία γιορτάστηκαν στη Ρώμη ως χριστιανική γιορτή το έτος 354, στην Κων/πολη το 379 και στην Αντιόχεια το 388.

Όλα αυτά επαναλήφθηκαν με ίδια ακριβώς συνταγή από τον Κων/νο Α’ (Constantinus Flavius Valerius Aurelius, 272-337), ηλιολάτρη και αρχιερέα του Μιθραϊσμού. Τώρα όμως αξιοποιήθηκε νέα στρατιωτική νίκη, νέα πρωτεύουσα πλέον και νέα λατρεία. Προφανώς, οι αυτοκρατορικοί επιτελείς είχαν έτοιμο ένα σχέδιο, το οποίο πέρναγε από τον ένα αυτοκράτορα στον άλλον και, όποτε βρισκόταν ευκαιρία, γινόταν προσπάθεια εφαρμογής του για να δοθεί η εντύπωση μιας νέας αρχής. Το σκηνικό για τα οράματα και την επιλογή νέας λατρείας έμενε ίδιο. Καθόλου δεν τους ένοιαζε ποια θρησκεία θα επέλεγαν, σημαντικό ήταν μόνο να επιβληθεί μία και μοναδική.

Ο Κων/νος δεν έπαθε αυτά που συνέβησαν στον Αυρηλιανό, γιατί φρόντιζε ο ίδιος να εξοντώνει πρώτος όλους τους πιθανούς ή υποθετικούς εχθρούς του. Μέχρι τη γυναίκα και το γιο του δολοφόνησε, οι οποίοι σίγουρα θα διεκδικούσαν μερίδιο από την εξουσία στην τεράστια αυτοκρατορία.

Ο μεν Λακτάντιος, αυλικός συγγραφέας του Κων/νου δεν αναφέρει τίποτα από τα διαδιδόμενα, αλλά ότι συμφωνήθηκε να βάψουν οι στρατιώτες του Κων/νου ένα σταυρό στις ασπίδες τους (Coeleste signum Dei). Ο δε επίσης αυλικός συγγραφέας Ευσέβιος που άλλαξε μερικές φορές τις ιστορίες του, ανάλογα με τον νικητή σε κάθε πόλεμο, δεν ανέφερε αρχικά τίποτα σχετικό με όνειρο ή όραμα του Κων/νου. Σε άλλο βιβλίο του όμως, 25 χρόνια αργότερα, αναφέρει ότι ο Κων/νος είδε πάνω από τον ήλιο που έδυε το μήνυμα «εν τούτω νίκα» - ίσως όμως και στα λατινικά «in hoc signo vinces». Αλήθεια, τελικά στα ελληνικά ή στα λατινικά έστελνε ο θεός μηνύματα στους Ρωμαίους στρατιωτικούς;

Η βασίλισσα Ζηνοβία της Παλμύρας

Με αυτή την ιστορική «εγκυρότητα» και χωρίς αναφορά σε σταυρό καταγράφηκε ως γεγονός το «όνειρο του Κων/νου», το οποίο όμως προέρχεται από τον Αυρηλιανό...

Ο Ρώσος βυζαντινολόγος A. Vasiliev (Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας) γράφει ότι, «αυτές οι πληροφορίες (για τον Κων/νο) είναι τόσο αντιφατικές μεταξύ τους, ώστε δεν μπορούν να αξιοποιηθούν ως ιστορικό υλικό». Ας το διαβάσουν αυτό οι παραμυθάδες που συγγράφουν τα σχολικά βιβλία και συντηρούν τα μυθεύματα του κατηχητικού.

Ο Έλληνας καθεστωτικός ιστορικός Κ. Παπαρρηγόπουλος δέχεται ότι οι ιστορίες που γράφει ο αυλικός συγγραφέας Ευσέβιος για τον Κων/νο, είναι υπερβολικές, δεδομένου ότι τις άλλαξε μερικές φορές, μέχρι να σταθεροποιηθεί ο Κων/νος ως τελικός νικητής και αυτοκράτορας.

Η βυζαντινολόγος Ελ. Γλύκαντζη-Αρβελέρ αναφέρει ότι οι ιστορίες για τα οράματα του Κων/νου, όπως αναφέρθηκαν πριν, παρέμεναν αναξιοποίητες για αρκετούς αιώνες και άρχισαν να βγαίνουν στη θεολογική ρητορεία μετά τον 8ο αιώνα, περίπου με τη λήξη της εικονομαχίας, με προσθήκη του σταυρού στο όνειρο, ώστε να πάρει η χριστιανική παραμυθολογία νέα ώθηση με οράματα και θαύματα... Έτσι κι αλλιώς, η εποχή μετά την εικονομαχία ήταν εξόχως παρακμιακή, με ελάχιστα συγγράμματα και μικρό αριθμό διανοουμένων, άρα δεν υπήρχε κίνδυνος διαψεύσεων! Κι αυτοί οι λίγοι που συνέγραφαν είχαν σχεδόν αποκλειστικό στόχο τον επηρεασμό και την πιθανή κατάκτηση της εξουσίας.

Αν είχε ευδοκιμήσει η επιλογή που εισήγαγε ο Αυρηλιανός και είχαν επιμείνει σ' αυτή την «παράδοση» οι επόμενοι αυτοκράτορες (και ο Κων/νος), όλοι εμείς θα ήμασταν σήμερα δια νηπιοβαπτισμού Μιθραϊστές και οι θεόπληκτοι και ακροδεξιοί θα έβγαζαν λόγους για τον «Ελληνομιθραϊκό Πολιτισμό» - καθόλου πρωτότυπο... 



(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

Ψηφίστε την κ. Υψηλάντη...

στις εκλογές του Hessen (Γερμανία)

Ως γνωστόν η Γερμανία είναι διοικητικά διαιρεμένη σε 16 ομόσπονδα κράτη, καθένα από τα οποία έχει σημαντική αυτονομία με ανεξάρτητη κυβέρνηση, υπουργεία, βουλή (Landtag) κτλ. Οι κυβερνήσεις των ομόσπ. χωρών έχουν ευρείες αρμοδιότητες για θέματα οικονομίας, ασφάλειας, εκπαίδευσης κ.ά. Η κοινοβουλευτική περίοδος κάθε βουλής είναι τετραετής και οι εκλογές στις επιμέρους χώρες δεν συμπίπτουν, οπότε αντιλαμβάνεται καθένας ότι στη Γερμανία υπάρχει διαρκώς ένα προεκλογικό κλίμα, κάθε χρόνο κάπου γίνονται εκλογές - ζωντανά δημοψηφίσματα.

Φέτος, τέλη Ιανουαρίου, γίνονται εκλογές μεταξύ άλλων στο Hessen (Έσση) με πρωτεύουσα το Wiesbaden (Βισμπάντεν) και μεγαλύτερες πόλεις τη Φραγκφούρτη, το Ντάρμστατ που κατοικούσα παλαιότερα εγώ, το Κάσελ, το Γκίσεν, κοντά στο οποίο κατοικεί ο φίλος μου ο Αντρέας, το Μάρμπουργκ, το Όφενμπαχ κ.ά. Τα κόμματα που συμμετέχουν σ' αυτές τις εκλογές είναι το Χριστιανοδημοκρατικό (CDU), το οποίο ελέγχει τα τελευταία χρόνια την κυβέρνηση στο Βισμπάντεν, το Σοσιαλδημοκρατικό (SPD), η Αριστερά (die Linke), το Κόμμα των Πρασίνων (die Grünen), το κεντροδεξιό Φιλελεύθερο Κόμμα (FDP), διάφορα ακροδεξιά, ακροαριστερά κ.ά.

Επικεφαλής των Σοσ/κρατών στο Hessen είναι η κυρία Andrea Ypsilanti (Υψηλάντη), γεννημένη στο Rüsselsheim το έτος 1957, κόρη ενός εργάτη στο εργοστάσιο της εταιρίας Opel. Η κ. Υψηλάντη σπούδασε Κοινωνιολογία, Πολιτικές Επιστήμες και Παιδαγωγική. Άρχισε να σπουδάζει σε ηλικία 29 ετών, αφού προηγουμένως εργάστηκε ως γραμματέας και ιπτάμενη συνοδός. Από το 1991 ήταν πρόεδρος της νεολαίας των Σοσ/κρατών στο Hessen και το 1994 ανέλαβε θέση εισηγήτριας στο γραφείο του πρωθυπουργού. Το 1999 εξελέγη στη βουλή ως εκπρόσωπος της εκλογικής περιφέρειας "βόρεια & ανατολική Φραγκφούρτη" και τώρα διεκδικεί τη θέση πρωθυπουργού ως επικεφαλής των Σοσ/κρατών (όλα οι τίτλοι και τα αξιώματα αναφέρονται στο Hessen και όχι στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση).

Λίγες παρατηρήσεις για να κατανοήσουν οι Έλληνες αναγνώστες καλύτερα πρόσωπα και γεγονότα:

• Το όνομα Andrea στις ευρωπαϊκές γλώσσες αναφέρεται σε γυναίκες, το γνωστό σ' εμάς αντρικό όνομα είναι Andreas, με καταληκτικό s.
• Η ομόσπονδη χώρα του Hessen έχει κάπου 6 εκατομμύρια κατοίκους (λίγο παραπάνω από τη Δανία) με πρωτεύουσα, όπως αναφέρθηκε ήδη, το Wiesbaden, πάνω στο Ρήνο. Στο καζίνο του Βισμπάντεν είχε παίξει παλιά και έχασε όλα τα λεφτά του -εκτός από πάμπολλους Έλληνες συμπατριώτες- και ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Ευτυχής συνέπεια (για μας ευτυχής) αυτής της χασούρας ήταν να γράψει ο μεγάλος Ρώσος συγγραφέας το βιβλίο του «Ο παίκτης».
• Μεγαλύτερη και οικονομικά ισχυρότερη πόλη του Hessen είναι βέβαια η Φραγκφούρτη στον ποταμό Μάιν (παραπόταμο του Ρήνου), ευρωπαϊκό τραπεζικό κέντρο, κόμβος αερομεταφορών, του σιδηροδρομικού και του οδικού δικτύου.

Οι Σοσ/κράτες (SPD) στη Γερμανία είχαν ακολουθήσει την πορεία όλων των συγγενών κομμάτων στην Ευρώπη προς τα δεξιά, η γνωστή διαδρομή του Σραίντερ (Schröder) στην ίδια τη Γερμανία και του Μπλαιρ στη Βρετανία. Έτσι, κατέλαβαν οι Σοσ/κράτες (Εργατικοί) μέχρι πριν μερικά χρόνια τις κυβερνήσεις σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπως έγινε και με το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα.

Στη συνέχεια όμως εστράφη ο κόσμος προς του αυθεντικούς κεντροδεξιούς ή αμιγώς δεξιούς. Έτσι τα κεντροαριστερά σοσ/κρατικά κόμματα έχασαν σχεδόν όλες τις κυβερνήσεις στην Ευρώπη (και τις ομόσπονδες στη Γερμανία), με ελάχιστες εξαιρέσεις λόγω τοπικών ιδιομορφιών, π.χ. Ισπανία.

Μέχρι τώρα η CDU έχει στην ομόσπονδη βουλή του Hessen 56 έδρες, η SPD 33, οι Πράσινοι 12 και οι Φιλελεύθεροι 9. Έτσι, μια γερμανική περιοχή παραδοσιακά κεντροαριστερή, είχε τα τελευταία 9 χρόνια κεντροδεξιά κυβέρνηση. Λόγω της δεξιάς στροφής του Schröder αποσπάστηκε πριν από μερικά χρόνια ένα τμήμα των Σοσ/κρατών και συγκρότησαν με το αριστερό κόμμα (PDS) ένα νέο σχήμα με τίτλο "η Αριστερά" (die Linke).

Συνεταίρος σ' αυτή την ένωση έγινε το κόμμα PDS, κομμουνιστικών προδιαγραφών, το οποίο είχε δημιουργηθεί από παλιά πολιτικά στελέχη της τέως Ανατολικής Γερμανίας. Μερικοί αριστεροί Σοσ/κράτες έμειναν όμως στην SPD, ένα κόμμα με ιστορία άνω των 130 ετών, και εργάστηκαν για μια επάνοδο στις αριστερές τοποθετήσεις του κόμματος. Ανάμεσα σ' αυτούς είναι και η κ. Υψηλάντη, η οποία διεκδικεί, λένε οι σφυγμομετρήσεις, με πολλές ελπίδες την πρωτιά και πιθανόν και την πρωθυπουργία.

Εμείς να της ευχηθούμε από αυτό το weblog καλή επιτυχία και σ' ανώτερα!

Βλέπε επίσης:

• Γερμανικά ομόσπονδα κράτη
• Πρωτεύουσα Βισμπάντεν
• Σοσιαλδημοκρ. κόμμα Γερμανίας
• Αντρέα Υψηλάντη 1
• Αντρέα Υψηλάντη 2

Ένας ύμνος στον ύψιστο θεό των Ελλήνων...

αποκαλύπτει ομοιότητες με αντίστοιχες ευχές της Εκκλησίας

(του καθηγ. Μιχάλη Τιβέριου, ΒΗΜΑ, 30/12/2007)

Ο Δικταίος Δίας, νεαρός και αγένειος, φαίνεται να βρίσκεται, σε σχέση με τον Ιδαίο Δία, πιο κοντά στο μινωικό πάνθεον. Το κεντρικό ιερό του, πάνω στο βουνό της Δίκτης, είχε δύο τουλάχιστον παραρτήματα, όλα στην Ανατολική Κρήτη, εκεί όπου είχαν καταφύγει και οι περισσότεροι Ετεόκρητες, οι παλιοί κάτοικοι του νησιού, μετά την εισβολή των Δωριέων. Το ένα από αυτά, γνωστό και στον Στράβωνα, βρισκόταν στην Πραισό, το άλλο στην περιοχή του Παλαιοκάστρου Σητείας. Το τελευταίο εντοπίστηκε το 1904 από τον τότε διευθυντή της Βρετανικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών R.C. Bosanquet, συστηματικό ερευνητή της Ανατολικής Κρήτης, σε απόσταση δύο περίπου χιλιομέτρων από το χωριό, σε παραλιακή θέση. Στην αρχαιότητα η περιοχή αυτή ονομαζόταν «Ελεία χώρα», ενώ στη σύγχρονη εποχή αποκαλείται Ρουσόλακκος.

Με βάση τα αρχαιολογικά ευρήματα η λατρεία του ιερού αυτού άρχισε κατά τους γεωμετρικούς χρόνους και επέζησε ως τους ύστερους ρωμαϊκούς. Αποκαλύφθηκαν τμήμα του περιβόλου του, λιγοστά ίχνη από τον ίδιο το ναό και από την πήλινη διακόσμηση της ανωδομής του, λείψανα του βωμού του και αριθμός αναθημάτων. Το σημαντικότερο ωστόσο εύρημα ήταν τα κομμάτια μιας επιγραφής χαραγμένης πάνω σε μελανό λίθο που βρέθηκαν διασκορπισμένα σε διάφορα σημεία στη γύρω περιοχή. Το κείμενο της επιγραφής - ευτυχώς λίγα μόνο τμήματά της δεν εντοπίστηκαν - είναι ένας Υμνος προς τον Δικταίο Δία. Πιθανόν ο κατατεμαχισμός του σπουδαίου αυτού θρησκευτικού κειμένου να έγινε σκόπιμα κατά τους πρώτους αιώνες της καθιέρωσης του χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στα τέλη δηλαδή του 4ου με αρχές του 5ου αι. μ.Χ. Είναι η εποχή που συχνά παρατηρείται ένας υπέρμετρος φανατισμός εναντίον της παλιάς θρησκείας και των σεβασμάτων της.

Οι καταστροφείς δεν αρκέστηκαν μόνο στον κατακερματισμό του ιερού αυτού κειμένου αλλά προχώρησαν πιθανότατα και στο ξεθεμελίωμα του ναού. Η επιγραφή, σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου, χρονολογείται από τον 2ο-3ο μ.Χ., αλλά οι ειδικοί δεν έχουν καμία αμφιβολία ότι αντιγράφει έναν ύμνο ο οποίος πρέπει να είχε συνταχθεί κατά τον 4ο-3ο αι. π.Χ., έχοντας μάλιστα υπόψη του ακόμη παλιότερους ύμνους. Το αξιοπερίεργο με την επιγραφή αυτή είναι ότι το κείμενό της, που προφανώς για πρώτη φορά ακούστηκε μέσα στο Δικταίο Αντρο, ήταν χαραγμένο και στις δύο όψεις της λίθινης στήλης. Φαίνεται ότι ο χαράκτης της κατά την πρώτη αναγραφή του ύμνου υπέπεσε σε αρκετά λάθη - είναι ορατά στα σωζόμενα τμήματα της επιγραφής - και έτσι κρίθηκε αναγκαίο το κείμενο να ξαναγραφτεί.

Τον ύμνο τον έψελναν κάθε χρόνο, την ημέρα των γενεθλίων του Δία, γυμνοί νέοι χορεύοντας οργιαστικά και κρούοντας τις χάλκινες ασπίδες τους. Μιμούνταν προφανώς τους Κουρήτες, τους γνωστούς θεϊκούς συνοδούς, οι οποίοι είχαν παίξει σημαντικό ρόλο στη διάσωση του νεογέννητου θεού από το βέβαιο θάνατο που του επιφύλασσε ο πατέρας του Κρόνος. Ο θόρυβος που δημιουργούσαν με τον οργιαστικό χορό τους, κατά τον οποίο χτυπούσαν δυνατά και τις ασπίδες τους, έπνιγε τα κλάματα του νεογέννητου θεού. Ετσι ο πατέρας του, ο Κρόνος, που, ως άλλος Ηρώδης, επιζητούσε την εξόντωσή του, δεν μπορούσε να τον εντοπίσει. Η τελετουργία αυτή, χωρίς άλλο, απηχεί διαβατήριες τελετές, τελετές δηλαδή μύησης νέων, κατά τη διάρκεια των οποίων οι τελευταίοι περνούσαν από την εφηβική ηλικία σ' αυτήν των ανδρών και εντάσσονταν στην τάξη των τέλειων πολιτών.

Στην αρχή του ύμνου οι ασπιδοφόροι νέοι χαιρετούν τον «παντοδύναμο νεανίσκο» («μέγιστε κούρε, χαίρε») και τον ικετεύουν να αφήσει τον ουράνιο θρόνο του, εκεί όπου είναι πρώτος ανάμεσα στους άλλους θεούς, και να επαναλάβει την ετήσια κάθοδό του στον ιερό τόπο της γέννησής του, στο Δικταίο Αντρο, απολαμβάνοντας τον ύμνο που του ψέλνουν γύρω από το βωμό του με τη συνοδεία χορού και μουσικής. Τον καλούν να κατέβει στο Δικταίο Αντρο γιατί εδώ οι ασπιδοφόροι Κουρήτες, όταν τον γέννησε η μάνα του, η Ρέα, συνέβαλαν, με το θόρυβο των οργιαστικών χορών τους που έπνιγε τα κλάματά του, στη διάσωσή του από τον παιδοφάγο πατέρα του.

Στη συνέχεια του εκφράζουν τις ευχαριστίες τους γιατί κατά τη χρονιά που πέρασε ευεργέτησε τους ανθρώπους ποικιλοτρόπως -στην επιγραφή στο σημείο αυτό υπάρχει κενό μιας στροφής- καθώς η σωστή θερμοκρασία και οι κατάλληλες βροχές που έστειλε είχαν ως αποτέλεσμα τα σπαρμένα χωράφια να βγάλουν πλούσιους καρπούς και συγχρόνως φρόντισε να επικρατεί ανάμεσα στους ανθρώπους Δικαιοσύνη και Ειρήνη, η οποία κάνει όλα τα ζωντανά να χαίρονται. Στη συνέχεια έχουμε μια δέηση προς τον ύψιστο θεό να φροντίσει και κατά τη χρονιά που έρχεται για τις συζυγικές κοίτες, για τη γονιμότητα των κοπαδιών, για την καρποφορία της γης και για την αποστολή κατάλληλων αέρηδων. Του ζητούν επίσης να προστατεύει τις πόλεις, να οδηγεί με ασφάλεια τα πλοία, να νοιάζεται για τους νέους πολίτες και να μεριμνά ώστε να επικρατεί η καλή δικαιοσύνη.

Έχουν ήδη επισημανθεί οι χτυπητές ομοιότητες που παρουσιάζουν οι παραπάνω επικλήσεις με αντίστοιχες ευχές των «Ειρηνικών» της Εκκλησίας μας (πρβλ. π.χ. το «υπέρ ευκρασίας αέρων, ευφορίας των καρπών της γης και καιρών ειρηνικών του Κυρίου δεηθώμεν»), ενώ ο Νικόλαος Ι. Παπαδάκης επέστησε την προσοχή μας και στις εμφανείς ομοιότητες που υπάρχουν ανάμεσα στον ύμνο αυτόν και σε ευχή από τη λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου η οποία θα ακουστεί την Πρωτοχρονιά στις εκκλησίες: «Τα ταμεία έμπλησον παντός αγαθού, τας συζυγίας εν ομονοία διατήρησον· ευκράτους και επωφελείς τους αέρας ημίν χάρισαι· όμβρους ειρηνικούς τη γη προς καρποφορίαν δώρησαι κτλ.»!

(πλήρες κείμενο>>>)

Σημ.: Άλλη μια επιβεβαίωση για την υιοθέτηση/υποκλοπή από τους χριστιανούς ελληνικών λατρευτικών ηθών και κειμένων!
.

Έξω οι ξένοι - μέσα οι Έλληνες

...
Την Πέμπτη, 20 Δεκεμβρίου 2007, έγινε ένα σοβαρό επεισόδιο σ' ένα σταθμό του μετρό (U-Bahn) του Μονάχου, για το οποίο δεν διάβασα τίποτα στις ελληνικές εφημερίδες, ίσως όμως να μου διέφυγε. Δύο νεαροί αλλοδαποί, όπως φάνηκε από τις ελλιπείς γλωσσικές ικανότητές τους, προπηλάκισαν και κτύπησαν μέσα στο βαγόνι και στη συνέχεια στον ημιώροφο του υπόγειου σταθμού ένα συνταξιούχο λυκειάρχη, 76 ετών, και τον τραυμάτισαν πολύ σοβαρά. Ο ξυλοδαρμός του αβοήθητου ηλικιωμένου καταγράφηκε από τις κάμερες ασφαλείας του σταθμού και η Αστυνομία επικήρυξε τους δράστες με 5.ΟΟΟ ευρώ.

Από τις περιγραφές που εξασφάλισαν οι ανακριτές κι από τις καταγραφές της κάμερας, συνοψίζονται τα γεγονότα ως εξής: Κατά τις 1Ο το βράδυ κι ενώ στο βαγόνι ήταν μόνο λίγοι επιβάτες, δύο νεαροί άρχισαν να καπνίζουν. Ο 76-χρονος συνεπιβάτης συνέστησε στους δύο να σταματήσουν να καπνίζουν, επειδή αυτό απαγορεύεται κι επειδή ενοχλεί τον ίδιο. Τότε οι δύο νεαροί, οι οποίοι θεωρήθηκε αρχικά ότι προέρχονται από ανατολικές χώρες, άρχισαν να βρίζουν και να κτυπούν τον ηλικιωμένο επιβάτη, να τον φτύνουν και να τον αποκαλούν «σκατο-Γερμανό» (Scheiß-Deutscher).

Ο ηλικιωμένος μετακινήθηκε σε άλλο βαγόνι του τραίνου, από το αρθρωτό πέρασμα, ενώ κανένας από τους άλλους επιβάτες δεν θεώρησε σκόπιμο να αναμειχθεί στο επεισόδιο. Στον τερματικό σταθμό Arabellapark του υπόγειου του Μονάχου αποβιβάστηκε το μετέπειτα θύμα και, όπως έδειξαν οι κάμερες, οι δύο νεαροί το ακολούθησαν σε κάποια απόσταση. Κάποια στιγμή επιτέθηκαν οι δύο δράστες στον αβοήθητο ηλικιωμένο κατά την έξοδο απ’ το σταθμό, ευρισκόμενοι στον ενδιάμεσο όροφο, τον γρονθοκόπησαν και, όταν αυτός έπεσε στο δάπεδο, τον κλότσησαν επανειλημμένα.

Όπως δείχνει το βίντεο της επίθεσης, ένας από τους δράστες πήρε φόρα και κλώτσησε τόσο δυνατά το κεφάλι του ακίνητου θύματος, ώστε αμέσως μετά ο ίδιος ο δράστης χωλαίνει από τον πόνο. Κάπου εκεί, ένας διερχόμενος, ο οποίος δεν εμφανίζεται στην περιοχή λήψης της κάμερας, αντιλαμβάνεται το περιστατικό και ειδοποιεί με κινητό τηλέφωνο την Αστυνομία.

Όπως διαπιστώθηκε στο νοσοκομείο, το θύμα που μεταφέρθηκε για περίθαλψη σε κώμα, έχει υποστεί πολλαπλά τραύματα στο κεφάλι, στα χέρια, στα πόδια και στο σώμα και ελαφρά αιματώματα στον εγκέφαλο. Οι απώτερες επιπτώσεις αυτών των τραυμάτων σε ένα ηλικιωμένο άνθρωπο, δεν είναι προφανώς δυνατόν να εκτιμηθούν αυτή τη στιγμή. Πέρα απ’ αυτά, φαίνεται ότι οι δράστες πήραν μαζί τους και το σακίδιο του θύματος, στο οποίο υπήρχαν φωτογραφική μηχανή, κάποια χρήματα και διάφορα προσωπικά είδη.

Εννοείται ότι η ειδησεογραφία για το επεισόδιο κάλυψε σύντομα όλα τα πρωτοσέλιδα των γερμανικών και αυστριακών εφημερίδων, βοηθούσης και της έλλειψης σημαντικών ειδήσεων κατά τη γιορταστική περίοδο. Υπό αυτές τις συνθήκες είναι πολύ δύσκολο να περιορίσει οποιοσδήποτε καλοπροαίρετος την έξαρση των προκαταλήψεων κατά των αλλοδαπών που ζουν σ’ αυτή τη χώρα, οι οποίες προκαταλήψεις προϋπάρχουν σε πολλούς ανθρώπους και είναι βαθιά ριζωμένες, έτσι κι αλλιώς.

Στις κυριακάτικες εφημερίδες της 23ης Δεκεμβρίου ανακοινώνεται ότι η Αστυνομία συνέλαβε στο Μόναχο τους δύο φερόμενους ως δράστες του επεισοδίου στο σταθμό Arabellapark. Πρόκειται πράγματι για δύο αλλοδαπούς, αλλά όχι ανατολικοευρωπαίους, όπως υπετέθη αρχικά, αλλά για έναν Τούρκο 2O ετών και έναν Έλληνα 17 ετών. Οι δύο φερόμενοι ως δράστες, άνεργοι, παραδέχθηκαν τα γεγονότα, προέβαλαν όμως ότι οι ίδιοι ήταν μεθυσμένοι (άρα δικαιούνται να παραφέρονται) και ότι ο ηλικιωμένος τους «κακομίλησε» - συνήθης δικαιολογία όσων πιάνονται από μια κουβέντα και χάνουν το όποιο δίκιο τους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπήρχε, βέβαια, κανένα δίκιο αλλά δική τους παράβαση, την οποία επιβάρυναν δραστικά με τη μετέπειτα συμπεριφορά τους.

Στα ίχνη των δραστών έφτασε γρήγορα η Αστυνομία, επειδή οι δύο αυτοί είχαν κλέψει, λίγο πριν από την επίθεσή τους στον ηλικιωμένο επιβάτη του μετρό, ένα κινητό τηλέφωνο από θαμώνα μπυραρίας, τον οποίο επίσης κτύπησαν. Από τις περιγραφές που έδωσε αυτό το θύμα στην Αστυνομία και λόγω της ταύτισης με την εικόνα του βίντεο, εντόπισαν οι ερευνητές εύκολα τους δύο δράστες.

Αυτά, σε γενικές γραμμές, τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία μπορεί να αλλάξουν στην πορεία των ανακρίσεων προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Πέρα από το πάθημα του θύματος, πολύ σημαντικό είναι επίσης ότι, στο γερμανόφωνο χώρο εξελίσσεται αυτές τις ημέρες συζήτηση -και θα κρατήσει μάλλον για πολλές εβδομάδες- ποια πρέπει να είναι η αντιμετώπιση αλλοδαπών που συλλαμβάνονται για αμιγώς εγκληματικές ενέργειες, όπως οι προαναφερόμενες. Δεν πρόκειται εδώ για κάποια αμέλεια ή μικρό παράπτωμα (τροχαία παράβαση, επιβίβαση στο τραμ χωρίς εισιτήριο κ.ο.κ.), αλλά για σαφέστατη εγκληματικής πρόθεση, κλοπή ή ληστεία, ξυλοδαρμό, επίθεση και βαρύτατο τραυματισμό ανήμπορου ηλικιωμένου - εννοείται ότι η αφορμή για το επεισόδιο, το κάπνισμα στο τραίνο, είναι το πιο ασήμαντο στην αλυσίδα των πράξεών τους.

Επειδή επίκεινται δε και εκλογές σε διάφορα ομόσπονδα κράτη της Γερμανίας, είναι προφανές ότι βρίσκεται υπό συζήτηση ένα πολύ αβανταδόρικο θέμα που δεν απαιτεί χρήματα ή πολύπλοκες διαπραγματεύσεις. Οι μεν ξενόφοβοι, οι οποίοι δεν εντοπίζονται σε μία μόνο πολιτική παράταξη ή σε μία μόνο περιοχή του πολιτικού φάσματος, έχουν αναπτύξει όλη την γκάμα των στερεότυπων κατά των πάσης φύσεως, προελεύσεως και προθέσεων αλλοδαπών - των «ξένων». Η άλλη πλευρά αντιλέγει ότι δεν είναι δυνατόν να γενικεύουμε, πρέπει να εξετάσουμε κάθε περίπτωση ξεχωριστά, η Αστυνομία και η Δικαιοσύνη έχουν τη δυνατότητα και τη θέληση να αντιμετωπίσουν και να τιμωρήσει τυχόν παραβάτες κλπ. κλπ., περίπου όσα λέγονται και γράφονται και στη χώρα μας, όταν ανοίξει το θέμα των «ξένων» και τυχόν παραβατικότητάς τους ειδικότερα.

Βέβαια, εμείς οι Έλληνες δεν είμαστε ξενόφοβοι, σαν τους Γερμανούς, εμείς έχουμε μονίμως και παραδοσιακά τον ξένιο Δία στο μυαλό μας και είμαστε κατ' εξοχήν φιλόξενοι και φιλότιμοι. Μερικοί ειδήμονες λένε δε ότι αυτές οι δύο λέξεις δεν υπάρχουν καν στις άλλες γλώσσες παρά μόνο στην ελληνική (επειδή οι ίδιοι ή οι ακροατές τους δεν ξέρουν ξένες γλώσσες και μπορεί έτσι καθένας να ισχυρίζεται ό,τι του κατέβει). Έλα όμως που οι αντιδράσεις με κάθε αφορμή είναι εκεί κι εδώ και αλλού πανομοιότυπες και τα ποσοστά ξενοφοβίας εξ ίσου υψηλά, αν και εμείς, οι εκ γενετής φιλόξενοι, προηγούμαστε στην ξενοφοβία απ’ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Έχουμε και πρωτιές στην Ευρώπη!

Και τι συμβαίνει όταν δικοί μας πολίτες ή γείτονες «ξένοι» συμπεριφέρονται ως κανίβαλοι σε μια τρίτη χώρα, επειδή η κοινωνία εκεί (λένε) είναι ξενοφοβική και απορριπτική για τους ξένους, δεν τους δίνει δουλειά να εργαστούν και όλες οι λοιπές κατηγορίες που ακούγονται και διαβάζονται κάθε τόσο; Φυσικά, είναι κοπιαστικό να θέτει κάποιος ερωτήματα που δεν παίρνουν απάντηση, π.χ. γιατί ένας έφηβος που μεγάλωσε στη χώρα του μπορεί να απαιτεί από μια άλλη χώρα να του βρει δουλειά, τη στιγμή μάλιστα που, όπως όλα δείχνουν, δεν έχει και καμιά επαγγελματική κατάρτιση που θα διευκόλυνε να ικανοποιηθεί η επιθυμία του; Το μόνο σίγουρο αυτή τη στιγμή είναι ότι, ο 17-χρονος Έλληνας θα καταδικαστεί σύντομα με όλες τις προσαυξήσεις που αναμένονται από τη φύση της δράσης του και το χώρο που εκδηλώθηκε αυτή και, εννοείται, πολύ σύντομα θα αποσταλεί στην Ελλάδα για έκτιση της ποινής σε ελληνικές φυλακές. Εδώ θα «εκπαιδευτεί» σε βάθος από πεπειραμένους μάστορες του εγκλήματος, ώστε να διεκδικήσει με υψηλά πλέον προσόντα μια αποδοτική θέση εργασίας.
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

Love 2008

Ilana Yahav, sand artist